장음표시 사용
91쪽
bet de Trinitate . Obscurum enim est, plenumque quaestionis, quisnam Trinitatis ossicii fuerit auctor, quis vero Festum hunc diem, ait apposite Thomassinus h , primus auctior instituerit , sub judice lis est. Consonat Christianus Lupus , vir sacra antiquitatis peritus , qui postquam illud
regorio IX. minime esse tribuendum ostenderat , suam de illius se-stivitatis initio apud Romanos inscitiam ita ingenue fatetur cui Tontifex ipsam admiserit, usque huc .u0ro . Sunt qui Iohanni XXII. Universali Cathedrae promoto anno 1316. illud adscribunt , quorum opinio Ptolemaei Lucensis narratione posset con-ffirmari Item radi eius Pontifex inquit Dominus Jobannes XXII. instituit , quod festum Trinitatis solemniter celebrari deberet singulis annis Dominica post festum Pentecostes, licet Romana Ecclesia hoc fessum antea regulari scio non consuevit celebrare , ut exstat de Feriis uibus tamen verbis , an res ita clare conficiatur, ut nullum reliquum faciant dubitationi locum, aliorum est judicium : nobis certe non ita perspicua videtur , propterea quod celebrari poterat ante illud tempus absque distinet solemnitate , una simul cum alio ossicio, quae duorum ossiciorum copulatio insolens non est, nec infrequens in Romanorum Li- turgiis quamobrem contenti sumus
Editus a Bollandistis in Propita , m
amrmare cum Edmundo Martene jussum fuisse ab co Pontifices, ut celebraretur solemniter , ubique quot
annis φ . Porro citra controversiam
illud nobis videtur positum , apud
Romanam Ecclesiam mille ab ineannis disputatum ossicium prorsus fuisse incognitum , cum praeteritum sit in Codice Gelasiano per Thomasium edito, cujus de tanta antiquitate post Thomasii, QVeZgo si probationes nemo cordatus vir ambige. re amplius potest. Eo in Codice Dominica proxima post Pentecosten Li- turgiam continet de Feria, ut a junt, atque inscribitur in Dominica Octa-
botrum Pentecostes . Accedit colle- otio veterum orationum ad Ecclesiae Romanae usum , quam laudatus Thomasius ex variis vetustissimis Codicibus deprompsit, ubi de Trinitatis fetio ne vestigium quidem Dominica vero post sentecosten eodem signatur modo , ac in odice Gelasiano g.
Verum quidem est Caroli Magni tempore in quibusdam Galliae Ecclesiis eam celebritatem coeptam suisse H nihilo tamen minus Roma.na in Ecclesia seculis x. I. Ondum obtinuisse praeter auctoritates
modo commemoratas , aliis confirmatur luculentissimis eorum temporum monumentis Enim vero nihil
tale occurrit in Johannis Frontonis Capitulari Evangeliorum Ecclesiam
Dominica octabat Pentecoste ita
eo loci pag. 76 edit. Verones. 733. 3quem locin animadvertere non ratermisia
Frant nullum hic vestigium Trinitatis neque olim festivitas haec in Ecclesi1
fuit. Illud monumentum ex s. S. Geno. ves Parisiis, cujus Fronto erat Canonicus Regularis aureis character bras exaratum e
rium Romanum. Sed cur a nobis vocatum sit Capitulare υangeliorum Ecclesia Roma
92쪽
Romanae, quod vetustius sertui se acuto Y eamdem praesesert antiquitatem illud Romanae Ecclesiae Calendarium a Graeco Leone Allatio ' tenebris erutum, in eoque sive Dominica post Pentccosten , sive quo vis alio die , ne vestigium quidem invenies disputata solemnitatis . De seculis vero pol terioribus X. I.
adduci solet Auctor libri de Ecclesiasticis olb servationibus, qui Micro logi nomine circumfertur , vixitque medio seculo i. inessent enim se xage sit no cit. peris capit , Ale. Xandrum Pontificem Rom. qui fuit hujus nominis hac de so lemnitate , quam in Galliis ortum habuisse supra animadversum est interrogatum respondisse , nullam
diem juxta Romanum Ordinem specialiter adscribi solemnitati Trinita. tis , quemadmodum neque nitatis, propterea quod divinarum Personarum memoria quotidie celebratur quam Pontificis responsionem comprobant antiqui libri Missarum Romanae Ecclesiae vetustissilini per lati datum Vener Thomasium in lucem
cinis si ς , in quibus idem observare licet silentium , quod in vetustiori bus observabamus ejusdem generis
integrum Trinitatis ossicium inve niatur eo in Antiphonario , quod Clegorii nomines vulgavit citat ut Thoi nasus namque perspicax ditor propter noluit seculo ab vetustius illud existimare A X. vel xi feculi Q sunt haec jus ver-
noMandorum ad idem monumentum . E Bibliotheca Vaticana Codice aut non. sentos t. dieitur , unos defcritto intulit
tatis, quod ignotum erat feculis prioribus facile referrem . Praeterquam in quod ex minutiori charactere, quo
illud exprimi secit facile elicitur unum esse ex illis ossiciis ad Monasticum usum accommodatis , Gregoriano Antiphonario adstitum ab aliquibus Monachis, forsan Monasterii S. Galli in Hebet iis , ex cujus Bibliotheca apographum habuerat Thomasius , quique Monachi, ad instar plurium Gallici Regni Ecclesiarum , illud ossicium celebrare probabiliter incoeperant , qua etiam ratione . Scitim S. Brimit apud Galliarum Monachos celebris eodem habes charactere signatum. Quod si in nonnullis ex hisce monumentis v. g. in Codice Gelasia no flecreta ut nunc dicimus quae olim Praefationis nomine continebatur , cst de Trinitate, nihil negotii nobis facessit, nihil ve ea monumenta, maxime vero Gelasianus Cod ex de asserta vetustatis gloria admittere censenda sunt , propterea quod ipso me Gregorio Magno antiquior sit ritus laudandae Trinitatis in omnium Dominicarum Liturgiaci cu-νus rei testem damus citatum de b-δε bationibus Ecclesasticis vetustum Scriptorem Incongruum ergo vide tar
inquit ipse prope sine capitis LX.
nuper commemoratio nam Domanicam de S. Trinitate Hebrari, cum omnes Dominica authenticis abandent insciis, quae non minus nobis intimant kbnorem . Trinitatis . Trafationem
autemerindis Proco eos extendis nost mas in Di
Lilia rei es de Spiritu Sancto in Domin Icaproxima post Pentecoste sit inscript i Dominica octav. Pentecoste .
93쪽
autem de S. Trinitate, quam in diebus Dominicis frequentamus, n9u ex
Albin Alboinoo sed ex ἰυmana auctoritate fuscepimus , nam haec est una ex illis novem, quas solas Telagiiis Papa Antecessor Gregorii constituit observari. Porro liquis putaret citatam ex Codice Gelasiano Praefationem eamdem esse , cujus meminit Microto gus, a Pelagio institutam , a veritate orta si non abhorreret , cum eamdem levi quadam nonnullarum syllabarum immutatione repraesentent Gregoriana Sacramentaria'. Equidem scio Menardum in notis ad Sacramentarium Gregorianum binartim convenire cum Micrologo , de partim ab eo dissentire in eo convenit quod eamdem adjudicet citato Pelagi, dissentit autem , quod neget institutam ab eo Ponti rice ut subsequentibus Dominicis usui esset, bene vero ut esto S. Trini-.tatis inserviret . Interpretationem hanc nititur probare auctoritate Codicis . Eligii QSacramentani Orum Vaticanorum iri quibus adest festum S. Trinitatis miratur deinde scribi potuisse a Micrologo , illam Praefationem frequentari diebus Domini. cis Ham in omnibus nostris Sacramentarias s. verba sunt Menardi
O in editis ex Vatican , ejusmodi Trafatio in nulla Dominica se octavam Tentecostes exceperio reperituri sed ingestis Dominicis propria sua tribuitur Traefatio, qui sane Codices mss. ipso Micrologo funt antiquiores, qui proinde solam suae tem pessatis usus tu rubusdam Italiae locci rationem habuisse videtur, innsa tis explorato usu antiquior . Ouare ex his, quae supra notata sunt ejusfmodi praefati videtur a Pelagi in
Apud Maurinos tom. LII. Oper. Gregorii pag. o 3. apud Muratorium om. l. Liturgia eteris Rom. pag. D. b. Om. I. Oper. Gregorii pag. 401. Eam convenientiam omnium , ur arbi-
D CURANDA . lxxxix stiruta ob fessum S. Trinitatis . e rum ea facilitate, qua ipse a Micrologi narratione recelsit, liceat de mihi a sua opinione recedere , tum quia nullo Codice adhuc detecto vetuitiore seculo, probari possit festum Trinitatis fuisse tunc temporis apud Romanos receptum , tum quia in aliis Sacramentariis Gregorianas excipias haud semper singulis Dominicis propria tribuatur Praefatio. Enim vero etsi in regorianis Sacramentariis ab octava Pentecostes usque ad primam Adventus Dominicam xx Iu recenseantur Dominicae, in Gelasiano tamen xv I dumtaxat enumerantur, quod argumento est,
aliquid olim intercenisse etiam in hoc capite Gelasianos inter Gregorianos ritus discriminis . Jam vero creditu facile sit, Praefationem Dominicae octavarum Pentecostes aiu- gnatam, subsequentibus requentatam.
suisse octo Dominicis , atque in eo sensu scripsisse Micrologum, Praefationem de Trinitate esse unam ex illis novem, quas solas Pelagius Papa constituit observari. Ad hanc persuadendam conjecturam in med nimasterri possunt hujusmodi exempla ex veteribus Gothico Gallicanis Misalibus depromta, quae etsi rem non ponant extra Omnem controversiae
aleam , magnam nihilominus vim habitura sunt apud Liturgi carum rerum peritiores , quibus exploratum esse debet, haud parum Geladianos, Gallicanos vetustos Ordiae inter se convenire ς. Ut igitur omittam in
Missali Gothico nullam Misam post
clausum Paschae de Dominicis consequentibus usque ad Pentecosten adnotari ψ, eo quia Pascales repetebantur , interprete Muratorio G una
dumtaxat mista post Pentecostentisque
94쪽
usque ad Adventum in Lectionario Gallicano habetur, in istati vero Gallicano se , in Mosa rabico septem , quam differentiam cum animadverti set abillonius lib. I. de Liturgia Gallicana ' , ita sibi esse concludendum existimavit : Itaque repetebantur illae Missa quando festa
Sanctorum in Dominicas non incurrebant , quam abillonii observationem earos quoque intulit in sua illorum Misialium editione'. Quibus
expensis, cum ex altera parte Gelasianum Codicem non gentis annis vetustiorem se in dubium revocari nequeat ex altera vero satis osten disse putem Praefationem de Trinitate , quae in eo continetur, nulla ratione spectasse ad solamnitatem Trinituis, bene vero pro Dominicis
aliquot institutam fuisse , iccirco illud constare arbitror , quod mihi
erat ostendendum, Gregorii nimirum Antiphonario a Maurinis dato, ex eo quia Trinitatis Litur a con tineat, non eam concedi posse antiquitatem , quam pii tribuendam esse
censuerunt, atque adeo aut post seculum IX exaratum fuisse , aut ad Ecclesiae Romanae usum minime spectasse. Neque in Maurinorum sentent ramvenire possum , qui ad vindicandam suo monumento , aliisque id generis, assertam x. seculi antiquitatem, a Romanis dicunt Pontificibus hoc Orticium fuisse instauratum , quod antiquitus celebrabatur deinde sui intermissum . Prosecto qua rationes des Rom. Ecclesia , cujus λωγουργίαν habet hic Antiphonarius pollit affirmari non video . Nullum cnim ad hanc diem , quo assertio illa innitatur , e tenebris eductumea: , quod ego sciam , monumentum quin immo tale quidpiam adhuc latere vix adduci possum , ut
credam: quia a laudato Thomasis viro emunctissimae naris, harumque rerum indagatore diligentissimo ali quod fuisset detectum vestigium
neque , qua erat in Frmationibus religione , Trinitatis Oiscium ante sec. I. velo. ignotum fuisse absque ulla haesitatione pronunciasset. Succedunt alia ad Ecclesiasticum
cursum spectantia , scilicet Responsorialia , Antiphonaria o Hymni
ejusdem S. Patris. In obser ationibus autem p rte viis ad Collectionern Responsoriorum 4 negant Maurini, genus hoc ἡ τ ργικων lucem ante vidistse, idcirco publici iuris se illud a
cere, junt. Tamen silentio non est praetereundum, duodeviginti annis p rrus qui hic Tomus emitteretur Josephum Thomassium publicas sub nomine Josephi Cari Roma , praemissa eruditissima Praefationes, ex vetustissimis Codicibus ejusdem rationibus complexionem , cui et hic titulus Responsorialia, Antiphonaria Romanae Ecclesiae a S. Gregori Magno di posita . Accedit Appendi varia
continens monumenta vetera ad Anti
phonas, Responsoria Ecclesiastico quecursus pertinentia. Ex mss. Codicibus nunc primum
prodeunt, Scholiisque explicantur. De his Thomasii monumentis nescio quid caussa fuerit, cur Benedictini omnino siluerint . Eorum tamen mentionem fecerat abillonius in o m. i. Musaei Italici ' , ubi ait recte probat amicus noster ius doctus Joephus M. Carus sive Thο-masius in erudita rasatione fua adit sponsorialia, o Antiphonarii, quae Romanis tuis anno superiore prodie
Maurinum Codicem ultro concedo utpote I. seculo antiquiorem;
sunt enim in Dominica Septuagesi
95쪽
SS. Trinitatis ossicium: tarne contemnendus non est ille, quem Thomasius edidit, tum quod sua gaudet antiquitate , tum quod omnium primus in lucem prodiit. beant, ut satetur Thomasius in laudata nefatione pag. 7. horti in tamen Codicum mutua collatione id fieri posse arbitror, ut ferme digno scatur, quae ex S. Gregorii inititutione, Qquae a sequentium tempor Hic habet praeter appendices, duo rum usu prosecta sunt. Responsorialia, Antiphonaria Primum et Vaticari e Basilicae notis Musicis, sed non ii , quae hodie sunt
in usu , con notis .m Ritus exhibet,
ut verbis utar ipsius Thomasi in Praef. ' furpari solitos in Eccisia seculo O Ter id temporis scriptum existimamus , quod ab Alexandro III ad Gregorium IX. Mur
Alterum quod est antiquius erat Monasterii S. Galli Helvetiis Thomasioque sui communicatum ab Hermanno henk ejusdem Coenobii Bibliothecario de Thomasi per amico Reseriti illud ab eodem Thoemassio ad seculum . vel I. Ob Olficium praesertim S. Trinitatis
ait ipse loc cit pag. 8. 2οd igno tum erat seculis moribus , post o
hannis laconi atatem omnino con
scriptum fuisse satis demonstrant Antiphon iti est Beati Gregorii de
ejusdem Sancti ita , quam Jobau ne ille texuit , excerptae I autiquἰ0 rem demum Alaxandro II ob id met. xime censerem , quod in Dominica Septuagesima nociturna matutinaque Osci Allelu alica contiueat . Alr-xandra enim II. Sancilione , A les a pridie illius Dominicae praeteranitti coepit, cum Mea ipsam t Dominica post Mittitiuum omitteretur. Quapropter optimum esset variantes alicujus momenti lectiones, eru
ditaque ejusdem Thomasii Scholia
non omittere in noua, quae paratur Gregoriana editione . Nam quam-xis , duo illa Thomasi Antiphonaria
germanam illam puramque S. Gregorii infitutionem illibatam non exhi-
In v. ultimo tomo tres leguntur vitae . Prima a Paulo altera a Johanne cognomento Hymm
nide Diaconis conscriptae : Tertia ab ipsismet Maurinis ex Gregorii potiusimum scriptis concinnata . Nullas alias praeter duas priores ex integro conscriptas inter antiqua monumenta invenire se potuisse ingenue fatentur ditores . Aliqua tamen in promtu habeo , quae posse sunt addi . Henricus Ualesius adnotatione in cap. xxxvi. lib. II. Hi Euseb. vetustissimum laudat quem dignum lucis putabat , sed An Onymum, Scriptorem hae Gregorii 1 Hagni ex in s. Cod Muscia, censi Verum illam ego Iohanni Diacono ad)udicarem , versus enim non pauci , quibus tui chii error narratur , quosque Valesius ibidem recitat , iidem omnino leguntur invita ejusdem S. Gregorii lib. I. cap.
X v III pag. I. a laudato Johanne lucubrata
Canisi Henrico alias contigerat videre vitas ejusdem Gregorii . Uiderat unam in Modice S. Galli quam edere noluit, quia fabellis in-
fartam ipso me narrante in fuistis Letit par. 1i I. io m. II. Ex membranis,s Monasterii Petrusiani unam evulgavit lo c. cit. Et si vero Canisius in eam propendeat sententiam , ut neget , opus esse Pauli Diaconi , tamen inter scriptores Ix seculi collocatur . . At laudatus Valesius lota cit post Johannem, Diaconum esse laboratam , assirmat.
Ego autem si quid ex mutua ex tuum collatione licet inferre , in eam sum
96쪽
sum sententia , aliud nihil si liti silauii praetermittitur quod ab uno
ius non imi lucubrationem , quam clarissime asteritur, contra tunc compendium narrationis ejusdem Jo cnim argumentum inter assii manshannis , quod ornardinus erramus negans comparati, instituitur doctissimus Ambrosiano Ecclesia A Quo in casu maximam assirmantilumnus in Tracla de antiq. ccl. Epistolis olim subodoraverat adhibendar est fidem neganti pene nullam , nihil est opus ut a Hic vero praetereundum non est, me ostendatur, cum probatum uber- quod Iacobus Basia agitis in observa rime sit a quam 'la mi doctissimistione praevia ad hoc Canisi monu viris, Wrecenter percrudito non entum, etsi non audeat aperte I strae Congregation Sacerdote Fran-lud opus , quod Pauli Diaconi o cisco Beriendi in Disscrt. Italica demine insis nitum cudunt iterum in oblationibus ad Altare Hoc con- hoc tomo cia dictini , Paulo Diacono abjudicare nullum tamen non movet lapidem , momenta ut clevet , quibus abillonius ostendera
stituto jam per se se Basia agit argumentum labi nemo non videt.
Quod si Iohannes 1ptista Thiers, vir severissima Critices, ab ipsis in seculo . Benedicti no in sus me non Romanae Societatis magno Analectis V utique esse opus illud in pretio habitus asserere non dubi- Pauli Diaconi , quod jam vulgatum tavit in Disertatione adversus Laucrat in to m. I. Martii a Bollandi no jum 4 , socci esse faciendum ne stis tamquam nonymi Scriptoris, an argumentum e silentio patitum
se Syncroni veterum omnium Scriptorum adver-Quae in hanc sententiam induxe sus au toritatem unius dumtaxat Scri- re abillonium, tria potissimum sue pioris doctio accurati quantumvis uni a Basia agi loc cit relata I. Cod ex s. Monasterii S. Petri
Basia agitis respondet: Non fus scit
et nus Codex s. ut Taulin legen dum est Paulo tribuatur illa regorii ita a Mabillonio tulgata, cum neoterici, novitii quidni licitum erit abillonio contenderes, Basia agit
argumento mere neganti nullam esse vim adversus apertissimam uniuIvetustissimi , integerrimique Codicia
Ut vero omne effugium Basia agio interesudatur , adnotasse sat erit caeteri de ejus nomine plane sileant Maurinos , quorum fides nulli est argumentum χod credendi ne suspecta , Hrmare in plurima cessitatem imponat , aut videatur ir alia se incidisse exemplaria ejusdem refragabile non licuis educere ciuist auctoris nomen praeserentia , ne in prpe caeterorum Codicum de , pr er Ebroicens majoris Ecclesiae , irenetim ubi plurimi sunt, idebet praeferri se , eccense , majoris Carthusae Castinens , de quo alios etiam a. Plurimorum auetoritatem Godi beo testes accuratissimos , abillocum, caetera si paria sint , uni esse nium tom. 1. Annal. Benedic pag. praeserendam non inficior , ubi cae 28 Johannem Baptistam Marum teri illud idem negent, adfirment Ve, in adnotat ad Petrum Diaconum de quod ab uno si assirmataim, nega viris illustr. M. Castini f. tumve . secus vero. cum ab aliis . abillonius observ. ri S aliud
97쪽
cta ligit argumentum ex istis Iohannis Diaconi verbis , quae habet lib,
sus Gregorii venerabile meritum quo usque Mundi hujus orbita tolυitur, ut cum Taulo iro dissertissmo
fatear, semper accipiet incrementum; quae verba omnino eadem leguntur in subjecta Vita num. 29. Hujus vim argumenti declinare sic putat Basia agitis: Cum illa erba laudes Gregorii in compendium contractas contineant, non mirum est sillas descripserit hic auctor eadem ratione, ac ipse Iohannes Diaconus Esntitur per suo sinem imponens, cum potissimum auctor ille bbannis Diaconi sit imitator, vel potus descriptor,tit mox probatum ibimus. At aerem verberat Basta agitis etsi enim abillonii rationem de monitiationis vim non habere , concederem, propterea quod aliquando contingit, ut antiquiorum Scriptorum sententias de verbo ad verbum suppres nomine auctoris, scientes atque pru' dentes, vel etiam fortuito , recentiores exscribant plurimum tamen
in eo roboris esse cordatus vir nullus insciabitur. Nam regula haec ab omnibus Criticis, paucos aliquot icxcipias , allaeum in primis Calvinissam Gallum , recepta est ad auctoritatem veteris Scriptoris asseren dam , confirmandamque , duo tantum argumentorum genera afferri posse, interna scilicet externa quorum priora ex ipsis petuntur scriptis posteriora autem a testimoniis: Neque aliqua ratio assignari poterit, ut animadvertit Iohannes Pearsonius in Vindiciis Ignatianis pari. I. cap. I. si hac a nobis te probata reprobentur. Primi generis argumento, X Pauli nempe scriptis , desumto , Gregorianam fuisse monuimentis mandatam ab ipso Vitam opus non est
ut in praesenti probetur , quoniam hujusce propositionis impugnatore in
habemus neminc m. Noli in Ioniciare abilloni , ait ipse Basia agius
jensem vitam Gregorii Magni scripto mandasseri illud enim bidentissme patet ex ipsius Historia Langobardorum, quae nemini dubia est. Altero argumentationis genere ἀ-
dem res tali pacto conficitur Johannes Diaconus lucubrationum Pauli conscius , utpote Coenobii ejusdem alumnus, rerumque in eo gestarum nota indiligens per i isto Paulo octoginta circiter annis junior, quaedam reser verba , quae Gregorium nostrum laudant, tamquam a Paulo prolataci atqui eadem ipsi ilima leguntur verba penes abillonii auctore inci non igitur temere affirmatur , Paulum esse abillonii auctorem eo vel maxime quia alium cui ornen Paulus, Gregorianae vitae
eae stitisse auctor ci nullus adhuc quod sciam , assii mavit. Neque similis et vero Basia agit conjectura , hunc scilicet auctorem descriptorem esse Iohannis Diaconis qyin immo, si conjecturis niti velimus , contrarium in sero ex laudato loco ille enim Scriptor absolute loquitur in propria persona , quippe ait . : Quamdiu Mundi huius orbita
volvitur, Ius Jaudabile meritum fem per c ccipit incrementum Johannes vero pag. 186. haec repraesentat verba non a se , sed a Paulo dicta nam dicit: Us cim Paulo disertisma
Caeterum ut ista tape Basia agio repetita objectio penitus labefactetur ,
non Vereor pro certo affirmare, dici peraeque posse, vel Iohannem Dia conum copiosius ea narrasse , quae arctius a Mabillonii auctore expressa fuere vel ea, quae fuerant copiose narrata ab Iohanne Diacono, suiΩλ
98쪽
se in compendium ab auctore a lus Diaconus integerrimae dei vir hillcni redacta . uti statim patc alienus erat, auctori Vitae , quambit utramque conserenti lucrubratio nunc habemus, Engens haec enim,
nem qua mox reseremus, hujus vitae exa-
III. abillonius in Analeci. pag. ita verba Denique a deli η 8. usus es auctoritate Iohannis eligioso Viro, ac uic nostro T. San-Garetii ovaniensis Canonici Regu ctissim pro suae Religionis, utilitalaris . Augustini, qui in Trach. de iis merito valde familiarissimo deli- Reati Corpori Sanguinis Christi ter post obit ι Ous narratum didici praesentia in Eucharistia , aliqua ex mus. Ad quae Bas agitis haec ad n
S. Gregorii vita a Paulo Diacono at Indicat auctor omnium consensu elaborata ad propositum argumen Tetrum Diaconum i. sibi ipsi tum confirmandum adducit narravisse Tetrum asserit . 2. Tem-Basia agitis auctoritatem renuit ad pus, quo illud factum sit, a nat mittere quia Scriptoris seculi xv I. nempe pol obitum Gregorii, qua ver-Verum argumenti vis hac ratione a lapsum longi ante tempus non in- non retunditur. Si enim Basnagius dicant 2 quid om brevismum debuit
disertam , doctamque quam suo esse spatium , si Petrus ipse obserit
Operi praemiserat nuncupatoriam ni dum aemuli Gregoria I. Ius scriptackio Praeposito Monasterii S. Martini igne cremari uberent inde concludi-: apud Hiperas legisset Epistolam , in ta facile Gregorio vel Tetro Iustellexisset Garctium mss. Codices eo Diacono coabum fuisse scripti a Ma- in Tractatu conscribendo consuluis billonio vulgati auctorem, te desua se l. ad corum fidem veterum , aetate mentitum fuisse , ut operi suo quorum recitat testimonia , Scripto Maiorem conciliaret dem , cumquerum, exegisse. In eo igitur abit nullus ex professo vitam Gregorii scri-lonii argumenti vis sita est , Gare erit ante Paulum illum Scri
tium usum esse Codice, qui Pauli torem po Bedam vixisse , virmet
nomen praesesercbat . quod aperte idem abillonius, equitur non fuis-jam observatum est a Dionyso a S. se Gregorii coavum , quanto minus Martha ς,, ab ipso met abillon Lo uulum Diaconum , sed impostoremm suis Analectis pag. 98 ubi us aliquem , qui suam Atatem anticipasan villaei dissicultatem e silentio mss. re sit conatus . Hactenus asse agi uῖ petitam solvit. loc. it. Verum Basia agi satis non est Ma Dissimulandum profecto non est billonii argumenta infirmando sen laudatis in verbis auctoris, quo detentiam illius, veluti oblique op quaestio est instituta, non nihil es pugnare; sed illam etiam directe e se dissicultatis , cui occursum jam in impostoris crimen, a quo Pau fuerat a Mabillonio Q I. Incertum
nes is an obardos descripta uisi , Ised compendi ossi me , is a Ie diu uia prioribus, qui iram esus, licet reviter deseripserant, confore dubuantem , tandem yrhannis Pioa agi u stortamentis eant si se M. Gr gorii Vitam edidissis Ru profecto
99쪽
an viva voce , an scripto illa didicerat auctor. 2. Non solum in pers na sua loqui, sed etiam, ut passim
alibi, in persona Romanorum , quorum majoribus id narratum fuerat. Hisce rationibus non acquiescens Basnagius respondet loc. cit Fideliter post Dus obitum nobis narratum didicimus , talos non patiuntur subtilitates. Tempus denotat illud post bitum ejus. Tersonam indicat vox nobis. Quid Aquil ens Diacono , Desideri Langobardorum Regis Cancellario cum Romanorum adis , Atavis, Maioribus, quibas talia narruisset Petrus ZLabefactari a magianis verbis Ma billonii ultima responsa nullus, mea
sententia, in animum inducet suum. Primo enim respondendum est , ut bene ad Uertunt Maurini Io . it. n. . hic Paulum Diaconum uti modo loquendi non insolenti, quemadmodum cum dicimus nobis narrat Eusebius, didici a Hieronymo c. Praeterea multis inmodicibus vetustissimis deest vos, nobis , uti intextu legerat ipse astragius , etsi in objectis deinde vocem illam posueritia qua constituta lectione tota evanescit dissicultas modices autem sunt udo mirensis Cathedralis Ecclesiae S. Martini Trevirensis, duo Reginae vectae , quos omnes reserunt Bolla distae tom. L Martii dieir. H. accedunt Belua censis , Ge. meticensis elati a Maurinis loc. it. in notis ad vitam Pauli Diaconi pag. q.
Illud vero , quod ultimo objicit Balaagius , de Romanis nimirurn nullo segotio solvitur . Quis enim in illius tempestatis historia ita est
peregrinus , ut nesciat maximam Romanos inter QM. Callini Coenobitas intercessisse consuetudinem O CURANDA . xcv Nonne quotidie viri Principes o
manorum Monachis illi curae tradebant proprios liberos , ut Christi Religione scientiaque illos iii forma rent Nonne Roma quam cepissime accersebantur ex illis Monachis celeberrimi , ut Christianae rei consilio, scriptis, bonis moribus , alii Dque id generis adminiculis opem ferrent Nonne Romanorum Clarissimi Senatores ad Cntem Cassinum ventitabant, uti suos filios, sanctosque illos Monachos inviserent , vitae bene gerendae praecepta ab iisdem haurirent λ Neminem crgo mirari subeat , auctorem hausisse multa quae ad S. Gregorii Magni vitam
pertinerent , ex Romanorum colloquio
Casimi ritudini de vita scri piis . hujus Gregorii dissertatio
negligenda non est nonnulla qui p. pe habet, quibus novae huic Gregoriante editionis non parum utilitatis splendorisque accedere potest. Mutit sunt etiam in ea , quae o veritate Historiae cum Sacrae, tum Pro sanae ab honesti viri ratione omnino abhorrere, ostendere debent novi Editores , quod facile , mea sententia, praestari potest Convicia vero , contumeliaeque , quibus Pontificem hunc , quem Sani tris inumdo Iisi numque tota retro Ecclesia ne dum Occidentalis, verum Orien . talis appellavit, ejus Editores nuperrimos doctrina , sanctimoniaque praeditos Monachos Benedicti nos Congregationis . Mauri tertio quoque verbo in ea Dissertatione lacellit desertor iste suae Congregationis , suae vitae communionis Romanae, ipsis etiam credo stomachum movisse , quibus nomen dedit: de ipsis
enim perteque dici possunt, quae de nostr: unus ex suis dixerat vir hu
100쪽
manissimus Albertus Fabricius in si- me inefationis suae collectionis Scriptotum Ecclesiasticorum Hoc scio in ipsa Ecclesia Romana viros em&nnaris abhorrere ab huiusmodi ar. mis videre quam sint ea non Chrisiano modo , sed an etiam Obon est homine indigna Atque haec sunt , quae mihi notanda occurrerunt, ut tibi rem gratam facerem , utque prodessem
quantum in me , quod quidem in. M. DITIONE PRCCUR
genue fateor exiguum est, novae hula Gregorianae editionici non ut quidquam detraham de gloria is existimatione doctissimorum Congrega tionis . Mauri Monachorum quos in vastis operibus aliquid interdum vel sugere , vel minus accuratum Proserre, qui non erat, aut qui eos idcirco minori faciendos decernat
is mihi profecto ab omni humanitate alieniucimus eue videatur. Vale.