장음표시 사용
161쪽
Iunonem adorans Filiis mortem impetrat.
Platatem Fratrum vidimus Hic cernimus pietatem Matris, pietatisque praemium. Mater ante Templum seces extollit. pr cul dubio, quod pro vita& felicitate filiorum oraret, & quod raretDeam vitae potentem. Vita Veteribus sub iacisardenti, schemate praefigurabatur, uti mors subsece extinctii, id quod marmora ad ocmium testantur. Forsitan quod Ilithyia, quae eadem cum Iunone fuit, in Numismatibus secem praeserat, vel etiam, quod inter siublunariariis nihil magis conveniat, quam ignis , Sed Ilithyia secem praefert, quod vitam largiatur,&Deos precantes,quid adhibeant potius,quam Symbola Divinae Naturae assinia 3 Nihil hic deSacro Dianae, in more Aricinae, de quo OV I DI U S in Fastu: potens voti frontem redimita coronis Haemina, lucentes portat ab Urbe faces.
162쪽
De quibus videri possunt & PROPERDUS &MATI . Nihil de faciabus, novae Nuptae praeferri ilitis, de quibus & FESTVs S PLu TARCHus in qua tionibi Romanis. Nihil de Festis Promethei, Minervae& Vulcani apud Atheniens , in quibus faces ferri sistebant ,
Sola pietas, vitaeque tacioris votum propciuitas accendisse videtur, ideo duas,qubd de duobus filiis precatio ad Iunonem, vitae selicitati que praesidem, tenderet. Quo sit essu 3 Alio plan quam speraverat Mater, id precata, quod Dii judicassent optimum, Sed an mortem Z Itarii judicarunt, procul dubio contra Matris intentionem, quod via vos beati maluisses. Sed aliter res cecidit: Epulati cum matre adolescentes,s no se dederunt, & in tanta gloria vitam cum morte, citra ullum dolorem vel cruciatum, reperti sunt commutasse. Itam beatam Filiis suis precata erat Mater, sed loco vitae e rum mortem obtinuit: ut Authores arbitramur, qudd, Dea
163쪽
judice, mors vitae praestaret, imo quod mors vitae beatae non finis, sed initium esta Vita nostra quid est, si non aerumnarum com
renata series, & quid homini conducibilius, quam iis Qlvi 3 Haec ita si nulla spes post mortem stiperesset. Sed superesse, & quidem selicitatis persectissimae, etiam Ethnicis indubium fuit. Adspice
marmor nostrum i Juvenes, quos modo humi jacentes & mortuos vidimus, eos hic cernimus vel bigarum frena apprehendere, quibus .ssiternitas vehitur, vel coram Iunone, an Matre Θ flexis genibus beatissimae vitae dulcedinem agnostere. .Et itatem prodit velum circum Caput in circulum volitans, & quasi in se reductum. nullo apparente, nec principio, nec fine. Eo enim Symbolo, uti jam supra diximus, etiam in Romanis Numiseratibus aeternitas praefigurari selet, ex quibus etiam, bigis vectam, intelligimus, exemplo exstante apud Ois ELIUM Tab. Io . ex Nummo Faustinae matris. Illud in proposito novum est, quod non aeternitatis curru vehaim tur juvenes, sed quod frena equorum apprehendant, prout & sit praZamiaris. quasi non tam aeternitati traditi, quam aeternitatis cursim dirigentes. Felicitas creditur terrena, si rerum in decursu temporis nobis adversantium acerbitatem, prudentia vel evitare, vel emollire possumus. Quidni igitur selicitas aeterna, quod aeternutatis decursus, quasi ab arbitrio beatorum dependeat 3
164쪽
FOEDUS, CONCORDIAM CONCILIANTE HERSILIA.
HErsiliam, Tatium & Romulum, tribus his figuris de
signari, SΤΕ pHANi WiNANDi Pi GHi I conjestiua est, nec immerito ue Licet enim Romulus in Numisinariabus prolixa barba conspicuus, in proposito monumento autem imberbis sit, disserentia tamen tanta non est, ut non diversitate - temporum & aetatis excusari & possit & debeat. Reconciliario cum Sabinis accidit Anno M. aros ab V. C. septimo, Triginta annis antequam turbine abriperetur; At effigies in Numinis ad eam formam delineata est, qua post derelietiim vitae stationem
Proculo apparuit, seque in coelis Quirinum appellari, significavit;
165쪽
Adeo ut planum se, In Numismate senem, sub reconciliationem
autem cum Tatio, adhuc juvenem, adeoque imberbem fuisse, qualis in proposito monumento visitur. De Tatio divina ratio: Barbatus is est, non minus ac in Numismate, Sed barbatum fisci etiam tempore reconciliationis cum Romulo, brevitas imperii persuadeti. inque annos cum Romulo cum imperasset, Lauremti trucidatus eiu intum Sed, inquis, rigatus is est, clari tamen bellica veste indutum porteret, non minus ac Romulum 3 Hoc & historiis, & Romanae glonae videtur datum. Cum post Romuli preces denuo concumrerent hostiles acies, Res Romana, inquit Livius, superior it. Superior ibit Res Romana ue quid igitur mirum, quod Sabinorum Ducem habitu pacifico, & proinde pacem petentis , cernamus quid mirum, quod cernamus Romulum bellico, & pacis leges quasi dictantis 3 Facilius Victi ad pacem inclinant, quam Victores,& hinc est, quod Hersilia non ad Tatium, sed ad Romaeum coim
vertatur, manibusque elevatis eum demulceat.
Hersilia, Sabina quidem, sed ex raptu Romuli uxor fuit, ade que hic omnium raptarum loco videtur concordiam suadere, prout Livio teste, Duces ad faedus luciendum prodiere, adeoque exere
166쪽
ntiam Viridarii ii Osiri segmentum,&hocia opusculo Ultimum, STATUAS QUAS .
DAM exponit, non ex earum numero, quae sub Romanarum Titulo prostant , Sed vesaiactenus non vulgatas, vel vulgatas quidem, sussicienti autem Commentario non illiustratas. Paucissimae erunt, seteor, sed Nobilitas multitudinem supplebit. Et Artificium in censum venit, & Raritas.
Numisinatum & Gemmani in Coelatores in parvo ludunt, &facile est, Artis naevos in exiguis linearum duetibus abscondere,quaim quam negari non debeat, plerosque etiam in his exactam diligentiam posuisse. Toreumata mediae ut plurimum magnitudinis iunt, mediae certe Dignitatis, cum figuras non integras exhibeant, sed dimissiatas tantum, dimidia earum parte rudi sub marmore, cui a fixae, vel ex quo elevatae sunt, delitescente. Solis Statuis nobili Gloria fulget, omni ex latere Artificii excellentiam ostentanti H
dienum miramur opera Lysippi & Prnhela , Hodienum Dina Menestrati & Myronis volitat, stupescente cum Reverentiae sciasii vel ideo excipienda, quod non sibi, Et Ani videantur laborasse. Phidias Diis, quam Hominibus efficiendis melior sertur , At Pol
cletus in Hominum formis, ad veritatem exprimcndis, excellebat. Quid dicendum 3 Nonne ves Naturae lusum, ves Studii assiduitatem& Diis & Hominibus consuluisse λ ut ad posteros, eorum notitia eo clariore radio penetraret, Artisque simul incrementum, ad siminum
perfectionis culmen deduceretur. Sed de his alibi l Nunc ad pr Postum. U HEM
167쪽
HErculis, non minus ac reliquoriam Deorum, crebra in
Antiquitatis reliquias exstat mentio. Sed eum cum Ceta, quis hactenus exhibuit 3 Statuam unum pomum manu Se stantis, Romae in Foro Bovio,' haud procul ab Altari, inventam, C Ieberrimus CHOULIUS memorat. An eadem fuerit cum nostra,
dubitari potest, cum & ipsa haec unum pomum dextra praeserat. Quicquid sit, Herculem prodit Clava & Iaeonis Pellis, indubitata H roici pectoris insignia, quorum alterum Leoni Nemaeo detractum, Callidis & Clypei instar Hercules praetulisse, alterum ab Olcailro ro
ci silm. armorum vice inemoratui vibrasse. De Clava constat oim
stat de Leonis Pelle loco Cassidis usurpata. De Clypeo res raria Eam tamen videas&ipsam in Numisinate Phaestiωn apud GO ZIUM, in quo non minus, ac in aliis plerisque, ne dicam omnibus, Hercules nudus, clavaque de pelle armatus visitur, cujus rei ratio mDIODORUS Sic ULus stippeditat, id ideo iactium assciens, quod antiquitus arma & vestes nondum cognitor essent: quanquam alii hierc lyphice rem explicent, siti, clava Leonisque pelle & nuditate robur & virtutem intelligentes, eo quod verisimile non sit, Herculem nudum orbem Terrarum obiisse, Virtus autem firmissimum
mortalibus monumentum sit, nullaque divitiarum peribolia intran versium agatur, sed nudoliominecontenta vigeati
Ad Pomum, quod Hercules noster dextra prisciniam tantum in mentem veniunt Poma aurea Hesperidum , quae, interseisto Dracone vigili, ad Eurystheum retulisse memoratur, sed etiam Sacra ipsius, apud Melitenses&Boeotos, Pomis celebrata, unde&cognomen ejus fuit. De Melitensibus audi HESYcHiu Me Mμων
168쪽
τῶ παῖαρ , δῆλν τους πιδας δύο δ' in δ' ἐν τα κερμα . si τους ποινα ς απολειπ ceci αν το - πακτον:ναι - λέγε, τῆ λσια πν Η κλεα iis τοῦδε, qui ερου - τον νοικον. u, τοδ λ α ζ, ἡ τυς βοιωτῆα, μήλων ὀ H-λH, ονομα ,κ τοῦ τρω- Unc ει - λο ν. Circa Boeotiam, inquit interprete RUDOLPHO GUALTERO, Mήλα rcusi sacrificant; Non vero, ut Polla per μηλα-S,mstuetias dico arboreas, hac ni-rum de causa. Stata quadam erat publica Dei sonnitas, ου sacrificandi instabat tempus, victima autem aries erat, quem qui adducebant, inviti cunctabantur; A pum enim μυium , repentinis auctum inundationibus transire non poterant. Juvenes vero, qui festo sacrisque intererant, per lusum sacrificii ritum compulere; maturum enim MALUM. arriapientes, quatuor, qui pedum loco erant, baci a subdiderunt, duo vero veluti cornua apposivere, Ufecundum Poet, malum hoc, tanquam ovem obtulisse dicuntur, nec Hercusi ingratam fuisse viriti mam, Propterea huc usque hunc sacrificu ritum permansisse. B Ihebanis porro Boeotisque MALORUM HERCULES, nomen hoc ex sacri cu ritu sortitus, appellatur.
Haec ex POLLULE, quibus utique ponatim, quod dextra Hemcules noster praesere, abunde illustratur. De Corona dicendum. P pulea ea videtur, ad mentem Poetae in s. Eneid. quo canente.
Herculea POPULUS umbra Velavitque comas, foliisque infra pependit. Et paulo post: Tum Salii ad cantus incensa Altaria circum POPULEIS adpunt evincti tempora ramis. De quibus omnino videri naeretur MACRORI Us lib. a. Salum & quisnestit tritum illud:
usam ex PAUSANiA discas H. priore, ubi populum albam in The-0rotide ad Acherontem Hercules reperisse, & in Graeciam intulis memoratur, unde Postea S mos manserit, Eleis patrius, ut ad usum
169쪽
Olympicorum fiamum ligna ex sola populo alba, areque ex aliam e caederentur, id quod & ipse Hercules egera Sed propius ad
rem secit SERvius ad Acti Poeta merba : Populus Alcidae gratissima, inquit, EA VELATUS ab inferis rediis, quam
HOMER Us dicit ab Acheronte ad Superos translata.
cua corona usus, duplici colore foliorum, geminos labores super rum inferorumque testinus est. De hae me arbore fabula talis est: LEUCS, Oceani filia, inter οὐ has pia erri fuit. Hisne Pluton adamavit, se ad Inferos rapuit, qua posequam apud eum,
completo mita sua tempore, mortua est Pruton tam in amoro, quam in memoriae Matium, in Ebsiu piorum campis, Leucen nasii arborem sit, ex qua, siciu diactum es, Hae uos se, revertens ab I seris eoronavit. Ad Cetum properamus, qui juxta Herculein lento conamine caput elevat. Hunc fortasse ob colli tenuitatem, non tam citum quam Draconem arbitraberis. Sed Cetum evincunt, non tam fi
Lbus immersi pedes, quis, figura ejus, cujus in ventre Jonas per triduum delituiti Vidia is potest in ROMA SUBTERRANEA
ARINGHI, ex antiquis Christianorum Sucri hagis delineatus, ubi eadem plane colli tenuitas, iidem pedes, idemque caput visuntur.
Et quid si idem utrinque Cetus 3 SEXTUS EMPIRICUS ai
. . Trivser, sive Trin tu Leonis, quem adluandomaxillis Iritonis deglutimis abstere dentatus Canis; Himus autem Hssiector intestinorum, ambustui cavo lebetis in foris ignibus expertibus
Capillas destiniit capitis solo.
170쪽
oto tres transegerit dies, quas velleris sive noctes apprigat, auras iam experse tenebrosus foret Cui venter. Ex quibus D MUossi US Herculis fabulam de Ceto ex historia Ionae ortum traxisse
me Iovis um, deglutitum quidem a cito, reddium tamen ab insito Cui cadure, capite βlum depilato. Meminit mero histo
ria Ocophron. Imo etiam ex THEOPHILACTO: Devoratur erraa cito Mnas, tresque dies, ac totidem noctes in eo permanet Vates. qua res omnem excedere fidem audientibus videtur, maxime iis.
qui ex Graecorum Scholis, sapient e doctrina, ad hanc historiam accedunt. cuos equidem mn satis mirari possum, qui fiat quod hac non intelli ant, cumsuis opserum alis capiantur. pud os enim nonnihil tale de HERCULE narratur, nempe quod ρ' i se a BALAENA demoratis, incolumis remanserit, nise quod tantummodo depilatus redierit, idque ob ingenitum internum Milua calorem; Aur igitur nostra suscipiant, aut sisa re ciant. Sed haec in medio relicta sunt. Nos Hercules v t, de quo Hesionem liberante, ex interpretati ne Benedicti Spoletini, haec sunt APOLLODORI verba rHERcui devictis Amanonibus) renavigat, er Smam appessit. Tu forte accidit per o inis e Neptuni iram, ut itas ins Dciter ageret ς Quoniam Aposio Neptu aes Laomedontis iniuriam
utrisci volentes,mortatibus ammitati, ac veluti mercenarmo a mas ad caturos,paciscuntur quibus cum opere absiluto, constum tam mercedem Laomedon minime solveret, cum A Spessem, ae 'unus cum inundatione CETOS immisit, quodwcquia moram hum in campis ofendit, corripiebat; cum vero ex Oraculis maso
finem tum fore diceretur, cum Laomedon sionem filiam suamCrito devorandam apposuisset, tum in in proximis Pelagi saxis a dirit proposivi. Hunc ita expositam ut vidit HECUL deservat