장음표시 사용
31쪽
Haec ad omnes nominum sormas quae quidem tribus literis constant sufficere, diligens lector facilὸ cognoscet.
Antequam ulterius progrediamur, necesse habemus aliquid de numero duali dicere, deinde nominum generis fiam.tractationem prosequuturi. Clim superius solio 26 de numeri plissimas gen. formatione ageremus, diximus: in fine praec dente iod quiescente collocari.Nomina verb quae proprie geminas corporis partes denotant, non1od quieicens anted, sed mobile chiric notatum habent praecedente litem - signata, ut '
. Sunt tamen qua dam,quae etsi corporis partes non sunt, istam sommam naben carentque singulari numero,scilicet
nendus ivio quq huius formae sunt non duas res tantum,sed cuiusuis etia numeri quantumuis in gni significare, ut septem coeli ' quatuor alae,& sic de reliquis. Sunt tamen 'usdam huius serio ,ouq tantum ad duas res pertinent, ut cuius singularis numerus in xime in usu est.
32쪽
dum est in tamininu, prima vocalis ii fuerit vel
. . ,mutatur in scheua,secunda manet immutata,ri praecedente - fini adiicitur,ut d sapiens masse. gen. Π Nn sapiens mulier, , senex mascu.gene. setage. electus, electa, niger, nigra opulentus, Opulenta. Nomodo autem nomina em.gen. luae in ris eminino desinunt,siue sint adiectiva sue substativa flectenda sint,facilὸ ex sequentibus videre est Nomina stem.gen. quae habent formam ut m in regimine singulari,ut eo celerius substantivo suo adiungantur, schcua in chiric mutant,cameis secundae literae in scheua, &-- tertiae literae in , & n in n, ut iusticia Dei. Idipsum obseruatur in affixis, nisi quod tum in singulari Q ante n manet immutatum, Ut iusticia eius, &ci excepta secunda pers na pluralis numeri utriusque generis,quae instar rebiminis habet anten, idq; breuitatis & accentus gratia.
bis milles, idest,inpenultima iacet habeatri in fine, mge sunt, de quibus sinus tu, cum de Iiis
33쪽
teram,loco chiric ubique ponitur vir γ' increpatio *m , increpatio sapientis, increpatio eius, & sic deinceps.
Priora duo puncta quae sunt in statu ab luto singu.num.manent quoque in plu.nu.statu abs luto, ri in sine quoque mutatur in n antecedentes, ut iusticiae. In regimine porro de in omniabus affixis priora duo puncta sequuntur plane singularem numerum n semper habente ante sei, ut in paradigmate sequente videbis. ΣΠ πιτ m pra
' Caetera vero nomina huius generis, quae quantum ad puncta spectat, non habet formam nullam plane habent difficultatem in mutatione punctorum. Plaerunque enim duo prima puncta reseruant, in sine vero omnino superiorum more exeunt.Satis ergo habebimus statum tantum absolutum & regimen unumq; affixum, sere omnium formularum, in utroq; numero ponere,ex quibus
Iomodo flectantur, qua in re differant, per
34쪽
Notandum porro est aliqua huius generis esse, quae in n exeant praecedente '.' & cholem,rin 1 , quae quidem in regimine non mutantur, sed in rixis schetia primae literae immutato relio quae vocales sequutitur formam πιο, de quo solio 3i. & n recipit dagesch,HIPI ', &c. Rursus qu*dam esse, quae duo '.' ante n habeat, vin m n NE,' S ipla in regimine immutata 16 manent, nisi quod in affixis V V sequuntur so mam de quo solio 29, ut
ves superadditis, ut veteres Grammatici vocant. Sex
35쪽
SEx literae sunt, quarum auxilio nomina verba lia formantur , quae omnes in hoc vocabulo comprehenduntur,ex quibus sepenum m ad radicem una superadditur, interdum duce:&nunc praefigitur,nunc ad calcem appenditur, E admodum ex his exemplis agnosci potest. Non reperitur in capite nominii persestorum nisi in his duobus EZe.33. π verum in nominibus persectis aliquoties, ut in secundo libro,quo de illis agitur,videbis. Quae nomina vero ri heemanticum sue super additum in fine habeant,non ab omnibus qque ac pari facilitate dignoscuntur : nam non omne ri,
quod ad cuiusuis dictionis finem adiungitur,pHeedente V, est heemanticum vel superadditum ut quida putant sed illud solum quois eorum nominum extremum occupat, quae accςntum habet in
penultima, ut , & similia. n vero in fine praecedente , eius dictionis quae accentum. habet in ultima,vi; ZIt non est heemanticum,sed seruile:constituit enim genus seemininum.
Ideoque hic quaedam non reprehendendi libidine,neq; ostentandi voluntate,sed veritatis demonstrandi causa breuiter ins renda videntur, , qua Grammatici serὸ omnes qui hacnostra: tale etiam in uniuersitatibus celeberrimis, scribunt, hac in re. maximὸ aberras se mihi vis stini. Scribunt enim ri in
36쪽
. n n, ra , & similibus,quet omnia accentum habent in
Qtima, esse heemanticum. Qui quidem error hoc me magis in admirationem adduxit, quod is doctissimis quibusque viris, quorum & nomen ex Hebraicae linguae cognitione clarum est,& qui omnia sua ex Κimchi,Aben tiara,& alijs veteribus Grammaticis Hebraeorum deprompsisse videri volunt, non sit ania maduersus.Clim tamen apud nos grauissimos autores de Grammaticorum principes euidentissimum atque maximum diserimen inter literas heemanticas, tuas lysi nominant,& inter , id est, literas scrudes extare vi
'misv et Ex quibus verbis manifestu est,maximo discrimine lite-raheemanticam & seruile distare: seruilis enim litera,inquit,nmcessitatis causa additur, utpote quq constitant personas, nus,&alia.Superaddita vero tantum additur ad formanda verba, ut hiphil & mem participiorum, & aliae literae quae ad formandam rem aliquam adhibetur. Atque huius quoque discriminis mentionsi facit Kimchiundoctrina de litoris hecmanticis,ubi tamen perbrevis cRItem Iudicum cap. i . de vocabulo inquit, .n in s ne non ess gen.scem. sed heemanticum, propterea quM habeat accentum in penuItima . Idem Aben Ezra de vocabulo
Id est, n vocabuli risi, est superadditum, proptet e quod vocabulum est Millel,&in perpetuum est generis masculini. Ex quibus verbis manifestissimum est ri in sine non posse dici s peradditum,nisi in vocabulis,quae accentum habent in penultinia. Huc quoque adferri posset testimonium doctissimi viri
rubri Men Iechiel, qui eandem sententiam duobus in locis iussi ε
37쪽
usissimὸ comprobat, nisi a prolixitate abhorrerem . sed tamen
autoritatem nostri Eliae nequaquam hoc loco praetereundani'. duxi. Cuius libri etiam apud omnes mediocriter huius linguae Inli tradis peritos versantur.Is dicit quatuor esse genera n ,unum radicate, tionis tram alterum scemininum, tertium assixum, quartum superadditum, ditionaler in verbis & in nominibus, omniaque nomina quae ri superaddisione dee, tum habeant in fine esse Millet. Eo autem quid clarius dici pomo. test ' Adducerem aliorum quoiee doctissimorum Hebraeorum testimonia,nisi existimarem sumcere autoritates eorum, qui de Hebraicae linguae studiosis sunt noti,& quorum eruditio omnium doctorum testimonio comprobatur. Atque nos arbitror nostro ossicio periunctos. quod loca ista demonstrauimus,ex quibus& errorem suum cognoscere,& cognitum reuocare possint.
PLeponitur nominibus, &plemiaque habet saegol,W-: Aliquando patacia, ut . In Ch ldaica lingua sepius fini nominum adiicitur,vt : in Hesraica vero lingua puto nunquam nisi Esaiae capite decimo nono in voc
Arabes, quorum lingua eum Hebraeorum sermone maximati quadam amnitate atq; cognatione iungitur, N in fronte plerunque vocabulis adiungunt, ut Psalm.2.Abeni,filius meus,ubi B ni dicunt Hebraei. Atque ex hac Arabum consuetudine,ista tum Medicorum quorundam, tum Rabbinorum nomina atque a pellationes procul dubio prosectas existimare possumus Aben cenna,Abenrroes, Abena bben,Asen Ezra,Aben Iech;et,quo- rum nomina propria per appellationem parentum & maiorum sitorum,quorum ipsi lilii dicuntur,significantur.De qua re aliis
38쪽
Plemnque in capite dictionis superadditur,lix bens sub se chiric,ri Psalmus, in plurali nu.
. Ante gutturales literas mem habet -,ut cogitatio, cogitatio eius. Quamuis etiam ante literas non gutturales reperitur habere , Vt , quod nunquam sua puniri mutat, verum in affixis & plurali numero lamed paal recipit dages,vt-; , S c. Pauca sunt quae habent mem superadditum in fine,
In fine nominum saepius superadditur, ut, quorum maxima pars in plurali numero habet terminationem stam.ge.vid rasn Eccle. quod etiam habet . Quamuis quaeda more masci exeant,vita et 1: & alia quaedam.
Sunt quoque quaedam, quae velut diminutiva habent in fine,ut et m: P ,sabbathu, sabbathulum siue quies quietula eris vobis, id est, non extemplo ab exitu sabbathi rebus prophanis vos dabitis, sed partem aliquam sequentis ciet addetis ei. Sic nigra imago in pupilla vocatur quia apparet in illa figura parui viri.Eodem modo vult chi in commetariis suis I Vocabuli alamis
39쪽
esse diminutivum. Rabbi Sil vese putat esse δε-xum sceminini generis. Paucis nominibus propriis additur in capite,'
Superadditur initio nomin vix ni volupta
sopor, discipulus, decoLIn fine n heemanticum saepius reperitur, vin a m s quae omnia in singulari numero non mutantur,in plurali vero regulbiter interponitur lod mobile tvmit, 3- & sic de reliquis. Cuius formae quom est Mura Idem obseruandum est in numero ordinali gene. Dem.qui quoque n heemanticum pr cedente iod mobili habet in fine, vin , in plura.num.habet sic in omnibus. Iod s pius additur initio nominum propriorsi, ut I V. Additur quoq; stequeter ad fine in nominibus gentilibus,ri Aebraeus, Germanus, Hispanus, Gallus, Arabs. Et Demadmodum n praecedenteiod in fine numerum ordinalem gen.foem. constituit,ita iod in fine eundem numerum mascu. n. ut 'Vν secundus, i tertius, &c. quae omnia in plurali numero regulariter deberent duo iod ha- G ber
40쪽
na LiτERis se Rut Luus. Asbere, verum ne duo iod concurrant,stequenter alaterum abiicitur, Ut pro de pro pro pro Reperitur quoque, ut Rabbinis placet, in m dio nominis proprii iod,contemptus cauti superadditum, ut Abiblam fiatrem suum I a' 'voc
APud Hebraeos, pronomina, praepositiones,
coniuctiones,interiectiones, adverbia, certis
quibus taliteris in initio vel in fine dictionis solet iindicari,per quas similiter quoq; infinitivi & sutura verborti,ut superius vissim est, sermantur. Atq; hae literae omnes, quae tali funguntur munere,se uiles appellantur. Quonia vero nusquam non e rum usus necessarius est, Sectae ad eam rem literae
sunt,quae mollissime pronunciari possent. Primit ex gutturalibus sumpserunt S & n, n vero nubio seruitio apis sunt propter asperitatem nimiam. Ex palatalibus ex lingualibus rudi , ex dentaliabus , quia sonum faciunt, & aliquomodo durum solumWacceperunt,quq tamem litera rarissime in Bibliis adhibetur ad seruitium,apud Rabbinos verb stequenter. Labiales vero omnes seruitio destia natae lunt, praeterquam n , ex qua re constat in diam literarum partem esse seruilium, alteram roditatium.