De Apsine rhetore

11쪽

mortuus eo comminine ortiaretur, ille artem rholarieam desinet,pra oeptore composuerit.

Itaqus Amines ad doctoris exemplum omnia studia sua reserebat. Qui cui non ignor te arram rhetoricam non posis cognosci nisi eximitations Ru studio Demosthenis, ipsum quitam ad Dem sthenis orationes com-ntarios secim comperimus ex se L Hermog.

α νωνα καὶ τους μοιον - , adolescentem egregio IIgeni praeditum, ut eius orationes diligenter tractaret atque quidquid vel memoria vel commentation dignum 38et, studiose perscrutaretur, admonuit atque excitavit. Netiue dubium est, qui ex his exercitationibus fluxerit ille commentarius, unde translata sunt multae libri,

qui est de institutione oratoria, interpolationes. Quanta autem fuerit auctoritate magister auditori, facillime intellegitur ex itidis librorum

μεταποιήσεως, καὶ ἄλλα τινα Quo enim in genere vorsatus est B sitieus, ad idem Aminem incubulas reporimus. Itaque Aps p. 331. 10 Sp. plans in applicavit ad magistri eloquentia rationem, qua explanata tum demum, quae ipse princisast, proposuit. Postquam igitur dues nobilissimo viro mentem excoluit, cum imperant Hesiogabal ejusque consobrino Alexandromovero Asiatici

hontines plus sibi auctoritatis in republica susciperent, demigravit rhetor Athenas, ut in ea sed eum artium ae literarum tum elo pientiae sophisticam, ut tum dicebant, artem profiteretur. Ibi familiarissimo utebatur . Flavio Philostrato illo, qui Vitas Sophistarvi composuit. Falso Suidas s. v. Φρόντιον primum hilo

stratum laudat. Nam hi illo tempore, quo Amines Athenis artum rhetoricam profitebatur, magno natu fuit, nisi cum Apsines Athenas transiret, omnino eum vita iam decessim putamus mino fieri non poterat, ut Phronto Emminus aemulus esse illius rhetoris, cum Suidas Phrontonem imperant Septimio fovem natum esso Philostr tum primum iam Mons imperant fuisso tradat. Ne id quidem recto nam is imperante Septimi, vero nondum una decesserat.' Itaqus iam Minter sius coniecit: ρο---ἀντεπαί σε Disitia ' Corale

12쪽

11 στρατ δενατιν,' oui ausis supra allatis adductus non possum non assentiri. Huic rei initimo quadrat, id quod Philostratus alior v. s. II. 33 resuri sibi cum Apsius amicitiam suisse. Iam gregia docendi ratione rhetor magnam assecutus es s inas celebritatem. Quid igitur mirum, si adolescentes literariun si di i Athenas confluxerunt Vesuti refert Suidas, Gaianum quendam, ut minum Gadarensem audiret, ex Arabia Athenas pro tum esse.

Apsine igitur magistri munere functus est sive, ut ait Suidas, ἐσοφιστευσεν 'Aθηνησι βασιλευοντος Μαξιμινου. Hi vel bis autem nihil nisi eis imis laudem psinis maximo loruisse Significatur. Etiam hoc addit Suidas, sophistam assecutum esse dignitatem consularem - πατικον sic recte algius vol. IX. prol. p. 23 emendavit pro λτατικου λαβ- ξωμα. Quo autem tempore Apsines

dignitate consulis honorarii ornatus sit, docemur verbis Midae βασιλευοντο Μαξιμίνοα aeo enim, si iudicare licet ex eorum collocatione, reserenda sunt et ad ἐσοφίστωσεν 'νησι ι ad inuit κον λαβων ἀξίωμα. Nimirum eum Minnis in nucum inclaruisset imperant alarimino, rhetoris Oeendi prosis ita celebrabatur, utilis dignitai consulari assideretur. Hanc autem multos illius aetatis viros et rhetores et philosophos adeptos sis inter omnos constat. Iam vero praeter docendi professio in multus erat Apsine in

libris componendis. Sed omnes sere praeser eum, qui inscribitur τεχνη ρητορικa , periemini neque quid quain de is compertum habemus nisi quod scholiasta ad Hermogenem alio3que scriptores me- moliae tradunt. o primuin quido tostis, in ciuibus psine laudatur, collatis, ad quem se Iiten referendi sesse videantur, XPO Ilium.1 Max. lan schol ad Hermog. δ τομ, α. Ol. V. P. 46 u.

13쪽

το δε διασυρμιον σχῆμια παρῆκεν 'Aφίνης - Omnes hi laci, quos enumeravi, hausti esse mihi videntur exossinis libro, qui in scribebatur περὶ σχημ ατων. x ipsius autem rhetoris arto oratoria huc reserendi sunt loci p. 386 Spengel. ἀνηθενήσομεν δε καὶ διὰ

προσωποποιίας τι ἐστὶν q/---τοαμ uλαχόθι ποι δε- λι-αμεν, id est in libratas figuris; ' p. 387. 4: ἀνα-χμομεν-ο--σεως, ibid. v. 21 se εια suis mim cui ἐκκαλουμέν Ἀμοποι ό. Quos locos item ab Apsin in eo libino, quem dixi O figiuis, tractatos esse affirmaverim, quod p. 387. Hodis sociam egisso quido confitetur, sed nihilo mitius quomodo ad singula figura ad perorationem adhibenda sint, in explanaturum

esse profitetur. Exstant vero etiam loci, quibus demonstraverim, psinum scripsisse librum, qui esset de elocutione sive περ Ερμηνείας. In commentario Doxolratri tu Aphthonium vol. ΙΙ. p. 512 Walg. ad orba εκφρασχεο δε προσωπα τε καὶ πραIματα, καιρους τε καὶ τοπους, cum alia tum haec adnotata reperimus 513. 19) επε δε παπτα - των περιπτατμων ταῖς ἐκφράσεσιν ποπι-τειν χωρις

τῆς αἰτίας ἀπεφηνάμεθα, ορ-αι δε τις καὶ διαφορα προς δελκλοις παρὰ των παλαιων τον τροπον οἰ - μὴ χειν ποστασιν, μήτε μ ν ἐκφράζερ λαι δυνατον ἀπεφαίνοντο, ως οἱ περὶ Ἐρμαγοραντε καὶ Ἀφίνην, οἱ ὁ πιαὶ αυτον ἀναγκαίως ἐκτήκεσθαι, οἷπερὶ Θωνα τον --- ιον. id lacus Bario prol. p. IX. videtur ex Syntagmate do sinematis petitus esso. Sed agitur Me lae περὶ - ἐκφράζεσθαι, quod exto reserendum est ad librum περὶ φράσεως vel id quod posteriores rhetores vehit Dionysius malabant, περὶ ρει γαίας. δ')

θησι δε διορθουριενος την ἐπιτο δοξαν πε6 si recto prorata scripsit Barius του κομματος, ὁτι κα ἐκ τεττάρων καὶ μον-

14쪽

συνίσταται το κῶλον συλλαβω/' εἰ γαρ παρτιζοιτο, φησὶ, διάνοια καὶ ε δυο συλώβαῖς κομιι εσται, καλω λενω' Bahi I rol. p. XI. petita liae esse videntur ex Syntagmate περὶ συνθῆκης. Non Pula; in cum hae nequo ad psinis artein letoricam referri possint neque ad eius deperditum do figuris librum, uecessario te fiunt,ab eo librum do elocutione compositum esse statuendum est. quo tamen idem existimandum es O is, qua scripsit Demotrius

μαχίας νησί Hoc loco aut Theodorum Gadam fm aut Aminem intellegendum esse altius non magis recto δ putat quam Selinem deriis, 3 qui de scriptor dubitare videtur Sed Theodorus Gad

rensis statuendus est. Is enim, qui ni istor Tiberii Caesaris erat, exstitit princeps sectas rhetoricas, qui vocabantur ΘεωδορMol. δδὶ Huius laus omnibus temporibus cum maxime floreret, ab Demetrio egregie dicebatur o Γαδαρενς. Accedit quod Demetrii liber περὶ ερμηνείας quicumque is fuit ceri ante Apsinis Gadarensis aetatem

compositus est et propter disserendi elegantiam et propter rhetorica, quae ibi proseruntur, praecepta id quod ali tempore mihi propositum os luculenter demonstrare.

Sin dimetis erit dicere, quid sit putandum de loco ala voLVI. p. 583 Geom. Heth. ----περ--kisso His ubi tradistur Hermogenes se πασαν mi τοι eo δυναμ ἐκ et οὐδὲ afιν--κιαν- αιοὶ το μάνου σφετερι σάμενος - δμως οὐκ ἀκριβωσας εἰς τέλος, ἀλλα προσποιησαριενος νενοσηκέναι ' ληθαργον, λια - περὶ μεθοδο δεινοτητος γραφων καταφανati Ἀφίνης

φανείη omnino haec scia sunt; nequo enim Hermogenes o libro Alisinis, qui multo post eum vixit, in suum περ με θόδ- δεινο-

τητος librum transferro potuit δ' Facile autem, quae de Minuciano traduntur, vera simi; nam saepe eum ab Hermogene vel impugn bim vel emendatum esse referant scholiastae δ' Itaque vocabulum Ἀφίκης aut corruptum aut interpositum est. Fortasse litora του Ἀφίνου mixta sunt, ut, cum eae orruptae sensu carerent, ad Pr

habilem lectionem καὶ του ' χρίνον commutarentur itaquo scribe dum puto τονδε του τεχνογραφον, alterum Ἀφίνης ut interpositum est includendum vel corrigendum κε ινος Ita enim Minuci, Disitia ' Go dile

15쪽

unus appellatur ab eodem scriptore paulo ante et p. 567: - δε--βάμι - σοφιστα καὶ Μινουκων τεχνογράφου. Nonnulla

quam etiam Apsine cum Minuciano inducitur undo fortasse illa talis cuius emendatio orta est velut alg. VII. p. 1023). Fragnientuni Vero, luod inscribitur περὶ σχηματι σιιεμων πο - βλημάτων, i libro, iuem ab Apsine erilituni esse περὶ ἐέγμηνειας conieci, adiudicandum est, nam in elocution a nonnullis genus figuratum numerabatur.

Commentarios deinceps in Demosthenum reliquisse Apsinem roseo Ulpianus ' ' ad Lem. p. 458. 10, M. Plan. Ohol ad Hermog. M. M. V. p. I Wala. ' Cui rei praeclaro congruit igna exemplorum, quae ex Demosthenis orationibus sumuntur, opia. - Eundem

orationes fictas vel με ιέτας ' vel lai mi in composuisso eo usi ex locis velut Aps p. 358 Spenges: - ἔφη ipsi ης--κατὰ

σειν Nimiram Apsine cum commentarium in Demosthenis ora tionem Midianam sedisset, partes, ut ita dicam, Midiae in Demosthenem suscepit eumque ab illius criminibus defendit, id quod sane tritissimum erat in scholis rhetoricis. - Ιdem fere statuendum est de locis, qui quidem item ut ille p. 358. 15 intorpositi sunt, velut p. 354. 15 ὶoν cτψ' Eρριυον Ἀφίνης, 56 7 ως εν ἡ συνσάνδρω Atliίν ii c. Reliquum si, ut de capite περὶ πάθους quid existimemus, paucis exsequemur. Α Barius quidem prol. p. 10 ita docet O UM,Put περὶ πάθοος ego oodices secutus usini subire ne tamen Armnis esse persuasum habeo. Primum ipsum argumentum quodam m0do capit περὶ λεο continetur et iunguntur una cogitatione το ελε--ολπεωθαι et, πα κινεῖν in epilogo: mr g πιπις vol. III p. 26. 10. 80 L, Στά r. voL IV. p. 417. Icet 423.10. Pori oet argumeniunt, πάθον nomin si indieatur, o genus prasi με iminime conveni praedoptioni περὶ μερῶν του πολιτιμο λογον, sed mima περὶ ἰδεῶν -- nee tamen Longini esse puto. Sane dolendum est, si hoc argumentum auctori ignoto adiudicandum est non

verum sensisse videtur acutus illo vir. Namque quamquam non nego hoc πάθους argumentun referendum esse ad perorationem, tamen non intellego id caput Apsinis non esse. Etenim in epilogi parte ipsum affectum non tractat Apsine propterea, quod Proseri lite-

16쪽

νυν λογον τον διμαν ον hoc autem eaput no unquam ad genus

forense pertinero docet p. 405 τὰ πάθος πολυ μδε ἐν ποιήσει τῆτ-ιμῆ, ζειὰ -τε καὶ εἰ τὼ πολιτιμόν. Quidni idem hoc loco uictum ess existii miis, quod Quintilianam scripsit inst. r. I. o. II. 1 Halm: Quamvis autem pars hae speraratio) iussi liuin ea sarim in summa praecipueque consis affectibus et aliqua desiis necessario dixerim, non tamen potui ad ns debui quidem istin laevini unam speciem concludere . . ., qua de re pauca, qua postulabat materia, sic attigi, ut magis quid oporteret fieri quam quo id modo

consequi ORSemus, ostenderem. Nunc altius omnis rei repetenda ratio est. κε Τ Quod autem noli eodem praecipiendi more utitur Ap- sines, res ipsa fert mutationem gentris dicendi. Nequa tamen aliona

est dictio neque exemplorum vis, es. p. 384 20 394 17 358. 18. 20. 23. Prascipuus autem psinis liber, qui quidem totus fors nobis conservatus est, inscribitur Apis oomi πεί- προ-μων. Hoc autem moto se habere non posse Spengelius m exposuit atque demonstri ι, cum in ea aris singulae partes eloquentiae forensis inessent, exordium dim, nam ationem, confirmationem ac renitationem, Opilogum, verba τέχνη ητορικέ περ προοι-- vitiosa vocabulorum

dispositione exorta esse atque περὶ προοιμί- nihil ostendi nisi i scriptionem primi capitis totius libelli. Iam illud addendum est, quod is liber a scholiastis ad Hermogenem modo περ προοιμίων καὶ πίστεων IV. 35'. modo περὶ τῶν μερον του λογον τέχνη

IV. 12 . laudatur. luralis autem prooemiorum notis inde mihi videtur nummo, quod Amines praetor celaros rhetores in sim lis eorum rationibus explicandis plurimus suac Atque cum p. 386. Sp. diceret, quid emo personificatio, alibi sciam Mondisse, eum librum omnium ceterorum, quos illa seripsit, ultimum ridetur composuimo; ad quod a plurimis aliis rhetoribus laetum est, ui eum artem per multos annos professi ossent, quidquid ex institutione or

fori profecerant, in imum librum conferrent, cuius rei nobis magnus tostis est Quintilianus prooem. . . Haec Apsinis ars quanti aestimata sit et ab aestualibiis et a sterioribus rhetoribus, inde lucet quod saeps laudatur velut Ol.

IV. 35m. καὶ Θεοφράστι δε εyραπται τέχνη τορικὴ περὶ -

17쪽

πίστεων Nompe homini cum qiusque artem oratoriam composuisses, me modo partes, quae pras ecteris rhetoribus apud illos ingenioso tractabantur, eo, quem dixi, lac nominabantur. Itaquo ab Apsino prooemia et infirmationes univorsa praeclarissimo indagata sunt DNeque vero inire aequatus equo inter eos, qui postea arti A tineae operam dabant, desueriint, qui do huius scriptoris laudora traherent. Nimirum artis definitio in nonnihil permutavera et correxerat, unde illi abhorrebant, qui consuessent non suom ingenio uti, sed tritissimum quidque amplocti atqus quasi addicti in verba

magistrorum iurare. Confitebatur ii iidem ille in primo prooemiorum capite, cum magister mi novsis prodidisset orationis incipiendae rationes, ipsum se aliquid collaturum Esse ad maiorem ampliorem lue artis exaedificationem. Itaque prooemium rationis cuiusque sumi

posse dicit ex rebus similibus, quae versentur vel in rerum circumstantia vel in ovsnt vos in porsonarum qualitate vel in moribus. His autem perlustratis seribit Apsanes p. 336 20 Sp. επεται τουτου

nova m viam, quam ingressus erat, cum non dubitaret persequi, s eundo artis capite alienam deterisquo inusitatam κατ απισεως Dp sui definitionem Menim eum Hermogenes, cuius vestiga omnessem rhetores posterioris aetatis secutos esse scholiis docemur, pr catast in quasi quandam narrationem osso prosteretur ante eam

Proserendam, quam Vere eo nomine appellarent, in aquo narrari, quae ante causam, de qua ageretur, accidissent, psine procatasta8in interpretatus est p. 348 argumentorum ingressum, qua praeparatione causae praemunirentur. Quod ille igitur res, istae verae confirniationis essent, in eam procatastasin referebat idque recte se habere ex optimorum oratorum usu 'Τ multis exemplis demonstrabat, nonnulli ierimini verterunt, cui rei documento est scholium in omnibus Aptinis codicibus praeter Parisinum illum, quem insta Par appellabimus,

interpolatum p. 368 21 Sp. p. 57 10 δεδ αδπερ αἰτιωνται ' νω ν, τι ἐν καταστάσει τοιαυτο serib τομωταν ' I lxxiv ταζει τοὐτ' Hστὶ - χρίω - μιάμην id est ἀποδείξεων Quodsi illo in Go quaestionis, quae ceteris nova vid hatur, copiosius demonstratae, quid sentiat, repoti et definit, hoe,

18쪽

si quidem locos p. 368 21 371 18 recte interpretor, connexumosso videtur atquo cohaerer cum istis ceterorum rhetoriini mactibnationibus. Sed eum fieri soleat, ut istis ipsis adorsariorum reprehensionibus fama scriptoris commendatione quadam paulo latius dimanet ad existimationem Monum, Apsinis quoque laus sectae Hermogenia soli erationiam prevulgata est. Idcirco ab se hastis aliorum rhetorum saepe laudatur cui rei etiam illud quadrat, quod sinis ars interpolationibus plurimis domipta est eiurius solito jura exstant manuscripta. Itaquo Apsinis libros, ut discipulorum lambiatibus mentibusqus conusnirent, in Niomen redactos esse docemur codice Gudiano, quo continentur post ipsum Aminem Excerpta sol 240a-243a 'Aφίνου ητορος περὶ επιλογον. tque etiam rhetoreS, ut sua artes exornarent, ex huius scriptoris libris excedasisse

Tiberius testis est, quem quidem Apsinis at Caecilii libros περὶ χημάτων compilasse verisimile est. Idem invenitur apud Gregorium VII. pp. 122 5 5-1227. 5 ., qui locum, quem tractat Apsius in epilogo de eo ratione, suppresso auctoris nomine partim ad verbum descripsit, partim in brevius contraxit. Itaqu0 Taetra Malais p triam recto laudat chiliad. VIII. 696 ,

cap. II.

lam oro ad odicum haud parvum numeram enumerandum transeo, quorum unum ego diligenter excussi, ut omnium ceterorum inter se rationem et ordinem accurati exprimerem. In quo quoniam Barius, qui primus ad Ap8inem emendandum omnes sere codices, quibus eius ars rhetorica continetur, inspiciendos curaverat, eos in protegomenis editionis descripsit, mihi licebit nomina modo codicum

afferre.

1 eodex arisinus A. sec. XIII. Bis prol. p. 43.2 eodo Parisios . eo. XL Bariis L p. 43, Wala voL IX. Prol. p. X et XXVI. 3 eodex arisinus . mo. V. Bis prol. p. 43.

n eodex Venetus A. mo. XIV. in pres p. 44. s. ala prol. p. X et XXVI. 5 eodo Venetus B. Q. V. Bala prol. 4.2Disitia ' Go dile

19쪽

M eodo Bodleianus Q. V. Bala res p. 40. 7 codex Vindobonensis see. v. A. res p. 40. s. ala. prol. p. X. 8 eodex Cantabrigiensis seo. V. Bah. prol. 40. 9 codex inimianus sed XV nondum collatus, Wala prol. p. XI. 10 Codo odiosus sec. v. o. res p. 30. 11 codex Gudianus vel Guelphe nanus see. V., quem post BR-hium prol. p. 41 ipso contuli, tam parvi est Diomenti, ut non sit, cur, quae Barius in enotandis eius lectionibus neglexit, ego Perscribam. Lee igitur Aminis odices, vim quidem his, qua exstant, editionibus si minitis aliunde allatis comperire nobis licebat. Verumtamen, quantum quisque eorum ad rationem constituendam valeat, si mino quaerere esumus, omnes hi odises in classes dividendi sunt duas, quamini alteram is, quem supra designavi Parisinum , codex

repraesentat, in altera autem reliqui omnes ad unum numerauuli sunt. Hoc autem , quod Iod statui, recte se habere, O Π1OS ' primum ex legitonuin varietate, quam Par praeter ceturos codices

8. 2011 οντας προτερον

20쪽

Idem sero institondum est do omni, qua e lubetur in minas arto orationis condicione. Haec igitur varietatum enotatio suffecto Videtur, tua comprobetur codicem Parisin unio dissera ab omnibus reliquis. Huc accedit, quod idem ille codex multas lacunas, quae inveniuntur in reliquis et in edition Aldina, luculenter complet, Velut ut nonnullas proferani, p. 340. 6 13. 20 . omiserunt reliqui omnes δυσκολον δε εκει,ῖ, τι μῆ αστον φικεσθαι τῶν τετολμεημιενων ibid. v. 8 14 2 B. om reli. ἀφεῖναι, p. 342 6

- περὶ με-- iis καὶ παλιν, o qua Mini similia. - Etiam in Parisin Α invenitur lacuna p. 351 10 31. 7 B. ὁποταν - ἀντιδίκου usque ad paginam 352 25 33 4 B χρη--εἰσφορας, qua vecta istant in omnibus reliquis oditibus et insiditione Aldina.

Quod vero omnibus libris Dirunuseriptis praeter Parisinum Minto positum est Longin artis fragmentum, maximo omnium mihi videtur eSSe dogmaento, illum, quem dixi, codicem unum diversam ab ceteris durisso originem. Iam vero cum duas classes psinis odiem exstare earumque laetiones intor so discrepare demonstratum sit, restat ut videamus,

utra earum ad orationem constituendam sit adhibenda. Qua in rosaede comprobabo, omnium longe optimum et ab ipsius eripioris dicendi Mirer proximum esse codicem Parisinum A ideoquo unum νον-στὶ κακον καὶατοπον το περὶ τὴν ῆτταν. ὁμολογημένον ιμ