Compendium grammaticae arabicae ad indolem linguarum orientalium et ad usus rudimentorum conformatum. Cum progymnasmatibus lectionis Arabicae ex historia ortus ac progressus literarum inter Arabes decerptis. Chrestomathiae arabicae a se editae iungen

11쪽

studio mque contentione tentandum est) iunostros typos quasi transformare adsuefieret, denique et res oriente sub sole gestas verius ac penitius nosse, immo historiam exculti ge- ieris humani per singulas scias partes ab Oriem te repetere, id est a primis inde incunabulis persequi Valeret. Sed dictis his dum mestiplicis utilitatis ex litoris orientalibus percipiendae magnum, nec Mimium tamen, me promissorem fuisse miniuine poenitet, etiam spem ipsarum ab erectioriabus ingeniis justaque assiduitate discontium nunquam destitutum iri sporandum atque tim

Scripsi in Alma Satana ipsis Calendis Do-cembribus A. MDCCI XXIX.

12쪽

SCRIPTIONE ET LECTIONE

I. Consonantes.

Nomen

Liter aru m

Figura

hebr. t svriace scripta i scripta Respon- ldet hebe. l

numeros

Obseruanda de sono.

In libris, historicis praesertiin ac geographicis, optandum est, ut constantes leges de literis, quae arabicis vere respondent, tandem aliquando recipiantur. ia) Prosertur cum libero gutturis impulsu. Germ. de Sile . UI Nonnunquam ut p. sonat. Menin Le T lene vel potius Th. Gr. 9.d Ue Anglorum Tli pronunciant docti, ut Neo-Graeei λ quod Τse sonat. ''A vulgo Arabum ut T. a Turcis ut S. pronunciatur. ,, Menim Ai. Aliquantisper aspiratum et sibilatum. Gerin. de dilesia.

13쪽

Σ , consonantes.

in et n

et; et iv

5 . meuo Ut plurimum sonat ut g Italicum ante e et i Germ. Zs vel Tis Iu fine voeabuli, atque ante ac saepe poli lueras duriores ut Zsth. Meninshi. Hinc Latavi id per Gj exprimunt, quod pronunciari iubent ut I Gallieum in i jamalia v. Eri v. praef. ad Grammaticam Giarurnio. Angli per l, Graeci exprimunt nonnunquatri per ut τζε λεγl. Non raro idem sonat aes Ve Germ. h in vocer habere. Men. g e Fortius et absque illo sibilo, quod Germani in suo G h hent. Formatur superius in principio gutturis, ore minime compresso. Men. hJ o a doc ioribus pronunciatur in apice linguae, tangend dentes superiores, quasi Grai seu dhete. Plebi d, Turcis Z Gaιιicum. sonat. Meu. i) Gallicum et Latiuum Z. gr. c. S lene, ut in voce et Sosthenmunushi. λθ Germanicum Edr. Italis se. Disiligod by Cooste

14쪽

Consonantes.

Nomen

tarum lura it fer arum.

ABood

D NonisnI Latiuum s. sibilans, German. seu potius sis graeci et m) DoctiorIbus blaese et Drtius quam G, sonat plebi D. Memm T. durius, non 3. Q Eodem plane modo ut 'Men. ' Acutius tantispen, quam eum quo frequenter et faciliter conuertitur tam in Idiomat. quain etiam' scriptura Gem. de Sue .pJ VIu profunda parte gutturis formatur magna faueium dilatationentque innixa extremitate linguae tuterius subtus inferiores dentes Cum quodam gutturis fragore, ut niunt, instar vocis vituli matrem vocantis, sine narium adminiculo. Qualem sonum ederet dolore pressus aliquis vim sibi quandam inserens ad aliquid faciendum; quod certe vivam docentis vocem requirit. V Meninni, Consentiente Germ. de Silesa. O Me g ante a, o, u. Gutturaliter. Men. Ph, non lat. F. seu U. Germ. 8.

15쪽

Consonantes. V cales. Fig

era um. Vklet numerioNomen

absolu- iturum counerearumliin. in .init.

Mim ac

is a

A Hartim sonat in fino dictionis, plerumque etiam . si

nitiali radicati. Vt E η in syllaba Germata, sub ini-ltiali servili et alias subinde ex usu, in primis super m dia radicali pronunciatur. Celaec in ante literas GIares taxo et in Asonuin his similem accipitata proniauciare iubemur suo sono ante Sed ante ν ut Μ, aute literas ut ipsa illa sequens litera, ante reliquas, praecipue ante et ut ng. Sed ab utraque regulauius loquentium saepe recedit. 99 8 est aequale Docti sere nunquam pronunciant, misi ut E. mutassii p. I9. c. VI. Suspicor, Meuinstavin scribere voluisse :

16쪽

Vocales.

Damma et

PI Υὶ et E. Figura hora αontalis apud Occidentales usitatior est in Phathlia et ceste. O obscurum in fine dictionis, super prima radicatiotc. ii in syllaba Tosthdidata. Alibi v.

Sonus vero vocalium usu raro usu mice regitur.

I. De Consonis.

I. I. Homeritarum, sive Han.j arae ortim Arabum scriptio , aera Hegirae seu anno Chrilli ca2.) nescimus quantum' antiquior, ab instructioribus inter Arabes, et aliarum tribuum, ante Muhammedem usurpata, Mosnad -- - ο ὶ i. o. Indica appellatur. Hamiaraei enim apud veteres scriptores etiam Indi dicuntur ). Figurae nondum detectae. An sis labariae fuerint, quales Sabii habent et Aethiopes, ambigitur. Tolle Ihn Chalican literae huius scriptionis non cohaerebant. Ordo literarum idem erat, qui adhuc-

17쪽

s Historia Seriptionis.

dum apud Hehrapos. Atqui Iudaica sacra secuti Reges Hamjaraei, ut traditur, annis Ioo. ante Moliam medem quid non ab Hebraeis mutuati forte videantur 3 cs. IMacc. V, 3. 24. XII, 3I. Ioseph. Archaeol. XIV. I. A. 2. Illam scriptio Arabum Torasthitarum, qui Moham medis tribules, provinciam Hegarincolunt, postea abolevit. Ea enim, foris nata sunde apud Ιbn Schonam diciturὶ cum brevi ante Isiamismum o finitima Mesopotamiae parte ad Arabes devenisset, mox in Corano exarando adhibita, inde omnibus innotuit, nomen vero Cuficae a celeberrima Culao oppidi Ira consis a. H. XVIII. conditi Schola, ubi haec scribendi ars inprimis exer c cebatur, postea accepit, calamo pingi solita nou Isso. Nec silendum, Hirae, unde illa scriptio provenisse traditur ad Koreischitas, Christianismum tunc inter

Arabas non multo ante Mohammedem tempore re.

ceptum floruisse. Ρocoh. spee. Hist. Arab. p. 72. 73. 3. L Cusicis sensim cf. Tab. XLIII. ap. Nie-hulit in Itiner. P. II.) habiliores atque ad celeritatem scriptoris minus ineptae atque impeditae literae Ostormabantur. Uua in arte Ebu Mocta intor a. C. 883 938. post hunc vero Ibn Abriab, qui a. C. Io 3I. obiit, primi egregie profecisse loguntur. cs. Descriptio Codd. quorundam Cuficorum partes Corani exhibentium in Bibliothoca regia Hainiensi - aueh. De. Ge. Christi. Adur. Allonae q. I 78 o. coli. Mi-ehaesis Bibl. Orient. T. XVI. P. I - II.

18쪽

Historia Scriptionis. I

II. I. Alphabetum arab. Syriaco et Hebraeo

perfectivi est, dum e et O ac literas illas O A o S

quas blaese pronunciare jubemur, puncto distinguit, id quod iam in Cufica scriptione recentiori certe post Iduhammedem, fieri obseruatur. Duarum ex his natura nonnisi collato idiomate syriaco recte intelligitur. Vbi Syris nimirum L pro hebr. II, et o pro Hebr. I ex sua pronunciatione scribendum est, ibi Ar bes pro o, pro ii pingunt. In reliquis tribus L e discrimen pronunciationis accuratius notant quam reliquarum dialectorum Alphabota. h pleris; que scribitur, ubi ab Aramaeis V pro h Ohr. pronun ciabatur. Nonnunquam tamen puncta illa diacritica ne

2. Literae hae quinque blaesae olim sub memreliquarum XXII. additae erant in ordine Alphabetico, id quod e valore, quem habent, numerico patet. FLVocoli specimen Hiit. Arab. p. SIT. 3IS. 3. Idem valor numericus, antiquitus et roli quas literas eodem , quo Syriacae scribuntur, ordino alphabetico se excepisse ostendit. Alius

19쪽

8- usoria Scriptionis.

ille ordo. qui nunc apud Asiatas et Aegyptos receptus esus militudinem literarum o Cusicis serius efformatarum Obs. I. 3.) ut normam sequitur, unde sec. X. antiquior non esse intelligitur. Mauris et olim et nunc alius ordo placuit. v. A. Schustens Gramm. Arab. P. S. 6.

. Sit syllabam inchoat, vel si mobile est, notatur per ε Hamra junctionem Mauri enim pro hac figura punctum crassiusculum pingunt. - interdum indicat litoram I, si abest ex calli graphiae regulis post

literas aut si o vel ita pro I positae sunt. Si IPer vocalem antecedentis syllabae pronunciatur, id quod fit in articulo os in Imporali vis, i formativo ve borum paucisque in nomini huS habet signum coh resonis

I Wosta. Extra hanc cohaesionem Aloph dicitur absolutum.Si scribitur super I, quiescens ante ε, dicitur Medda productio ).Ιl I. Ex eodem ordine et valore numerico conjicimus id , quod cum usu ipso concordat, figuram O ut Syriaco α atque ideo hebraeo responderet, formatam fuisse. Attamen hoc ipsum V, cum hebraeo ut aeque ac tu convenire, vel uno exemplo vocis iuuet et centenis aliis evincitur, ex ipso Lexico Castelli Hepta glotio, quod hanc logem damnat, tironi promendis. cf. Storr Obss. ad Analog. et Synt. hebr. p. 3O. Interdum etiam ut per errorem pro et, scriptum esse et vice versa, vero est simillimum. Sed ubi dubitamus, ad Syrum S attendamus, necesse est.

20쪽

Historia Scriptionis. s

IV. Mauri pro I pingunt O pro O, in Adler. l. c. P. IS. Consona quae puncto i LU) discernitur, Crammaticis punctata dicitur. quae punctum non habet,-- Litera, si rino puneto discernenda est si duobus nutabo si tribus S co v. Abulsedae Geographica Opp. V. Alphabota arabica diversa etCalli graphiae varietateS cognituro evolvantur: EL Bernaria orbis eruditiliteratura a charactere Samaritico deducta a. I 689. denuo edita a Car. Morton I7s9. - Riiffveris Vergi0i-ehungstafein der Schristen verschiodener Voolhor. GOettingen. ex quibus potiora, quae huc Pertinent, Exhibentur in tabulis duabus Introductioni ad V. T. Eichhomianae subiunctis. - Tabulae Itinerariis Charis adiniano, Niebuhriano, Hoesiano, aliisque insertae Grammatre Turque, a Constantino pio. II 3O. Adler l. c. - - Alphabetum uti are nisus Dius uisi ' vol so dicitur. Forense Turcarum Canetleischrist) est Diwani lineis in pro

gressu ascendentibus. Datur vero maius c, ) et minus Quae scriptoribus Turcis , in primis vero Persis placent literae minoris formae, Tac

ita ) appellantur. Scriptura fracta cuiusque

generis audit. Meniniana. De Vocalibus. I. Puncta vocalia in scriptione Cufica observaiunt Hottingεr in Thes. Philog. p. 4o3. e fragmen-