장음표시 사용
171쪽
163 IisTINI HISTORIAE ab Hanni halo esset, tacitus Romam regreditur, trepidumque nuntium refert. .
CAP. 1II. Interim in Graecia Flamininus iuncta cum quibusdam civitatibus societate Nabidem tiranuum duobus continuis proeliis subegit; et graviter fractum velut exsanguem in regno reliquit. Sed libertate Graeciae restituta deductisque ab urbibus praesidiis, quum romanus OXer ei ius in Italiam reportatus esset, velut 1 acua rursus POS- sessione sollicitatus, multas civitates repentino bello invasit. Quibus rebus exterόili Achaei, no vicinum maluminiam ad se serperet, bellum adversus Nabidem decernunt ducemque praetorem suum Philopoemenem, insignis industriae virum, constituunt: cuius in oo bello tanta virtus enituit, ut opinione omnium Flaminino, romano im9eratori , compararetur. Eodem tempore Hannibal, quum ad Antiochum pervenis ei, velut deorum munus excipitur; tantusque eius adventu ardor animis regis accessii, ut non tam de bello , quam de praemiis victoriae cogitarct Sed Hannibal, cui nota romana virtus erat, negabat opprimi Romanos, nisi in Italia, posse. Ad hoc sibi centum naves et decem millia peditum et mille equitum i) poscebat, promittens, hac manu non minus bellum, quam stesserit, Italias restauraturum; et in Asiam regi sedentί 2ὶ aut1 ictoriam de Romanis aut aequas pacis conditiones relaturum : quippe et Hispanis bello stagriantibus ducem tun-ιum deesse; et Italiam notiorem sibi nunc, quam pridem
fuis/e: sed Me Carthaginem quicturum , sociamque Se ei sine mora praebituram.
CAP. IV. Quum regi consilia placuissent, millitur Carthaginem unus ex comitibus Hannibalis , qui in hellum cupidos horietur , Hannibalemque eum copiis adfuturum nuntiet; nihil dicat partibus 3ὶ, nisi animos, Carthastiniensium deesse: Asiam et vires belli et sumtum praebituram. Haec quum relata Carthaginem essent, nuntius ipse ab inimicis Hannibalis comprehenditur, et perductus
in senatum quum interrogaretur: ad quem missus esseι 'Punico ingenio respondit, δe ad uniQer3um senatum mis-xum: nec enim hoc pus δingulorum, sed uniuersorum
esse. Dum multis diebus deliberant, an eum Romam ad purgandam publicani conscientiam mittani . tacitus 4ὶ
Η, Misse equitum. lsitatius: mille equite, .s 2 Sedenti. Cessanti, Otioso. i5i mrtibus. Civibu, . qui paries Hannibalis Sequehuntur. 4i Tueitus. Ius iis omitibus . clum.
172쪽
conscensa nave ad Hannibalem revertitur. Quo cognito, Carthasinienses ultro rem Romam per legatum deserunt. Itomani quoque ad Antiochum legatos misere, qui sub specie legationis et regis apparatum specularentur, et uannibalem aut Romanis mitigarent, aut adsiduo colloquio suspectum invisumque regi redderent. Itaque legati quum Ephesi convenissent ad Antiochum si , mandata ei senatus
tradunt. Dum responsum exspectant, omnibus diebus adsidui circa Hannibalem suore, dicentes: timide eum a patria recessis8e, quum pacem Romani non tam eum republica eius quam eum eo factam summa side custodiant; nec bella eum Romanorum magis odio, quam patriae amore,
sessisse, cui ab optimo quoque etiam spiritus ipse debeatur. Has enim publicas inter populos, non prioalag inter euces , bellandi causas esse. Inde res Fostas eius laudaro. Quorum sermone laetus, saepius cupidiusque cum legatis colloquebatur, ignarus quod familiaritalo romana odium sibi apud regem crearet. Quippe Antiochus tam adsiduo colloquio reconciliatam eius cum Romanis gratiam existimans, nihil ad eum, sicuti solebat, relarre; expertemque totius consilii, veluti hostem proditoremque suum. Odi Sse coepit. Quae res tantum apparatum belli cessante imperatoria arte s2 corrupit. Senatus mandata suerant, ut contentus terminis Asiae esset, ne ipsis ingrediendi Asiam necessitatem imponeret. Quibus spretis non accipiendum hellum statuit, sed inserendum. CAP V. Dicitur, quum isoquenter de bello consilium habuissot remoto Hannibale, tandem eum vocari iusSissct, non ut ex sententia eius aliquid ageret, sed ne per omnia eum sprevisse videretur; omnibusque perrogalis δ) Ρο- Stremum interrogasso. Quo ille animadverso, intelligere se, Professus est, non quia esseat consilio, sed ad supplendum
numerum sententiarum se vocatum: tamen et odio Romanorum et amore regis, apud quem solum tutum sibi orgitium relictum sit, se viam sterendi belli edisserturum.
Veniam deinde liheriali praelatus 4 , nihil se aut consiliorum aut coeptorum praesentium probare, ait; neque sedem belli Graeciam sibi plaeere, quum Italia uberior materia gite quippe Romanos vinci non nisi armis suis
il Convenissens ad Antiochum. neclius: Antiochum convenissent. 2, Imperatoria arte. Λrie Hannihalis. i5 omnibus peri vatis p tremum interroga e. Postquam omnium sententias rogasset, postremum Hannibalem interrogasse.
4 eniam libertati praefatus. Quum in sexordio petiisset, ut sibi Ithoro dicenti vi nia daretur.
173쪽
posse, nec Italiam aliter quam italitas viribus subigi: siquidem dioersum ceteris mortalibus esse illud et hominum et belli genus. Aliis bellis Elurimum momenti habere ,
priorem aliquam cepisse occasionem loci temporisque, agros diripuisse, urbes aliqua3 e Mnasse: cum Romano , Seu occupaperis prior aliqua, seu viceris, tamen etiam cumrieιo et iacente luetandum esse. Quamobrem si quis eos in Italia lacessat, suis eos opthus, gula viribus, suis armis
po3se vincere, sicut ipse fecerit. Sin vero quis illis Italia velut fonte virium eesserit, perinde falli, ae si quis amnes non ab ipsis fontium primordiis derivare, sed concretis
iam aquarum molibus auertere vel easiccare velit. Haec eι seereto 3e eensuisse ultroque ministerium consilii sui obtulisse; et nune praesenιibus amicis ideo repetisse; ut seirent omnes rationem gerendi ewm Romanis belli, eosque foris
invicιos , domi stastiles esse. Nam prius illos vr e quam imperio, prius Italia quam provinciis erui posse: quippe
et a Gallis captos et a se prope deletos eSse; neque Se umquam Cietum prius quam terris eorum ceggerit: reve o
Carthaginem statim cum loco fortunam belli mutatam. CAP. VI. Huic sententiae obtrectatores amici regis erant; non utilitatem rei cogitantes, sed verentes, ne probato consilio eius primum apud regem locum gratiae occuparet. Et Λntiocho non iam consilium quam auctor displice-hat, ne gloria Victoriae Hannibalis . non sua esset. Omnia igitur variis adsentantium adulationibus corrumpebantur:
nihil consilio vel ratione agebatur. Rex ipse per hiemem in luxuriam lapsus novis quotidie nuptiis deditus erat 1 .
Contra Aellius , romanus consul, qui ad hoc hellum missus erat, copias, arma ceteraque bello necessaria summa
industria parabat; civitates socias confirmabat, dubias illiciebat: nec alius exitus belli quam apparatus utriusquo partis fuit. Ita tuo prima belli congressione quum cedentes suos rex cerneret, non laborantibus auxilium tulit, sed fugientibus se ducem praebuit, castraque ditia victoribus reliquit. Deinde quum in Asiam praeda Romanis occupatis rugiendo pervenisset, poenitere neFlecti consilii coepit; revocatoque in amiciliam Hannibale omnia ex Sententia eius agere. Interim nuntiatur, Aemilium. romanum ducem, cum Octoginta rostratis navibus in bellum navalea senatu missum adventare: quae res illi spem restituendae soriunae dedit. Itaque priusquam sociae. eivitates ad hostem deficerent, decernere navali proelio statuit, Sperans
174쪽
m B. XXXI. CAP. VII. VIII. l l
cladem in Graecia acceptam nova posse victoria aboleri. Tradita igitur Hannibali classe , proelium committitur. Sed
nec asiani milites romanis neque naves eorum Pures rostratis naribus fuero; minor tamen clades ducis sollertia fuit. Romam nondum opinio victoriao venerat , et idcirco in consulibus creandis suspensa civitas erat. CAP. VII. Sed adversus uanni lem ducem quis melior quam Asrieani frater crearetur, quum vincere Poenos OPus
Scipionum osseti Creatur igitur consul Lucius Sripio, eique datur legatus Daler Africanus: ut intelligeret Antiochus , non maiorem fiduciam so in Hanni halo victo, quam Romanos in victoro Scipione habere. Traiicientibus in Asiam Scipionibus exercitum , iani utrobique profligatum bellum si) nuntiatum est i vietumque Λntiochum terrestri, Hannibalem navali hello invenerunt. Primo igitur adventu eorum legatos pacem petentes ad eos Antiochus mittit. peculiare donum Africano serentes ipsius filium , quem rex Pario navigio traiicientem ceperat. Sed Asricanus, pricata benesicia a rebus publieis Mereta esse, dixit; aliaque esse patris ossicia, alia esstriae iura, quae non liberis lantum,
verum etiam vitae ipsi praeponantur. Proinde gratum se munus aeripere priuatoque impendio munificentiae restis
responsurum. Quod ad bellum pacemque persineat, nihil neque stratiae dari neque de iure patriae decidi posse, respondit. Nam neque de redimendo filio umquam tracta- 'vit nec senatum do eo agere permisit; sed, ut dignum maiestate o ius crat, armis se recepturum filium, dixerat Post haec leges pacis dicuntur: ut Asia Romanis cederet;
contentus Syriae regno esset; naves universas, captiuos et
transfugas traderet; sumtumque omnem belli Romanis restitueret Quae quum nuntiata Antiocho esseni, nondum ita victum se esse, respondit, ut spoliari se resino patere tur; bellique ea irritamenta, non paris blandimensa esse. CAP. Vil I. Isitur quum ab utrisque bellum pararetur, ingressique Asiam Romani Ilion venissent, mutua gralu latio Iliensium ac Romanorum suit: Iliensibus Aeneam ceterosque cum eo duces a Se profectos , Romanis se ab his Procreatos reserentilius. Tantaque laetitia omnium fuit, quanta osso post longum tempus inter parentes et liberos solet. Iuvabat Ilienses, nepotes suos Occidonte et Africa domita Asiam ui avitum regnum vindicare, optabilem Troiae ruinam misso dicentes, ut tam seliciter renasceretur. Contra Romanos avitos lares et incunabula maiorum
175쪽
templaque ac deorum simulacra inexplebile desiderium videndi tenebat. Profectis ab Ilio Romanis Eumenes rex cum auxiliis occurrit, nec multo post proelium cum Antiocho commissum. Quum in dexteriore cornu pulsa legio romana maiore dodecore quam periculo ad castra fugeret, M. Aemilius , tribunus militum, ad tutelam castrorum relictus , armare se milites suos et Oxtra vallum progredi iubot, strictisque cladiis sugientibus minari, morituros , dicens , nisi in 'molium revertantur, infestioraque sua quam hostium castra inventuros. Allonita tam ambiguo perieulo legio, eomitantibus commilitonibus, qui fugere eos pro hibuerant, in proelium revertitur, magnaque caede editR initium victoriac suit. Caesa hostium quinquaginta millia, capta undecim. Antiocho pacem petenti nihil ad superiores conditioneη additum, Λ Dicano praedicante: noquo Romanis, si vincantur, animos minui; neque si vincant, secundis rebus insolescere. Captas civitates inter socios divisere , Romanis aptiorem gloriam quam possessiones voluptarias iudicantes : quippe victoriae gloriam romano nomini vindieandam; opum luxuriam sociis relinquendam.
Cap. l. Aetoli. Messenii et Achaei. Philopoemen. 2. Auli litis S3rus. Philippus. I, metrius. Perseus. 5. Galli. 4. Prusias, Eumenes. Hannibaliis
CAI . I. Actoli, qui Antiochum in bella romana impulerani , Victo eodem, soli adversus Romanos et viribus impares et omni auxilio destituti remanseruiil : nee multo post victi libertalem, quam illibatam adversus dominationem Atheniensium et Spartanorum inier tot Graeciao civitates Soli retinuerant , amiserunt. Quae conditio tanto amarior illis, quanto serior fuit, repulantibus tempora illa, quibus tantis Persarum opibus domesticis viribus restiterant; quibus Gallorum violentiam Asiae Italiaeque terribilem uelphico bello fregerant: quae gloriosa recordalio in maius desiderium libertatis augebat. 1 um haec aguntur , medio tempore inter Messenios ot Λchaeos de principatu Primodissensio, mox bellum ortum est. In eo nobilis Achaeorum Philopoemen imperator capitur; non quia pugnando vitae pepercerit, sed, dum Suos in proelium revocat, in iransitulos sal equo praecipitatus a multitudine hostium oppressus
176쪽
est. 9uem iacentem Messenii seu metu virtutis vel vero-cundia dignitatis interficere ausi non merunt. Itaque vehit in illo omno bellum consecissent, captivum per uniVersam civitatem in modum triumphi circumduxerunt esstigo obviam populo , ac si suus, non hostium imperator , adventaret; nec victorem Achaei avidius vidissent, quam victum hostes viderunt. Igitur eundem in theatrum Guci iusserunt, ut omnes contuerentur, quem potuisse capi incredibilo singulis videbatur. Inde in carcerem ducto verecundia magnitudinis eius venenum dederunt; quod ille laetus, ac si vicisset, aceepit, quaesito prius: an LScortas , praesectuqAchaeorum , quem secundum a se esse scientia militari scisebat , incolumis effugisset ' Quem ut accepit exasisse , non in totum, dicens, consultum male Achaeis, expiravit. Nec multo post reparato bello Messenii vincuntur; poenasque intersecti Philopoemenis pependerunt. CAP. II. Interea in STria rex Antiochus, quum gra itributo pacis, a Romanis victus, oneratus esset, Seu inODin pecuniae compulsus seu avaritia sollicitatus, quia sperabat se sub specio tributariae necossi talis excusatius sacrilegia commissurum , adhibito exercitu noclo templum Elymaei Iovis adgreditur. qua re prodita, concursu insularium cum
omni militia inter itur. Romae , quum multae Graeciae civitates questum do iniuriis i hilippi, rogis Macedonum, venissent, et disceptatio in senatu inter Demetrium, Philippi filium, quem pater ad satisfaciendum senatui miserat
et legatos civitatum esset: turba querelarum confusus et dolescens repento obticuit. Tunc senatus Versecundia eius motus, quae probata etiam antea, quum obses Romae essΡt,
omnibus fuerat, causam illi donavit: atque ita modestia sua Demetrius Veniam patri , non iure defensionis, sed patrocinio pudoris, obtinuit: quod ipsum decreto senatus significatum est, ut appareret, non tam absolutum regem. quam donatum silio patrem. Quae res Demetrio non gratiam legationis, sed Odium obtrectationis comparavit. Nam et apud fratrem Perseum aemulatio illi invidiam contraxit; et apud patrem nota absolutionis causa offensae fuit, indignante Philippo plus momenti apud senatum personam filii quam auctoritatem patris ac dignitatem regiae maiestatis habuisse. Igitur Perseus. perspecta Patris aegritudine, quotidie absentem Demetrium apud eum criminari; et primo invisum, post etiam suspectum reddere; nunc amiciliam Romanorum, nunc Proditionem ei patris obiectare.
Ad postremum insidias sibi ab eo paratas confingit: ad citius rei probationem immittit indices , testes subornat.
177쪽
et facinus , quod obiicit, admittit. Quibus rebus compulso ad parricidium patro i , lanesiam Omnem regiam laeti.
CAP. III. Occiso Demetrio sublatoque aemulo, non negligentior tantum Perseus in patrem, verum etiam c0nlumacior erat: nec heredem resni, sed regem Se gerebat.
His rebus Ossensus PhiIippus, impatientius in dies mortem Demetrii dolebat: tunc et insidiis circumventum suspicari, testes indicesquo torquero. Atque ita cognita fraude non minus scelere Persei quam innoxia Demetrii morte eruciabatur; peregissetque ultionem , nisi morio praeventus suisset. Nam brevi post tempore morbo ex uegritudine contracto decessit, relicto magno belli apparatu adversus Romanos, quo Dostea Perseus usus est. Nam et Gallos Scordiscos ad helli societatem perpulerat: seeisse ue Romanis grave bellum , nisi decessisset. Namque GaIli bello adversus Delphos infeliciter gesto , in quo maiorem vim numinis quam hostium senserant, amisso Brenno duce pars in Asiam, pars in Thraciam extorres iugerant. Inde per eadem vestigia , qua venerant , antiquam Patriam repeti- ere. Ex his manus quaedam in conssuente Danubii et Savi consedit, Scordiscosque se appellari voluit. Tectosagi autem , quum in antiquam patriam Tolosam venissent, comprehensi quo pestifera luc essent, non prius sanitatem reciperaVere , quam haruspicum responsis monili aurum argentumque hellis sacrilegiisque quaesitum in Tolosensem lacum mergerent: quod omne magno Post tempore Caepio,
romanus consul, abstulit. Fuere aulem argenti pondo centum decem millia, auri pondo quinquies decies centum millia. Quod sacrilegium causa excidii Caepioni exercitui quo eius postea suit. Romanos quoque cimbrici helli tumultus, velut ultor sacrae pecuniae, inseculus est. Ex gente Tecto-Sagorum non modi eris populus praedao dulcedine Illyricum repetivit, spoliatisque Istris, in Pannonia consedit. Istrorum gentem fama est originem a Colchis dueere, missis ab Aesita rege ad Argonautas raptoresque filiae p rsequendos : qui ut a Ponto intraverunt Istrum, alveo Savi numinis penitus invecti vestigia Λrgonautarum insequentes Da PS suas humeris per iuga montium usque ad litus hadriatici maris transtulerunt, cognito quod Argonautae idem Propter magnitudinem Davis priores secissent: quos ut avectos Colchi non reperiunt, sive metu regis sive taedio longae
fl) Compulso ad parricidium patre. Νon patris tantum aut matris, Mucuiuslibet propinqui caedes, parricidium a Latinis appellatur. Itali ruuendo spisιω il padre a star morte at playliuolo.
178쪽
navigationis , iuxta Λquileiam consedere, Istrique ex vOcabulo amnis , quo a mari concesserant, appellati. Daci quoquo suboles Getarum sunt: qui quum, Orole rege, adversus Bastarnas male pugnassent, ad ultionem segnitiae capturi somnum capita loco pedum ponere iussu regis cogebantur ; ministeriaque uxoribus, quae ipsis antea fieri Sosebant, sacere. Neque haec ante mutata sunt, quam ignominiam bello acceptam virtute delerent.
CAP. IV. Igitur Perseus, quum imperio Philippi patris
successisset, omnes has gentes adversus Romanos in societatem belli sollicitabat. Interim inter Prusiam regem , ad quem Hannibal post pacem Antiocho a Romanis datam prosusserat, et Eumenem bellum ortum est; quod Prusias Hannibalis fiducia rupto laedoro prior intulit. Namquo Hannibal, quum ab Antiocho Romani inter ceteras conditiones pacis deditionem eius deposcerent, admonitus nrege, in fugam versus Cretam desertur. Ibi quum diu quietam vitam egisset , invidiosumque se propter nimias opes videret, amphoras plumbo repletas in templo Dianae, quaSi fortunais suae praesidia, deponit; atque ideo nihil de illo soIlicita civitato , quoniam velut Pi3nus Opes eius
tenebat, ad Prusiam contendit, auro Suo In statuis, quas secum portabat, infuso, nis conspectae opes Vitae nocerent.
Dein, quum Prusias terrestri beΙlo ab Eumene victus esset, et proe lium in mare transtulisset, Hannibal novo commentia auctor victoriae suit: quippe omne serpentium genus in fictiles lagenas coniici iussit, medioque proelio In naves hostium mittit. Id primum Ponticis ridiculum visum, si tilibus dimicare , qui serro nequeant. Sed ubi serpentibus repleri naves coepere, ancipiti periculo circumventi hosti
victoriam cessere. Quae ubi Romam nuntiata sunt, missi a senatu legati sunt, qui utrumque regem in pacem cn- gerent, ΙΙannibalemque deposcerent. Sed Hannibal re cognita sumto veneno legationem morte praevenit. Insignis hic annus trium toto orbo maximorum imperatorum mortibus fuit, Hannibalis et Philopoemenis et Scipionis Africani. Ex quibus constat. Hannibalem nec tum, quum romano tonantem hello Italia contremuit, nec quum reversus Carthaginem summum imperium tenuit, aut cubantem coenasse aut plus quam sextario vini indulsisse; pudicitiamque cum tantam inter tot captivas habuisse, ut in Africa natum quivis negaret Moderationis certe eius fuit, ut, quum diversarum gentiu exercitus rexerit, nequo insidiis suorum
militum sit potitus unquam, neque fraude proditus, quum
utrumque hostes saepe tentassent. Diqiti eo by Corale
179쪽
'ap. ι. 2. Macedonicum bellum contra Perseum. Aetoli oppressi.
CAP. I. Minoro quidem rerum motu Romani macedonicum quam Punicum bellum gesserunt; sed tanto clarius, quanto nobilitate Macedones Poenos antecesserunt: quippe cum gloria Orientis domiti, tum et auxiliis Omnium regum iuvabantur. Itaque Romani et legiones Plures numero conscripserunt , et auxilia a Masinissa, rege Numidarum, ceterisque sociis omnibus acciverunt; et Eumeni, regi Bithyniae , denuntiatum , ut bellum summis Viribus iuvaret. Perseo praeter macedonicum invictae opinionis exercitum decennis belli sumtus a patro paratus in thesauris et horreis erat. Quibus rebus innatus, oblitus fortunae palernae, Velerem Alexandri gloriam consideraro suos iubebat. Prima equitum congressio fuit, qua victor Perseus suspensam Omnium exspectationem in favorem sui traxit: misit tamen
legatos ad consulem, qui pacem peterent, quam patri suo Romani etiam victo dedissent, impensas helli lege victi suscepturus si). Sed consul Sulpicius non minus graves quam victo leges dixit. Dum haec aguntur, metu tam periculosi belli romani Aemilium Paulum consulem creant, Bique extra ordinem macedonicum bellum decernunt; qui quum ad exercitum venisset, non magnam moram pugnae s it. Pridie quam proelium consereretur, luna nocte defecit 2 , triste ici ostentum Perseo omnibus praesagientibus, sinemque macedonici regni portendi vaticinantibus CAP. II. ID. a pu8na M. Cato , Catonis oratoris filius, dum inter consertissimos hostes insigniter dimicat, equo delapsus pedestre proelium adgressitur. Nam cadentem manipulus hostium cum horrido clamoro, veluti iacentem obtruncaturus, circumsteterat: at ille citius corpore collecto 3 magnas strages edidit. Quum ad unum opprimendum undique hostes convolarent, dum procerum quemdam petit, gladius et o manu elapsus in mediam cohortem hostium decidit: ad quem reciperandum umbone se protegenSl3ὶ Impensas belli lege ricti suscepturus. Paralus belli impensas SOlvere iis conditionibus, litiae hostibus victis conmul solent. 2, Luna defecit. Luna Ohscurata est; lunae eclipsis suit. Si corpore Gllecto. Surgens.
180쪽
inspectante utroque exercitu inter mucrones se hostium immorsit; recollectoque gladio multis vulneribus exceptis ad socios cum clamore hostium revertitur. Huius audacIam ceteri imitati victoriam peperere. Porseus rex fuga cum decem millibus talentum Samothraciam desertur: quom Cneus Octavius ad persequendum missus a conSule, cum
duobus filiis, Alexandro et Philippo, cepit; captumque adeonsulem duxit. Macedonia a Carano, qui Primus in ea regnavit, usque Persen triginta reges habuit. Quorum sui, regno suit quidem annis noningentis et viginti trihus; sed rerum non nisi centum nonaginta duobus annis potita. Ita quum in ditionem Romanorum eossisset, magistratibus Per singulas civitates constitulis , lihera lacta est; leges'uo , quibus adhuc ulitur, a Paulo accepit. Aetolorum universarum urbium senatus cum coniugibus et liberis, qui dubias do fuerant, Romam missus, ibique, ne in patria aliquid novaret, diu detentus, aegreque per multos annos legationibus civitatum senatu i) satigato, in patriam quisque
Cap. ι - .γ. Bellum achaicum sul, Mummio. Ptolemastus uti ntioolio pulsus. Demetrius. L Prusias.
CAP. I. Poenis ac Macedonibus subae iis, Λetoloruinque
viribus principum eaptivitate debilitatis , soli adhuc ex
Graecia universa Λchaei nimis polentes lune temporis Romanis videbantur, non propter singularum civitatum nimias opus, Sed propter conspirationem universarum. Namquo Achaei, licet per civitates, veluti per membra, divisi sivi unum tamen corpus ot unum imperium habent; singularumque urbium pericula mutuis viribus Propulsant. QuaPrentibus igitur Romanis causas belli tempestivo fortuna querelas Spartanorum obtulit, quorum agros Achaei propter mutuum odium Populabantur. Smrtanis a senatu responsum est, legatos se ad inspiciendas res sociorum et ad iniuriam demendam in Graeeiam missuros: sed legalis occulta mandata data sunt: ut corpus Achaeorum dissolverent , ginquiasque urbes proprii iuris facerent, quo facilius et ad obsequia eosserentur, et, si quae urb 3 contumaces essenι, frangerentur. Igitur legali omnium eivitatum