Quaestiones de Promethei Aeschyleae re scaenica [microform]

31쪽

Accedit quod cum splendore illo brevibus spatiis effuso tonitrua simul audiebantur neqne ea quoque semel aut bis sed continuo. Edita sunt tonitrua ex

Do bronte O. De bronte non admodum difficilis est quaestio; erat autem amphora quaedam, quae calculos maritimos continebat hi calculi in aereum lebetem immittebantur, in quo volutati strepitum tonitrui similem edebant. Sic enim Bernhardius descriptionem Pollucis i et quod eadem de orauidas memoriae prodit, recte interpretari mihi videtur Schneidero omnium soli in mentem Venit ronteum sub scaena . . sub pulpito fuisse. Nam Pollucis λυπο την σκηνην Omσειν et

ἐοικοτα βροντῆ. Istum errorem ex alio ejus errore profectum 8S Puto. Dicit enim t. c. p. 102: Durta die Ohlen aum unter derBilhne und de einem Resonangboden ahnlichen orbithne mussiede Ton, te durch in Sprachroh versiarkt erdon Omnes autem viri docti, qui huic rei peram dederunt, Schneiderum hac in re valde errasse neque ullam pulpiti partem in orchestram eminentem suisse demonstrarunt. vide tabulam Schneideri libro additam . das Ogeton.)

32쪽

Suidae υ ro τὴν σκηνην omnibus paene viris doctis' non sub scaena sed post scaenae parietes

vortuntur. De anapies mute.

Putat Sommerbroditus' in extrema tragoediae parte cum omnia inhiante terrae gurgite immergantur, an Apiesmate essici terrae istum motum. Hunc an legmati usum Schoenbornius reicit qui uΘέρα ποντωξυντεταραγμένον . . . in scaena Veterum repraesentari non potuisse dicit et terrae motum solis verborum coloribus depictum a spectatoribus fingi. t certe etiamsi in omni omni aetatis theatro opus est ut multa fingantur praeter ea quae repraesentantur, neque nunc neque unquam machinis abstineat is qu1 terraemotum oculis spectantium exhibere vult. Itaque Aeschylus cum ad efficiendam speciem

terrae motus anaplegma adesset, certe usus est anapiesmate. DSunt qui eam machinam sub orchestram Α Μuellerus i. c. p. 334 pauca tantum asperi: Das Brovisum ill Rothmann in die hohle Raum de Uniectaues

gu entnehmen sein das es hinter de DecorationsWaud lag. Lohdius i. c. p. 18). Dies Donnem chine besan sich, mi Pollux erichtet, in inem intere Raum des cenen-gebaudes. Idem affert aut p. 1771 et Genertius i. c. 185. l. c. P. 38. Accuratius si quis de hac machina inquirere vult, legendum est, quod dicunt hac de re A. uellerus p. 335. Rothmam, P. 16. M. Hermann. p. VI 2, pag. 133-139. Ohdius 22.

33쪽

collocent in hac fabula et Oceanides extrema parte anapiesmate demergi velint. Id autem propterea aliquid offensionis habere mihi videtur, quod spatio tam late aperto pus fuisset ad demergendas quindecim ce-anides, ut nequaquam a terrae gurgite hauriri viderentur,

praesertim cum meminerimus orchestram omni matucaruisse.

Non sine difficultate disseri potest de discessu ce-anidum, ne uno quidem versu dicto abscedentium, cujus rei nullum praeter hanc fabulam exen,plum Atat. Sed ortasse hoc ipso silentio Aeschylus terrorem

augere potuit, si chorus, neglecto communi more, per orchestram huc illuc sine ulla cantilena anxie saltans vel decurrens in scaenam post parietes passim abcessit, cum rometheus ipse cum saxo sub terrami. e. logeum deprimeretur anapiesmate.

34쪽

Do histrionibuS.

I ii romethei initio conspicitur Titan ipse stans in rupe, ad quam mox affigetur a Vulcano statim ab initio praesente ad latera illius stant Robur o Vis. )Ρromethei corpus num merum simulacrum fuerit, sub quod idem histrio, qui primo Vulcani partes egerat, postea demum subrepserit ejusque ex ore sequentia pronuntiaverit, magna inter viros doctos lis est. Sed Gonellius de simulacris in rometheo adhibitis recte adnotat hoc: simulacrorum in Attica tragoedia usum fuisse nemo negabit, μὴ et facile apparebit, romethei personam non ab actore aliquo agi potuisse sed simulacrum, quodiromethei speciem haberet, in rupibus

constitutum fuisse, si causas quas affert Godose. er- mannus attente perspexerimus. δ)Ρrimum enim homo pedibus manibus lateribus ad saxa alligatus quomodo non solum immotus stare per

Τ cf. Fred. Wieseler disputatio de diffossioribus quibusdam Pollucis aliorumque scriptorum veterum locis ad rem scaenicam spectantibus. Mottingae 1866 p. 5. Genellius, . c. p. 103 De Gebrauch de Puppe istliberali de altischen ragodie nichtobguleugnen. Adnotationes ad rometheum Vinctu. 5.

35쪽

totam fabulam potuerit sed etiam Vocem integram et vigentem conservare, difficile est intellectu Deinde ipsa species romethei, qui vi aliter quam maxima parte corporis nudus conspici potuit, in vero homine

cothurnis ceteroque ornatu Marente exigua planeque

indigna Titane Visa esset spectatoribus. Ille denique cuneus: Τ)

per medium pectus adactus certe poscit si lacrum. )Contra Sommerbroditus duabus de causis simulacrum

remoVendum esse cen8et, cum a Graecorum tum ab

histrionum arte alienum 8se simulacrum judicans. )Quod a natura Graecorum alienum fuisse putat simulacrum, equidem hic memini epperti, qui

optime nostram cum Graecorum scaenam comparat. 3 Prom. v. 64, 65. nisi forte similem apud antiquos volumus actorum fuisse dolum, qualem apud nostrates scimus, quum mortem sibi consciscant in scaena aut trucidant gladio inter se. De Aeschyli re scaenica p. 3. Die Aligriechische Buche p. 261.: Unse Schauspiei, Wolches durchweg in historisches ist, machi e sich, einerei genthiimlichen estimmun gemass gur Ausgabe, die menSch- lichen ustan te die es ledergeben soli, mi morachster reuegu opire Dahe studire Wi die Trachien undinoden soWeit Wi damit vordringenaonnen vergistichen die Portraiis berithmter Μanner, die aus de Buhne dargestelli erde solle und suchen liberal bis ins ingelnste de Naturireue ingudringen dennunser sogenanntes deales Costum is eigentile nichis Anderes, at die AbWesenheit Alles Costlim im emeren Sinne des Wortes Bel de Griecte mussi dies ander sein.

36쪽

Etenim cogitemus de ,personis seu tragoediae seu comoediae quae in dubio magis quam simulacrum a natura Graecorum spectantium alienae Videri possunt. In nubibus Aristophanis servus, i quia oleum in lucernam fundere omisis, a domino punitur, etiamsi tenebras, utpote quibus lucernae oleo aluntur, nequaquam potuerunt repraesentari nisi per verba actorum in animis spectantium, et noctem, si opus filii, simulatam tantum fuisse motu actorum instabili et incerto concedet, Mi veterum fabulas sole ipso lucent actas esse meminit. Cum de Graecorum ,natura agitur, non procul abest a proposito picturae mentio, ubi porta domum repraesentat et columna significat

aulam obsaeptam, Herma exitum indicat vel aditum domus. ε Miles significat exercitum protypo quoddam enndori et Schoene das lateranischemuseum t. H. g. . Apollo qui mortem mittit et miles humi cubans quod protypo indicat, ut jam dixi militem, qui Achaeos repraesentat, qui telis mortiferis

his. 5. Θεράπων:

37쪽

Μuesseri de ista ratiocinatione Verba: pro rome the figuram quandam quod viderent Atlaenienses gravaturos fuisse id non magni momenti pronendum. λ)Quod autem de actornmaarte contra simulacrum disserit Sommerbroditus, nisi admodum fallor, non opus est, ut refellam. Haec sunt ejus argumenta: ),,In scaena fabula docetur ab actoribus, actorum autem ars, id quod ipsum vocabulum indicat, in ,, agendo posita est; atqui simulacrum aliquod,

etiamsi summa arte moveatur, agere non potest ergo

Promethei vices expleri non potuerunt machinae ope. Equidem propterea de actione quadam non cogitabo, quod Titan duobus brachiis Vinctus, pectore transfixo, paene nullum habuit membrum corporis, quo geret. Itaque nulla habita ratione eorum, quae oratorie de agendi vocabulo ε in universcum non sine ure aliquo

πραττοντες ποιουν-αι την μινησιν etiamsi dicit, attamen iegelerus

Theatergebaude etc. Gottingae 1851. p. 49. optime monuit παΘη dicendo magis quam agendo descripta esse in scaena veterum. Ubinam porro aut qualis est actio in Persis, quam fabulam scite Jacobsius cum illo genere comparavit, quod contate a nostratibus vocatur cf. G. Hermanni op. II. p. so).

38쪽

adicit, non dubitem accipere, quod cum Wolhero 3 statuerunt G. Hermannus, 3 C. Fred Hermannus, Schoenbomius, in . uellerus edi romethei partes expletas fuisse simulacri alumento, quod rupi affixum esset et histrionem illi. complecteretur, qui primo Vulcani partes egerit. Quodsi Sommerbroditus in Prometheum in ipso incessu, dum liber sit, quodammodo indicare posse

fingit animi sui firmitatem et constantiam, recte eum

A. uellero xquaeritnr, unde liceat eonici Prometheum magnifice incedere, priusquam ad saxa alligetur. Immo ipse rometheus cum Vulcano Roborosi jam inde ab initi stans in scaena potuit conspici, si quidem paries quidam ductilis subtractus est, cujus parietis usum in Mace Sophocle secundo actu et in

Eumenidibus satis cognoscimus ex Schoenborni hac de re argumentis ' etiamsi Vocabulum ηγcto, quo in Eumenidibus Orestes et in nostra tragoedia utitur Bia, non tanti ponderis faciam, quanti secit Schoen-bornius; nam etiam ηκω cis solus dicit, qui βεβηκεν. Priusquam de distributione personarum pergam scribere, propterea, quo tempore primum haec fabulat De Aeschyli ternione Prometheo. p. 30. adnot. ad Aeschyl. Prom. V. P. 55 sqq. In disputatione personarum inter histriones in tragoediis gr. arburg 1840. p. 23. I. c. p. 294. . l. p. 19 sqq.

' l. c. . 54.7 l. c. p. 19.' l. c. p. 16.

39쪽

docta sit, inquirendum erit, quod nonnulli ex tempore conicere conati sunt numerum histriomam et alii invicem ex numero histrionum tempus quo primum docta sit Ρrometheus Equidem certi aliquid afferre non possum; nam de tempore ibi constat nisi conjectura, ut Opinor, argutior quam verior Hermania et Sommer-brodiit. Asque Hermannus sic argumentatur si hol. 75 2 arsit Aetna secundum marmor Ox. p. 3v. 68 recente adhuc incendi illius memoria scriptum esse Prometheum Vinctum, arguere videtur vaticinium ea de re romethei. μ)Num statem ex isto vaticinio certum tale argumentum sumi possit, mihi non ita liquet, ut Her- manno. Nam etiam si concedendum erit, poetam Aetnat admiratione adactum esse ad hanc fabulam scribendam, tamen nihil de tempore ipso certi ex hac re concludi potest. Si ersas septimo anno post

victoriam Graecorum Octos esse constat, nemo certis argumentis demonstrare poterit, quot anno praeteriisse opus fuerit, ut haec fabula suam haberet maturitatem.

Altera de tempore conjectura Sommorbrodii his verbis dici potest: ,Sophoclem tertium actorem in

scaenam produxisse constat et sine ulla dubitatione non prius publice accepta est haec nova re quam Sophocles magnam auctoritatem assequebatur i. e.

De choro Eumenid opusc. II. p. 146. Bernhardius nulla adhibita causa in historia liter gr ed. 1845 non ante Ol. 75. 2. Prometheum doctam esse consei p. 759.

40쪽

priusquam in tragoedia vicerat l. 7, 4. Porro

Aeschylus non prius recepit in fabulas suas tertium actorem, antequam publica lege institutus erat atqui in Prometheo tres actores opus erant, ergo ea fabula non ante Ol. 7, 4 coinmissa est. y Haec quoque argumentatio praesertini duo exhibet vitia dijudicanti. Nequaquam enim satis patet in hoc fabula tribus actoribus Opus esse, sed, ut paullo infra demonstrabo,

duo prorsus poetae sufficere potuerunt ποκριται tum etiamsi de tertio actore cum Sommerbrodito convenerit inter viros doctos, tamen ne ex hoc quidem

re certi aliquid conici licebit de tempore. Nam quoquo tempore Sophocles in tragoedia cum tribus actoribus Vicit, nemo demonstrare poterit, eum ante hanc Victoriam actore tertio omnino abstinuis neque exposuisse jam ante Ol. 77, 4. in tertio actore producendo exemplum ceteris poetis ad imitandum.

Itaque victoria Ol. 77, 4. a Sophocle reportata

nullam omnino rationem stabilem praebet, quae subesse possit Sommerbrodii sententiae. Ceterum monendum est, apud Aeschylum tertium actorem statui posse nisi quum tres actores simul colloquantur, id quod in nostra tragoedia non faciunt. Fuerunt qui secundum Virtutem et praestantiam tragoediarum aliam post aliam fingente doctam etiani Ρrometheo suum quendam locum et tempus impertirent; sed quam inanis sit talis argumentatio, nemo ignorabit.