M. Tullii Ciceronis Orationum pro M. Fonteio et pro C. Rabirio fragmenta T. Livii lib. 91. fragmentum plenius et emendatius L. Senecæ fragmenta ex membranis Bibliothecæ vaticanæ edita a B. G. Niebuhrio C. F

발행: 1820년

분량: 117페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

11쪽

vulgatum temere assignandae librorum aetatis errorem vitare vult , nihil accuratius pronuntiabit illiam libros sacros qui ibi leguntur ante annos serine mille scriptos esse : quippe noti sunt codices ex aevo Carolidaria in . nominibus Imperatorum insigniti qui cos confici iusserunt , qui eandem prorsus litterarum formam exhibent, scripturam scilicet uncialem iciscitam : quae quum in quaternione qui ex Pisoniana oratione in tabulario Basilicae Vaticanae superest prorsus eadem sit, essicitur quam vere Garatonius eum ad idem tempus reserat . Equidem profecto hoc litterarum genere scriptum codicem quem certae temporis notae iuniorein imperio Caroli Calvi demonstrent , nusquam Vidi, neque qui ad septimum sae-

euluui referri debeat, quo adhuc pulchrae illae, quas voeant unciales , litterae passim in libris seribendis adhibebantur . Loquor autem de his quae ipse vidi, neque . quicquam pertinaciter assemo ; quippe qui probe sciam quam lubrica sit sallaxque haec tota de aetate antiquissimorum codicum ratio. Verum eius aetatis quam in

universum codici tribuo , aliud argumentum haud inst-lum praebet lingua rustica , quae plurimis locis, pravo

praeserti in casuum usu , sermonem D. Hieronymi deho

nestat .

Hic igitur codex ante saeculum undecimum , ut Videtur , discerptus fuerat, ita ut pars magna periret . pessime haberentur quae priores supersunt ex reliquis schedis per aliquod tempus dissoluiis , maiorem, ut videre

est, madoris vim expertae. Illo enim saeculo rosarius est , partim litteris uncialibus barbare exaratis , partim minusculis eius aevi, in membranis crassis et vilibus . Antiquae autem membranae , 'praeter unum quinternionem in quaterniones compositae, quorum septem in ima pa- Dissiligoo by COOule

12쪽

23gina ultima uniuscuiusque additus numerus Indicat, prorsus omnes e discerptis libris veteribus collectae , honae sunt; quasdam , licet scalpro pessime mulcatas , elegantes nitidasque olim suisse agnoseas . Ex illarum igitur numero tune interciderant quaternio primus , et eX secundo soli a duo r deinde sex ordine tertius , quartus et quintus : denique octavus et nonus . N que illa una pernicies fuit quam liber, qui tam praeclaras reliquias servaret , experiretur . Iterum enim resolutus , iterumque deminutionem Passus est: siquidem descit, quod tamen a secunda manu suppletum fuerat, initium libri Tobiae usque ad vocem camarum V. 2 o. cap. II.: periit etiam quaternio integer ante solium ut nunc numeratur Ia9. , quo continebatur libri Iobi pars illa quae esta versu i 6. cap. XXVIII. post verba lapides Sardonyche Pretiosissimo , usque ad verba adNersum amicos eius v. 5. e. XXXII. et quem superfuisse quo tempore mutilatus liber supplementa acciperet inde apparet, quod , quum librarius, qui illa scripsisset , novos quaternionum numeros ab octavo usque ad codicis finem adderet, in hac quoque serie numerus desideretur , ne que quicquam suppletum sit : interciderunt denique ultimae paginae libri , qui desinit in versu G. cap. X. libri Estheris . Atque haec quidem hactenus e quae si cui nimis plena de rebus tenuibus videantur , codicis id dignitati concedate iam vero ad schedarum notitiam accedamus , ex quibus antiquior eius Pars constat . . Prima inter illas comparent sex solia ex duobus L. Annini Senecne scriptis , quorum memoria penitus interciderat , Petita : unum, quo initium libri de Mita Patris continetur; reliqua quinque de amicitia disputationem exhibent, quo tamen titulo libellum inscriptum Diuitigeo by Cooste

13쪽

suisse praestare nolim. Iam vero codex ille cuius reIiquiae ad hunc usum conversae sunt , eiusdem sormae

fuit qua libros biblicos scribi placuit, singulaeque paginae singulis responderites, ut nunc se habet codex, IO. 35. 39. 4o. 43. 44. numerantur. Hae sunt quas paulo ante situ et madore corruptas sere evanuisse indicavi , quo iactum est ut partem antiquae scripturae assequi non potuerim. Scriptionis specimen, cuius indoles investigandi facultatem haud parum auget , in tabula dedi . tam semi- minusculam satis apposite nominare possumus : typorum autom qui in libris imprimendis adhibentur orἰgo manifesto inde repetenda est . Deniquo titulus libri do otta Patris illam refert qua in seribendo utimur r quae facile in labellionum quoque seriptione agnoseitur , quoties . siVe in chartis sive in membranarum marginibus , perspicue , non ligatis inter se duetibus, scribere placuit . Utrumque autem scripturae genus

quod in his Annaeanis conspicitur, in volumine librorum S. Hilarii de Trinitate obtinet quod in tabulario

Basilicae Vaticanae asservatur ; Carthagine sub Trasim undo Vandalo rege , primis sexti saeculi annis , scripto reuius subscriptiones, de quarum antiquitate sanus nemo dubium 'movere poterit, eam exhibent speciem , ut obiter inspicienti facile in mentem venire possit eas ante duo vel tria specula adscriptas esse . Itaque minime crederemhnius scripturas usum saeculis intermediis omissum suisse : quamquam haud scio an nihil illo genere exaratum ex eo sevo supersit et Petrarchae certe epistola . quae Patavii ostenditur, iis litteris scripta est quibus tunc in eodicibus utebantur ' Quod vero ad litteram semi-minusculam attinet . volumen alterum Codieis Theodosiani inter libros manuscriptos Reginae, haud dubie ad eadem. Diuitiaso by Cooste

14쪽

sere cum codiee S. Hilarii tempora reserendum , eadem illa , licet crassiore , scriptum est e idemque de Dagmen iis orationum Symmachi Romanis et Mediolanensibus valet . a. Ex Pharsalia M. Annoei Lineant in secundo quaternione bina supersunt soliorum paria , inter Senecanea quae primo loco commemoravi interposita . Sunt ea quidem, pariter ut haec, octavae quae dicitur formae, sed

grandioris , unde simul cum ora versuum pars resecta est. Continent autem sexti libri versus at 2,228-267.

septimi 458-537 r poetae nomen in summa pagi uanon legitur, libri indicati sunt; igitur, agnito auctore.

quem unus altorve versus lectus prodebat , nullo negotio ubi extarent inveniebantur . Postea vidi Caietanum quoque Meliorem intellexisse Lucani quaedam sub recentiore codicis scriptura extare. Verum quamquam nullum ex innumeris sero qui supersunt Lucani eodicibus ad has seliedas aetate accedere credam , a pluribus tamen praestantia recensionis facile superantur: nam quum ea in

hoc quoque poeta duplex sit , illae deteriorem sectam sequuntur . cuius rei in his ipsis carminis partibus manifesta extant indicia V. g. quod versus VI. 29. abest rquapropter varietatem omitto . Litterae . quarum specimen dedi, quadratae sunt, Paulum immutatae Et rudiores . 3. Longo maxima pars membranarum , quae ad codicem adhibitae sunt, maioris sermae est, quam vulgo quartam nuncuPamus; quamobrem , discissis paginarum paribus , singulae complicatae atque sic tu quaterniones eompositae suerunt; recentior autem scriptura transversa

super deletam ducta est , plane ut de Seduliani codi- eis reliquiis tradidit oculisque subiecit Auge Ius Maius Disiligod by Cooste

15쪽

GV. Ιll. IIine igitur evenit, ut, ubi soli a complicata

sunt , plurimis in locis, agglutinando suturaque versus integer aut omnino perierit, aut legi certe non nisi

dissicillime possit . Igitur ex huiusmodi pagina, ita ampla ut, quum

libri modulo accommodaretur, plus tertia Parte singulorum versuum rescissum sit; eius denique formae ut, quum latus superne et in imo appareat margo Purus, eam , dum integra esset, retulisse videatur qua nune notarum musicarum libri confici solent; ex huiusmodi,

inquam , pagina , facta sunt solia 38. 45. Η- ad librum pertinuit qui sabulas Graecorum mythologicas enarraret;

eanaque operae pretium visum est excribere et edere . Scriptura uncialis est , sane scita , parum discrepans ab ea quam Institutiones Gaii Veronenses et pleraeque vetustissimae membranae exhibent .

. Minoris formae sunt paginae duae, codicis 4 i. 42.

quae , graece scriptae , specierum medicarum ad ulcera et morbos externos Comparatarum enumerationem exhibere videntur , adnotato pondere quo ad compositionem adhibendae sint. Ex quibus ad exemplum haec susscient rΕHPoΥ Π, ΚΟΛΟΦ ΩNIOΥ Π, ΣTEATOΣ ΚΥPIOΥ, MI ΣΥΟΣ, ΣΤΥΠTHPIAΣr ubi , qui hodiernas graeci sermonis pro nunciationi ab antiquitate honorem quaerunt , χυριου Pr

χοιρειου Scriptum esse non sine quadam voluptate animadvertent. Rem ieiunam atque a studiis meis alienissimam excribere taeduit . Illud autem nullo modo praetermittam, tribus in locis ubi pondera indicantur , conspectas esse notas numerorum quas indicas sive ara-hicas dicere eonsuevimus t et ita plane Armatas quales antiquitus apud Indos et nnne apud universas Europae gentes Saribuatur , non ea figura , quam, ab Arabis ac-Diuitigod by Coosl

16쪽

7eeptam. in Graecis mathematici argumenii codicibus decimi quarti saeculi interdum conspicimus . Illis certe locis numeri Io. oo. 4. perspicue apparent , quorum imaginem , propter rei novitatem , in tabula expressi . Atque, ut testem haberem locupletem me vana specie de-eeptum haud fuisse, advocavi Iohannem Playsate V. Cl. , professorem Minensem , qui sorte in urbe aderat, isque me recte vidisse protinus agnovit .

5. Alia duo solia eiusdem sormae , codicis 46 et

53 , in duabus eolumnis conscripta sunt litteris quais dratis minutissimis, quae meorum quidem oculorum aciem penitus effugerunt . 6. In tribus paginis maioris formas , quae duplicaue sex in codice essiciunt , sellicet a 47 ad 5a , seriptura tabellionibus usitata apparet , atramento pallido ,

quod plurimis locis penitus ablutum est , ita ut plara- quo vix ab iis legi poterunt , si qui sunt post Marinium , qui huius scripturae explicandae usum tenent ; aqua laudo quam qui maxime alienus sum . Esse autem maxime optandum ut aliquatenus certe legantur , cognovi

quum his ipsis diebus quibus libellum ad edendum

perscripsi, has quoque paginas , iam explicatas , inspicerem . Haec enim distincte legi in margine a recentiore scriptura vacuo e verare non liceat. Hoc mos Putatis actum esse Po e io . : cuius nomen ter quaterve occurrite deinde alio loco : in ramaniam: mox : misericordiam prudentiae e tandem : Iiberis suis . Dic. Post quam vocem vacuum est spatium, ubi nescio cuius recitationis titulus minio scriberetur . Itaque hoc certe

apparet, in duabus harum paginarum, tertia enim alius esse indolis videtur, extare reliquias orationis Pompeii Ciceronisque aevo habitae: quae quidem tu superstitibus

17쪽

8M. Tullii libris non leguntur: atque, sive ea ab illo sive ab alio optimae eius aetatis , quae Cariarem quoque Calvumque oratores habuit , diserto homina scripta suerit , sane dignae sunt quae ab oblivione vindicentur . Tales litteras ad libros integros adhibitas suisse, sortasse alio

exemplo caret : extant autem codices notis Tironianis

seripti, ut illud minus mirum videri debeat. . Pervenimus ad Dagmentum inclytum Livi an um , quod , plicatis membranis, in quatuor codicis paginas , 73.76. et 78 , redactum suit. De hoc plenissime disputavit Cancellarius V. Cl. neque nisi pauca quaedam ad accuratiorem eius cognitionem utilia aliis dicenda reliquit. Manent in his reliquiis permulta summae elegantiae vestigia : litterarum conformatio pulcherrima est:

nitor ipse tenerarum membranarum non omuino periit.

Nargo in summa pagina , quo plus membranae purae adseritisendum extaret, illaesus remansite a ceteris partibus , ut omnia ad propositum libri modulum exaequarentur , abscissus est ita ut in primae paginae dimidio ultimi Versus perirent: quae orae amplitudo, in aliis quoque Vetustissimis insembranis conspicua , divites librariae supellectilis ostentatores Romanos hac pulchritudinis specie aeque delectatos fuisse monstrat atque sos qui hodie in hoc genere insaniunt. Ea tamen ipsa non Obstat quo. minus tales suisse nobis singamus Pelles illas oxiguas quibus , Marti dis aevo , arctaretur Lituus ingens : quandoquidem minutioribus litteris quadratis sine gravi legentium incommodo scribi non poterat I atque, quum

ita scriberetur , quinque libri Liviani haud dissicultor

Uno modico volumine comprehendebantur. Dicet fortasse

aliquis, quid tu r num hoc innuis ad Flaviorum aetatoria celebres liasce paginas pertinere 3 Ego vero super hac re

18쪽

neque assirmare quicq-n neque refelIora in animo habeo : quin potius quaecunque disputantur ut antiquissimarum membranarum reliquiis certa quaedam aetas assignetur , mihi quidem vana omnino atque temeraria esse

videntur . Scilicet id quidem nullo negotio demonstrari potest , Seripturae genus quod hic conspicitur , si a lovi discrimine discesseris quod mox indicabo , Primo post Christum natum saeculo iam usitatum fuisse . Ita enim pictae sunt quae Pompeiis in parietibus leguntur tot inscriptiones : Romae quoque ludicra illa comminatio quae in Thermis Titi Imperatoris visitur : una denique inter inscriptiones sepuIchri Arruntiorum, quas qui ad primorum Caesartim aevum reserendas esso censent iis sapite accedo , licet marmori incisa , eandem Prorsus litterarum sormam octinet. Iam vero Laurentianus Virgilii codex, quem tamen sub Odonere rego Seriptum esse constat , idem acripturae genus exhibet I nequo aliter scripta sunt

fragmenta Virgilii Vaticanensia r quae omata non nisi eo ab inscriptionibus Pompeianis disserunt, quod A littera in his transversam liueolam habet , qua in ceteris earet. Porro autem alia est huicis scripturae samilia quae ab illa priore eo discrepat , quod lit orae B et F dimidia parte super ceteras eminent , Η nutem configuratione ad K proxime accedit: hoc igitur genere scripta sunt lingis menta Livii Sallustii suo Romana , Ciceronis Mediolanenissia et quum tamen praeter hanc unam diversitatem Virgiliani eodieis Romani et Dagmenti Sullustiani mira profisus sit et quasi fraterna quaedam similitudo . Ilis adivngere possum duas inscripἰiones tu lapidibus , unam quae ad Gordiani Imperatoris aetatem pertinet , alteram , quae in hortis Albaniorum extat, Paulo antiquiorem . Hae qui pensitaverit is quidem minime susti uehil a&serere,

19쪽

aut soc aut illud genus scribendi antiquius esse et utrumque iisdem sicculis in usu fuisse concedat neCesse est .

Sed , ne quis sorte opinetur illud quod in Liviano

fragmento regnat maturius exolevisse , age, istud per aliam anu munia prosequamur . Nota est librariorum seduliis las , qui rioli nunqua in , dum Iibros transcriborent quorum iidem subscripta emendationis testificatio commendabat , huius quidem litteras ita imitabant, ut singulos ductuum flexus apicesque redderent. Eius generis est subscriptio Persii , qui codex in tabulario basiliete Vaticanae extat , speculo X. Scriptus, expressus autem e

longe antiquiore , qui, subscriptione teste, sub Honorio Imperatore Barcinone in Hispania emendatus fuerat. Iain vero haec subseriptio ea omnia habet quae tribus illis libris , do quibus commemoravi . peeuliaria eSse videantur . Idem de subscriptionibus legum , ex codice Theodosiano in Corpus Agrimensorum insertarum , ita huius Corporis codice olim Palatino , testor. Betaerus quoque, vir eruditissimus mihique familiarissimus, inihi assirinauit , fragmenta Geometrica Veronensia, quae, sive ex integro Boethiano Euclide, sive ex corpore

Agrimensorum supersint , aute sextum saeculum scrip ta esse non possunt , eiusdem generis litteras exhibu-re. Verum his omnibus enumerandis supersedere potuerim , qui insigne huius Scripturae specimen ex Octavo saeculo non sine quadam admiratione vidi . Scilicet servatur in monasterio Sancti Calixti , quod prope basili- eam Dei parae Virginis traus Tiberim sest, splendidissimus vulgatae Biblioru in versionis codex , illuc ox basilica Sancti Pauli in via Ostiensi tra alatus, cuius, paucis Cogniti , notitiam deheo amico et populari ineo Carolo Fridorico Baroni de Rumolir , rerum omnium quae ad Diuitig Cooste

20쪽

picturae sculpturaeque , praesertim in Italia , antiqui inios pertinent, indagatori hcerrimo, at trie prudentissimo nrbitro . Isto codex, in quo libri ipsi sa ori circa speculi X l. sinem scripti sunt, picturas ha bet Carolo Magno , nn le-

quam imperium adoplux est, dono Oblatas. quae ornandi gratia suis quinque locis agglutinniae sunt . Ad singulas igitur picturas versus auro in purpura adscripti sunt: atque ab ipso initio , post tabulam quae rogis imaginem praebet, in solio sedentis, prolixum San' ear mrri extat, cadem magnis centia scriptum, quo laudes eius eclebrantur : atque in illis omnibus liItornrum forma nihil prorsus discrepat a fragmento Liviano. itaque, conssus argumento quod nulla opera convolli potest , hoen Ermo , ultra septingentos nn nos hanc scripturam in usu

durasse: quod quum ita sit, nisi alia indicia accedant. quibus plerumque nos destilui credo , quis tandem sineia vanae temeritatis nol de aetate schedarum , quae hoc ge- ' nore scriptae inveni uiatur , quicqvniri confirmabit y Concedamus sane vix probubile videri , post vastatam bello Gothi eo Italiam. inter tot clades aerumnosae gentis, unl-- versum Livianae historiae opus transcriptum fuisse, praesertim quum ex veteri copia libri enitoribus deesse non poterant: quod mihi quidem potissimum in causa

esse videtur cur tam rari sint codicos illo aevo seripti rneque hoc urgeamus , Vindobonensem , olim Lauit, hamensem , codicem , si quod ex scriptura argumentum peti . potest, ad illa, fortasse etiam ad seriora , tempora roserendum esse videri : attamen Symmachi certe aetate transcribi solitos integros , atqRe ab eo ipso et Flaviano Nicomacho , eius amico, emendatos fuisse codites Livia nos , compertum habemus ; et sunt sane in orthographia

huius fragmenti quae animum meum eo potius inclinent, Disiligod by Corale

SEARCH

MENU NAVIGATION