De prioris nominum compositorum graecorum partis ofrmatione. Particula I ..

21쪽

rum Sequi coeperunt, et fortasse in iis compositis et primo et maxime, qu0rum prius membrum in mutam desiit, posterius a muta incepit. Deinde haec anal0gia traducta est etiam in alia comp08- eaque componendi ratio tam adamata e8t, ut posteri0re tempore cuilibet stirpi in consonantem desinenti in compositis o vocalis adiiceretur. Sed praeter has aliae etiam sunt causae O vocalis in nominum e0mposit0rum commissura frequentissime adhibitae. Primum ad stirpes in o desinentes pro stirpibus in ες desinentibus substituendas etiam hoc magnopere impulisse put0, qu0d utrorumque n0minum nominativu8 singularis ος syllaba terminatur; quod quanti momenti fuerit, testimonio est grammaticorum Graeeorum exemplum, qui quum de comp08itione l0quuntur, secundae et tertiae deelinationis substantiva in

Deinde quod saepe nomina primae declinationi 8, quum comp0nuntUr, pro a Vel λὶ thematico substituunt ob id mihi quidem n0n tam analogiae vi factum esse videtur quae est R0edigeri sententia p. 213, quam harum vocum natura ip8Reffectum. Nam et in lingua Gothica stirpium semininarum δ Scr. 4, gr. λὶ) finale, quum Pomponuntur, corripitur in re:

flavi ea vetere idem fieri audi ,r est Iustius p. 38 sin ., et in lingua San Scrita certis quibusdam eondicionibus quas videas

22쪽

apud Iustium p. 343 in pri0ribus comp08itorum partibus proseminina stirpe ponitur masculina. Quae quum ita sint, stirpium femininarum squae initio a masculinis non disserebant, nisi vocalis finalis productione) vocalem longam in com-p08it 0rum parte priore correptam esse iam ind0germanico quod Vocant aev0 veri simile est, vel, ut aliis nominibus utamur, pro stirpe seminina semper substitu tam esse eiu8dem vocis Stirpem masculinam: nam ea e8t semininorum natura, ut Semper a masculino quodam sint deriVata adiecto suffixo femininali steminina stirpium in a desinentium Ausefixo a, quod cum a thematic0 coaluit in a gr. 1 9. Eandem igitur legem etiam in Graeca lingua a primis inde incunabulis Valui8Se con Sentaneum est. Itaque feminin0rum primae declinationis vocalis thematica a c0rrepta est in a, eo scilicet tempore, qu0 etiam Secundae declinationis stirpes adhuc in a v0calem desinebant; et ut h0rum a paulatim mutatum est in O,sid etiam in illis laetum est, eadem linguae lege phonetica, neque ulla analogiae Vi R0ediger l. l.). Alia quaedam seminina retinuerunt a longum, po8tea mutatum in quorum Homerica haec sunt: βολὶθ00ς, βουλ/ὶφορος, γωλὶ0ρος, μυληφατος et haud Scio an Hθρηγεννης. Eiusque varietatis causa fortasse videri possit haec, quod Graeci e0dem atque Indi modo non c0rripuerint vocales thematigas, nisi revera extaret stirps masculina quam p08sent Substituere. Sed res valde dubia est et accurati0re eget quaestione, quae a nostro conSilio nunc abest.2. De a vocali in commissura compositurum. Neque minus disseile videtur intellectu, quae Sit cau8a, cur nonnulla voeabula et primae et secundae deelinationis intuitio compositorum retinuerint a n0n mutatum in O; sed extant tamen eiusmodi vocabula, quae c0llegit R0ediger p. 2l :

23쪽

6τGδιαδρομος, denique haud scio an Homerica GκαλαρρMTλὶς et κc λαυροφ pro καλα- ον; Curi. Ei. 314). Itaque a Servatum est maxime in nominibus pr0priis, in quibus Drmas vetustissima8 8aepe multo diutius servari quam in aliis vocibus notum est, deinde in quibusdam vocabulis perantiquis: λυκαβaς a substantivo ab0lito λυκλὶ petit0, et G κα- λ αρρειτ λὶς ac καλαυρο φ, dubiae 0riginis Vocibu8, quarum

a voeali correpta. In his igitur vostibus servata est antiqua vocalis thematicae forma a. Et eandem naturam esse puto a VocaliS in vocibus πού - νιπτρον, κυνί - μυια, 6ινί- μωρος, quam idem e88e censeo atque D in κ νοραῖGTλὶς vel κυνοθρασυς Quum enim viderimus, illam vocalem e impositivam o nihil esse nisi vocalem finalem thematum secundae declinati0nis aliis thematibu8 substitutorum, con Sentaneum e8t, hanc vocalem, quo tem 'pore stirpes secundae declinati tuis adhue in a desinebant, ip-8am quoque fuisse G, et quum illud legitimarum feeundae de-elinationis stirpium a paulatim mutatum est in D, etiam hoc

dam extitisse putemus. Quod autem Gust. Meyer dicit, hoc ae88e Dei ne mitteistula κWisehen λὶ und o, Wio in Αλκαθοος, Αλκαμενης, λυκάβας, Λυκαβηττον, πυλαωρος id equidem me plane non intelligere sateor. 3. De λὶ vocali in commissura compositorum.

Iam Vero Videamu8, quomodo explieandum sit illud V, qu0d saepius in s ne priorum membrorum secundae vel tertiae declinati0nis themata continentium con Spicitur.

24쪽

Atque primum quidem haec compo Sita eorΠm, fidae a VO-cabulis primae deelinati0nis indipiunt, analogiam Secuta e8Se,

possum. Exemplis enim ab ipso Herg0gio e0lleetis intelligimus, hoc λὶ vel saepius in sine stirpium secundae et tertiae quam primae de elinationis adhibitum esse, et illarum Vocum, ad qua rum anal0giam ceteras sieta 8 esse Vir docti88imus censet, numerum apud Homerum quidem haud ita magnum esse: ad salsam autem analogiam Sequendam homines pellici non p0ssunt nisi permagna multitudine Axemplorum, quae ad se trahant

quodam modo cetera.

omnino a88entiri po88um, qui Secundae declinati0nis voces femininas pristino tempore primam declinationem secutas esse cen8ent, quia in multi8 adieetiVi8, quae p08ter0 temp0re propriam feminini Di mam 110n habuerunt, apud Homerum etiamnunc tria genera discernantur. Nam adiectivorum motio omnin0, et apud p0eta 8 praecipue, admodum varia et inconstans est, et nominum seminin0rum secundae declinati0nis singul0s casus ad primae declinati0nis analogiam etiam p0steris temporibus fietos esse constat, ut genitiv08 νλὶ6α ων, φλὶτίων, de qui bus Videas quae egregie disputat Buti mannus Auss. Gr. 9 35,

anm. 9, 2, 3 56, anm. 6. Denique illa Roedigeri Meyerique

sententia pugnat cum illo supra mem0rato m0re seminin0rum primae declinati0nis, ut in secundae formati0nem abeant. Quanquam Π0n omnino nego, in uno alteroque horum comp0Sit0rum servatam e88e vetustiorem et primitivam formam, praesertim quum multa Vocabula p08tero quoque tempore et primam et

secundam declinationem sequantur, velut βιοτη et βίοτ0ς,0ρεπανη et δρέπανον, ἐοπερα et ε6περος, κοιτη et κοῖτος, ηοθλὶ et ποθος, φονλὶ et φονος et multa alia id genu8, collecta a Killinero, AusL Gr. I, p. 387 sq. Tamen hoc rem none pedit, prae8ertim quum n0n quadret in λὶ illud stirpibus

25쪽

praep0sitionis satis lato ambitu circumscripta est notio, quum generaliter et motum ad aliquem terminum tendentem significet et ab aliquo proseiscentem R0ed. l. l.), id quod, etsi stricte

demonstrari nequit, eam ob cau8am n0n absonum Videtur, quod illud λὶ ante certa quaedam verba inp rimis Saepe occurrere solet, ita ut eum liis aretius cohaerere Videatur, in amplo scilicet numero eorum compositorum, quae desinunt in 'dβολος, - δε Ιεν λὶς, - 67ενε Tyic, 'ητομος, - 'ITοχος et maXime omniΠm - λὶνορος; neque h0rum Verborum Significatio illi opinioni repugnat. Ante alia autem multa Verba apud Script0re8 quidem vetusti0res nunquam ponitur. Itaque dicitur

θοποιος, ελαφοκτονος, UTEMGνοπωλλὶς. Sed scite idem R0edigeru8 m0net p. 36, hGraec08, ab omni suspicione de Vera huius η in c0mmissura compositorum natura alienos, in horum e0mpositorum formati0ne ad maximam partem non sati8 explicatae analogiae vestigia secutos esseq. Cuius rei stertissimum testimonium est maxima eiu8 usus inconstantia, quum in e0dem V0cabul0, utut animu8 erat, λὶ vel o pr0miscue p0nerent sec

Sed accedit alia res, quae mihi quidam maximi m0 menti fuisse Videtur, quod multa h0rum λὶ debentur metri necessitati p0e- tartimque nec n0n pro8aicorum studio distinguendi sermonis i). Quod vellem ne min0ris sedissent recentiores qui de his compositis disputaverunt. Mihi ea de re magnopere arrident, quae censet Lobeckius, qui in Parergi8 ad Phr. p. 650 Apollonii loc0 ea de re allato: hHaec exempla, inquit, marnifestum laciunt primum hoc, quod per Se incurrit oculi8, Ve' teres in h0c t0to genere nihil ultra quaesi Visse, quam ut in 'gratum brevium syllabarum concursum es fugerent deinde illud d0dent, hane artificialem rationem non tam metri

26쪽

ita modulante, ut longa cum brevibus temperaret : et quae ibid. p. 634 ait: ΜNamque eadem mu8ica rati0, quae p0etaS ad haec quaerenda exilitatis remedia impulit, similiter omnem pri8- cum Sermonem pervagata e8t, qui quam modulatus quamque poeticae licentiae similis fuerit, loquuntur nomina deorum, Solemnitatum, hominum pr0pria, ab ima vetu8tate tracta, diuque ante poesin nata'. Quae quam vere dicta sint, docent exempla aBoedigero p. 25 sq. collecta. Quorum longe maior par Spraeter hoc λὶ - si syllabae finalis terminati0nem easualem continentis rationem, ut par e8t, non habemus - non habet nisi breves syllabas et sunt omnia haec vocabula aut

et dorieae dialecti haec, quae Veterem s0rmam a SerVRVe

Callim. Theocr. . Praecedente una longa et una brevi syllaba, sequentibus brevibus apud b0nos seriptores non sunt nisi haec: θεώ χτηλογος, α imi λὶ6τροφος, αἱματύφυ9ος, GUO drii holoc, δαμπαδηφορος, quae omnia apud Ae8chylum primum leguntur in iambicis scilicet versibus, itaque iambie , Uthmo videntur accomodata. Syllnba longa ante νη non est nisi in duabus his VocibuS: πυρλὶφορος Η0m. γλαυκοπορος Emped. Quid igitur 3 Viginti composit0rum eum in modum formatorum duo tantum, si in syllaba articulari λὶ non adhibitum esset, brevium syllabarum coacervati0ue ingratum sonum non suissent datura. Et cur syllabam finalem prioris membri produci p0tuisse negemu8, quum primam p08teri0ris membri vocalem in tot comp0sitis productam esse constet γ Eodem modo prioris membri vocalis

finalis producta est etiam in Λειο κριτος Hom. P 344, β 442,χ 294. Etiam in lingua sanseritiea v0 cales prioris membri finales nonnunquam produci auctor est Iustius p. 36. Qu0d autem quidam offendunt in V0eali η, cum O productum fieri debeat co, id quidem facili opera expediri p0test, si' exempla non assero ni Si Scriptorum ante Alexandrum, et illa quoque hoc loco omitto, quorum pri0r pars est particula indeclinabilis, ut επηβολο , ὲκατηβελετ id, υπερηφανο cet. quorum aliam puto e88e explicationem.

27쪽

huius vocalis finalis produetionem illo iam temp0re inchoatam putamus, quo Secundae declinationis themata adhuc in a desinebant, ut prior illius η Drma suerit a longum. Cuius a Curtius vestigia putat servata in Πολεμαδοκος Pind. Pyth. 30, 22, νοθαγενκὶς Eur. διδυματοκος Theocr., sed haec sunt Doricae dialecti. Rectiusne idem de Πολεμαγενης Aeschin., δολι αδρο μος, μακραδρομος Xen. affirmari po88it, an pro ΠολεμοZενης cet. dicta sint, dubito, quum in prosa oratione quantitatem του a quis perspiciat 3 Illam vero vocalis thematicae producti0nem a p0etis inprimis cupide arreptam esse non est quod miremur: qui quantum sibi in producendis syllabis permiserint, videas apud Matthiaeum Gr. Gr. p. 70, 3 19, c.,

Kulinerum AusL Gr. I, p. 137. Neque tamen talia singulorum quorundam poetarum audacia saeta sunt, Sed diutino usu poetico per tota illa saecula ante Homerum, quibus epica qualiScunque poe8is Viguit, paulatim recepta et fixa, eamque ob causam saeilius etiam in pedestrem et quotidianum sermonem tran8- lata, qui quant0pere ex p0esi praecipue epica pependerit, quamque ex illa succum et colorem traxerit, notissimum est. Neque singulis verbis haec libertas tanquam privilegium erat conce8Sa, sed in his illis voeabulis adhibebatur, utut nege88e Vel gra' tum erat, adeo ut Vel idem vocabulum e0mpositum ad arbitrium fingentis vel o vel λὶ in e0mmissura haberet, plane eadem rati0ne, qua in aliis quoque voeabulorum syllabi8 mox brevis mox longa vocalis adhibebatur: ύεικελιος et αεκθλιος, ασερρο σιος et απειρε6ιος, εννο iiraιος et ενο si λων, επνω οιβος et

επαμοίβιος, . id=ηλος Homeri, aridελος Hesiodi: et vel in eodem

Ver8u eadem v0X diversa utitur quantitate: Hes. op. 490: ουτ υκ ο' αρο ὶς πρ ωφὶροτλV ἰ00φαρέζοι Iam quum in commis8ura Vocabulorum eo inpoSitorum etiam alterum illud V exstaret quod praepositionem e88e supra p. 25Vidimus), paulatim duorum n natura non iam bene per8piciebatur, origini Sque memoria evanuit. Ita translatum est η etiam in stirpes tertiae declinationis. Sed id quidem p0steriore tempore tactum est, nam apud Homerum eius modi composita nondum inveniuntur; Aeschyli sunt G6πιδηφορος αἱματηφ0ρυς, λειμ αδλὶφορος, qu0rum V praep08itio esse et ad posterius membrum pertinere videtur, et . 6m νηοτρονος; Theo-

28쪽

- 28 criti χλαμυδλὶφορος, cetera recenti0rum, quorum commenta diiudicare, quum nonnisi analogiam parum per8pectam Secuti Sint,

vix videtur operae pretium eSSe.

λὶφανος, -λὶς; Variis modis explicanda. Quae quominus eum Herg0gio Simpliciter analogiam eorum quae modo tractaVi-mH8 Secuta e8Se putemus, prohibemur eo, qu0d illorum apud Homerum multo minor est numerus quam horum ipsorum ab

indeclinabilibus in 'ipientium, quorum multa nisi apud Homerum omnino non inveniantur, et quod neque tertiae deelinationis 8tirpes apud Homerum iam illam analogiam secutae sunt. Et de productione metri causa saeta e0gitari nequit, nisi in κατ λὶ βολ/ et a πηλεγ εο ς quum praep0sitionis απυ VetuStior sorma suerit a G, es. ser. apa), sed in praep08itionibus haud scio an produetio voeatis snalis non videatur permi88a e8Se. Rectius sortasse illud κaτλὶ et απο pro instrumentalibus habueris, quum instrumentalis in lingua indica vetere habeat terminationem st, et in Graeca lingua aliae qu0que particulae in het a desinentes proprie ea sus instrumentales fuisse Videntur,

qua de re es Ki itinerum in AusL Gr. I, p. 278 θ anm. 8, ut διαξ, απαί Curtius Elym. , 242), κarai Nnai loeativi sunts Killiner. Gr. I, 727 hin, et omnia paene adverbia, ideoque etiam praepo8iti0nes, nil nisi casus nominum abolitorum e88e con

riVari n0n posse sui voluit D00derieinius Hom. Gl. 219 23 benedemonstravit R0edigerus p. 27. - ΕπρηεTa νος recte Videtur Curtius El. 346 referre ad αἰέν, αἰές, αεί, quia illis, qui V0'stem ab ετος derivatam esse censent, repugnat Significatio. De ceteris maxime placet R0edigeri Sententia, λὶ e88e praep08itionem, quae respondeat sanserito a. De απρηλεγεως dubius Sum, utrum hanc praeseram explicationem, an illam, quam m0d0 ipse pr0tuli: eerte ab Gλεrco derivatum esse nullo modo potest, quum apud Homerum Semper Signiscet απολελεοῦ μενως, GIO faυκως, non αφροντίστως, cs. Lobeck. Path. I, 434.

29쪽

ltaque non displie et Roedigeri sententia hin illo adverbio agno- seendam esse Stirpem Verbi λέγω, loqui, praepositionibus uno et My α) iunctam; quod autem ad significati0nem comp0siti hDei hera u88prechendμ, conserendum αποτημ apud Hom. Η 362, I 422. Sed eadem v0eis significatio esset etiam a praepositione non adiecta, siquidem Garii, ut Supra SHSpicatUS SUm, - απυest; id qu0d ips0 απον η' c0mprobatur. - Etiam δυώηλεἶλὶς epitheton m0rtis n0n invenuste interpretatur Roediger sedete Status, δυώφρημος, δυώωνυμος . Cetera num recte ab illo disputata sint, diiudieare nol0, tamen ex tanta sententiarum varietate mihi videntur veri simillima. Etiam h0c loco, ut Saepe, 0ptimum erit dicere: non liquet, nec erubesco me neScire, quae Lobeckius

et Curtius iniudicata reliquerunt Lob. Phryn. 698 sqq., Path. 434 sq., Curt. Erl. p. 144).

Posteri0rum temporum pauca huiuS generi8 Sunt nova commenta, ad anal0giam Veterum composita: δυώνηβολος, υπερλὶφερνης, εχ λὶπελλὶς Ευ πελλὶς luculentum e8t exemplum, quam inconsiderate ac paene dicam stulte posteriores secuti sint maiorum analogiam, fietum est enim ad similitudinem duarum vocum plane diversa ratione formatarum, ευ- 'ir εν λὶς, qu0d

ab oλιro producta v0cali thematica est derivatum et bene explicatum a Roedigero p. 33, sepaululum modo Se moVenS, Vix

Cρtera propediem edentur.

30쪽

VI ΤΑ.

Natus sum Κonradus Erich Harimiit Zacher Halis Saxonum die 18. mensis Ianuarii, anni MDCCCLI, patre Iulio, matre Aemilia e gente Erielison, quibus superstitibus laetor. Fidei addictus sum evangesticae. Primis litterarum elementis in ipsa patria imbutus, anno h. s. LIX cum patre Regiomonium commigravi, ibique per quatuor annos frequentavi gymnasium Friderieianum, H0rkelio restiore tune florens. Ann0 h. s. LXIII quum pater Halas reVerteretur, ipse quoque redux receptus sum in Seholam latinam, quae viro ill. Theodoro Adleretiamnunc floret. Maturitatis testimonio instructus anno h. S. LXVII adii universitatem Frideridianam Halensem, philol0giae Studio me naVaturus, et per triennium audivi viros illustrissimos

Bergkium, Bern hardyum, Boeli merum, Congium, Del-brii chium, Heynium, Keilium, Κra merum, Le0nem, Pollium, Sch0enium, denique ipsum patrem dilecti8simum. Seminarii phil0logici per quatuor semestria, paedag0gici per

duo semestria fui sodalis; in s0cietates liberalissime me receperunt VV. ili. Boeli merus, Congius, Del bruchius, Heynius, Keilius, Sehoenius. Anno h. s. LXX Berotinum me contuli, ibique per unum annum intersui sch0lis virorum ili.

beri. His viris omnibus, et Halensibus, et Berotinensibus doctoribus, optime de me meritis, gratias ago quam maXima8.