Euripidea. [microform]

21쪽

frondibus non minus nostra aetate quam di sacris sacella sua festis diebus omasso. neque unde στίβος περιφερης ad templum dinerit, post Militeri iter Delphicum dubitamus. maximo vim arduus dissicillim usque asconsus erat a parte meridionali, ubi substructiones ardarum effossae sunt, quae in titulo Delphis αναλημματα vocantur'. iam cum templum ad orientem vomat, Vides cur Creusam cum paedagogo per sinistram scaenae ianuam intraro voluerim quod si probas, necesse est per dexteram abire Mercurium in lauretum, quodrs vera dextero, L e septentrionali templi lateri adiacuisse mihi persuasum es noque vero visa per aditus patentes contra rerum naturam pugnanti nam cum porta principalis peribolitemplo adversa esset orientemque spectaret, eae personae quae templo relicto exitum periboli petebant, prout leges scaenicae poscebant, aut per dexterum aut per sinistrum aditum abire poteran aliquot vero accessus et recessus etiam magis cum locorum rationibus quae erant Dolphis conspirant; nam temptim Delphicum contemplanti amasus dextera situs est, Athenae et Lebadea sinistra in eadem regione Veniunt, in eandem abeunt Creusa ustus chorus. Vides leges scaenicas non modo non pugnare cum situ loci in hac fabula repraesentati quod dixit Schoenboratus 1 1. p. 179 - sed adeo c0ngruere, ut aequus iudex siusmodi congruentiam a poeta ne postulare quidem audeat sed omnia pervenerunt cum alii virorum doctorum errores tum is, quem in exordio huius commontationis castigari: templum ex obliquo spectatoribus oppositum. Delphis pergamus Athenas, qua in urbe Ion natus et expositus osse traditur. locin aulam, quo Apollo Creusam stupraverit, Creusa filium domi natum exposuerit, poeta modo ipsum Μακρας appellat modo prope acras situm esse dicit cui nomini, quod praetre Euripidem apud neminem scriptorum legitur, nih0venus . l. p. 28 aut emendando versus aut abiciendo omnem fidem derogare studuit mihi, cum aliter sentiam, locos qui huc portinent omnes porconsors et do natura situ nomine Macrarum Atheniensium quaerere propositum Linitium faciamus vorsibus 283 288:mN. Μακρα δὲ χῶρὀς ἐστ' ἐκεῖ κεκλημένος;

enim Ionem ad Macras commemorandas impellaret, nisi ipse Phoebi minister, locum so suo in desidiis sesso sciret itaque v. 285 non interrogat Creusam, sed interroganti τί δ'ἱστορεῖς τοδ' respondet at illa, ut par est, Ionis verbis magnoper eo OVetur sodlatum locum non ab Euripido profectum eras viri docti probarunt clanthovenum l. l. p. 24ὶ mihique persuasum est inculcavit homo histricus satis indoctus qui Creusae trepidations

animos sporeatorum dolociam volviti' l. l. p. 83 M. 67. q. p. 96 et tabulam siphicam libro affixam.

22쪽

et I . Isis XXIII 153. versu. autem rudi Matina, quem et grammaticae ratione et ipsius diverbii lages repudiant, delato pentestiarum contextum inspiciamus. in aura serare

hoo igitur dicit paedagogus s nosso scropias petras; quod ut probes creusae, additi vis clavi illi esse Paneum iam si Cecropia petras rupes arci Assimarum ess status mus, quod facit Entho tonus L l. p. 31, insana diosntem a remus Suripidom; squa nimrupibus acropoleos vicinum, sed in ipsis rupibus Panos antrum situm erat , volim autem memineris nisραν non raro idem esse quod γλαφυρὴν vel κοιλὸν nisραν cf. hymn. in Merc. 229nλεης εἰς κευθμωνα βο-σκιον Soph. Phil. 16 δίστομος nisρα. 952 δ σχῆμα δερας διλυλον, Eur. Suppl. 267 ἔχει γαρ καταφυγην θὴρ μὲν πέτρων Cycl. 40 dis antro Polyphemi ἄλλοι /'oπως ορνιθες ἐν μυχοῖς πέτρας naήξαντες hi in Rhes. 72 Παγγαιο πέτραν Wκησε σεμνο τεῖσεν εἰδοσιν θεος iam cum pars Bridionalis acropoleos Athenarum antiquissimis temporibus ad perpendiculum caesa et laevigata osset, ut locus aedificiis sacris et profanis exstruendis pararetur, Pars optentrionab3, vi tempestatum borealium multo magis perfossa, arte non polita iacebat et etiam nunc iam rvpsa autem impendentes et prominentes porpetuum efficiunt specuum ordinem a magno antro orientali prope saecllum S. Georgii sit usque ad propylaea perunmtem praeter quos semita, quae nunc multis locis rupium rudoribus obruta est, ducebati optimo igitur Euripides has ipsas rupes excavatas arei a Cecropis conditae, quibus natura saxea totius collis qum maxime emitur, proprio Κεκροπιας πέτρας appellare poterat; quibus re Vera Paneum vicinum erat, quippe quod ordinem eorum occidentem Versu clauderet sententiam autem, quam de hoc loco proposui, probat is qui V. 93 interpolarit, cum ad Κεκροπιας πέτρας addidit προσβορρον ἄντρον, ως Μακρας κικλήσκομπ', usm nisi metrum vexasses, πρό νβορρα αντρα scripturum fuisso affirmo ex eodem autem versu intellegimus Merpolatorem 'stiam Macrarum nomen, quo Athonienses Κεκροπίας πέτρας notasse ista tur, ad antra κώ septentrionalis lateris acropoleos referre . quam sententiam e gehuino impid pretaturasse statim videbimus. tortio enim loco quo in Ion Macrarum hinnis Iogitur, , in sq.

1400 Κέκροπος ἐς ςντρα καἰ 'Μἄκρος πετρηρεφεῖς praetor v. 399 a m omissum falsariorem additaminia inhaerere go Monam concedam neque Paleio, cuius causas ignoro neque Minoveno p. 26), quem suas offam nunc tueri

Mλ- - P. I, quo ipso loco praesena eorum status descriptus est.' idem facit interpolator histrioua versuum 283-288. eompara v. 283 Μακραι δὲ χῶρος ἐστ' ἔκει κεκλημένος eum v. 288 Οὐ- ευνοιδ' ν Leo εσεν αἰσχυν' 1ννα.

23쪽

et non credo his igitur versibus Euripides duplici modo locum significat quo Orsus fila urno Osuini' eodem ipso concepisse Virginem discimus o v. 16 sq. appellat autem ἐκροπος αντρα, quae . 936 πικροπιας πέτρας appellaVerat ' Macrarum nomini adiungit epitheton πετρηρεφεῖς rupibus conlamicat quo illud Vocabulum ad antra saxea pertinere ape tissimo testatur . Vide quam egregie mea de Macris probetur sententia neque vero dubit bimus, quid sibi velit illud nomen πικραι, de quo tam multa tamque varia disseruerunt viri docti': poeta ad illum loreum rupium eminentium et antrorum ordinem, qualem αἱ κραναα Ἀθῆναι nisi in boreali arcis parte non habebant D. plura discimus loco melico, quo nomen πικραι certissime ab ipso Euripidescriptum est:

492 ι Πανὸς θακηματα και παραυλιζουσα πέτρα μυχώδεσι πικραις, 495 ινα χορους στειβουσι nodoινυγραυλον κοραι τριγονοι σταδια χλοερα προ Παλλάδος

ναων, συρίγγων

en αἰολας ἰαχας

παρθένος, ω μελέα, βρέφος 505 Φοίβφ, πτανοῖς ζωρισε θοίναν θηρσί τε φοινίαν δαῖτα.

alloquitur igitur chorus Πανος θακῆματα i. e. loca Panos sacra quem in rupibus borealibus arcis Athenarum sub ipsis propylaeis prope lepsydram indo a Persarum bellis sacellum' quod saepisiam fieri non ignoratinni tragicos degustavit. s. huius sab. v. 909 χρυσέους θάκους

καὶ γαίας μεσσήρεις ἔδρας.

eo igitur reserendum est νrαυθα 39, de qua re non dubitare debebat ninovenus l. l. p. I, quod loci significatio nimia Μ Vastaque esset.' et Aesch. rom. 304 ur Cycl. 82 ετρηρεφο κτρα Soph. Phil. 272 ν κατορε νεῖ Def. contrarium est ἀνδροφοι πέτραι ur Bacch. 38. M cf. Goetuinium, sesammeus Abihaniauvenes. Die spoliogroti de Aisopori on Ioen p. 10 sq. Bursianum, Getar eo Grieeheiaan I p. 291. Curtium et Gupertum, MI vo Aoen Mia. p. 20. ' os Curtium et Mupertum l. l. p. 20: Dan bestant on de Nordoriecta dia εδε deririnen

quasi nomen proprium Atheniensibus in deliciis fuisse probant τα μακρα τειχο et ii μακρὰ se σetoa , altera Athenarum, altera iraeei.

24쪽

habuisso et multis scriptorum testimoniis 3 et artis monumentia constat ' addit autem πέ ρα παραυλιζουσα μυωδεσι πικραις quod παραυλιζουσαν dicit, sapienti quidem salis significat non saxum sed αυλιὴν intellegendum esse , quod quin Panos sit, neminem spero sors qui dubitet' hoc ipsum enim, ut o V. 938 sq. didicimus, Macria adiace iterum igitur poeta duplici modo eundem locum notavi vides quam male secerit Enthovenus L p. 28, quod hoc ipso loco Μακραις in κραις mutaverit; quae coniectura quam salsa sol satis eum poterat docere noλλων πο ακραῖος ο n ἄκραις), de quo tam multa disputavit sed Macrae certissima Hemanni coniectura appellantur μυχωδει i. e. angulorum

formam praestante vel angulorum pleni, quae Vox quam bene ad naturam antrorum

illorum satis angustorum quadret iam supra xplicatum est sequitur illud να, quo male

intellecto Enthouenus omnia pervertit non revocandum est ad πικραις, sed ad totam praecedentem ποστροφήν. de grammaticis insoquentium vorsuum 495-502 rationibus tacebo, quoniam non semel probatum estis literam quidem mutandam esse hoc tamen addam χλοερα στάδια, in quibus Cocropis filiae choreas ducor dicuntur, ess eadem prata

elepsydrae confinia, in quibus Apollo Creusam flores carpentem comprehendit et invitam

in antrum abduxit 887 sq.). Pana numen agreste, cum Cecropis filiabus rorem fortitit temque largisntibus coniunctum non est quod mireris finxit illo artifex qui monumentum mussimorsisyanidi, quod supra commemoravimus, sculpsi postrema huius podi verba ideo adscripsi, quod sunt fons interpolationis agitatissimae v. 948 949 sciolus, qui parum diligenter legit, is non solum cum ζωρισε, sed etiam cum τεκουσα coniunxit quo tamen pateat haec interpolatio, ne nunc quidem dicere audeo . iam si comprehendimus quae de V 492-50 disputavi, hoc quido apparet totum locum sanissimum esse et optime cum iis convenire, quae de Macrarum situ et natura supra exposui duobus igitur locis Macras servavimus etiam tertio loco me servaturum

esse Spero.

Euripidem res quas ad sabulas intell0gendas scire necesse est, marim pereonarum gravissimarum et locorum rationes, in prologi sermons salia dilucido spectatores docere inter Omnes constat quam legem in ea quam tracto fabula etiam ad Macras pertinere,' es. Harod. VI 105 eum rius. I 28 4 Iocus eorruptus). Simonid. h. 133. Arist. Lys. 1 cum

schol. Lucian deorum dies XXII 3. duo monumenta lapidea caelata, quorum alterum prope propylaea repertum est; os ulterum et Wisseterum l. l. II TU. XLIII r. 544 si Tas. XLIV r. 555. nummos Athenienses, quorum iterum latus imagine arcis Athenarum signatum est, vide apud Learium G topograpis of AGena, et apud Othonem Iahesum Paus descriptio arcis Ain. sed II cur Ad Michaelis in primis paginis. Def. Andr. 43 δύμον παροικον Θέτιδος εἰς ἀνακτορον. ad Πανος αυλων es. v. 22 et Arist. Lys. 721. quod de . 56 95 adnotavi in libello de prol. ur arte et interp. p. 43 adn. 1 etiam nune

teneo maximam auspicionem movent . 58 959, in quibus etiam verbum με, significaro videtur Creusam, ubi primum in antro sessa sit, filium deseruisse ceterum . 955 μεῖς ἐν ὁρ-η σπαργανώσαντες πωλοις virgula ponenda est post ερ pra, quod loeum attonio perlegenti probaro opus non est. V. 963ενταυρο, ν' οὐκ ῶν δικ' ἔπασχεν ἐξ μου, quem cum multi tum ego diu corruptum uisVertam, nune anum esse duco artissime coniungendus est eum v. 961: utinam puerum manu mihi obtendentem vidisses eo sc ad mammas et brachia 962), ubi cum non esset, iniuriam a Boccipiebat .

25쪽

qui locus personae gravissimae prima lata Viderit, nemo negabit et legitur sano Macrarum nomen in prolom; quos tamen Vedius miserrime corruptos esse omnes dolenti

τῆς ρ ρυσολοχχου Παλλαδος κεκλημένη, 10 o παῖδ' Ἐρεχθέως 3 Φοῖβος ζευζεν γάμοις βία μεουσαν, νθα προσβορροις πέτραις ' Παλλάδος n οχθι της Αθηναιων χεινὸς Μακρὰς καλουσι γῆς ανακτες Ἀτθιδος. onorus, cum locum interpolatorum additamentis amplificatum iudicarot in rorius contrahendo sanare conatus est cui diu ipSe assensus sum, nunc aliter sentio hac maximo causa ductus, quod cum alia tum Macrarum nomen dolevit consideranti autem

eos quos attuli versus hoc statim apparebit tres prim0 et dimidium εστιν Κρέουσαν)

osso sanissimos neque coniectura tangendos apertum enim cod. vitium 10 nominommorabitur atque otiam . 1 ipso quidem nullam praebet offensionem; nam γῆς ανακτες Aτθίδος sunt terrae Atticae possessores i. e. inc0lae, quod probat cum Homericum αναξ οἴκοιο α 397 tum Euripideum σπαρτον ἄνακτας τῆσδε γῆς ἱδρυσατο aehoen. 10083εὶ latot igitur vitium in o qui intercedit sesquialtero versu quod facillima opera sustulerimus una terula dempta, addita interpunctione: 10 os αμ' Ἐρεχθέως Φοῖβος ζευξεν ἁμοις βί Κρεουσαν, νθ α προσβορροι πέτραι Παλλάδος ny χει τῆς Ἀθηναίων χθονος. Μακρὰς καλουσι γῆς ἄνακτες Ἀτθίδος β). origo vitii videtur fuisse praepositio πρ ς. verbum εἶναι non solum si copulae sed etiam si praedicati vim habet, interdum omittitur; cs. Suppl. 759 Ἀνθ' Ἐλευθερi πέτρα nequo asyndeton V. 13, quippe quod Sit n0USSimum illud explicativum, cuiquam issensioni sorospero . poterat sane poeta V. 12 Verba τῆς A. χθυνος omittere tamen illic quidem super' si C. παῖδ' ἔ 'Eρεχθέως .

' προσβόροις πέτραις Ρ προσβόροις Πέτραις C. hein Mus XXIII p. 151 sq.' ad notionem verborum ἄναξ ἄνασσα ἀνασσειν compos, compotem esse intellegendam s. χειρωναξ, Innωναξ, ψευδῶν ναξ Ε . Anci 447), ανασσα Πnία Hipp. 307), ο ματος νασσων Assch. Pers. 1073 qua re non satis perspecta Iph. Rur. νω τῆσδ' ἀνάσσων Ελλάδος στρατηγίας ipse obelo notaveram de M. prol. p. 61), emendare conatus est Ioannes de Arnim de M. prol. arte et interpolatione p. 23. versus est integerrimus: tu qui muneris imperatorii huiusce i. e. hic congregatae)Graecisa compos es . cf. Soph. Phil. 139 παρ' ἔν το θειον ιος σκηπτρον ἀνάσσεται - ro . . σκήπτρου ἀνάσσει. pronomen ch qui desiderat, post verbum γος addat.' ad comparandum non solum propter asyndeton aptissimi sunt Aesch. um v. 22 24

χῶed τις ἔστιν ' δεθέεις eo ἐσχάτοις δροισι, γείτων δειραδος καρυστίας,

26쪽

a Vacanea non nocent itaque etiam x hoc loco lenissima mutatione a licuimus quas

poetam aliis locis do Macris docere vidimus, simulquo desectus os fons intrusi vorsus 37, perfecimus eam quam nobis proposueramus de Macris disputatiunculam tamen

antrum ipsum pollinis cum Creusa concubitu praeclarum nondum agnovimus tradit autem Pausanias Ι 28 4 καταβῶσι δέ, ο εἰς την κατω πόλιν αλλ' ὁσον no τα προπυλαια, πηγη τε δατος ἐστι κα πλησιον 'Anόλλωνος ἱερον ἐν σπηλαιεν Ἀρεουσα δὲ θυγατρὶ Ἐρεχθέως 'Anολλωνα ἐνταυθι συγγενέσθαι νομιζουσι. Sub propylaei igitur propo lepsydram, neque enim est alius arcis fons, thalamus Apollini fuit, in quo noακραῖος vel o ny κραις cognominatus usque ad postrema rerum Graecarum tempora honorem

habuit, cuius rei quattuor tituli testes sunt ). atque etiam Paneum in eadem urbis regione fuisso ex testimoniis supra allatis cognovimus ubi igitur utriusque dei sacellum quaer mus ex Pausania, qui unus utrumque commemorat I 28 4ὶ nihil discimus hiat enim so ipso Ioco ). do tribus omnino antris cogitari potest; quorum unum minus profundum situm est intra propugnaculum dimicum ab Odysse a. 1822 amplificatum' duo altora illi propinqua gemina sunt antrorumque Septentrionalium arcis maxima'. vin viri docti horum trium antrorum alius aliud pollini aut in tribuerunt. in cum his in tanta testimoniorum penuria non litigo, nisi quod Gaetulam sententia, qui illud primum antrum non ad septentriones sed ad occidentem vergens Apollini dedicatum est, moraesensorem non habebiti sed fuerunt etiam qui Pana et Apollinem in eodem antro collocarent; quorum qui sunt vetustiores tuartius Learius Beuleus in eam opinionem inducti sunt loco interpolato aus I 28 4 fraude detecta cadere videbatur illorum sententia'. at novis am montis ex Iono petitia defendor studuit Enthouenus dicit enim p. 36: cum omnibus qui in censum veniunt locis excussis intellexerimus nusquam in Euripidis sabula Apollinis

ullum antrum commemorari, Sed in pelunca Panis a de Violari Creusam Pausanias vero

in pollinis sacello id actum ess tradat, haec discrepantia nullo modo tolletur, nisi

statuemus unum idemque antrum et Apollinis et avis sacra continuisso . qua in s mihiridotur errasse ubinam dicit poeta in eo ipso antro, quod est apud Aristophanem Πανος

ταυλιον Lys. 721), apud Herodotum Τανος ἱερον in 105ὶ Creusam violatam, Ionem expositum osse tribus locis 10. 1399. 936 parum accurate in Macri illud factum osso tradit, nisi quod p0strem quem attuli loco mei mentione inserta ἔνθα Πανὸς δυτακα βωμο πελας spectatorum animos in illam regionem dirigit'. v. autem 503, ubi ινα non referri potest nisi ad τοῖσι σοι sc Πανος ἐν αντροις n0 temere usus videtur

verba και Πανύς, quae post σπηλαίφ, et περὶ δὲ τοὐ Πανις φασιν, quae post νομίζουσι legebantur, sunt additamenta usuri.' in tabula arcis Athenarum Pausanis aes ni edito praefixa o. 1 signatur.' pulcerrime depicta habes apud Curtium et auperium Aiacis non alianis. IX descripserunt eidem Mia. p. 22. 23. ' quae causae Bursianum Geogr. οὐ ieeianiandes p. 294 commoverint ut idem doceret nescio.' o v. 1482-αρ' ἀηδύνιον πέτραν Φοιβν κρυnτουμενον λέχος ηὐνασθον nos quidem nihil discimus.

27쪽

Μακρα commemorasset Panos autem mirum si idem esset atque Apollinis thalamus,

quid tandem prohibebat quominus missis omnibus ambagibus maximeque Macrarum Vel Cecropiarum commemoratione illud unum diceret at si anos et Apollinis antra diversa sunt, cur tandem Apollinis specum ad hanc fabulam quam maximo pertinentem nullo loco commemorat hoc poeta, qui curiose fabulae rationem haberet, facere noluit nam Apollinis antrum cum hanc unam ob causam deo dedicatum esset, quod ibi cum Creusa concubuisse serebatur, quae res eo quidem tempor quo mater filii- expositum agnoScit, praeter ipsam nemini nota fuisse fingitur, in fabula Iono Apollinis esse non poterat itaque Euripides quamquam Pana Miltiadis domum stat Apollini adiunctum esse probe ciebat, tamen rerum necessitate coactus temporum rationes pervertit postae igitur indiciis si aliquid momonti tribuimus, collocandi videntur Pan et Apollo in antris illis geminis propugnaculo uresco adiacentibus, alter in altero; quod si sumimus, simul intellegis , cur

p0et Πανὸς ἄντρα αδυτα apte dicere potueri eandem mos et Apollinis cum S i tatem tum seiunctionem animadvertimus in Hymetti antro duplici aditu praediis, qu0dprope ricum nunc rari dictum situm ost domu dissores Curtius suas son Ioen M. p. 30 aliquot monumenta desineavit Adlorus ibid. BL VIII nr. 1 et 2.m Ionis prologo quamquam et ipso in o multi operam impertiverunt, tamen etiam nunc non uno loco interpretis mihi vid0tur indig0re nam ut praedicam quod asciduis

studiis mihi persuasum ost continet, unum quidem vorsum ab Euripide non Scriptum sed ut probem quod sentio, dissiciliors huius prologi locos, quos in prioribu commentationibus non attigi, deinceps portractabo quod ut quam brevissime fiat, neque multis Verbis cum aliis concertabo neque quod alii recte docuerunt repetam primis quattuor Versibus, quibus Mercurius originem suam exponit, hoc marime agit, ut Usctatoribus talem se probet qualis in hoc prologo apparet, et deorum ministrum et ipsum deum hinc illud λων, in no alterius vorsus magna cum V pronuntiatum: κακοφωνια recta actori declamatione prorsus evitari p0terat'. Atlantis terga ahenea nemo praeter Euripidem commemorat finxit igitur poeta ut Utani χάλκεον ιρανον P 425)gestanti aptissima neque Ἀτλαντα νωτοις δρανον ἐκτριβοντα ego ita interpretor, ut caelum Versantem et tangendo paullatim deterentem fingam vide Schoemannum l. I. p. 44

qu0mod enim fieri potest, quoniam orgo gestat sed ita ingenti mole premus caelum tergo et tergum caelo acritor erit a Soph. Phil. 296). quod autem poeta gestandi nolionem, quam nemo Graecus desiderabat, omisit, n0 magis vituperandus Q quam Aeschylus, qui cautissim significavit rom. 430 sq. Ατλανθ', ος αἰὲν περοχον σθένος

κραταιον ουρανιον τε noλον νωτοις ποστεναζει, quod verbum grogium Vellem intactum

reliquissent emendatores restat crux illa philologorum, primi Versu clauSula: ego neque hunc neque similes tragicorum trimetros emendation removendos esse tempore pr0cedente

mihi persuasi'.

' novissimis temporibus tractarunt Εysertus Me, die seeuheu de Protoga in Euripides Ion inrogramm dea maiasidie Gymn. - Prag 1880 et Ioannesis Araim, de prologorum ur arte et interpolatione

Gryphismaidis 1882 p. 14 sq. 27 sq. 41 68 sq.

paene risum movet excusatio quam affert msertus l. l. p. 22. cf. ecklinium, Studia 2 seactyliis p. 130 sq.

28쪽

Ionis nati si expositi fata, quae a v. 14 usque ad 27 narrantur, magnam praebviat interpretandi materiam βρι νος v. 16 ad praedicatum pertinet: cum parvulus asse; ῶς θανουμενον v. 18 si ς θανουι δειν V. 27 non ad eVentum a Creusa sporatum, sed rarum natura instantem spectat; itaquo mater filium, quem ἄκουσα κτεινεν V. 1500ὶ pretiosis vestimontis χλιδη v. 26 induit et oleastri coronam capiti eius imponit V. 1433 sq.), ne mortuus honoribus funebribus privetur in nomen Creusae V. 18 nostra quidsm auros offendit tamen animadverti Euripidem duarum sententiarum copulatarum subiscium commune non raro in fine prioris ponere solore et s. g. Η- 26). υτροχε κυκλιν v. 19 mihi nunc quidem non videtur mendandum; nam quibus verbis Plato Tm. p. 37 translata notione usus est, quid est cur Euripidem propria vi usum esse negemus , in versu insequenti νομος προγόνων του τε γηγενους φιχθονιου ex ab Erichthonio lata et a patribus libreis tradita intellegonda est Erichthonium nominat poeta ut priscum gentis auctorem, ad cuius nominhistoria fabulosa, quae ad vorsum praecedentim intellegendum ne maria est, bone applicari possit haec autem ipsa v. 20-26), ut par est, parentheseos formam habet hinc illud ἄλλ' V 26, quo oratio ad propositum redit, id quod nemo, quantum Video, perspexit. Sed in Erichthonii fabula φρουρώ v. 22ὶ quamquam minimo necessarium est, tamen ut notio generalia praemissa tolerari pot0M 'i; Ἐρεχθειδαις V. 24 non accurato dicit poeta, cum Ἐριχ νιαδαις dicere debeat, qu0d tamen Vocabulum in usu non erat neque ero Verba

οφεσιν ν χρυσηλατοι τρεφειν τέκνα V. 25 me exant, postquam Xenophontem simili

modo do rebus corpori ornando inservientibus loqui Vidi Cyrop. IV 5 54 α γαρ, εφη,

γελασαιτε, εἰ τι σεμνον μιν περιτεθει 1M . quod autem Creusa filio exposito ista monilia, quae sine dubio quasi quoddam amuletum erant, induit, probat quantopere servari sum cupiverit; amon, ut supra Vidimus, etiam morituri curam ab a totum igitur locum satis o spero et illustrasso et defendisso, nisi quod vocom ἐκεr v. 24 critico soliciori emendandam relinquo. pauca addenda sunt in V. 28-56, quibus quomodo Apollo Mercurii opera usus i fanis Desphos transportaverit si a Pythia educandum curaverit enarratur. V. 32 satis

vindicavit Ioannes de Araim; minus probo, quod idem post κρηπιδων 38 particulam τὸ

inseri iussi nam quid Mercurio faciendum fuerit o mandato Apollinis accuratissimo 29-36ὶ satis intellegitur quare vituperandum non est, quod prior pars sententiae insequentisci fantem, posterior canistra neglegit; quae tamen ne obliviscantur spectatores poeta addit:

αναπτυξας κυτος εἱλικτον αντιπηγος, ως ορψθ ὁ παῖς. V. 1, quamquam minus nece sarium esse concedo, tamen non iam abicio, postquam orbi επιστασθαι cum accusatiVOporsonae iuncti exempla repperi M. q. V. 1218 νυν δ' Ἀρίγνωτον γαρ οὐδεὶς ἔστι Ουκν do coronis mortuomam s. ur Phoen. 1632 cum schol Mist. oel. 538. Pluti aries 36. ευrροχος κυκλος idem est quod lato paullo anto appellat κυκλος δρως orbis persectus . s. περιπτυγμ' ἀντίπηγος εὐκυκλου 1391. intorpungsndum est igitur post παραζευξασα. utrum spectatore Athenienses φεις χρυσηλάτους aurea monilia ess statim intellexerint, fuisse concluditur e v. 1431, an hoo poeta divinandum reliquerit, diiudicare non studeo. --drum ocabulo armillas notasse testatur Hesychius.

29쪽

tat σταται et Lucian. asin. 1 p. 568 ειπερ ἐπιστανται ἄνδρα Οἰαουντα ἐς τα ' ατα:hic usus Vulgaris sermonis Videtur esse neque vero . 52-56 nisi singula nimis prementi dissicultates parant; nam cum ad Ionem omnis templi et donariorum cura fuerit delatafh ιεις τα ' εξα 4143, non miramur quod χρυσοφυλα θεου et ταιιιας πάντων appellatur δ). v. 67-75 , in quibus Vulgo Vaticinium inesso dicitur, o vera continent Apollinis consilia a Mercurio spectatoribus patefacta quae quomodo praeter pollinis opinionem os λέληθεν ως δοκε 68 comperia habeat, cum ne p0eta quidem nobiscum communicarensecessarium duxerit, nos quoque neglegamus. 0 autem aperi dicit Mercurius ista consilia sui iura semptaro . fabulae autem ipsius actio Apollinis cum fato certamen continet, quo victum osse pollinem Minerva in epilogo profitetur 1566-1568ὶ itaque is quem

tractamus locus spectatoribus voluptatem fabulae spectandae nullo modo praeripi minus recto omnes, quod sciam, iudicarunt de Verbi κτιστοι ' 'Aσιάδος χθονος 74), quae ad αυτον referenda sunt: hunc filium Apollini*, Asiae colonum, Ionem per Graeciam nominandum curabie '. appositum autem addidit poeta, ut spectatores in ipso fabulae initio se clari illius gentis suae proavi fata spectaturos SSe meminissent. pervenimus ad prologi conclusionem v 76-81), cuius initium sic interpungendum est:

αλλ' εἰς δαφνώδη γυαλα βήσομαι τάδε,

τὸ κρανθεν eo αν ἐκμάθω παιδος περι ορι γαρ κτλ.Mercurius v. 77 causam finalem, V. 78 sq. causam materialem abseundi indicat nam cum

Ionem servaverit, multum eius intores scire, quid fatum d Ap0llinis filio persecturum

sit τ κρανθέν V. 77, pari persecti futuri). V. 79 falsa est quam multi probarunt Nah fieldi coniectura προναου pro προ ναου scribentis; neque enim pronaus, Sed templum ipsum πυλωματα habet tradita lectio, quae Verbo ἐκβαινοντα egregie respondet, mordicus tenenda est postremis prologi versibus ονομα δ', ὁ μέλλει τυχειν, Ιων ἐγω σφε πρωτος νομαζω λων

Mercurius significat se e nomine uti nosse, quod Apollinis fili0, cum infans esset, datum

fuerit - quod cum ad fabulam non pertineat, ne comperimus quidem, sed illo quod postea habiturus si eo autem nomine ab Apolline invento et a deorum ministro caelitus delato Mercurius primus in terra usus Ionem e templo prodeuntem salutat et spectatoribus ostendit. IV In hanc quartam postremamquo huius libelli particulam interpretationes si mendationes aliquot Ionis locoriun congeram. Vellem multo maior Sset eorum numerus; sed incerta proponere nolui

sillitur Ioannes de Araim, qui Ionem v 94-101 ceteris ministris imperare dicit p. 643. os p. 10 adn. 5. v. 52 1ego πιι νι βωμίους τροφάς i. o. ἀμφι βωμους τροφίμους es. v. 32 et Schoemannum l. l. p. 54. ' de orbis ἔρωτι παίδων θ' vido I de Amta l. l. p. l. ' την πον εἰς τοὐτ' ἐλαυνει 68).' quod poeta Ionem, qui Asiae colonis et originem et nomen dederat cf. 1581 sq.), ipsum τωτορ' Ἀσιαδος νδ appollat, non miramur ceterum alii ipsum Ionem colonias illas deduxisse putabant; es. Veli. at Ira Vitr. VI 1.

30쪽

1on postquam Mordotes Delphico in Castaliae undis lautos ad templum vocavit, id pergit v. 98:

si libri mittam omnes conatus infaustos; haec est sine dubio duarum sontentiarum inter se respondentium εἴφημον - φημιας, γαθόν - γα ς n0tio: et ipsi linguis faveto et oraculum consulturos exemplo Vestro linguis rimere docete . hanc vim elicies Ismssima V. 101 mutations:

γλωσσης ἰδιας απο φαίνειν.

infinitivum iubones notione post imperativum positum non ideo cur reprehendam, quorum non solum Homerus re 150), sed etiam Aristophanes' Ach. 1000 atque Herodotus VII 1. VII 159 hac constructione usi sunt στομα ευφημον φρουρεῖτ' Ἀγαθυν idem est atque ευφημουντες T. . p. praepotitionis πο Vim inStrumentalem cum ex aliis dicondi formulis novimus Troad 772 tum e l0cutione πο γλωσσης es Bacch. 1049ὶ plerumque, ut hoc loco, cum dicendi verbis coniuncta αn γλωσσα φθέγξατο inst Olymp. VI 13. εἰ χρεων τουθ' μετέρας απο γλωσσας κοινον ευ ασγαι, πος Pyth. III 2. Herodot. I 123. Thucyd.

in praeclara dia oratione. qua Ion publicae Atheniensium statim, qualis non heroum aetate, sod ipsius Euripidis temporibus sit, describit, tres civium parto distinguitiquarum primo loco plebem ponit, quae omnes Viros ad maior enitentes iderit; ceteras partes et quid studeant his verbis complectitur: 598 σοι δε χρηστο δυνωμενοι τ' εἶναι σοφοῖ

σιγωσι κου σπευδουσιν εἰς τα πράγματα,

altor igitur pars si sunt qui rem publicam capessere possunt sed nolunt, tertia ii qui et possunt si volunt. v. 598 Sanissimus est idem enim significat atque σοι δὲ δυνάμενοι χρηστο σοφοί τε ιναι particula τὸ non Vulgari modo posita multos perturbavit. ανθρχρηστος est civi qm d re publica administranda bene meretur, σοφος qui eloquentia prs cessit, id quod versu insequenti probatur. V. 602 nondim emendatum sic restitui mihi est

persuasum:

των δ α λόγφ sitosιDων τε τῆ πολει i. e. των 'ad λογου τε τῆ τε πολει χρωμένων. citreum tarticula τε non satis intollecta stolim librarios Mollit si nostrae aetatis editoribus Verum occultavit. Xuthi responsum, cuius initium sic traditur in codicibus 650):

παυσαι λογων τωνδ' εὐτυχειν δ' ἐπιστασο θέλω γαρ υπέρ- ηδρον αρξασθαι, τέκνον, κοινῆς τραπέζης δαῖτα προς κοινὴν πεσῶν θυσαι θ α σου πρὶν γενέθλι' υκ ἐεισαμεν