Quaestiones Babrianae [microform]

31쪽

quod rusio aliisque simillimum illi Vergilii voci litora radendi

videtur, tantum abest, ut profectum esse e lingua Latina concedam, ut contra Vocabulum esse vere Graecum putem ex piscatorum usu

petitum, ut Britanni de everriculo dicunt to have . Ceterum Avianus hos apologi Babriani versus ita imitatus est: Piscator solitus praedam suspendere saeta exigui piscis vile trahebat onus. et abri paraphrasta ἁλιευς καθεις et δικτυo IvηυεIκε λαι, δα. ἐπεχει 26 5 50 11:Babrius bis verbum ἐπεχει simplex ita usurpavit, ut alii

dixerunt ὀφθαλμ.ό vel διαυοια vel I tol ιη ἐπεχεt Ttvt. Romani autem dicere solent animum advertere vel animadvertere vel advertere ) Ille abri usus non Graecorum esse

videbatur inusio. Sed confer Herodot. 6, 96 ἐα αξ ρ ἐπεῖχου

συvεζήκει 106, 10: cod. . exhibet: μεθ' ς τὰ πολλα λειλιχως συ εο τεt. Iterum igitur incertum est fundamentum. Sed concedamus Babrii mScrississe συvεζηκει. Quamquam hoc loco συζῆ non idem sificat, quod τ δε ductu, sed Σ μετα ιυος. De συζῆ iam qua saeculo creberrimo f. lat. Polit. p. 302. B, Dem. p. 330, 2. te. Aristot eth. 4, 12. 13. . . rhet. 2, 14 etc. Babrius autem adamat Verba cum συ composita, ut ur7ερωv' i. e. senectutis socius, quod ni fallor, a Babrio inventum a nullo nisi ab Ensinthio Drecipitur. Atque seiungendum esse συπερ o a consenescendi similitudine nemo negabit Ceterum non desunt, qui fabulam 106. mala Pes Cic. ad fam. I, 1. etc. fab. 22, 7. 4. 306, 34. de usu abriano praepositionis Iu cf. Ruthers. p. 183.

32쪽

videtur. Tamen non proeul distant urip. Suppl. 33 ἀπῆλθε

Videmus probandum non esse, quod Crustus conicit abrium fuisse hominem Romanum. Sed ne plus temporis consumam ad hanc sententiam refellendam certum, ut mihi quidem videtur asseram argumentum, unde appareat abrium non in Italia sed in Aegypto vitam degisse. Extat enim abri apologus quo

Juppiter aves convocasse narratur, ut omnium pulcherrimae traderet regnum Coracis autem, quae pennis ab aliis ereptis exornata principatum petiverat, dolo cognito hi versus a poeta adiciuntur: ὁ Ζευς δ' ἐθά11βε και παρειχε est Vlκη , et μὴ χελιδ ovoueti v 'Aθηυαινὶ,

Quid Pavo, unonis celeberrima volucris, omittitur, quae et apud Graecos et apud Romanos permagni aestimabatur Itaque omnino non dubitandum est, quin abrius, si in Italia aut in Graecia floruisset, hoc loco pavonem nominaturus fuerit. Ex illo autem Hebes libro praestantissimo ), qui inscribitur Κultur-pflangemund Haustiere', pavonem discimus ignotum fuisse Aegyptiis,' cf. abr. ab. 115,3 et 30.

33쪽

unde sequitur, ut Babrius vixisse putandus sit in Aegypto. Iuvatque Phaedri fabulam de cornice alienis pennis exornata comparare eum illo abri apologo neque mirum est, quod apud Phaedrum graculus superbus pennas pavoni, quae degiderant, sustulit nempe Phaedram fabellas conscripsisse Romae constat Aesopi autem,

Ceterum non opponendum Videtur, quod fab. b. pavo aBabrio citatur, quia eum apologum Spurium esse Ruthersordius recte monuit, neque multum tribuendum est Suidae testimonio, cuius e fragmento sub voce γέραvo servato, quantum distet fabula Athoa, intelligatur, praesertim cum iam supra non omnes fabulas Suida abri addictas esse genuinas certiores facti simus. XI.

Nunc breviter dicam, quid mihi videatur de Babri aetate.

Ac primum quidem poeta non eo utitur digendi genere, ut certo aetas possit circumscribi. Itaque Zachariaeus in eam adducitur sententiam, ut ipse confiteatur: Quamquam multa in his sci. Babrii fabulis insunt, quae etiam serius tempus monstrant, tamen eo, quod iam Dositheus Magister et Julianus abrium noverunt. impedimur, ne eum tertio saeculo vel serior aevo assignemus.

Itaque ex rebus ipsis termini aetatis abrii quantum res ipsae sufficiunt, exquirendi videntur. Ac primum quidem haud dubium est, quin abrius ante Dositheum, qui floruit tertio post Chr. n. Saeculo, apologos c0nfecerit, cum ab eo citetur. ellerus' autem Babrium dies illas tristissimas vidisse putat, quibus Achaeorum foedus una cum omnium Graecorum libertate gloriosissime periret cum non sit dubitandum, quin ad illa tempora respiciat haec

Babri fabula':

34쪽

Quod ab omnibus Achaeus canis eligatur dux, cuius generis virtutes a nullo veterum scriptore nisi a Babrio commemorentur,

haud dubie significari praeclarissimum illud Achaeorum bellum, in quod Babri aetas incidere putanda sit. Quod Κelleri iudicium

temere nimiumque festinanter dictum esse et berhardio et mihi videtur. idem enim Achaeorum canes a Polluce praedicantur:

concederetur describi illo apologo Achaeorum bellum, tamen inde nihil aliud concluderetur nisi abrium post id tempus floruisse,

sed, quot annis post illud bellum vixerit, ex hac fabella omnino non cognoscitur. Facile enim abrius apologum non ex suopte ingenio, sed ex alio quodam fabulatore haurire poterat. Sed recedamus ad ea, quae a Crusio de Babri aetate temptantur. Dicit enim poetam floruisse imperatore Alexandro Severo. Ac primum quidem Crusio, etiamsi ipse udo seriptore filium Severo fuisse tradi negat, tamen verisimile videtur discipulum fuisse filium Alexandri Severi ), quippe quem omnino non fuisse mulierum forem constet. Sed in tanto scriptorum illius aetatis numero fieri potuisse putas, ut imperatorius filius tantis obscuraretur nubibus, ut nemini notus sit nisi Boissonadio et rusio 'Accedunt praeterea maiores difficultates, quibus Crustus oppressus ut naufragus frustra laboret. Constat enim Dositheum in usum puerorum Graecorum Latinam linguam discentium moni genealogiam Graece et Latine descripsisse anno . Chr. n. 207. quo anno ipse pater lexander puerulus erat duorum annorum. Itaque Crustus eos abri apologos, quos Dositheus in suum libellum recepit, haustos esse ex priore Babri editione arbitratur triginta circiter annis ante alteram in lucem missa. Quae si ita 5, 37. Nunc quidem Crustus cs Wochenschri fur hi s. hilol. 1891. p. 619. e. s. a Babrio appellari dicit Branchum deum, ex quo Chilonem esse natum Aristagoras Milesius testetur, Velut Chilonis et Aesopi aemulum. Ut alia praetermittam, quae huic opinioni adversantur, haud dubie illud o Bραiχε et ἐκ vo Crusti

sententiae obstat.

35쪽

- 25 sunt, Crusio concedendum est Branchum et Alexandri filium non eosdem fuisse. At tamen verba abri ipsa: ἐκ δευτερου σοι a ,δε βιβλο ἀειδυ, dubitationem non habent, quin eidem et prior et altera fabularum editio a Babrio sint dedicatae illud enim ἐκ δευτέρου nihil aliud significare atque Voculam iterum comprobatur fab. 114 5. et fab. 95, 101. Ne felicius a Uisio fieri potuisse contenditur, ut poeta, priusquam apologos collectos edidisset, pauculos aliquos

publici iuris faceret vel amicis impertiret. Etenim abrius filio

Alexandri Severi fabellas non ante annum 35 mittere poterat, cum filius imperatorius neque ante annum 225. natus et, quo tempore librum accepit dedicatum, eo circa ad aetatem decem annorum provectus esse censendus sit. Quae si ita essent, abrius apologos sere per triginta annos repositos servasse putandus est.

Sed quo consilio motus Quia fabulae egebant lima Minime, cum toto abri thesauro insit unus idemque orationis stilus. Qua re me iudice nil impedit, quominus Carolo Lachmanno astipulantes Babrium floruisse censeamus primo post Chr. n. saeculo ). Quisnam fuerit ille Alexander, meo quidem arbitrio vi umquam certo poterit cognosci, nisi novis titulis repertis id aenigma erit solutum. etiamsi me non fugit eos versus, qui ab Apollonio sophista inclerico Homerico p. 10, 13. traduntur, propter ultimi pedis accentum

a Babrio esse abiudicandos.

36쪽

Fortuna studiis meis abrianis favere videtur, cum Herodae mimiambis paucos ante dies quasi ab inseris in lucem revocatis eis rebus, quas animi quadam divinatione de abrii choliambis

suspicatus sum, nune certissima additur fides stabileque fundamentum. Neque tamen harum rerum diiudicandarum difficultates diminutae, sed auctae videntur, quia Herodae versus nuperrimea enyone e papyro Aegyptio descripti Rutherfordi editio

Vix digna videtur quae citetur temporum iniquitate ingenti mendarum et lacunarum numero maculati sunt, quarum partem Blassius et Crustus sanare studebant. In tot tantisque errandi periculis versato Dielsius mihi opitulatus nec tempori nec labori pepercit, ut, quae ipse ingeniose ad mimiambos pernoscendos vel emendandos

excogitavit, ea mecum communicaret.

Restant Herodae versus 598 integri, quorum exeunt in syllabas natura longas 27 in I, i, , v etc. 199, in vocales breVes 72, ut manifestum sit Herodam ut ceteros Graecorum choliambographos in ultima versuum sed raro sibi concessisse syllabas exeuntes in brevem vocalem, quas abrium hoc loco omnino vitasse constat. Neque aliter altera, quae dicitur Babri regula sese habet in paenultima Versuum sede considit accentus quam normam Herodas ita secutus est, ut eam quadringenties tricies quinquies servaret, violaret centies sexagies ter. Quae cum ita sint, quod antea ex choliamborum reliquiis abrium non novas artis metricae leges invenisse conieci sed iam ante haud ignotas excoluisse et singulari cum severitate observasse, erodae carminibus luce clarius comprobatur. Quod saepissime erodas ut abrius pronominibus

8μεῖς, μεις etc. in ultima versuum sede utitur, nunc non mirum

37쪽

videatur. Iterque enim, ubicumque ea adhibet, retrahit accentum in primam syllabam excepto versuum initio. Caesio Basso teste hie seagon pessimus est, qui habet alium quinto loco pedem quam iambum, quo tamen sine religione usus est Hipponax Babrium autem hoc loco non raro spondeum admisisse iam antea commemoratum est. Apud Herodam non nisi integros versus numerantibus circiter vicies in quinto pede occurrit spondeus, ut mimiamborum poeta fere ubique notissimam illam

normam eoasse Videatur.

Procedamus nunc ad anapaestorum usum. Invenitur enim apud Herodam prima sede septies f. 4 5 4, 6 4 9 5, 1 5, 13.5, 31. 7, 57. secunda semel f 2, 79 σύ με ισυκ', tertia numquam. Quarto autem loco bis traditur anapaestus f. 6 5b., ubi n0 μακαριτις, Sed μακαρto scribendum esse conicio, et cf. 2, 31: πολιος καλυπτῆρες, ubi littera i tenuitate exonerari anapaestum paret cf. V. 4, 72. ubi eadem ratione anapaestus quinto in pede expeditur. Ita fit ut Herodam nullo loco anapaestos legitimos sibi concessisse putemus nisi primo atque secundo. Nec minus severe utitur erodas dactylis Leguntur enim nusquam nisi

prima sede sexies decies: 1, 33 2, 26 2 40 2, 42 2, 56 2 88. 3, 44. 3, 3. 4, 20 4, 81 4, 1. 4 93 4 94 6 57. 7, 58. 7 6 I. 3 et tertia ter decies 1 9. 1, 28. 1. 30 4 19 5 53 6, 24 6 67. 6, 74 6, 92 7, 5 7 60. 7, 128. 7 129. . Tribrachys adhibetur primo loco ter, secundo ter decies, tertio quinquies, quarto ter.' Apud Herodam semper scribendum esse inoc non'Ioc ex Jadis norina patet et confirmatur V. 1, 53. cf. 2, 32. 2, 79. 3, 3. 7, 27. Accedunt duo versus, quibus altera sede anapaestum inesse verisimillimum sit, cum legendum rideatur: 3, es δ' et cit στρανλαt. Λαμπρ ,κε - συμφορης δ''δη etc. et 3 19: α δορκαλ δε ὀ etc.

38쪽

I Quod uechelerus in mus Rhen vol. an. 886. conicit in Babrii sab. 86,8 pro μελο legendum esse ei ιεt, probari non potest.2 Branchus et Alexandri regis filius, qui apud Babrium inveniuntur, sunt una eademque pers0nR. 3 In artificis Romani lucerna, quae est in antiquario Berotinensi ro XXI,5989. expressa est fabella litteris non servata qua grus iudex inducitur elephanti et muris, nescio qua de causa, decertantium. 4 Apologos, quibus arbores fingebantur loquentes, R0manis ante Tiberii imperatoris tempora displicuisse manifestum est.b Ennius apologos satiris inspersit, non seorsum ut peculiare quoddam carminum genus conscripsit. 6 Iones solos fuisse apologorum auctores non recte statuit

Neubnerus.

39쪽

Latus sum Posnaniae ultus,erner ante diem VIII Idus Aprilis anni h. s. LXVI patre Philippo, philosophiae doctore, matre Flora e gente Rotholaiana, quos parentes carissimos praematura morte ereptos mihi lugeo Fidem profiteor mosaicam. Patria in nrbe litterarum rudimentis imbutus inter gymnasii Gedanensis discipulos receptus sum quod usque ad hunc diem regitur a Carnutho, viro animi atque ingenii virtutibus summopere omnibus venerando. Postquam enim pater agri colendi causa rustransmigravit, puer tredecim annorum Cossmanni fratris, qui quasi alter pater singulari me amplexus est amore atque cura, in disciplinam Gedanum veni. Α- h. s. LXXXVI maturitatis testimonio instruetus ratistaviam me contuli, ubi sex per menses frequentavi scholas erigit, ossbachii, Freudenthali, Ednardi Meyeri, gem Erdmanni Tunc Monachi, bi philologiae studiis me dedi tria per semestria, andivi oelminum, Schoellium, Christium. Pranulum Bernaysium, Omannum, Brennerum, Silvium. Oelsilini Schoellii, Christi benignitate mihi contigit ut interessem sodalis per id tempus seminario regio. Berotini, quo postea profectus sum, ut finem imponerem studiis, docuerunt me Dielsius, Huebnerus, ahlenus, ircisomus, Zellerus, Robertus Dilthous Curtius, Furtavaenglerus, oedigerus, Schroederas, Ericus Stamiduus, Strachius. Dielsi societati interfui per quattuor semestria. Curtii et Roberti per sex menses. Quibus Viri omnibus, praecipue emanno Dielsio, qui praeter ceteros fautor extitit studiorum meorum, quoad vivo, gratias habebo