Henrici Henniges, De summa imperatoris Romani potestate circa sacra. Liber vnicus

651쪽

ς ia De Summa Imper. Potestate circa Sacra. rum lachrymis ridere ρ cum Reipublicae excissio saginari ξ icquid olim dixerint monastica pe-co , quicquid hodie turpissima Curiae Romanae mancipia in laudem monstri illius, quantum Hercules non domuit , abominamur Pastorem plus omnibus lupis sichvientem in misellas oves. Nec iam illo tempore , quo tamen iste adhuc omnia furibundo impetu secum rapuit, defuerunt sapientes& cordati viri, quibus nova ratio S inaudita meliori Ecelesiae tuendae religionis libertatem valde displicuit. Benno Cardinalis, homo inoderatissimae &efuditae pietatis refert, Hildebrandum sua inlama usum contra holi rum virorum eonsensum i memoriato etiam prodigio , quod inlaustae actioni futurae calatni

talis nuncius intervenit. Praeter voluntatemo eonsilium Cardinalium, inquit, extra op . nemIudicandi, sacris canonibus determinatum Imperatorem iis nusia Synodo canonice accusarem praecipitanter excommunicasit , in qua excommunicatione nusius Cardinatiumsubscri. t. utprimum ad excommunicandum Caesarem de Sede surrexit, Sedes ipsa noviter Gnis

fortissimis composita subito Dei nutu ter hil, ter scissa est in plurespartes: Ut manis se dar

tur intestis, quanta fessor is periculosa excommunicatione se praesumptione, quamque re ruilia schismata seminaret contra Ecclesiam Christicontra Sedem B. Petri, quam crudetiterk6s aret Cathedram Christi conculcando leges Euclesiae, imperando cum potentia es aucterritate. Author vitae Heinrici,licet propensor in Pontificis partes artificiosa accusatione utitur,

652쪽

CAP. VII. De Electionibuου. θ& sere plus assectato silentio dicit, quam alii ve horum acerbitate. Absolvit omnes Uuramemto , qui em Regi juraverant, ut contra eum

impelliret absolutio, quos fidei tenuit obligatio, quodfactum multis die licuit, se cui diu licereticet, quod solusfecit: or asserebant, tam in caciter quam Micite factum, quod actum

eis. Sed non ausim assertiones eorum ponere, ne videar cum eis Apsolici factum refelgere rimo potius bone vir,ne videare, nihil te posse pro Pontificis destnsione contra robustas 3liorum rationes, nisi exile quid &ieiunum orare. Sed ante omnes Lambertus Schaffnaburgensis, totus Gresorianae factionis non alium fructum P0nt i fictae censurae narravit, quam seditiones &int stinos motus, des, adulteria,rapi nas, turbatam Ecςlesiae pacem , imperii m Jςstatem & Principum iura viol/ta , abrogaras leges , iustitiam, fidem,honestatem: breviter Qtutum Carcetribus diabolum. Rellissimam, ita me Dii amcnt, &omnin6 dignam authore suo correctionςm, quae . intempestivam emendationem tot Lerniis malis sollicit l, & ne causam cladium reiicias in I ratorem , quod solemne est caudatis adulatori-hus, ecce tibi Lambertum nihil dissimulantem veram originem, stilicet ea re maxime ausismo u iam praebente , quod ex communualm Rex esset. Excommunicatio igitur est illud Romani gallinacei ovum, ex quo prodierunt tot Porpi nes & insecta, illa Pandoroe pyxis, unde tot pestes evolarunt: excommunicatio, inquam, illa est, cuius occasione se lutus canere suo Sathanis

653쪽

ε, 34 De Summam .Potestate circa Sacra. oppugnabat pacem EGusasticam, ci' quor corpora jugulabat,animo quoque,' a ternum viverent, cxtinguere satagebat. Quis verbille Diabolus, qui spirituali armatura oppugnavit Ecclesiae pacem , nisi Hildebrandus, qui sibi soli secram panoptiam tribuit Z Hic dum corpora eoriun jugulat, quos civilibus inimicitiis cum

legitimo Principe committit, coni minatas tqtiniquitatibus adimas expeditissima via mancipavit infernis cruciatibus : quae enim poenitentiae spes apud illos esse potuit, qui ex summo sc Iere pietatem faciunt,& pro p/rricidis pugnando cadunt ρ Igitur quantumque ab stondat Mona. chus veritatem, ut Pontifici saveat, incautius hic mentςm suam nudavit, quam expedit catas hcui nomen dedit. Meliore fide Gerol censis expromit animi sui sensius. Bone in E clesia scandala es in repso augeseuot dissilia edum alter ab altero diset Am reunum es S,

cerdotium dissentit, uum alter alterum excommunicat , alter alterius excommunicationem out ex causa aut ex persona praejudicio contemnites m alter in oller*m excommunicandi

'uthoritate magis exfuo libitu quam erius,ria resectu abutitur: author it in .stiin, qui δεδι pote,Zqteos ligant se so endi omnino do, Picitur. Nimirum, ut pace omnium bonorum vixerim, h sse novit , noν dicam haresis nec um in museo emerserat, Mi Sacerdotes istius,

. . bypocrit inpropter peccata populi, doceant po

654쪽

p VII De Electionibus. si r lectionem, es licet ei facramentum Melitoisjecerint , nullam tameo debeant Melitatem': nec perjuri dicantur, quia contra Regem sens

rint, imo qui Regi paruerit, pro excommunia caro habeatur: qui contra Regem fecerit, an

Frisingensis rem novam & iDCognitam stuperi'-xibus seculis notat. Lego es relego, inquit, R

manorum Regum es Imperatorum ginabo nuου- quam invenio quemq*am eorum ante hunc ARomano Pontifice excommuπicatum , velregno privatum. Nec privatos tantum homines in

dignitas rei movit, sed & totius imperii meliorem & incorriiptam portionem . quod nunquam antehac tempora,ut idem Frisingensis est,hu-jmmodi sententiam in Principem Romanorum' promulgatam cognoverat'. Sed quid aliorum testimonia prolixe congerimus Z Ipsa scelerum consessio morituri Hildebrandi, Salernis Publica iustu ejus relata , quam se vidisse asseris μ) S obextus, nec de spiritu, quo agitatus in plena sort0na furiit, nςc poenitentia & depre-c tione , siquidem animus cum verbis consem ttit, nos incertos esse sinit. Instrumentum in- genuat consessionis, ad nullim vim in ipso axibculo mortis elicitae laucia consistentia, quam ceriste jura non minimae auctoritatis fideiquem ant) tale est. Volumus vosscire, qui ecclesia-

sica cura siliciti sis , quod Dominus Aps ' Item Hildebrandin , qui ct Gregorius , nunc ra

655쪽

De Summa Imper. Potesate circa Sacra.

ateris , ct confusus es Deo se S. Petro se iοιὴ Ecclesia ,st valde peccasse in resorali cura, quae

ei ad regendum commissa erat: se SuADENTE ABOLo contra humavum genin odium Grameoncitasse: postea verosententiam, quae in orbererrarum essus, eis, pro augmento Christianira tu cepisse uicebat. Tune demum misit p ad aum confuserem ad Imperatorem, O ad totam ouesiam , ut optaret isti, indulgentiam , qui

finem vitai a Q ciebat: se tam cito seriebar se angelica vere se dimisit ac disseisit vinιul

omnium Bannorum suorum Imperatori Oomni

populo Christiano vivis ae defunctis, Curici, Laico: o ius uos abire de domo Deoderiori

3. 28. Heinricus duplici parricidio piacularis post patris mortem cum imperio successit in simultates & quas bareditaria certamina, Velut necessaria onera, quae successurum in ampli ssimam oporteat agnoscerς. Quem enim Paschalis Ponti sex vivo adhuc g nitore pro suo commodo tenerrime dilexit, euridem acerbo &pl usquam hostili odio post illius obitym persecutus est, undςςordatis viris ingenium Sconsilia patuerunt Romanae Curiae, a stimantis Christianos Principes non virtutibus Vipis , sed utili patrocinio ambitionis & au ritiae suae. Primis Comitiis, quae, cum iam solus imperaret, Goslaria: indixit fulgure φx tempestate repentino coorta erumpente dextro semore tactus apumen gladii cum baltheo & clypei parte absumptum reperit , monentibus fatis,h imperatore majestatem & vires imperii

656쪽

, CAP. VILDe Electioni M. IIa hebetandas esse. Italieam eius expeditionem a maturavit Pasichalis concilium, Trecis habitum,n ubi repetitis decretis Gregoriana interdicta deu investituris Episcopatuum non accipiedis aprofanis manibus confirmata lant. Hoc strepitu excitatus subito Imperator, quod suam & im- , perii rom in discrimine vςrsi ri animadverteret. , anno decimo seculi duodecimi in Ratiaboneni fibus Comitiis profectionem in Italiam edixit, ut possessionem ejus regni cum impcriali coronaici antiquis majorum iuribus vindicaret. Sequen- , ti anno triginta millibus equitum , non Cpnnui merato pedite, occupatis claustris Alpes trans, gressus est , festinatis itineribus Romam Properirans, ut Pontificem, solemnia insanientem com- . pesceret: id animi enim fuisse Heinrico di tertim a) Sigebertus memorat. Hei'ricus Rex Romam vadis, propter sedandam di ordiam, quaerat inter regnum acerdotium, qua caepta a pa Gregorio GL qui ct mcdebrandus nominatus est, s exactitata a Successeribus ejus VLctore or Urbano,ypra omnibus δ PUhao, magno scandalo erat tori mundo. Rex autem uti volenε auctoritate se consuetudine or auth rasebus privilegiis Imperatorum , quia toto

M qui ps de Regibus Francorum imperavit

Romanis damέρ per trecentos se eo a Dusam nos imperaverant, Fus 63. Apocto licis, dabat Iricite Episcopatus es Abbatias e per annulum orper virgam. Contra hanc ma rum authori-

ratem censebant Papae Synodali judicio non posse nec debere dari per uirgam vel per annulum

657쪽

w38 De Summa Imper. Posterato elua Sacra. Episcopatum aut aliquam Ecclesiasticam iambos ituram a laicali manu: se quicunque ita Oscopatum aut aliam Ecclesastici juris investituram accipietant, excommunicabantur,propter hanc praecipue causam Rex Romam tendebat , o siqui Longobardorum quoquo modo ei resistere volebant,potenter eos proterressi. Cum Caesareus exercitus Romam appropinqu/ret, gati Pontificis occurrunt, quaesituri causam a magi adventus, & qua ratione possex inter partes amised conveniri: unde veterem usum & imperii iura confirm ta ab ipsis Pontificibus Imperatox produxit; hinc pontificia factionescio quae ei vina iura & priscos canones, quorum auctoritatu maligne opposita regno quia jam Verbala eici-rici sunt in Constitutione ejus apud Goliadastum, . Carola quadringentis es amplius aπnis, ct sub sexaginta tribus Apostolicis invesia

ruraa Episcopatuum eorundem authoritateor privilegiorum Frmitate reinenti abi se omni audientia auferre volebant. Sed quum imperatorii Legati nervos dc Rei publicae praec Puas vires majorum liberalitate & beneficio Ecclesiis erogatas ostenderent, quae nec sine sacrilegio oripi illis pollant, nec imperio subtrahi ab que maximo & praesenti damno , annuit Ponti sex & iuramento confirmavit oed vero omnia istac cumjustitia coauthoritateEcclesia aufer-- , or re no cumustitia se autoritate reddere. Milesiis decimis es oriationιν contentis essed bere , Regem vero prata se regalia, quae a Carolue es Ludovico , otione or Heinrico Ecclesiis

Eota sunt, ι orsuccessoribussuis recipere se

658쪽

detinere , promittentibus adhaec Caesareanis, o hoc utpromissum est, ita complesset, Pontifex , Imperato em quoque, utι quarebat, mvestitu- in r-Ecclesiarum Menatorum. Super hac pa- . ce Pontifex publicande Imperatori cavit , hist bulis ad aeternitatem scripto comprehensis. ID.

2 pracipier Episcopis praesentibus im, die coronationis degis, ut dimittant regasia r Ino,qua ad yegnum pertinebant tempore rati, ut lieinrici es nitorumpraedecessorum ejus: ses s pro mabitIub Aoathemate, eorum vela prasentium vel absentium velIuccessorum eo-u riran intromittant se ulti modo vel invadant

te eadem regnua , i. e. civitae , Ducatin, a- έbI- , Comitatuου, Monetas, Teloneum, Merca- , , Advocμtiari, omnia jura centurIonum,

, id eis,viaticorum, turr ct vIstas , e- , rant , omnibus pertinentiis suu militiam

a se cainfra. Nec ipse 2 egem O regnums per his, ulterius inquietabit istdprivilestin suosub an a themate ιonsrmabat , ne p. serisivi inquietare, prassumant. Regem benignς se honorime susci piet, O more prsdecessorum sisorum Caiboli: i rum scienter non subtracto corona it, se ad 2 tene dum regnum ctim his omnibus Uἶ iiDii ouxilio adjuvabit. His ita suh iuramenti re- ij ligionς firmatis 1 Petro Leone, Pontificis nomia , Deduratum quoque eit ah Heinrici Oratoribus. α quoa dex proxima quarta vel quanta fe=ia ita, PrincipσKjurarefaciet, se ob δεου dabis, sicut in

, charta conventionis scriptum est, esse obser , , mabunt Pomino Papae,eo tenore, si Domrnus Pa

659쪽

o De Summa IN. Potestate circa Sacra. θ' omnia, uut in carta conventionis seriptuin

eis. Igitur ne mora inPontifice esset implendar promissionis, ipse adversiis voluntatem & indignationem totius sacri ordinis, de haeresi accusantis conventionem, pro suo arbitrio &potestate deςretqm edidit, privilegii nomine, quo praefatus seculi illecebris indigne suffocati sublimitatem coelestium munerum, & inter aurum ac purpuram oblivisci pudoris sui ingenuam pietatem , ut grassantibus Ecclesiae malis provid rei sal utari curatione, minrico Regi , Imper/rori es regno rogatia ista dimittenda praecipit, quae ad regnum manifeste pertinebant tempore Caroli, Ludovici, Ottoms es c4terorum praeae cessorum Orum. Interdicit etiam, ct sub amathematis diseractione prohibet, ne quas Disi porumsu Abbatum praesentium vel futurorum

eadem regalia invadant, s. e. civitateT, D catus , Marchias, Comitatus, Monetas, Neuneum, Mercatum,Advocatias, iura Centurionum, es; ιμυμ, qua regni erant, eum pertinentiis fur

miliιiam O casera e se ne se deincepi nisper gratiam Regis de imis Regalibus intromuttae. Sed necto eris nostris oceat, quipos nos in apostolica desuccessuri erunt, aut minricum aut regnum super hoc inquietare negotio. Porrὸ Ecias, eum oblationibuου es haereditariis possessionibuου, quae ad regnum manifestepertin haut . liberis manere decrevit , oportere enim DUSopos euris secularibus expeditos curam βο-rum vere populorum , nec Ecclesiis Asis abesse diuarine tuos enim juxta Paulum Apostolum pervigilare tanquam rationem pro animabus,

eorum

660쪽

ARGI. De Electionibus. 6 a Ieorum reddituros. Inde Romam ingressus -- Perator coronationis causa ad Basilicam B. Petri.

processit, militibus suis, qui ab exercitu longius

velut in pace aberraverant, aut vulneratis a Romano populo, aut occisis et Ibi rursus molesta& difficili contentione ante coronationis delebritatem certatum est: HinC Epis pis dc universo Clero improbante magna cum pugillationePomtificis Decretum, in cujus manu non sint Ecclesiae bona & donaria , ut seculo restituerentur rinde Heinricb recusante coronam debiliore maiorum luce. Quare cum videret Imperator promi sta aut non posse Pontificem praestare aut non

Velle , periculum, in quod se facili credulitate

praecipitaverat, audacia discutiendum ratus,do

vocatis militibus improviso Romanis civibus impetu Romam tum Pontifice, & omnibus Caradinalibus Ebiscopisvὲ capit, triduoque post telicta urbe fumante adhuc occisorum recenti sanguine, qui Tyberis quoque undas mutaverat in colorem suum apertis campis castram latus est , ubi de captivorum liberatione agi ceptum, urgentibus ipsis Episcopis Pontificem, ut restituto vetere jure Imperatori se aequum praeberet,& benignum captivae Ecclesiae. Sed nescio qua insima pertinacia non prius expugnari potuit, quam cum Principis mandato lublatas jam secures vidisset imminere delicatulis cervicibus captivorum fratrum . in conspectu elus praecidendis. Tunc vicit miseratio contumacem Pontificis animum, nunquam, mediuS Fidius, minore pretio redempturi tot amicorum Vbiam, quam Cum cederet alieno jure, quod praedatoria