De Aristarchi studiis Homericis

11쪽

Do fontibus doctrinae Aristarcheae. C.

Aristonio libre de notis Aristarchi. g. l. Quaestionum quas ad antiquitatem illustrandam instituimus nullae di intelliores nullae tot impedimentis obstructae quam qua solis scholiastarum grammaticorumque litteris nituntnr. Nam eum perpaueas aetas tulit integras, tum antiquissimorum. unde hi posteriores sua mutuati sunt praecepta et testimonia partim per diseipulorum ora tradita suere partim incuria deflexa, partim etiam inique detorta partim inscite vel adaueta vel decurtata reperiuntur. Quare eum summa in o genere opus sit cautione, ne erroribus vel mendaciis testium ircumveniamur tum de Aristare, dicturi cuius nomen eum ipsa paene eritim aequiparatur quasi severo monitore uti videmur, ne quid gravius in ea arte peccemus. Ergo disputandi initium inde sacere visum ut testium qui in hac quaestione adhibendi sunt, fidem et diligentiam aecurate exploremus. Et primum quidem oeum Seholia Homerica sibi postulant. Codex Seholiorum Venetus A quo primum his de AleXandrina grammatim quaestionibus saeuitas data, quattuor grammaticorum eoni unetos exhibet libros non integros illos attamen etiamnum omnibus sere grammaticorum scriptis quorum excerpta R Retatem nostram pervenerunt, opiosiores. Qui illi libri sint ipse qui hae collegit et concinnavit prodidit indice singulis rhapsodiis subseripto παρακειται τα Ἀριστον&ου ζMεῖα και

12쪽

ιῆς dietus est liber qui proprie dicendus esset περὶ 'Osιζρικῆς στιγ ιῆς, quod et libri indoles indieat et bis sic invenitur in

Item quod dicit παρίκειται τα Ἀρισro νικου riti ει ci, noluit

solum intelligi textui notas appositas esse sed simul ex Arist nie libro περ σι ιιεico singulis versibus annotationis esse adscriptum qu eo pertineret. Quod semel legimus in subscri

n uetore ubique hoe modo seriptum esset in reliquis postea xei Hsse imo illo vel ipsos lectores puta, i statim intellecturos, una cum signis etiam qui signa illustrarent commentarios in hoc opero inveniri vel quo magis inclino. τα Ἀρισzoνiκo ση-

ιιεῖci eadem brevitate dixit librum de signis, ut idotio ἐν τῆ

Et Ἀριστόνικος ἐν σωιεiοις in his ipsis selioliis . 22. Ut illudia εrce ποιινηιι ariti ab recentiore manu adiectum putem. Item

13쪽

a quae est apud Ludoeiam Vill. 643 depravans ad Orionem p. 43, cum apud ipsum de quo conamentabatur Orionem non modo 'Αριστονικος--εῖ περι ζιιεέ υ του Dures citetur p. 94 17 sed etiam Ἀριστο νικος ἐν τε περι ηαεico 'Oδυσσεέας, p. 94, 20. l. 2. Iam ad indolem consiliumque huius libri pergens initium aetati ab iis e illigendis reliquiis, quas extra Venetum eodicem servatas habemus Orion p. I 'OIris τί ro τε rργιιέ-νος, cis o τις δυναται etri σασθαι καὶ περι βλέψασθαι Oorcoς 'Αριστίνικος- τοις Graiot του tora io D. Pertinet hoc haud dabie ad cr. 20 ανοααιa3. Idem p. 94 9ρυξ ιιοι υς δια γωρ

14쪽

Ad Ruhnhenium praes ad Hes p. VII. quo loco de corrupti nibus quas Aristarchi nomen subiit exponit. o. a. Haec qui lustraverit, verendum est ne Aristonicum sngat sibi aliquem veriverbii aucupem istosque quos de notis Homericis Hesiodeisque eon seripsit eommentarios nihil nisi nugas etymologiens aptasse. At Seholia Veneta inspicientes alia omnia invenimus doetissimas de antiquitate Homeriea de verborum significationibus de versibus spuriis observationes his totus liber resertus reperitur, his etymologiae quae insunt insunt autem illis, quas ex Orione cognovimus simillimae sed ita excellentissimis observationibus obseurantur, vix ut appareant. Res expeditu facilis Orion eum etymologico scriberet comptu res perreptavit libros grammaticos sed sola quae inveniri possent etymologie nucupitus reliquorum securus. Sic usus est

illo eodem consilio scriptis Apollonii Dyseoli qui si ex his re

liquiis nobis diiudicandus esset, quas Orion servavit v. indicem , ex eodem omnes, quod vetoribus male cessisse scimus etymologie genere pro doctissimo argutissimoque grammatico utilem et paene ridiculum haberemus. o. 4. Aristonicus Straboni suppar inter doetissimos suit grammaticos scriptaque eius et opiniones commemoratione dignae habitae a praestantioribus Strabo I. p. 0 TZ Ἀριστονικος φιεν ου ὁ κμγ', tia γραφιματικος ἐν τοις περὶ τῆς Μενελαου πλανης θ, 84 πολλ υν αναγέγραφεν ανδρέον αποφασεις περὶ εκά

τες θωυεν - Serv. Aen. ΙΙΙ, 334 Chaonios cognomine cam- P0s . pirum campos non habere omnibus notum est; sed constat ibi olim regem nomine Campum fuisse eiusque posteros Campylidas dictos et pirum Campaniamque vocatam, Sicut Alexarchus historicus Graecus et Aristonicus reserunt. In rebus grammaticis ad partes vocatus ab Herodiano Γ 198 Ἀρέ-σταρχης δισυλλαβ o solo ν ως αἰγιον καὶ suαῖος ὁ Ἀσκα- λυονιτης. ωριστόνικος δε τρισυλλαβέος ως τ οι οὐ μέγα rus v. Diuitia i Cooste

15쪽

Ε licet sumere iisdem sere argumentis, quibus Herodianus trisyllabam sormam'. l. defendit, ipsum Aristonicum usum esse. X, 252 ουτως καὶ εὐρογεος ἐν τριακοστεῖ πρ orco τῆς 'Arτικν ς λέξεως ξιο γρωνειν se παροίχευκεὶ τὴν iis πρευτην δια τ)ῆς

τας, ἐπιδεος et Οιχωκεν ἰακον. or υς δὲ καὶ Anoλλιυνιος ὁ τεχνικὼς οἶδε τὴν γραφήν. Item ad Ν, 13 de spiritu, Meentu. etymo vocabuli λooiτοοχος eum alii auctoritatibus Aristoniel sententiam asserto quod scholion negligenter ac potius perverse transcriptum legitur Et M. p. 622ὶ Quae hac paragrapho contulimus ea putamus ex Aristonici commentariis Homericis sumpta esse, quo qui huius grammatici reliquias nobis eoilectus dare voluerit alia habebit quae reserat e g. ex ustathio et Hesychio Horum coin mentariorum diserta fortasse mentio fuit e loeo, quo Ammonius huius grammatici copias meminit. p. 103ὀλέγον κα ιιικρον διαφέρε δε ιιὸ γ ιρ λέγον δε αριχιον, το

σταρχος ἐπιστῆ/ιονος. Quod sic seribendum est, non, ut solet, commate vel puncto posito ante Ἀρίσταρχος Est hoc brevius dictum pro eo quod est apud eundem Apollonium συιιφερτῆ ἐπὶ

16쪽

Ad Rubnhenium praes ad Hes p. VII. quo loco de corrupti nibus quas Aristaretii nomen subiit exponit. . . Hae qui lustraverit verendum est ne Aristonicum fingat sibi aliquem veriverbii aucupem istosque quos de notis Homeridis Hesiodeisque eon seripsit eommentarios nihil nisi nugas etymologicas aptasse. At Seholia Veneta inspiciente alia omnia invenimus doetissimas de antiquitatemOmeriea de verborum significationibus de versibus spuriis observationes his totus liber resertus reperitur his etymologiae quae insunt insunt autem illis, quas ex Orione cognovinius simillimae sed ita excellentissimis observationibus obseurantur, vix ut appareant Res expeditu tacilis Orion eum etymologico scriberet complures perreptavit libros grammaticos sed sola quae inveniri possent etymologica alieulmias reliquorum Securus. Sic usus est

ille eodem consilio scriptis Apollonii Dyseoli qui si ex his re liquiis nobis diiudieandus esset quas Orion servavit v. indicem ,

ex eodem omnes, quod veteribus male essisse seimus, tym logie genere, pro doctissimo argutissimoque grammatico utilem et paene ridieulum haberemus. . . Aristonicus Straboni suppar inter doetissimos suit grammaticos scriptaque eius et piniones commemoratione dignae habitae a praestantioribus Strabo I. p. 0 TZ Ἀριστόνικος μεν ουν ὁ καν , μῶς γραιιιιατικbiu τοις πεo τῆς Μενελαου πλανηὶς sd 84 πολλευ αναγέγραφεν ανδρου αποτασεις πεo ἐκα-

τες ἐγεωμεν - Serv. Aen. III, 334 Chaonios cognomine eampos . pirum campos non habere omnibus notum est; sed eo

stat ibi olim regem nomine Campum fuisse eiusque posteros Campylidas dictos et pirum Campaniamque vocatam sicut

17쪽

Et licet sumere iisdem sere argumentis, quibus Herodianus trisyllabam formam . . defendit ipsum Aristorticum usum esse.

τεχνικος id τὴν γραφην. Item ad AL 13 de spiritu Meentu. etymo vocabuli ολοοιτροχος eum alii auctoritatibus Aristonici sententiam affert quod scholion negligenter ac potius perverse transcriptum legitur Et M. p. 622 . Quae hac partigrapho contulimus ea putamus ex Aristonici commentariis Homericis desumpta esse, quo qui huius grammatici reliquias nobis eoileetas dare voluerit illi habebit quae reserat e g. ex ustathio et

ἐπὶ στίχου, τι λυδυσσεiας 359 ανδρος ἐμισται μου 'Αρισταρχος ἐπιστῆuoνος. Quod si seribendum est, non, ut 0let, commate Vel puncto posito ante υρέσταρχος. st hoc brevius dictum pro eo quod est apud eundem Apollonium συιιφερτῆ ἐπὶ

Γου στίχου τουτου σνυφερτῆ δ'Ἀρετὴ πελει ανδρευν ὁ Κουα-νος γενοMενος φησι . . . Sed res nostra non multum capit detrimenti. I

18쪽

Ad Ruhnhenium praes admes p. VII, quo loe de corrupti nibus quas Aristarchi nomen subiit exponit. q. 3. Haec qui lustraverit verendum est ne Aristonicum fingat sibi aliquem veriverbii aucupem istosque quos de notis Homericis Hesiodeisque eon seripsit ominentarios nihil nisi nugas etymol0giens aptasse. At Seholia Veneta inspieientes alia omnia invenimus doetissimas de antiquitate Homeriea de verborum signissentionibus de versibus spuriis observationes his totus liber resertus reperitur his etymologiae quae insunt insunt autem illis, quas ex Orione cognovimus simillimae sed ita excellentissimis observationibus obseurantur, vix ut appareant. Res expeditu facilis Orion eum etymologico scriberet complures perreptavit libros grammaticos sed sola quae inveniri possent etymologica aucupans reliquorun Securus. Sic usus est

illo eodem consilio seriptis Apollonii Dyseoli qui si ex his re liquiis nobis diiudieandus esset quas Orion servavit v. indicem ,

ex eodem omnes, quod veteribus male cessisse seimus etymologico genere, pro doetissimo argutissimoque graminatico utilem et paene ridieulum haberemus. g. 4. Aristonicus Straboni suppar inter doctissimos fuit grammaticos scriptaque eius et piniones commemoratione dignae habita a praestantioribus Strabo I. p. 0 TZ Ἀριστονικος Πεν ουν ὁ καν qua γραφιματικbiis τοι πεo et I Μενελαου πλανης θ, 84 πολλεο αναγέγραφεν ανδρεον αποτασεις περι κα-

τες λέγωμεν - Serv. Aen. III, 334 Chaonios cognomine cam-y08). pirum cauapos non habere omnibus notum est; sed constat ibi olim regem nomine eampum fuisse eiusque p0steros Campylidas dictos et pirum Campaniamque vocatam, sicut

19쪽

Et licet sumere iisdem sere argumentis, quibus Herodianus trisyllabam formam h L defendit, ipsum Aristonicum usum esse.

τας, ἐαιδείως et οἴχευκεν ἰακον. orio δε καὶ Ἀπολλωνιος ὁ τεχνικδς οἶδε τὴν γραφήν. Item ad V, 13 de spiritu, accentu. etymo vocabuli λοοέτροχος eum aliis auctoritatibus Aristonici sententiam affert quod eholion negligenter ac potius perverse transcriptum legitur Et M. p. 6223. Quae hae paragrapho contulimus ea putamus ex Aristonici commentariis Homerieista sumpta esse, quo qui huius grammatici reliquias nobis pollectas , dare voluerit alia habebit quae reserat e g. ex Eustathi et

Hesychio Horum commentarioruin diserta fortasse mentio uite loeo, quo Ammonius huius grammatici copias uicininit. p. 103ὀλιγον καὶ ικρον διαφέρει το ιεν γὰρ λέγον ἐά αριθιιον, τοδε ικρον ἐπὶ ιπέ νον τύσσεται 'Aotσro νικος ἐν ποιιν Maτι ἐκαλε ἐλι στοιχειον λθην νησιδα Καλυφονς. paσι δὲ υτ ος' ὀλέγγην ιιικραν παλλακτικίυς. ὁ ε γουν λέγον ἐά ριλι ou, τι δε ιιικρον ἡ δειε γους τάσσεται. καὶ ri λιν ρος δίφρον ἀεικέλιον εαραθεὶς λέγην τε τραπεων Γ, 259 τη ιιικραν. is igitur locus eorruptus, ut patet possit suspicionem movere illo Aristonici uoti νυειατι, cum sermo sit de re in Homericis etiam earminibus notanda commentarium Homericum signifieatum suisse Attamen Valekenario assentiendum erit locum sic emen

Illud Hi στιχου novi ex Apollonii lex Hom. ἐμιστauένου επὶ τέχου ν τῆ λυδυσσεlας 359 ανδρος ἐπιστα ιένου Ἀρέ-σταρχος πιστωιονος. Quod sic scribendum est, non, ut solet, commate vel puncto posito ante υρέσταρχος. st hoc brevius dictum pro eo quod est apud eundem Apollonium συιιφερτῆ ἐπὶ