장음표시 사용
321쪽
α C o N s T. C A M A L. pugnis vel lapidibus percusserit, sine tamen sanguinis effusione, O fractura ossum: per duos
menses carceribus mancipetur: qualibet feria
quarta, oestxta dicti temporis insolo pane, O aqua ieiunet: si vero cum efusione, aut fractura aliqua, dicta poena duplicetur. Si quis vero quempiam,cum gladio, quem de more ad latus deferre eonsuevimus,pro seruitio mense percusserit, cum sanguinis effusione, citra tamen nec sitatem δε- eum bendi in lecto,per sex menses carceri addicatur, i vero cum armis,qus a religiosis deferri non consueverint,quamquam minima fuerit sanguinis effusio, ac tutum carceri damnetur, ad minus per annum: uel si crimen id exigere videbitue per tres annos. Et insuper in dicto tempore qualibet sexta feria ieiunet pane, aqua. Qui uero
Tmlatum suum aliquo dictorum modorum percutere,aut ferire avsus fuerit,paenis supradictis duplicatis puniatur,o ante xν.annum a dicta precusoue,nullam dignitatem,aut praelaturam in nosra congregatione consequi νaleat. Si autem c quod Deus Opt. Max. omnino auertere velit Monachus aliquis alium occiderit Monachum. scienter,ae dedita opera, talis occisor carceri perpetuo adiudicetur biq; in ieiun s, ct orationibus peccatum suum defleat,nec psisit ullo pacto liberari,nisi forte pon vigesimum annum de constatio, consensu Dessinitorum. Qui uero aliquem percutere attentaverit, etiam si effectus postmodum sequius non fuerit,nibilominus seuere puniatur iuxta animi assectionem.
322쪽
L I. 27ssi percussor, percussus ambo fuerint conuersi,vel Clerici, modo supradicto puniantur . At si
conuersus Clericum percusserit, paene supradicte duplicentur, iuxta percusonis grauitatem. Et si percussus notabilem occasionem percutienti,seu percussori dederit ultra percussiones receptas, o ipse aliqua etiam poena puniatur. K orandum uero quod culpas,quae poena car- aceralem, ultra sex menses exigunt,Praelatus solus minime sententiare potest ,sed ad Reuerendis Uum Patrem Generalem, Visitatores reseruatur. Similiter in causis, qus ad ipsum Praelatum attinerent,non potest ipse 1ententiare ,sed Patri Generali talis sententia reseruetur. Sed interim Nonachus,si id res exigerit a Praelato de confertia
su seniorum carceri mancipetur. Caeterum non admittantur excusationes eorum, qui dicerent se
gratia defensionis proximum percussisse,nisi id i
gittime comprobauerint,ut puta,quia cum fugerent,ab ipso persequente inter angustias detenti, nussu alium refugiu habuerint, nisi percutere νοlent repercutere. Similiter puniatur etia Praelati,si quempia aliquo modorum supradictorum pereusserint. 23 on tamen id intelligi debet, dum maginer P ouitios,seu Prflatus iuvenes,gratia correctionis aliquando discrete, charitatiue corripuerint. Volunt etia Patres,ut murmuratores,ct maledici grauiter a Praelatis puniantur, tum praestrtim,cum murmurando velut infames, falsa protulerint . Pralati νero ipsi omnem dabunt operam
323쪽
, a CoNs T. C A M At. nequid de ipsis uere murmurare queant Super illud verbum, Praesump serint, quod ea
in principio capituli, pracipiunt Patres,ut nem ni comportetur,ut plus audacia ct authoritatis sibi vendice quam oporteat. Etenim aliqui reperiuntur,qui in omnibus, O de omnibus negociisse intromittere uolunt, magistrum agere, quod sane arrogantiam,ac superbiam sapit. Sunt enim huiusmodi, quam primum cohercendi, O admo . nendi,uisibi duntaxat attendant, ae inuigilant. Super illud uerbum Excomunicare. Precipiunt
Patres,ac νolunt,ut omnino imprecatores malorum puniantur. neq; enim decet Religiosos dicere; vade in malam crucem. infelicem tibi annum det Deus. vade nee a lius reuertaris. Abi ut Ium,ne dum tibia tibi frangatur,o huiusmodi qua non nisi bomines plebei,ac sulta mulierculapsurpare videntur. Pralatos quos admonent, ut eaueant in sermonibusDis,tam in capitula,quam extra, a ue bis, quae possent pacem perturbare, O non nisi amaritudinem,o diiplicetiam asserre fratribus. Heminem contemnant; omnes enim ad immaginem Dei conditi sumus,cteius praecioso redempti sanguine. IV ulli ignobilitate uam,uel paupertatem in seculo,uel delicta parentu uel Miu odi alia improperent: quandoquidem ab uno omnes patre, edam, originem trahimus,ct ipse quo
que Dei filius pauperrimus fuit pauperes in
324쪽
Fratres inuicem. Cap. L X XI. OBedientiae bonum, non solum Abbati exhibenda
est, sed etiam sibi inuicem obediant fratres, scientes per hanc obedientiae viam,se ituros ad Deum. Pretra isto ergo Abbatis, aut Praepositorum qui ab eo constituuntur imperio,cui non permittimus priuata imperia praeponi, de caetcro omnes iuniores Prioribus suis omni charitate,& solicitudine obediant. Quod aquis cotentiosus reperitur, corripiatur. Siquis autem frater ae quavis minima causa ab Abbate, vel a quocaque Priore suo corripitur quolibct modo, vel si leuiter senserit animum Prioris cuiuscunque contra se ira
tum, vel commotum quamuis modi ,mox sine mora
tamdiu prostratus in terra ante pedes eius iaceat satisfaciens, usque dum benedictione sanetur illa como tio. Quod si quis contempserit facere, aut corporali vindictae subiaceat,aut si contumax suerit, de Mon sterio expellatur.
Vamuisforsan alicui uideatur capitulu hoeta Regula superuacaneum esse, eum satismperq; iusuperioribus capitulis de obedientia differtum sit: re tamen uera, res se aliter habet . iconsiderans natique Diuus Pater Benedictus , quod ille sola actiones apud Deum meritoria existunt, quae eius gratia, O amore fiunt: quo que virtuosi minime dici debent, qui non ob amorem Nirtutis iuria operantur ,sed aliquo alio ne, non recto,ut puta, ob inanem Gloriam ,-- lationem, Vanitatem,spem rerum temporalium, huiusmodi: Volensque obedientiam no Iram
armore Dei, O non personarum intuitu, opus S ij suum
325쪽
x 8 CONs T. C A M A L. Dum peragere,praecipit quod non solum .abbati.
superioribus obtemperemus, Nerum etia ali shumilitate, eharitate Usuggerentibus. Prscipiunt itaq; Patre ac volunt,quod monachi nostrae congregationis inprimis obedientes sint Praelatis, tanquam Dei vicem agentibus: post senioribus, inde vero sese inuicem charitate, o obse qui spraeueniant. Vt autem omnis uitetur abusus,ct omni caudati occasio tollatur,prohibent, ne quis praesumat 2 'uitios, quisuntsub cura magistri ullo pacto alioqui,uel eis quidpiam praecipere quantumcus minimum;quoniam buiuimodi adolescentes, non nisi a Praelato, magistro proprio, corrigi, in-yrui, ac regi debent; Et qui huic ordinationi contrafecerit,ad arbitrium Praelati grauite uni tur: O T Ouitius uerit in culpa, a magistro.
uuoniam uero in non nullis Monasteri stamhandus abusius subrepsisse videtur,nimirum quod magistri di sustiorum,cum eis adolescentium cura demadata fuerit,gravateferui, ac iniquo animo,s Praelatus eos alloquatur corrigat, Nel aliquando eis quidpia prycipiat:omnino hunc tollere νο-
Ientes,declararunt Patres, Pratatum, omnium, ramseniorum,quam iuuenum,ac ouitiorum, comunem Parentem,ac pastorem esse.Omnesq; asto-
qui posse,cumctisq; praecipere, ubi O quando ei libuerit:ac propterea,nee Maginros N ouitiorum nec alios quosvis inferiores, ac priuatos Nonachos,iure po se illos super his redarguere, aut aliquo pacto reprehendere. Ubilominus Praelati ,
326쪽
. L I a xa I. nisi urgens aliqua occurrat neesitari eorum curam ac regimen maginrisad id deputatis relinquere contentisint. Qui Magistri diligenter ipsos in omnibus instruant,ut iam dictum est: nec νnqua permittat eossolos extra Tirocinium αιre. nec eellam aliquam cuiusuis alterius profes ingredi sub poena priuationis ab incio, o ab omni
alia dignitate,per annum. Vbi in regula dicitur. Si quis autem frater. Praecipiunt Patres,ut fecundum veterem consuetudinem,cum quis a Pralato de quavis re,etiam minima reprehenditur ,siue priuatimsue publice; natim genuflectar, O sic capite demissis maneat,quousq; Praelatus eum Benedixerit,ac surgendi signum fecerit. Ita enim famulus ille Dei,Benedicti vestigi s seprouoluit qui ob acceptas manulas a sanctimoniati semiana, increpabatur ab eo Prssertim vero sic correptus a Pralato maxime in publico,siimopere caueat,ne νerbuculum quidem resondeat,nisi interrogatus, tunc cum modesta, O reverentia. Quodsigrauatumse quisq; sentiet, liceat eipo modum Praelatum privatim in cellam conuenire, o humiliter ab eo petere,ut rationes suo avdiare velit, si id permiserit AuοVane facere debet) excusationessuas uerra, O nonsimulatad, ac si eoram Deo existeret,proferat. Et qui siecus fecerin grauiter ad arbitriu Pr stati puniantur. Quoniam uero non nulli,quippe qui parum humilitati Ruduerat, cum extra Nonasterium egrediuntur uel reuertuntur,petendo benedictionem,
non intege genν flectunt, sed potius aulicoruma iij mora
327쪽
- Coii set. CAM A L. more tanti per inclinant. Volentes huiusmodi abusum eliminare,praecipiunt Patres, ut in petitione Benedictionis tam Pralati, quam ali' priuati Monacla, realiter inclinent, ac genuflectant; itavi genua sererram ipsam attingant. Idq; omnes facilius esscients meminerint Praelatum suemadmodum D. Patersupra in Regula dicit θ christi locum tenere, O qui huic ordinationi contrafeceritgrauiter puniatur.
debet Monachi habere. i Cap. LXXII.
s Teut est Zelus amaritudinis malus qui separat a Deo, & ducit ad infernum, ita cst, & Zelus bonus qui separat a vitiis, & ducit ad Deum, & ad yitam
Cternam. Hunc ergo Zelu seruentissimo amore exerceant monachi, id est ut honore se inuicem praeueniant. Infirmitates suas siue corporum, siue morum patientissime tolerent,obedientiam sibi certatim impendant. Nullus quod sibi utile iudicat sequatur, sed quod magis alii. Charitatem fraternitatis, casto impendant amore, Deum timeant,abbatem suum sincera,& humili charitate diligant, Christo omnino nihil praeponant,qui nos pariter ad vitam aeternam pereducat. Amen. '
EPilogando humilis Dei seruus Benedictus in
hoc penultimo, ac breui capitulosius Regulae, quaciurue superius dictasunt, ac ueluti su b oculis omniacolligendo, quemadmodum, inquit, viamis Vlus, ac inordinatus amor rerum subluna
rium nos separat a Deo, O ad inferna deducit .
328쪽
na vliis bonus, Osanctus Dei amor nos separat a νitiys; Gr ad ipsum Deum, aeternamque patriam perducit. Hi inquam, anctissimus 'elus, Deum super omnia nos diligere facit cor in cue sibussemper tenere; supremam erga nos Christi dilectionem pre oculis iugiter habere: ad aeternam illam, ac superbeatam gloriam nunquam nosu irare: omnia mundi huius oblectamenta δε- stectui habere, pro nihilo ducere. Hic,hic sanctus amor edocet,qua miseram hic vitam ducant, qui demoni, qui carni, qui mundo, qui peccatis isseruiunt. Quantis diqueerumnis premantur, qui legem Dei derelinquunt . Quam stultus,
ct uecors ille sit, qui spem suam in his caducis, ac
pransitoris fretas collocat. S contra Nero quam
prudens, quam sapiens, O vere felix ille habendulsit,qui omnibus mundi rebus ponbabitis,νni, aesti Deoseruire satagit: Hunc amare iuvat, hure diligere, hunc laudare, huicsoli obsequi, et
uiuere,ac mori desiderat. Sanctus item hic amor,
nor suam ,sed Dei gloriam, in omnibus querere docet, omnia credit, omnia sperat, omnia sub-Binet: diligit omnes, odit neminem, nulli nocet, iuuat omnes, cuinctis bona exoptat; rogat pro omnibus, ct in singulis denique, qua agit, nouhominibus placere, sed Deo , totis Niribus co natur. Hunc sanctissimum ulum cuncti homunes amplecti deberent, praecipue uero Mona eblinc religis, qui veluti lucernae ardentes, ac
super candelabrum Ecclesia positi, laicos luce, doctrina, O uita exmplo ilisminare debeat,
329쪽
inq; viisl terv insipida hominum corda condia
re,oe ab omni contagio, corruptione custodire aeseruare deberent. Monachi igitur,qui hoc amore, ae Zelo sunt praediti,inuicem se diligunt, honorant,iuuant,ut Dei famuli,νt Christi mebraret altera alterius onera,cii anim tu corporis, libenter portant. Vbi exulat hic anctus amor,ibi confusissimam Babilonem en uidere;ubi uero regna non nisi Paradisu inuenias. Donet igitur nobis Deus huncsanctifimum Rerum,ut eu propterse, proximum propter eum,diligere νalemus. Amen.
obseruatio iustitit in hac sit regula constituta. Cap. LXXIII.
Egulam autem hane deseripsimus, ut eam obsi I uantes in Monasterijs aliquatenus, vel honesate morum, aut initium conuersationis nos demonse mus habere. Caeterum ad persectionem conuersiali nis, qui sestinant sunt doctrinae sanctorum Patrum, quarum obseruatio perducit hominem ad celsitudine persectionis . Quae enim pagina,aut quis sermo diui Iaae auctoritatis veteris ac noui testamenti non est rectissimai . norma vitae humanae . Aut quis liber fast-etorum catholicorum patrum hoc non resonat,ut T cto cursu perueniamus ad creatorem nostrum Θ Necnon & colmationes patrum & instituta & vitae eoru,
sed & regula sancti Patris nostri Baslij, quid aliud
sunt nisi bene viventium& obedientium Monach rem exempla & instrumenta virtutum Θ Nobis autem deudiosis , & male vivetibus,atque negligentibus rubor confusionis est. Quisquis ergo ad patriam coelestem sestinas, hanc minimam inchoationis regulam
riscriptam,adiuuante Christo, perfice, di tunc dema ad
330쪽
ad maiora,quae supra comemorauimus,doctrinae vi tutumq; culmina Deo protegente peruenies Amen.
T 2 felices sane ij sunt, indigni, qui religiosi,
i ct Dei famuli dicantur, quibus aspera, raeccfere intolerabilis videtur bulus Regulae disciplina. Cum D. P. Benedictus asserat in hoc postremo capit ese illam incipientibus dumtaxat fidi se . Qui nanq; adperfectioncm aspirant, non debent in ijs sinere,sed νlterius progredibo pro re gula sibi assumere vitam,ac doctrinas Sanctorum Patrum, qui penitus huic mundo mortuisoli Deo in abditis solitudinibus vivebant: Itaq; qui in hoc, quasi Tirocinio uite spiritualis; diu versatus
fueritinomnia,que hic Diuus Pater ponit ,adun guem seruauerit,si desiderio maioris perfectionis,adsacram Heremum nostram ire νoluerit, petita. . patribus licentia,poterit. Attamen nullus hoc attentare praesumat, nisi prius virium suarum experimentum sumpserit. Etenim qui centum librarum pondus ferre nequit,multo minus poterit maiorem ferre sarcinam. Dedecus quoq; est manus ad aratrum ponere, deinceps retro alpicere; captum nimirum propositum deserere. Et re uera summa imprudentia est, quod aliquis rem aggrediatur , uirium suarum metas excedente e Siquidem ei, aut paulo post ab iu' cepto desinendum, aut jubonere ,succumbendum