Theses selectae ex theologia universa quas Georgius deLucchi et Aloysius Caranzetti ... publice vindicandas suscipiunt in lyceo pont. Seminarii romani ad S. Apollinaris 4. kal. Mai. 1870

21쪽

DE DEO EIUSQUE ATTRIBUTIS L

Deum unicum natura esse S. Litterae docent, et recla ratio confirmat. II.

Dualistarum et Manichaeorum hypothesis de duplici summo principio bono et malo in se spectatu contradictionem involvit, ac malorum in mundo origini explicandae est proresus inepta. III. Deus est ens in omni persectionum genere in sinitus. IV a Deus omnimoda simplicitate praeditus est.

Nulla realis admitti debet distinctio inter Deum eiusque attributa tum absoluta tum relativa neque inter attribula ipsa absoluta. v I. Potest humana ratio imo et debet distinguere altributa sive absoluta sive relativa ab essentia, et attribula absoluta inter se distinctione quam vocant cogitationis cum undamento

22쪽

Deus est aeternuS.

Deus est immensus, et rebus omnibus loeisque substantialiter

XI. Deus semetipsum intelligit e comprehendit. XII. Omnia quoque et singula possibilia cognoscit. XIII. Per specta sunt divinae intelligentiae ea omnia quae aliquando

existentiam sortiuntur, praeterita nempe, praesentia et sutura sive necessaria sive libera. XIV. Divina scientia certa et insallibilis ad sutura quoque contingentia condition ala se porrigit. XV. Deus supposito etiam peccato originali, voluntate beneplaciti seria et antecedente vult alios salvos fieri quam praedestin ios, et Christus non pro solis praedestinatis mortuus est, ac sanguinis sui praetium Deo Petri obtulit, sed etiam pro aliis saltem delibus.

23쪽

- 23 XVI. Vera, pia, catholica et side proxima est sententia quae docet Deum supposito etiam peccato originali velle vere ac sincere omnes et singulos homines saltem adultos salvos seri, et Christum ex eadem sincera voluntate applicationis meritorum suorum pro iisdem mortuum esse et Sanguinem fuisse.

xVII. Veri nominis praedestin alio eaque certa et immutabilis ex parte Dei admitti debet. xVIII. Impium est asserere Deum ex solo beneplacito aliquos homines positive reprobasse et aeternis suppliciis destinasse absque precati praeviSione.

D MYSTERIO TRINITATIS

XIX. Distinctio diuiuarum Personarum ex V. T. pluribus oraculiseolligitur. XX. In Bibliis . T. aperie revelatur, in unitate divinae naturae tres esse Personas realiter distinctas coeternas et coequales

nominibus Patris Filii et Spiritus S. XXI. Huius mysterii existentia perenni ac universa si uente ab Apostolorum aevo traditione sirmatur.

XXII. Secunda Trinitalis Persona, Verbum scilicet Patris vereae pro-

24쪽

- 24 prie Deus est, eidem Patri consubstantialis prout ex SS. litteris manifeste eruitur. XXIII. IIuius dogmatis existentia a vetustissimorum Patrum sententia

asseritur.

XXIV. Gravissima a Socinianis appingitur calumnia an le-nicaenis Patribus Iustino Arthenagorae, Tertulliano et Clementi lexandrino dum eos Arianismo praelusisse contendunt. XXV. Praeter atrem et Filium tertia ex catholica doctrina redidebet hypostasis ab utroque distincta, quaeque nomine Spiritus, Spiritus S. Paracliti in S. Scriptura insignitur. XXVI. Quae tertia hypostasis, prout perspicue docent scripturae vere

Deus St.

XXVII. Id ipsum aperte ex Christiana et antiquissima traditione co

XXVIII. Spiritus S a Patre silioque procedit tamquam ab unico principio et unica spiratione. XXIX. Quod a Patribus Graecis numquam sui denegatum licet mulli ex ipsis scripserint Spiritum S. procedere a Patre per Fi

25쪽

- 25 XXX. Iure particula Filioque apposita est symbolo pii et immerito Latina Ecclesia ab hanc veritatis catholicae declarati nem tamquam Synodi Ephesinae decreto contradicens a Graecis sebismaticis lacessitur. xXXI. Bevelata de mysterio Trinitatis doctrina nil continet quod rectae rationis principiis adversari rationalistae valeant isten

dere.

XXXII. Primus homo in sanciliate et iustitia sui constitutus. xXXIII. Cum iustitia vero et sanctitate ex Dei ordinatione coniuncta erant in Adam eximia tum animi tum corporis dona, integritas praesertim et immortalitas. XXXIV. Status originalis iustitiae et sanctitatis in quo primi parentes constituti suere a Deo, non erat eis debitus. XXXV. Primi parentes mandatum a Deo datum transgressi sunt et per eius transgreMionem graviter peccarunt. XXXVI. Peecatum hoc ineffabiliter grande quod est mors animae in omne genus humanum non imitatione sed propagatione

26쪽

- 26 transfundi SS. litterae , potissimum Rom. V. pertissime

docent.

XXXVII. Peccati originalis propagationem perpetua et constans docet Ecclesiae traditio. XXXVIII.

Neque altomim Patrum consensui S. Ioannes Crisostomus est refragat .

XXXIX. Dogma de peccati originalis propagatione nullo modo rectae rationi adversari ostendi potest. XL. Licet per peccatum Originale attenuatum sit et inclinatum liberum hominis arbitrium, extinctum tamen non fuit, XLI. Beatissima Virgo Maria in primo instanti conceptionis suae luit singulari Omnipotentis Dei gratia et privilegio intuitu meritorum Iesu Christi humani generis Salvatoris ab omni eulpae originalis labe praeservata immunis . .

DE INCARNATIONE

XLII. Iu Iesu Christo vera divinitas est agnoscenda. XLIII. Verbum Dei verum carnem assumpsit, eamque eculero B Muriae Virginis traxit.

27쪽

- 2I XLIV. Verbum assumpsit etiam animam rationis participem. XLV. Filius Dei ex Maria ita natus est, ut haec beatissima Mater ante partum, in partu et post partum Virgo permanserit. XLVI. Christus sui vere obnoxius humanis assectibus et doloribus. XLVII. Unio in Christo duarum naturam, nempe divinae et humanae hypostatica suit, ut unica in ipso eaque divina persona sit

XLVIII. Et B. Maria Virgo non Christipara tantum sed Deipara est, ei tali nomine salutanda. LXIX. Christus etiam qua hic homo est dici debet Filius Dei naturalis, non adoptivuS.

Duae autem Christi naturae etiam post adunationem integrae manent, distinctae, inconsusae et impermixtae. LI. Duae pariter naturales voluntates et operationes indivisae et inconfusae in Christo sunt admittendae. LII. Admittenda in Christo est idiomatum communicatio in concreto.

28쪽

- 28 LIII. Humana Christi natiira uno eodemque supremo latriae cultu adorari debet cum Verbo divino, cum quo est hypostatice

coniuncta.

DE GRATIA CHRISTI

LI v. Ad omnes et singulos actus salutares neeessaria est interior Spiritus . ruti illustrationis et inspirationis. LV. Necessaria est Dei gratia homini lapso tum ad omnes veritates ordinis naturalis cognoscendas, tam ad universam legem implendam, tum denique ad graves tentationes SuperandaS. LVI. Sine Spiritus S illustratione et inspiratione non potest homo habere neque ipsum salutare dei initium, et boni operis inchoationem.

LVII

Potest homo lapsus absque Speciali gratiae auxilio nonnullas ordinis naturalis veritates cognoscere, tum suciliora eiusdem ordinis naturalis opera persicere , ac leves tentationes Superare. LVIlI. Ante fidei gratiam potest homo lapsus aliqua opera moraliter bona ellicere nec omnia propterea inliduli uui opera sunt

LIX. Item ante adeptam iustisiculionem potest homo fidelis actuali

Dissiliae by

29쪽

- 29 gratia adiutus actus bonos et supernaturales elicere, de que nou omnia peccatoriam per Sunt peccata.

Non potest homo justi scatus in tola vita sua peccata omnia etiam venialia vitare nisi ex speciali privilegio. LXI. Nec potest homo iustificatus sine speciali Dei auxilio in aecepta iustitia pereeverare.

LXII. Magnum perseverantiae donum nulli linmanae naturae merito rependitur, sed quod huic ex Dei misericordia consertur illi ex iusto, licet occulto, Dei iudicio negatur. LXIII. Gratia est omnino gratuita, seu nulla opera ordinis naturalis possunt mereri gratiam sive de condigno sive de congruo. LXIV. Admittenda est gratia efficax, quae cum salutari ad quem a Deo conceditur, essectu insultibiliter coniungitur. LXV. Quae gratia nullam inseri homini necessitatum. LXVI. Hinc salsum est voluntatem hominis lapsi bonum vel malum necessario amplecti pro maiori indeliberata delectatione, vel

theologicae caritatis, vel concupisce utiae, adeo ut alterutra si ad agendum neceMlial .

30쪽

- 30 LXVII.

In statu naturae lapsae datur gratia mere et vere susticiens, quae licet persectam, completam et relativam bene agendi potentiam tribuat, ob liberi tamen arbitrii resistentiam Dsectu caret, et in vacuum recipitur. LXVIII. Quae gratia iustis Omnibus praesertim volentibus et conantibus urgente praecepto consertur. LXlX. Imo haec gratia fidelibus omnibus peccatoribus tribuitur, adeo ut ipsa instructi possint tum peccata praecavere, tum a peccatis pro loco, tempore caeterisque adiunctis resipiscere. LXX. Praeter has gratias actuales admitti quoque debet gratia illa quae habitualis vocari solet, quaeque a Deo animae insunditur ut per ipsam homo formaliter sanctificatus , iustussiat, Deo gratus eiusque lius adoptivus. LXXI. In impii iustificatione peccata non teguntur solum aut extrinsecus non imputantur, sed vere remittuntur et prorsus de

lentur.

LXXII. Perperam haeretici iustificationem ponunt aut in sola imput tione iustitiae Christi, aut sola peccatorum remissione, nogantes iusti sicari nos per gratiam et charitatem quae in cordibus nostris per Spiritnm S ditanditur, et illis inhaeret. LXXIII. Sola des non iustiscat, sed aliae praeter ipsam dispositiones ad iustificationem consequendam in adultis praerequiruntur.