장음표시 사용
3쪽
AEQUE AC THESES ADIECTAS UΤ LECTIONES
HABENDI LICENTIAN NANCISCATUR . ,
AUTORITATE GRATIOSI MEDICORUM ORDINIS DIE XV MENS. DECEMBRIS A. MDCCCXXX
4쪽
Qui solertius conjectat, felicius curat; qui de theoria sua non dubitat, Iectores dicipit. Sau Vages.
5쪽
in distribuendis auditus morbis spectat ad sDiiplomata, tres habet morborum provincias: auditum imminutum dysecoeam et cophosin), auditum nimium oxyecoeam), auditum in modo non gradu mutatum paracusin): de hoc ultimo in plagellis sequentibus tractabitur. g. 2. Paracusis obauditio, auditus depravatus, auditus hallucinationes) perceptio est Sonorum,
qui causam externam Vel non sunicientem vel omnino nullam habent, itaque vel partim vel omnino in organo auditorio ipso nascuntur et soni interni nominantur. Jam paucis his verbis ambae paracuseos classes circumscriptae sunt: Paracusis sonos externos) mutans et Paracusis sonos fingenS.
Cum tota quam secuti sumus morborum auditus distributio mere sit symptomatica, itaque paracuseos nomen nonnisi Symplomatum similium coetum amplectatur, generales de Obauditione animadversiones quispiam Vix exspectabit, potius interrogabit: cur symptomatica non causalis morborem nobis praebetur dispositio 3 In causa sunt angusti adhuc cognitionis otiatricae fines: etenim videmus in aure mutationes quarum non novimus in auditu essectus, contra percipimus auditus assectiones quarum causas in Organo sitas non videmus, quam ob rem in omnibus sere libris otiatricis de morbis organi et de morbis sensationis i. c. de symptomatibus morborum haud satis perspectorum) separatim tractatur, cum in otiatria distributione tum causali tum symptomatica proh dolori adhuc indigeamus. Caeterum programma hoc, quamvis sine magna paracusin curandi spe, eum in finem conscripsimus, ut casuum collectione et comparatione hostis natura clarius perspiciatur, quam paululum ad eum debellandum usque adhuc factum sit penitius intelligatur, quantum honoris et Victoriae hoc in proelio adhuc restet facilius cognoscatur.
6쪽
Anomalios ac ustiques: Itard traite des maladies de roreille. Par. 1821. 8. tom. II.
Percipiuntur soni extrinsecus quidem Orti sed in aure mirum in modum mutati.
Quisque sonus quodque verbum) duplex auditur, ita ut ambo soni Vel non eodem tempore percipiantur vel quoad soni indolem vel utroque modo inter se discrepent. Respondet hoc vitium diplopiae, sed multo ravior immo rarissimus CSi morbus, admodum molestus; nunquam adhuc ut nativus, nunquam habitualis sive constans), praecipue, quod Hesse monet, in hominibus musices peritis observatus. Potissimum catarrhi est comes Vel potius sequela, cum in reconvalescentia in Itardi observatione post dysecoeam) fiat. Sonus prior sanus Videtur, Sonus posterior aegrotus, plerumque debilior, Saepius acutior quam gravior sano. Solet hic assectus una cum catarrho suapte eVanescere, Postquam in nonnullis casibus accurale observatis sonus falSus acutior semper factus erat. - Ergo in casu recenti catari lius praesertim derivantibus) curetur, ubi Vero malum pertinacius fuit, nervina aetheris vapores h), Oleum hyoscyami infusum ad auris meatum cxternum appliciti, ipecacuantiae doses nauseam cientes auxilium tulerunt; e quo suspicio nascitur, ne hac in assectione nervi forsitan ii qui myringem musculorum ope dirigunt laborent. Caeterum interdum etiam in sonitu aurium catarrhali ut certe in me ipso Observavi) sonus ante Sanationem acutior sit, itaque non omni veritatis specie caret, ejusdem status morbosi gradu majori Syriginum, gradu minori quadam nervorum affectione accedente) diplacusin effici; atque hanc tam raram esse, quia in loco quasi intermedio inter aegritudinem et Sanitatem VerSetUP. g. 6. Causam Droximam tradere dissicillimum est; oriri Vitium ab ambarum aurium discrepantia, ita ut altera valcat, altera aegrotet, sere apud omnes Constat; hoc enim plurimae observationes clare manifestant, et quamvis sint qui utrum que sonum eadem in aure nasci contendant Duchanan, Hesse, Gum pert), non tamen Persuadent. Sed quae auris pars hoc in morbo peccat Z FOrsitan myrinx membrana tympani) cum musculis suis, qui pro meo arbitratu relaxatione laborant. Equidem enim rem hoc modo mihi fingo: In sanitate myrinx ita Τ) Fiunt phiola aetherem continente in aquam fervidam immersa.
7쪽
tensa est ut semper una cum sonantibus aeris undis contremiscat, has igitur immutatas ad ympani aurem propaget; musculis autem myringem tendentibus relaxatis membrana acris tremoribus perculsa tremit quidem, non Vero congrue cum acre sed proprio Marte, et tum sonum odit pro majore Vel minore tensione Vel acutiorem vel graviorem: ita undas sonantes nonnisi mutatas propagat, uti per Vitrum rubrum Omnes res rubras Videmus. In relaxatione adhuc majore non amplius sonus, sed Sonitus tantum nascitur. Quo gradu relaxatio cedit, eodem acutior pro majore membranae tensione sit sonus, usque dum in persecta sanitate proprius omnis myringis sonus desinat fl). SOmis proprio myringis motu mutatus quando admodum gravis est, tum propter majorem tremorum letalitudinem, tum propterea quod mentem minori vigori quam sonus aculus serit, etiam hoc serior apparere potest. Duchanan physiological illustrations os tho organ of hearing. Lond. 1828. 8. p. 29 sq.) omnes sero auditus morbosa certaminis desectu derivans, sonum in una eademque aure cchus in modum duplicari conset; putat enim a myringe subtus inclinata cujusque soni partem ad inseriorem myringi propinquum aliquantulum excavatum meatus auditorii locum 'depressionat curvo a) reflecti, ibique in sanitatea certamine absorberi; quando voro ceruminis secretio, quod in assectione auris catarrhali plerumque sit, laesa est, sonus reflexus a meatus pariete sicca ad myringem resilit itaque sonum secundum efficili Hanc sententiam non nisi joci causa narravimus ut quomodo aurium morbi in Anglico novissimo hac de re libro tractentur ostendamus, etenim in Germania, majus Sane spatium requiri ut e sono resiliente echo fiat, quisque in rebus physicis tiro novit. An in una aure auditus duplicari potest, dum sonus Per senestram Ovalem traditus ab co per senestram rotundam discrepet 8
Casus observati quos no Vimus sequuntur:
1) Duo a Sa uva gesto narrati hi sunt: ,, Quidam eximius musicus, cum tibiam germanicam instaret, percipiebat quidem sonum proprium et ordinarium suae tibiae, at simul alterum sonum ejusdem rhythmi seu mensurae sed diversi toni audiebat, qui proinde auditum duplicabat; non tamen erat echo, quia eodem ipso tempore ambo Soni audiebantur, neque crant soni
dies tentamine semper aegre tulit hunc sonum et tibiam abjecit; is vero vespere sub coelo frigido et humido aliquamdiu ambulaverat pridie hujus assectus et catarrho lateris dextri assiciebatur; - soluto catarrho auditus distinctus restitutus est. - Nuperrime peregrinus accessit ad collegam illustrissimum, consilium petens circa similem morbum; conquerebatur scilicet se a pluribus retro mensibus molestari ex eo quod cum alloquentem auscultaret, sonum huic proprium, et simul, quod tolerare vix poterat, alterum Octava altiorem perciperet. α Hic monendum, Sermonis Voces omnino alius generis esse quam soni musicales, ita ut in illis intervalla musicalia nunquam adsint.
2) E v. Home in Philosophical transactions sor 1800. p. 15.) exemplum habet eximii
Φ Itard t. I. p. 138. Uebers. Vorrede, p. VI. in experimentis myringem in auditu sano omnino non trementem Vidit. Hac de re Sa uva gestum errasse, qu&mvis It ard ei consentiat, cum musices theoria tiun quod Gumperi et van Hoeven experti sunt docet.
8쪽
musici, qui post refrigerium quemque sonum duplicem audiebat, ita quidem ut alter sonus alterum celerrime sequeretur, debilior et nota dimidia priore gravior. Assectio virum diu
Vehementer molestavit, tamen sponte evanuit. Home myringem fibris muscularibus quasvradiated muscies vocat) instructam censens, in aure secundum sonum edenti musculum radiatum minori vigore agere arbitratur, itaque analogiam ponit inter diplacusin et ditio piam e Tectorum Oculi musculorum assectione ortam. Apparet HO mi a na e quoque explicationis
nucleum esse myringis relaxationem.
3) J. Ρ. Fransi hominem novit, qui una fidium chorda tacta duos simul audiebat Son OS. V. Ej. epit. de cur. ho m. morb. lib. VII. ed. Εyeret Vienn. 1805. Seci. II. ubi de auditus perversi causa disseritur. 4J Jos. Fransi praxeos medicae universae praecepta. pari. II. VOl. I. seci. II. p. 948)semel hunc morbum vidit: s Videbantur aegrotae singula verba, quae audiebat, Simul Voce alta et profunda, veluti a duobus hominibus, proferri.s Laudat tanquam diplacuseos exempla ha bentes: Voget in Dis s. de cas. Obs. med. chir. Goeti. 1668 et Prie siley in med. repositoryvol. IV. N. 3. A1t. 8, quos libros nancisci nobis non contigit.
5) Quod Itard t. II. p. 43) narrat, foemina, quae surditate quodammodo intermittente
laborabat, in quaque reconvalescentia propriae vocis sonos, quando lente et distincto editi erant, duplices audiebat, et sonus quidem imitans semper acutior fuit Voce naturali Vel acutissima facta; essectum erat hoc phaenomenon inaequali aurium reconvalescentia, etenim clausa
alternatim hac et illa aure, sonus aut naturalis aut acutior percipiebatur: vaporisationeS aetherea ei n aurem e qua ulterior provenit pluries auditum sanum restituerunt, non tamen durantem et constantem esseclum habuerunt.
6) Apud van Ποeven Dis s. de morbis aurium auditusque. Lugd. Batav. 1824. 8. p. 23. cf. Hesse l. c. p. 87) legitur: Vir littetis deditus post catari lium caput Valde assicientem cum tibiam instaret nonnisi dissonantias audiebat, cum sonus in utraque aure nota dimidia discreparet, quod omnem musicam intolerabilem reddebat; sonorum distantia paulo post ad Octavam aucta minus quidem molesta erat, tamen adhuc duo soni diversi semper percipiebanturusque dum auditus sanus demiam rediret.
faciei erysipelate, gravedine et anil arum aurium dolore fluxuque assecla pro magna sua mo lestia dupliciter audiebat: alterum sonum rectum, alterum debiliorem et obtusum sicis er,stum p f und holiti). Quando aures linteo muniret aliquod sentiebat auxilium. In utraque aure dupliciter se audire contendit, sed cum Η. utramque aurem alternatim obturaret, sapparuit in recta tantum aure sensationem esse falsam .v Diplacusis, interdum minor facta, post Octodemum Septimanas, eum graVedo, otalgia et o torrhoea jam antea desiissent, nullis remediis adhibitis cessavit. Huius mulieris filia 15 annorum vehementi rheumatismo, dentium aurium-
9쪽
que dolore correpta, omnia bis audiebat; ut dicebat utraque aure; alter sonus altero debilior et obtusior videbatur, nec diplacusis erat continua, caque auribus linteo tectis debilior fieri vel omnino evanescere solebat. Cum primum aegra, caeterum jam reconvalescens, ad medicum de isto assectu quereretur, is jam non aderat. 9) Observationem admodum accuratam itaque instruontoni DP. Gumperi in se ipso factam narrat Hus eland 's und os ann 's Journ. 1828. Sopi. p. 129-131): Antea nunquam aurium assectu molestatus ad finem m. martii a. 1826 caeterum omnino sanus inflammationem auriculae dextrae incipientem vidit eamque quae per diem unam duraverat sanguisugis dissipavit:
diebus duabus praeterlapsis tumor evanuerat ac sensationis morbosae perpaucum adhuc TeSta
bat, cum diplacusis accideret; dum familiaris Gum portum alloqueretur, hic illum audivit, simulque alium adhuc hominem ab auris dextrae directione loquentem audire sibi visus est, atque ab hoc tempore affectio sine intermissione per octo dies duravit, ubi post olei hyoscyami
infusi instillationem celeriter et omnino evanuit, auditum auris dextrae nonnisi aliquantulum debilitatum relinquens. Sonitus aurium nunquam adsuit. Alter sonus gravior, alter acuti OTorat, ille o propinquo, hic e duorum Vel trium cubitorum distantia venire videbatur. Discrepantia amborum Sonorum non Semper eadem erat; ab initio teitia vel quarta, Pobtea usque ad octavam aucta est; ideo instrumento musico aegrotus singulos quidem sonos edere Valuit, sed plurium sonorum concentum non sustinuit; cadem ratio erat inter colloquium Cum uno homine et plurium sermocinationem. Gumpori utrumque sonum in aure dextra ortum cen Set, quia clausa aure sinistra diplacusis augebatur, tonus clarior et stringentior si auter und Schneidenderu) siebat, clausa aure dextra sonus erat mitior et sustentu facilior, nunquam Vero omnino
desiit, aure Vel arctissime obturata: quod solum jam Gum pert i sententiam perdit. Meatus auditorius externus difficillime tam perfecte clauditur ut nihil per eum porcipiatur ') ut de soni per eranti ossa propagatione taceamus), itaque Gumperi in experimento semper ambabus
10) nuchanan v. supra g. 6) narrat: Vir post nimis De quontia balnea pluvialia
esstio Ver ballis) levem meatus inflammationem, magnam dysec Oeam et sonitum aurium ut D. arbitratur a cuticulae partim abrepto Dustulo quod in incatu Vibrabat) accepit: simul quodque verbum ei dictum iterabatur, distinctissime quidem ultimum periodi verbum; sonitus in sermocinatione semper augebatur usque dum nihil nisi ultimum sermonis Verbum cum iteratione perciperetur. Sanatio facta est Θpersectas ope pitularum ex opio et rheo et injectione ex acido pyroxylico quo cerum inis secretio foveretur).
II. PARACUSIS MUSICALIS; P. QUOAD TONUM IPSUM.
Erratur de toni altitudine. Haec assectio quamvis raro sane medicorum Obse vationi obveniat, tamen haud rara est, tum congenita tum acquisita. Congenita affectio auditus salsus sive auditionis musicalis desectus Vocatur et consistit in justo minori nervi auditorii sensibilitate quoad lonorum altitudinem, ita ut parvae altitudinis disserentiae non sentiantur ideo- in cf. Itard I. c. t. 1. p. 147. Uebers. Vorrede P. VIII.
10쪽
que sonus cum sono paululum altiori confundatur. Assectus hic analogon est ejus in visu, qua homines quosdam colores' plerumque Viridem et rubrum) distinguere non valent. Paracusis musicalis acquisita in auribus et hominibus vel sanissimis accidit, plerumque mox sua sponte abitura, etenim acquisitam per Vitam durasse nunquam est Observatum.
g. 9. Sunt qui putent se. g. V an Ποeven I. c. p. 75 et alii λ) auditionem falsam
pondere a discrepante ambarum aurium structura, ita ut utriusque auris sonus ab altero disserat; sed homines auditu recto destituti non dissonantias semper audiunt, potius sonos diversos non satis discernunt, nec raro hoc Vitium diligenti exercitatione corrigitur, quapropter nervosam
rei causam suspicari licet, et quidem pro ea quam Che vallor Frori ep's Notigen. 1830. Apr. N. 578. Bd. 6. N. 27. p. 813 defendit auris physiologiam, nervi in canalium semicircularium ampullis tonorum altitudini judicandae addictis) in culpa erunt putandi. Affectionis acquisitae
causa nervorum quaedam est debilitas ex asthenia in directa vel directa. Illa saepissime accidit, nimia parvis tonorum disserentiis tribula attentione, nimio auditionis musicalis usu e. g. si, qui hac in re minus est versatus, clavicymbali chordas ad justos tonos temperare conatur, Vel
si quis praesertim auribus catarrho vel simili affectu jam debilitatis musicae operam justo majorem tribuit. Hujuscemodi observationem Itard habet t. ΙΙ. p. 40. Uebers. S. 199.): Cantator quotiescunque acutas Voces cantare vellet, propriae vocis soni in aure sensationem consu-sam genuerunt, quae eum Voces minus acutas edere fecit s deton ner;). Eundem soni ab instru-
metito vel chordato Vel inflato editi habuerunt effectum, nisi instrumentum procul abesset; etenim e distantia quadam perceptio erat justa. Quies organo aegroto per aliquot hebdomades concessa, hirudinem bis instituta applicatio, capitis aqua frigida factae lotiones malum fugarunt. Paraeus eos musicalis ex asthenia directa ortae exemplum narrat Home l. c.): Vir 33 annorum auditionis eximie musicalis subito Vertigino cum parvo lateris et brachii dextri torpore snumb-ness α) corripitur: qui affectus post paucas quidem horas desiit sed aliquot septimanarum spatio
saepius iterabatur. MOX apparuit, auditum musicalem omnino aufugisse, ita ut Vir, quamquam acie auditus nequaquam laesa, nec notam justo tono proserre neque in aliorum musica harmoniam ullam sentire valeret. Rus petiit ibique e corporis exercitatione et balneis marinis magnum fructum percepit, ut post viginti menses cantilenam Scotam mediocriter cantare posset et post duos Vel tres annos auditione Omnino restituta gauderet. - Memoriae sane dignus est casus ab eodem scriptore narratus de femina; auditu musicali prorsus destituta, quae, cum maniaca facta esset, saepius ad magnum familiarium stuporem haud prorsus inepte cantabat. Homeliorum omnium causam musculorum myringem tendentium nervos spectat: sed origo, ni fallimur,
in labyrintho vel in cerebro ipso laici. Alius Runsi die nraniihelten des Ohres etc. Eu hellen p. 331. 3 paracus eos musicalis Martialis exemplum refert: s Ich hannie einen Violinspieler, der blOss ei non und denselben Ton seines Instrumentes falsch Vernatim, und dalier tangere Zeit seinc Mitspicier corrigirte, his eP sicli voti der si vatililiasten Assection seines Gelidrnervens selbst uberZeugie. - J. P. ) cf. Dictionatre des sciences medicates: Audition; sub fine.