Vita s. patris Nili Iunioris scripta Grece a contubernali eius discipulo

181쪽

1 sa habebant. Itaque Deo duce illum dirigente ad locum sepulturae suae destinatum eum in modum, quem Deo redelate cognouerat ἱ peruenit in quoddam oppidum, cui nomea usculum, duodecim millia passuum ab Vibe distas. Prope illud situm erat monasterium paucorii fratrum nationis no-srae Graecolu,nomine S. Aga

thae; in quod sanctus senex dis

sis i. Iq. uertit: Haec,inquiens,requies

mea in seculum seculi. nec inde potuit a quoquam diuelli, Iicet socij fratres molesti eusent,& optimates Romani accedentes rogarent , ut Romam se conferret,saltem pro

pter principes Apostolorum. At ille respondens aiebat omnibus: Celeberrimis,& reuerater beatissimis Apostolorum

corysaaeis licet hinc etiam

Iidem habentibus sicut gra

num sinapis, venerationem deserre : quamuis ego indignus sim, qui vel solo nomine eos appellem'. in hunc porro tenuem deueni locum non alterius rei causa, quam aut diem meum obeam. Porro autem illius oppidi dominus, . Gregorius nomine, tyrannide

quidem & nequitia insignis C . sed

182쪽

I 63 sed sagacitate ornatus & prudentia, descendit,& prostratus ad sancti viri pedes ita dice bat. Ego quidem seriae Dei altissimi, ob multa peccata mea dignus non sum, ut intres sub tectum meti.& unde mihi hoc, ut sanctus Domini mei veniat ad me e Sed quando magistri& Domini tui exemplo me peccatore iustis praetulisti; Ecce domus mea,totumq. cu suo agro oppidu ante te est. Quicquid de ijs libuerit, iubeto . Respondit B. Pater. Benedicat dominus & tibi,& tuis, & domui tuae, & oppido tuo. Pa ticulam in ditione tua nobis concede ; ut quietem in ea nacti Deum pro peccatis nostris propitiu reddamus, & pro si

lute tua preces scindam'.Gregorius autem magna alacritate implebat, quod iussum , erat. At vero fratres qui in monasterio remanserant, post

bimestre spatiu audito , quod

Pater non reuerteretur amplius, recesserunt asportantes secum melotas, succintoria ,& reliqua,perueneruntque ad locum construendi monaste

rij nomine a Principe illis dia

183쪽

catum. Quod ubi cognouit vir Beatissimus, nimiru aduenisse illos,exultauit spiritu, signi- sicauit i. illis haec per nuntiu : Sufficit mihi Patres & fratres, quod ob Dei meique amorem labore ceperitis, ut isthuc veniretis. Nuc igitur charitatem vestram rogo, ut expectetis, donec & ipse veniam ad VOS. Dum igitur parat se ad soluu- dum promistum suis pedibus:

abcrant enim fratres tria sere milia passuu: conuocatis ad se fratribus,qui secum erant, Vnacu HVpmeno Paulo,cui praefecturam commiserat ante multos di s,viro & prudentia, ct aetate,& cxcrcitatione vitae

monasticae,& philosophiae siti dijs antiquo ; distribuit illis pauca pannorum frusta: nihil enim mundani plane illi erat,

dari tibi iussit sum eda viuilica Christi mysteria. Deinde He gumeno & fratribus Obsecro, inquit,vos,visi e vita eXcesse

ro, sine mora corpus me ua terra contegatis, nec me in templo sepeliatis, nec supra tumulum sernicem mihi cX-truatis, aut quod uis orname

tu adijiatis. Quod si omnino liis signum aliquod ponere

d cognostendum,ubi fueri

184쪽

humatus, planu esto,ut quiescere in eo peregrini pQ si int ;Nam & ego peregrinus sui cunctis diebus, quibus vixi. mementote mei in sanctis vestris orationibus. Haec dixit; deinde benedixit eis ;& bene precatus est cunctis fratribus. attollens l. pedes extendit se in lectulo suo. Biduu vero iacuit nec loquens, nec aperies oculos. & qui videbant illum,

mirabantur; non enim erat

similis agenti anima,sed quiescenti mouebat solum labia,& dextera se signo Crucis c signabat; per quae in oratione defixum praesentes intelligebant. Et quida frater admota

ad os eius aure, hunc versiculum latummodo ab eo distimcte audivit: Tunc non confun- V. II 8.dar, cum perspexero in omnibus mandatis tuis. Gregorius quoque loci dominus cithaec audisset, suo ex oppido curres descendit, secum & l lichaelem adducens peritissimum medicum. ruensque super beatum virum flebat ubertim, ac dicebat: o Pater, Pater, curta cito me deseruisti ξ cur abominatus es peccata mea,& r linquis me Deosculando a tem manus eius ; En me iam

185쪽

I6sno prohibes, aiebat,quin tuas manu hosculer, ut solabas an tea dicendo: Non sum Episcopus, aut presbyter, aut diaconus , sed humillimus monachus: ut quid igitur manum meam osculari visὸ Haec dices tantam lacrymarum vim profundebat, ut astantes omnes inuitaret ad fletum. Medicus autem attrectaro pulsu asse uerabat illum no moriturum; quod nec febris esset in eo, nec aliud mortis signum: ita enim res habebat. Cum vero illi discessissent, ct ad uesperasceret, agebatur porro etiam memoria Ioannis Apostoli & Euangelistae: vi sum est fratribus deferre sanctum Patrem in Ecclesiam . recordati enim sunt, quo affectu, quo studio sanctorum memorias prosequeretur: &semperidie er: hrimo Opo tere monachum, citra omnem

necessitate, in Oratorio mori. Quo iacto, & vespertino peracto osticio, sol cognoi illoc casum suti, & ipse tradidit spiritum. & occidit renera cui iasole sol, desecitque die illa lumen de terra, & li erna a se .cie videntium. An non prati & ipse ductimas huius teporis iλ S ἰδεῖ ουκε n λυo sua τοῖ φιλῆσαι τας -

ησαν si τοῖ του

186쪽

poris tenebras , defectumque sanctorum illuminantiu, ceterosque docentium Θ & ubinam alterum reperit solatiu nostra aetate mundus, quale illa die amisitὸ Sane multos inuenies continentiae deditos, sed qui utilitatem hac sola terminent, doctrina non valeant. multos e contrario studia coletes, sed vacuos actione virtutis. Bleta vero in utrisque adeo excelluit, ut in omnibus ambi dexter eskt,& utroque oculo perfectissimus: idque sit cum antiquis etiam conferas,ut de nOstrae tempestatis hominibus taceam, penitus caecitate laborantibus, non altero tantum a

victibus oculo, & versantibus in maximis tenebris .Quod ipsi quoque omnium prospicietissimo veluti per extasin fuit

reuelatum.Videbat enim Omnes homines, di cuncta anima

lia , & uniuersa quae serpendo

mouentur in terra, caecitate

lucis di. orbatione teneri ; noctem vero profundissimania,& caliginem densissimam tuta terra circumfusam.Sed hoc quide olim:Nunc vero, qua dorelictis hisce terrenis caelos in

187쪽

hymnis senebribus . Mane vero deserentes seretrum cum cereis, ct thure & psalmodia, portauimus cadauer in locum, in quo fratres beatum virum praestolabantur. Vt ventu est in conspectum eorum,& audiuere psalmodiam, cuncti prodiere nobis obuiam senes &iuuenes, parui & magni, vi Iacrymaru omnes perfusii,& miserrime lugentes. Ergo posito

feretro , & intermisso cantu, simul omnes communem deflebamus iacturam, orbitate, Patrisque amissionem . Nec aliud videre tunc erat,aut e X.

prossius intueri, qua quod de Iacob scriptu est, quando pro secti sunt si iij eius ad aream is Atad,quae sita est trans Iordanem, & planctu magno ac vehementi celebrat ut exequias: nam paruula& nos habebat

area. Regionis auto habitatores , quotquot aderant cum

principe Gregorio, non modo spectatores erant, sed prosequentes etiam sentis, luctum suum cum nostro miscebant ;nec prius abscessere,quam deportatu suit a nobis cadauer, depositumq. costituto in loco, sicut ipse sanctissimus Pater' raescripserat. Permansiit auteet, Κυα ης ὁ βοαώσαντες τί,

188쪽

ad tumulum uniuersa fraterirnitas cu memorato Hegumeno,suam operam ponens, & inpatientia laboras, eo quod locus es ent minus instructus, alcomparandum panem quotidianu, Frct anima congrues,& corpori satis esset. Complures etiam e silijs sancti Viri, qui dispersi erat,precibus eius adiuuantibus conuenerς; & circa sepulcrum eius conditi requiescunt; viri plane desideriorum Spiritus, & gratiis virtutissis pleni. Quorum Omniu precibus,& nos,& qui legunt,& qui audiunt diuinos & praeclaros eorum sudores, digni

efficiamur eorum quoque co- sortio in regno Caelorum, in

Cliristo Iesu D no nostro: Cui gloria cu Patre & Spiritu sancito nunc & semper & in secumla seculorum. Anien s. TEΛΟΣ ., FINIS.

189쪽

RE GESTUM

Omnes sunt merniones praeter X, Ternionem.

Apud Haeredem Bartholomaei Zannetii. M. D C. XXIII.

sv PERIORUM PERMISSU.

190쪽

Hκπ ἐρ- v. s. l. O p. 27 . v. I ε - νυνμνον GΔ p. 3 1.V. 3. l. hymnorumq. nocturnorum & matutinorum recitόtioni p. 3 s. l. in sanctuarium v. s. l. inflexionum & lacrumarum copia v. I r. a fine,I.Hoc ille viso surgens contremuit p. 42.v. I d. doloribusq. p. 6. in annotat. l. praesagia erant p. s 2. v. g. l. ξαριον P. 3 9.V.Vlt. l. G a tonde hunc p.7o.v. I .l mulieris colloquium p. 73.V. 3.Lrerum tacies P. SI. v. I 6. l. Θεοῦ p. 88.v. q. a fin. l. Bonum est confidere in Domino P. 92. v. q. l. Regius Propheta ibid.v. I I. I. & Principis animaς salute ibid. v. I 3. b maiori fureret iracundia p. 93.V. I. Lα άας p.ros.V. I; . l. in excellentiam

P. Hs.V. 7. l. iugiter P. I 6q.V. II. l. ibid. v. Ig. L millia passitum p. r 67.v.penuit. l. incolit aeternae memoriae Viri spirituS p. 168.v. I I. a fine, i. arcaό & nouus Iacob mortuus iacebat ut feretro,

α filij Israel plangebant. Regionis autum