장음표시 사용
191쪽
exedra consessum atq ve coronaim; nullum Senatum praestantiorem sibi videri dicebat. Merito itaq; a nostri saeculi prudentibus Augusti nus, ut apud M. Tullium Scaevola, . Iurisperitorum eloquentissimus σ eloquentium Pris-
perunxi sinim , publicis in Scholis fremant licet omnes aemuli &indocti homines honoris grai tia nominatur. Magna vero di paene incredibilis in eo ad extremum usq; spiritum memoria, quae est Jurisconsultorum eropria, semper viguit, aucta assiduis lucubrationibus, discendiq;
cupiditate: qua una re Veterum videatur concessisse nemini: ut quantum aetate mala vires': magis minuebantur, eo animus indies, magis magisq; crescebat doctrina: S hebetata oculorum acie, animus verum cernebat acutius. Ut
autem adolescens iis civile egregie S illustravit, Augustinus, ct aliis viam, quam insisterent, monstravit, munivit: ; sic matura jam aetate atq: judicio, Jusquoq; Pontificium eadem alacritate, ut sacerdotem, Episcopum atq; adeoa, Christianum iurisconsultum decebat, accurate sibi recensendum emendandum , putavit. Ad- haec,ex quo Tridentino Concilio domo revertit,
i at Concilia Oecumenica quatuor, quae B. Gregori- us Ponti Max. quatuor Evangeliis subiungere S aequare non dubitavit. co lectis in Italia ex Goth vanibus Bibliothecis exemplaribus Graecis,Grae, ce edere cogitabat. . st) Qv d ea canonum col
192쪽
uctio, eo magis indigere hac lucubratione videretur, quo infeliciori nata erat saeculo,excompilationibus Burchardi Wormatiensis, Ivonis Carnotensis. Deus dedit Cardin Anselmi Lu censis reddidisse, auctor e Z Thuanus Histor. Libr.
trasti: eLXXXIV. Sunt autem quatuor ista Concit σcumenica, de qribus tam magnifice sentit Gregor lib. t. ep. a . registri v. Grat. c. a. dist. u. π gr.
I dorus Episcop. Hii l. lib. 6. Eumol. cap. 16. -- star qratuor Paradisi minum totam principaliter em complecti cribit, Nicaenum I. Constantinopolitanum I. Ephesinum I. &Chalcedo-1iense I. mae Gregorij s I ori verba, num etiam ad qratuor poseriora Concilia aecumeni pertineant, di virit Ant. Augustinus libr. rde emend. Grat. dies. s. p. m. oo. re ira quodammodo dubitare videtur Falsum certe esse Innocentium III. dilucide ibi notat, qpando in
cap. D. de re nunc. quod in Coll. 3. cap. F. e Z, NHex qnatuor Principalibis Conciliis Catholica Ec clesiae tribuit Canonem QPolit. Concilist, qνα Epis opis vitam Monasticam amplexu, reditin ad eandem dignitatem prohibetur. mem errore Iinon animadvertisse Anton. D din. Alle seram do Eiis . Antecessorem Tholosanum in Commentar. aid. Pontis Decretal. miror eqnidem. Ostensum enim jam e l a Criticis Gregorianis a Can. J VII. qr .
non Concilij Constantinopol.sed illiuι ub Iob. VIII. a Photio Patriarcha in templo S. Sophiae habiti, ex tribu a Balsamone s Gil.nseretio is Actis buse Gηciiij, editis , secundum hunc esse Canonem . ra ii
193쪽
od π Gontaletius in not. ad d.cap. I I .n. obserrat, ac insuper videri potent Petr. de Marcade Concord. Sacerdot. & Imperii lib. I. cap. a I. g. ia. Aratuor haec Concilia, cqνorum siegrentium quatuor oecarmenicorum Ziciti ramin Vaticana Bibliotheca, Angelus Rocha in Bibl. Vatican. p. s describit' cum apud Eectores conciliorum, de qpibus AIIa eruditor. Li sic f. Ann. iE D. pag. 3 I. co Vli possunt , referiuntur , tum inprimis in Codice antiqpissimo nonum Ecclesiae unip8 a. Graece re latine legiro sunt. od vetustis um Ecclesia monumentum , pristina integritati esituit re ab inte ito vindicarit vir Ecelsasticae αρχοι ολογίας peritissimul Christoph. Justellus, additis notis σpraemissa eruditisf. praefatione Paris icio. ο o. ite--ms publicarit filiis ejus, Henricus Justellus cum Guil. Voelio in Bibliotheca Iuris Canon.
Veteris Paris. 166i. ac denuo recusum cura δε
t o. o. cum esurim relatione Historica de Codectioniblu Canonum. Continentur autem hoc
Codice uniuersa Ecclesae , alio re Averso plane, a Codice Ecclesia Orientalis o Z Trunnam Θno- m edito ου ex Manuscripto Ecclesia Piectariensis a Joh. Titio Meldensi Episcopo, in lucem iterum protra Jo, Straueh.disis de Orig. Jus. Can.& in Amoen. lur. Can.Ecl. I . cap. I. Mastriclit. Histor. Jur. Ecclesiast. n. 63. N 64. Canones Concilii Nicaeaei XX. Ant rani XVV. Neocae arien si XIV. Gangrensis XI, Antiocheni XXV. Laodi mi LXX. Constantinopolitani VII. Db fini VIIL
194쪽
canones una continuata numerorum ferie, de
istra Iad. Leschasirri consultatio de conti versia, inter Paul. V. & Remp. Venetam consulatus. Perstringit qridem itulum, huic Co ia: et a Justetis inseriptum, Frans Florens in Disi de Orig. Iur. Canon. P r. dum fecioso G ge
nerali nimis titul ita ricorari eundem scribit, cum cautius eae prudenti in inscribatur Co eritio Ca- nonum Orientalium , pia plurimorum Conciliorem Canoves in eo omissi; sed excusat patrem Christophorum, Henricus y et ι in Praef. Biblioth. Iur. Can. lepest Florentis rationes puta/roum neresse neutiquam fit, ut illa Colis iis, qracodicis universa Ecclesia titulo gaudeat, omnes Concilioram canones, a singulis Ecessu receptos, s eritos compleatur, sed suscere videatur , qνοι primis Ecclesia temporibus, q ibis editu fuit hi: Codex, illo solo nee alio uteretur Ecclesia universalis in risceptandis de disciplina controversiis. R Ere tamen ὰ Meiero in relat. Histor. de Collect. Canon. obseroatus, ab initio hunc Codicem non ab universa Ecclesia, seda seu Graeca usu receptum fuisse. Nam Romanam Eis nec Constantinopoliatanos, nec hesinos, nec Chalcedonenses canones admigbse, s cum eos admisit, fecisse tantum dicis causa. - mne Codicem canonum Ecclesia Romana per soli. merideis trium Asoguntiaeprimum Anno Was. re Parisiis ioop. postea editum, tres modo Constantinopolitanos, mellas Ephesin's , non omnes, sed Ecclesiae Romana accommodos Chalc donen sies Canones habere. mare non immeriu
195쪽
Eccles. n. 46. reprehendit, quod in Praefat. bano Moguntinam re Parisnam editionem, dic α nuinum uniuersae Ecclesiae complecti credideris praesertim cum in notis yaai. edit. Hel ad. Canonesses sini Concilii in Codice Moruntino desideraris ejus loco Synodicam epistolam Ephesini Concilii, una cum XII. capi nus contra Nestorium Mendet smum adjunxissescribat, quae tamen non sit Epbe- i concilii, sed Cyri b duntaxat G Synodi Diarce-seos i. Caeterum qpod auctoritatem huis. Codicis attinet, hoc singulare in eo Florent. axi. maduertit eandem vim es robur qpinq; parcic Iaria Concilia in ido contenta in judiciis ecclesiasticis obtineant, ars ipsa quatuor recum enica, Gog inter ea non esse distingvendum. pes pae uno volumine coutinentur, s a concilio arcumenico confirmata fiunt , nimirtim in can. t. Chalcedonensis concilii: Canones qui a Ia ctis Patribus in una quas Synodo, hu/um constituti sunt, observari aeqvum censuimus: qpae verba cum seneraliter re in istincte observantur de omnibus S nodis, recte quot ἀe parti ularibus idis θη και accipienda, uti Zonaras & Balsamo norans ad . can. Higatim tamcn postea, neqpa inde dis cultas oriretur, in duabus Synodis recumenitis VI. can. a. S in VII. can. r. farticularium concilio. rum nomina, qrae confirmantur fuere expressa. Cui consi mationi quos Occidentalis Ecclesia in can. Eo libe is Di'. XI. confessit. Neque canones hujus Coritis auctoritatem tantum canonicam 2S nodo- m confirma iove, sed in super ciuilem s vim i
196쪽
oonstitutione in Nov. i3u cap. r. sum adepti tibi per κοινονες C Wmς intel gi ictis,qriqp . ruor arcumenicis expositis formam Canonum νedacti fuerant, per . Ita a mς vero canones priorum quini propincialitem conciliorum, epi in Codice Ecclesiae universae continebantur, ab issis gratuor conciliis consirmati, a Chr. Justello in
Praefat. Florente in d. P. a. Strauchio in Amoen. Ecl. r. c. I. demonstratum. Nec aliter
Banc Nopesiam interpretatur Theod. Balsamo ad cap. a. tit. I. Nomocan. Photii ut proinde reste Strauchis. reprobet Ritters sit aliorum-sνe sententiam, qpi tantum quatuor arcumenica concilia arastiniano approbata putant. Sed de hujuι Codicis collactione, aliisse, tum anterio ibinrumpserioribus antiqpis canonum collectionibus eam orientalis quam occidentalis Ecclesia, praeter audatum spira Strauchium inAmcen. Ecl. I. cap. 1.2.3.ψ's. 6. Viae Fr. FlorensDiff. de Origdur.
can. P.a. & 3. Justelli Praefatio oc Meteri re- Iat. Histor. ac inprimis Mastrichi in Histor.
Jur. Eccles. Iliad adhuc monendum in odioso universae Ecclesia, o authentico antiquissem per re rece tioribus habito, plures quam xx. canones Nicae a Synodi non reperiri. Et viginti qposcantum numerat ipse codex Romanus Moguntia Oditus, s can. 0. di . XVI. licet enim cap. praece-άens septuaginta canones flatuat, tamen nec ipse Ant. Augustin- libr. i. de emendat Grat. Dial ao. quid certi de illorum numero definire audet, re Sardicenses canones pro Nisanis habitos fuisse vult, σ Contianum Scholium a Correctorisis Ro-
197쪽
nes habet, frustra infringerc conatur. Nam Ee' minas ita. Athanasii oe Marci e solas, tanquama - α Eposititias, qpine non antiquioris, sed arae aetatis Ivonis Carnotensis tesimoniis funae cum Raronio rescit Cabasiutius in Diatrib. . pnumero Canon. Nicaen. n. a. S 6. non seciu cinia tiorum Episcoporum epistola ad Felicem II. ccerit quod viginti tantum canones Caecilianus Carthaginens. O costu ex meana S nodo cui ipse
me uir domum retulerit 3 nes major eorum nu-
Cyzicenm in A L. Nicani eoncilii xx istam c' de totidemsaltem te tu stiria lesiastic riptor eximiis, Theodoretus lib. I.
CV. 8. Evamvis enim Rufinus viginti duos λι- Ius Synodi canones enumeret, non tamen taeo nά--erum titutionum auret, sed duas Antaxat Iari it . Dederunt quidem Alphonsus Pisa, Maas,dc francticus Turrianus Jesuis LXXX. canones Nicanos ex Arabico translatos , quos inlexandrino Episeopo, duos Pii IV. Pont Aiax. D- retulisse ferunt; sed pro veru hos non a no- μή ipse Augusmin in a. DiaLao. σfa s atoves posi mos estivel exinde Cabas utivi d. l. n.3. σIeqq. dilucide ostendit, quod Canones illi Arabis ex vicenis His indubitatis canon, bis advor enix gr. can. arab. 3 . quo scopus ADhiopicus Α- and iso bubicitur, cui tamen Nicani Patres Iuris.
198쪽
iectio. eo magis indigere hac lucubratione ubderetur, quo infeliciori nata erat saeculo excom- Pila- ibi cs ex manuscr. EDptiorum docet, ac plerosse non nisi . agnoscere, reliqpos vero se Melchitiso Nestorianis intro hos esse. Inde facile Di olum fri poterit de Abrahanti Echellensis M
Tonitae versione LXXXIV. Canonum Nicenae Θ-o, odi eae Disertatione de eorum auctoritate, qPae in Tom. II. Conciliorum edit. a Labbeo o Cos artio Procul dubio error in, u fraus omnis de octoginta Nicaenis Canonibus, eae fraudulenta Zo mi Pontis Cozectione orta, qυae continebat Nic nos XX. Amranos XXV. Notae arienses XIV. Sardicenses XXI. omnes numero LXXV. Hanca ollectionem sub Nomine Canonum Nicaenor nusollide Patribus CC VII. in Synodo sexta Carrhaginensi congregatis obtrudere, conabatur, es inprimis ut Sarricenses Conciccan. . quo a pel Iulio ad Romanum Pontificem concessitur, consi 'amaret; sed irritus bis fuit conatus, s alutis aucenticis Attici re Cyrilli concilii, Nicaeni exemplaribui, frauι ista delesta, ae principio statim huj- Carthaginensi Concilii ao. tantum Canones pro sati s recuti sunt. Vid. Meteri relat. F. . MM
Juris di Donem omnem intra AE pti Libya s Pen- topolis fines limitant, idem eae can. Arab. 37 .c Aprobat. Revere eius praeterea in annotat. ad prooem¶phrasinArabicam in Canon. CO - cd. Nicaen. p. ait. & ab ipsis AEgo tiis is quaestionem hos octoginta canones, vocari erudite
199쪽
; pilationibus Burchardi Wormatiensis, Ivonis carnotensis, Deus dedit Cardin. Anselmi Lu- censiis, ta Gratiani monachi: ti) qui & ipsi, ex sanctorum Patrum Ecclesiae Catholicae scriptis, hinc inde Sententias in classes redigere, & ad capita revocare conati sunt. Quemadmodum ante ex infinitis prope veterum prudentum responsis, Tribonianus I. C.Justiniani Imp.Jussu, Pandectarium volumen collegerat, extinctis veterum, unde tabulas illas naufragii desumserat, libria. Sed cum utril a librariis temporumq; injuria male accepti sint, melior tamen Gratiani conditio fuit, quod ejus sontes integri exstent, Pandectarum vero maximam partem perierint, exceptis nuper in Gallia repertis, Cai, s Ulpiani L i=istit
De antiqpis hisce aliisl Canonum coructionibus i. Ecclesia occidentalis hic plura cae singularia addi possent e cum a reliqporum qpos Florum via ta properan m sit, c Uuli de iis poterunt doctiss seculi nostri Caηonici Iuris interpres Franc. Fl rens. in Dissertatione de Origin. arte & at Elor. Jur. Can. P. i. qrae a Dn. Mastrichi in Hiasor. Jur, Eccles n.D. longe lates, sed frustra con-qri sita, Parti prima ejus sperum Parisiis io'. ay. Doujatio editorum, praefixa comparer, Steph. Baliarius in Praefat. ad Ant. Augustin. de mmendat. Gratiant i . seqq. Eman. Gon-zalea Tellea Antecessor Salma ticensis in Ap-
200쪽
insiturionibus, fragmentisq; Iegum. uQ Iuliani
uu) De fragmentis legum re reliquiis veterum Florum, quae in unum volumen collacta edidit S. Leexuius doctiss. JC. Lia d. Batav. 1678. 8. erud7
iis edidit, s ulpiani a Scholio hic enumeratis fragmentis , inprimis addenda Collati' legum Mosaicarum s Romanarum , a Petro Pithoeo, summo librorum antiqvorum re veritatis purio-roq. doctrinae in stigatore, in lucem primum ex antiqpissima Mypanorum aut Mandubiorum potiue Bibliotheca, inqpa per annos octingentos re an plius latuerat producta, teste c. b. O. te. editas Lutetia ejusdem notis lucAlentis A. 07' Au-EZorem ejuι Licinium Rufinum μ. esse credidit Titius , Clarius re Ber;randiu ; sed refcte a Pithoeo judicatur tanti hanc cossectionem non esse,qpae aut Licinii, aut Fli alicujres paulo clarioris ingenium satumen desiderarem, oe Goreo fretas in Bibl.Jur. c. a. n. Io. professione Icium non fuisse coiligit, ex praes tit. 7. Vixisse autem hic compilator, quicuro tandem sit, Christianim certe, prout ex incepti argumenti ratione constat, videtur Pithaeo The odosii Junioris temporibus,post consulatMm quidemi in XV. s XVI. quo Codex Theodosianus , ex
ovo constitutionem unam retulit , editus legitur, habetin hac in parte. consentientem Broeum In