Compendium grammaticae arabicae ad indolem linguarum orientalium et ad usus rudimentorum conformatum. Cum progymnasmatibus lectionis Arabicae ex historia ortus ac progressus literarum inter Arabes decerptis. Chrestomathiae arabicae a se editae iungen

21쪽

Historia Scriptionis.fo, quod habebat, Coranico Cufico, Seb. Rau in Dissi de eo quod Arabes ab Aramaeis acceperunt. i 77s. ) p. 33. ex tabula IV. Niehuhrianae Descriptionis Arabiae, et . . Ge. Chr. Adser in Di si . allegata i 78o.ὶ o Codd. Cuficis Bibliothecae regiae Han

niensi S.

Estrangθlica jam usitata fuisse vero est simillimum. vid. . . D. Michaelis Comm. de Syrorum vocalibus ex Ephraemo.

eant. Tum quasi cum addito is pronunciantur, vim

de hoc praeceptum Nuractio ) dicitur. Si ultima litera quiescit , nun natio assicit vocalem antecedentem. Sed usus loqu0ntium id ignorat, nec nythmus observat. Coliat εtiam sex lege Grammaticorum, si vel articulus di adest, vel vox cum loquente conjunctim legitur, atque in quibusdam . formis nominum collectivorum. Nos, et quo facilius mendas vitemus typographicas, eam Coranicae scriptioni omnino relictim, subtilitatem indicasse fatis habemus.

22쪽

III. Syllabam e duabus consonis diversis compostam assicit signum ' seu 9 quod refectionis Gezmὶ vocant. a. Syllabam e duabus consonis repetitis compositam assicit signum ' fortioris pronunciationis cis , Toselidi d quod etiam gutturales recipiunt. Hoc in Codd. accuratioribus otiam appingitur. vhi ex Obs. supra p. q. nota x. annotata sonus literarum o ot ies sono literarum in sequentium se immiscet,

ut si eandemque ob causam ubi sonus o insonum subsequentis o fere transit, ut Ita vel vice versa.

syllabis antepenultimae inhaeret, nisi ultimae sylla-ha longa fuerit, quae deinde, ut in hebraeo, tonum recipit. Κatatu. Iaci Κatalna.

De Sy IIaba. . Syllabam compositam longam essiciunt literae uel debiles i. e. Quiescentes in vocali analoga. s. subinde est abbreviati nota. - pro

pyo I A I in Ego Deus scientissimus sum.

23쪽

De Formatione vocum.

FORMATIONE VOCUM GENERATIM.

Obsi plura, quae de formatione vocum generati in dici pollent, rectius pertinent ad Lexica.

plerumque etiam q. Ad legendos libros punctis di acriti eis destituistos atque ad discernondas voces barbaras ab ara hicis notentur literae, quarum una alteram in eadem redice proximo insequi ob soni similitudinem vel pronunciationis dissicultatem recusat. Sunt vero hae:

3. Canones de pernititatione literarum in quibus praescribendis Arabes subtilitatem vel hebraicorum Grammaticorum superant : Ab Generatim: literae debilis tu syllaba composta vocali ipsius a se assimilant.

Sicylo domus fit ex ptitens

24쪽

ex lactis, cx t L Non raro tamen di

et ita post Phathlia aut diphtongescunt ut dies aut, Et quiescunt.) b) Saepe vero, si non finales sunt in syllaba, excidunt. m.

B in medio dictionis D I. I. i Danimatum sit iu ut pasiva pro Ofratrum fit ita ut at, dia ceris pro Phathliatum post Damina fie

hominum agmen pro ota

a. o Phathbatum post Kes re interdum fit Phathliatum pos Damma interdum fit dII. o ante aliud o et ita ante aliud saepΘ

hoc ob calligraphiae studium expellunt.

mutatur, post Keste in ita 2. Iriae is vero cum syIlabis dictionis ipsius non connumerantur. Τita, ut syllabam, quae initialis fuerat, mediam sacereiat. As anomuli l tu medium collocant. Di iii od hy Cooste

25쪽

a. o post Damma quiescit, ut pro

3. ita Damma antecedens in Cesre mutat, Vav

sorte intercedens transit in ut O jactus pro II. 1. l Dammatum post Phathlia in o , Cestatum in t mutatur. a. o post Phathlia in vocibus trili toris fit i qui scens, in pluriliteris per ita diphthongescit. 3. ita post Phathlia diphthongescit. Concurremtibus duobus posterius transit in I ut

munera pro

III. I. o post Cpste in ita transit, ut PIO D, grattim habuit. . ita post Ceste, abjectis vel Damma vel Coseo quiescit, ut pro nudipes . et nudipedis. IV. servile adsciscit i otiosum. VSamaritani librarii hoc nonnunquam omittunt, si arabica literis pingunt Samaritanis. v. Ηwiid Spec. versionis arabico - Samar. Pentat. Romae I 78o. p. 28. Alii hoe s

26쪽

De literis interdum etiam post o radicate addunt. se Michainis

Praeterea I. I. I Quiescens post aliud Phathliatum

excidit, aut per Medda aut per Ρhathha

perpendiculare notandum ut pro )a. t anto aliud i quiescens fit o Phathliatum ut

pro adjutrices, plui. fracti a sing.

II. I. I et ita mobiles post Phathlia, si sunt ante et quiescentes. simpliciter excidunt. Eaedem

Dammatae vel Misatae suam vocalem in locum antecedentis retro transferunt.

a. Ρro 2 et ita mobilibus post Phathlia ante aliam mobilem quamcunque saepe scribitur i quiescens, ut

3. Pro iisdem sub Mem post I serviles scribitur

. o et ita se excipiunt , ut alterutra prior sit sine vocali, 2 mutatur in ita ut ea pro

st, I dies.

s. In verbis fecundae set tertiae radicatis: vel has hierae saepe permutantur. Idem sit in verbis primaerans.

27쪽

1 6 Formatio verborum.

Deformatione Verborum a minibus in genere.

In graeca aliisque occidentalibus linguis nomiana formantur a verbis. Non ita in orientalibus nostris, quae a sormis iis, quas Grammatici ad modum graecae linguae Infinitivos simplices vocarunt, et verba et alia nomina derivant. Orientalium Grammatica igitur ad formulas graecae linguae conformata simplicitatem istam, quae Orientalibus dialectis etiam hac in re superest, minus recte deseruit. Omnis enim illa vocabulorum multitudo in linguis eo redire intelligitur, ut vel id quod fit, adjumcta foris modi, quo id fiat, significatione, vel is , cui et a quo illud fit, exprimatur. Utrumque ossicitur si ad linguas orientales attendamus, I) vel per singula vocabula absolute seu iv itH posita, quae nomina vocamus, a) vel adiuncta illa personae significatio notriplici, mei nimirum tui vel vestri et illius vel illorum .

Personarum, quas vocant, illarum si qua subjectumost in orationse adeoque in nominativo casu ponitur, in ipsam formam vocis id transire solet in Semiticis linguis , unde verba nata videmus. At vero si pensona illa quacunque alia se habeat ratione ad subjectum adeoque reliquis praeter nominativum casibus sit expri-

menda, . Diuitia by Coo e

28쪽

Formatio verborum. II menda, per particulas vel nomini vel verbo ac lutinatas id indicatur. QVocabula igitur influite posita, sue Nomina. sunt vel Infinitivi vel Participia et Nomina Participialia . Vocabula, quibus personae, tamquam subjecti, in-ost atque inhaeret indicatio, verba sunt, quae vero' vel praesentis temporis vel praeteriti vol suturi notationem simul habero possunt. Atque divisionem, quam post has classes secimus, sine disticultato ac pro indo lo idiomatis sequamur licet in Grammatica linguas alicuius orionialis Semitica es ), quod scilicet genus omnρ linguarum a prima sua Origine Propius, quam quidem occidentalium idiomata, abesse deprehenditur.

Digna est haec diversitas in formatione ipsa lInguarum Orienta 'lium et occiMentulium observanda, quae ex historia linguarum philosophice pertractanda accuratius, quam in rud mentis Graminmaticis fieri vel posset vel liceret, illustretur. Tam grave autem mihi hoc unum discrimen videtur, ut vel solo eo indicio veterem de ortu linguarum omnium ab uno fonte sententiam tollicenteamus. Elt potius in ipso climaticae diversitatis vestigium quae a principio statim in primam linguarum formationem. fluxerit. Neque igitur experienti e satis secerimus, sit vis ilIam elimatis, increnibilem quantam: non nisi in mutatione linguarum et dia orum se pollea demum exseruisse profiteamur. 'sed

29쪽

NOMINE

I. De Forma. r. De formis nominum D itiΓorum. Grammatici Arabes formas XXXIII. Infinitivas primae Conjugationis numerant, quas totidem Nominum formas esse, facile quivis intelliget. N umerum arabicum ue1 potius indicum quo in Grammatica Erpento-Schultensiana designantur, singulis apponemus; neque tamen nos eo impediri debere ludicavimus , quo minus ipsas in classes suas methodo divideremus naturae rei convenientiori.

A. Formae Infinitivorum Implices, quae ad pria' mam s. Implicem conjugationem reseruntur:

30쪽

Infinitioi Implices. X