장음표시 사용
1쪽
a par of the 'Foundations of estern Civiligation preservation Project
Reproductions a noti made Without permission rom
2쪽
States Cod concem memining of photocopies orither reproductions of copyrighted materiai. . .
Columbi University Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orde is, in iis judgement fulfiliment of the order ould involve violation of the copyright law.
3쪽
DE VOCALlUM GRAECARUM HYPHAERESs
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERUATION DEPARI MENT
BIBLIO GRAPHIC MICRO FORM ANCUTOrigina Materia a Filinem Existin Bibliographic Record
5쪽
6쪽
7쪽
,,VOealium concursiis cum aestidit hiat et intersistit et quasi laborat oratio; his paueis verbis Quintilianus IX 4, 333 aeutissime hiatus naturam exponit et docet nos, quid et Latin0s et Graeeos ommoverit ut eum Vitarent. Quod ut effiderent variis remediis usi sunt, quae 90tissimum haec sunt erasis, Synigesis elisio. Verum etiam mediis in verbis, si aut 0nsonis elisis aut terminationibus a vocali indipientibus eum stirpibus quae in Vocalem Xirent conjunetis complures Oeales e0ncurrebant, h0 plerumque illis displicuit neque alio modo quam in confini Verborum Vocalium concursum vitare studuerunt; et erasi quidem respondet συναλοι in syniZe8is et in fine Verborum et mediis in verbis usui est, elisionem in interi0re Voce laetam appellant συγκοπν ν,
Ρlerumque duae voeales, niSi integrae SerVantur, pere0ntraetionem eaeque certis e legibus, aliis in aliis dialectis,
in unam syllabam coalescunt, ut e g. ιυθίεαι in s υθεiat Hom.), rarius alterutra Vocalis eximitur, ut in s θεαι pro ιιυθεεa . Quibus rati0nibus duae Vocale e0mplexione contraherentur, jam dudum in universum definitum est minus autem adhuc perVe8tigatum est, quomodo et quibus in sermis alterutra voealis in interi0re V0e elideretur. Nam Lobeekius, qui totam sere materiam in dissertatione de Syncope unius v0ealis in lement. Path. I, p. 2l8 sqq. aeeuratissime aedoetissime collegit, Vetere grammaticos seeutus non distinguit syne0pen Vocalium, quae inter consonante positae sunt, ab eis exemplis, in quibus alterutra e0mplurium vocalium
8쪽
eoncurrentium AElisa est. Itaque laetum est ut ne eertum quidem nomen exstaret, quo hae elisio signifiearetur N0s igitur, eum totam rem denuo tractare nobis proposuerimus, primum inquiramus n0men, quo elisionem illam appellemus.
Elisionem internam veteres grammatie modo appellant Syne0pen, m0d ellipsin, modo ecthlipsin vel thlipsin, modo exaeresin Vel hyphaeresin. Et syncopen quidem ibi tantum laetam esse tatuunt, ubi syllabarum numerus, Xpl08a X media '0e' syllaba. imminuitur, illipsis autem momineaphaereSin Syne0pen, rapocopen e0mprehendunt es. Lob. Path. l. p. 3) ecthlipsi tandem assectionem signifieant, quam alibi ap0e0pe appellant, s. ob Path. l. p. l sqq. Relicuum est s0lum hyphaeresis vel exaeresis nomen. qu0 veteres grammatie elisionem alicujus litterae media in oee laetam omplectuntur. Ex his enim cloeis intellegi 0test, quae sit hyphaeresis ini M. p. 680, 5 legimus Πολυ βος
Nobis igitur ieere videtur elisionem vocalis, quae aut inter duas vocales aut ante aut post aliam vocalem laeta est, appellare hyphaereSin. In constituendis finibus hyphaeresis primum distinguendae sunt vocales molles, quo nomineo et D 0mprehendimus, et durae, quo nomine reliquas signiscamus. Molles enim voeales compluribus in linguis ante alia voeales in I et '
apud Graecos ea aetate, qua ei etiam De F pronuntiabant,
e anuerunt, ut in 'o-o pro ' 'o ς-ος, ut in Verbis in ac prosum cet. Posteriore aetate eum Graeci Leto non jam pronuntiare, itaque etiam istis in semiVoeales Leto commutare non p08sent, natura quasi m0llis harum Vocalium vide
ρει et ιι ρεc O0, et καὶ ε et καν in usu esset. Non tam simpliei ratione vocales durae nunquam
elisionem patiuntur elidi videntur, qu0niam semivocales quae eis respondeant, ut j et odalibus t et , non exstant itaque sumin jure in explicanda hyphaeresis rati0ne eas a vocalibus m0llibus egregabimus. Ac nostra quidem disputatio e p0tissimum.Spectabit, ut omnes inuas quidem poterimus formas, in quibus Vostales durae ejiciantur, congeramus et lege Vel regulas quasdam iuVestigare studeamus, quas lingua graesta in elidendis vocalibus seeuta sit. Sed eas quoque sol ma asseremus Suo quamque loco, quae Vocalem amiSiSSe adhue Xistimatae sunt, verum injuria. Priusquam autem mediam in rem Veniamus, etiam aliud quiddam paucis Stringam. Jam antea m0nui, hyphaeresi respondere V0ealium elisionem, quae in ne Verborum fiat; videamus igitur numquid ex e0mparatione eum illa elisione pr0ficere possimus, qu0d ad 110stram quaestionem illustrandam Speetet. Ahrens in disputationis de eras et aphaeresi l sq. sagaeissime Xposuit, elisione seu thlipsi vocalem filialem non prorsus deleri, Sed deminui tantum, ita ut exigua quaedam ejus pars relinqueretur, quae neque aestentum ferre Valeret neque morae iste Sustinere, ut in rhythmo pro nihil habenda esset, prorsus autem Vanescere Vocalem, Si quae V0ces, eli8ione laeta, praeterea erasi 0njungerentur. Neque aliter, ut in univer8um hyphaeresi naturam Xplicem, voeales media in voce Hiel et Sua8um habeo primum enim voeales deminuuntur, Sic in rco ιερo, qua in oste deminutam voealis p0testatem min0re litterae ε figura Significo pro reo εεo, ut in illo citi Ἀρω, ut in Dane0gali faut/e lavsue, quae Ahrens l. l. assert. Extenuatae v0eales tum paullatim
aeeuratius de hac re in singulis tantum formis udieari
9쪽
elidi posse. An alio modo explicare potes, si πολλα vel tale quid in στόλU ante sequentem vocalem mutatur, quam ita ut o acutam elisam esse statuas Tamen Cor88en sisAus-spr. 'HI, 23 negavit, vocales acutas ejici 088e, quod accuratius refellere non mihi opus est, cum jam Curtius ea explicati0ne, quam in Stud. IV, 223 dedit, plane demonstrasse mihi videatur, Corssent opinionem nullo modo serri posse. In ipsa autem disputatione multa exempla asseram, in quibus sine ulla dubitatione vocales acutas elisa esse cen8endum est, ut in a s ιας pr0 λὶμἐGς, τάς r σφέας,
quae omnia hoc loco enumerare SuperVacuum Videtur. Jam cum ad vocalium hyphaeresin ipsam tractandam aggrediamur, primum agemus de eis Drmis, in quibus vocalis ante Oealem ejiciatur, tum de vocalibus post alias vocales elisis. Et in priore quidem parte satis Variae Drmae nobis explicandae sunt, ad alteram partem ea tantum pectare intellegemus, quae posto et D Voealem Xplodant.
DE VOCALIBUS ANTE VOCALES EJECTIS.
In nominibus quorum stirpes in s ji Xeunt e0mplures vocales semper sere consonis elisis congrediuntur, quem concursum Vocalium Graeci modo integrum retinent, m0do in aliis nominibus alia ratione Vitare Student.
quaesitae cujusdam elegantiae, quod ille atticum χρέα imitatus sibi finxerit. ἈMeetivorum autem cum δεες compoSit0rum in homericis carminibus legimus duo exempla, in quibus c0rrepti fit. Constat primum de aecusatiVo singularis grερδεα, qui legitur P 330 περ dεα ω smν εχοντες. De θεουδῆς autem cum magna dissensio sit inter viros Hoetos, prius nobis demonstrandum hi, illam vocem ad hunc loeum reetereserri. in primus quidem utiman in exilog. I, 169 exposuit, θεουδής 0n 8Se contractum e θεοειδής, Sed compositum e θεος et δεος , hoc coneludi posse ex omnibus locis, quibus Η0merus γε oi dxi Voce uteretur, hoc confirmari interpretati0ne veterum grammaticorum, qui Verterent εὐσεβ)ὶς, εἰσεβής, et 8u J0Steriorum poetarum epistorum; θεουδης igitur, a θ εο δε ro derivatum, eam Vim habere, quam
eSSe eliSam, o autem n0n aliter productam quam a in Voce
ὁδειν existimat Cui explieationi it signifieatio in mutt-
mann Sagacissime Xposita et ipsae litterae repugnant, nam O nunquam contrahitur in D. id quod uniger fieri vult.
10쪽
Pr0m 42 Eur Cyel. 70; itaque non ideo, cur poeta non seripserit θεου ὁ pro θεουδε ς Butimanni igitur etym0l0gia esse rectissima Videtur quamquam ei non assentior in e0 qu0d disputavit de o V0eali producta in D. Nam olittera, quae olim in εος pronuntiabatur Fiek 97 revoeat ὁεος non ad 0υ-o es. GrdZ. T) sed rid i πυ-ος , nihil autem ad hane quaestionem pertinet, utra consona BOStd 0sita suerit), 0ealem syllabae ante positae neque in D producere, neque omnino mutare pote8t o potius longa estante diso ut in codεiσαντες II 413), ut ε in δεισεν, ut in θεες quibus in Vocibus Aristaretius semper simplicem d seripsit. Itaque mihi quidem verisimile est, o diphthongum errori tantum librariorum et eriticorum antiquorum deberi, reetam autem seribendi rationem Sse θε odii es alia exempla id genus a Brugman Stud. IV, 137 allata) Restat ut dijudicemus, utrum Gn 0eibu ν λx ς, θεουθῆς elisa an on-traeta sit eum is terminatione. Vocalis elisi ut consonae non sit repente, sed pedetentim paullatimque Sic incircερθε a, θεουθε altera ε non metri causa subito eeta est, sed propter multitudinem Vocalium quamVis aeut eum a primum syniges e0njuncta, tum demum prorsus explosa est In θεον ὁι ς, r λ autem eum multitudo vocalium lausa mutationi esse m0n J08Sit, tutaVerim non hyl haeresin sed contra eti0nem laetam esse. An exponere mihi potes' qua e ratione momini in Semper i0ntraeta sint in 'κλ ς λ ς, ψε0d autem Vocalem hyphaeresiamiserint At aestentus demonstrato esse elisam Aeeentus a grammaticis additus est, qui intellexerunt in θεοδεα, νι λια ε esse ejectam et inde conclusisse videntur, idem esse laetum in θε od ς, ν λης, quae picae ostes ea aetate in usu n0n erant. Itaque accentus illam sententiam minime
' Pro Τερψικλ- μασικλης, in quibus ε elisam esse Renne sisStud. I, 1, 29 contra Mrchh0m s. Stud. p. 24 auctoritatem censuit, rectissime substituit ερψικλῆς, Πασικλῆς Erman Stud V, 2903.
e0mprobare potest. Etiam aliis in sermis ante in elisa essen0 recte existimatur, qua in se asseram.
Adjeetivorum in δε ε iullam Drmam repperi, quae voealem amiserit nam poetae episti nullo adjectivo in δε ς-ες utuntur nisi rit δευι ς, apud Herodotum servatae esse iden
erit optimos codice Secutus ενδε se, inradεα eribat, quae attie complexi nulla in alia voee legitur, praestat ortasse ενθέα, inradf Seribere, altera ε elisa ut in choβε a cet. ess l.
Nomina in κλεr-ες aliis in dialeetis alio modo traetantur, itaque neeessarium Videtur, necuratius explorare, quae in quaque dialeel e0rreptae sol mae Xstent.
In hic autem dialeet ipsius substanti vi , λεος has