Euripidea. [microform]

11쪽

praecedant imagines 3 forsitan quispiam dixerit huic si satis o ululas Wolestorum, cum

motoparum imaginos in tribus lampli latoribus diminari cui regi optimo iure respondeas non satas oculis motis' βλέφαρ- μό- imagines duorum aut trium ampli latin

conspici posse, sed sus ess Ioco mutato, habeo tamen causam, qua Gigantomactis genus divessum certissim probetur subsec intur enim haec: σκενναι κυνον ἐν σώα- λαενοισιτισάντων. quamquam τειχεσι peris depraVatum si, quod metricae ratione doconi, tamen aut Iocum Gigantomachiae aut ginus Verbis ἐν τεαεσι λαειοισι a poeta indicatum emo nemo

potori negare iam si ingantum pugnam non minus quamin lem si inerophoniam in metopia incisam humo sumemus, nonne stultissimus dicendu erit posta, qui duabus imaginibus discriptis ad tertiam demum locum vel genus significaverit 3 addo Gigantomachiae lacum diversum num hanc quoquo inter metopas quaerei accedit aliud indicium ut mihi quidem Videtur non contemnendum parodum nim ita instituit Euripides, ut alterum hemichorion imaginos ostendat et deseribat, clarum interpretationibus illius respondis vorsu autem 205, quo incipit, antomachus descriptis, Misinoria partes mutant quod antea resp-demthemichorion, doscribit, quod sacri aeut respondet'. nonne id ipsin diversa imaginum genera indicare videtur Herculem contra et Bellerophontem cur disiungamus inter se nullam video causam ad idem igitur genus resem. 2 non quin quo imagines sed tres describit chorus v. 190-218; iganto machiam una imago complectitur quod nisi viri docti opinionibus

quibusdam praeoccupati secus statuissent, operae pretim non esset probare nam cum chorum audias canentem: σκέψαι κλονον ἐν τείχεσι ν λαενοισι Γιγαντων, quis est quin de una imagine κλονον παντων repraesentante cogitet atque in unam imaginem oculos suos convortit altera chori pars cum respondeat: δε L . ρος κλονον Γιγαντων δερκόμεθ', cpίλαι iam illae quae antea uni Versam imaginem sociis monstraverant, oculas earum in singulas partes eminentes retarunt: 20 λευσσεις os ἐπ' 'κελα γοργ-ὸν πάλλουσαν τυν;

212 τί γάρ; κεραννον ciμφίπυρον βριμον ἔνυιος

εκηβόλοισι χερσίν i

216 καἰ Βρομιος ἄλλο απολέμοισι κισσίνοισι βακτροις ἐναιρε γας τέκνων ὁ Βακχευς.

formulas loquendi ουν, τί γαρ καί noli neglegora sed ne quidquam dubitationis relinquatur, poeta imaginem istam κλονον Γιγαντων appella κλονος autem ab epica literarum Ora carum aetate ad dimicantium turbam pertinet recteque explicatine chius ταραχη πολέμου. sequitur, ut nemo aut tria aut plura' deorum Gigantumque duessa in metopis incisa, quae

hoc argumonto usus est Schoemarinus I. I. p. 85. in codicibus personarum notae, ut solent, multifariam corruptae sunt metrum tamen et 'tionea antistrophicas verum docent certisatas.

' elcherus, ut verba κλινον T. aliquo modo explicet, plures quam tres metopas templi deorum Gigant inique duellis mala fuisse sibi sumit.

12쪽

quomodo inter so non sint onmino non a plumat, κλονον Γιγάντων recto dicor posti an tuinis ne pepli Palladis metamsi ita Nellabis' mod auium haud pauca ligant aviae

duina poesae commemoraverunt, artifices ta mini, contruosas qua attuli causas nihil alstii iam ' ro si inguntomachiam una imagine expressam fessa sumimus, et fuit, nisi sortii poetam nos omitio fidium annuamur in metopa ampli ess non potui novam igitur nacti sumus causam, me versibus illis quos commemoravi duo imaginum cinera describi iudicemus quod cognovisas minimo displices immo poetam, si in tanta rerum mirabilium copia virginea Assionis sa primum Delphoram sacram se n adeunto nihil admirantes sociasst nisi parvulas quasdam metopas, optimo iuro si miraremur et Vituper

so ubi quorunt istis imaginos qua virgines Athenienses describunt antoquam ad hano quaestionem ac damus, dicendum notis est in fabula Ion praetae templum nullum aedificium ut in scaena praesina conuiuamorari quamquam autem Caroli Oishodi ululari et svperti sententiam, qui scaenam Atticam omni lar omamento camissa sumunt ' improbo, tamen omnibus causis pensitatis non minus os nilli iudico, qui luxu abuntantiaque in diflua, quam in nostris theatris saepe conspicimus, momatam volumini immo Graeci cinpularique semper studiosi in hac quoquo ro mediocritabam tenuisa putandi sunt quae ne maria Brant nacis rant, quae Morvacans relegarunti itaquo cum nullum comminmoretur praeis templum aedificium, est quidem in aena imaginos igitur in implo ipso quaerendae simi, qua in m Wo lsri vestigia promimus nomo minus sam Viri doctissimi sententiam insectimur, ina Herculem est Bellerophoniam in metopis fuisso statuit; nam et natura sua istae imagines minopia aptissimae sunt cum vnon Plures quam tema figura oonti ant, et aliori tomplo. um metopis inserta reperimus'. antequam autem de figantomachia agamus, paullo accuratius sum locum tractMaus, a quo Modus pulcerrima initium capi virgines igitur Athonis ea orchestram intranis hoso Versus fundunt:

scribentis lactastas si damo intrius Anal Aur. p. 28 corruptissimos iudicarunt interpretari conatus est is qui in ba ista quaestion viam tamquam stravit, elaherus I. I. p. 16 sq.

13쪽

gfridum os attributum θ- - per sis nihil pertiners ad pollinem Aruin, qui apud Doris si Atticos o batur Has illud ipsum Apollinis cognomen quid aiat ἄγυιατιδες --πεῖαι satis iudica nam cum Apollo Agyisus es, ut in Mamemnon Aeschylea nominatur,

αγυια ς rum solum Hamm, sed suam ianuarum sit protector, a quibus omne malum averruncat, quam idem ραιους et προστατηριος appellatur, sequitur, ut sint ρομαεδες - αραπεῖαι, post lampla commmorata honores, qui dis in introitu templorum habentur ' hos aulam ad imagines sculptas rinus, quibus cum facies templi tum tympanum matum est, quaequo deum cuius templum si sacrum repraesentant, quis est qui neget virginea vim Athenienses, postquam implum Delphicum magnificentissimo et columnis et imaginibus omatum Terunt, statim reminiscuntur templorum domesticorum non minor iuxu splendentium maximoque, quod es antissime suspicatus est eleherus, Parthinonis non multo anto Ionem actam plenis persecta haec autem inta rotatio etiam magis confirmabitur iis quae do versuum insequantium V docebimus quos eschema ita scripsit, ut ego antoa attuli interpretatus est ita, ut διδυμα προσωπα ad duplicem aedis spontem pertinere diceres'. dum tamen res et mo iam diu commoverunt neque irinhosfium Wilamowitriumquovidentur stigisse. elcterum enim si sequeris mirum quantum languet attributum του-τους, praesertim cum secta παρα Aώζια non personam so locum molphos significonLnoquo satis ut ins Athenienses duplicem aedis frontem videntur admirari et colla dare, cum alto ram videan quod argumentum etsi escherus labefactam conatur, tamen minimo neglegondum est . quidem hunc locum inter eos osse iudico, quibus C erravorit, veram lactionem servaverit; sic igitur scribo: αλλα καὶ παρα οξία

πων καλλιβλέφαρον φῶς.

quae Verba, quantum quidem latine reddi possunt, sic verto: sed etiam apud Loriam i. e. Delphis facies geminorum Latonae pulcris oculis splendenti hoc enim loco doscribitur, ut mihi quidem videtur, tympanum partis anticae templi, quod choro Mergum ora de status tympanorum Delphicorum haec habet Paus. X 19 3 τα δε ἐν τοις ἀετοῖς στινυρτεμις καὶ πτω καὶ Ἀπολλων καὶ Μουσαι δυσις τε Ηλιου καὶ δεο σος α γυναῖκες αἱ Θυιάδες qui cum tympani antici et postici figuras non distinxisset, elchorus Latonam Apollinem Dianam Musas in antica, Dionysium Bacchas occasum solis in postica parto mihi quidem rectissime videtur collocasse εὶ sed utcunque se res habet, nemo dubitabit, quin medium tympanum supra pronaum situm occupaverint Latona geminique eius, quos deos

recto igitur Ioeiu interpretatus ostrassychius: ἀγυιάτιδες ' αι ne τῶν θυρων θεραπειαι. post ἀγυιατιδες inserendum est θεραnελι.

' aliter sentit Iulius Mysor, D H Damatavi I8559 p. 48.

14쪽

pro sis hieos latras probant iuraminia paci praeclari de delubro Delphico inis I 1688,s ..has ditis statuas ab a cibus Athemensibus summa arto sculpta Euripidea chorum facit contemplantem ' a'us etiam contextus orationis optimus es nam quod onmes omnium aetatum postis sacres solent, ut duas res inter se comparantes in altor membro genus, in aureo speciem ponant lampidos, postquam templorum Atheniensium πνιάτιδας θεραπειας, L ., ut supra demonstravimus, imagines supra portam sculptas commemoravit, statim tympanorum Delphi coram gravissamum mammium describere morditur' sontantiam igitur huius laci recto moindagasas mihi psrsuasum est, ne minus mihi videor vina restituisse genetivi enim versus 189, quorum altae τῶν Αστους ab altero διδύμμον προσώπων pendere vitatur, quamquam nobis quidsm non satis sunt perspicui, tamen inndi possunt in loco molico, cum B in divaebio quidae inauditi sint '. multo autem legantior rit Verborum structura, si τα-τους υμα προυσωπα pro τὰ προυσα- των ἄπους διδυμον dictum esse sumemus quod

num licuerit postae videant doctiores similia nequo minus ardua interdum oporti non ignorat qui tragico novit . itaquo ego hanc iuncturam magis quam illam commendare non dubito ostaeum iuvat vidα quam prope ab hac huius loci interpretations fuerit

postquam horam in Ionia parodo primum tympanum statuis vicinimis exomatum, dginta duas ex motopis contemplari intelleximus, de si antomachia quid statuendum sit nihil dubitabimus nequo vim erat templi exlarioris aliud imaginum genus quam diagomas, quod inlaesum inhamos parietes aedium Doricarum is circumdabat sive a parto antica et postica ora a Doricum autem hexastylon fuisse templum Delphicum ex ruderibus, quamvis exigua sint, tamen colligi potest'). Giganto machiam igitur in diagomato paristia antici supra antas portam qu scuΙptam fuisso dies mus quam aptum autem hoc ipsum mamentum diagomati sit, nam non intell-t, qui pugnas simillimas sodem Theses Athonis is loco fictas recordabitur'. atque suam Verba poetae etsi corrupta sunt, tamen idem designare videntur nam loca imaginum tympani t motoparum indicare,inu ultro spectatorem oculis se offerrent, supervacaneum erat necessarium id atur in

diagomato columnis aliquantulum cooperto quid vocabulum τεθεσι nonne statim nos ad parietes relegat itaque ego τοίχοισι emendaveram, antequam Schoemanno idem in mentem

, ὀμνύω κατα o Ἀαδλλωνος ου Πυθέon καὶ α -roυς καὶ τα Ἀρταμ oc. f. Augustum uomingen, Daphia p. 104.' Latonae statuam non nominat poeta tamen matrem, quae ipsa nominatim commemoratur, et sino dubio madium Ioeum Oeeupabat, facillimo liberis adiunges quo argumento si cui non Persuadfatur nihil refert.' columna in prior membro commemoratas in posterior poeta plane neglexit.' es. Iph. Taur. 17, de quo versu inti Mam. cf. tanorum, uti fuari Gran- de gr. praeha II p. 24 sq.' illud dico quod nos dicor solemus Friea . non est, quantum scio, vocabulum Latinum διαζωσμια

simila imagium gentis significat ud Ath. V p. 205 o. et Mysorum L L p. 184 adn. 62. in parta Midentia fuit centauromachia, in orientali aut ullust auctor pugna Thoas cum Pallantidia facta, aut, quod voluit trichatus . l. II p. 135 sq. bellum Atheniensium ' eum Euryathoo

gestum.

15쪽

venisso vidi , si quis dederit meliora, gratissimus ero sorma glycone antistrophii eme dationi non repugnat'. ver a aliquamdiu, ne diagomatis imaginos obstant spistylio a Mini a Naeviensibus spectatae M essent tamen istud fieri potuisse non ego esus

iudico, si quidem chorum non langius sulam sumimus tum certo istylium imaginibus

iactum in te M super altam crepidinem exstructo clis. 38. 10 altisque columnis

sublimi aspectum non impediebat. tria igitis imaginum gen a tympani metoparum diagomatis, a choro deseribi in- taliae rus sequitur, ut templum a parte antica spectatorum oculis subiectum fuisse dicamus, id quod ipsa rerum natura Verisimile ess supra Vidimus' cuius omnia mammis exferiora cognovimus praetor unum. Ion enim me a templo abigens vetat 156 μὴ χριμπτειν θριγκοι μηδ' ει χρυ σηρεις οἰκους quod cur dixerit poeta duae cogitari possunt causas. primum enim constat partes quasdam imaginum, quae templa omabant, arma maxime, saepe Rheneas fuisse, quasdam pictas atque inauratas quo decoris genere ne Delphicum quidem templum, quale in scaena apparebat, caruisse apertissime docent λ ροσεαι αρπα Herculis 192ὶ ad idem genu reser πανον πωρίον λεκτον Iolai 195ὶ, ωρ πνέουσα αλκαν Chimaerae 203 Iovis- quo κεραννον ἄμφι πυρον 213ὶ sunt autem fortasse qui de scutis aureis e praeda Marathonia Delphos oditatis cogitoni quae in epistylio antico templi suspensa fuisse tradit Pausanias 19 4 i. equidem non reluctor, quamquam huius quidem scaenae mamenti in fabulano vola est nec Vestigium tamen adfuisse mihi Videtur verisimilo comparata Iphigenia Taurica, in qua Orestes Pyladi θριγκοις ἡπ' αὐτοῖς σκυλα ῆρτημένα 74 ostendit'. im gine aulam sculptas ceteraque quotquot fuerunt templi oramenta complectitur Euripides

sed de templo hactenus secuntur γοαλα quattuor locis a poeta commemorata

76 220. 235. 245ὶ quae cur EnthoVenus, qui novissimus do ea re scripsit L l. p. 39, voluint esse lauretum Apollinis Delphici sacrum neque ipso dicit neque o possum suspicari;

satis mira est novae significationis ratio ex arborum capitibus in camerae formam superae clausis polita'. 'ctissime iudieaverat Schoenbomius, qui l. l. p. 178 γυαλα coinasses esse

statuerat. Delphorum enim et urbs et templum pollinis sita orant in vallo amasi aut, ut aocuratius dicam, in monis declis Ν- πτουχὶ Παρνησοῖο hymn. Ηom in Apost Pyth. 91,ρούλοις no Παρνησοῖο esiod theog. 490. cf. hymn. in poli. yth. 215ὶ ita fit, ut Euripides non in hac una fabula τέμενος pollinis Pythii sacrum θεου Φοιβου γυαλα

op o. acad. IV p. a. ror toti parietes templi vocantur Iph. aur. 6. ortasse corruptela indoorta est, quod uripides τείχεα appeliat λήὶν G. 1088.

i dis is, ut Iota mihi eorrigandi non videantur.' etiam Iphigeniae auriem templum obliquo posuit Schoenbomius multo aevioribus causis imputius ae de hac re cum illius fabulas aliquot quaestiones tractabo, plura me disputaturum spero. do aries in spistylio templi Dolphici suspensis loquitur etiam M. Andr. 1121 sq. Disrus est Woeines error, qui hae arma e cymatio arae suspensa fuisse fingit rini. g. iamr. I . . s.

16쪽

dixint i , quorum para proxima tomplo scaena repraesentabatur ' Videntur autem hortorum praebuisso speciem in cum aliis plantis, e quibus myrtus V. 121 commmoratur, tum lauro Apollinari consitorem'. eius modi igitur sit matus si scaenae ipsi in utraque s lipari s versuris amus fuit quoque intra ψαλα Delphica amotis fons, quom poeta sino

ulla dubitations v. 118 significat' tamen conspectum eum Ss in scaena mu nem sarium erat neque ego credo.

peremimus ad θυμι-ς quae ipsae quater occurrunt 46. 114. 161 228ὶ quod Voc bulum quid significaret, magna controversia fuit inter viros doctos, quoad Wisseisrus ad aream anto templum patentem rectissime rettulit' nam area ista, in qua ara sago solebat,

non minus ocus sacris faciundis appellari potest quam ara ipsa mur. Suppl. 64 Qin eos λων θυμέλας Mos 235 et templum El. 713 θυμέλαι 'μωαντο χρυσήλατοι, atquod voluit morantho nus p. 45, limen, gradus quibus nititur templum ipsumque

pronaum, hae notio nequo primaria ducta emo nequs ad omnos Ionia locos adhibori potest quomodo enim interpretabitur V. 114, quo thymiam vino ναor esse dicuntur causa tamen erroris in promptu est confudit thymelas cum εἰσεμις et πυλώμασis athae voces non sunt sit venia Θλ - termini technici nequo solum ad aream to liso otiam ad respidinem limenqus referri possunt ita fit, ut Ion parvulus ab Apollino προς αὐταῖς εἰσδμις 34 templi poni iussus a Mercurio κρηπυαν επι 38 ponatur thymolae' pristo huius labulae locos L. Phoen. 237 et Andr. 1093 χρυ λυ γέμοντα γύαλα, θησαυρους βροτῶν, ubi Minovenus thesauros Delphicoso civitatibus Graecis exstructo significari putat quod mihi non recto videtur fecisso immo τέμενος ipsum moto dicitur θησαυροι βροτῶν, quoniam plurimis preti sissimisquo Graecoram et barbarorum donia repletum festi hoo infim pro bitur.' κῆποι θάνατοι v. 116. ' praeter Ionia loco of Andr. 1115. rasino sonto, uiua aqua per Mytum fluebat, prister Pausaniam Q. Plutarchum de Pyth. or 1et. hoc loe non significari Castaliam, quae v. 5 et 148 a poeta nominatur, recis enm alii contonderimitum ni vanus I. I. p. 41. Castalia snim erR extra peribolum, a dexteram viae, quae a gymnasio dismplum ducabat Pava s. qu e Ion σιους, qui ex urbs ad templum contendunt, castaliae undis adsperso ad sacra accadere iubet v. 94 quem locum minima intellexit Sohoenboratu . at illo fons, qui v. 118 significatur, intra κηπους ἀθανατους erat, quibus verbia τέμενος notatur lucum Olympiacum καno appallat Pindarus Olymp. III 4.' Ma dia Thymela de Wiaeli. Matina p. 21 adn. 9. v. 112 sq. ἁγ' ι νεολαλὸς καλλιστα neon ολευμα δάφνας, - ταν Φοίβου θυμέλα- σαίρεις ὐno ναοῖς, is nων ἐξ ἀθανάta ν, να ὀσοι τέγγουσ' ιεραι γαίας ut serihi Harmatinns ἀέναον παγαν aeneo mισαι μυρσίνας ιεραμ ιοβαμ, β σαίρω δάπεδον μου. sibi non constar poetam multi arbitrantur viri docti, cum Ionam modo lauri modo myrti ramis aream vermes dixerit et Sohoemannum l. l. p. 68J. quod alii ut poetae neglegentiam excusare, alii ut librariorum vitium emendar eonati untineutrum mihi verum videsar distinxit poeta area. Φοίβου θυμειαν ab ipsius templi solo quod Mnεδονθεοι pellat hae huius vocabuli notio ab Homero usitata quamquam non union est, tamen egregie huic Ioco convenit sententiarumque innotum flagitatur Ion enim, postquam multo man ἄμ'dλίου rέρυγι θοῆ 122 templum interius tenui myrto purgavit, ad aream lauri ramis verrendam e templo procedit εκβαινε 78 cf. Schoemannum I. I. p. 61, qui do a ro idem sentit neque tamen hoora ousus est). ceterum nihil aliud dies poeta v. 103 nam et ιρ ισι δεινος στέφεσίν θ' ροις idem at atque εροῆς μένος τιρμισι στέψεσίν ε sacria lauri ramis fascibusqua .

17쪽

vero ad aedem ipsam nihil pertinent quamquam qui hoc vocabula notatur locus eadem qua ines est sanctimonia et non Tam Vocibus δομος, νύκτορον Omprehenditur', iam

intin imus, cur 'tri Ionem ἐπὲρ θυμέλας διορίσαι in animo habuerit 46ὶ Apollinis

enim religionem, dum puct coniugio non legitimo ortus in loco sacro cubaret, pollutam putabat neque vero V 226-229, quos multi coniecturis vexarunt, nemo, quantum equidem sentio, recte interpretatus est, dissicultatem facessunt: ΙΩκ εἰ μὲν ἐθυσατε πέλανον προ δομων

quibus verbis lan, postquam V 222 virgines Athenienses γυάλων nos transire vetuit, iussum suum restringit. si quidem, inquit, libum ante templum obtulistis Phoebumquo

ostia consulturae, praeterit in aream, χρηστηρί autem nondum mactat nolito templi penetralia adires '. tenendum nim est Ionem v 183 loco cessisse, V. demum 220 a choro animadverti et arcessiri fieri igitur poterat, ut chorus Iono inscio libum sacrificaret, ii quid om aram, in qua offerretur, extra arisam fuisse Sumimus quod Schoemannus Verbis προ δόμων motus negat sum tamen p0ss alio huius fabulae loco probabo. χρηστῆριον enim, quod initio sabulae nondum mactatum fuisse . 228 docet, immolatum est paullo ante quam Xuthus advenit 401ὶ sicut ipse dicit v. 18 sq. quoniam autom do sacrificio ipso nihil audimus, in scaena factum non esse apparet tamen Xuthus Victimam ne ναου cecidisse profitetur quamobrem Sicuti ara, in qua victima mactabatur, eo periboli loco erat, qui scaena non repraesentaretur in ita de ara libis offerendis destinata idem sentire debemus collocamus autem aptissimo in aditu sacri periboli prope ἀπορραντήρια, ipsa in scaena non conspecta ), in quae Ion scaena cedens aquam infundit 435 . illi igitur qui oraculum consulturi erant vixdum dei peribolum intrantes aquam Castaliae sibi adspergendo et libum offerendo ad rem sacram se praeparabant in. thymolae autem templi circumdatae fuisse ridentur saeptis quod ut sumamus commovet chorus, cum Ionem interrogat 220) θέμις γυίλων ἐπερβῆναι λευκω nodi βαλονJ; quem nisi quid impedisset, corio templi magnificentia allectus venia non petita propius accessisse Graecum autem horum saeptorum nomen, id quod iam Schaemanno visum est, puto esse θριγκος, cui V. quidem 1321 ea quam solet habere notio non potest imputari: τριποδα α χρηστήριον

λιπουσα θριγκου τουδ οπερβάλλω ποδι . . . ' ἀνάκτορα ad totum peribolum pertinentis. 1224, de quo loco infra dicum. ' χρηστήριον i. e. hostia antequam cula peterentur oblata, ut cognosceretur velletno deusa ipso dis vaticinari, fuit ovis aut taurea aut sus aut capra. f. Plutarchum de r. des 49 p. 783 78M.' non arat igitur aris thymelas commemoratur haeo παρα etiam Andri 1100 m. sed non ita ut da loco eius aliquid discamus. Det Pol Ira duo περιρραντήρια Delphio a Croeso dedicata, ureum Hierum, Alterum argenteum ommemorat Horodotus I 51.' quod inpra docuimus probat uini eum in scaenam prodit agendi ratio 401 templum enim

intra libo non oblato itaqus antea, ut mihi quidem videtur in aditu periboli, obtulisse dicendus est.

18쪽

ritis igitur lamplo grossa per thymesam in pulpitum procedit, in quo Ion eum annatis oonstitutus Creusae morism minatur ad probandam notionem, quam πω ulo' me in

sod haec ipsa quaestio M ad Mos perdami, quod fuit post mnm cum Ion ageretur scaenae mamentum quarum duaciam My morimu a poeta commemoranturninus a spectatoribus conspiciuntur sed .dicendum t id iis aris, ad quaa Xuthus uxorem dis supplicare iubet, ut faustum ferant id libMinis progenio oraculum 4223; Creusa enim V 428 scaena dit, V. demum 25 mari Mur tamen aras ista intra sacrum peribolum fuisse si ipsum consentaneum es et Pausaniae testimonio, qui uiam aram

βωμὸν τὸν μέγαν appellat i 1 7 quodammodo confirmatur i. restat igitur una ara. in scaena conspecta, eam dico, in quam Creusa lanis insidiis exagitata confugit 1258. quam

solam scaenae me ho quoque confirmatur, quod poeta Eam Pronomino δε non addito

commomorat 1255 1258. 1275ὶ neque dubitamus, quo scaenae loco fuerit exstructa: in media thymela erat, quae ara ornari solebat egregie consentiunt . 1275 λ' υτ βωμbς -τ' 'Anoλλωνος δε μορ

quo loco δόμος minime coniectura temptandum est, et . 1309 . . ὁ γ εντος δωτων τ ων δέ με σφαζα θέλης, ubi αδυτα ad aream templi non in quolibet homine ingrediendam pertinent. quae motio huius vocabuli, quamquam ad originem eius egregi quadrat cf. βατοἰ, tamen, quantum equidem scio, nullo alio loco occurrit. recte autem me interpretatum ess v. 226-2ῖ9hoc Veram egregie probatur paucis explicanda sunt verba Ionis Creusam compreMneliubentis . 1400 λάζυσθε τονδε ' θεομανὴς γαρ λατο βωμου, λιπουσα ξοανα ' δειτε δ'ωλένας '. credat enim quispiam his Versibus commotus simulacra cum ara ipsa artissime fuisso coniuncta at ho Graeci moris non erat, si quidem ara ante aedem, quae simulacra comtinebat, posita erat quod autem Ion Creusam reliquisse simulacra dicit, non miraberis, si thymelae aram marissimam principalemque templi esse recordaboris .

vera falsaque miscuit trichalus l. l. I p. 67 adn. 24. - significatur etiam in hac via Oollas ara v. 91 σμυρνος δ'ἀνυδρου καπνος εἰς ρύφους Φοίβου crεται hoc in foco, in quo igni aeternus ardebat Aesch. Choeph. 1034 , odorea incendere solebat Pythia, anisquam ad oracula adenda in adytum descenderet nequis vero hoc loco probatur, quod de istis odoribu trudit Plut deiciis ori 6 nam quin thymiama is Pyiniam pertineat, nemo dubitabit qui versus imoquentes lagurit telaria vides Ionam quid modo in amplo acciderit accuratissima seire e templo igitur initio tilinis Prooemit. animadvertas velim meam loci interpunctionem.' alia ea εα in Andromacha Euripidea sine anim Andromaeha in ara Uinua rasticii Neoptolemi domui vicini 43 117 18 sq. . deae simulacrum brachiis complexa 115, Mem a pectatoribus eo. si retur, Thetideum Mellum satis parvum fortasse hem,lum in antis fuisse ne a- est quae suspicio

e Probatur, quod non media scae B RIVRS O uptabat.

19쪽

haeo igitur, ut paucis quae Musa docui complectar, fuere scaenae eum Iona retur omamenta: ter litiun Dellitacum aut pronaus in hie enim aureolabat ad modias milvas in ara crepidino exstructum imaginibusque tympani metoparunt diagomatis omatum,ant temseum ara surgen inmthymela intia humili macoria circumdata dextera sinistraqus virum strauliversuras arbors fictae, maxime lauri, ut hortorum mago mutatoribus Θ---ntaretur. Plus addem 6 Urat nec sarium; cur auctore Schoenbomio I. L p. 178)eacumina rimas admittam n minimam quidem Video causam. t i 'l sol ut id quod mihi proposui in absolvam, ne ianuarum quidom in hac fabulaum no resndus videtur, praesaetim cum Schoenboratus hanc causam tam levita tractet, ut per quinque scaene ianuas actores in pulpitum prooemisse dicat, per quattuor quinam processerint domat quae res, quamquam non pauca habet lubrica et subobscura, eum ineat Graeci rationes non plano nobis cognitis sint, tamen in hac quidem fabula adprobabilitaram perduci posas videtur, si quidsm tenemus legem illam gravissimam, quae Pollucis verbis milibus oret concluditur ' scaenae ipsius ternas valvas ad eum quo via agatur locum stinore Versuras aurum incero unam a foro alteram a peregris aditum in scaenam ' itaque in hac fabula per hovitalia, nam de mediis alvis, quas templum

Oozupat, dissuere supervacaneum est ea faciemus intrantes personas, quae ex interi operibolo in scaenam prodeunt prela teram aditum eas quae a porta periboli aut ex urbe aut a rimam, per sinistrum sas quae peregro ad Apollinis templum accedunt aut in istas iones bininc itaqus ut os tantum accessus et moessus commemorem, quos Sinos bornius aut nρglexit aut salso inditavit, recurius initio fabulae s sinistrum aditum in scaenam pro dit, peregre enim Delphos advenit v. b, ut Apollinis machinas ipso oculis suis cognoscat; Medit . 1 in lauretum re alterum hospitalium, quantum ego quidem causa quam infra indicabo motus sontio poetasMorum i aditu dextero utitur Ion V. 451, ut aquam in cinορραντηρια, quae ad portam periboli fuisse putanda sunt, infundat α V. 435 ;iud redit in scaenam V. 10 dubitare sicae, per quia ianuam Io v. 675 ad tentoria exstruenda abierit, quae intra sacrum peribolum fuisse cum nomen σκηνα ἱερα Satis domat, tum poeta v. 1224 eloquitur'. sed ansam missi Xuthus Ionem comitans 1122 sq. , qui cum ad amasum se conserat, nisi per dexterum iter abire non potest itaque tentoria illi viae, quae a templo ad exitum periboli larebat, adiacuisse putanda sunt v eadem ianua

dextarium itum eum dio qui a dealtera, sinistrum eum qui a sinistra vectantibu est. -- is detuleram an ad nisuam maenae iamiam lavrstum fictam fuerit, e fabula Ipsis Gudiearii non potes Minovenus L L p. 4 septentrionali hempli lateri illud adiaemino docet itaque si quislam Euripidem ἀν- in caena rupes in hos veri assimulasso sumimus, in dextero ampli IMMBoollocandum est, quod mihi quoque videtur sed causam Minoveni probare non pomum. - --otia fons, quamquam in dubio in septentrionali templi latero oriebatur, tamen num e laureto profluxerit,

ignoramus o V. 116 sq. eum in peribolo originem habuisse discimus. . .' Οὐιερον a. κτείνουσαν ἔν τ' ἀνακτήρ ις φόνον ιωi αν.

eius modi tabemacula ad magnam hominum multitudinem ona Mespiandam diobus sentia videntur Delphis fuisse a 4me . quod probant duo situli Delphici, alter ab Mnesto Ourtio publici iuris laetus Anecdota Delphica p. 78 nr. 45 , quo a ιε μναμονες Naupactio euidam cum alia tribuunt tum

20쪽

utuntur paedagogus e Creusa v. 1047, illo Maoma eaedem, hae ad hospite urbanos soconserens tamen non simul mihi videntur scaena cessisse immo creum v. 104 abit, paedagogus post V. 1047 eadem via subaequitur indo redit v. 1106 angelus v. 1250 Creusa exagitata in scaenam ruit, quam lan armatorum calarva comitatus T. 1261 sequitur. Creusa, quoniam V 428 ad aras se confert, quae in peribolo collocandae sunt of 422ὶ non, quod voluit Schae omius, ad hospitos, per alterum hospitalium, ut mihi quidem videtur, per sinistrum abi indo revsrtitur . 726 cum paedagogo' --ερῆ στί ν ingressa tot. 743). quidem hia Brbia semitam curvatam significari putes', quae ab imo paullatimactavis, ut viae dissicultatem a lovaret , a serennae ianua sinistra ad pulpitum serebati quae acclivitas sino dubio in scaena quodammodo significata et γυάλων vocem, qua saepisssime utitur poeta, probat et Creusae servoque, cum per scaenae ianuam in pulpitum Moendant, aptam praebes Goquendi cum choro occasionem 747ὶ ).reviat, ut paucis Delphos in scaena fictos cum Veris comparemus paucae quidem periboli Delphici rea in scaena repraesentari poterant sod quae repraesentatae erant, tales finxit Euripides quias eo ipso tempor eranti quod do plurimis probari potest, de ceteris non temere suspicamur poeta enim cum Delphos heroicae aetatis fingere nosset, omnem templi splendorem si dignitatem, quam plurimi certo spectatore suis dae oesis Viderant, amisit, ut et scaenico apparatu sos delociaret et memoria artis Atticae in templo Delphico conspicuas spiritus popularibus adderet quibus rebus etiam in aliis fabuli consulmsse

Auri dem nemo ignora sed ut singula percenseamus, praeter tympani imagines et aurea

aedis mamenta, de quibus supra satis dimoruimus, novimus aram ante templum positam,

quam Paus. X 14 4 βωμὸν τὸν μέγαν appellat si quam Herodotus II 13 Chios Mollini

dicasse tradit ' rectissimo verba tituli praeclari in I 1688, ab τον να- os Ἀπολλωνος του Πυθι. κα των αὐλων ad aream templi, quae ab umido θυμέλαι appellatur, iam Pridem relata sun notissimum est lauretum, cuius postremam proginium in septentrionali templi latere, uno propo sces iam S. Nicolai Castritarum virentom conspexerunt Dic,

sius a. 1838 icta l. p. 39 st Curtius a. 1841 cf. L L p. 4 , quam hiems anni 18 Iss

emortuam esse tradit lacherus'. magnopere autem iuvat audire castrita huius arboris uia 6 IIvia r αν ρώταν et mus adnotavit Uurtiua l. L p. 45ὶ alter amminero et Foucano