Exercitationum criticarum in quosdam Ciceronis libros particula [microform] quam..

21쪽

dum corrumpi illud potuerit. Neque vero piis estist praen0mine, si quidem Iion solum ante nomina et cognomina Cic. Fam XIlI. 36. innumerisque locis aliis), sed etiam .ante illes Pronomen Saepius missum videmus. si . 62. 221. Quod quum maxim sori Soleat, si quis intelligendus sit, non potest dubitarit temere Oerengius Cic. Fin IV. 2ψ 65. i. ante filium addisse censendus ost Videtur igitur Manutii aiunt pro M. alium scribsentis correctio, quam Lal Iemandus recepit, grato animo agnoscenda. Quam quam enim non opus est tali quo iam verbo dicendi: tamen quum ad Codicum vestigia maxime accedcit, neque ineptum sit ullo modo, nillil hac re quod melius et certius sit, Video. Neque oro id potest osson sioni esse, quod post aiunt demum ponuntur e bacilla illius qui sacra acceperit, ilium. Idem enim factum videmus Brul. 26, 99. Verba igitur Ciceronis restituenda sunt hoc modo elo quentem junt, illius, qui Sacra acceperit filium. Nam Schuetzii quidem Conjecturam ac cepit pro acceperit, etsi nec illendtio, nocorollio displicuit tamen, quum sit inritis odi cibus facta neque necessaria ullo modo, salsam esses patet. Neque enim minus apte verba illa is homi nibus, qui eloquentem esse Scipionem Nasicam te

bant, quam Ciceroni ipsi tribuuntur. Alteram do ni ius quod attinet Schuetati suspicionem P. illius, Idaeae matris qui sacra accepit, filium: recte illa resulata est ab Ellendito. Quam lutun illius Pimento Vel hoc addendum fuit, invitis Cossici bus talia auctori intrudi non Osse. Cic. Brut. 29. 110. In quibusdam laudat

dis viris, etiamsi maximi ingenii non essent, Probabilis tamen cindustria. Quae

verba miror ab Orsilio in ulla dubitation an verborum ordinem esse recepta. Nam quum gravis Superiorum interprelum dissensio eum posset reddere attentiorem tum taec verba ipsa, quibusdam vi tio quodam Iaborare, satis eum olerant monere.

uum enim In quibusdam audandis viris

eaque, quae Sequuntur verba ad Scaurum et Ruti lium perlineant pro In quibusdam Scribatur ne cesse est In quibus tam Idem intellexerunt et Ernestius, qui, etsi vulgatam Scripturam Servavit, Scribendum tamen suspicatus cst In quibus sane Iaudandis viris ot Schuelgius, qui considenter conjecturam illam in verborum ordinem recepit.

ba non item restituit. Idem plano cadit in Ellonii lium, qui e Cod. Gud 1 pro quibusdam Scriben dum censuit his quidem. Namque scripturam ii Iam haud dissicito os int0lloctu, nothrario aliquo

esse Prosectam, qui, quum eram auCtori Sententiam persiliceret, quibusdam non ferendum puta vit Neque denique Lumbinus, qui fripsit Versa tus ' Erat in eis, etiamsi et falsam quandam auctori mentem subjecit. Quamquam illo quidsem magis etiam reprehendendus est, quum non Solum Violentius Cicoronis mutaverit Verba, sed salsu stiam post Versatus Participium majore quadam distin otion posita Erat ad Verba Sequentia putaverit re sorondum Eodem modo uni et Manut Vulo atam scripturam distinxerunt idque haud improbasse vi dotur rellius. Sed tamen, etiamsi vulgatam rotinueris Scripturam, erat olius Versatus Participio

adjungendum est maXimeque illud necessario fori apparet, si Pro quibusdam posueris i ii iis tam Tam autom illud Adjectivis Advorbiisquo additum rude frequentatur ut Pauca quaedam R

22쪽

ferre exempla susiciat. Caes. B. G. 1, 16. Gravi ter eo accusat, quod quum teque emi, neque X agris sumi posset, tam necessario tempore, tam Pro pinquis hostibus, ab his non sui levetur Cic. Phil.

XIL, Cic. Orat. I, 5. 234 Cic. Brut 10 40. Cic Brut 60. 218. Ut in eo libro, ubi soexeuntem e Senatu et cum Pansa nostro

et cum Curione filio OHoquentem facit et Ubi quum Ern quem Caesar habuisset verba parum recte uncis inclusisset, reliqua Vera judicasset Schuetatus non Ohim verba illa Priora quum senatum Caesar habuisset rec tilis abjicienda putavit, Verum hoc etiam vidit, ductus Participium parum recte se habere. Idem iudicavit Ellendi ius. Quamquam de hoc quidsem illis non convenit, quomodo vitium sit tollendum. Schuolgius enim conjecit ducitur, Ellenditus autom ambini esset suadentis suspicionem probavit. Quorum tamen neutrum Verum est Ouum enim il- Iud propter odicum auctoritatem, qui constanter ductus praebent, improbandum sit tum hoc gram maticis etiam rationibus repugnare actis est nisi lectu. Quare addendum censeo est, quod propter compendium , quo plerumque in Codd. scribiturant e Praepositionem facile olerat praetermitti. Cic. Brut 66, 234. Sic intervallis, ex clamationibus, Voce Sua V et canora admi rando irridebo, calebat in agendo, ut ea, quae deerant, non de Siderarentur. Oui bus in verbis, etsi Codicum Plane omnium auctori tate confirmatis, mirandum est neminem interpro tum ante Schuetzium haesisse. Ne ius amo ille conjiciens admirantes irretiebat et sic a -

lebat in agendio cet. neque Bullmann S, qui scribendum putavit se admirando, irriciendo splendebat, calebat in agendo Verum vi

detur asseCntus esse. Nam quum nimi eorum On

jecturae Codicum vestigiis recedant tum alteram quandum dicendi virtutem praeter actionem Lentu lo tribuunt id quod aperte auctoris menti contra rium ost Eltendtium Ver Scribentem ,admiran do, irridendo calebat, in agendo ut ea Cet. etsi Vera Ciceronis Verba restituisse putandus est, mentem Certe ejus neglexisse patet, quippe qui eo quod calebat reserendum illud quidem ad ver ba in agendo, ad verba antecedentia admirando, irridendo putavit pertinere, Sententiam quandam auctori subjiceret prorsus contrariam ei, quas h. l. desideratur. Unde intelligitur, ab Orsi lio temeres conjecturam illam esse probatam longe quo optimam habitam earum, quae usque eo essent prolatae. Vera tit existat Sententia, interpungendum necessari est post irridon do. Sic minima verborum mutatione, sententia efficitur ascos r, , Quum intervallis, exclamationibus, voco suavi sicanora vel admiraretur, vel irrideret, sic calobat in agendo, ut ea, quae deerant si e celeras di condi virtutes non desiderarentur. Optime vero admirando, irridendo erim lia sine ulla o

pula posita sunt id quod saepe sit in orbis sibi os,l,ositis. sis Cic. Orat. 42, 14 si intordum otiam una legondo, audiendo. Similiter sibi opp0nunturo Adjsectiva volui docti, indocti et Advorbia, ut hac. illac Ter Heaut III, 2. 1. Cic. Brut 82, 283. Sed ad alvum isoni in nobis erat Propositus revertamur:

qui orator fuisset riuum clitteris is rudi -

23쪽

ferro Xenapta sussiciat. Caes. B. G. 1, 16. Gravi

ter eo accusat, quod quum aeque emi, neque ex agris sumi posset, tam necessario tempore, tam Pro

pinquis hostibus, ab his non sui levetur Cic. Phil. XIL, Cic. Orat. I, 5. 234 Cic. Brut 10 40. Cic Brut 60. 218. Ut in eo libro, ubi soexeuntem e Senatu et cum Pansa nostro et cum Curions filio colloquentem a cit et Ubi quum Ern quem Caesar habuis set verba parum recte uncis inclusisset, oliqua vera iudicasset Schuetatus non solum verba illa Priora quum senatum Caesar habuisset rec tilis abjicienda putavit, verum hoc etiam vidit, ductus Participium parum recte se habere. Idem

iudicavit Ellenditus. Quamquam de hoc quidem

illis non convenit, quomodo vitium sit tollondum. Schuolgius enim conjecit ducitur, Ellenditus autom ambini esset suadentis suspicionem probavit. Quorum tamen neutrum Verum est Quum enim il-hid propter odicum auctoritatem, qui constanter ductus praebent, improbandum sit tum hoc gram maticis stiam rationibus repugnare actio est inlot lectu. Quare addendum censeo est, quod propter

compendium , quo plerumque in Codd. scribitur ante e Praepositionem facile olerat praetermitti. Cic. Brut 66, 23ψ. Sic intervallis, exclamationibus, Voce sua V et canora admi rando irridebat, calebat in agendo, ut ea, quae deerant, non desiderarentur. Qui bus in verbis, etsi Codicum plane omnium auctori tate confirmatis, mirandum est neminem interpre tum ante clinetZium haesisse. Neque lanis ille conjiciens admirante irretiebat Et sic a -

lebat in agon illo cet. neque Bullmannus, qui Scribendum putavit: , admirando, irriciendo splendebat, calebat in agendo Verum vi

detur asseCntus esse. Nam quum nimi eorum On-

jecturaeo Codicum vestigiis recedant tum alteram quandum dicendi virtutem praeter actionem Lentulo tribnunt id quod aperte auctoris menti Contra-rium ost Ellenditum vero Scribentem admirando, irridendo calebat, in agendo ut ea εCet. Disi vera Ciceronis Verba restituisse putandus est, mentem certe eju neglexisse patet, quippe qui eo quod calebat reserendum illud quidem adve ha in agendo, ad verba antecedentia admirandi dis ii di putavit pertinere, enteutiam quandam auctori subjiceret prorsus Contrariam ei,

quas h. l. desideratur. Unde intelligitur, ab Orollio temore conjecturam illam esse Iobatam longe quo optimam liabitam earum, quae Sque eo essent prolatae. Vera ut existat Sententia, interpungendum necessario Si Post irridon do. Sic minima Verborum mutatione, sententia efficitur haeccor, , Quum intervallis, exclamationibus, voco suavi sicanora vel admiraretur, vel irrideret, sic calebat in agendo, ut ea, quae deerant i e celeras di-

condi virtutes non desiderarentur. Optime vero admirando, irridendo erimitia sine ulla copula posita sunt id quod saepe sit in orbis sibi oppositis. si . Cic. Orat. 42, 14 si interdum otiam una legendo, audiendo. Similiter sibi opp0nunturo Adj0ciiva volati docti, indocti et Adverbia, ut hac. illac Ter Heaut III, 2. 1. Cic. Brut 82, 283. Sed ad alvum is

enim nobis erat Propositus revertamur:

qui orator fuisset riuum clitteris is rudi -

24쪽

tior quam Curio; tum et Iam inccuratius quoddam Micendi et exquisitium afforo h a genus. Mao in scriptura, quam Codd. Dodoquidem sciam, Editionesque Veleres tuentur omnes, turbatum aliquid esse, prudenti oros hujus libri in terpretes constentur omnes. Minus amon inter os convenit, quonam modo Vitium illud sit tollondum. In margine enim edit. Lamb. m. 158 proponitur:

qui riuum orator fuisset ditioris is rudi tior; quod Ellentius ita probavit, ut quum orator verba transponens scriberet iratori quum. Schuetatus Verin Orator VOCRbulo Prorsus omisso

posuit, qui quum fuisset literis uorum tamen nihil erum est, quum neque transpositio ista quum Conjunctionis possit probari, neque, ut possit sic transponi quod profecto non polost). suo illa loco inserta sit particula, meque denique ora tori jure omittatur Propius quidem ad Verum ac cessisse putandus est et Cori adus, qui scribsendum putavit hoc modo qui Oraior fuit, is sed quum cet. rellius, qui conjecit: qui orator fuit quum cet. Illi enim hoc certo primi intellexerunt, fuisso V deberi librariorum ingeniis Quod quo modo natum esset, accuratius altendissonis tum profecto neque, quum Particula servata, fuit sod nam sed hujus loci sententia plane respuit scri psisset Corradus, neque fuit simplex rellius Videtur enim J, i, is V ortum esso ix 4, t. Posteaquam Verm Conjunctivus Iodus clibrariorum incuria quadam, vel Potius inscitia ualus si quum Conjunctio Fel propter tum . quod sequitur. vel propter fuisset Conjunctivum desiderata at suo in trusa videtur. Censeo igitur Ciceroni osso restituen

orator fuit o litteris cruditior, quam Curio, tum etiam et uod librarii autem si

tum, tum et . tum inue nesciebant sibi r0spondere, id minime puto mirandum, quum ne Vi

ceteris eloquentias partibus Verba serpexam sic corrigenda censet, ut et in qu um mute

tur. Orellius tu neque hoc improbat, et ut parti cuIam, quam in Codd. u. A et B. oditioneque No-rimbergens reperiebat. temere praeserendam iudi cat Eodem modo sic Nat. Deor. II. 58 145. Soliuoletius tum particula ante Venustatem praeeuntibus ambino et avisio h deleta, Structuram ver borum conturbaVit quamquam rellius et illo loco et Cic. Acad. I, 4. 16. hoc quidem Ioc ne Schuelg. quidem adversatur tum, ij judicavit recte lashabere, si non satis inconstantiam eorum possis mirari. Neque denique non Cic. Fam XVI, 21. 3. Oressius et, tum itiam Cod. Modico 'oditio nisque Cratr. Benedici. Gra0v. min. recte restituit, quum Lamb. Ern. Schueta quum pro et particu

Ia excudendum CuraSSent.

Cic. do in v. I, 23. 33. Ioc igitur vilan

dum est, ne cujus genu posueris, ejus ali quam et Ouae Verba quum in omnibus omnivo Codicibus corrupta reperirentur, multum interi)Pe-tum Xercuerunt ingenia. Neque tamen ullam ab iis vide scripturam Xcogitatum, qua jure a Cicerone Profecta posset existimari. Aiuus tres qui dum Xstant V. D. Sententiae, quas Commemorare necesse Sit. Quarum quidem de prima, quamox Graevio sudendorpi Burmanniana editions recepit Exneεtius, Secum verborum ordine expel

25쪽

I0ndum est, sicuti autem a librariis quibusdam salso transpositum post aliquam collocandum. Utrum qii Videtur recte factum esse, quum sicuti ad sola verba diversam ac dissimilem esse reserendum appareat, e Cum autem prorsus absurduni aperteque corruptum intelligatur. Ne pie ego lianc scribonili rationem improbarem ullo modo, nisi Neu tri Pronominis Genitivos et Dativo Neutro Prono minum genere, quo ad quod illi genus sint referendi sio nisicetur, non praeCendente, Substantive POSSeusurpari dissiderem. Quae est altera Becichem conjectura, probata illa a SchutZio: cujus genus O sueris, eius Speciem aliquam sicuti divor sam partem ac dissimilem ea, quum eodem, quod modo exagitavi, non acet Vilio, non magis potest probari. Atque tertia illa quidem Purgoldi conjectura, a Cuius approbatione non multum vid0tur rellius abhorrere, quo minus Vera possit judicari, tria obstant. Primum est idem, quod in prio xum utraque desideravi, Substantivum quoddam Pro

nomini addendum. Alterum, quod displicet, hoc est, suod secundum id verbis illis io legis addi tur id, quod sua sponte melius intelligitur. Quod

eo est molestius, quum non taui id intersit, ne secundum genu Ponatur ars, quam id potius, ne collocetur genu B Pars generis, tamquam ab illo

diversa, in eadem partitione. Denique vero ne id quidem serendimi uio, quod aliquam Pronomen ab ejus Pronomine secundu in id orbis disjun igitur. Durius est Profecto, quam quod Ciceroni tribuerim. Qua quum ita sint, nihil videtur nequo aptius neques facilius, quam ei Vocabulum pos ejus 'ro nomen tu orationem inserere in enim ex rei

rei vocabulo cum secuti, quod pro 'sicuti in nonnullis Codd. reperitur, commixto ortum videtur. Vorborum ille quidem ordo quamquam est rarior, Pluribus tamen comprobari potest exeniplis. D. Cie do inu. I, 3. 1. Postremo scisse, de qua quaeritur, ejus rei egem et consuetudi nom. Cic. Quint. 16, 3. Non in am turpitudinem venisses, ut hoc tibi esset apud tales viros confitendum, qua tibi vadi monium non obitum sit, eadem te hora consilium cepisse, hominis propinqui fortuna evsertere. Caeterum rem etiam Cic. in . V, 25 74. propter alteram Pronomen antecedens excidisse videmus recteque a Darisio restitulum.

Cic do inu. I, 29. 45. numeratio est, in

qua pluribus robus expositis et ceteris in firmatis, una reliqua necessario confirmatur. Necessari etsi omnes, quod equidsm sciam, tuentur Odices, tamen serendum puto nullo modo. Quum enim inter necessario et necessario confirmatur hoc intersit, ut illud sit:

necesse est confirmetur, hoc autem: con

firmatur ita, ut o folli rosulari quo o-

queat: hoc ceris Ioco necessarie desideratur.

Noque vero id puto magni esse faciendum, quod Codd.

omnos constanter Praebent necessario, quum o littora illae saepe sint inter se commutatae, ne

quo librarii discrimen illud perspectum haberent. tia de inu. I, 29. 44 eodem modo Cψdd. pro

necessari Praebent necessario ubi interutrum tuo nihil plane interesse perperam iudicavit

26쪽

Cic. Orat. 18 5T Dicit plura setiam Dona Osthenes illum quo ranspo dicit vocis dulci et clara fuisse. Haec verba haud dubio ita

Sunt comparata, it nisi leni quadam mutation restituantur vera haberi omnino . nequeant uiam enim Malivus quidam desideretur, quo ad Aeschinem illa pertinere significetiir, tum vel maxime ci es t illud Muplox iliensioni est uod tuum Plane hujus libri interproles perspicerent, alii alio modo vitium tollere conabantur. iambini quidem , , Obiicit plura oschini Domost hones mutandi ratio, vivum inepta sit vel io, quod neques hoc Verisimile est verba illa, si quidem illo modo a

Cicorone scripta issent, librariis esse corrupta, neque, mi maXime essent corrupta. id intelligitur, quomodo in hunc polissimum modum corrumpi PO tuerint: tum prorsus improbanda est, quod non Satis inter se conusxa sunt sertia et copulata. Meyero quidem, novissimo hujus libri int0rpreti, qui mar gini baseo credit a magistro aliquo adscri Illa fuisse, qtium neque vis sententia augeati re et Verba ipsa Platam Sint incondita prorsus assentirer, misi haudita raro Ciceronsem talia, tamquam corollarii loco addidisse constaret, quam nihil phis, sacorent ad rem ipsam. uod quidem i. I. AEO minus potest quemqua ua Ostendere quo magi& Suum auctor Pu tasse Videtur significare plus in Aesolitiae, quam in Domosthseno, ut in orator Perseeli Ors, repre-hondondes suisso. uamquam igitum sententiam in Ciceronis ingenio nequa piam ut alienam Sser tamen Verba ipsa, quae quidem nunc in Codd. x- Stent, a Cicerone prosecta nego. idem quum genti rei Schuelgius, sic haec verba mendari volitit, ut pro dicit scribseretur L huic IIoc modo iisi sententia efficitur ea, quae requiratur: tamen nequου

Codicum vestiga satis sunt oxprossa, meque huic

propter sequens cillumques ferri potest uadso igitur pro dicit scribas sod illi Quod quomi num conjicias, neque Modicum vestigii prohibent, eodem enim modo sic. Acad. II, 25 insordistingui dos ino rasit particuli excidit),

neque Verborum ipsorum signis catus uomadmo dum enim sed saeperumero est transeuntis. ita ut Ieniter tantum adversetur: at ille Pronomen, quod Plerumque ad remoli Ora spectat, laud ita raro adi 1 DPiora rosertur sis Cic. I in II, 12 35. Epicu Tu autem, riuum in Prima commondatione

voluptat seni dixissot: si eam. quam Aristippus, idem tenore debuit ultimum bono xum in eam, quam mi Oronymus, de Cisset idem ut voluptatem Uam in prima Commendatione limis meri Quo loco illam Pronomen librarios docopisse videtur, ut ad Aristip-Pum Pularent reserendum uaro Aristippi potius sonitivum, riuum si in Cod Ursini si apud Marsum omittatur, in librariis additum Puto, quam

Omissam non articulam.

Cic. pro Planc. 5, 13. Quare aut rediis mihi, quod ostenderas, aut si, quod mea minus iniser est, id te magis forte delectat, roddam tibi istam aedilitatem etiam n gligenter potenti. Haec verba, in quibus nomo

interpretum ostendit, nego ferri posse, quum Prae hoant sententiam quandam ei, quae exspectetur, plane contrariam. Exspectatur enim talis quaedam son

tontia: Λ ut rod de mihi, quod ostenderas, aut iis ego quidem aedilitato tibi rod dam. Ad quam es sciendam quamquam cui ridori possit negativa quaedam particula deesse: ea tamen 3 o

27쪽

nullo modo piis est. Si enim post potenti Participium interrogandi signum posueris, tum sententia quaedam negativa existit, quae Vel aptior graviorque sit, quam si negationem quandam adjeceris. Aptis sim vero verba illa: etiam negligenter Petenti tum addita videntur, quippe quibus significe tur: praesertim quum negligenter Petas.

Cic. 0 div. I, 1. 2. uibus notatis. quid

quoque signi sicaretur memoriam prodi dorunt uomodo fieri potiterit, it citaec Verba

interpretes adeo VeXarent ne eorum quiSquam e

ram eliceret interpretationem. id quido in miror volmaxime Vulgalam scripturam cuique natam eX quoque, quia, quo Pronomen illud essset roseren dum, librarii ignorarunt, recte resutavit Hottinge His salso lamen signo blativum supplendum arbitratus Neque ero id tam miror, quam quod Go0rengii, SchuelZii Moseri, Giesii haec sentontiaiulserit assensum. Est Vero luce clarius, quoque Pronomen ad Verba antecedentia: ,,traductiones motusque reserendum esse. Masculinum quidem genus erat ponendum, riuum Adiectiva Vol Prono mina, si ad Plitra, quae Varii generis sunt, Subsicin liva, pertinent, ei acCommodentur, Cui Proxime apponantur Cic. in V, 12 35 Corporis mos tripartos totaque rigura et Orma et statura, quam apta ad laturam rati , apparet Cic.

Orat. I, 44 186. Medico diligenti non .so lum morbus ejus, cui mederi volet, sodotiam consuetudo Valentis et natura corporis cognoscenda est.

Cic. de div. I, 30 62. Tranquillitati montis quaerenti Vera contrariam. Codd. qui dem vel quaerentis, Vel 'quaerenti osserunt;

quorum lamen l)lures hanc posteriorem luentur scri pluram Eandem quum Vict. Manut Lamb. rece

pissent, avisius exstitit, qui improbandam eam Censinet. Quem quidem secuti sunt praeter Oph. Lecti. Tuli p. 342 ed. Hand Hotlingerum Giesium interpretes huius libri plane omnes. Sed perperam, ut mihi quidem idolii Quod ut accuratius d

monStretur, altius repetendum est. D qualitatibus quidem et Tullium et ceteros scriptores SaepiSSi me loqui tamquam de personis Vel rebus ipsis, quarum illae sint qualitates, est sane notissimum. Quare Pauca tantum apponam Xempla Cic. Tusc. V, 18.b4. Et senim ut stultitia, etsi adepta est, quod concupivit, nunquam se tamen satis

consecutam putat si Sapientia semper eo contenta est, quod de St, neque eam Iin

quam sui poenitet Tusc. IV, 24. 4. uid pisia bollatrix iracundia quum domum re diit, qualis est cum uxore, cum liberis, cum familia an tum quoque os utilis pTusc. IV, 26. 57. In hanc sc sapientiam tu igitur, tamquam in mare, quod est Ventis sub jectum, Perturbationem adoro tibi dixistivi dori ubi nuperrimo cliuolatus minus recte hunc revocavit. Quod quum in singulis quibusquo Substantivis recte se habeat nemo irosecto idem Osse siseri insitias ibit, adjecto enitivo quodam, quo ad quem qualitas ista pertineat, significetur. Cfr Tusc. IL 26 64. Hoc igitur tibi propono amplitudinem et quasi quandam exaggerationem quam altissimam animi, quae maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus,

unam esse omni uim rem pulcherrimam et. ,

ubi perperam Davisium qui pro quae scribentem Se cuti sunt Ern Schueig. Hand Neque enim animum

28쪽

Ona iiiii O, sed animum amplitudine liquadam exagge ratione praediliam, unam omniurii rem SS Pulcher

rimam conisendi iur. Unde intellite tur id, quod ani Dio ipsi erat tribuendum, animi qualitati cuidam os se assignatum Idom vero cadit in nostra verba. Nam quod animo tranquillo erat tribuendum, id tranquillitati animi ribuitur. Neque ver ullo modo, etiam si permodices liceat, scribendum est quaerentis, quum non animus quocunque modo asseclus, sed animus tranquillus Vera piaerat . in lintei Pro secto vehementor errass0 Ilandium ad opL. Lecit. Tuli p. 342, quod et auctorii alem Odicum majorem Sequendam putet, et hypalloio en quandam Sta tuendam, qualis statu alii et Cic. Manil. 9, 22 eorum sc membrorum Collectio dispersa, et Cic. at Deor. II, 19. 49. Umbra terrae sibi officiens. Denique vero ne id quidem negligendum censeo, quod Gies ad h. l. rgumenti loco

proposuit, Ciceronem, Si quaerenti Verum Sset, tum ut ευφωνία es ceretur, tum ut major quaedam vis orationi adderetur, scripturum fuisse tranquillitati mentis Vera quae I .enti S.

Cic. Logg. II, 3. 32. Vulgo sic scribitur:

IIanc ipsam partem, quae est in avibus Ceterisque signis disciplinae nostrae: luod,

Ocam quidem scripturam nequa tuam ut irem Con loninundam, nisi Odicum sesso destituta auctoritate omnium. Ad unum enim Omnes ante discit, lina onostrae Verba habent aut quod, aut quid, aut quo, aut quos, aut quae, ut denique que ver ba ius sequentia quod quum Deos mittunt, sum mos SuperlatiVO Sol Servalo. Praeterea Ver pro concedamus Praebent Concedimus. Duae quum

ita sint, corruptelae causa quaerenda est Quae Vi detur aut inde repetenda esse, quod librarii hi losophiae mostrae verba Ieinere iraetermiSsa salso dein is loco intruserunt, aut X O, iiod ex plicandi gratia primum margini adscit pia in verborum ordinem uecoliorunt Sive rigitum ejeceris, sive suo doc reposueris, equidem non admodum repugno. Neque enia: sunt cessaria, rivum 'elex eo. quod de augurum disci lilina sola . . agi tur, vo e hanc Pronomine, signa illa esse augurum satis eluceat, neque παρελ c υσι, ullo modo, 'tet nonserus et Oer perperam contenderunt Ni hilo lamsen minus piae sequuntur Verba quod Sum mos esse jacant vitio . Necessario enim requiri tur et Deos Accusativus, id quod ex conisextu acile apparet, et Particula luaedam, qua uirumque enunciatum inter se copuletur et connectatur. Quam trZm que voculam aion tam scribendi errore missam,

quam potius in unum summos SuperiatiIum Coa luisso. recte suspicatur DaVisius, praesertim quum nec us piam apud Ciceronem omnes Dii appellentur summi torum lue Olentia Verbis, quae Sequuntur, salis illustrotur IIuo denique accedit, quod sum mos facito is quum Deos Verbis idque maxime, quod particula transposita, nasci potuit Noque de nique concedamus Conjuncti HS qui vulgatur, ne cessarius est, et potius Indicativus, qui odicum auctoritate firmatur, retinendus uod quamquam ori posse negat OerenZius, tamen quum linguae romanae ratio haud advorsotur, nihil plane ejus auctoritate O

veor Aeque enim . I. atque Cic. Acad. II, 3. 133. Quid i quum ipso Antiochus dissontit quibusdam in rebus et Cic. de div I, 25. 3.

ipsene ex Pat, in alios vult errare . quum scribit et recte se habet Indicativus Quae quum

29쪽

sa se iubeant, Verba illa stilo restagenda hoc modo. Egone' divinationem, quam Graoci

μαντικην appellant, isse mense O et hujus lianc ipsam partem, quae est in avibus os

teras tu signis disciplinae nostrae); quod,

quum I eos esse Concedimus eorum quem en

te mundum regi et Iam vero nostra his de verbis Sententia Xposita, restat, ut et Goserenati s Orollii conjectura dijudicetur Nam de Moseri quid0m correctione ne ullum quidem Verbum intersioni necesse est quilipe quam perversissimam 8Se sua 'Sponte appareat.

Goserenatus gilsu praeter dii illa, quae supra jam attigi peccata duobus etiam aliis Obligatur Naim quum quod illud causole riuum conjim Clioni perperam putaret coniungendum tum verba illa quam Graeci μαντικήν appellant temere judicavit addita, ut latina vox latius patens graeca addita circumscribere tur. Quod vitium Gies in suam de divination libro rum editionem transtulit. Cfr. I, 1. 1. Ouorum uterquo non vidit . verba illa more Ciceronis sere perlisluo esse adjecta, quaenam Graecorum Romanis illis responderent Vocabula, oppareret si' Cic. Acad. II, 8. 26. Itaque conclusio argumenti, quae

graece est δειξις, iti desinitur. 4b. 6,

17. . comprehensio, quam καταληψιν illi vocant ib. 9. 12. . idque necessari confirmatur eo, quod Romanorum divinatio Prorsus respondet Graecorum μαντικῆ, id quod itimor nogavit Go0rongius Orellio autem hoc cum Oserenai Commune est vitium, quod aeque atque ille quod non particulam causalem lutavit esse, sed si conjunctioni conjung0ndum uaestionem doni ius illam quod at ii iis a V. D. Xcitatam de eo, quod sibi mo ipsi buctor libro seci indo de divinatione adversetur: On

sitendima sane est, oerenZIi ententiam magnam quandam haberis veritatis speciem. Neque tamen necesse est ei assentiamur, quum Cicero his in libris, nisi phirimas patriae leges quod minime placebat. sis Cic. Legg. II, 10. 23. eversurus erat, non posset divinationem tollere, quae arcto quo dam cum Romanorum legibus vinculo Contineretur. Temitoribus igitur aeque h. l. at ius multis aliis sententia accommodata videtur fr. Iano. 36 88 et Sext. 19 44. Quum enim illic Consules intoria ius sui Hores negat futuros fuisse hic fuisso fit turos offirmat. Cujus generis Xempla plurima repe riuntur in Orationibus, quippe in quibus saepissime clientium temporibus esset erviendum.

Cic. o Logg. II. 17. Φ. Vulgatam scripturam rJudicia perrupta ab iisdem corrupta hominum, non Deorum Sse depraVatam, nemo

non Videt, qui vel primoribus, ut junt Iabris, titteras degustaverit latinas. Quod quum facillimo interpretes intelligorsent, alii aliter haec verba o

rigere conabantur. Quorum tamen conatu quum perit harum rerum arbitro satisfacere nequeant, sic ea restituenda puto Iudicia perrupta ab II suem Omanum, non Deorum. Corrupta

enim Participium puto a librario aliquo aut corrigendi aut explicandi gratia margini adscriptum indequo

in verborum Ordinem receptum. Neque ver est cum Schuel Zio, corrupta Participi servato, perri Pta e pungendum, quum hoc non solum disti cilius intolligoretur a librariis, sed verbis etiam Ci- heronis ipsius, quae in Orationis post redit in Se natu habitae c. 3 reperiuntur, vel maxime Confirmetur. Sunt vero verba ha0cco Illi meum odi

30쪽

sanguinis intercludendum tutarunt, let paullo post: nihil iudico sententiis, miliit populus is uffragiis, milii hic ordo auctoritato Moolaravit Cui arguinent si assuinseris

id, quod notissimum si Clodiuin eiusque sectatores non iam fraude, quae est corrumpentis, quam VP potius, quam perrumpendo cernitur, Omnia

persecisse tum certe conjecturam meam Verissimam

raruin esse, neminem fugit. Ut unum tantum se

ram exsenaphun Cic. Orat destituet. quod a librariis margini explicandi gratia erat adscriptum, eodem modo in verborum ordinem irrepsit Sio

prosecto me particula quidem restricliva quadam Opus est: quae tum necessario ante hominum ad denda esset, si et perrupta et corrupta retine

res Quare quum Goer utrumque illud Participium ἀσυνΘετως positum nemores judicaret: recte tamen post corrupta at Particulam addendam judicavit. Caelurum in oppositionibus, quae negandi quadam particula ossiciantur, autem particulam adversalivam

deesse, Olissimum est sis Cic. Cat. Mai. 18. Sed

haec sunt morum Vitia, mon Senectutis .

Cic. Legg. II, 22. 7. Nam Priusquam in os injecta gleba est, locus ille, ubi cro matum est corpus, nihil habet religionis.

Haec vera Suiit Verba jam ero quae Sequuntur

indo a verbis injecta gleba, complectitur, ea vehementer mihi sunt Suspecta. Nam quamvis variae sint Codicum scripturae hoc tamen appa ret, humatus est quaeque antecedant verba ad hominem ipsum, qui humatus Sit, esse reserenda; quae deinde sequantur et gleba, Omplecti

tur pertinere ad sepulcrum, uao quum ita sint,

Patet structuram ipsam serborum habere aliquid, quod maximo ossendat. Desideratur enim omina tivus ejus rei, quae gleba Vocatur. Tum Verogleba vocabithim, quum medio aevo Sit tribuendum, estu usquam ea vi, qua nostr Ioc intelligendum cst, apud veterum Scriptorum quemquam rei eriatur, ferri potest nullo modo. Nam quod GOerenZius eam ob causam verba illa serVanda pii ldi, quod non sua auctor verba, Sed juris Pontis Callis ponat id, quum nequaquam illud possit comprobori, gleba in uro pontificio pro Me P ess usurpatum, nihil omnino habet mo Dionii. Etiamsi vero verba illa mittere velis, otia tamen qua0dam dissiculias nascitur. Quis lie mi deesso ille Nominativum quendam, ut ita dicam, Subjecti, quo, quid multa religiosa jura complectatur, significetur. Quae quido difficulta te quum neque intelligantur, quomodo ple tolliqueant nequo ni in advigii conjectura, neque Davi sit, ne ius doni ius aliae aliorum probabiles

sunt lotaque orborum structura satis videatur librariorum redolere et inscientiam et temeritatem:

equidem verba illa plane existimo verborum ordinooxpellenda. Quas quidem o facilius margini addi inde iue in verborum ordinem recipi poterant, quo magis nihil habet religionis Verba, ut potis

non sati certa, appositionem quandam requirere videbantur, qua accuratius explicarentur. Quum a men neque hoc necessarium sit ullo modo, neque verba, qua Sequuntur Itaque in eo cet. illis omissis, non habeant, quo recto referantur nihil omnino obstat, quo minus verba illa pro glossema

te habeas. Quod eo minus debet cuiquam religioni esse, quo magis his potissimum in Iibris omnia librariorum stupore et temeritate exorε Sunt