Quaestiones Babrianae [microform]

21쪽

um. Tum a multis, quod Babrii nomen invenitur in titulis Latinis. Babrium fuisse Romanum conicitur. Sed ex ea re non sequitur, ni abrium fuisse vernaculum Romanorum nomen gentile putemus, quia fieri poterat, ut a Graees transferretur ad Halos, praesertim cum Babrii nomen plerumque fuisse libertinis constet, sed omnino non usitatum, quoniam aliter explicari non potest, quomodo denomine poetae orta sit controversia Babrium enim dicit Avianus, Babriam gelaes, utramque sormam exhibet Suidas, Chabrium Apostolius, Γαβριου Ελληυος τετρα παχα codex Harteianus. Bernius autem nominis originem indidem ducit, unde αἶραζει, id est vociferari '. Crustus autem, quamquam labori non pepercit, ni Bahrium fuisse stirpe Romana demonstraret, tamen hac in re oleum perdidisse mihi videtur. Docet enim poetam fuisse Romanum et nomisse tertio post Chr. n. saeculo ineunte. Quid Babrius

Itaque Crusio sumendum est abrium, si fuerit origine Romanus consulto celare haedrum, qui floruit temporibus Augusti, ne laudes a Babrio quaesitae ab illo libertino deminuantur, qua de re ne 'gantini quidem litteratores hariolabantur, aut Babrium, vim Romanum, cum scriberet fabulas Graecas, Romanorum praeclarissimum fabulatorem sibi praetermittendum esse putarisse φ , quae res haud verisimilis videtur quod non dubitandum est,

cf. latonis fabulam de cicadis narratam Ρhaedr. p. 259. Aes sab. 399. e. Ηata.). Nec Babrium a Phaedro nec Ρhaedrum a Babrio esse inspectum facillimum est comprobare, sed utrumque e simili, ne dicam, e communi fonte hausisse. Quod Seneca ad Olyb. de consol. 7. scribit non audeo te usque eo perducere, ut fabellas quoque et Aesopeos logos, intemptatum Romanis ingeniis opus, solita tibi venustate conectas, non mirum est, cum haedrus Senecae non suisse videatur ingenio

vere Romano.

22쪽

quin poeta, si fuisset Romanus, laudem generis cuiusdam fabul rum inventi suo populo haudquaquam ereptum fuerit. Neque enim rubrius tam instat uteretur animo, si nulla alia re palmam petivisset nisi quod fabulas iam antea expolitas primus composuisset choliambis. Quae si ita sunt, fieri non potest, ut inusio fidem habeamus abrium fuisse natione Romanum, qui nomisget saeculo

post Chr. n. tertio. 1X. Iam vero reliquas causas eorum perlustremus, qui abrium

fuisse Romanum nationei demonstrare conantur. Cui opinioni stabile fundamentum condi putabant choliamborum legibus, quas Babrius Romanorum artem metricam secutus sibi imposuisset. Quare denuo hae res mihi perquirendae videntur etiamsi nuperrime a Maximium Fico' summa industria, sed non semper sano iudicio sunt tracta e Valde autem mirandum est, quod ad choliamborum Graecorum rationem emoscendam ab omnibus tituli sunt neglecti. Itaque meum esse inscriptiones holiambicas congerere arbitratus hoc loco conscribam, quotcumque multis

libellis dispersas colligere mihi contigit ut sint quasi additamentum eius Meinelii libri, qui est de Graecorum poesis choliambicae reliquiis.

Restant igitur hi tituli choliam biei:

ὁ Μιθριδατου βασιλεως κασιIVATOC Frequentissime Romanos quoque fabellas adhibuisse constates Enn apud Geli. n. Αα 2, 29. Lucii. r. 778. Horat sat 2 6, 77. epist. I, 1, 73. 3, 19. 7, 29. 10, 34. 7, 50. ari poet. 139. Ovid. fast. 4, 700. laut. Rud V, 2, 39. Lim 2, 32. JuVen. I, 2 63. e. c.' apud Rossbachium et Nesiphalium, Hetri d. Gr. 3, 2 p. 820.

e. s. eiusdem dissertationem, quam se confecturum de Babri aetate promisit, frustra desideravi. 3 cs tabel epigr. e. l. coli. mo. 276. es albet. nro. 549. rueinehe, Gr posis chol rei p. 173.

24쪽

Αhrensiusi de re metrica optime meritus, etiamsi multi laudem legum Babrii metricarum detectarum detraxerunt editoribus Parisiensibus dicit haec: Μemoratu dignum est, quas leges a-brius sibi scripserit in ultimo holiamborum pede Primum raro

in extremo versu admittit syllabas non natura longas. In longissima fabula nonagesima quinta, quae centum duo Versus continet, semel v. 101. contra regulam peccatum est. Sed de hac lege nunc omitto accuratius quaerere. Circiter septuagies abrius ab hac norma discessit, quae exempla hoc modo dirimenda videantur. Saepissime circiter quadragies quod Babrius in extremo Versu syllabas σθαι et ται et vatadmisit, non mirum est, praesertim cum antiquissimis temporibus eae syllabae longae fuisse Videantur et accentum ponenti tantummodo corripiantur et ne hoc quidem in omnibus dialectis. Praeterea Babrius circiter vicies breves in ultima versuum sede syllabas sibi concessit, quibus consonantes et aut v finem faciant, neque l7κλιτικα hoc loco repudiaVit, ut ot-vυv η-etic Ic-περ, πρός-θευ. Sed rarissime legitur in extremo Versu syllaba, quae exeat in brevem vocalem qui loci fere omnes etiam ob alias causas suspecti sunt'. Liceat nobis hanc legem apud reliquos Graecorum choliambographos persequi, Praesertim cum eos holiambos, qui insunt titulis, ad hane quaesti0nem illustrandam omnino non adhibitos esse videam. Neglexi autem in ea re eos poetas, qu0rum fragmenta tam parvusunt ut ex iis nihil perspici possit. 3 de eras et aphaeresi, 845. p. I. 3 cf. 06 4. 07 a, 3 1l5, 4. 116, 3. 116,2 et in fragmentis 131, 14.142, 1. 131, 7. 43 2. et in epimythii Tl l 2. 07 a I9. 65, 8.

25쪽

longas circ. 9 Versus, in a, i, , v et enclit circ. 40, iubrevem Vocalem circ. 14. anii choliambi 14, quorum exeunt in syllabas natura longas circ. 8 Versus in I, I, , v et enclit circ. 4, in brevem vocalem circ. 2. Aeschrionis Goliambi 16, quorum exeunt in syllabas natura longas circ. 7 Versus, in I, I, , v et inclit circ. 6, in brevem vocalem circ. 3. Phoenici cholia i 50, quorum exeunt in syllabas natura longas circ. 29 Versus in I, i, , v et enclit circ. 18, in brevem vocalem circ. 3. Callimachi holiambi 50, quorum exeunt in syllabas natura longaseire. 30 Versus in I, i, et v et enclit circ. 15, in brevem vocalem circ. b. tituli primi choliambira, quorum exeunt in syllabas natura longas Versus, in I, i, , v et nolit. 1, in brevem Vocalem 1. tituli secundi choliam 12, quorum exeunt in syllabas natura longas Versus, in I, I, , v et enclit. 4, in brevem vocalem . tituli tertii cholimbi 4, quorum exeunt in syllabas natura longas quo numero iam comprehenduntur tres versus in Choerobosciem in Heph. ench. Anecd. Studemundi I. :1 p. 45, 14. iri caua δελε κα λευει si Hippotim, recita λέFatu

2 p. 48, 10. δοκε o ἐκεῖvo et νακτηρ et κός αι recita ατηρ os . 3 ibid. 48 12. a ii εκτου recita ris aetov αλεῖ του Ψαλεui χολα iuta. quod Dielsius emendat xii laκ o Ut ζεῖ τυ φάλε u 'κκολtit atav. Mercurius, quem Stipem rogaverat, ut solet, poeta, loquitur: Semimodium me postulat; non habeo e mentula mihi extundat. Praeterea Religensteinius iud schol. Rost. 1890l91. p. 7. Hipponactis agmento 33 unum versum addit:

Libertatem, qua nonnumquam Hippona usus Syllabam cum litteris et compositam admisit pro brevi syllaba, illudit Rhintho hoc modo:

26쪽

Versus, in 1, 1, , v et enclit. 2, in brevem vocalem . tituli quarti choliambi 28, quoram exeunt in syllaba natura longas 14 Versus in I. I, et actit. 1, in brevem vocalem 3. Vides igitur apud omnes choliambomaphos frequentissimas esse in ultima eranum sede longas syllabas easque quae exeantinisT. I, , . rarisSimas eas, quae meant in breves vocales. Quae cum ita sint, abrius haud novam quandam legem invenisse videtur, sed secutus esse constantem Graecoram morem, ita tamen, ut fere omnes syllabas in brevem exeuntes vocalem Xpulisse videatur. Apud Romanos autem nullum huius normae Vestigium menitur. Nam Catulli, qui restant, choliamborum 126 exeunt in brevem syllabam 65 versus. Μartialis libri primi inter choliambos 49 exeunt in brevem syllabam 24 versus. Martialis libri duodecimi inter choliambos 5 exunt in brevem syllabam 3 versus. Ceterum similem legem atque abrius sequitur Nonnus et elegiaci antiquiores in pentametro Xtremo. Pergit autem Ahrensius hoc modo: Altera, quae rarissime Violatur, haec est sci regula), ut paenultima versus syllaba accentum habeat. μ Ac primum quidem quod undecies pronomina 8μεῖς et μεις in ultima choliamborum sede collocata videmus Omnino non peccatum est cum iam apud Homerem et Hesiodum formae εις et υμεt reiecto accentu inveniantur. ccedit, quod et in mediis versuum partibus abrius, ubicumque his pronominibus utitur, retrahit accentum in syllabam primam λ). Sed quotienscumque paenultima versuum syllaba accentum non habet, non dubium videtur, qui hi loci cornupti sint ). In epimythiis autem cs a, 15 12, 12. 15 14. 24 5. 36, 12. 1, 7. 5, 3. 5, 13. 5,1 g. 93 9. 95, 30 95, 80. 131, 2. e. c. x μεο v 90, 2.3; sed in Versuum initio: si1εῖ cf. 36, 11. 128, 4. y cs. 12, 18 quem versum spurium ducunt Ahrensius, Berghius, Eberbardius, alii cs 65, 1. otum autem huius fabellae exordium mutilatum esse apparet e Suida s. v. 7iραυος et ταως ευπηληξ. L 3, 1. Apologus miserrime curtatus est. Schneide nus et Berghius non apte proponunt Hiii I, Ahrensius iccisi v glossam genuini ηρυ existimavit.

27쪽

- 17 quamquam duo extant exempla huius legis laesae tamen milii quidem haud corrigenda videntur, quia ea epimythia sine dubio non a Babrio profecta sunt, sed ab epitomatore, qui tantam metrorum subtilitatem leViter curabat. Hippona circiter quinquagies hanc regulam neglexit tamen premendum est, quod in amplioribus eius fragmentisi haec lex servata videtur Ananius autem quater 10:4) Aeschri ter 12:3 , Phoenix quinquies decies 35:153, scriptores epigrammatum undecies 47 II , Callimachus quinquies decies 22 15 eam laeserunt. Videmus igitur iterram Babrium non novam excogitasse normam, sed iam antea haud ignotam maxima cum severitate observasse. Nec mira videtur haec regula, sed hausta e choliamborum natura, quod consulto et violenter ultimo versuum pede ponitur pro iambo trochaeus spondeusVe, quo fit, ut accentus quoquo in paenultima syllaba quasi sua sponte considat. Tamen id quidem concedendum est Babrium tanta fuisse metrorum elegantia, ut quam saepissime pedum ictum faceret concinentem cum verborum accentu compares velim iam primos abri versus: Γεvεἰ δικαιω lv o paeto ἀυθρωπω , o ρα χε τεκvοv, ' καλουσι χρυσει lv. Sed eam concordiam haud raro inesse iam antiquissimis et Graecorum et Romanorum iambis Corssenius y comprobavit, ut apud Aristoph. V. 1.: ὀρρο κελευεις, I et δευδρο Ψαtvεταt.

ἐν οἶς ἀεὶ χελῶσι o θεωμε Ot, οὐκ οἶδ' ὁ δ' μος uetos ritέζεται. et apud Plaut. Amph. prol. 50.: nunc quam rem ornatam huc Veni, primum proloquar, post argumentum huius eloquar tragoediae. Quid contraxistis frontem quia tragoediam . . sit Catuli. c. .: Phaselus ille, quem videtis, hospites, ait fuisse navium celerrimus te. cf. r. 34 57 26 6. , Ausspracheon Vocalismus de lat. Sprache p. 406. te.

28쪽

ictum cum verborum accentu conexuisse Videaturi .

Inter Babrii versus 1425, qui nobis traditi sunt, circiter 84 ita

percussi sunt, ut pedum ictus congruat eum Verborum accentu. Apud Hipponactem, ex quo circiter 150 versus restant, tales Versus leguntur septem ). Utu res se habet, id quidem negandum est Babri artem metricam comparari posse cum Bygantinorum Versibus politicis, qui nulla alia ratione contineantur quam syllabarum numero. Nempe versus, qui Vocantur politici, duodecim syllabis compositi sunt, ita tamen, ut paenultima quaeque habeat accentum. Crustus autem dactylicos illos poetas, quorum caput est Nonnus comparandos adhibet, cum similem versuum concludendorum rationem secuti sint atque Babrius. Sed hac ex re nihil conici potest, cum et rusius ipse abrium a Nonno recedere confiteatur, quod μέυ δέ, rάρ, alias particulas apud poetas dactylicos, qui quinto post Chr. n. saeculo floruerant, hoc loco frequentissimas non admiserit in exitum et Nonnum Babrii sabnias hexametris imitatum esse inter omnes c0nStet. Sed ad alias res metricas procedamus, unde abrium non Romanorum, sed Graecorum ch0liambographos quamvis sua usum ratione adhibuisse appareat. De spondeorum usu apud Romanos Caesius Bassus haec dicit:. hic scazon pessimus erit, ut habuerit alium quinto loco quam iambum; quo tamen sine religione usus est Hipponax ; quam rem Lucianus uellerus de re metr poet latin p. 149. ita explicat: ἡ in Romanorem gagontibus ultimo spondeo antecedere iambum Vel pueris notum, hanc normam apud Latinos iam ab initio inde servarunt Catullus et aequales excepto, ut videtur, Varrone praeterea ultima aetate Boethio post annos DC redintegrari Varionis licentiam tam cerium quam mirum est. V abrius autem non raro spondeum in quinto pede habet'. 3 cf. 2 6 3, 10 5, 6 7 6 11 4. 11 b. 12 6. 4, 3 15 4. 17 6.18, 8. 19, 7. 29, 4. 31,9. 32, 3. 33, 24. 34, 8. 34,9. 34, 11. 37, 10 38, 5.

38 6 43, 4. 43, 6. e. c.' es. 1, 3. 3, 2 22 6 46, 3. 7, 4. 58, 1. 5. cf. 22 9. 39 4. 45, 3. 3, 4. 70, 6 etc.

29쪽

- 19 Nee minus anapaestorum copia recessit a Romanis, quo factum est, ni multi abri editores leges metricas Romanorum abrium sibi imposuisse arbitrati anapaestos excepta prima versuum sede Babri apologis expellere conarentur'. Ut exemplis utar legitur et in cod. . et apud Suidam fab. 10, 12.): κεχολωμαι correxit Eberhardius Oetαtuto, einekius χολουμαι. cf. ab. 22, 12 Cod. A. praebet:

Mihi quidem, cum altero pede ferendos esse anapaestos usu Babriano comprobetur cf. ab. 57 6 69 2 75, 6 75, 15 76 12 88 8. 88 17. te. , scribendum Videtur, quia desideratur nomen eius, qui fit nudus capillis:

Anapaestum apud Hipponactem esse inauditum Crustus dicit, quamquam legimus hos Versus: Κριτtrii , Itbi ἐν et ρ κατωπτικερ ἐουλ ρ. et ὁ Κιθαιρω Λυδtourtv lv χοροῖς βακχ ov.

Etiamsi primas horum versuum sedes non esse certae formae Oncedendum est, tamen hoc loco respiciendum videtur ad gelaemhaec dicentem ): δεχovτα και . . . to itvαπαtστου Iatetici vαξ et ad certissimum fragmentum cI. p. 15. : ἐκέλευε βάλλει καὶ λευει Ιππωυακτα. falsumque est Hephaestionis testimonium: ὁ δὲ χωλo' οὐ δέχεται. . . Oυτε δακτυλο ουτε pi'ραχυ ουτ ὰvαπαι ou, cum saepius dactylos et tribrachos iam ab Hipponacte adhiberi nemo neget '). Ceterum quod a Crusio ex usu monosyllaborum in fine versuum adhibitorum conicitur, mihi quidem salsum videtur. Etenim apud Ba-brium ut apud Hipponactem, Callimachum, alios numquam hoc loco

monosyllaba leguntur, apud Romanos tamen non semper Vitantur, etiamsi saepe coalescunt cum syllaba antecedente. f. Catuli. c. 39, 20.44, 2 etc.' apud Cramer. D. X. . . 308. cf. rg. 9. 11. 12. hoenic. rg. l. 3. LiriSciau de meu comp. p. 418 ed. GaiSi. 2.

30쪽

qua Hephaestionis perversa opinione factum esse mihi videtur. ut Meinelitus anapaestos ex Hipponactis fragmentis eicere studeret. Quare Babrium cum omnino non fuisse imitatorem choliambo- graphorum Romanorum Videamus, ex eius arte metrica fuisse natione Romanum conicere non licet. Quod denique a Crusio vestigia quaedam e Babrii genere dicendi conferuntur, unde abrium suisse Romanum appareat ea prosecta esse non ex fabulatore ipso, sed ex usu tritissimo, quo poeta a magistris et pueris in scholis mediae aetatis pertractabatur, veri simillimum est. Liceat autem illa apud Babrium sermonis Romanorem Vestigia a Zachariaeo' , Crusio, aliis collecta

codex Α. exhibet λιβυς ιυός. emendavit SchneideWinus Λιβυ- πλοι itaque lubrica esse haec rusti coniectura videtur, cum nulla alia re nitatur, nisi SchneideWin emendatione. Quamquam Λιβυ- πιλο apud veteres Graecorum scriptores non leguntur, leguntur Λιβυες et Λιβυκοι - tamen simili ratione sunt Καριυοι et Καρικοι. Primum quidem inveniuntur Libystini apud Catullum'. Macrobius antem Apollinem Libystinum a Siculis cultum esse auctor est. Quare veri simillimum est Catullum Alexandrinum quendam poetam, fortasse Callimachum, secutum hanc formam e Graecis transtulisse ad Romanos. Accedit, quod teste Stephano Bygantios Λιβυες

idem erant acolpum Ot, ut, ni fallor, metri causa abrius hac forma, si Vera atque genuina est, usus esse possit videri. υλα pluralem:

Babrius sexies adhibuit tamen singulari numero non abstinuit'. Apud antiquissimos scriptores Graecos pluralem Vocis υλη frustra quaesivi, repperi tamen iam apud Aristotelem si , saepissime apud posteriores, ut apud Dionys Halic de huc. 6, lut Parad. 21

do dictione abriana, diss Goeti 1875. 60 1 montibus Libystinis.' p. 15. 12, 14. 23, 1. 43 11 45 7 46, 1. 76 6 90 1. 129 6).' Metaph. . 9, 1085. b.