장음표시 사용
141쪽
uersa ecclesia si per intellexit, institutam etiam esse a Domino, inteeram peccatorum confestonem, omnibus post baptismum lamis, iure diuino, necessariam exsere. Quia dominus noster Iesu Christus, e terris ascensurus ad caelos acerdotes , ut ipsius,
uicarios reliquit, tanquam pr.esides, O iulces ad quos omnia mortalia crimina deserantur, in quae Christi fideles ceciderint: quo pro potestate clauium, remissilonis, aut retentionis peccatorum siententiam promuncient . Consat enim sacerdotes iudietam hoc incognita causa, exercere non potuisse neq; aequitatem
quidem,illos in poenis iniungendis seruare potuisse se in genere
dumtaxat, O non potius in specie ac sigillatim, siua ipsi peccata declarassent. Ex his colligitur oportere, a poenitentibus omnia peccata mortalia, quorum, post diligentem sui disicusionem, conscientiam habent, in confessione recensieri etiamsi occultiss-ma illa sint: tantismaduersus duo sitima decalogi praecepta commissa: quae nonnunquam animum graηiis su Rcisilii, pc iriculosiora sunt his, quae in manifesto admittuntur. Nam uenia , , D tui a ve lia, quibus gratia Dei non excludimur. in qua frequentius icti H labimur quanquam recte, O utiliter, citraque omnem prae esumptione, in confisione dicantur: quod piorum hominum usus demonstrat: tacer tamen citra culpam, multisq; alijs remedijs expiari, possunt. Verum, ci muniuersa qrtalia peccata, tiam ι. labra si
essione, die quaerere. Itaque dum omnia, quae memoriae occur runt, peccata, Chrisei fideles confiteri audent proculdubio omnia diuinae miseericordiae, ignoscenda, exponunt. Hur uero secus faciunt, scienter aliqua retinent nihil diuinae bonitati, per sacerdotem remittendum, proponunt. Si enim erubescat aegrotus, uulnus medico detegere, quod ignorat medicina non curat. Coia ligitur praeterea, etiam eas circunstantias in consegione explicandus esse, quae 'eciem peccati mutant: quodsine illis peccata ipsa,
neq; poenitentibus integre exponantur nec iudicibus innotescant: fieri nequeat, ut de grauitate criminum recte cessere
possint, poeuam, quam oportet, pro illis, poenitentibus imponere Unde alienum a ratione est, docere circunstantias has, ab hominibus ocissis, excogitatas fuisse aut unam tantis circuu
stantiam confitendam esse nempe peccasse in fratrem. Sed γ -
142쪽
ptum est, confessionem auae hac rationemri praecipitur, impossi
bilem dicere: aut carnificinam illam conscientiarum appellare. Constat enim, nihil aliud, in ecclesia,ὰ poenitentibus exigi . qua,
ut, postquam quisq; diligentitisse excusserit, O conscieηt suae
ynus omnes, O latebras explorauerit: a peccata confiteatur,
quibus se dominum. Deum siuam, mortaliter offendisse, meminerit. Reliqua autem peccata, quae diligenter cogitanti non occurrunt, in unu ersum eadem confessi ne inclusa esse intelligun-ps 1. tur. Pro Mibμε fideliter, cum propheta, dicimus ab oeulis meis munda me Domine. Ipsa uero, butusemodi confrimnis, dii cultas, ac peccata detegendi uerecundia, grauis quidem uideri posset nisi tot tantisq; commodis, consolationibus, releus retur quae omnibus, dignὰ ad hoc acramentum accedentibus erabsolutionem certis ne conseruntur. Caeterum, quὸ ad modunn confitendi secreth, apud Lolum sacerdotem etsi Christus non uetuerit, quin aliquis in uindictam suorumscelerum, O sui humiliationem, cum ob aliorum exemplum, tum ob ecclesiae ostiense aedificationem, delicta Da publicὸ confieripost non est tamen hoc diuino praecepto mandatum, nec satis consiuis, humana aliqualem praeciperetur ut delicta praesertim secreta, publica essent consest ne aperienda. Vnde, cumcisanctissimis, O antiquismis,patribus, magno unanimiq; consensu secreta consessio sacramentalis qua ab initio ecclesia sancta, a est, modo etiautitur se erit si per comm n lates mani se refellitur inanis eorum calumnia, qui eam a diuino mandato alienam inuentum humauum ese atque patribus, tu Concilio Lateranen. congregatis, initium habuisse docere non uerentur. Nec enim, per Lateranen. concilium, ecclesia statuit: ut Christ fideles con merentur: imit, iure diuino, necegarium, O insertutum esse, intellexerat: sed, ut praeceptum consessionis saltem semel in anno, ab omnibus, ct singulis, cum ad annos discretionis peruenissent, impleretu . Vnde iam in uniuersa ecclesia, cum ingeniat animarumfructu delium obseruatur mos ille alutaris confitendi sacro illo, O maximὰ acceptabili tempore quadragesimae: quem morem haec Lancta f)nodus maxime probat, O amplectitur, tanquam pirio merito, retinendum. De ministro, O absolutione, Mus sacramenti.
143쪽
Cap. ICirca iministrum autem huius sacramenti,declarat ancta θ - nodus, falsas esse, a veritate euangeli penitus alienas, do- 's' 1 ctrinas omnes et quae ad alios quosvis homines, praeter episcopos, c es Lor i
sacerdotes , Clauium ministerium pernitiose extendunt putantes uerba illa Domini Quaecunq; alligaueritis super terra, iii is serunt alligata et in coelo: ξ quaecunq solueritis super terra,erunt misti. in coelo, suorum remiseritis peccata , remittuntur eis, quorum retinueritis, etentasunt: ad omnes Christi Ieles , ii deferenter, est promiscue contra institutionem huiussa crimenti, ita fuisse dicta ut quiuis potestatem habeant, remittendi peccata publica quidem, per correptionem, si correp-inus acquieuerit secreta uero, per spontaneam consessionem, cuicunque factam. Docet quoq; etiam sacerdotes, qui peccato mortali tenentur, per uirtutem spiritus sancti in ordinatione collatam, tanquam Christi ministros functionem remittendi peccata exercere eosq; praue sentire, qui in malis si cerdotibus, hanc potestatem non es contendunt. Quamuis autem ab Olutio acerdotis , alieni benesicijs dispensatio: tamen non es solum nudum minisse rium,uel annunciandi Euangelium,uel declarandi remi Ffa esse peccata sed, ad instar actus iudicialis, quo ab imo ueluta iudice, ententia pronunciatur. Atque ideo non debet poenitens, adeo sibi de sua ipsius fide blandiri:ut etiamsi multa illi adsit contritio aut sacerdoti animus , seriὸ agendi, O vere absoluendi, desiit putet tamen sie, propter suamsolam fidem, uere, est coram deo , esse absolutum nec enim sides, sine poenitentii, remissionem ullam peccatorum praestaret nec is e set, nisi salutis suae negligentissimus qui acerdotem, iocose absoluentem, cognosceret: non alium, serio agentem, sedulis requireret. De casuum reseruatione. Cap. VII. Iuloniam igitur natura, et ratio iudici',illud exposicit :ut sententia, in subditos duntaxat feratur persuasum semper,in ec
clesia Dei fuit, uerisimum esse, synodus haec, confirmat:nutilius momenti, absolutioncm eam, esse debere, quam sacerdotiu
144쪽
ei profert in quem ordinariam,aut subdelegata non habet iurir dictionem. Magnoper uero ad Christiani populi disciplinam pertinere, anctis is patribus nostris uisum est ut attrociora L da,eigrauiora crimina, non a quibusvis,sed a summis dumtaxit sacerdotibus absoluerentur. de merit)potimes maximi: prosuprema potestate ibi,in Ecclesia uniuersa,tradita causas aliquas
criminum grauiores, seuo potuerunt peculiari iisdicio reseruare.
Neq; dubitandum siquando omnia,qua a Deo sunt, ordinata sunt quin hoc idem episcopis omnibus, in sua cuiq; dioecesi
aedificationem tamen, non in destructionem liceat: pro illis, in subditos tradita, supra reliquos inferiores sacerdotes, authoritate praesertim quis ad illi, quibus excommunicationis censura annexa est. Hanc autem delictorum reseruationem, consonum est diuinae authoritati non tantὴm in externa politia, ed etiam coram Deo uim habere ueruntamen,pie admodi m ne hac ipsa occasione, aliquis pereat, in eadem Ecclesia Dei custoditum semper uit ut nullasi reseruatio Harticulo mortis: atq; ideo om-
per)uadere nitantur, ut ad superiores, O legitimos iudices, pro beneficio absolutionis, accedant.
Defatisfactionis necessitate, fructu Cap. VIII. Dζm'mὴμ si fati falctiovem, quae ex omnibus poenitentiae. - bii , quemadmodum a patribus nostris, Christiano populo,
'τ- fuit perpetuo tempore commendata: ita una, maxime nostrata te, summo pietatis praetextu, impugnatur, ab his, qui speciem pietatis habent, uirtutem autem eius abnegarunt. Sancta nodus declarat, salseum omnino esse, a uerbo dei alienum rculpam a Domino nunquam remitti, quin uniuersa etiam poena condonetur Tergyicua enim, illustria, in sacris literis, exempla reperiuntur quibus, praeter diuinam traditionem, hic errorquὰm manifeklissime reuincitur Sane O diuinae rustitiae ratio exigere uidetur ut aliter ab eo ingratiam recipiantur, qui ante baptismum per ignorantiam deliquerint: aliter uer), qui semel a peccati O d.emonis struitute liberati, O accepto Spiritus sancti dono,scientes, templum Dei uiolare. Spiritum sanctum contri a
145쪽
A., cς contrissare, non formidaverint. Et diuinam clementiam decet: ne ita nobis, absq; ulla satisfctione, peccata dimittantur ut, occassisne accepta, peccata leuiora putantes, uelut iniuris contumeliosi hirituisancto, ingrauiora labamur: thesauria antes nobis iram, in die irae Proculdubio enim magnopere a peccato reuocant inquasi freno quodam coercent satisfictoriae penae,cautioresq;. uigilantiores, in Iuturum, poenitentes efficiunt medentur quoq; peccatorum reliqui uitiosios habitus, male uiuendo comparatos, contrarijs uirtutum actionibus, tollunt. Veq; uerosecurior ulla uia,in Ecclesia Dei, unquam existimata fuit ad amouendum, imminentem Domino poenam quam ut haec poenitentiae opera, homines, cum uero animi dolore frequentent Ogccedit ad haec, quod, dum satisociendo, patimur pro peccatis Chrisso Iesu, qui pro peccatis nostris
satisfecit, ex quo omnis nostra sussicientia est, conformes incimur certissimamq; inde arram habentes, quod si compatimur,
conglorificabimur. Neq; uero, ita nostra est satisfiscitio haec,
quam pro peccatis nostris exoluimus,ut non sit per Christum Ie-μm: nam quod ex nobis, tanquam ex nobis, nihil possumus, eo cooperant , qui nos confortat omnia possumus: ita non habet homo unde glorietur sed omnis gloriatio nostra in Christo erit Insiιo uiuimus, in quo meremur, in quo satisfiscimus e facientes fructus dignos poenitentiae esuui ex illo uim habent Ab illo eruntur patri: per illum acceptantur a patre Debent ergo sacerdotes domini, quantum spiritus, O prudentia suggesserit pro qualitate criminum, O paenitentium scultate salutares , conuenientes satisfὰctiones iniungere ne se fortὰ
peccatis conniueant, O indulgentius cum poenitentibus agant,
leuissima quaedam opera pro grauissimis delictis iniungedo, alienorum peccatorum participes ociantur. Habeant autem praeoculis: ut satissentio, quam imponunt, non sit tantilm ad nouae uitae custodiam . infirmitatis medicamentum: sed etiam ad praeteritorum peccatorum uindictam, O castigationem nave claues sacerdotum, non ad Loluendi duntaxat, sed ad ligandum concessas etiam, antiqui patres, O credisnt. docent. 2 bc propterea existimarunt sacramentum poenitentiae esse forum irae, uel poenarum sicut nemo unquam catbolicus siensit, ex
huiusimodi nostrissatisfactionibus, uim meriti, O satisfIZiο-
146쪽
m domini nostri Iesu Chrisei, uel obscurari, uel aliqua ex parte
manui: quod, dum Nouatores intelligere uolunt ita antissimam poenitentiam, nouam uitam esse docent, ut omnem satisfὰ-ctio lili uimo issam tollant. Deoperibus a tisfictionis Cap. IXDocetpraetered: tantam esse, diuinae munimentia, largitatem ut non solum poenis sponte a nobis, pro uindicando peccato susi iis aut acerdotis arbitrio, pro mensura delim impositis sed etiam quod maximum amoris argumentum est temporalibus flagellis a deo inflictis, Oci nobis patienter toleratis, apud Deum patrem, per Chrsum Iesum satisracere ualeamus. foctrina desacramento extremi unctionis. a IVisum es autemsanctae Synodo, praecedenti doctrinae de poenitentia, adiungere ea, quasequuntur, de sacramento extremae
unctionis quod non modo poenitentiae,sed etiam totius Christianae uitae, quae perpetua poenitentia esse debet, consummatiuum exi imatum est a patribus Primism itaq; circa illius institutionem declarat, O docet quod clementissimus redemptor noster, quiseeruis uis, quouis tempore, uoluit de salutaribus remea's, aduersus omnia omnium hostium tela esse prospectum: quemadmodum auxilia maxima insacramentis alijs praeparauit, quibus briniani conseruare se integros, dum uiuerent, ab omni grauioressiritus incommodo posint: ita extremae unctionissacram to, finem uitae, tanquam firmissimo quodam praesidio, muniuit. Nam, etsi aduersarius noster, occasiones per omnem uitam quaerat, O captet, ut deuorare animas nostras quoquo modo possit: nullum tamen tempus est quo uehementius tiate omnessu euersutiae neruos intendat, ad perdendos nos penitus O fiducia etiam se possit, diuinae mi ericordiae,deturbannos quam cism impendere nobis exitum uitae, pro spicit. Insi- tuta es autem acrato unctio infirmorum, tanquam uere, proprie acramentum, noui testamenti, a Christo domino nostro: ν,μμη μην P. θηη insinuatum: per Iacobum autem Apo- Mai. stolum ac domim fratrem, fidelibus commendatum, ac promul
147쪽
Domim: oratio fidei a Dabit infirmum , O alleviabit eum
Dominus , si in peccatis sit dimittentur et uuibus uerbis ut ex epostolica traditione, per manus accepta Ecclesia didicit: docet, materiam Drmam, proprium ministrum, inessectum huius salutarissacramenti. Intelleaeit enim Ecclesia, a teriam, esse oleum, ab Episcopo benedictum P am unctio Util e , Spiritus sancti gratiam, qua inuisibiliter anima syro in tantis inungitur, repraesentat Iormam deinde, esse illa uerba: per i tam unctionem. c. Res porr), effectus huius sacramenti, illis uerbis explicatur Et oratio fidei aluabit infirmum, alleviabit eum Dominus: O, si in peccatis sit, dimittentur ei: res etenim gratia est Spiritus sancti: cuius unctio, delicta siqua sint adhuc expiandas ac peccati reliquias , abstergit Mugroti animam alleuiat, O confirmat magnam in es , diuinae misericordiae, fiduciam excitando qua infirmussubleuatus, Omorbi incomimoda ac labores leuius fert, tentationibus daemonis, calcaneo insidiantis facilius residit O fauitatem corporis, interdum, ubi aluti animae expedierit, confiequitur Iam uero, quod attinet ad perscriptionem eorum, qui, iustipere, O ministrare hoc sacramentum debent haud obscure fuit illud etiam in uerbis praedictis traditum nam ct ostenditur illic,proprios huius Lacramenti miniseros, esse Ecclesiae presbyteros quo
nomine, eo loco, non aetate seniores, aut primores in populo,intelligendi ueniunt: sed aut Episcopi, aut sacerdotes, ab ipsis rite ordinati, per impositionem manuum presbyteri. Declaratur etiam,ssse hanc nisionem infirmis adhibendam: illis uer,praesertim, qui tam periculose decumbunt, ut in exitu uitae conseia
tuti uideantur: unde O sacramentum exeuntium , nuncupatur uuisdsi, infirmi, postsusceptam hanc unctionem, conualuerint: iterum, huius sacrame=rtisubsidio, iuuari poterunt,ciam
in aliud simile Ecclesiae, uitae discrimen, inciderint. Quare nulla ratione audiendisiunt qui contra tam apertam dilucidum Apostoli Iacobi siententiam , docent hanc unctionem, uel figmentum esse humanum, uel ritum a patribus acceptum nec mandatum Dei, nec promisonemgratiae, habentem, qui illum iam cessasse asserunt, quasi adgratiam curationum, duntaxat inprimitiua Ecclesia, referenda esset, qui dicunt, ritumi usum: quem ancta lymana Ecclesia, in huius sacramenti
148쪽
administratione, obstruat Iacobi Apostolisententiae repugnare atq; ideo in alium commutandum esse, deniq; qui hanc extremam unctionem, a fidelibus sine peccato, contemni posse,inrmant: haec enim omnia manifestissimὰ pugnant, cum perspicuis,tanti Apostoli, uerbis. profectis Ecclesia I 'mana,alia-νum omnium mater, O magistra, aliud, in hac adminiktranda unctione quanti madea quae huius sacramenti subnantiam perficiunt obseruat:quam quod beatus Iacobus perscripsit Nec uero tanti sacramenti contemptus, absq; ingentiscelere, ipsi tis spiritus sancti iniuria, esse posset. Haec sunt , quae de poenitentiae, O extremae unctionis, sacra.. mentis, haec, sancta oecumenica Synodus profitetur, , docet ratq; omnibus Christi delibus credenda, O tenenda proponit. Sequentes autem canones, inuiolabiliter seruando esse, tradite, asserentes contrarium,perpetuo damnat, anathemati Unco D M E VI a poenitentiae . extrem. Hunctionis, publicati in fessione Tridentina, habita x x v. ouembris.
Si quis dixerit: in catholica ecclesia, paenitentiam non esse uere proprie sacramentum, pro fidelibus, quoties poli baptismum in peccata labuntur, ipsi deo reconciliandis, a Christo δε- minoiosiro institutum: anathema sit.
Si quissacramenta confundens, ipsum bapti um, poeniten -3M sacramentum esse dixerit: quase, haec duo sacramenta ,distincta non sint atque ideo poenitentiam, non recte, secundam possnaufragium tabulam, appellari: anathema sit.
Si quis dixerit&werba illa Domini aluatoris: ccipite Spiritumsanctu, quor remiseritis peccata remittuntur eis, et quora retinueritis retenta sunt non esse intelligenda, de poteriate re mittendi, O retinendipeccata in sacramento paenitentia sint
149쪽
V A. ecclesia catholica, ab initio semper intellexit detorserit autem, contra institutionem huius fac ramenti,ad autoritatem pra dicandi euangelium: anathema sit. Canon. I I LSi quis negauerit, ad integram, O perfectam peccatorum remissionem requiri tres actus in paenitentes quasi materiam acramenti poenitentiae fuidelicet, contritionem consessionem, et fatisfactionem quae tres paenitentiae partes, dicuntur: aut dixerit, duas tantum esse paenitentiae partes, terrores inculsos conscientiae, agnito peccato, fidem conceptam ex euangelio,
uel absolutione, qua credit quis ibi per Christum remissa peccata anathema sit.
Si quis dixerit eam contritionem, quae paratur per disicussionem collectionem, O detestationem peccatorum qua quis recogitat annos suos, in amaritudine animae suae ponderando peccatorum suorum grauitatem, multitudinem, foeditatem, amissionem aeternae beatitudinis, O sterna damnationis incursum cuproposito melioris uitae non esse uerum, O utilem dolorem, nec praeparare ad gratiam sed facere hominem hypocritam, O magis peccatorem: demum illam: esse dolorem coactum, non liberum ac uoluntarium anathema sit.
Si quis nerauerit, confessionem sacramentalem, uel instituta, uel ad alutem nece Fariam esse, iure diuino aut dixerit, modum secrethconfitendi, soli sacerdoti quem ecclesia catholica ab im-tiossempero eruauit in obstruat alienum esse ab institutione, mandato Christi,et inuentum esse humanum:anathema sit.
Si quis dixerit: in sacramento poenitentia , ad remissionem peccatorum, necessarium non esse,iure diuino, confiteri omnia, singula peccata mortalia quorum memoria, cu debita, ct dilia genti praemeditatione, habeatur etiam occulta, O quae sunt contra duo ultima decalogi praecepta , O circunstantias quae peccatispeciem mutant: ed eam confesionem tantum esse utilem, ad erudiendum, congotandum paenitentem Oolim Obserua-
150쪽
tam fuisse tantum adfatisfactionem canonicam impone tam aut dixerit eos qui omnia peccata confiteri student, nihil relinquere uelle diuinae misericordiae ignoscendum aut demum, non licere confiteri peccata uenialia anathema sit. Canon. V Io I. Si quis dixerit: onfessionem omnium peccatorum , qualem Ecclesiastruat, esse impossibilem traditionem humanam, api' abolendam:aut ad eam non teneri omnes,et singulos, utriusquesexus, Christifideles iuxta magni Concili Lateranen constitutionem semel in anno, ob id, siuadendum esse Christi fidelibus,ut non confiteantur tepore quadragesimae:anathema sit.
Si quis dixerit absolutionem Lacramentalem acerdotis, non esse actum iudicialem, sed nudum ministerium pronunciand et declarandi remissa esse peccata confitenti mod tantum credat, se esse absolutum: aut acerdos, non serio sed ioco absoluat: aut dixerit, non requiri confessionem paenitentis, ut sacerdos uis ab Diuea ire possit anathema sit.
Si quis dixerit sacerdotes, qui in peccato mortalisunt,potestatem ligandi, soluendi non habere aut non solos sacerdotes, esse ministros absolutionis sed omnibus, O singulis Chrissi fidelibus esse dictum: Quaecunque ligaueritissuper terram, erunt ligati in coelo, O quaecunq; olueritis super terram, erunt δε- luti in coelo: O quorum remisieritis peccata remittuntur eis, et quorum retinueritis retenta sunt quorum uerborum uirtute, quilibet absoluere post it peccata publica quidem per correptionem duntaxat, si correptus acquieuerit: siecreta uero, per spontaneam confessionem: anathema sit.
Si quis dixerit Episcopos non habere ius reservandisibi casus, nisi quo ad externam polietam atq; ideo casivum reseruationem non probibere: quis minis sacerdos a seruatis uer absoluat: anathema sit.