장음표시 사용
41쪽
ται τb ταδε λέγε0ν. s. II, 496 1 διπλxj τι ἰ τοι πέστροφε τδν oro . . . t ἐλλελει ὁ ταδε ἐγευν. Sed iam haeo mihi taedium movent sentio enim me laborare in re aperta. Quare reliqua si quis sorte uti voluerit brevissime indicabo. Z, 472 s. I 575. 2, 35. - , t es O 266. - . 604es , 5. - ω, 36 es. Λ , 64. - I, 246 es. T, lib. - I, 400 cs. 69, 185. - . 229 cs. II, 589. - , 30 es. F. 29S. - X, 20Si es. A, 25 l. - Ad , 543 es dissert sec. s. v. -42 624 es H, 70. A, 209. X, 35 l. st 257. I, 9. B, 599. , 53. E QTu. T. Ergo hoc dicimus. Omnes qua Aristonicus traetat, notas Aristarchi esse. Concedimus tamen uno alterove loco adiseipulis signa addita esse ex mente Aristarchi. Talia enim, quae solitus suerat notare Aristarchus, si uno alterove loco non notaverat fugerat eum, et si quis digito Diuitia i Cooste
42쪽
monstrasset, ipse statim dipten posituro annuisset. Item siquis quid doratus esset quod ad aliquam ieetionem magistro probatam aliquid momenti addere posset nota posita loeum reprehendit, qui praeteritus negligentia erat. oterat etiam fieri ut Aristarchus consilio unum alterumve locum praetermitteret, qui rei iam satis probatae vel incertum vel levissimum momentum adderet. alia igitur addiderunt diseipuli quamquam rarum spieilegium erat. Praeterea ne illud omittendum eum Aristaretii editio Homeri saepius deseripta nee iam integra esset ut postea videbimus , saeti potuisse quasdam ab Aristar-eli appositas notas intercidere liuo minus discipulis dubitandum erat quin adderent quae eius rationibus sine ulla dubitatione convenirent. Denique hoe in ensum venit Bis ediderat Arisarelius Homerum. Sed si etiam post alteram editionem in publicum emissam in legendo et interpretando Homero perrexit, hoc demum tempore quaedam animadvertit antea nondum observata. Haec sensim haud dubie eum editiones identidem
deseriberentur textui addita attamen quaedam, quae ore tantum propagata vel per commentarios, quos non omne omne8 habebant, disiecta essent, eruenda suisse patet et sero accessisse. Attamen damus, ut iam antea significavimus, qua8dam notas, quas Aristarchus nec posuerat nee indicaverat, ex eiu mente
et doctrina ab discipulis appositas esse. Haec via qua alii quasi lacunas quasdam expleverant, ipsi quoque Aristonico con l6eessa fuit. Hinc est quod nonnuuquam invenimu σι ιι ει υτεον et ηυειDiσaιτο ἄν τις O, 11 Ii ιυε υν η διπsi προς τὸ ab ἀπέΩασσεν α 437 τουτ αν τις ηυεHυσαιτο Seil 437 Aristarchus ah άπειι εσσεν probaverat prae altera lectione ἀπευασσε. Hunc locum Is εμε o si revera non notaverat asu more descivit, quod sorte non meminerat. Qui gratiam habiturus uerit animadvertenti non dubitandum est. O, 5 tiarι
43쪽
Eos locos praetereo, qui Aristonie non sunt ubi insιεtos-τέον vel μῖμM-μεθα est vulgari sensu obi, attende vel . notandum ' ut 306. 9, 588. Sed hoc fortasse Ommemoratione dignutu quod est X, 379 ubi haec Aristonici τα γαρ
starchi aequales discipulos vel contubernales' conlprehendit. 17 quorum opera Aristarchus usus est' i Diximus de Aristonici
Sueton illustr. gr. 7 Gniph, Alexaudria quidem, ut aliqui tr dunt in contubernio Dionysii Scythobrachionis ciuisse dicitur . - Persaeum emi Zenone magistro in eadem domo habitasse patet ex historiola ab Athenae tradita p. ,0 e φησὶ γὰρ Ἀνείγονος ὁ Καιν Dor ιος ἐν ε περ e
sed seribendum Opinor ἐν ἰεο et de contubernio cogitandum. Persit et Cornuti contubernium agnoseo in pulcherrimis Oetae vorsibus Sat. V. 4 sqq. - Fronto Distol ad ninico I. 3 p. HS . . Sardius Saturninus artissima mihi familiaritate coniunctus est per filios suos doctissiuios, quos in contuberni in uni asμiduos habeo. Et D subsequenti: .Νardius a- turninus stiuua habet Sardium LuDum do mea Oiuo meoque contubernio in forum deductum. Denique s. p. a. b. - , Si quis in schol Aristonici notas quaerit illud tenendum, quae scholia incipiunt ab ora partim Aristonici esse intelligenduinque esse ξ ιπλζοει. Nec dissicile est haec ab istis discern re ubi δει illud ex more Om
44쪽
libro, quo Aristarchi notas quibus aliena carnaina compunxit, recognoverat ' Senec. p. 88ὶ - Similem librui novimus Philoxeni περὶ ζειειων τεῖν εν ιαδι v. Suid. . Diogenis vel Diogeniani liber πεο των is τοι βιβλιοις Ῥεi οὐ Suid. et 8 Suetonii euius idem index id. s. ρογκυλλοπι, videntur potius in explicanda externa notarum forma versati esse et quid singulae notae in singulis scriptoribus ex gramimaticorum more indiearent expositum habuisse Etenim eaedem nota alia in aliis scriptoribus significabant. v. Menu ad Diog. a. III, 65. Isidori eaput . u et similia nuper inventa ad Suetonii librum referri eouKtat. V. Reifferschei p. 13S Sed ex Ane dolo Parisino quod nunc est apud Reifferscheidium p. 39. hoe apposuisse ad rem nostram pertinebit: Asteriscum Aristophanes apponebat illis locis quibus sensus deesset Aristarchus
autem ad eos versus qui hoe puta loco recte positi erant eum aliis sellieet non recte ponerentur.
Didymi liber de Aristurchi editione umeri. De Diornutione codicis Tenet A. Herodiani libre de prosodia
st . . Si quidem laborum nostrorum quos aliorum ausa suscepimus haud eonteinnendum praemium est si quid inde
Didynii est nec verbi διπλο hoc loco nisi errore intrusa naui quod di-pleti explicat Aristonici scholion ipsum servatum est sic: πρὸς ro οὐκ ora ἰ γι si δια οὐ φιλο ανrισroίχον. - Stringimus haec ut genus errorum cognoscatur. Unum addam quod sallax est. P l25ν διπλῆ or ἔοικε πειρ- amritio νr ὁ Ἀρίσrαρχο, ris' 'Dianoto οὐ et sero ιν ὁ 'Eκrco ὁ σκυλευ- σ&έ - Ne hoe sanum Aristonicus sic fere peripsit: ἰ διπλῆ προ to δοκοιν υπεσθαι. V. , 26b A. bl οὐ γορ- uuae interposita sunt vel aberraverunt huc ex alia nota nunc deperdita v. e. Porphyrii vel ab aliquo lectore adscriΡta eodem consilio, quo Γ 306 ad Nicanoris notam ad
45쪽
vel ad nos ipsos non quaerentes redundat emolumenti hoc Aristarchus expertus est. Etenim quam artem subtiliter diligenterque tractare docuerat, eam Didymus tam egregie ad editiones Aristarchi Homerim adhibuit, ut nihil mihi videntur inhoe genere fingi posse persectius. Eiusmodi libros, qualis Aristarehi sui editi Homeri quo tot nitebantur eius commentarii undo proficisei, quo redire seliola eius debebat, diligenter esse
deseriptos dubitari nequit Attamen nulla ratione satis poterat caveri ne quid gliscentibus saeculis prave deseriberetur om- pluresque loci invenirentur quibus quae Aristarchi editiones sol profitebantur iam non conspirarent. Non minor apud posteriores grammatim Herodiani uetoritas quam olim Aristaretii fuerat Attamen vide quam Bygantini pedissequi nonnunquam librorum incerta fide laboraverint. Sehol. Dion gr. 67 Herodiani definitionem prosodiae explicat cuius initium est: ποος
dico paulatim vel seribendo et transscribendo Aristarcheas lectiones incertas saetas esse. Fuit igitur liquot saeculis post perutile quae tum ut Aristarcheae serebantur ieetiones ad dorum monumenti ruti regulam exigere. Praeterea cum Reeederet,
ut non semel Aristarchus sed bis Homerum edidisset. De etiam perutile utriusque editionis ieetiones inter se conserre singulisque versibus utriusque editionis vel consensum vel dissensum notare. Sed ne si quidem omnis in textu Homerito ab Aristaretio posita opera illustrata. Nam cum post iteram editionem emissam multo annos in meditando et interpretando Homero perstitisset atque etiam eonimentarios edere pergeret partim discipulis eorum, partim in commentariis veteres suas lectiones reprobaveriat alias, ut die diem docuerat, optaverat, defenderat stabiliverat. Ergo hoc etiam perutile, lectionibus editionum constitutis variante lectione ex utraque congesta, addere ex commentariis et ex traditione ea vero discipulorum scriptis vel etiam memoria continebatur ieetiones paulatim ab eodem adscitas. Tum demum recte de Aristareheo textum me-Diuitia i Cooste
46쪽
ric constabat. Hanc totam quam descripsimus operam suscepit Didymus in libro περὶ τῆς Ἀρισταρχεlo διορθωσεως Qua ratione hoe negesi perlanetus sit tum vero aliquanto plus praestitisse mox patebit. Ego primum retoribus eum ex Didymi libro proponam oeum qui vel solus eorum quae dixi, 20 fidem praestare potest. Ad B, ill ετ με ιέγα Κρονid ςcirae νέδησε lictoε haec suit Didymi annotatio.
δὴσθαι i. e. et Dionysius quidem Thrax videatur hoc ita po
47쪽
2 l. 2. Tam egregium fragmentum nou tantuin ut recte intelligatur postulat, sed etiam ab omni parte ut lectionis et interpretationis fides praestetur. Hoc igitur primum agamus.
adieetivum σχολικῶς ita usurpatum invenimus, ut ad id, quod proprie significat, putidae vel astuosae diligentiae aecedat signissentio, ut apud Longin III, 5 πολλα γαρ σπερ ἐκ μέθης
quasi accessoria significatio a nostro loco aliena, qui illudis tum fert quod diximus. Sic Athen. 3. b. ἐστε καὶ χλος τις
scholae dieit. h. e. seliolae vel scholasticorum usui destinatos. non in publicum editos. Assai ὀζειεν ν tris ιονυσιον τοῖ ρρκὰς opio δεδδ-σIal. . . nonnunquam promptiores fuimus ad scribendum diciδεδοσύραι, videtur hic error percrebuisse per Dionysium. Attamen δεδόσθαι verum erit Athenag. legat. p. 134 Hσioδος Ουτε σίδας ουτ μιιέσε υς διδ υσι τὴν Ἐλέν ν, αλλα θυγaτέρα
κεανοῖ και μυος. Unde intelligitur Sehol. Pind. Pyth. V.
ροι τὴν IIυλον η ὁ ἐστευ ἰγε ro, o πεοὶ τὴν ριφυλiαν 22 et xi Ἀρκαδέας, αλλα αεοι τὴν Πεσσήνην διδοασιν. Sed nolo nunc de usu huius vocabuli qui ab eadem radice propagatus multiplex et varius apud grammaticos reperitur, sustus explicare. Ad nostrum tamen locum vindicandum hoc ponam Herodiani: II, 20νται τα ἐπὶ τὴν τα συλλαβεὶν ζεῖα ἐγκλιτικὴ γαρ ἐστιν
48쪽
τ ριεγάλιος Sed de hoc statim dicam primum, ne quis flu
tariis. Ariston is, 2 υκ ρα γεγόυηται φ' Ηρακλέους, - ἐν τοις κατα τὴν νέκυιαν, θετηιιένοις Didymus is, 3 ιννοχῶει κατ ἔνια των πο ινηιιάτων ἐν ρνοχόει φέρεται. Cl. H, 6 452. Promiscue utitur ἐν το ς πομνῆφιασι et δια τίον π. et κατώ. Sed iam de voeabulo ιεταλα/ιβάνειν dicendum Μεταλαιιουάνειν, quod apud antiquos est commutare civ. Graser pec Platon. p. 6), apud grammaticos est alio modo dicere' vel parvaloe mutatione facta ut alius sensus evadat, i. e. παρωδεῖν, ut Athen. 336. s. κρεῖττον δ' αν εἶχε, φησὶν ὁ χρυσιππος, ε ριο- ελπιφθη τα ἐπὶ Σαρδαναπάλου ουτως - vel aliis verbis dicere ut idem sensu maneat ut Apollon synt. 152, 3 παρον ινφαν crι προς ταῖς uat θυραις στηκα καὶ ιετα βεῖν προς τοι θυραις μου σιηκα. mi usus frequentissimus. Ponitur
49쪽
constructione cum ἀντ nititur is usus passivi, qui invenitur schol. - 499 ὁ δὲ φῆ κεὐδειαν ἀναπιὼν ὁ δε Ζηνόδοτος καὶ τον δέ κα τι φνῆ ἐγκλινει, να- ν ταυτον viruρχη-ώς
versa vice dicendum suisse κατα τινα ποιινήματα ιετειλ dyθαι 24 αντι του ι ἐγα- ιιεγαλεος. ac enim puto verborum collocatione Didymus usus erat Attamen non celandum At unum esse edita lectionis refugium, ut σαλααβάνειν sua natura deposita se accommodaverit ad aliorum quorundam constructionem quae interpretari ignificant max. ποδιδόναι Porphyr. is, ira ἐν Moiσταρχος γορο υντο αποδέdωκεν ἀντὶ Ου Προέ- ντο. tem I, 258 v. similia quae8t Ar spec. p. 36j. Sed in ipso verbo ιεταλα ιβάνειν hanc mihi occurrisse constructionem nunc certe non memini. - Quod a et scribi volumus proavi non eget defensione Sequitur 'Εν τινι τ ῶ ν κριβωμέν υν ποι φιατων Legimus Q, 30 haec Didymi 'Aρiσταρχος δια των ποιη&ατων Ἀριστοφάνη φησὶ στυον ε θετνηκέναι - . At sexcenties dixit Didymus δια cῖν πο ιν uaτων. Et sic scribendum est et . . et
Hoc vertunt: nomen quod accepit. ' Hoc potest significare. Attamen illo loco Strabonis sententia postulare videtur nomen quod antea erat. nune mutatum est ir υε r. c. εω rερον, Quod gratiamatici vulgo με- rQαMβανειν, hoc Aristoteles dixit με rατιθέναι poet XXII. 3 cf. Dion. comp. V. P. 38, 563.
50쪽
. . Sed iam tempus est his missis denuo illud Didymi scholion inspicere ut exploremus quid inde ad Aristarchi studia cognoscenda possit elici Primum Aristarchi libros γραιιιι circi distinguit ab eius commentariis. At nihil scripsit quam ommentarios, si olfio fides ex Suida coneludenti CCXXIX): λέγεται γραφα vi ερ ε σψλω
bitatione sic aeeipere licet: si tantummodo commentarios numeres et Didymus tum hoc loco cripta loquitur praeter 25e0mmentarios, tum libi ipsis dilitis titulis plura commemorat: προς H ct h. l. et , 524. προς Κο/ιανον A, T. B, 798. 2, 110. Ohς τ εινωνος recto idolo M 435. περι λιαδος και 'Oδυσσείας I, 349 Quorum Wolfius tum non meminerat l. 4. Sed quid illud est quod libros quam commentarios diei fide digniores esse racilicet quod inter commentarios
, Res non tam pendet a casu, qui pro constructionis regulis et pro collocatione verboruua varius esse poterit, qualia ab usu vocabuli μονος. Plut Pomp. 72 sererer ιωrti, δι ιονου ξακιαιλίοες φησὶ πεσεῖν σίνιος Πολλίων, . . si tantum illites numeres non lixas quoque et calones.sei a πεοὶ οὐ ναυσταθ&ου testinionia insta invenies hic propter duaseau is omitto Meinekius apud Platonium εο διαφορεῖς χaoακr voto in verbis Κραrῖνος ὁ τῆς παλαιῆς κωρινδίας ποιηrῆς tir δη-ur τας Ἀργι- λογον Ar σεις ανσrno. μἐν εα λοιδοριαι ἐσri corrigi voluit χρισταρχον, quos n. I p. s. Cogitavit haud dubio de libro Aristarchi si inscripto. Sed nec traditum et praeterea habeo cur de eiusmodi libro vehementer dubitem. Proponam aliam coniecturam, quam mox vir sag cissimus expellet meliore rer δη ἰαμβον 'Ἀρχιλοχου πλώσας Si certe stat illud διε dii. Verba revorηρὸς ad λοιδορίαις an casu anapaestica sunt Nesciebamus tunc Hemstemustum in idem incidisse ac proposuisse tit Mixti r 'Aισι που λώσtie. Vide nunc Meinokium hist erit. Om. p. 3, cui nunc καr ηνας Ἀρχιλοχον λωσti placet.