P. Ovidii Nasonis Opera quæ supersunt. Tomus primus tertius

351쪽

6 1 Iam dolet & Mavors , terras ultroque reliquit , Praetulit Anchisen huic habitura suum. Anciri sen propter , voluit formosa videri r Visaque post latam jacuit ulta deam. Quid mirum est potuisse Parin succumbere Amori, o Immunis sub quo non fuit ipsa parens

Quam laesus Menelaiis amat, non laesus amavi. Adjice , non laeso quod comes ipsa fuit. Et magnos , video , cogit mihi rapta tumultus :Armataeque petunt Pergama mille rates. 1 Non vereor helli ne non sit causa probanda :Est illi facies digna movere duces. Si mihi nulla fides , armatos respice Atridas. Quam sibi sic repetunt, sic metuenda mihi est. Quod si vertendae spem mentis concipis hujus,3 o Cur cessant herbae carmina curve tua Nam te nec Phoebi sollertior artibus ulla est ;Phoebeaeque Hecates somnia vera vides. Tecum sideribus , tecum deducere Lunam Nubibus , & memini surripuisse diem. 8 3 Pascebam tauros e interque armenta leones Obstupui placidos vocibus ire tuis. Quid retro Xanthum , retro Simoenta vocatum Adjiciam cursus non tenuisse suos Ipse pater Cebren , natae male tutus ab Ore , 9o Cantatas quoties restitit inter aquas :Nunc locus cinonae est , nunc illam ostende I parabis Sive tuos ignes pellere , sive me OS.

Literae quibus impressus est hic Autor, a P. S. FOURNIER Juniore incisae sunt.