De ventorum apud Homerum significatione et descriptione [microform]. Dissertatio inauguralis quam..

1쪽

a part of the Foundations ossestern Civiligation Preservation ProjectVFunded by the

NATIONAL ENDO MENT FOR THEMUM ITIES

Reproductions a noti made without permission hom

2쪽

States Cod concem the aking of photocopi exor offerreproductions of copyrighted materias . .

Columbia Universit Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orde is, in iis udgement fulsitiment of the order

3쪽

DE VENTORUM APULMOMERUM ...

PLACE:

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVA I lON DEPARTMENI BIBLIO GRAPHIC MICRO FORM TARGET

5쪽

Conti meter

l. l

2.22.0

6쪽

Dissertati inauguralis

quam

amplissimo lillosopliorum ordine

Universitatis Lipsiensis

rite impetrandos

seripsit

7쪽

Avunculo optimo dilectissimo

has studiorum suorum primitias

D. D. D.

auctor.

8쪽

caput

1n Homeri carminibus tria praecipue vocabula primitiva e- eurrunt, quorum radices notionem flandi et spirandi exhibent: αυεμ.z a radice V, a lata a radice P, υει Vel Tvειω a tu . Ac primae quidem radicis verbum et in graeca lingua et in ceteris eiusdem Orginis praeter anseritam san-i-mi spiro et g thicam sug-ana exspiro non exstat. Qua re nonnullos Viros doctos eo perductos esse putaverim, ut auctore Eustathio ad 478 ἐκ τοὐ χω o αυεμ ος πευ':εσε του Vocem αυεμ. Verbo α vel χημ. . falso derivarent. Sed Vocabulum αυεμ.o ducendum esse a radice indogermana' an viri doctissimi comparatis propinquarum linguarum vocabulis luculentissime docuerunt'). Huius vocabuli pristina spirandi vis antiquissimis iam temporibus apud Graecos ita obscurata est, ut in ipsis Homeri carminibus saepissime cum aliis eiusdem sensus vocabulis coniunctum inveniatur, Ut TV2 8 VSFζου, τ ς αυεμ ου, αυτ ηυ αυεlλου etαε Hissimilia etiam ex aliarum gentium linguis asserri possunt, ut

flatus venti si et Uehen ex sinbeΑ'. Quo ex vocabulo de

3 cf. oelcher, p. 83 q. β cs flatus ventorum apud Justin. flatus secundus Ventorum. Amm. flamina venti Lucret.

9쪽

αd derivatum, quae apud ceteras eiusdem originis nationes sormam a habet. De illa radicis indogermanae in transmutatione apud Graecos vid. Curtius p. 387, 383, 578-583. Hac ex multiformi radice in Homeri carminibus haec duci Sunt. Ilλιοῦ )septies legitur sensu intransitivo semel sensu transitivo , 131, coniunctum cum praepositione δι bis. 'et' , ex ἀειτηί, bis

in Iliade legitur a 254. O 626. bis in Odyssea , 67. , 139. In Iliade locis allatis vox ἀττης significat solum notionem flandi,

quae enSum Specialem ex appositis ut δεtuo et αργαλεω αυεμ o recipit, contra in Odyssea in ipsa voce 'της sensu prOS perae aut iucundae aurae auditur, quae sententia sub illa voce posterioribus quoque temporibus subiciebatur. δ)

matici explicant, ε recte Apollon Sophista p. 60, 30. Ακραής

tivo aut intensivo es variam lectionem nonnullorum allatam ab Eustath ad , 21. derivandum esset, dubium visum est. Par enim grammaticorum et veterum et recentiorum ad illud

Eustath ad , 24 Apoll. Soph. p. 21 1 alii reserunt ad

κεραι ut Scholl. E. Q. R. ad β, 21, Eustath του λη κεκραμ ευου, λω ακῆιβ8. MOSehopul ad , 598. Equidem censeo deri-Vandum esse κραής propter similes formas desinentes in et cabri et adiectivo κpo, quod non cum Doederlino ε Ἀκρα τ': αλασσ3 vertendum est, sed adverbialiter κρα, id est satis, Valde vel potius iuste , quod optime convenit cum Hesychii S. V. interpretatione supra allata. Ita enim analogia adiecti-Vorum περαής et δυσαή dictum erit. Omnium vocum syllabam in '' apud Homerum semper productam invenimus, quod factum puto digammo paullatim evanescente. Ex eadem radice derivatum esse vocabulum αελλα et testimonii Veterum grammaticorum, formaque aeolica, dialecti

αυελλαλ comprobatur, et recentiorum auctoritate confirmatur

contra Moseliopuli et Eustathii ad B, 293 sententiam, qui quidem ut vocabulum ab ειλει, derivarent ipsis illius loci verbis commoti esse videntur. Dubitavit Ben&y II, p. 300 cf. I, 263,

dubitavit etiam obech, hemat. p. 264, utrum X ω n Xειλε vel ἀλω vocem derivarent, quocum optime conveniret illud Euripideum λαγαρω αστρω υπ έλλαισι Hel 1518. Id facile dici potuit, postquam sub Voce αελλα idem fere sensus audiri coeptus St, atque sub Voce αυελλα, id est turbinis, quod infra videbimus. Quin etiam derivata est vox αελλα ab α et ειλεω Stephano in Thesaur. s. v. Haec Stephan etymologia primo obtutu falsa videbitur, quia verbum duabus e radicibus compo situm tota in graecitate non reperitur. Nec minus improbandum, Vocem αελλα derivari ab εἴλω ad yελ. Huius enim radicis sormae exhibent illud et protheticum vel euphonicum β in nullo alio vocabulo nisi in χελλα quae res cum analogiae legibus pugnat. Gravissima autem cauSSa earum, Secundum URSαελλα, derivatione abcit; repudiata, ad radicem 'referimus, est illa, quod haud facile fieri potest, quin dissocietur α-ελλα simili formatione vocis diab-ελλα. In ea enim quin ελλα SUNstantivi suffixum agnoseat nemo erit. Sed qui αελλα venire ab εἰ λω putant, ii ut duabus e radicibus compositionem statuant coacti erunt Praeterea quid de accentu Vocis monendum sit

vide apud Goetiling. Rugem Eehre vom secent e griethijchen Sproche, p. 140.

De αυρη , 469, id Curtius, p. 38 et Aristot de mundo IV, 10 De αυτ τυ et αυτ λη I, 289. λ, 400 407 Curtius, p. 388.

Vocabulum υρος et a veteribus grammaticis M et a nonnullis recentioribus β relatum est ad radicem p ab opoυι ιωυικ' επε - :εσε του ab Inepta profert Schol. cod. 289 ad H, 5 in Cra- meri necd. ariss III. Sed potius ducendum esse a radice fet comparatis propinquarum nationum linguis lit oras)' et ipsius vocis apud Homerum epithetis eiusque usu comprobatur.

10쪽

Huius originationis et apud grammaticos posteriorum temporum vestigium reperitur. Cf. derivationem Zephyriis o*-ουρος apud Eustath ad B, 147.

tertia radice tu in Homeri carminibus ducuntur rivol. 1 et Verbum Tvει eiusque composita, quod Verbum eodem fere sensu ac Verbum a radice 'derivatum adhibebatur. Vox πυριγ apud Homerum partim cum nomine Ventorum coniuncta, partim Sola per se significans ventum legitur, ut , 439 b90. Nunc transimus ad eam quaestionem, quo diserimine haec Vocabula ceterasque ventorum significationes Homerus distinxerit. Simpliciter vocabulo αυεμ o uti cum nullo modo poetarum sit,

ab Homero quoque qualitas et potentia venti significanda erat variis epithetis et appositis. Eiusmodi apposita sunt haec: ζαη M, 157. ε 368. 1, 313.

Neque aliter res se habet in vocis obpoc usu homerico. ΛΡ- positis enim variis paullatim effectum est, ut Sub Voce υροῦς, quae ex ipsa radicis I natura ac vi venti flatum sine ullo sensu speciali notabat, cf. I, 183 δ, 520, significatio venti secundi iam tum audiretur; quae sententia apud posteros Graecorum et poetas et rerum Scriptores usque ad extrema graecitatis tempora mansit. Cf. ρυριοί. tiusmodi apposita leguntur apud Homerum haec.

.. .

ατ f λι υ ε 268. I, 266. 1, 167. αλια sic: δ, 361. λια pzς ε 268. I, 266. o Tl. G: et λετό Tt 7:ε δ 357. , 167. , . , 34. καλλιμ. ος λ 640. πλησίστιος, ἐσυλ ὁ ἐπαξ poc λ, 7. 1, 149. λαβρος ἐπαιγίζωυ o 293. Ex his una tantum vox et veteribus et recentioribus strammaticis interpretibusque Homeri carminum dubiae significationis esse videbatur, dic ἴκμ. ευ ο c. Veteres interpretes Homeri ad Α, 479 o adi, 420 asserunt, duci posse vocem κγ. ὀυος et ab κlλας et a verbo κυεῖσα α L. Sed hanc interpretationem Schol. . prorsus reicit, cum dicat tala ευος ducendum esse ab κμ αί, id quod uberius exponit ad i. c. Eustathius. Eandem etymologiam

laudavit Nitgsehius ad , 21, I, p. 124, qui quidem Veteres

putantes, tal1ευος eandem rem significare atque αυε u. 6 υ λευ cviIpz αευπω ε 478. et 440 suo iure reprehendit. Sed ne Nitetschium sequamur impediunt haec. Huius enim prima cur dubitaverit caussa, num ab κυεῖσ' αι derivari possit vocabulum ἐκμευος, tollitur, cum recte derivetur υpoc a Verbo αι λ), ut tκμευοί et υpo non idem valeant. Quae deinde Nitgsellius disseruit de Vi Ocis κγ.αί, quam latius patere et echomerico loco P 392 et ex posteriorum usu ostendere studuit, ea si ad Vocem

tiliora esse et ab homerica simplicitate videntur abhorrere. Seiungenda autem ea esse Vocabula, quae Nitzschius cognatione

quadam inter se contineri opinatus sit meiden et Deid, in

mei heri, collata eum εικι , talλαί, κlλευος, comparati eiuSdem originis linguarum vocabulis luculentissime demonstratur.' Hac enim comparatione apparet, Vocabulum εἰκω antiquissimis temporibus litteram digammi postea amissam exhibuisse, contra Ocabulum κ λχ et ικμ.hoc, κlλαῖος litteram postea eodem modo amissam. Itaque nullo modo inter se comparari possunt. Sed ἴκίλευοῦς ducendum esse a radice tκ secutus Curtium, p. 13 ii cs. Curtius, p. 387 Doederiein, iom. soli., g 9.

cf. Curtius, p. 13 et 137 Fichy. I, p. 228 784.