Ioannis Gandulphi Bononiensis Carminum libri 5. Item ejusdem authoris in aureorum Catonis Carminum de morali philosophià libb. 4. Leonina paraphrasis gravissimis firmata sententijs ad Marcum filium. Quibus accesserunt Marcellini Genuensis Carminum li

발행: 1674년

분량: 230페이지

출처: archive.org

분류: 시와 노래

181쪽

Haadque semel libare iactis iuvat olauia plantis

Dumque suoshabitare lates, dumque omniastem vult properis vectum te cernere pelira quadrigis,

Luces haud paucas remorabitur. India relictVrbe, iterum vectinus equi calcaribus Sedulus urgebis, tum montes, pratas Romuleos, dulcique mero generosa Fatuci Praeter celsa vehes, dehinc Thuscia culta subibit, Thulata, quam nuper Muiae, quam carminis amoti Daeriam colit antrorum pertatius Apollo , Atque adeo innumeris jam Thuscia candida Cycnis , Ouos inter quondam ut Regem contermina tellus Londum iter emento qua te requiesse licebit, Prima tulit nisi vana refert longaeva vetustas Sie laudem haud illi cantu est sol tua secundum . Quo me, Grylle, rapis quis nuic novus incitat ardor Repentes numeros,dum tu Diis proximus ait ore Deum resonas, dumque immortal. bus aequas Diis homines, seu geli, refers, seu nam a m Hvum Haud peritura canis, simul &tetem seris auris Parva loquor, Phoebo. ac Masis carissimus , at non Relligione minoe, lumma ac pietate vere dus . H ne tibi Diva cohors ulrtutum, hinc corde prolatra x Et dulces stimulos, & sanctos concipis ignes . Salve, eare Deo, salve, O mea cura , tu rumque sit decus, & columen , numeros ne despice nostros: Nostros, o nostros neve obliviscere amores.

Hane tibi corde, opici, PIaeclaro ut sanguine iunctum,

182쪽

seribendique dueem,morumque imitare magistrum. Hunc nostris verbis optata ad littora tandem Advectus salvere iterumque, it erumque iubeto . 1 u Oia ad Liguram auιενis Cassanguituum in pressura su Batam.

Extemplo nigras terris, solemque, diemque

Eripuisse hyemes, Libycoque furente fugatas Ah placidas auras, notum & remeasse sub antrum , Cunctaque cunctorum finem, exitiumque supremum Mirabar pullo portendere turbida vultu. Tum vero insolitus mentis penetrare latebras Iam metus, ipsa mali velut& praesaga futuri Non nisi luctificis agitari pectora curis. Sic ego , sic tellus, rerum sic se omnis habebat Tunc status; ecce tua mihi cum nil tale putanti Charta datur perarata manu : vetat improbus eheui Addere plura dolor: nunc haec satis; auribus ipse Pereipies ommissa tuis; id euncta nigrantem scilicet in faciem versa, id metus ille ferebat. Quod superest nostri signa haec tu carmina amoris , Quamvis culta minus , quamvis luctante Camoena

Reeipito interea , nostri & tibi signa doloris . Hactenus illa pari sonuerunt eoadira , sed jam Impare cogentur pede currere, tristia quando Dedecet imparibus nisi versibus acta referri. Ergo lege, hisque animum, si fas, solare legendo, Fas & erit, seu moesta etenim, seu lata sit, usque Musa placet, mentesque alacri dulcedine fundit . ad Fabνietum Ius ιnianum ρνo Danus Bastrissa eiur 'aera . I.

SEmestrem expectat ceu Gens Aquilonia quondam

semestri sub nocte diem, nimiumque morantis

Plaustra Dei , laevus quem Μars, Cythereaque claudunt,

x Et

183쪽

1 6 MARCELLINI G AN VENs Is

Et eIaulam vetera exercent odia aspera in astrum. Haud secus, o nostri frater pars altera cordis,

Ilicet acta procul mihi quo praesente fatiscit

Caligo moeroris atrox , te pectore caec

. Iam dudum frustra opperior, tua lumina frustra Aspicere, heu , cupiunt oculi, quibus ipse vel aImus Luminis advector, sine te, nigrescat Apollo,

Et nitidum nox orta diem tristi occulat umbra. o, venias aliquando, precor, mea vota, precesque Audiat o rerum sator, atque exaudiat, oro, . Si non vana rogo , si non indebita posco. Fallor an ad superum protuerunt carmina sedes Pervenisse meap en Pater intonuisse sinistrum

Ipse Deum mihi vilas. Adest, nec fallimur; en jam

Expectatus adest, audin pendula claustris Iageminant pulsata sonum , meus illa fatigat Dulcia Fabricius mecum, qui verba peroptat Miscere , hunc sequiturque comes, quo fulget alumno Felix prole virum, & felix Campania frugum Martius. alma sinu fovit quem Pallas amatum, Delius instruxitque suis sacer artibus os , Et mea quo tandem patria urbs nunc hospite gaudet, Curre age, pande forem primam, cui pandere curae est. Mur Pνaceptoria ρυ niseiputo . IV. Ternum prono velut incita flumina curse, IL, Sive imis specubus , sive orta cacumine rupis, Iam dudum obliquo peragratis tramite terris Immensem tandem Pelagi vo Ivuntur in AEquor , . Acceptas inito reddant ut foedere lymphas. Sic decus o vatum , nostri lux maxima saecli, Et mihi eare nimis , semperque colende magister , Quos nuper Pindi rores a te hausimus, illos

Fas ut cumque animo mihi sit nune reddere grato, inique

184쪽

Atque tuas meritis aequas contexere laudes. ΦVerum quid tento nostris quid viribus impae Nunc opus aggredior quem vix Thymbraeus Apollo Laudibus auderet vatem exaequare canendo, Ipse canam ipse rudi Musa nulla ipse Minerva Quin mage te satius sit concelebrare si lenti Pectore, ne tanto dignas pro erimine poenas Infelix quondam, ut proles Clymeneia, pendam. Ille patris currum, atque ingentem Iampada mundi Ducere avens rapidis convexa per astra quadrigis, Et matutinas ab Eoo eardine ὶuces Nuneque manu laxare rudi, nunc tendere habenas, gnarusque viae, tanti insuetusque Iaboris , Post late ambustum radiis flammantibus orbem Iehus pro meritis horrendo fulmine ab AEthrae Praecipitatus obit: mihi sie tentare paranti Haud impar facinus, Iovis iram, & tela tri iurea Ah timeo: scelerum B ex vItor Iupiter idem, Dextraque par paribus scelus ignibus ardua multat. Mενι Toeotran is, sati- pro aurit . U.

V Ibrato interea fremebunda Phalariea nervo

Acta volans, Theotranta petit, moxque alba recIudit Pectora, deque alto dat corde infixa cruorem. Ilicet in vulnus ruere, ac rabido ore prehensam Mandere humum obluctans juvenis, revolutaque membra Tendere mirandum visu iam iam horrid a cireum obtegit, inque oculos torvos Properata cadit nox, Vita fugit mixto eum sanguine fusa sub umbras. In IνMiam μηνιn1ῆ Lagati Sen. N.

Non semper valles, non semper eulmina montis oblectant oculos, Ioca nec campestria semper,

K 1 Sed

185쪽

i r MARCELLINI GENUA NI Is

sed variare vices,modo vallis & ima tueri, Et modo cernere opus montis luga celsa, modo ipsis Inter utrumque sitas campestres visere terras. Ast oculos pulcris capiunt prospectibus illa Praecipue loca , quae magnum at simulata theatrum obiiciunt una valles, campestria, montes .

MARCELLINI GENUENSIS

E LEGIAE.

ad cis um uastanum. ELEGIA I. N Asteris intactae elausa dum matris ab alvo,

Nate Deo , Matris conditor ipse, Deus. Quas me posse reor dignas per solvere laudes, Ilicet aggredior pectore avente tuas. Utque intermissos ales ei et ardua cantus, Humanos audit mox ubi laeta modos. Sic tibi coelicolum turba modulante volucrum Assonat Angelicis vox quoque nostra Clioris . At me iam caeptis obitans, sua nomina Coelo

Quae trahit, exorsum sie Dea lava quatit. Ill

186쪽

Tu ne sacros reserare amens, tune improbe parm Ausa nec o nimium iam tua , stulte, paves An latet immenso junctam sed Numine earnem Quam fit te parvum concelebrasse nefas Aspice, cuncta silent, Verbum dum nascitur infans , Ipsa sonae verbi verba nee vlla Parens . Tantum immota Dei miratur ab ubere natum risugere, quem peperit, pabula cara suo. Obstupet, atque animo sensim obstupefacta liquestit, Dum libat teneris oscula eas a genis . Muta , vides domino famulatum animantia praestant a Et stlapidus matris eonticet ipse Comes. Hinc quoque te monitum par est eelebrate silendo Mystica, quae superum vix deeet ora loqui.

Pareo; ne Bevi , Vraniae, mihi, Numen i at illi Gaudo est quas reddam die Pia, quaeso, vices sic ego; cui mo1 il lar datis majora daturoris fibi quod placeat solvere gratus Z ama.

Μarmora renituant, morie supentes Deum.

Utque orbis victor, domitoque Acheronte triumphans Illustres animas candida in astra ferat r ' - . Exigis ut referam, numerisque canenda Deorum Gesta Dei memorans increpet icta Chelys. Noa ture fas nostris, non haec petere aIta Cainoinis . Grandia sunt grandi facta canenda inha . ' : : Numina formidant terris adsueta, latentum . ardua coelituum scandere Pierides. tis Ius timet ingentes mens docta perietis,

187쪽

si MARCELLINI GENUENS Is .

Et numeris dare falsiloquis Vesputa io honores, Quos tantum civi dant sua gesta meo . uos dant Hesperiar, quos dat pIeno ore Pelasgus, Et dare pro meritis praemia quisquis amall. scriptaque quos tribuunt, tunc interitura, supremus Cum quodvis hominum destruet ignis opus. solvit ab Hesperia, lemures procul este, Columbus vltima, & ignotum per mare tendit Iter. Iamque illum occiduus stupet alto e gurgite Nereus,

Hactenus in visas Ponto aperire vias.

Nereidumque simul stupet admirata caterva, Ut fremat insoIito pondere pressa Tethys . Utque Polo, quam Typhis agit, sua lumina iam Iam Condat ab alterius lumine victa ratis. Tum Genitor . Genitaeque alacres , tum magnus & ipse Accurrit properis Ennosigaeus equis. Saevaque qui facilis modo dat, modo providus antro Condit, & adversa flamina lege premit. Accurrunt, vultuque hilari, & clamore secundo Pet tumidas classem pone sequuntur aquas. sed satis haedusisse tenus, vos ludicra Ponti Numina iam veris cedite Numinibus. Ipse rates vehit,ipse Deus rate fertur ad oras occiduas, rerum quem genus omne cisiit.

Christophoro ut Christus, sic vecta Columba COIumbo est, Iure datum quis ei nomen utrumque neget r duee,Christophorus, Christe, appulit, ora vieissim Te duce stat Christo barbara, Christophore. Namque ubi prima sacro signata est robore tellus.

Quo moriens insons crimina cuncta necat.

Ipsa petita prius simulacra horrentia rerum Cessarunt Stygio protinus ore loquiis squallentemque Erebum, noctem & petiere profundam Lurida ab angelicis agmina pulsa Choris. Hinc facta est animorum ita Christo, di Regibus auri, Inque

188쪽

Inque auro soliti fulgere, terra ferax . Nippe solum hoc Delix. opulentaque regna manebara

Debita virtuti, magne Philippe, tua . Fortunate nimis, is mimus cui conditor orbis

Extremis penitus dat dare iura locis. Macte animi pietate, ausisque ingentibus Heros, Ee Regnis priscis, & magis aucte novis. Ipse Deo grates , gratesque repende Columbo.

Est Christo & Liguri laus soluenda Duci .

Illius auspiciis , huius reserata labore Tot freta , tot populi, tot tibi regna patent. Iam quibus Hesperiae redeuntem applausibus urbes Excipiant, digne quae rogo verba ferant λωidve referre opus est Reges ut honoribus auctum I am cumulent titulis , stemmate, divitiis rvt totum increscens spatietur fama per orbem, Dum emit aurata istiora visa tuba ΦUt tua gesta, sacris eelebrariat carmina chartis, O non exiguo carmine digne eani Cum tamea interea purum super aethera pectus Afflatus sancto concipis igne Deum . Namque senes, iuvenesque auri dum caeca libiddi Cogit ad ignotos tendere puppe lares; isendique aliis tantumnosa littora curae est, Plus nimio levibus, quos nova monstra iuvata DP animorum avidus quanam ratione doceres Curabas homines dogmata sancta rudes. Hine doctum suades agmen tecum ire, reperto Hincque sequuta ducem te pia turba solo est.

Hiae fas est recta qu bus ipse potiris i a revum

Oceiduae genti scandere in astra via. Salve magne senex, salve o lux addita terris Hue a lux Ligurae maxima gentis ades . Hue ades o nostro quo jam novus additur Orbis, Inque vicem nostrum quo novus orbis habet.

189쪽

Stiparum , quam veritam Sixti ora tuendi, rΗaadque semel libare sacris juvat oscula plantis . Hic tibi Cardineos proceres te se offeret inter spinuleae gentis columen,quem fulgida geliis Summa vehit sensim Petri ad Ditigi Vixtu ,

Atque ostro. atque alma insignis probitate Philippus. Ille alacer magno te carum amplexuS amore. Te dignum meritis, & avita fronte nepotem, Dumque suos habitare Iares, dumque omnia secum vult properis vectum te cernere pulchra quadrigis, Luces haud paucas remorabitur. Inde relicta Vrbe, iterum .ect mos equi calcaribus armos Sedulus urgebis, tum montes, prata, lacusque Romuleos, dulcique mero generosa Falisci Praeter celsa vehes, dehinc Thuscia culta subibit, Thuscia, quam nuper Musae, quam carminis autor' Parnassi colit antrorum pertaesus Apollo ,

Atque adeo innumeris iam Thuscia candida Cycnis ,

Quos inter quondam ut Regem contermina tellus Longum iter emenso qua te requiesse licebit, Prima tulit nisi vana refert longaeva vetustas Sie laudem na ud illi cantu est sol tua secundum . Quo me, Grylle, rapis quisn c novus incitat ardor Repentes numeros, dum tu Diis proximus alto ore Deum resonas, dumque immortal. bus aequas Diis homines, seu gesta refers, seu nomina in assivum Haud peritura canis, simul &tete inseris astris Parva loquor, Phoebo. ac Musis carissimus , at noti

Relligione minor, lumnia ac pietate verendus .

H ne tibi Diva cohors virtutum, hinc eorde prosuaso Et dulces stimulos, & sanctos concipis ignes . Salve, eare Deo, salve, b mea cura , tuorumque Ee decus, & columen, numeros ne despice nostros: Nostros, o nostros neve obliviscere amores.

Hane tibi cord e, opici, pyaeclaro ut sanguine tum tiam,

190쪽

seribendique dueem,morumque imitare magistrum. Hunc nostris verbis optata ad littora tandem Advectus salvere iterumque, it erumque iubeto . U Ou ad Liguratu auιMis ε .uuimum in progara lutitatum.

Extemplo nigras terris, solemque, diemque

Eripuisse hyemes, Libycoque furente fugatas Ah placidas auras, notum & remeasse sub antrum , Cunctaque cunctorum finem, exitiumque supremum Mirabat pullo portendere turbida vultu. Tum vero insolitus mentis penetrare latebras Iam metus,ipsa mali velut& praesaga futuri Non nisi luctificis agitari pectora curis . Sic ego , sic tellus, rerum sic se omnis habebat Tunc status a ecce rua mihi cum nil tale putanti Charta datur perarata manu et vetat improbus eheui R ddere plura dolor: nunc haec satis; auribus ipse Pereipies ommissa tuis; id cuncta nigrantem scilicet in faciem versa, id metus ille ferebat. Quod superest nostri signa haec tu carmina amoris , Quamvis culta minus , quamvis luctante Camoena Reeipito interea , nostri & tibi signa doloris. Hactenus illa pari sonuerunt eoadita , sed jam Impare cogentur pede currere, tristia quando Dedecet imparibus nisi versibus acta referri.

Ergo lege, hisque animum, si fas, solare legendo, Fas & erit , seu moesta etenim, seu la ta sit, usque Musa placet, mentesque alacri dulcedine fundit . ad Fabν iesum Iustinianum ρνo Ioanne Baptissa vitias πν. DLSEmestrem expectat ceu Gens AquiIonia quondam semestri sub nocte diem, nimiumque morantis Plaustra Dei, saevus quem Μars, Cythereaque claudunt,

SEARCH

MENU NAVIGATION