장음표시 사용
661쪽
ss Dissutatio ζ. .eoncordiam pareret. Frustra igitur sunt, qui hanc occasionem captant. Arguter Philippus Mediolanensium dux dicere solitus est, in ptivi istas cita appellavit discordias Florentinorum Ilii constare viginti centena militam
CLXXXVII. Acute Macroni exprobravit TiberIus t O eidentem ab eo deseri , orientemspectari: Hunc sequitur sidus illud Angliae, teste Buchanano,
in rebus Scoticis.Utrumque natum est a Pompeio , qui Sylae respondit, οπι - ηλιον ανατέλλοντα-η Δόρόνον αγροσκυνῆ Πν: Quod tamen absolu te verum esse negamus.
CL XXXVIII. objurgatus est Thraseas, quod nimis levia ρω an in libertate senatoria consectaretur: Suin im erito quiunt, de bello,de pace,de vectigalibus & le-
θμσώ- gibus, quibusque aliis res Romana contine- tur, nota mihi hoc loco cursim capita quet dam juris publici suaderet dissiladeretve:quae si summa dissimulatione transmitterentur: quanto magis inanibus abstinendum, Τhrastas contra, se patrum honori dare ut manu . sestum fieret,magnarum rerum curam non simulaturos, qui animum etiam levibusadverterent. Nimirum respexit illud Philo λphi ima παροὶ μικρον .CLXXXIX. Bellum In historiis versanti mihi infinita exempla an tra- occurrunt eorum, qui quantumvis potentia hendis. inferiores essent trahendo bello superiores facti sunt .ataque apud Tacitum Suetonius bellorum peritissimus, festinationem hostibus moram ipsis utilem disseruit. Sertorius hic ello, & carptim singulos pilos evellito: Quod
662쪽
De Iure Publico. πcum Ignorasset Ludovicus Ungariae Rex cum totius exeaFitus internecione occisus est. Quare illud non est, cedendum esse poten tioribus: quod tamen existimat Politicorum hodiernorum pene Princeps. CXC.
Falsum est quod ajunt virum bonum sub Vis b
tyranno nequaquam in honore aut precio esse nusposse. Contraria exempla sunt in Lepido . Db Ugricola, Lamia, Nerva , L. Pisone,Volucro dc ranno in aliis. Recte Alexander: obsequio mitigantur honore. Principum ingenia. Nimis abstitas & asperfuit Calisthenes:eu laicuisset inter abrumpiam contumaciam & deforme obsequium pergere iter & ambitione S periculis vacuum. que falsum est, quod scribit Machiavellus , in populo majorem constantiam atque prudentiam esse, quam in Principe. CXCI. Libo accusatur Majestatis.Negante quae o, Tiberia jiciebantur Libone, servos per tormenta inia callid is terrogari placuit, sed quia mere ΙCto quaestio rasin in caput Domini prohibebatur Tiberius calli- ea adus , novi juris repertor, mancipari singulos Libonis actori publico jubet. Idem secit in filiola Seja- O Fini , quae juxta laqueum S. carnificem com- liola G. pressa est, quia triumvirali supplicio virginem jani assici inauditum habebatur. Sic triumviri Reipublicae impuberum jusserunt necari, sed prius indutum toga virili: Qme quamvis eo pertinebant, ne fraus legibus fieret, tamen vix capio.
Illud Romani recte, secto SCtome simulata adoptio in ulla parte muneris publici juvaret, ac ne usurpandis videm haeredibus prode L.
663쪽
Lenate lege sua decem millibus aeris est damnatus, quod mille jugerum agri cum filio pos. sideret, emancipandoque filium fraudem legi sedisset, Livius lib. T. CXCIII. Falluntur qui negant Romanorum pra soma- mia militaria reduci posse: Vide quaeso quakbrum lia fuerunt Z Aucta stipendia, coronae quercea praemia vel graminea , hasta , phalerae, librae farris, milita- quartarii vini: Quae Arminius, ut homo barria qua . barus,contempsit, appellans vilia servitii pretia. Capsam veriorem exprimit Livius: Rem, inquit, dictu parvam: eaterum inopia fecerat eam , argumentum ingens caritatis, cum se . quisque victu suo fraudans, detractum copori atque solaus necessariis ad honorem univi viri conferret. Et quod Romanis coloniae fuerunt, hodie, sunt seuda, vel commendaturae, Tu cis Timarae. Idem de poenis militaribus se
CXCIV. Nimias divitias, adeoque nim Iam alicujus Nimia viri magni paupertatem periculosissimam esse miri in Republica, quicquid argutatur Hetruscus
magns Scriptore De Ottone Tacitus. Inopia vix priadiυitia vato toleranda: Idem de Sylla & Plauto: Sylla inur Aops unde pracipua audacia: Plaurus magnis pauper- opibus. Itaque prudenter vel ob hanc causam rasReip. Τiberius 8c Nero census Senatorum pecunia perieu- juverunt, Imprudenter Claudius, qui Senat usi. tores pauperes Ordine movit . CXCV.
Tacitus libr. s. histor. Cerialis InsuIam Batavorum hostiliter populatus agros villasque civiles intactas, nota arte ducum, sinebat. Nimirum
664쪽
De Iure Publico. ssNimirum ut hostem apud suos suspectum redderet . Supra modum religiosus ille , qui hoe improbat. Eadem astutia usus est Annibal adverius Fabium, & Zeno adversiis Phala
CXCVI. Secutae leges, inquit Tacitus etsi aliquando In maleficos ex edicto , saepius tamen dissenia L sione ordinum, de adipiscendi illicitos , hon res aut pellendi claros viros, aliaque ob pra ' o va per vim lata sunt. Vnde tamen parum pru 'μμη οdenter infirmare studet Andius ille autorita fcron talem juris civilis. Eodem loco vere Tacitus x r 3 Corruptissima Republieaplurima leges rhodie Reo ventum est, ut contra disertam Iustiniani constitutionem non tam ex LL. quam ex DD.
autoritate cauta dijudicentur atque decidantur . Quo verius hoc tempore videtur illud: ut antehac flagitiis, ita nunc legibus laborari. CXCVI I. Prudenter Aristoteles minima quaedam, quaeve majestati regiae scientiae non conveniebant in nomothetica scientia omisit. Uerum tamen in horum numero non est jus publicum quippe quod tractat eadem quae sunt me sim.-δὶ, in civili scientia. . Materia est eadem pene. Modus tractandi variat. Exempla in Tacito
CXCVIII. Caeterum jus publicum, ut etIam historiae x minimis rebus laudem quaerit, id eli etiam illa persequitur, quae philosophis sunt τα ἐλου-
μω D. Vere Tacitus. Non sine usu fuerit intrastieere ilia primo a pectu levia ex queu magnarum sape re um motuι oriuntur , Et paulo Post No D vajQR. continuas accusationes
665쪽
co disputatio Lfallaces amisitsas , perniciem innoeentium ereasdem exstu causaε conjungimus, obvia rerum similitudine O satietare. CXC IX. Senatον Ruibus tamen neque dum Senator in Republi debet ea contentin esse debet: sed praeter hae nosse svernosse basiunt Taciti) opes publicas qua rum civium Rempuia sociorumque in armu, quod classes,pro υιncia. blieam. tributa, vectigalia, n ecessitates, ae largitiones. Est, in quit Marcus Tullius 3. de legibus Seu 2 tori necessarium, nosse Rempublieam idque . late patet, quid habeat militum, quid valeat aerario, quos socios Respublica habeat, quos amicos, quos stipendiarios, qua quisque sit le- ge, conditione, dere, tenere consuetudinem decernendi, nosse exempla majorum, &c. CC. Veruntamen haec neque ex politica, neque ex jure publico, neque omnia ex historiis, . sed ex Rerumpublicarum registris petenda sunt. Quae cum ignorarent duo consules apud Ligures, merito eos, teste Livio lib. o. Senatus Romanus perstrinxit.& Calenum, Cicero in
666쪽
CDut Iurisconsulto necessaria est hist oriarum lectio, ita etiam Historico necessaria esistientia juris civilis .
1us publicum absque juris privati
studio incommode tractari, non contra.
667쪽
Defensio, suscepta pro consequendis doctoralibus in utroque jure privilegiis ex decreto Ordinis Iuridici B sileensis.
Brunt rutensi. Ρ Ο s I Τ Ι Ο Ι. Vs publicum quod a legibus .
libus Pontificum abditum o lim erat, hoc est, ut inquit Pomponius illius interpretandi scientia & actiones afui pud pontificum collegium erant. Quod non abditum ita accipio, ac si exercitio, jurisque illius pu- in Pontia blici dictio penes eos esset; sed magis deco- sum gnitione ejus & interpretatione I C. puto Io- penetra- qui. Et cum dicit constitutum aliquem fuisse, sibis. qui quoquo anno praeesset privatis;de auctoritate juris populo enodandi id interpretor. Praeesse enim multis modis quis dicitur, docendo, explicando, juredicendo , vel alios in judicio instruendo. Cic. i. de Orat. Multisique, inquit, praessem, qui aut interdicto tecum
sontenderent, aut te ex iure manus consertum vocarent. Eadem forma antecessores pro proin
stiloribus dicti sunt. Mirantur
668쪽
architectos Digestorum, quod de jure publico florum
brevissime egerint et Uerum parcius haec Tru archi-boniano objicienda putarim. Credibile enim tecti est, pauca admodum Iustiniani aevo de illo ju- parce re scripta veterum extitisse , cum jam elegam gerint. tiori multo & vetustiori seculo , quo maxime juris publici studium propter temporum summam domi forisque difficultatem excit ri debebat, vix ulla ejus habita ratio fuerit, teste Cicerone lib. I. de legib. ubi jus publicum incognitum esset affirmat, quod minus in usu necessarium sit. III. Viden rationem hujus incuriae Monent scilicet Iurisconsulti, cottidiana plenius esse tractanda I. legaυi. D. de lib. leg. O qua VH τοπλει set νγ Hinc puto factum , ut libri Tuberonis de jure publico interirent: quos tamen incorruptos vita diutius sustinuisset, si eos r
cente usitati sermonis fale , quam veteri se mento condire maluisset. At enim Pomponius exoleta verba auctoris minus gratia
fuisse. IV. AccedIt ad causam a CIcerone prolatam,
quod jus publicum in militibus juris civilis
Romani non remaneat, sed Reipublicae & ciavitati illi magnae quam dicit Seneca & Lactantius in mundi commune fiat. Voluit enim natura hominem esse sociale animal, Sc s Cietatem humanam jure quodam gentico gu- hernari. Unde videmus jura foecialia Romanis
strς sum aliis populis quo ad suam substa
669쪽
M Dissputatio II. tiam communia fuisse; siquidem nec bellum gerere diversis gentibus invicem datum est, nec variarum sectarum Philosophis discept re , absque legibus & principiis utrique parti
accommodatis & receptis. Universialia it rejura communi rationi, cumque ipsa muniai machina siuperfutura conscribere supervacaneae si conjicere licet) operae plerisque I Ctia visum est.
Quapropter Tullius in reprehensionem I currere potest , dum lib. i. Oisse. scribit: Belliquiaem aquilas sanctissime Deiali populi Romani jure perscripta est.
Potuit tamen ad solennes quosdam ritus ' QAiritum respexisse. Cujusinodi fuit clarigatio, quam inde dictam literatoses existimant; quod clara voce repetitum res pater patratus ibat. Iuris hoc suit Romani: alios enim alibi cernere est mores, ut & astripto denunciatio belli fiat. Testatur Ludovicus Avita de bello. Germanico. Ducem Saxoniae dc Laiagravium d Imperatorem misisse, cum tibicine puerum quendam nobilem, qui literas dimdationis Dd. nostri sic loquunturi in summitate baculi gestaret, & hunc morem Germaniae in bello. indicendo esse ait. Sic etiam sagmina, quibus . legati Romanorum sancti fiebant,juris Romani erant. Nam alia graecos legatos insignia tuebantur, teste Marciano. lib. 8. de reνum diavis Barbaris quoque pro caduceo coronas &solia fuisse, auctor est Suidas . Sic praeterea non eadem apud omnes gentes seriendi foederis forma fuit,prout edocuit Alexand .ab Alexandro insuisseniat. Sic deniqi Quiritium pecusare
670쪽
De Iure Publico. llare fuit, In legatione gentium squam alias a quitas naturalis temperat) ut eum, qui leg tum pulsas let hostibus dederet libr. ult. D. delegat. Alia multa hujusmodi in patrocinium summi illius causarum patroni adferri posisent, quae memor instituti mei praetermitto. VII. Vt porro laxior cura nostris auctoribus fuit In conscribendo illo jure, cujus imperium terminat orbis; ita pubsicarum legum quas Romani fines continebant studiosiores fuisse de prehenduntur. Nonne de magistratibus sese explicarunt veteres De eorum jurisdictione& imperio in criminibus persequendis Cui vero ignotum est Macrum Arriumque Menandrum de re militari & alios passim de captivis , omnibus tamen ad castra & militem
populi Romani reflexis tradidisse Quem Rubri ea illa de legationibus non quidem , genticis , & ad exteros pertinentibus, sed provincialibus &retrorsiim ad Rempublicam Romanam versis latere potest Z . VIII.
Nunc ad rem propius accedamus. Publici P sies
juris non una est significatio. Mandoque e- Jμr nim pro jure communi accipitur lib. nihil homon in consensui g. I. D. de reg. jur. quod manifestum fiet si conferas l. ult. C. de in in . restit. min. o t. inter eos , s. pen. D: side, QD. Ratio appel- 'ςςε lationis est, quia non uni sed omnibus 8c unu p turversb populo a quo publicum dictum quasi 1μre
populi cum)jura constituuntur. Nonnunquam commuis
etiam jus publicum est, quod a populi vel Ri.
Principis, populum repriesentantis auctorit
te pendet. Sic factio testamenti juris publici esse dicitur. L 3. D. qui testam .fae. pus nec ea Prq