장음표시 사용
21쪽
An te non salutato discessissems Aut,quo te inuito me eontulissem: In hoc modo singularis quaeaeam natura duorum tempo-Praeteriti im- rum obseruatur. Praeteriti imperfect i & praneriti plus quam Pyn Hi mperfecti. quorum prius duorum temporum adverbi;s,pra sentis 1πρ bab α futuri recte coniungitur, Nunc scriberem, cras, vel perendie proprietas. scriberem. Posterius trium, praeteriti, praesentis,& futuri, Heri, vel olim scripsissem. Hodie,vel nunc scripsissem. Cras, vel post- hae scripsissem. Futurum huius rationis maxime videtur in incerto ob societatem quandam & cum suturo exacto, & cum praeterito eiusde modi, cum quo ut in voce praeterquam in priama persona ita in significatione fere recurrit. In illo enim Virgilii,-Tamen haec quoque siquis Inserat, aut scrobibus mandet mutata subactis, Exuerint sylvestrem animum. videtur vel praeteriti quaedam simul,& futuri subesse significatio, quae futuri est exacti, quasi lxAAHis, σοροπι:vel potentialis praeteriti huius
- de quo agimus modi, quasi tκtm αμ αν, ut Priscianus Graece interpretatur, hoc est exuisse debent. Subiunctiuus . . Subiunctivus est,qui alteri semper.verbo,& plantunque coniunctioni, vel relativo ut vel infinitae particulae est subrumis, ae significatu indicatiui maxime repraesentat. Huius suturum passivum gemina periphrasim recipit. Altera ex participio eum futuro subiunetiui verbi sum, ut amatus fuero. Altera eum suturo indicatiui eiusde, ut amatus ero. Cicero ad Terentia,Cum eo si locuta eris, intelliges.Idem,Quum profectus erit, acia te certiorem. Ouidius, Cum fuerit lectus Scyron,toruust Pro stes. Infinitus modus est, qui agere,aut pati significat, sed citra omnem numeri aut personae disserentia: qua scilicet ratione infinitus est appellatus. Huius cum quinque sunt tempora, Latina lingua duabus vocibus activis,quatuor eoru refert, una praesens ecpraeteritum imperseetiam, ut amare: altera praeteritum pers ctum & plus quam perlectum ut amauisse. Futuru unicum reperitur fore. Reliqua tum activa, tum passiua circuitione supplet, ut amaturum esse,amandum esse: quae periphrases per genera dc
numeros pro ratione eorum quibus adhaerent,variantur in omnibus verbis,ut amatutu vel amaturam esse,amandum vel amandam esse. Etiam per nominatiuu casum, amaturus vel amandus
esse: praeter tertitam passivoru genus,in quo haec neutra tantum Amatum iri. Voce proserutur, cuius generis est Amatum iri cum similibus, quae futuris passivorum sunt isodynama, potius quam vera suturarum tamen eorum a uua amatum ire, do similia,tantundem
22쪽
valent,quantu a Uuu futuru amaturu esse. soluuntur in hune Soluti, rasi fere reliqui modi. Indicativus, ut scribis, aio vel iudico te scri- quommm
bere. Imperativus,ut salue, tui eo te saluere. Optativus, ut utina valeas,opto te valere. Potetialis, ut impleuissem, potueram,debueram, vel volueram implere.
Aliter, & copendio de modis, Modi, si vota discrimen spectes,quatuor tantu sunt. Primus, qui in prima persona singulari
activae vocis, per o,bam,i,ram, bo vel am,finitur. Secundus,
qui & in secunda singulari praesentis temporis activae vocis pera,e vel i, vel solas,vel etiam syllaba to adiecta desinit. ut ama, vel amato: doce, doceto:lege, legito: audi,audito. Tertius,qui in prima singulari activae vocis, em vel am,rim, sem,ro, finales voces recipit. Quartus, qui per re vel se,in activa voce termia
Cuiusque horu varius est usus. Primi ad res indicandas nar Indicativus randasve: vocaturque Indicativus, finitivus vel pronutiativus, ut Arma virumque cano. Ide modus & per interrogatione usurpat . ut Sed vos qui tande, quibus aut venistis ab oris: ' Secun Imperati αdi,ad res imperandas: vocaturque Imperativus, cuius supra posuimus ex la. Ide in tertia maxime persona aliquando permitti rem significat, & Permissiuus appellatur. Vt Vivat Arturius Permissiuus isthie. Tertius, alias rebus optandis conuenit, qua ratione o- modus. plativus dicitur. ut O tatum libeat mecu tibi sordida rura, AN OP uus.
que humiles habitare casas. Alias posse, vel debere fieri aliquid ostendit, ut supra vulis exeptis docuimus. Alias velle aliquid, ut apparet ex illo Virgilii in Georgicis, An deus immesi venias
maris. Respodet enim ad illud, -Urbesne inuisere Caesar, Te rarumque velis curam. Estque hactenus hic modus innomin tus. Nos primi potentiale vocavimus. Alias significatione indi- Subiunctivus eatiui, sed altero verbo subiuncti exhibet,sicque subluctivus re- modus.cte dicitur. Privatim hic tertius in prima multitudinis persona submittere se quenqua in aliis ad aliquid geredum significat. ut eamus. Uocaturque hic Graeco nomine Hypotheticos vel Au- Hi theticos rhyporactos. In tertia vero praesentis & praeteritora persini de uri Authum plus quam persecti, permissiue accipit,vi antd monsti atu est, mcut in tertia praesetis & praeteriti etia imperative.ut in illo Martialis,Perdiderit nullu vita reuersa diem. Quartus actione ει Infinitus. gnificat citra omne personae,aut numeri discrime: ponitur vice nominis nonnuquam, ut supra est traditu.Passivis quoque m dorum vocibus significationes ad portionem applicentur.
23쪽
rip. genus. Tempora Pa piorum.
pΕRso NA in verbo prima est, quae de loquente dieitur ut lego. Secunda,quae ei, ad quem fit sermo, acc5modatur,vi legis. Tertia,quae ei, de quo loquens agit, conuenit, ut legit. 'N v Μ E R v s verbi duplex est. Singularis,qui de nominibus & pronominibus singularibus dicitur. Multitudinis, qui de pluralibus.
ARTI cI P IvΜ est pars mationis, quae parte capit P a nomine, partem a verbo, partem ab utroque. Capit enim a nomine genera & casus: a verbo significatione&tempus: ab utroque numerum & personam. Significatio siue genus participiorum est triplex, Acthaum, ut amans. Pallivu, ut amandus. Neutrum, ut sedens, prossctus. Tempora participiorum sunt tria, praesens, praeteritum &futurum. Actiuae significationis tempora sunt tria, praesens inns, ut amans: futurum in rus, ut amaturus: & in deponentibus activis praeteritum in tus, Vel in sus, ut Iocutus, orsus. Passiuae significationis sunt itidem tria, praesens & futurum una voce indus, ut amandus:praeteritum in tus, vel in sus, vel in xus, ut amatus, laesus,flexus. Neutrorum Veris tria, praesens,ut sedens: H-turum, ut sessurus:& in neutris deponetibus etiam praeteritum, ut prosectus. Huius formae ab activis, vel neutris etiam n5 deponentibus notantur quaedam, Ausus, gauisus, fisus, litus, printerea coenatus & pertaesus, quorum verba veteres Transgressiua vocarunt, posteriores Neutropassiva. Talia sunt & licitum, libitum, placitum,& complacitum.
De praesenti passivo, quonia id grammatici videntur adhue non admittere, veniam dabit lector, si paulo pluribus aga, quores controuersa, sit necne, Latinis eiusmodi participi u semel decidatur. In quo mihi Laurentis authoritas viri de lingua Romana non minus prope dixerim meriti, quam olim de imperio Romano Camillusa no paruo adiumento erit. Qui participium hoc genus, primum cunctanter, mox pland admittit, caeterumeti alio genere omnino a participi; s diuerso confundens. Quod mihi docendum cum sit, haud scio unde melius,quam ex ipsius verbis in primo elegantiarum libro incipiam. Ea sie se ad ver-' bum habent, Nescio, inquit,an dicendum sit gerudium esse pa
24쪽
recipium praesentis temporis,more Graecorium euius ris Sam . .gumentum est,quia idem est in legedo,& in ipso legere, quod . . Graeei melius o. p αἰαγνίσκω dc in legendis libris, videlicet . . qui legutur nam sic corrigo locum corruptum, cum aliter nihil . . probet de praesentis significatione, siue rei administratione9 In . . his verbis, quis non videt, quod primum quasi dubitans dixit; nempe gerundium esse participium praesentis temporis,eius rei
postea argumentum afferre; pergentque mox ex nominatiuo Avocativo eius participi, inuentis, quod cun binter dixerat, siti ne cunctatione confirmat: dc obiter quid sibi velit per rei administrationem, ostendit his verbis, Nolunt autem grammati- ci gerundium habere rectum casum, sed quatuor tantum obli- quos. Fortasse & casu recto non caret, ut apud Lucretium,atque Virgilium, Voluenda dies en attulit vltro. ζUoluenda non tem pus futurum intelligit, sed rei administrationem, dies videlicet quae voluitur,non quae voluenda est, aut quae voluetur. de im dicatur gerundium esse participium praesentis temporis. Iustu- . . randum enim potest videri eiusdem casus, etiam vocativi. Haia ctenus Laurentius. In his cum indicari dicat gerundiu esse par- ticipium praesentis temporis, constat pland eum hoc lepus esse confirmare. Et alioqui non omnes carbitror casus,& genera,&numeros gerundio tribuisset, nisi id participiu esse Dedidisset. Ita Lauretium quidem praesens passivum participi u statuere, εο cum gerundi coufundere,ex his liquet. Nos ea primum distingui,& separata inter se genera esse doceamus. Deinde id quod
. Laurentius per omnia genera, & casus inclinat, participium eia se, mox etiam praesentis temporis ostendere tentemus. Iam priamiim constat passivum participium, siue id praesentis sit, siue futuri,nusqua significare active posse. At participialia, siue ut La rentius noue vocat gerundia, tum active accipi, tu passive ponse, ipse etiam fatetur, ut cuius haec sint verba, Cum substantiuis sociata sunt, passive accipiuntur: disiuncta vero active, nonnunquam passive. Addit etia,quibus rem confirmet, de iss quae in do,& dum finiuntur exepla. Atqui passivu participiu, siue praesentis sit teporis, siue futuri, active prorsus accipi non potest. Ita gerundium quod vocat, & participiu pro eodem sumi prorsus n5 possunt. Praeterea haec, quae active & passive accipi posse ait, ubi active significant,nec certu numeru, personamve habeat,&consti uctionem suorum verboru seruent, ubi passive,& absolute ponantur,nec cu propriss appellatiuisve intractive iungatur,
25쪽
, quis ea non plurimu differre ab iis,quibus omnia sunt cotraria, dixerit Eiusmodi porro sunt haec, quae nos praesentis participia censemus:quippe quae certu numeru,persona,& significatu semper habeant,& nunqua sine propriss appellatiuisve adiunctis legantur. Accedit, quod significatio praesentis participii passivi &participialis, siue gerundi passivi quominus eade putentur omnino diuersa esse videtur. In illo enim, Vritque videndo foemina: siue intelligatur generalis aliquis ablativus agentis personae, ut vir, vel aliqiris siue addatur, tametsi usu addi no solet, signi ficatur tamen, duscemina videtur a viro, vel ab aliquo, urit illui quod saepe usu venit. At in illo, Videndo viro urit,significatur, dum vix videtur, urit illu: quod usu venire no experitur. Quid, quod veteres id demu participiale, siue gerundi appellarui, quo
Graecoru infinitu cu articulo interpretabantur, Idque per omne
verbcras, Verberaturus ,τvς,λιὸ verberatus, si cibo: vapulans vel verberandus, eo modo quo volueda dies, & iusiurandu,licet patu in usu sub hoc casu sit. Φλο δειλος verberadus siue vapulaturus, sicut Oresse θρωει δευος salutandusi in talibus, Eo ad salutanda fratre, ad salutanda sorore, ad saluta dosas ines. Nec est quod cuiqua gerundi,& participiti passivit iccir- eo ide esse credantur,quod eunde sensum per utruque genus interpretari licet, ut Legendo nostra,& legendis nostris. Inter accipiendu de comodis suis rationes, inter accipiedas rationes. Sic enim actiuu quoque participiu praesentis c u gerundisit ide, cust idsi sensus dicentis, Legendo nostra proficies,& Iegens nostra proficies. Et quanta quaeso sit absurditas eiusde positionis, quatuor easus singularis formae, sine numero & persona esse,& verboru suoru constructione seruare,& ab omni verborum genere deduci posse, reliquos tu singulares, tu plurales, tantu a passuist In summa, gerudi siue participiale per o finitum, cum omnium
grammaticorum cosensu, communem habeat ultimam syllaba, participium esse non potest, cuius casus per o finitos eorundem grammaticorum consensus longam eam habere cotenderit, nemine in hune die siler praecipiente obseruanteve. Nemo enim arbitror in illis, De accusatore constituendo, in agro colendo,ddo syllabam communem esse affirmauerit. Et quod gerundi quidem diuersum omnino sit ab eo,quod Laurentius praesentis
26쪽
participium vorat,hi, puto rationibus quisque sibi per serit.
Nune quod ille prkentis participiu alicubi vocat, eiusmodi participiu verὰ este ostendere retemus. Primum igitur participiu id esse, inde maxime intelligatur, qudd in ablativo cons quentiae saepe legitur. ut in illo Ciceronis,Oratione Latinam is sedis nostris efficies profecto pleniore. Couenit aute inter gra-maticos omnes,tu Graecos,tu Latinos,eu ablatiuu consistere sine participio non posse. At in talibus nultu aliud reperiri partia elpiu potat. Legi aute eiusmodi ablativos in c6sequentia, declarat tum redditu illis statim verbu cu nominatiuo diuersae rei,ut in omnibus id genus ablativis fit: tum ipsa interpretatio omnia taliu ablativoru propd comunis peridu vel cu) ut in multis talibus licet perspicere: Legendis veteribus proficis, du legutur veteres. Et participiti quide esse hinc puto liqueat. AEque praesentis esse temporis coprobat eade interpretatio, ut quae per verbupraesentis teporis fiat, non futuri. Destingendo ramo,du deliingitutoicut interpretatio laturi, per verba futuri, no praesentis. Virgilio cras enarrando tu discedis, id est cu eras legetur.Quod si alicubi in imperfectu praeteritu resoluitur, ut Defringendo heri, vel olim ramo, fecisti iniuria, pro du destingebatur, cofirmat magis nostra sententia, cu participiu praesentis t1 Graecis,quam Latinis etia impersecti significatione una coprehendat. Iam otrunque,& participiu, & praesentis teporis esse indubitato probat duplex interpretatio,& huius quod praesens vocamus,Graece per pra sens passivu, dc Graeci praesentis passivi per hoc Latine. sa & illa etia Laurentij exepta, Deliingendo ramo fit iniuria domino landi:& Oratione Latinam legendis nostris efficies pleniore, sic Graece ad verbum vertuntur, ηγνυμ υου αγνωσκομ2ώων. Alia varia recipiunt Graece ad verbum interpretatione, sicut occupatio iuris dicendi ,αχλία δικρλεγο ρύης, siue diraeo Eoas,de του λέγιαλα siue Axκν isicut etia Latine, dicendi iuris, dicendi ius. Rursus inter accipie-
ais, de S σήπεινω τει Et praesens Graecu Latine sic, ελυπ-sio, Amico verberando dolebam. Quod Prisciano c5firmat,quu illud Homeri, ς-Gπος,δ. ρ ρώαυοιο Σοὶ κόιλοας νηυσὶ taeest ' χει - ἐπικτει, ita Latine vertit, Nullus me vivo,& super terram
27쪽
videndo. Praeterea participium esse praesentis teporis in pala sua signifieatione confirmat Donatus super illud Terentii, Uix sum apud me, ita animus commotus est metu, spe, gaudio, mirando hoc tam subito & repetino bono. Ubi ait mirando participium esse, & pro dum miror,accipi: quae pland praesentis est interpretatio, cuius generis passim sunt excpla. Terentius, Ni si eos qui in opere faciundo facile sumptum exercent suum. Plinius ad Pompeium Falcidiu, Abstinui causis agendis.Cicero ad Quintu fratre, Sed res multis querelis de republica interponendis transacta est. Ide ad Appium Pulchrum, Quid enim ad me non perscripsit, te non solum authoritate orationis, sed etia opera, consilio, domu veniendo,conueniendis meis, nullu onus officii euiquam reliquum fecisses Idem, Quid tam difficile, quam in
plurimorum controuersijs dijudicandis ab omnibus diligit Ide, Exercenda est memoria ediscendis ad verbu quam plurimis &nostris scriptis, & alienis. In nominatiuo raro legitur, quod eo fortasse euenit, quὁd cum efficere aliquando ambiguitate' posset, praesensne esset an futurum,per activum loqui aut hores: --Iuere. Quod Virgilius in illo, Olim voluentibus annis: fecisse vi
: illud tuoluenda dies nominatiuum esse, dissimulari no potest,& praesentis esse temporis facile declarat tu interpretatio ipsa, ut praedictum est, tum verbum cattulio sequens,quod futuru id. dici non patitur. De praesentis passivorum participio, quae pro nostra facerent sententia, haec habuimus.
v N c de illo genere agamus, quod veteres inter ver- N bi modos ut praediximus numeratat, participiale verbum, vel gerundi modsi,vel supinu appellantes. Nam gerundiu vel gerundiuu, nulla video analogia nominatum esse. Nos potius participiis adnumerandu, quam verbo celamus,inconditiones, unde maxime participi u sortitum nomen est,huie quoque generi pleraeque copetant. Capit enim ut participiu, a nomine,genus & casum: a verbo, agedi,vel patiedi,vel neutriuscuiusda notae significatione. Caeterv cum temporu discrime discretis vocibus non recipiant, nec certos numeros & persona sicut partippia, quo minus iusta ise participia potant, vocentur
28쪽
recepto nomine participialia quidem, quod similia partieipiis sunt: sicut prouerbialia dicimus,quae similia sunt prouerbiis: Participialia vero verba, ut discernantur a participialibus nominibus,de quibus mox. Horum terminationes sunt:di, ut amandi:
do, ut amando: dum,Vt amandum: una, ut amatum: u, ut amatu.
Partieipialia nomina vocant participia ipsa, quoties a pro- Participialia pria significatione,qua rem verbi cum tempore,casu,& conitru nomina.ctione significant, sunt mutata. Fiunt autem ex praesentibus activae vocis participialia nomina, alia communis generis, quoties scilicet pro verbalibus in tor, vel trix,usurpantur,ia geniti-uis iunguntur, vi Fugitans litium, Appetens alieni. Cuius generis alibi multa in e5structione genitivi sunt posita, quibus etiam adnumerentur ut communis generis, Continens pro continuus: Diligens pro eo qui sedulam dat operam: Euidens pro manifestus: Indulgens pro eo cui indulgetur. Alia neutri, ut accidens, contingens, antecedens, consequens, decens, conueniens, praesens, sontinens pro firmamento rationis. Alia masculina, ut oriens, cidens, profluens pro flumine:& c5fluens, ubi duo flumina coeunt. Alia foeminina, ut continens pro terra quae no est insula:animans, consonans, praegnans, si modo hoc a verbo venit: irde serpens, quod modo in foemineo genere legitur. ut Plin. N ta est in Punicis bellis ad flumen Bragada a Regulo imperatore balistis tormentisque,vi oppidum aliquod,expugnata serpens c x x. pedu logitudinis. Modo in masculino.ut Virgil. -Serpes amplexus uterque Implicat. Ex praeteritis autem passivis, latuhsus, vel eu in voce passiva significant actione, ut ea quae Laurentius re- us. censet, circunspectus, conli deratus, disertus,cautus, tutus, ignotus,argutus, falsus, colentus, incitus,profusus,fluxus, scitus: quae
omnia nisi sie significet, participia manet. Ex futuris in rus fit In M. participiale nome, quoties ut Lauretio placet n5 lepus innuit, sed qualitate,atque animi voluntate. Vt in illo Senecae, Nullam autem mentionem fecit cometarum, non praetermissurus siquid explorati apud illos habuisset. Et Quintiliani, Neque omnino huius rei meminit usquam poeta, ipse profecto non taciturus de tanta sua gloria. Et Cecilii Plinij, Puellae nostrae coiero quinquaginta millia nummum, plus collaturus,nisi a verecudia tua, sola mediocritate munusculi impetrari posse confidere, ne recusares. Cui simile est illud Quintiliani in x. de Teretio Varrone, Plures hic libros de doctissit nos coposuit peritissim' linguae Latinae,& omnis antiquitatis, & retu Graecaru, nostraruml,plus
29쪽
tamen scientiae collaturus,quam eloquentiar. A qua Lauretis interpretatione,quatenus scilicet voluntatem animi significari his dicit, non valde abhorret nostia,qui illa sicut aoriston Graecum cum α; potentiali particula, per debens, volens vel potens, quae
. omnino cum suturo societatem quandam habent, potius interpretanda censea, Non taciturus,non debens, vel non volens tacere. Non praetermissis rus,non debens praetermittere. Collaturus, Potens confore,aut debens coierre. Et Martiat. Antoni Phario nil obiectute Photino, id est non potens obiscere. Et Qui til. Detinet, atque obruit ingenia melius ali s vacatura. pro potentia, vel debentia vacare. Non est ab hoc Ioco alienum illud inuisse, haec, quae societatem quandam habere cum suturis dixi, generalius aliquid quam vere futura significare. Quod ex eo intelligi licet,quia qui dicit, Omnes post occasum solis huc venturos excludam:eos duntaxat qui venient, significat, non qui Volunt, debent, aut possunt venire. Confirmare videtur hanc interpretationem nostram ille Martialis versus, Victurus gentu debet habere liber: ubi & patticipiale pro interpretatione, & imterpretatio pro participiali poni posse videtur, victurus, pro do Indus. tam viuere r& debet habere,pro habiturus est. Ex futuro indus fit participiale nome, quoties mea sententia & simili modo est interpretandii, & Graece per ea quae in εος finiuntur, est v tedum ivt si illud Senecae in passivam vocem sic mutes, Nullam fecit cometarum mentionem, non praemittendam siquid explo-L ε . tua rati apud illos coperisset: ira id interpretandum censeam, no de-- inem praetermitti. Et Graece ad verbum . Sic a. pud authores alia multa passim, Latine Graeceque interpretanda legas. Terentius, Ei ciunda hercle est hare animi mollities,id est elici debet. Et Iuuen. Res memoranda nouis annalibus. debens memorari, vel quae debeat memorari. Et Virgilius, Quid memorandum aeque baccheia dona tulere.aeque debens mem rari, vel quod aeque debeat memorari. & Graece ad verbu, ἐγρο- οῖα ἐον ωλὰ . μαλακότης. Et πραγμ- ιδεα μνη- χτ ον, Et m) hem uim νλάοι- τοὶ is eoiaxas . Prisciano quoque hanc interpretatione confirmante, cuius verba ex octavo, ubi de modis agit, hare sunt, Amandus,da,dum, οτίος, η id est qui, vel quar,vel quod debet
amari. Ac ne quis gerundi hare putet, idem in x nomina esse testatur, ubi docet multa tum nomina esse,tu participia. Eius verba sun dicendus,ο-M4 ο λεκτοῦρs.legendusio οιἐκ-
30쪽
. γανυμή Dς πιλινεις τίω ιόλν.Demittendus aute rursus est G nymedes in Ida. Nec fallere quenquam debet,quod participiale . hoc, eode nonnunqua in loco dc participiale esse potest, & pa ticipiu. ut in illo, Ecce itera Crispinus adest mihi saepe vocandus Ad partes. licet enim interpreteris, vel qui saepe a me vorari debet ad partes, propter varia vitia,vel q saepe a me vocabitur. Huius participialiu generis dixerim & quod in casibus tan- Participialatu nominatiuo & accusativo, genere duntaxat neutro per du fi- in dum nitur: quod scilicet simili id modo & Graece per εον vertitur, &Latine per debet cu infinito passivo,praeterqua in deponetibus,& paucissimis neutris, interpreteris licet,ut mox apparebit. Eo dissere ab illis, quod eu ea tantu pastae usurpetur,& adiectium in conflauctione ubique seruent, ut in supra positis exepIis liquetioe tu actiue accipi, tu passive potest. Et passive quide ab omni alio rasu est absolutu,praeterqua dativo, qui omnibus huius terminationis participialibus in comunis. ut Caesar, mi-bus rebus quam maturrime occurrendu putauit. Terentius, Herus si redierit, molendu mihi esse. pro moli debere, & occurri debere. Et Iuvenalis, Vivendu est rem,tu propter plurima, tu de iis praecipue eausis. id est vivi debet recte. Actiue etia verbi sui casum recipit. porro active hoe loco latius accipi postulo, ut se ad neutra & deponentia extendit, ut Recordandu est beneficis parcendu est supplicibus: pro parci debet supplicibus. Plianius, Utendu Graecis erit vocabulis. Recipit aute & accusatiuum, priscis quide saepissime. ut Varro de re rustica, Canes p tius eu dignitate acres 8c paucos habendu.Ide, singulis ubi pariant, faciendu haras quadratas.Ide,In laetura dandu potius hordeaceos panes quam triticeos. Lucretius, Externas quonia poenas in morte timendu . Caeteris rarius. Uirgilius,Pace Troiano ab rege petendu. Cicero Attico, Iterandu eade ista mihi. Caesar de bello Gallico, Sequanis qui intra fines suos Ariovistu recepinsent,quom oppida omnia in potestate eius essent,omnes cruci tus esse perserendu. Cornelius Celsus, Imponendu est,quae sunt puri mouendo. Quibus exeptis significatur debere haberi,de are fieri,debere dari, debere timeri,debere peti, debere perferri, debere imponi. Declarat quod dicimus,quM saepe hanc interpretatione pro eiusmodi participialibus positam ab authoribus ri