장음표시 사용
411쪽
is ratem triet duix RATOR TM ELEc Tro Nn δα helmensem, ut male tallu mimus Hermannus Hassiar Landgravius,&sere oranes m ras. Comites s Barones Saxoniae, ut inquit Gobelinus. Ottonem cem de Leina,ex ea dem semilia, adfuisse quoque scribit Cranetius Io. Saxon e. ro. Qui in illo bello urbis Helligenstadii ad Geisledae & Leinae fluenta obsidioni interfuerintl, eorum distincta memoria servatur in versibus, a Cl. V. Gutinio inΗist. Erfurt. l. a. p. Ia . productis:
De Brunsmish Henricb Dux, Otto Princeps sitastris, Herman Hassorum, Balthasar princeps Thuringorum, Alorebio de Assen Nothelmus evm ha turma, Anhali, Mansfere, Reinstem, Quersuri, Glelaben, quoque Honstein
Alii quam plures hane urbem et rcumvallantes. Cum tamen variae & diversae fuerint expeditiones, qui quolibet tempore adsuerint, distiniste dicere non possum, continuato per aliquot annos bello. Unus, quod iam, Engelbinus adfuisse quoque Henrico Duci Regem Meciae memorat, quem Albertum, Ducem Meclen burnensem, interpretor. Quamvis enim hujus expeditionis tempore Rex SUeciae fuerit Ericus Pomeranus, tamen Alberius Meelenburgicus, qui quondam Rex Sueciae fuerat, & a Margareta Regina regno exclusus, isto nomine Re gio adhuc appellabatur. Tanto autem verosimilius est, Albertum hunc ab Enge busio indigitari, quoniam is Helenam,Magni Torquati filiam, Friderici sororem, rem duxerat. Corrigendus enim hic est Cl. Denerus, quando in Di g. Genealog. p. ra. A lbertum Sueciae Regem jam anno I;94. obiisse scribit, cujus tamen codicillos duos a. r4 . datos resert Isaac. Pontanus hist. Dan. p. 337. eiusque adhuc me tionem iacit ad an. r I6. & 14I . Nec audiendus Locren. qui hist. ec. p. Ia3. Albe tum regno expulsium inMonasteriumDoberanense se abdidisse,& ibi, procul imperio, matem egisse scribit, cum post captivitatem a. I 393. uxorem duXerit. Verum, redeundum en e diverticulo in viam. Vis igitur belli illius, quod motum dixi, incubuit in Moguntinum & Waldeccium, quorum terrae vastatae. Cuspini
nus paucis: AIuvntinos ferro Esigne magamit Henrieus vi etiam hodie eernantur
ruinae. Videtur tamen magnus ille exercitus, qui prima vice eductus fuit, non potuisse ibi subsistere, ideoque dilapsius esse, quod notant Engelissius & Gobelinus. Chro.
nieon Saxon. vernaculum addit, Principes cum exercitu suo ex pectasse Mogunt, num, qui se venturum pius significaverat, non venisse autem, Sita Principes s ede sua consumpsisse. Redintegrarunt tamen sequentibus annis bellum, notatque G belinus ad an. 4o3. illud perseverasse inter Henricum Ducem de Lyneborg & Land- gravium Hassiae ab una, Archiepiscopum vero Moguntinum ab altera parte,& Principes castra quaedam ipsius Arebiepiseopi potenter cepisse, nec illam valuisse eis resistere. Obsidio autem urbis Helligenstadii, de qua pluribus agit Gudenus i. c. resertur ad an L. . Interim magno aere propter hoc bellum gravatos Duces Brunsvico- mebur glaeos, Senatuique urbis Brunsvicensis arces & praefecturas nonnullas,& quidem Asi
burg, inque ipsia ur Monetam,sc partes urbi solati vidi undZachi oppignerasse notat Chronicon Saxonicum Vernaculum.
Quomodo tandem res transacta, & quibus conditionibus pax secta, non inve nio in Annalibus. Videntur autem succestu temporis animi pacati & Principes sumtibus nimium gravati discessisse, di tandem Caeseris in sontes lata sententia terminum hellis S depraedationibus posuisse. De illa autem Caesaris sententia aliquid adhue addendum est. Chronicon Saxonicum vetus vernaculum refert quidem Harii bustum ab Henrico Duce captum & disiectum in quatuor partes rotae totidem in locis impostum, uia levi em leggenup Ner ende lip en rad eiusque fidem in hoc sequuntur non
pauci, ut Spangenbe ius & Fabricius quoq; Rer. Aremorab. Saxon. misere. I. a. p. a Falsum tamen id est. Nam cum arcem Gebeideliausen, in qua erant, qui occiderant Fri, dericum, occupassent Principes, illi evasisse memorantur a Crantris aliisque: Sente tia vero in Hartinghusium pariter & Falckenbergium a Caesare lata Chronicon illud abunde resellit. Nie. Serrar. Rer. AIN. l. V. p. 869. sententiam illam Caesaris Authenticam asservari in Archivo Moguntino scribit, non producit tamen, ideoque tanto maiagis semper desideravi, ct tandem eam accepi beneficio Illustris Domini Huld rici Oaheuit, ImperialisCamene Adsessoris, in reliqua doctrina: magnitudine historiae quoq; Germanicae peritissimi, cui hoc nomine curiosus lector plurimum debebit, cum in ea multa egregia contineantur. Ita autem habet, Teutonico, quo scripta est, sermone r
412쪽
An autem executioni sententia demanslata tuerit. dc euectum habuerit, certo dicere non pos sum. Λ, DoLamaumensiex αυ-' Flansi narratur, Hartingli ullum adhuc A. i i Q in
Comitis Waldeecensis ministerio fuisse. Hoc igitur fuit optimi Principis Friderici latum, ciuem unanimi conld nsti annales laudant, a virtute bellὶ . prudentia ed justitiae amore. Gνια. -υ iis
413쪽
415쪽
ὶ Agnu m fuit seculo XII.nomen Hugonis de S. Victore,clarui t-lque sub Henrico Imp. V. at famam suam plurimis in omne aevum λὲ extendit. SoliusJob. Trithemii de eo verba adducam, di Epitaphium btumulo Cus inscriptum. Hugo presbrter ει monactus S. Aictoris P e e P ripensis, ordinu Canonicorum Regularium Augustini ει Abbas. vi feruntdibidem natione buxo, vir in divinis scripturis eruditissmus, is in Deutari philosophia nulli prascorum inferior, qui melut alter Augustinus doctor eeleberrimus 'o tempore est
... et m' siatii, G or iu eloquio, nec minus conversatione quam eruditiona
Conditur Me tumulo Doctor celeberrimus Rugo,iauem brevis eximium contineι urna τιrum D mate praeipum, nullim secundus in orbe, Claruit ingenio, moxilus, ore Ilo.
Hunc magnum virum Saxonem fuisse, plures asseruerunt, idque constanter credLtum tuit non a Germanis tantum, sed Gallis quoque & Italis, de natali tamen loco. Cum amplit Iima sit Saxonia, nemo quicquam determinavit, donec superiori seculo er/1 Teus, notu ad Gobelmi Personae Cosmodromium, eum Saxoniae huic inseriori, 2D'. Om Vrrix nostrae asserint, Natalesque illustres ex Blanckenburgicorum sy Iam Harreticam familia assignavit, nactus sine dubio notiti in illam ali in ex Monasteriorum, quorum plurima lustravit, antiquis monumentis. Se autoritatem Mus alii, ut celeberrimus Theologus G oroius Calixtis
ita Η--Π tantum patria Saxonem, sed&fanio i inraria optine meritus est Iob. Mabillanius eum Saxoniae nostrae subduia
cere, S Belgicis Scriptoribus accensere voluit, cujus ipsia verba ex Analector T rpag. 326. primo su iciam. De Hugonis Victorim patria qui hactenus stripsere eum m
r me SaxonemIuris tradunt. Vertim potius aeredo vita, inrit m tiri ι α Σ: l . 'rivosi' de eo leguntur : Anno ab Incarnatione Domini MCXLII. odist
Dominus Hugo Canonicus S. Victoris III. Id. Febr. qui ex Iprens territorio ortus a puel o exulavit, & haec & plura alia mi ingemi monumenta reliquit. Tum subditur
τμ β um Epitaphium Agagistri Huronus ThὸMori Dormit in hoc tumuloDoctor celeberrimus Hugo &c. Hune Deum si legisseι eruditus vir e suberim Mixam,sane eorrexisset id, quod ad Henria cum Gandamensem adnotavit, Hugonem natione Saxonem fuisse, quin μ' tius eum Belgicis Scriptoribus accensurora permagno patrsa sua ornamento. Ne quu vero metu tu membranis autoras nomine destitutis, integram non
416쪽
batem in monte Se ichaelis de periculo maris, qui aiaurin eap. s. de immutatione ordinis emonachorum agens, de Parisiensi e Onasterio S.
mctoris ait, multos elerιcos nobiles in silum locum convenisse: inter quos, uit, Minister Hugo Lothariensis, & scientia litterarum S humili religione mu- xime Moruit. Erat ergo Hugo Lothariensis, tesante auctore, qua fere ἀ- quali, ides, de regno Lotham, sub quo et tam Flandria, atque adeo tem-tiorium Inense continebatur: non mero Saxonia, qua ad Germanet ar iam diertinebat. Haec MabilloniM. ...... - m. is autem illud, quod de anno obitus Hugonis in veteri codIce Αqm-
cinctensi annotatum est, libenter accipiam , cum motus tempus alet sorte rectius stire potuerit, quisquis ea annotavit auctor I tamen mi , quae x Patria , in erra
te fandi narrat, non meretur apud me fidem, cum plurima obitent, & ex Saxnia,Oriundum illum longe verosimilius sit. Interim ex membranis illis ii nter a cimo Quod Hugo a puero exvlaverit , & ex Roberto Formne o eum litter nobiles
fuisse' Mahiliomo gratias ago, quod illam notitiam publico invidere noluerit. 'tui primi Doctorum Ecclesiae vitas seripserunt, ut Robertus dein-D, qui sub finem sec. XII. & initium seouentis snam ad Chronog . geberti Apq dicem compostiit, & Henricus de Ganneto, qui sub finem sec. XIII. floruit, dc bis fridus Prasbrter in Epitome, qui sub finem sec. XVI. & initium sequentis VIXit, Hu- sonis de S. Victore meminerunt, at de patria eius nihil habent. Α Saxonicis vero einde Historicis seu Annalis is & Compilatoribus Saxonem Theodorus Engelausius, qui ad ann. IMO. suum Chronicon finit, p. 224. haec habet.
Hugo de S. Uu ore, Praepositm Canonicorum Regularium, Doctor Iacra
Geologia, Parisiis sepultus sub hoc Epitaphio . . I
De Deet in saxo nunc Hugo, germ ne Saxo. ,
Nullus auidem alius, quod sciam, hoc Epitaphium habet, ideoque nescio, an tuto
in Sm vi venit, eredi possit sub hoe staphio Hugonem Paruus tumul di sis dubo tamen aliunde hoe habuit Engelaustus S patet inde, tum temporis
2 Saxonu creditum, Hugonem Saxonem fuisse: id quod illi coaeVus, In antiqua Sum dionia. estphalia, vivens Gobelinus Persona in Cosmodrom. ae V c. 38. Vi XV finlante Iob Trithemius infinitae lectionis vir, & curiosissimus circa donctorum virorum vitas & scripta, suos sine dubio auctores secutus, Saxonem V t eumaue secuti sunt, sive sola eius auctoritate ducti, sive aliunde id cognitum ii hentes Henricus Pantaleon, Matthias Fractus I ricus, Robertus Beliarminio Au- hortus Miraeus Ioban. Gerbardus mssus, Ferdinandus I bellus, ct qui non : PavLIus Lamius, oui Chronicon suum ciuice e usque ad annum i ,3. produxit, qu damde Hugone lingularia annotat ad ann. II23. ideoque ipsa Qus Verba apponam
Eodem tempore Hugo de S. Victore, natione Saxo , Paris floruit, qui ob eximiam eruditionem S serapturarum doctrinam alter clusinus aevo suo habitus est. His novitius fuit m Monasterio Hamersieme, non longe ab muersassio. Hic obsuiuum missus Parisios in magnum Ecclesia ere, mi ι Doctorem, facius Prior in Monaserto D mctoris . in quo Σ' usque in finem vita permansit. Scripsit fratribus suis in Ha mers leve in sui memoriam demotum libellum de arrha animae, M patet in ea, quam promist,proa Faciali epsola. Post quem Dannes Lindenio im in H istoria Episcopa. tus Daventriensis pag. 3 O. n. fio. itae S. Haneratii Hamerisit emim
417쪽
lauit, vota nuneupavit magmu ille N inter Petices magistras famosi se mus Hugo de S. Victore, qui pose ad Universitatem se contulit, er iti in
Virum perfectum re doctum excrevit. Quod si igitur Hugo in Hament
hiensiS Pancratii coenobio, quod in haeSaxon ia inferiore in dioecesi Halbertaden duobus lab urbe Halberstadio & totidem ab urbe nostra Hel maestadio milliar hus situm est, tyronem egit,& vota nuncupavit quis eum Yprensem nusse sibi pe
suadeat r Non enim is erat tum Saxoniae nostrae status , non eaocorn
hii illius fama , ut ex locis tam remotis nobiles pueri in id mitterentur. Salva autem res est , si Hugonem ex Comitumi Blanckenburgicorum familia oditum habuisse dicamus: cum arx Blanchenburgum, sedes illorum, dum florerent, C mitum vix quarto ab Hamerflebiensi inenobio lapide distet. Vellem equidem ut Avus meus suam de NatalibusHugorus Blanckenburocis sententiam suam ipse tueri possiet, proditurus tum sine dubis monumenta, exquibus id hauserat, non solitus viro.λαθι isu aliquid asserere, novi praesertim, quod non idoneis firmare documentismosset interim ex alio Scriptore idem probabo. Is es Dbannes innisadius, M naehus primo Augustinianus in Coenobio S. Johannis ante urbem Halberstadium, dein uedi inburgi pastor in aede S. Blasi, qui antiquitates Saxonaeas, Halbertadensis inritamsi diceresis, superiore seculo indefesse scrutatus est,& ex monumentis antiquis Halberstadenses dc Quedi inburgenses Annales, etsi non pari semper Iudicio, magna
tamen diligentia, conscripssit. Hic in historia Remhardi Episcopi Idalberstadensis, uti ex MSto Codice Germanico verti, ita de Hugone loquitur : Illius temporibus e Ioberrimus Dominus man de S. Victore in coenobio Mamerflabiensi novitius ivit amibi eoepit serib re. Fuit Dynasta de Blanchenburg, SI' a parentibus huis in se Iam m- mersIsbiensem msso fuit, er ibi etiam inmitis parentibus mansit, donee propter bellum,
quod totam pene Saxoniam bub Henrico IV vastaverat, abare cometur. quando eum mpistodius Halberstadensis Reinbardus Parisios in Monasterium S Victoris rast, in quoreopter eruditorum mirorum, qui in eo mi ebant, copiam mansit, obtinuitque , ut propter vitam honse es Dine attam, Os sapientiam alter Auriustinus diceretur. Ut
autem haec rectius intelligantur, ab eXterita praesertim , qui locorum nostrorum
Ec historiae nostratis minus sunt periti, quaedam de Rein hardo Episcopo, fundationec obii Hameralebiensis, & Dynastis seu Comitibus BlankOburgicis addam. Rei hardus, Halberstadensis Eceleliae Episcopus XV. qui ab aliis, ut HemoIdo , & A berto Stadensi Mingerus dicitur) Henrico V. Imperante ad Ecclesiae regimen pediveriit a rio , fuitque ex primaria nobilitateSaXonica, quidem,si mrangesto credimus, Quersurtina, unde Lotharius III. Imp. etiam oriundus. Imni Istadius a parentibu Parisios esse missum studiorum causa, ibidemque, ut maJOri commoditate
iis vacare posset monasterium S. Victoris intrasse, & ibi secundum regulam S. Au-er,1stini vixisse scribit. Redux hinc in Sinoniam a Lothario Duce Saxoniae ad Emia ooatum Hal inadensem commendatus fuit. Factus autem Episcopus, inter alis Coenobia fundavit quoque Hamersisti ense, & initia quidem elus ante muros urbis ostemici a. ii o8 instituit, quadriennio autem post I amers lebium transtulit, N. Pa cratio sacratum, eique praefecit Dithmarum,pietate & erudicione praestantem virum. Ah hoe Hamersi ebio tribus milliaribus distat Ara Blancoburgum m confinio Ham silvae sita nune sub DominioDucis Brunsvicensis, a longo autem tempore Dynastarum & dein Comitum sedes. Inter initia forte Dynastae tantum suerunt ex n hilitate non infima, seculo tamen XII. frequens eorum fit mentio, vocanturque
mites Poppo Comes de Blankenburg cum filio Si Fido citatur in litteris The Metei Epis opi Halberitadensis ad an. II48. Si Tridus vero Henrico Leoni farruli ris fuit, dc cum eo an. Ir47 in Palaestinam ivit, ut est apud Arnqldum Lubecensem l et e a Sed redeundum est in viam, uti igitur supra dixi,non videri probabile liquem nobilem Yprensem missum esse illo sempore in devastatae Saxoniae ignobile tum
monasterium: ita contra in nostra sententia omnia liquida sunt Parens Hugorum Dunasta Blankenburgicus misit, filium suum ad vicini Monasterii Hamersi hie sis scholam; ouem deinde Coenobii fundator Sc Patronus Rein hardus Episeopus, cui inse Parisiis in coenobio S. Victoris vixerat, suo exemplo in Galliam misit. Puto eo uidem haec omnia esse clarissima: Unde autem Scriptorum eorum, quorum vere
418쪽
Dx Huso Nis DE S. VtcTOR Re PATRIA SAXONIA. rt in Ionius, error natus, non facile divinaverim r nisi forte Hugo prius rii Monasteriis vixerit, dc inde Parisios venerit, & ita ex Belgio, non patria, i aliquantulae commorationis loco ortum habere creditus fuerit. Interim meliora docenti libenter manus daho: Mihi tamen gratum hactenus fuit, asseruisse iterum Saxoniae huic inferiori tam celebrem civem, de quo merito sibi ob summam ct illo quidem tempore rarissimam, eruditionem gloriari potest, ad quem exstat una longa di lectu digna Epistola Bern bardi, Abbatis Claraevallensis, num 77, quemque etiam Episicopum Cardinalem Tusculanum factum, docet Ferdinandis inbellus Italiae Sacrae . l
419쪽
Numerus paginag,, additaeliter e, i. initium, . m. medium, innem paginae: Disticant