장음표시 사용
21쪽
Sequitur ut uideamus, quanto maior sit illa fluctuatio apud eos seriptores, qui Attica dialecto usi sunt. DiScrimen autem est inter solutae orationis Scriptore et poetas; nam et in uniuersum apud hos multo frequentiorem habe usum formarum communium quam apud illos, et in singulis haud raro poeticus sermo discrepat a soluto genere dicendi. Priore igitur oe0
A. de usu rati0nis 80lutae. Sed quamquam in ea satis multa exempla fluxae m0tionis eXStant, tamen plerumque non tantum inter se disserunt singuli scriptores, ut differentia mem0ratu digna p088it 0nstitui. Scilicet alius plures, alius pauciores praebet forma commune8, quae quidem diuersita maxima ex parte in eo posita 8Seuidetur, quod ille saepius quam hic eiusmodi adiecti uis usus est. Et qu0niam nouas lege omnibus Scriptoribus commune8 inuestigare non p0tuimus, reStat ut requiramus, quantum BVS- quisque inelinauerit ad motionem minorem.
De Thucydidis usu.Ε omnibus prosae Atticae script0ribus Thucydides praeter Platonem plurimum adhibuit larua a communes, Sicut etiam magis quam ceteri adiectiva in oς αιος, to terminata frequentat. Quod cum uniuerso quo Sus est genere scribendi satis explicatur aspernatur enim eriptor Seuerus et uulgarem populi loquelam euitans cotidianum Sermonem ide0que p0etarum dictioni propior est), tum rerum qua tractauit indole, quae et ipsae saepius eiu8modi adiectiva p0Scebant, quam e g. oratorum materiae. Sed non solum illinc pendere maiorem formarum communium apud Thueydidem numerum, Sed etiam studio quodam eum a praetulisse exempla d0cebunt.
l Fortasse minuendi hom0eoteleuti gratia hoc loco posita est forma
22쪽
III 6 3 εγο ριος II 27. IV 56. 4 l. 4. Quod autem attinetb ad adiectiva in cito terminata Semper communia sunt βεβαιος sis iens et 'lato lql. 73. VI 20), singulare est Ι2 τῆς ναγκα tot τροφῆς es. Κrueger ad h. l.), cetera aut se eundum legem m0ti0nem habent, ut os go ιος ITT), τελευτciioς al. aut communia Sunt, ut ciκερωος II 8. III 3 al. Deniquee ex adiecti uis in to terminatis
feminini coniuncta inueniuntur semper m0bilia, nisi quod V li 2
iure rueger de eo dubitare uidetur; nam nusquam alibi X- stat et proprium est Thucydidis sermoni eorum tantum adiectivorum formis uti communibus, a quibus ne alibi quidem sint alienae singulare eiusm0di formas n0 adhibuit. In Summa autem de usu Thucydide id solum constitui
p0teSt, Omnium adiectivorum, qu0rum usu apud Attico fluxus est, Scepti παραγαλι σιος et αναγκαιος, praelata ab e eSSeformas communes. itura enucleari 088 deSperamus. Iam temporum ordinem sequentibus dicendum nobis erat
p0st hucydidem de Antiphontis, Andocidis, Lysiae 8u sed
Ex eriptis, quae sub en0phonti nomine seruntur, primo loco ille libellus nominetur, qui salso n0men eiu u8urpat, tractatum die de re publica Atheniensium, quem Pelop0n
nesiae belli temporibus ortum esse satis constat. Ibi nulla fluxi usus exstarent exempla, niSi legeretur III 8 καὶ γουσι si εν OPT&ς in λασίους aD.ot. Sed dubitamus de ea forma nam nuSquam, ne apud poeta quidem ullum uestigium inueniri potest, unde eiusmodi adiectivorum in usu fuisse commune terminatione conicias nec defenditur illo Antiphonti εἰς LOL 7r Gio ς Ut si foρας, quia ne is quidem locus recte se habere nobis uidetur cf. 12 . Quamquam igitur e0dice omne consentiunt, tamen uel ob incertam et obscuram illius libelli 0ndicionem censemus mutandam SSe terminationem to D in ciς. De ceteri uero Scripti Xenophontei separatim agere Operae pretium non est; nam etsi in quibusdam de rep. Lain, demeet. bipp. de re eq. cyneg. nullae XStant sormae communeS, tamen h0 non Scriptori con Silio, sed casui tribuendum 8Se patet. a De adiecti uis in o terminatis. Ex his adiectivis uno modo communi modo mobili utitur Xenophon, λευθεριος Com. VII 16 ἐλει γε si Ooφῆ', Onu. II 4: si ci ελευθερι of Mem. IIJ, 22: Draiκα λενδεριον, sed du0, qu0rum alibi etiam seminina habes positiones, solum per duo genera mouet: tia su D Heli. VII ,3l Cyr. II, cilis o t 'Porrat; πατριος Heli. III 4, 2 ora Ircii Piους coit Thiaς Cyr. Il,4 τας carρέον αρχας, ubi auteniret-tenbaelitus, ut n0bi uidetur Su iure, recti P se a uult legi. C0ntra uitauit commune 90Sitiones alibi usitata adiecti uorum ἐθελουσι ος Heli. IV 8, 10 c I. ι Πολεις ἐθελον ν at, Conu. VIII 3 arces: κι εγελo sic et vicit σιος Ag. I 1: ενι at sicii odor es ). Praeterea e0mp0Sitorum ali magna est uetuatio nam utraque terminatio XStat 0ci naρa-
l Nescio an uno uel altero loco mutandum sit; sed cauendum ne tu tanta fluctuatione licentiae scriptorum parum attribuatur.
23쪽
b adiectiva in cito terminata: crebro apud Xenophontem cum Substanti uis semininis comp0
σνχctioς, omnia mobilia Sed in ii cito et ' εἰ cito diserepant inter se Thucydide et Xen0ph0n; nam cum ille ea Semper per duo genera moueat, hic 'lato pro mobili utitur Heli. II 3, 19 si fata ν ην ρυ ν, et in σε gato utramque terminationem praebet, Sed semininam e0aetus lege in D c0nfirmata: Mem. II ,32 σε. 'aici Dui πος Heli. VI l, 44 ri r coor
Denique rara Sunte adiectiva in to terminata iuuenimu enim Ohκε ioς, γυναικε i0ς, Ir T dειος, κρ&νειος, omniam0bilia praeter I cIrodcu ει oe, de quo iam Supra φ . Apparet igitur in singulis quidem interdum Miserepare Xen0ph0nteni a huevdide, in uniuersum tamen is multum
intere88e, quia uterque sere eorum adiectivorum adhibuit sor-nia commune S, a quibu ne alibi quidem sunt alienae, quani- quam eiusm0di adiectivorum in to et cito terminatorum 8US Xenoph0nteus lauti magis ad forma thminina in elinare uidetur.
Apud rat0res Atticos pleraque adiectiva in to ete terminata legitime per tria genera mouentur: pauca min0rem m0tionem praeserunt. Ac primum quidem apud Antiphon te ni duae X8tant formae c0mmune8 III 1, 2 τῆς ri ραιον τελεLT et I 2, 10 εἰς co I. I. assc La Giους τουτον ν/μ ορας x. 0. Dubium autem est, num recte Se habeat hic l0eus; nam quamquam deteri0ris cuiusdam codici lectio toD.apria si&ς fere nihil valet contra Crippsiani auctoritatem, qui sis D praebet, tamen propterea eius codici librarium erraSSe nobis persua8um est, quod ut liu didis, ita ne oratorum Attic0rum quidem est solitariis uti formi communibus. Apud Andocidem omnia adiectiva in o et to terminata Sunt m0bilia, quo in numero etiam πατριος duobus quibus inuenitur ostis III 27: cai Picta δε ειρῆνι ν Orotic υννες et Oi κ. Hs G aTρέαν γενεσθαι λὶν εἰριον ν Contrarius est igitur Ando ei deus eius u0eis usus Thucydidi et Xen0phonti, atque ut postea uidebimus etiani Lysiae, Aeschini, Demostheni. Adiectivi autem σε βαιος usus idem e8t atque apud hucydidem; nam Semper est commune Ira ι σε βαιος seni ρέα ΙΙ :βε 'aio υς et a cirro δε εις). Comp0Sita quae cum Substantivis semininis coniungantur n0 inuenimuS. Maior est numerus formarum c0mmunium apud Ly8iam; sed ea tantum adiectiva carent motione, quae etiam alibi sunt communia, et ita Semper, ut non inueniantur eiusdem adieetiui aut communes aut semininae positiones. Ex adiecti uis enim in to terminati nunquam non communia tint
24쪽
De motione adiectivorum in ιος, πιος, ιος, ἐυος.
ιενι ν). Plane igitur contrarium usum equitur Isocrates quam Lysias; nam cum hic ubique commune praeferat terminati0nes
13 uehner l. s. s. p. 413 adn. 2 not. 4 incertam librorum hoc loco lectionem adnotat; Benseter de salsa forma γίου nihil affert. Sed fortasse scribendum est θυσίας γίας καὶ πατρί οὐς, quia nuSquam πάτοιος mobile est Si cum θυσία coniungitur, et γίας καὶ πατοίους facile mutari
in adiecti uis dubiae motionis, 80erate feminina praefert'. Non dubitamus autem eam Ι80crate usu constantiam ad id referre, quod iam Benseter dixit in praefatione Is0eratis p. XXI: scriptorem qui decem uel plures annos in elaborandis et perpoliendis singuli orationibus insumere easque diiudicandas et imitandas discipulis proponere solebat, dialecti non temere modo hac modo illa forma 8Se usum, sed hac quoque in re certa lege e S Se Secutum uerisimillimum est' cf. p. XXI adian. 2, 5, 9, 1 p. XXII adn. 6;XXII 5 al.). Cur autem ipsis s0rmis feminini uti maluerit,
eius rei causam in reliqua Serm0ni eiu proprietate positam esse demonstrari n0n poteSt. Haec de Isocrate Aeschines Ly8iae eo similis est, quod ipse quoque in adiectivis uxae motioni praefert moti0nem per duo genera. Eiusmodi implicia inueniuntur duo: λευθεριος II 23 συνι θειω ελευθερtit, et rci Tριος Ι23 7ra- τρέους υχας totidemque e0mp0Sita: 7περοριος 19 Drxεροριον ρχ ν; I 49 cεροριον λαυαν, et rc αρ agrλλ σιος III 128 συι ι φοραὶ παραπλι σι ot, cum unum quod reStat ompositum αναξι o mobile it II 63 ειρί νην ara i αν. Adiectiva uero in cito et to term Semper mobilia Sunt. Ceterum βεβαιος cum substantivis feminini non coniungitur ). Pro magno denique numero Demo Sthenis quae ad nostram aetatem uenerunt rationum, pauca Sunt adiectiva, quae minorem motionem praebeant. Nam huc pertinent ex eis quae in o cadunt unum imple πατριος XI 128:τι ς ιατρίου γε υρiας), ex comp0Siti εγκυκλιος XX 23:Ta εγκυκυους λειτουργiας et ναζιος XX 52 δ υρεαν circi for); quibus omnibus loci uitatur homoe0teleuton positis formis communibus. Contra mobilia sunt os o reci τριος XLIII
t Benseter praef. Ιs. p. XXV adn. Isocrates terminationem ς femin adi non amauiSse uidetur. V. exempla a Bait ad rem Isocr. 201 collecta. 2 Apud Isaeum nullae larmae communes inueniuntur neque adiectiva quorum motio alibi fluxa est.
25쪽
In Platonis scriptis longe plurimae formae e0mmune inueniuntur, quoniam in genere eius dicendi frequentior est usus adiectivorum. Quo accedit quod ermo eiusdem pr0pior est poetarum Serm0ni, quem hac re discrepare a pede8tri supra
pauci commem0rauimus, m0X accurati uidem0nStrabimus. Praeterea complure sormae commune eo explicantur, quod Plato summa diligentia uerborum conclusionem tractauit ita saetum ut positis sormi communibus homoeoteleut0n uitaretur, uelut Prol. 349 B dto oosia, Tim. 1 μετριον αν εν 'ι 3 caι-diar, alibi eiusmodi terminationes ad soni rationem reserendae uidentur SSe. Tamen haec incerta sunt nec magni m0menti in reliqua opia sormarum communium, quarum Similis explicati nulla. Iani ad singula tranSeamUS. I. A die et tua in to terminat R. Simplicia in o undecim inuenimus quorum usus fluctuat quidem, Sed non pari modo nam Sunt quorum e0mmune terminati0ne praeualeant ut κουσέος, at υνιος:Symp. 84 C: dot λεέ εκχυσέος Rep. 603 C: κουσέας Γρcc-
26쪽
Uod0Dedus irth Haec de simplicibus in e0mpositis autem difficile est dictu, utrum magis communes sermas an semininas lato asciverit; nam in his motione per tria, in illis per duo genera utitur neque ulla cognoscitur certa ratio. Sed ut apud Isocratem et contra usum hucydidis Xenophontis, Aeschinis aret apud Platonem 1aρa λ Gio e0mmunibu formiS, qua ne ναζιος quidem sacere uidetur es. Lob. Parall. p. 46S). n 0mpositis uer Π0cis 'a .aσσιος congruunt Plato et Thucydides legimus enim Legg. IV 704D: fora Linici a Larria et ib. B: πους μαι θ aia Trid ιος. Denique habes Leg. XI 14 B podi ardaltiora, et saepiu hia ιδ λιος, Semper hoc mobile. Quae re- Stant ormae commune omnes ab eiusmodi comp0sitis deri-uantur, quae BuSiluam in prosa Attica sunt mobilia: εα oi ρανιος Phaedr. 256D; s 2cod ιος Rep. III 407 C. Legg.
II. Adiectiva in a o ter m. In uniuersum de moti0ne adiectivorum in aso iudieantibus statuendum est Platonem saepius usum esse larmis m0bilibus;
li CL Schneide ad ep. 425 D. Qui eum dicit communes formas mavis placuisse Atticis, hoc non recte se habere allata a nobis xempla
De motione adiectivorum in oς, πιος, ιος ρυος.
terminationes legitimae Sunt. Apparet igitur Platonem adiectivorum in ιος et ειος liberius quam ceteros pedeStris orationi Seriptore u Sum esse motione per duo genera, quam etiam in adiectivis in cito saepius admisit, sed in eis solis, quae etiam alibi hunc usum non pror8u repudiant. Quoniam in ea quae antecedit disputati0nis nostrae parte uniuscuiusque auctoris Sum quantum fieri potuit patefecimus, restat ut breui in conspectu ponamus, qui singulorum adiectivorum usus fuerit, quae Semper mobilia fuerint, quae interdum aut plerumque e0mmunia, quae Semper communia in prosa Attica.
27쪽
modo per II modo per III genera:
semper Plat. raoa θαλάσσιος Thue.
Plat.1 Asterisco notauimus ea adiectiva, quorum communes OSitiones solitariae Sunt.
CuM apud poetas tragicos tum crebrae Srint formae communPS. In priore parte disputati0nis n08trae iam Saepius nobis data erat occasio adn0tandi, discrepare hac in re poetas Atti- P0 a prosae orationis Scriptoribus. Quae diuersitas in tribus maxime rebus posita esse uidetur. Ac primum quidem uberrimus est epithetis sermo tragicus ideoque multo requentiora sunt adiectiva in to eici terminata nam praeter illa Supra enumerata, quae pauci excepti sere omnia etiam apud tragicos exstant, apud solos Aeschylum et S0phoclem tu quam quinquaginta adiectiva in o inueniuntur, quae in pr08a ratione cum substanti uis semininis coniuncta non sunt i). Est hoc haud dubie in compluribus casui tribuendum, Sed magnu eorum numerus a poetis e ceterorum analogia sormatus est et apud ipso singulari neque umquam sine Sermonis poetici egre88us. Nostrum autem non est haec accuratius tractare, sed satis habemus constitui88e, ex hoc maiore adiectivorum numero etiam maiorem formarum communium copiam equi. Cuiu abundantiae alteram cau8am eam 8Se censemus, quod poetae eius' modi formis a uulgari loquela alienis ad distinguendam ornant Quo accedit quod ex quinquaginta illis adiectivis multa communes
28쪽
God0sredus irilidamque orati0nem saepius usi sunt. 0 pr0pterea fieri poterat, quod paucorum adiectivorum sermae commune tam usitatae erant, ut cotidiano Sermoni propriae haberi po88ent. Omnes autem uerborum formae magi ree0nditae a p0etis exornandi
causa adhibentur, ide0que dubitari non p0test quin etiam ea causa aliquid ad augendam fluctuationem contulerit. Quamquam ex illis n0 sequitur illic, ubi maxime assurgat oratio, in melicis dico tragoediae partibus, frequentiore e8S Arma communes, quam in diverbii8; nam apud Aeschylum, S0phoclem, Euripidem sere t0tidem exstant formae communeS, Ut quae equitur tabula patefaciet:
in diverbiis apud Aeschylum apud Sophoclem apud Euripidem 342490
27 1688Quin etiam eonicere licet in tragicorum canticis propterea multo rariore esse forma communeS, quod Pindarus ceterique p0etae lyrie tam raro eis utuntur; sed non usque adeo dialecti melleae imitati progressa est. - Tertiam uero causam hanc n08 inuenisse confidimus, quod poetae interdum aut metricis aut euphonicis causis uel coaeti uel inuitati masculina terminatione pro uulgari seminina utebantur. Iam enim Supra complures formae communes, quae apud Homerum et HeSiodum exstant, ea re a nobis explicatae sunt, quod feminina e0rum accusativi forma, in reticum pedem, o terminata, in heXametrum nullo m0do aptari poterat atque euph0nica etiam cau8a Singulis locis Hom. huc Dem. lat. suspicati sumus. Saepius utraque res apud tragicos accidit; nam metricae difficultates propterea crebri0re erant, quod in pleri8que metrorum generibus neque c0rreptio concessa erat, uelut et δῆτα φί σc χρoria οἰσ' 9s άτ υν, neque in secundo tantum et quarto pedetrimetri iambici, sed etiam saepissime in canticis breui syllaba opus erat ideoque masculina terminati or metro magis conueniebat, e g. ἰ
. De motione adiectivorum in Og, αιος, ιος, μος.
Scilicet eiusmodi difficultates non poterant accidere nisi in nominatiuo et accusativo Singularis, et memoratu dignum est plerasque e0rum ca8uum forma commune ibi exstare, ubi semininae a metro abhorrenti), apud Aeschylum 8 ex l4, apud Sophoelem l ex l3, apud Euripidem 45 exi exemplis. Apparet igitur usum larinarum c0mmunium quodam modo cum remetrica coniunctum esse. Sed audacius est in tanta motionis fluctuatione certis finibus hane rem circumscribere uel subtiliores leges X ea enucleare H). iusdem momenti est illud, quod iam Hermannus recte obseruauit es ob ad Al. 224): 'tragici si seri potest, terminationes uariare amant', id est uitant homoeoteleut0n, quod praecipue tum moleStum erat, cum utraque syllabarum e0mmunium ictu seriebatur, nullo aut mo- die interuallo interp0Sito, e g. :1 N0minatiui forma communis nusquam ita posita est, ut o terminatio graui0r dipodiae ictu, rarissime ita ut leuiore ictu feriatur in di- uerbiis unum XStat exemphim 0ph. Phil. 637 καίριος σπουδη πονων, ineanticis Aesch. Suppl. I 50 5υσιος γενέσθω Sc. Ἀρτεμις ,
praeterea in ultima syllaba trimetri ex adiectivis nusquam mobilibus δρα-
2 Non omittimus tamen adnotare quorundam adiectivorum in eiusmodi tantum locis exstare formas communeS: βρυχιος Pers. 3973, otioς Eur Andr. 3483, χθονιος Eur. Hipp. 201. Hel 34b. Soph. O. C. 7263, τίμιος Soph. Ant. 9493, μαμίδιος Eur. Hel 25li, δοιλιος Aesch. h. 73, φίλιος Eur. Suppl. Ti), ὀμοπάτριος Aesch. Prom. 5b93, quibus addimus usum Sophocleum uocis πατρωος, quae 2 locis legitimam terminationem femininam praebet, communis Si uno loco Trach. 478 καθηρόθη πατοψος Οἰχαλία δορει, itemque usum AeSchyleum uoci φονιος, quam communem habes Suppl. 840 πολυαίμων φονιος ἀποκοπα κρατος. - adiectivis inuιος et ειος term huc pertinent: ραῖος Aesch. Ag. 56b Soph. Ant. 867 , θυραῖος Soph. Trach. 533 Εl. 3l3. Eur. Alc. 80bi δίκαιος Eur. Iph. T. 1202. Her. 9013, σπουδαio S0ph. O. C. 577ὶ βεβαιος Philta . Eur El. 941. Soph. Trach. 621 , οἰκεῖος Eur Her. 634).
29쪽
rum Stud L p. 200): oetae tragici binis formi prop08itis,
prout aut uer8uum elegantia aut singulare quoddam consilium p0stulabat, nune hanc nunc illam ita delegerunt, metri opp0rtunita ut 0 tam cauSa SSet . . . quam quaSi 0deratriX, quae formas . . . distribueret atque dirigeret.' 15. Aeschylus Sophocles Et ripi s quod ad formarum commuritum
usum attinet inter se comparantur.
Τragici illi tres poetae haudquaquam pariter utuntur formi8e0mmunibus, Sed magnum inter S0phoclem et Euripidem intercedit discrimen, maxime in adiectivis in o et to terminatiS. Nam cum apud illum maior adiectivorum numerus semininas tantum terminationes praebeat, hic tam frequenter Sus Stformi communibus, ut plura adiectiva inueniantur aut Semper aut interdum minus mobilia, quam quae semper mobilia Sint. Quam rem quae sequitur tabula patefaciet simulque Stendet, qui sit eschyli inter utrumque poetam locus:
Sed paucis uerbis hanc tabulam illu8tremus neceSSe 8t. A. me adiectivi in o ter m. Quod apud Sophoclem numerum adiectiu0rum semper Obilium duplo maiorem esse videmus quam minus mobilium, apud uripidem c0ntra uix duas partes, eius rei cauSa et ea esse p0test, quod Euripide quibusdam adiectivis pro communibus utitur, quae apud ceteros emper mobilia Sunt, et ea, quod adiectiva communia praebet, quae ceteri aut nuSquam habent aut non coniuncta cum substantivis femininis atque neutra harum causarum non ualet. Nam adiectiva illa ab Euripide interdum per duo genera mouentur, cum Sophocle et Aeschylus aut alter eorum legitima tantum quae est seminina
Quibuscum adieetiuis ea c0mparans, quae apud unum Sophoclem e0mmunia, apud cetero m0bilia Sunt τέ ιιος), quae apud Aeschylum Acifoς, Ουλιος), facile perspicis quantopere copia illa adiectivorum minus mobilium poetae licentiae eiusque ad formas communes inclinationi debeatur. Quod autem ad adiectiva c0mmunia, quae apud 80lum Euripidem inueniuntur, attinet satis quidem magnu eorum numerus est 24 ἀ ὁόνιος,
30쪽
De motione adiectivorum in g, αιυς, ιος, ιμος.
feci κτί ριος, ρισιος - δεερον σιος), ita ut, etsi ea res aliquid ad augendas apud Euripidem sol mas communes contulit, tamen non lauti momenti esse potuerit, quanti altera au8 de qua Supra egimuS. Ut in adiectivis in ιος, ita etiam B. in adiecti uis in to term . plura sunt apud Euripidem communia quam Semper mobilia; sed ea res non ad id reserri potest, quod in his adiectivis Euripides audacius quam ceteri usus sit communibus sermis, sed illuc, quod adiectiva in to terminata, quae in uniuerSum magis ad 0ti0nem per duo genera inclinant, apud eum c0mplura inueniuntur, quae neque apud Aeschylum neque apud S0phoelem eum substantivis semininis c0mponuntur αρμ&Tεioς, υλειος,
illos bina eiusm0di adiectiva inueniantur Aesch. olioς, ρ- κειος, Soph. φορειος, caldειος). Apparet igitur detractis illis adiectivis non multum inter singulos interesse nani pauca Sunt in quibus usus Euripideus a ceteris diScrepet praeter Singularem illam οἰκεio uocis positionem communem es p. 37, asserimus iaci ντειος, ουλειος, et ειος, apud Euripidem communia, apud Aeschylum et Sophoclem mobilia, sed ea Singularia. Ceterum memoratu dignum uidetur, quod Sophocles in nullo adiectivo in to fluctuat, sed aut per duo aut per tria genera mouet, semperque pro mobilibus utitur adiectivis reor ειος, sexa κεiος, τελειος, quae uetuant apud ceteros. Quare etiam his in adiectivis minus indulsisse uidetur formi communibus.
C. In adiectivorum in io ter m. Suuix quicquam inter singulo poetas intereSt, cum apud unumquemque numerus Semper m0bilium multo maior quam communium sit neque in singulis uocibus usus discrepet, nisi qu0d Euripides adiectivi diκαιος communem positionem adhibere ausu est, a steteris ubique uitatam es p. 37).
Si regulori in adiectivorum usus illustratur.
Ad singula transeuntes satis habemus adiectiva ambiguae moti0nis enumerasse exemplisque illustra88e. I. Semper mobilia sunt A. die et tua in to ter m. ):
C. die et tua in to term . :&ρνειος, sici εiος, scit ειυς, λεοντειος, ρειος, ιυπειος. ii Adiectiva quae iam p. 33 enumerata sunt, hoc loco iterum non ascripsimus unci inclusimus ea, quae tu prosa rati0ne etiam per duo genera m0ueBtur.