장음표시 사용
131쪽
. Atqui Potamo iste, ut Suidas ait, cum ante Augustum, tum post eum, hoc est Tibcxij temporibus, vixit. Fortasse autem inde etiam aliquis de aetate Demetruiudicesis se serre posse speret,nuod memi-
nerit ius Ammonius, initio Commentata in Arist. lib. Sed hinc nihil aliud concludi possit, quam vixisse eum ante annum quingentesimum. Siquidem iste Aristotelis interpres non est quod plerisq; persuasum esse video) nobilis' ille philosophus, quem inter alios Origenes, & Plotinus audiere: utili Plotini, praeceptoris sui, vita Porphyrius scripsit: sed est alius Ammonius, multo junior: ut qui non tantum commentatus ipse sit in Isagogen Porphy-rh; sed etiam meminerit, tum Syriani, qui Procli Lycii praeceptor Hit,tum ipsius Piocli, cuius se discipulum profitetur. Vnde paullo post annum Christi quingentesimum vix ille,liquido colligitur. Quare isto. quidem argumento, quo seculo floruerit Demetrius, certo concludi non potest. Atq; haec dicta sento de nobilioribus B he- oricae artis scriptoribus apud Graecos.
132쪽
Vomenu oratorum parens.Frima Athenis oratorum aetas a Solone, O Pi stra-to,usq; ad Periclem,m Ambiadem. H-
sistrat Pericli cundia. Dictis He- .rodoti, seriti es Thucydid qualis. S cunda aetas oratorum disis insephistas
eos , qui πιλύῖκά λεξιν sectarentur. Protagoras,ebatulosophist centum minis docuit. Prodici unam ut audare ora tionem liceret , quinquaginta drachmae pendebantur. Thrasmachus, oe Gorgias, quid arti addiderint. Quando, es quamdiu , Gorgias Nixerit. Γοργ α, σγργάζειν. Vuantus honos Gorgiae habi-μου. antum debuerint ei, qui idum sicuti iant. Hippiae Nariarum artium peritia,infelix memorra. AT non paullo his antiquius est oratorum genus. Nam ut nihil de illis di-
cam, quorum facundiam discimus ex sacris veteris instrumenti libris': ut cliam H iiii . omiti a.
133쪽
omittam oratores illos Homericos, Nestorem, Vlyssem, Menelaum:quid de Homero ipso dicemus, omnis dominae sentet quem plane oratorem fuisse, ait Tullius. Hermogenesquoque appellat Rhetorem praestantissimum: etiam Longinus, Demetrius,alij, ' eloquentiae magistrum agnoscunt.
- Sed contineamus nos intra eos, qui 2L luta oratione utebantur. Tales fuere Solon, & Pisistratus: quorum ille primus re-φιάς est vocatus; non quidem ea ratione, qua Protagoras primus id nomen meruisse dicitur: sed quia illis temporibus ita Voca
rentur, quorum in sermone, ac Vita, graVitas ac sapientia reluceret: ut ex Isicrate, ac i R Themistio, superius dicebamus. Atque ea mente Solonem Gφιι ta etiam Tatianus
vocat oratione contra gentes. Erat Verodictio Solonis gravis plane, atque etiam austera: illa vero Pisistrati, suavis atque amoena: qua callide sibi imperium apud
Athenienses acquisivit . Animose quidem obstabat prudentissimus, & patriae amantissimus Soloii; qui &orationem quandam ut Latine loquentem inducam ita dicitur esse ausibi cattis: Aliis quide,Athenienses,pru-Lntior sum , alijs antem foratori: prudentior illo,opui, quid moliatur Pisistratuου, no vident: fortior
134쪽
fortior illis, qui vident sed metusilent. Vcrum sapientiisima alioqui civitas, disertis Pisis rati orationibus adeo deliniebatur, ut Subria Solonis consilia contemneret, re gium Pisistrato imperium permitteret, atque e0 pacto auream libellatem foeda servitute Commutaret.
Post hunc Clisthenes multum, ut tem- poribus illis, valuit dicendo: ut est apud Ciceronem in Bruto. Exinde vero Themistocles claruit;quem cum prudentia, tum eloquentia praestitis se, ibidem dicitur. Hoc junior paullo Herodotus ruit, qui Olympiade floruit L xxx I v.SOratorum Vero numero hunc eximi, non sinit suadelaiIta, & venus iis optimae poesi similis: quam orationi clusaneste , locuples testis est Halicarnasi eus. Ac Plutarchus quoque, etsi opusculo eo, quod de Herodoti maligni itate inscripsit, amore quodam patriae ut magnis ingeniis ulu Venire lolet 2 longius simplieem, abreptus, maligniorem se ipse erga tum praebeat: tamen a noscit in lχουρα/ qmς- l . Ac libelli fine, sic de hiatioti utina s
135쪽
- In vita peia sicus dici malui Ut eo nomineo κρύπ 0 ete' ut i h -'..idein ait. Hic ob excellentem dicendi vim. animi vim ostracisino Athenis ciectus fuit. . Damonem audivit Periclos,quem Plato se in Phaedro ait e rein τελειωταὶον M. τ. pe sectissi strum μει η. Imo ob facundiam OH μοπος,
otii. ἡ sive Caelestis, dictus fuit: ut auctores sunt Plutarchus, & Suidas . Vetus quoquei rufia;k-comoedia ' in labris eius molle dulciorem 's leporem habitare dicebat Iderit,ux est apud
in vita Ah Chus Themistoclem, Aristidem, ac Pe-xiph*' riclena, a scribendo ait abstinuisse. Atq; in vlib. 3.eap. i. hanc etiam sententiam Fabius inclinat Cicero, inqu it, in Bruto negat, ante Periclem friditum quicquam, quod ornatum oratorum thabeat rim aliqua ferri. uidem non reperio 'i quicquam tanta eloquentiae fama dignum: deos minus miror , esse, qui nihil ab eo Dri- . ' ptumputent haec autem, quaese tur,ab alidis uuir esse compo sita. Vita Pisistrato similem se ges . ' . sit. Nam itidem eloquio suo liberis Athe- natim cervicibus, jugum imposuit servi-
quae de eo scribit Valerius Maxi-
136쪽
mus ', vel ipsum potius Thucydidem adi. 'lib. 8. c.9. Alios quoq; eiusce aetatis oratores indicat Cicero in Bruto: ubi, cum de Pericle dixis set,ista subjungit: Cleonem etiam temporibus illi turbulentum illum quidem civem edtamen eloquentem, constat fuisse . Huic aetati suppares, i lcibiades , Critias, Theramenese quibus temporibus quod dicendi genus vigerit, ex Thucydidis Icriptis, qui ipsi tum fuit, intelligi maxim epotin grandes erant verbis, crebrisententiis, compressione rerum breves, es ob eam ipsam caussam interdumsubobsecuri. Nec propterea existimandum, vel filiae-brem Periclis orationem vel illa Cleonis ad Athenienses: vel duas Alcibiadis, unam ad Athenienses,altera ad Laced monios cipQ- ru esse genuinas. Nam sensus quide illorum idelibat,sed verbisThucydidis sunt expressς. Critiam vero,cuius hic Tullius meminit, etiam Halicarnassensis in Is o reponit inter
mogeni T quoque dicitur Iut1le οπμνος , ne exercue
usdad Thucydidem attinet, cum licet': :
oales stia manu descripserit Demosthenes; '
tamen gravis magis hiltoricus celeri debet,
137쪽
orationes illius molestas atque odiosas esse, judicabat. Elian Ciceta est, hec se imitari . cum posse, si velit; nec velle, si possit. Vide dc quae de Thucydideae orationis vitiis Dionysius Halicarnass scripsit ad Tuberonem. Atque isti quidem oratores primam eorum aetatem constituunt. Secunda vero aetas duum gcnerum oratores comprehendit: quorum alii dilitonem magis απλι κά, alij plane σοφιωκίω sequerentur. De poste- . .rioribus prius dicaria: qui non dicendo tan- turri , sed etiam docendo claruerunt. Ε orti vero simi temporibus Periclis,ac Thu , cydidis. Vnde Cicero in Bruto, cum de Pericle, Alcibiade, Maliis egisset, ista subjungit: Sed ut intelli tam eis, quantam vim .haberet accurata, facta quodammodo oratio , tum etiam magistri dicendi multi subito extiterunt: tum Leontinus Gorgias, Thrasymachin chalcedonius, Protagoras Abderites, Prodicin Chius , Hippi, Eous , in honore magno fuit. Horum antiquissimus suisse videtur Protagoras Abderites. Nam Gorgia, ac Prodico, priorem fuisse, aperte ait Plato. Quadraginta hunC annis. φιροκόUdocuisse, idem auctor est. De codem ira Suidas : Udori σον ita φορ ἔαλ
138쪽
ac philosophatus ad eloquniam se consulit se '
primm nomensephistae accepit. Primus etiam hic contentios ' orationes iuvenis, se orationis certamen iniit, or centum minas a disju- lis ex nigropterea sermo mercenarim diacebatur. Plura de eo apud Laertium Vide Protagorae discipulus fuit Prodicus, thae quem a etiam Maximus Tyrius Commendat '. anti vero orationes i
cius fieri soleant, illud arguit, quod qui audire eum vellet, is, Suida teste, quinqua ginta drachmas pers biveret: hoc est lia
tuor coronatos Gallicos, ac duos inseper regales Hispanicos. Maxime Veto cele- , bris fuit commento de Hercule adolescente , qui in mulieres duae oratione e quisita, una ad virtutis, altera ad voluPtatis, pollideret viam. Iisdem temporibus vixere duo illi, stiperiori etiam capite memorati nobis, Coro,
& cius discipulus id istas: qui c*m Gormia Leon
139쪽
p. a73. eait. H. Steph. o quam enficaciter absconditam artem invenisse videtur Tisiast
a Leontinis legatus Athenas missus fusc. De co Socrates apud Platonem in phae dro ' : φευ, δεινος γ οικεν -κεκρυμ μώLImυDA G ο Tιστας Fuere tum quoque P0lus Agrigentinus , & Thrasymachus Chalcedonius ; quem aliqui Carthaginensem appellant, eo decepti, quod apud Philostratum dicatur Καρχ ηδονι . Sed corruptus est locus, planeque, ut Pe-tavius etiam in notis ad Synesium obser-Vat, X αλκηδονι icribi debet: uti legitur apud Suidam. Thrasymachus iste primus animadvertit, in soluta etiam oratione, dummodo carminis modulos fugiamus, numerum quendam servari oportere ; primusque in ea κωλα, ac ηπε οδεν, observavit. Autores Cicero in Oratore, Dionysius Hal. de Suidas. Sed prae omnibus celebre nomen fuit Gorgiae Leontini , qui Empedoclis erat discipulus: ut paullo hunc antiquiorem. fuisse necesse iit ue etsi cundem in an num conis ciat'Eusebius in Chronicis. Porphyrius, Suida teste, floruisse eum ait Olymp. LX xx. Sed Suidas antiquiorem flaine censet. Arbitror facile hos Conciliari ob longaevitatem Gorgiae. Nam, ut Suidas agnoscit, C IX. sive , ut Censerinus
140쪽
ro Gorgias, ut auctor est: Philostratus, in theatrum progressus , dixit, λετε ' , quo princeps ausus est deposce-t proponitrure , de quo quisque vellet audire: ut est apud Ciceronem libr. I. de Orat. Idem quibusdam dictus est artem Rhetoricam invenisse; unde Diodorus Siculus libr. de eo inquit , --νας
hoc de eo dictum , quia, ut idem Diodorus Siculus ' scribit, i rasi uni
cis tradit PausanIas , Rim cum ait T αναα desilientibus,
εἰς απαν. Idem , ut ait Isidorus Pelus1ota civili orationi addidit o αηλον ,
quomodo & Halicarnassensis vocat epistola ad Pompeium. Etiam ab eo cit , quod M appellent γοργιάον, ut cognoscimus ex Philostrato in epist. ad