장음표시 사용
111쪽
. Sancti Gregorii Papae ita. Lib. I. nysio Areopagitae dicatum at Benedi billonio lauditi declinam Regulam sequentibus tandem restitutum est a Gregorio XIII. istud S. Andreae sanctuarium amat lu-
lensibus datum . De Gregorio sua Deo consecrante sat diximus, eumdem seipsum totum offerentem vitae monasticae professione , videamus. Incongruum cuipiam fortasse 'idebitur pium virum in ipsa patria in ipsa bre quae ejus imperiis paruerat, secessum ibi tranquillamque stationem quaesiisse. At vero nullus erat in tota Italia locus a barbarorum armis, incursionibus tutior, ac proinde quieti aptior, urbe Roma, propugnantibus eam sanctis Apostolis, ut saepe suis in Epistolis asserit
sanctissimus Pater, MLangobardorum impetum retundentibus Ut vero quantum licebit assigne
mus quo tempore, quave aetate Gregorius Monachum induerit, id factum subodoramur paulo pos sub scriptam Laurentii cautionem de qua supra num. r. hoc est, anno. 3T . cum quadragenario quinque annis esset minor . Sane plurima quae de se in monasterio degente narrat, aut
quae aliunde ipsum emisse novimus,
infra a nobis ordine referenda, nos minime sinunt in sententiam Baronii descendere , qui vix eum in monasterio per biennium integrum commoratum esse censet. Hujus autem opinionis undamentum nutat, immo penitus subruitur , post vindicatos Laurentio Pontificatus novemdecim annos. Neque enim alia ratione vir historiae Eccles peritissimus adeo con traxit tempus quo S. Gregorius ita monasterio vixit , quam quod Laurentii in Ecclesii Mediolanensi Episcopatum duodecim tantum annorum fuisse crediderit, ac incoatum ann. 8r quo emissam ab ipso cautionem a Gregorio adhuc Praetore subscriptam asserit. Etiamsi veteris monumenti a Ma-
tempore episcopatus Laurentii, nulla haberetur ratio, certe ipsi Gregorio credendum est toties in monasterio vixisse diu se testanti, ut lib. v. p. 8. Marinianum quem diu mecum didicere in monasterio conberfatum . Et lib. . Dialog. c. 33. de Eleutherior Diu mecum est D meo monassario con
Doctiisimi Annalis ae chronologia aliunde evertitur a Iohanne Diaco. no, immo ab ipso Gregorio Dialogos ab eo scriptos fuisse an. 3 93. aut 39 . probavimus in praefatione ipsis praefixa num. 18. in iis vero Dialogis cap. 7. libri v. narrans felicem exitum quorumdam Monachorum quos in monasterio convictores habuerat , ut expresse docet Iohannes Diaconus, nec obscure col. ligitur ex Gregorii verbis , Meruli
mortem ante annos quatuordecim
contigisse asserit ergo vel an. 79. aut 38o proindeque Gregorius an .s 8 I. Romae Praetor non erat . His rationibus trutinatis, Eminentissimus Cardinalis orisius Baronii chrono
logiam deserit in dissertatione historica de Synodo v. g. 3. nostram
confirmat sententiam. Utque probet S. Gregor im diu moratum in monasterio, adducit hunc locum Dialog. lib. II. c. s. ubi de Eleutherio Abbate dicit Diu mecum est in hac Urbe tu meo monasterio conversatus.
Idem minentissimus Annalium scriptor colligit ex lib. v. Dialog. c. I S. Gregorium habuisse in vita m
monastica instititorem Valentrum seu Adari Valentionem Abbatem, cui successit R. Μaximianus, Maximiano Pretiosus iposi quem S. Andreae mon alterio praefuit Probus. Itaque ex Abbatum coenobii hujus catalogo expungit Hilarionem , quem Johannes Diaconus primum Gregorii patrem doctoremque in monasticis institutis tradit
as ibi notas Vide de Castro nota G
112쪽
sanctim rcgorii Papae V ta. Lib. I. nisi dicamus Hilarionem alium non
est a Valentione cujus mentio fit in praelaudato libri v. Dialogorum loco Asserit autem Baron His regorium sub Maximiano Abbate non militasse , quod diu non sit permisse sus in monasterio degere , contra manifestum Johannis Diaconi testimonium, cui infra suffragabimur a Nc dissimulandum doctissimum scriptorem adhuc alli , cum Pretiosum Abbatem suisse S. Andreae a Diarit ex lib. v. Dialog. c. ubi Pretusus non Abbas, sed Praepositus dicitur. Neque etiam legimus cap. 21. ejusdem libri, Valentium fuisse Gregorii in vita monastica institutorem , cum de eo S. Doctor tantum
dicat Valentius qui post in hac ἐρ- mana urbe, mihi, cui nosti , meo quoque praefuit monasterio . Quod spectat ad Probum inter illos S. Andreae Abbates a Baronio commemoratum, verisimile est alii S. Andreae asceterio ipsum praefuisse , ut jam monuimus supra i nota 1 num. s. Itaque sic restitui debet Abbatum S. Andreae series: Hilarion Valentius, Maximianus , qui tum cum C regorius Logatus creatus est, An driano monasterio praeerat, ipsemet Gregorius , qui ex sua legatione reversus monasterium suum rexit, ut infra videbimus. Denique Petrus quo sedente sanctus Doctor suos scpipsi Dialogos. Verum ad graviorem nobis a Baronio motam , de monastico quod regerius sectatus est instituto , litem dirimendam jam veniamus.
,j, I SV Gregori monachatus indubitatus. I Monachi lim at nunc est peculiari insignes . Et tonsura III. Laronii de monassico S. Gregu
a Lib. v. Dialogorum quem ipse jam
Monachus Monachum id , de in praefat. ad Dialog ubi suam in monastiria conversatio nem describit.
rii instituto sententii refellitur
I . Et nostra adstruitur . Laudes a S. Gregorio datae vitae S. Ben dicti Regulae. V. In ejus monasteriis observabatur. VI. Illius verba saepe usurpat. VII. Fuit epiam propagata in Valeria . VIII. Adversarisv um cavillationes refutantur. IX.
Concilii uetia censes de Stila S. Benedicti testimonium . X. Aliti dinvictissim tim argumentum , a xο- pagatione hujus Regulae per S. Gregorii discipulos . XI. Vonnullis objectionibus occurritur.
GRegorium Monachum fuisse nemo cordatus ac sanus negare
potest, quod de se toties ipse clamat ' tum in Dialogis, tum blio m. 12. in Evangelia, tum in praefat. ad libro Mora seu pistola ad . Leandrum , ubi texit historiam conversionis suae diu dilatae, quod erateriorem cultum mutare molestum ipsi foret maxime cum sub seculari habitu Deo se posse militare non dubitaret . Sed coelesti lumine afflatus moras rupit , monasterium petiit ex mundi naufragio nudus evasit. Idem de illo docet Gregorius Turonensis, mutataque pretiosae micantia gemmis indumenta iniblem vestitum miratur. Ex his satis innuitur monasticas vestes, uti nunc, olim etiam fuisse Monachis peculiares quo in pro bando non immorarer, nisi a nonnullis criticis injectos ea de re scrupulos viderem. Sane id luce clarius ex Gregorio demonstrari potest. Lib. V m. p. s. scribis de militibus monasticae vitae candidatis r uxta normam regularem debent in suo a. bitu per triennium probari, o tunc monachicκm habitum Deo auctore su
scipere. Ejusdem libri p. 8. Nec projectis religiosis vestibus, adsecula
rem Num. . quem ipse iam Monachur . Monachum idi. Portum monasterii petiirace,
113쪽
sancti Gregorii papa Vita. Lib. I. 3γtna everti abitum. Ibid. p. 9. de Equitio , Equitianove instituto , Projectis quas sponte assumserat reli
; II. Baronii de monastἱto S. Gregorii instituto sententia refellitur
alosis vestibus, indumentis e laicis inquit Baronius , quaedam de S. E 'deturpavit . Lib. I x. p. II q. habi quilio Gregorius narrat, quae a Uatum monachicum sacram vestema p. lentino tuo Abbate didicisse profite-pellat. Idem conficitur ex hom io tur Porro Valentius ea noverat , in Ezechielem num . . Missa facio dum in monasterio S. Equiti dege- quam plurima alia testimonia, in qui bat, quod solum celebre tunc suit sebus coacervandis frustra tempus tere reperitur in Valeriae provincia. Quasii rem vero in aliquo vicino et Valeriae Ut singulari veste, item tonsura sive finitimae cujuspiam regionis c insigne erant donachi, quod S. Be nobi degens , non potuisset nossenedictus clare docet Regulae c. I. de miraculum publica iam dii seminatum. pseudo monachis , dicens Mentiri Deo Itaque prolatis a Baronio testimo- per tonsuram nostuntur . Id etiam ii ni is nequaquam probatur .ilenti quid constat ex S. Gregotio lib. XI. nem fuisse , Equiti discipulum Ep. o. tibi virum Agathota , o ejusque instituti sectatorem , immonachum ipsa renitente factum, reddi contrarium et collatis inter se duci-jubet , Etiamsi jam tonsuratus est bus locis sicitur . Nam l. 1. Dia- hoc est , etiam ii pol probationem , log. c. q. Gregorius asserit Equitium jam cstem mutaverit, honsuram post mortem discipulos suos tutatum monasticam acceperit Lege quoque esse contra Langobardos , atque alibri x. p. et . Tonsuram etiam esse morte libera se . At lib. v. cap. I.
Monachorum coenobitarum , non Ero refert Langobardos e monasterio amitarum , insigne apud Graecos, disci lentionis Abbatis dilo Monachos inmus ex Theodoro Studita lib. II. Ep. ramis arboris suspendisse , qui eodem Is 7. die defuncti sunt. Aliunde satis li- His breviter , de data tantum que , dum dicit Valentionem in occasione observatis . expendamus Valeria prius rexisse suum monaste-Baronii de monastico S. Gregorii in rium, per suum, intellexisse monastituto sententiam , cujus auctorem sterium non ab Equitio aut ab alio, fuisse non S. Benedictum contendit, sed ab ipso Valentione conditum sed . quitium haud alia ratione, quo sensu suum semper dicit S. An-
quam quia primum S. Andrea Abba drea Romanum asceterium . Iudicent tem Valentium ex Troviqici. Valeriae ergo aequi lectores utrum haec Emi monasterio, in quo S. Equiti vigebat entilesimi scriptoris argumenta per institutio petitum apparet , inquit , suadeant, . Gregorium non a pro- ex duplici Gregorii testimonio. Audi a ximis Casinatibus Lateranens mon mus ergo S. Doctorem de se loquen sterium incolentibus institutum suum tema Vita venerabilis ' Valentius , accepisse, ut communis ante Baro-
qui post in hac Romana urbes, mihi, tum ferebat opinio, sed a longem ut nosti, ' monasterio prafait, prius positis in Valeria Monachis; atque
in Valeriae provincia monacterium suum praeponderare debeant gravissimis ra- rexit. Qua vi aut arte ex his ver tionibus quibus sanctissimum virum bis extundi potest Valentionem suis. Benedictinae familia vindicamus. se primum monasterii S. Andreae Ab h. Constat ex ς supradictis, Gre. Et nostrabalem, institutorem Quid hic orio, longe antequam de S. An Liude
drea Greg. datae Et quod stupendum magis, inquit, qui, remitarum . Vide etiam lib. a. p. c. Edi hi Gquod sontaria vira insigne detonsus furas ... Vide de Castro nota ee . Regule, promissam rursu comam alas in morem Cap. 2. num. V.
114쪽
in Sancti Gregorii Papae ita. Lib. I.
dreae monasterio cogitaret, nota suis cus in monasterio
In ejus o. nasteri s ob lervabatur
se S. Benedicti gesta, miracula, scripta , scilicet regulam. Quanti autem fecerit hanc Regulam prodit lib. II. Dialog. c. 36. Scripsit, inquit, Monachorum Regulam discretione pracipuam , fermone luculentam. Regulae
autem ab Equitio conscripta nulli bimeminit. Interim si leo S. Gregorium fuisse vitae S. Benedicti admiratorem potius quam scriptorem , cui deli. neandae vix satis sui integer liber secundus Dialogorum nam alibi passim adhuc saepe in . Benedicti audes excurrit de Equitio vero unico dumtaxat capite . libri 1. loquitur Quomodo ergo tanta de S. Benedi ct ejusque legibus, institutis concepta existimatione, aliam sibi suoque monasterio quaesivisset Regulam, vir monasticae persectionis amantissimus, quam egulam Monachorum discretione praecipuam Quando autem illam appellat γ' 'ξοχ Monachorum Regulam , satis ostendit eam caeteris, si quae in Occidente jam recepta forent, esse anteponendam. De eadem proculdubio loquitur lib. XI. p. 8. cum de Catello Monacho scribit ad Urbicum Abbatem : Quia Monachus non siit
agnovimres ex arba enim ulogia quam Bonus Monachus accepit, partem petendo, contentionem facere in itinere minine timuit Ouod ex Isauta amaritudine cordis descenderit , tua
poterit Dilecti scire , se Regula in Monachorum scire voluisset . Scilicet S. Benedicti Regulam cap. q. decu logiis vel quibuslibet munusculis non accipiendis sine Abbatis praecepto, cap. q. ubi murmurationis malum ante omnia praecipitur amputandum caveturque ne occas ne rerum neces amarum sibi procurandarum tantum vitium subrepat Urbi-
S. Benedictus in Concilio Rom. sub Boi
ni facio V. an. io sex annis poli S. Gregorii obitui appellatur machorum praceptor , proculdubio propter g lana Moua-
chorum ab eo scriptam . Concilium Cloves.
saltem in alio Siciliae S. Gregorii munificentia condito praepositus fuerat, ex Epistola . libro . postea Abbas monasterii Sancti Hermae apud Panormum , unius ex se Gregorianis com obiis, in quibus ordinandis, auctoritate Lanctissiimi Pontificis, velut Praepositi generalis officium gerebat; quod vel ex laudata Epistola 8 librix I. liquet. Qua vero ratione Gregorius obiicit Urbico, Monachis ei subditis Tagulam Monachorum seu Regulam S. Benedicti, hoc titulo deinceps, in ' Conciliis passiim Mapud Eccclesialticos Scriptores designatam nisi quia ejus praeceptis addicti erant λAt si pro lege habebatur haec Regula in monasteriis Siculis a Gragorio conditis, quidni etiam in Andreano Romae coenobio 8Certe Gregorius ita Benedietinae liu, eiba
Regulae assuefactus, velut innutri 'tus videtur, ut ejus verba passim usurpet Apud S. Benedictum congregationis nomine intelligitur Monachorum coetus eodemque sensu in Gregorianis Epistolis centies o currit, ut Ep. 8. lib. I. Idem observavimus de voce utilitas sumta pro rebus utilibus. Lib. X. Epist. 2. 61. ossicium divinum appellat spus Dei, quo S. Benei icto familiare osse norunt, qui ejus Regulam
legerunt . Eleganter S. Benedictus Reg. c. q. Onet Abbatem , Oportere prodesse magis quam praeesse . Et
S. Gregorius orat. lib. xx I. num.
22 nec praeesse gaudent sed prodesse.
Abbati praecipit S. Benedictus Reg. c. q. Oderit vitia, diligat fratres. Et S. Gregorius Epistolacia lib. x I. ad Cononem Abbatem scribit Personas diligas , vitia persequaris . In L p. 29, io XII S. Gregorius ait: Nam ad personam in priori loco positam
hovens in Anglia an nomine Regu lae monaiticae laudat Regulam S. Benedicti, cu)us adlucit ipsa verba ex cap. S. Caetera
115쪽
sancti Gregorii Papae Vita . Lib. I. Issiam respicit, quidquid a minori de seremus, sed adeo luculentum , ut linquitur sane sanctum Benedictum ad probandum S. Gregorium beati imitatus qui Reg. c. 36 ad ipsum cnedicti discipulum fuisse suffceret Abbatem inquit, respicit, quid Quare, inquit, O ejusdem arcti sivi equid a discipulis delinquitur . Apud vita magister optimus, Iummae veri S. Benedictum responsum idem est ac talis discipulus praecipit dicens: Trο-nNotiam c. i. Fratres qui pro quo bat spiritus se ex Deo sunt. Et item: vis responso proficiscuntur. Ita etiam Nd tientur ei dura aspera per apud S. Doctorem , maxime initio quae itur ad Deum ut sciat ad quod Ep. ad Leandrum praefixa libris o intrat; quae c. 38. Reg. totidem ferer alium cum m illic Sedis apostolicae verbis exstant. Caeterum commenta- respousa con tringerent Palsi apud rium illum Gregorio vindicare Masse utrumque Eulogia pro munusculis, serere hoc loco superfluum foret solatium pio auxilio sumuntur. Non cum id in Praefatione praevia praesti- raro idem S. Legislator monasterii terimus. Neque tamen inficias imus, superiorem, Priorem appellat , ut aliqua eis a Claudio Abbate addi cap. 13. Ita etiam . Gregorius lib. ta; sed si velis quae ex Regula S. 2s. Moral num. 6. saepe alibi. Benedicti depromta sunt , Clau-Hom. . in Zech num 3I. legitur
Eo ipsi telo quo alios correxit , fe-
metipsum convenit, en erubescit immis uda cogitare, qua se in aliis re-dio tribuenda , idem superest argumentum de Benedictina Regula in
monasterio S. Andreae recepta nostris
adversariis di sibi vendum . Nimirum colit correxisse. Idem sere legerat in hujus scelerit alumnus fuit lati. Regula S. Benedicti c. a. Qualis de dius sub Abbatis Gregorii disei-beat esse Abbas, duobus locis maxi plina positus exceperat quae sanctus me in sine Cum de admonitionibus pater de libris Regum disseruerat, emendationem aliis administrat , ipse exposuerat, ua ipse testitur lib. xo. citur a vitiis emendatus . In ' p. q. Si itaque Claudius S. Gre- Concilio Rom. III habito an 6o I. gorii lius, sub Regula S. Benedicti prohibens in monasteris Missas u in Andreano monasterio militavit blicas celebrari, ne populi frequentia quid de patre sentiendum' vii
mulierum accessu servorum Dei et Jam vero ut ipsum opinionis Fula bruquies turbaretur, addit suo domui Baronii sui damentum convellamus 'Vi se . .n nec expedit animabus e0rum, quae probandum est in Valeria propaga totidem verbis habentur Regul Be tam fuisse S. Benedicti Regulam ned. c. s. immo solam hic viguis quando ea Uerum in expositione lib. I. Re in provincia Valentio monasterium gum trequentius Regulae Benedictinae regebat. Id autem clare demonstra sententias, verba ipsam et adhibet; tu ex Epistola Fundani Abbatis ad nec mirum, cum tunc Abbas esset , Simplicium, tertium a S. Benedictootque his homiliis suos alumnos ad Catinensis monasterii Abbatem scri monasticae vitae persectionem , rudi pia quam abillonius exhibet inret. In praefatione ad hunc com tegi am in praefat. ad om . . Act. mentarium plurimos loquendi mo Sanctorum, ac iterum propugnat Andos ex laudata Regula petitos, quos nai. Bened. lib. VI. num et Summa colligere curavimus , invenies ex epistolae est, eo tempore omnia Cam- quibus hunc tantum locum nunc pro paniae, Samniae, Valeriae Tusciae, Li
a Vide lib. vini. p. notas in actis reseces vix ab illa Epist. 13. discrepabit quibus Concilii huius fit mentio . Silaciniam b De hac expositione vide quae disimus
illam de Missis publicis ab hujusce Synodi suo loco. E. U.
116쪽
is Sancti Gregorii Papae ita. Lib. I.
ct aliarum Italiae provincia deatur , in qua in ita reperiuntur
rum monasterii, dimissisie uliaribus Regulis , Benedicti nam servare decrevisse . Hanc pistolam in codice
manu exarato exploravit LucasHol-
stentus eruditus Bibliothecae Vatica nae Praesectus, suoque calculo com probavit . Eu irridem codicem recensuit quoque abillonius , nec ullas fraudis notas observavit. Ergo paulo post S. Benedicti obitum monasteria etiam Valeriae , etsi forta si e prius ab Equitio instituta , sanctissimi Legislatoris Regulam sectabantur. Nec mirum ea coenobia , quibus . Equitius nullam certam Regulam arsignaverat, postea illam κο-nachorum Aeginam discretione praecipuam assumsisse. Immo potius miraculo proximum videretur, S. Benedicti Regulam, quae tatim ac est condita , in duodecim monasteriis Sublaco proximis observata est, O stea brevi temporis intervallo in Ca- sinensi, Terracinensi coenobiis in- 1lituta, adhuc vivente S. Bened:cto
in Sicilia, paulo post in Galliis disseminata , ab Hispanis expetita
definentia in hari, quorum ' varia exempla exhibet maragdus Abbas Commentarii in Donatum lib. 11. IO. Nec mirum , postquam Gothi diu Italiam occupaverunt , aliquos ex illa gent converso in Italiae monasteriis, posteaque Abbates factos Et quidem in seculo inter Episco. pos Cremonenses unus recensetur Bernardus nomine Italiae sacrae tom. 1 v. Quod spectat ad aliud nomen ut illo seculo insolens a Gallonio notatum Hugo vel VIo, videtur etiam Gothicam originem aut Theodiscam seu Germanicam redolereri nihil enim requentius inter illas septentrionales gentes, quarum una Origo est, occurrit, quam vocabula in Godvel Got cadentia. Neque aliunde ob unam voculam debuit integram Epistolam , in suspicionem fraudis adducere Gallonius, cum alioquin ipse primus ediderit ex Vaticano codice quosdam versus de nostro Simplicio, qui manifeste docent eum S. Benedicti Regulam propagasse in omnes De his versibus , ut de toto hocculta usque α tempora S. Grego argumento lege Mabili tom ij. Anarii in provincia Valeriae non longe clei t. p. oo. seq. Sublaco dissita, incognitam, neglectam prorsus fuisse ita ut sic arguere cum Baronio liceat Valentio in Valeria Monachus, Abbassuit; ergo a S. Benedici legibus prorsus liber, alteri quam Benedictinae Regulae parebat. viii. Scio Gallonium opinionis Baronii Iarzi, i assertorem , de Epis sola Fundani Ab elota reta batis sinceritate dubitasse, quia Ber. na=dini, Hugonis nomina , hoc inquit, secula, ignota in ea deprehenduntur. At ei nardi nomen hac in Epistola non magis exprimitur
quam vel Bartholomaei, vel Barnabaeisc. Cum vocis decurtata littera B tantum Observetur . Quamquam hoc nomen Bernari , a lingua Gothorum non multum abhorrere vi-
s Tamesi disputare non est animita de vulgato Subiacenti Privilegio, quo junt S. Gregorium in Sy di Est tibnodo Regulam S. Benedicti confirmasse, observandamque Monachis omnibus in Ecesesia latina pio posuis- seri id certe a sancti uim Papa factum aliquando dubitare vix possumus, pol luculentum illud Conci. lii Duc iacensis II testimonium . . Eadem Regula S. Benedicti Ja1icto Spiritu promulgata laudis
auctoritate beat Papa Gregorii inter Canonicas Scripturas, Catholicorum Doctorum scripta teneri decreta est
Quod cum referri non possit ad . 36. lib. 11. Dialogorum etsi enim Regula S. Benedicti hoc laudetur loco, nullum tamen ibi de ea decre
tum Ea lege tota. i. Analect Mabill, pag. leta.
117쪽
arguta eri tum , a pro Pa atione
hujus Reguωlae et S. Gregorii discipulo ax I. Nonnullis obiectioniis bus occurri
Sancti regorii tum legitur ea de re S. Gregorium in Synodo dixisse pene constat. Accedit Bonifacii IV QCon. cilii Rom. an. 6 Io auctoritas. Cum enim Clericos inter monachos de muniis Ecclesiasticis orta es et con troversia , Bonifacius, Synodi a. tres ex Regula S. Benedicti, utpote a in uter Canonica scripta Ecclesiae statuto relata , litem finiendam
censuerunt , decreveruntque Mona.
chos a sacris ministeriis non arcendos Neque enim , inquit Pontifex, Benedictus Monachorum praeceptor
hujus rei aliquo modo fuit interdictor. . Aliud superest argumentum idque invictissimum , quod petitur ex promulgatione Regulae Benedictinae in Anglia per Monachos Romani S. Andreae monasterii a Gregorio Magno missos; at illud alteri loco reservamus, Opportunius quo pertractabimus, quando de Anglorum ad si dem Christianam conversione , illorum Monachorum opera, erit agendum . Interim vero respondeamus quibusdam , quae solvenda supersunt, contra nostram sententiam hic assertam vel jam objectis, vel objiciendis. Gregorius, inquies , quaedam ab
Regula S. Benedic p ulmum distsona constituit. Nam cum novitiorum probatio vix ad annum integrum extendatur, juxta Bened Regulae cap. 38. S. Gregorius lib. . ep. q. scribit Fortunato Episcopo Neapolitan, Monasteriis omnibus Fratervitas vestra districtius interdicat ut eos quos ad contertendum susceperint, priusquam biennium in con versatione compleant, nullo modo audeant tonsurare. Ergo Gregorius Regulam S. Benedi et non erat amplexus , quam hac in parte improba.vit. Respondeo S. Benedictum, etsi probationis novitiorum tempus ultra
annum non protrahat , minime tamen vetare ulterius protendi qua
propter in plerisque congregationibus Benedictinis arctioris observan- Tum XVI
papae Vita . Lib. I. 17tiae , fratrum converso tum probatio, ni biennium impenditur, mona
chi choro addicti aliquando justis de
causis ultra annum probantur , illaeso S. Benedicti ejusque Regulae honore. Cur autem S. Gregorius biennium exercendis explorandisque novitiis assignaverit in dioecesi Neapolitana monasteriis, ipse docet his verbis Pervenit ad nos Mauricium quemdam , qui nuper in monasterio Barba ciani conversus est, ablatis fecum aliis Monachis, fugat de eodem mona
sterio discessse. Qua tu re praedictunt
nobis Barbae ianuin hac praecipitatis vehementer accusat , qui temere secularem hominem c non aut pro batum tonsuradit . Sane tot MOnλ-
chorum ante suffcientem probationem temere admissorum apostasia ratio erat haud spernenda decernendi, ut deinceps per biennium exercerenturo probarentiar, antequam pro fellionem emitterent.
Opponunt etiam nonnulli cum Cardinali Baronio S. Gregorium prohibuisse suscipi in monasteriis adolescentes ante decimum octavum aetatis annum, ut con stat ex epist. o. lib. i. Id autem manifeste pugnat contra S. Benedicti Regulam quae c. 9. permittit etiam infantes libertatis, rationis expertes, in sonasteriis a parentibus oblatos recipere. Respondemus illud regorii Magni decretum , non pro omnibus monasteris, sed pro his tantum , quae quibusdam in instilis Tyrrheni maris erant condita , fuiste promulga. tum , idque satis innuit sanctus Pontifex dum ita scribit Quia autem dura es in insulis congregati Monachorum, etiam pueros in eisdem monasteriis insulae umorphian a
te decem, octo annorun tempora suscipi prohibemus .... hoc iura l-marii, aliisque infulis te per orarita volumus custodire . Causam petit utina bemus cur adolescentes nondunt ma
118쪽
Sancti Gregorii Papae ita. Lib. I.
chos in his insulis fieri. Nempe du
rum erat, asperum vivendi genus in illis locis, silve propter insalubrem aerem , sive propter soli sterilitatem nec ad id tolerandum vires in tenera artate suppetebant. Haec sunt argu Inentorum momenta quibus Eminent illimus Annalium Ecclesiasticorum scriptor , aut ejus opinionis assertores, conati sunt firmatam doctorum virorum sere inmnium consensu, tot a seculis sententiam de S. Gregorii vita monastica juxta S. Benedicti leges, evertere . Utrum tormentorum illorum mole ruat, aut inconcussa stet prae-
concepta opinio, sapiens lecto judicet. De hacce controversia sus docteque pro suo more scripsit noster Mabillonius , tum in taefatione adio m. I. Acst. Sanctorum , tum insingulari dissertatione e monastica tita Gregorii Magni analect Tom. II. tum in annalibus Benedictinis lib. I. Qin Appendice . ubi secunda parte s. v I res censentur gravissimi scriptores ab obitu S. Gregorii, qui nostrae causae suffragantur quibus commemorandis abstinemus , tum quod pol tot rationum pondera, vix indigeamus tellibus, tum quod rerum dicendarum multitudo ac magnitudo , in hac controversia nos non sinat diutius immorari . Nunc quid in mona therio gesserit Gregorius, quantumque in virtutum studio profecerit, inspiciamus.
II. Longioris in cu muria argumentum. III. Ejus abstinentia, e-Juuia . Unde molestiis mi morbi. IV. Ipsius exemplo quantum alii γnachi profecerint. V. Iam tunc Angliam cogitat . I. Fit Diaconus. VI quo Ontisice . VIII. An Diaconus Cardinalis. IX. An Ar-ιbidiaconus.
Ualis in tranquilla monasterii
ipso mire depingit , dum amisiam q* U φ'
quietem in Pallorali cura , non mentitis oculorum lacrymis, sed intimo cordis gemitu ita deflet Infelix Pras. nim*s meus occupationis suae pulsatus - α' vulnere , memivit qualis aliquando in monacterio fuit: qu nodo ei labentia cuncta ubter erant; quantum rebus omnibus quae voltuntur , eminebat quod nulla ni coelestia cogitare consueterat; quod etiam retentus corpo re ipsa jam carnis claustra contem platione transibat quod mortem πο-que quos pene cunctis poena est , videlicet re ingressum vita laboris fui praemium amabat . At nunc ex cccasione curae Tastoralis secularium homintim negotia patitur post tam pulcram quietis furi speciem, terreni ictus pulvere foedatur. Cumque se pro condescensione multoruru ad exteriora sparserit , etiam cum interiora appetit, ad haec proculdubio minor redit. Perpendo itaque quid tolero perpendo quod amisi. Familiares sunt Gregorio, peneque continua similes querelae de amissis monasticae vitae bonis, dum pectus suum amicis explicat, ut in Epistolis q. s. 6. 7. s. 26. libri primi, in praevia ad libros Moralium singulari Epistola In publicis etiam ad populum concionibus dolorem de prioris vitae in monasterio sanctissime institutae 1 Rura premere cohibere vix po- te quidem in monasteri post 'μ tu , inquit homil undecima in metechielem , valebam er ab otiosis linguam restringere, ct in tentione
orationis pene continue mcntem tenere.
Quis facile sibi persuadeat regorium, cui cum inolita consuetudi. ne vitae secularis , mollioris, 1-R Pstuosae , ipso teste, certandum fuit, statim ad hoc persectionis culmen
ad orationis pene continua contem
plationisque fastigium , adhuc novitium, si Baronio fides, pervenisse
119쪽
Iancti Gregorii Papae Ita Lib. I. Is non potius id labore improbo a D
sidiaque exercitatione, adspirante tamen divina gratia , consecutum esse λερ. ad Dan Attamen concedamus. Sed quo pa- μ et tam brevi mora tantam mora
Moral lium ac piritualium rerum peritiam comparavit, quanta elucet in expositione libri ob , cui elucubrandae
paulo poli quam a Vulsus a monasterio Legatus Constantinopolim missus est, operam dedit Fortasse praeturae curis pene immersus, in sublimioris theologia cognitione tantum prose- cerat, abstrusioresque sacrae Scripturae sensus tanta facilitate , elicitate tanta rimatus fuerat L jus ergo plurium annorum in monasterio commorationi asces adscribamus illam divinarum sacrarumque rerum scien
tiam, quam jure suspiciunt, qui iis
studiis tota sere vita innutriti sunt sapientiores peritiores spiritualis vitae magistri. Verum diuturnam in
monasterio Gregorii commorationem jam furficientibus argumentis adstruximus.
Non solum orationi contemplationi ab ipso monasticae palaestrae ingressu totum se dedit Gregorius sed etiam abstinentiae jejuniis , aliisque poenitentiae operibus , quae sacrorum librorum lectione ac meditatione condiebat, ita deditus erat
valetudine brevi moriturus videretur. Neque tamen frequentes morbis, suadere potuerunt, ut de tanta vitae asperitati aliquantulum remitteret τ . . Cibus ejus legumina erant quae Sil- c. r. via mater eodem sorte cibo victitans
suppeditabat, parabat . Inde contractus , ipso teste , molestissimus morbus quem medici syncopen , seu
vitalium incisionem vocant qua a borans crebris angustiis per horarum
momenta, ad exitum properare putabatur nisi frequenter cibo reficeretur , vitalem sibi spiritum inter.
Gree. lib. x Lib. III. Unde mole
sione jejunii, magis quam de gravi dolebat infirmitate . Maxime vero moleste tulit, quod ipso sacratissimo Sabbato pascha pervigili , in quo
omnes etiam parvuli jejunarent, ipse a cibo abstinete non posse videretur. Id tamen .suis . Eleutherii S. Andreae Monachi , sui convictoris sodalis precibus, lacrymis tandem impetravit quamvis soli Eleutherio miraculum hoc tribuerit vir summae humilitatis, modestiae Ad vocem benedictionis illius , inquit, virtutem
tantam meus stomachus accepit , ut1 nibi fonditus a memoria tolleretur cibus, aegritudo Coepi mirari quis esse , qui fuerim. . . . cumque in monasterii dispositione occupata mens essset, obliviscebar pemtus agritudinis Quod hic ait S. Pater , de occupatione sua in dispositione monasterii, forte intelligi debet de aliqua administratione bonorum temporalium ipsi injuncta , non de Abbatis officio, quod non nisi post suam legatio inem gessisse Gregorium jam cum M abillonio diximus. Plurimos eius exemplo in Ossa ibi: 'in sterio profecisse , ad summam sanctitatem pervenisse probant quae de multis e suis commilitonibus ipse refert, praesertim in Dialogis . De Eleutherio jam pauca attigimus. De sanct j Antonio merulo , Iohanne, qui quotidianis lacrymis , assiduis orationibus, continua sacrarum litterarum meditatione, ad aeternam felicitatem, quo jam animo praevolarant, Celitus vocati pervenerunt
legendum c. 7. lib. civ. Dialogorum . De S. Maximiano coenobii S. Andreae Abbates, postea Syracusano
Episcopo, passiim in Dialogis .in
Epistolis. Porro certis annis assignare quae S. Gregorius de auctis illis narrat , dissicillimum. De Merulo tamen constat eum anno saltem 179. ad meliorem vitam transiisse , cum
cipi sentiebat,is tamen de intermis ab ejus morte usque ad tempus quo
a sunt De sanctitate Eleutherii vide lib. . Diat. c. 33.
120쪽
2. O sancti Gregorii sunt scripti Dialogi scilicet ad an.
193 vel 9 . salie anni quatuordecim es fluxissent. Caetera ea ratio ne distinguemus, quae Iohannes Diaconus fortasse confundit , si ante S Gregorii legationem contigisse dicamus ea ex quorum narratione non
liqtiet eum tunc monasterio suo prae. suisse: post ejusdem reditum X-pleta legatione, alia ex quibus summam eum potestatem jam obtinuiose in eodem monaiierio constat. Intra monasterii claustra contineri non potuit sanctissi in uiri flagrantissimus et elus, sed transmis Oceano ad procurandam Anglorum , non dum chrastianorum , conversionem vehementius exarsit. Qua occasione
pium illud consilium inierit, narrant post Bedam aulus, Johannes Diaconi. Quo vero tempore , etsi omnes
id factum ante Gregorii Pontificatum consentiant, solus tamen Iohannes hoc ante Constantinopolitanam legati O-nem contigisse asserit , aliis neque assirmantibus neque inficiantibus Rem ex Beda describemus , a quo primum de sumta est quamque ipse ex majorum traditione accepisse profitetur vir summae der, nec minoris diligentiae , qui a S. Gregorii temporibus integro seculo non aberat. Cum Gregorius in foro venales conspexisset pueros nuper ex I3ritannia advectos egregia sorma, an dido corpore , ipso etiam capillamento insignes, interrogavit qua ex gente essent. Anglos esse responsum est ad quod Ecne, inquit, nam ct gelicam habent faciem . ct tales An, gelorum iu coelis decet esse consortes. Nec mora accedit ad summum Pontificem, rogatque ut genti Anglorum, quam audiebat adhuc dolorum
cultui addictam , aliquos sacri verbi
ministros mittat, qui eorum con Versioni operam dent, seipsum paratum esse in hoc opus sita supremo A.n-
Papae ita. Lib. I. tistiti videatur . Annuit Papa infatigabilibus jus precibus victus, iu-quit Paulus Diaconus Gregorius Vcro accepta discedendi copi , affinitisque e suo Andreano sodalitio selectis quibusdam sociis , quam citius clam se subduxit, itineri eommisit metuens quod postea contigit
ne ab itinere, suorum civium amo. re ac studio revocaretur. Itaque Romani audientes viii sancti profectionem , summum b Pontificcm adeunt terribιli Doce conclamant 'a
Apostolice , quid fecist S. Petrum endisti, Romam destruxit. Tanta
erat de saneto viro ex illimatio fiducia jam concepta , ut ex uno Gregorio salus omnium pendere videretur. His clamo ibus motus Papa seditionemque pene imminentem v c hementer metuens , celerrime misit nuntios qui vel renitentem viatorem ab itinere quantocius revocarent in Urbem reducerent , ut viso eo cives a tumultu compescerentur clamque trium dierum consecto itinere sodales post brcvem quietem, ut Z- lacriter coeptam persequerentur viam hortabatur, cum ecce adveniunt sudantibus equis a summo Pontifice missi , fleruntque Epistolam qua Gregorio praecipiebatur vestigia relegere, actutum Urbem revisere. Obtemperare coactus vir sanctimi mus, qui obedientiam Deo prae sacrificiis omnibus placere noverat Roma summa omnium ordinum gratulatione exceptus est; in monasterium regressus , novo servore ad
intermitas monastici instituti labores sese accinxit in his damni quod patiebatur solatium .compensationem quaerens. Sed eum spes fefellit. Vix enim in monasterium sese receperat , cum ab ejus quiete ab Fii hii acc-stractus a summo Antistite, ita M' 'conus septimus creatus est, tum ut ad altare ministraret tum ut in
D m Petrus . ..... sibi sepulturam se Pelagium ex Paulo , Benedictum M teere post anno sq. voluist. Johanne.