장음표시 사용
21쪽
ἀλγῶ παλαι δὴ ταπ σοι στένων κακά ego pro ἀλγω fieribendum obse ut 3 σιγω propter ver8us o et 8ob rι φησ, παι τί φiiσ; τί σιγἀύ που ποτ' , τέκνον, κυρει σὴ eum Philoctetes interrogaverit rί σιγα; aptissimum et verisimillimum est Neoptolemum respondere σιγῶ ne di eam locutionem ἀλγω-στέι co certe habere, quo issendaris. Non dubito, quin
στένω olim pertai co illustratum fuerit, quod postea librarii negligentia pro circo Substitutum At. Phil. v. si T. ἐλέriσον, J παῖ, προ θεῶν, καὶ μη παρῆσego haereo in eo, quod imperativus ἐλέiicor per κα μη non pers ridi eum eoni unetivo aοristi παρῆ coniungitur. Etenim etiamsi tres vel quattuor loei praeter hunc apud Sophoelem inveniuntur, ubi item coniunetivus per particula καὶ 3ii imperativum exeipiat, tamen hane dicendi formulam tantopere a legibus grammaticis abhorrere existimo, ut vix hoc loco exeu 3ari po33 videatur. Quare coniicio hune versum ita Age mutandum: ἐχέησον, ω παῖ, μηδε προ θεων παρ/jσ. Praeterea in vulgata seriptura exclamatio rati iuxta προσθεω posita aliquid offensionis habet, quod liae verborum transpositione prorsus tollitur et v. IMO, , litietasMoσ, μὴ προσθεων, μεθripitio . Oed. R. 62-6 . τ μὲν γὰρ μων,λγο ia iv ερχεται, μονον καθ' αυτον κουδέν' ἀλλο tu i ψυχὴ πολιν τε κἀφιὲ καίω όμου στένει. Nauckium hoc loco probo eripturam variantem Teletis apud Stob. Flor s5, 2l, Servatam:62. τό μεν γὰρ, uitio Xλγο εἰ εν ὲ ρχεται, 6 . ἐγω δ' ἐμαυτον κα πολιν καί σε στένω praeferendam esse existimantem. Quis est enim, ut locuti εἰσεν ἔρχεται μoνον καθ' αυτον κου ἐν ' αλλον non nimis opima et tanquam adipata esse videatur Sed etiam Teletis scripturam non omni ex parte genuinam, sed ita fere eorrigendam esse een,eo:
Verisimillimum enim est verba uoνον καθ' υτoν κου δέν' αλλo primum glossema fuisse ad verba εἰ εν ἐγω ἐμαυτo ada: Dixi ii iii ui et G ad noλιν. Postea vero hae scholia aut e margine aut ex interlineari spatio in verborum ordinem irrepserunt, eum illi eommixta et ad novum vergum 63. consarcinata sunt. Iam vero Teles vel neget qui ante eum horridam adipatamque dietionem loe lenire ludens, tres illos versus ad duo redegit, qua in re veram medendi Viam mea quidem pinione, non ingre88us St, quod verba ψυχὴ δ' ἐμή poeta digni,-8ima minime delere debuit. Miror, quod Nauckius Elingleium
V. 62. reet neutrum pro masculinos su postulare dieit, eum certe propter verba μονον καθ' αυτον et: quamvi e Sehο-lii Sumpta, masculinum neeefigario requiritur.
Quotiescunque lio ver8u attent eum animo contemplatu8Sum, Semper eo magni quibu8dam neommodis laborare iudieavi. Neque enim cuiquam dubium eg3 videbitur, quin verba v. To,bi jναίω ἐλειν ω ele et v. 8TI, μεῖναι παροντα nece88ari partieula quadam eoni unetiva nectenda gint, neque item negari potest, locutionem 'AτρεMαι τουτ' υτω ευπόρω εῖλ αν
ἐνεγκεῖν nullo modo ferri posse. iii aeeedit, quod verba vulgatae nimis opima et vix summo poeta digna habenda fiunt. Quibus de ausi considenter eoniicere possis versus it et 8 3 geholiis, impositos et ab interpolatore quodam in textum in
22쪽
Celossemat: poStea confiis fiunt eum Verbis poetae ex iisque novus vel gus 8TILeonsareinatus est. Nihilominus nos talici ut glossema reman Sit, quippe quod μεινα pro eo metri au8a in novo versu fingendo illi ibiti inisuerit. Simillima ori :o versus id esse videtur. Ad verbum 'Arρειόαι , ni fallor, in largine I lossema adseriptum erat Oιαγαθοὶ στρατηλάτα vel tali liuid ex v i: o, inii liliusque istis Sumptum. Saepius enim verbo alieni poetae s(lossema additum est, suod nihil eontinet, nisi verba iam in ipsa sabulii Surpata, et v. iii , ubi προυτρυπο a Seholia in per Aerrii explientur, oll. v. ido,
Sunt et in ea Sum diis eoaluerunt. Ea quae ego exeogitavi ideire praeterea verisimiliora Sunt, quod totus hie li,eus omnino valde lubrisius eorruptusque esse videtur, quod ut demonstrem paulo infra huc recurrendum erit.
αυτὶ γαρ γ ν σοι ποοφασι ἐκβαλειν μέ. Ille versus me indieio molestissimus ne nullo modo ferendus est. Vis enim ioco Pειασ. quae inest in As lodl-load, hoe versu addito, mirum quantum minuitur, eum eadem optime per se intelligatur, i,33. 3, 3 i. respexeris ortus esse videtur hie versus ex gramminite euiusdam interpoltatione, quod paene evineitur, si scholion ad n ti, θεοῖ v. lo32, eontuleris: roi r γαρ
οντοβ. ἐξέθ=iκαν αυτορ. Ex hoe enim seliolio ne praeeipue ex eius positione luenienter apparet, selioli astam vorsum Ioan in suo exemphiri non legisse, nam si eum ti gisset, explientio eius prorsu Supervaeanea atque inepta fuisset.
so3. κρυη ασ' εαυτ=ην ενθα μή τι εἰσίδsιβρυχατο μεν βωμοισι προσπιπτουσ οτι te. Quotieseunque ego iune loeum perlegi miratu sum, quod Versus so3 κρυ ψασ' αυrrit et: usese abdidit, ut ne a quo con8pi-eeretur eriti eorum nondum moverit suspieionem. Quid enim evidentius esse potest, quam hune versum hi prorsus ineptum atque delendum esse, si vel Sus, qui Sequuntur eonfuleris, ex quibus dilueido apparet Deianiram se non abseondidisse, sed omnium in eon Speetu esse versatam, et Iosi. κααῖε δ οργανων oro apαυσειεν et sol. iiii dc iis couάτων στρωφωγ ένη te. Ominia puleherrime proeedent, si omisso v. bod hune loeum Verteris ita eum vero illa sola feetis gradum intulisset, puerumque in aula leetuli, insternentem vidisset pro etiarum patri rursus obviam, tum ad aras prostrat alimentabili sono fundit erelas ete. Mihi quidem persuasum est versum bo3, originem traxisse ex scholio ad, bla, κἀγώ λαθραῖον δ' μ ἐπεσκιασαἐνii, ad quem illustrandum verba κρυψα εαυrii ενθα μγ τι εἰσίδοι aptissima fiunt. Etiam selioliam, quod liodie exstat ad verbum ἐπεσκιασμένri VS bl , περικεκαλυμμέΓη, κουπτουσα ad onieeturam meam probandam valere videtur.
Ilos duos versus locum suum pristinum mutavis, et post v. 2. traiieiendos esse puto propterea, quod Sententia ii ex-Pre88a, artis,ime cohaeret eum ea, quam ver8us 68-T2, eontinent. Qua saeta transpositione extremi versus Oedipo tribuli id et ibi pulei terrimo tuadrant ad versus 3 et is, a sacerdote pronuntiatos Series versuum igitur line erit: oed. o. ρεοντ ἐμαυτου γαμβρον ἐύ τα Πυθικὰ
23쪽
Ille et verbum auxiliares tu et pronomenta inad adiectivum Aoisio Supplenda sunt Quod ut excusent undorus ad Matth. Or Gr. LXod Nauehius adiriaeg. Or Gr. β 2, I, si refugit.
Ambo docent in adiectivis quibusdam et in roilio potissimum verbum auxiliare plerumque mitti Sed in omnibus exemplis, quae ego in8pexi, persona ad quam erois o reserendum est, aperte indieatur, ut dubia esse non possit. ruriaeger unum Demosthenis locum asseri prorsus eum hoc congruentems εἰ συμφέρει ἐθελησε τε κουειν, τοιμο λέγειν. Sed quin hie ετοιμοσἐγω λέγειν emendandum sit ad aliorum oeorum similitudinem, dubitari vix potest Similiter quoque v. si strueturam durissimam melli transpositione:
leniendam esse existimo Coniuncti ειr saepius semel tantummodo pro iterato A - ειτε apud Sophoelem Surpatur, et Ed.
L. S. s. v. Traeterea attendendum est, ita verba coniungenda in initio et in fine versus (ετοιμοσ-- hco esse posita, quod saepissime fit apud Sophoelem. Oed. R. y6-lol.
Ille loeus foedissime mea opinione turbatus est, quo fit, ut viri doetissimi sinistra in eo explanando versati esse videantur. Versibus G-s Creon nuntium asser Apollinem oraculo iubere μίασμα χώρα ἐλαυνε ιν Jam ver Oedipus v. sis , ποίω καθαρμω; Porio rij ξυμφορασ primum quaerit quo
plaeulorum tum demum quo modo seelug ξυμφoρά commissum est rum Nam liane olam explieationem verbum rοorio admittit, et prorsus ego faei eum Erfurdito ad tune loeum adnotante hqui Si veriunt, quae aversi seu reparatio mali adhiberi debet
hi vereor, ne voeabulo oorro signissensionem filam temere adfingant, emper enim modum ne rationem denotat. Selineide-Winus ad hune loeum adnotat , lior Singulare quodam PSHυστε - ρον προτερον tam opinor, Singulare, ut eum liae interrο-gationum series ab omni logiee ratione abliorreat, nullo modo ferri possit. Quare . Selimidii conleetura et Anal Sopli et Cur p. 2 , a Nane io iam in textum recepta bisopo pro τροποσ. quod per iυσιi . Miχα viii interpretatur, mihi quoque maxime probabilis videtur. Sed ne ita quidem omnes linius Dei serupuli evelluntur, quem ego Sola transpi sitione saeta sanari po83 arbitror, quam si excogitavi: Cr bd. α νωγεν πημἀ Soῖβοσἐμφανω ἀναξ
24쪽
quod necessari hoc loco addendum erat. Quod ad transpositionem ipsam attinet, Oedipum primum quae3iturum fuisse, quis inter eius sit et tum demum, qua ratione hoe seelus expiari POSSit, qui eSt, eui non consentaneum videatur Quare haud dubium est, quin v. lo2 ad Laium interseetum reserendus sit, ita ut etυχην hie, ut saepius, de mala fortuna intelligatur. IIane signifieationem loe nexus optime patitur, et viii idem fere hie valet atque o Po; quod iam Seholiasta adgnoSei explienus eroυν
rus reetissime ideire , usurpatur, quod iam v Ioi, roυ αυτυέPrασete indientum est, non unum sed eo naplures liomines hoc seelus
IIune versum a loeo Suo pristino ali su ea, uraniolum es,emilii per3ua, uni ebi, quod prorSu eandem Sententiam Pontinet
atque versus lis et Ad, et quod ita luxus Sententiarum molesta quadam repetitione impeditur. Ilae dieendi asperitas puleherrime mitigatur, vel potius prorsus tollitur, 3 hune versum post v I ad traii 'imus, ubi et aptis, inius est, et simul effieit,
ut partieula coGre v. lab, quae unde pendent in vulgato versuum ordine non Satis liquet, reeti,sime hie usurpatri in Pssi Apparent. Itaque novus versuum ordo hie est:
Atque primum A. Zippinantium Allieteseon Sopli. Spee. p. 38.3 satis superque probavisse iudi eo versus is et 88o suo loeo
ineptos ne delendos, versum dis pro . 38'. inserendum 8SQ. Nauel ius quo tu in app. erit et in praes ad i. p. IX. ed. V.)lian Zippinania Ponte 'turrim eximie laudavit a probavit, M. Soyssea ius vero longior adnotatione vellementer in eam ineurrit eam in que standitus depulisse sibi videtur, eum in fine huius exeur,us e infidenter dieat ., lineo ut exponerem Deit auellii vel Zippinania de liost loco sententia. Doetissimus ille vir omnibus viribus et poeti eo quodam vigore eontendit, ut pulelierrimam linins sabulae se enam, vulgata nempe eriptura Servata j quae Summo artis ei ira poeta Pomposita sit si ete defendat atque explanet. Putius autem quam verius multa eorum, quae ille ad vulgatam defendendam assert, exeogitata esse apparet. Etenim primo quisque obtutu intelliget versum is G μ αυτὰ αρον,
25쪽
συ με καταστησον τέκνον οffendominoque in verbo τέκνo bis posito v. 8 8 et dict. minime aptum esse, eum poStea V. 886. sequatur νυν δ' αἷρε σαυτο ει δέ σοι χἀλλον *ίλον οισουσί σοιd quibus Neoptolemi verbiis uenienter apparet, Philoctetam v bis non potuisse dieere G μ αυτο αρορ ete , quod si illud praeee88isset, Neoptolemus non in dubio fuisset, quid Plittoetetae icto esset. Sed audiamus Pysthi tum sole istissime hane summam dime ultatem tollentem. Adnotat ille ad tune loeum, quid deinde Neoptolemus Relevato ex morbo, ingratulatur, Sed allevare ex terra se ip8um iubet, aut auxilium amulorum offert v. 366 sqq. Qua tandem de pausa Nempe utrumque, eertum
est, quod unde Seysserius eone ludat non liquet et famulorum
opem a8pernaturum Philoetetam, et, si ipse eum erexerit, continuo abeundum esse: allide igitur tergiversatur moramque interponi vult, ut aestuans se ilieet necdum mutandi consilii certus. Tam allide, opinor, hae exeogitata sunt a Seysserto, ut
fidem non faciant Sed haud seio an sae ilius tolli possit dime ulta e ver8 8is eoil. v. 886. nata adnotetur a v. dis in margine haec Philoetetae verba a Neoptolem non audiuntur , tum Neoptolemus v. 886. optimo suo iure distere potest νυν δ'
Quae eum ita sint, ego non dubito tot animo Zippmannoa8Sentiri. Sed etiam eius probata coniectura multa in hoc loeo inSunt, quae Suspieionem moveant. Miraberis enim Philoeteiam imperativo θάρσει Neoptolemum adhortari, ut bono animo in
eum hic nulla omnino re se bono animo non 38 antea indieaverit. Quo denique iure Philoetete v. 8y6. interrogare pote8t ποῖ ποτ' ἐξέβη λογω; quod neeessario eum SelineideWin expli-eandum St , quonam abisti meditandorum, cui interpretationi Seyssertu quoque assentitur dicens hsed illud reetius Iermanno SchneideWinus, quod o co non ratione, Sed meditatione vel mente, λογισμP, interpretatur. Iis igitur verbis aperte signifieatur Neoptolemum silentium obtinuisse, at Neoptolemu8, et v. 8b5. non solum non saeuit, sed etiam exclamavit cirru quibus eonsideratis rebus ego adducor, ut liane proponere an Sim traiectionem:
8b6. τί δ' εστιν, ω παὶ ποῖ πoτ' ἐξέβ=η λογω; Neopt. 8s T. υκ 2δ οποι χρὴ ταπορον τρέπειν ποσΗae vero habeo, quae ad transpositionem a me saetam defendendam proferam. Philoctetes 88s. 8 s)-8s2. Neoptolemum iubet non famulos, sed ipsum illum se adlevare et e terra tollere Neoptolemus v. 8y3. respondet: hoe fiet, sed ipse quoque a Surge et ipse te in assurgendo sustenta ita enim rectissime Seytarius eoil Idod hunc versum explicat); rogat igitur Philoctetam his verbis, ut partem neris suseipiat ipgumque in adlevandi negotio adiuvet Tum Philoetote v. 88s dicit se iussum Neoptolemi eomprobare (αίνω ταδ' eumque adhortatur, ut se quoquo modo ip8 plaeeat tollat και α' παιρ' περ νοεισ). Iam ver Neoptolemus v. 8ctb. exelamat παπαι. τί δῆτ' αν δρωα ἐγωτουνθέρdεγε vae mihi quid nune saeiam quibus verbis indieat se dolere, quod Philoetelam dolo deceperit ac iam fluctuare, utrum huic totam rem lateatur, necne Thiloetetes vero saetae fraudi ignarus, hanc exclamationem in contrariam atque debebat partem aeeipit, quasi perosiorem allevandi laborem metuat Neoptolemus. Quare ne illa a proposito desistat, aptis8ime eum
adhortatur: αοσει , bono animo sis atque ut demonstret negotium adlevandi non tam arduum esse, quam Neoptolemu metuere videatur, haec addit verba: το τοι συνηθε ορθ- ει μ'
26쪽
εθοe eonsuetus mili mos me eriget quo saeto Philoetetes, brevi tempin e intermi,go, quod Neoptolemus nihil dieit, sed in meditando aberravit, interrognt v. si , τι δ' ἔστιν, ω παῖ ποι ποῖ
huius libet et verba et sentcntiae optime inter se respondent, et praeterea'. 3: . quem Zippin annis plane delevit, servari potest. De ei foris ora Petionibus, quas hie statui, iam supra dietum est.
Ilae iere Sunt, quae iudieio severo ne subtili virorum doetissimorum proponere deero vi. At iust tantum abest, ut inania, quae mutaverim, ni mendavis, sperem, ut perbeatus mihi esse vi- Surus sim, Si quidem etsi ita luaedam textus latentia detexerim, et si una niterave eonie 'turarum mearum iurat prudentium viri, runt nil, en Sum dignaque iudiei tui . quae a futuro tabularum Sopho electrum editore in verborum ordinem reeipiritur.
Natus sum ego lateardus Mollivei de Nionbur et Auli alti norum anno huius nee uti XXXXV. die nono mensis Martis, patri Frideriei, matre Frideri ea, e gente Flue diana Fidem pDditeor evangelieam. Elementis literarum imbutus sum a patre, sui ludi magistri munere sun titur, neque ita mature iubii eos adii ludos
Sede 'im annos natus adri ymnasium Coth Putonsi me Pontuli liuod sub Craniori suspieiis floret ibique per ininis ne annos diseipulus fui virorum doetissimorum it Plinige, Ut in ZP. Mut lier, Ino si aliorum. Anno DCCCLXVI lituritatis ne tu testinionium intorei, es eadem iei, literari ne universitatis riderie in uno alensis re 'eptus sum, theol , :ine et philologiae Studio Opi ram navaturus Ibi per unius anni spnti uni Pholis intersui virorum doetissimorum Priali ii dy l Pr k, Poti, ConZP. aliorum. Tum almam universitatem Lipsiensem dii ibi ine per quin tuo semestria seliolis usus sum professorum illustrissimorum Curtius, bitχ, RitSehel Zarnelie v. Tisellendors, Volgi, alii rum, inibus omnibus viris optime de me meritis gratias Iuam maximns, itemque mi eo meo doetissimo Dr. iiiiii Pimo Roselier qui prudentissimis suis ponsilii in lino dirum ortatione Pomponen ita me multum adiuvit.