장음표시 사용
21쪽
sequendum. Namque primum implicissimam ac rei cuique, de qua agitur, aptissimam prodit orationum. Deinde cum contextus artis alieno scriptore non interposito in eo codice optime procedat, maiorem ceteris iacit veri fidem. Atque cum quaerentibus de codicum auctoritat maximi momenti sit, orationem quam minimo corruptam esse lacunis atque interpolationibus, eum autem codicem, quem d signavi Parisinum , non tentatum esse cognoscamus alienis annotationibus ut ceteros, non est cur iam dubitemus, hunc codicem liquis omnibus longe anteferre. Muram codicum classem derivatam esse ex Parisino B sec. XLausim affirmare. Nam Venetus Α, qui aetate arisino B proximus est, scriptus est seculo demum quarto decimo. Quodsi codicem Venetumo non ex ipso arissimo B fluxisse putabimus, sed ex aliquo apographo eius, quae inter hos duos intercedivit, ex lectionibus male scriptis aciis orta ess possunt codices autem Bodleianum,
Venetum B, Gudianum, Vindobonensem, qui inter se simillimi sunt, ex uno fonte, o Venet, vel codice ei simillimo emanasse conicio. Venetum B certo ex Venetois fluxim videri iam monebat Cobetus. Codicum Parisini C, Cantabrigiensis, Medice lectiones cum non satis notae sint, ' quomodo illi inter so cohaereant, non accurat mihi definire licet, etsi ex eis, quae comperta sunt, idem fere de eis atque de superioribus existimandum est codicem autem Famesianum, cum algius ' recensionem vulgatam sequi contendat, in eodem alterius classis numero habeo. - idem familias adnumerandus videtur essa liber Goorgii Merulae manu exaratus, cuius lections se enotasse dicit algius.*i Iam quod in omnibus alterius classi codicibus fragmentum Longini interpositum est, o factum esse conicit algius,' quod glutinator aliquis duos libros salso ordino consuit. Quodsi recte Suspicare in M. B see. XI. Longini fragmentum in summo solio incipere idemque finiri in solio imo in quo codice primum Longini fragmentum intercalatum esset, constaret atque quo seculo codicem archetypum scriptum ess putaremus, facile tum esset enucleandum. Hi sunt libri, quos ad Apsinem recensendum aut ipse contuli aut ab aliis ollatos adhibui in quibus aequiescere constitui, non quo ignorarem numerum quidem codicum bibliothecis diligenter par- scrutandis faede augeri, sed quia non usque sperare posse mihi vi-
22쪽
de , ore ni odiere e vetustiores et praestantiores sis reperiantur, qui notus iam sui metiuit.
Quibus ita expositis disquiram, qua condicione tradita sit Ap- sinis ars rhetorica. Atque prima quidem editio typis improsin nominanda os cum omni 1 fere reliquorum scriptorum tum Apsinis Aldinapp. 682-730; orta est haec ex codice Vindobonensi vol, ut potius ridetur, ex V noto B. Novam huius artis rhetoricas editionem cura it chr. Walgius a. 1836 in nono volumius Rhotomun Graedorum p. 457-596.
ne ditionem recensuit et quodam modo corrini m. Finckh, ni et in epistola orifica, quas ad volui nis vin ditionis algi a cessit, o in annal. Ialinii 1838 Dasi ad plurimas eamus mimas emendations ad Aminem didit. Ad lino conserenda uina, quas Boius in edition Aminis sit Longini DL p. 22 sq. M abso iudicarit. Anno autem 184 lah. Bessius o MMrini Miquiis Longin s minium edidit, a quo cum Aminom segregandvi esse non putaret, etiam hunc adiunxit prol. p. 293. Qua in editio
curanda primus usus est odies arisinois 1874 seo. In qui quanto ceteris praestaret, supro explanari. Itaque quamquam est illo reprehstridendus, quod saepe codicis Parisinio lectionibus optimis lectiones doteriorum codicum in iusta causa antetulit, ampn hac editi me, quia prima ex optimo codie maximam partem profecta stet magnam varietatem lectionum ' contines, magnopere adiuvamur
Apsinis librum existimaturi. Huic sue memini paucis annis post 1853 Spengelii Rhetores straeci, quorum in primo visinunc . 331 14 Aminis libis nisiinpressus es Iam etsi nos subsidia ibi non afforantur nequs e diem itorum hunc in usum inspodii sunt, has editio, quoniam Spengelius Paristavi A samps seres magna eum diliginti sequitur, Balsianas anteferenda est. Idem vir doctissimus in egregi libro, qui inseribitur Συναγωγή εχνων, cum aliarium Mapsine nonnulla
salsa cum protulisses p. 10 , illos errors partim intollis correxitque in phemerid. Monao 183 7 nr. 1 in censire operis aletiani, cum diceret, titulo περὶ προοιμων vel προοιρείου nihil aliud
23쪽
χν. p. 11 1 n. dicit, psinis opus miro confusum et porturbatum, lacunis plenum, scholiis ullarumque disputationibus auctum ess --
ius exempla affert, quibus illud vineat, recto bona venia Barii iudicavit, etsi non plano probanda est eius sententia, scholiuinterposita esso, quae notarentur praeposita voce ἄλλο o empla p. 332. . s. 13 Sp. non interposita, sed ab ipso Arsino esso scripta, sequitur ex rhetoris consuetudine, qua singularum praeceptorum phara exempla profarre solet, quam hoc loco p. 332 4 scripsit ιχ hie Dum τῶν προβλυι--ν. Exempla autem, quae ibi iam
ducuntur vocabulo αλλο postea voco, kne ἐκείνου vel καὶ παλιν εα ε κεινου continuantur. Quo fit, ut no Bahius tuidem prol. p. 8 verum viderit, istud αλλο a stupido librario praeposithun esse. Nimirum si dixisset hae adscripta esse velut p. 32. 23 λλο item
p. 333. 28 334 4 27 335 28 338. 5 338 25 αλλο θεωρημα, item p. 340. 14 αλλ p. 342 4 343. 8.14. 21. 27 345. 6 346. 19. 32 347 9 382. 9 περὶ Θους; 412 29 αλλο - recto ii dicavisset omittuntur enim talia velut p. 338. 25 αλλο θεω rvm item p. 340. 1 in codice Gudiano. t0nim si h eo vera ossint, cur non eadem seripta habemus p. 333. 18 336 9 etc. Erant nimirum margini apposita Hud a nonnullis librariis in orationem imserebantur, ab aliis omittebantur vel margini item adscribebantur; quo in nummo habenda sunt ea, quibus pra epta singula in madigine nonnullorum odicum vehit sudiani significantur, exempli gratia διαβολῆς - ἀν--οντος et quae sunt suntlia.
Iam Spengelius de lacunis bono iudicavit, quas, tu Apsinis artem omitoritim perlegerit, facile inveniet velut p. 333.5 338. 25;354. 7 370. 13 372. 20 374. 10 382. 20 394. 5 400 30.
Neque vero hunc Alisinis libellum miro confusum et 3erturbIiiuna esse possum Spengelio planu concedere. Necessarius enim ordo ea
pitum servatur, ut primum agatur περ προοιμίων, deludo περὶ προκαταστάσεως, tum περ διηγήσεως, pos περι λυσεων καὶ ἀναμ γεσεα , cuius capitis pars posterior proprie inscribitur περὶ λυσως
80 post hoc caput emississe puto caput περ επιχειρνι--, quod dum so divisisse εἰς παραμιηι καὶ εἰς ενδ μησα ipso prodat 376 2M necessario hae duo apii sequuntur. Cumquo illa in initio insitis περὶ παραδεθματος, quid intersit inter exemplum ei
24쪽
caput lintea standisse videatur orba, qua p. 380. 10-16 scripta sunt quaeque ad enthymema non pertinent, huc transponenda esse conseo: λθοι ὁ αν καὶ Fic επιχείρημι ο τοπος παραβοικωςJ; hoe loco lacuna patet , in tua το παραδειγμα dividi in duo capita dictun erat; deinde subiciuntur: ido ἐπιχειρη ιατος leg. παραδειπα-τος καὶ 3 παραβοbi inserendum est υς in εκε ovJ' ,σπερτω- εν ταις ναυσὶν μιαρτημάτιον, α συμβαίνει περ του πλους,
τοις σημαχέουσιν ηνεγκεν. um adiungenda esse puto verba p.
372.2 παραβολὴ δε παραδείI-- τουτου διανίρει κτλ. Ita autem a rhetoritas minis potissilium aequali rus divisum esse intellegi potes ex niueiani libesto, qui es arari δενι-ρνως- vol. I. p.
μι--. Quod ver εἰκον τῆ αυτην εἶναι παραβολο in dianus tradit, Apsine tales res minutas a sua, qua utitur, rationo
alienas omittit. Deinde sequitur caput περὶ τῆς τῶν τελικων κεφαλαίων κατασκευῆς, cuius in initio nilii se dicturui esse profit tu do stiitibus, quippe qui aut ab aliis Hurinogeno satis rauci uti res ni insimulenta modo των κεφαλαίων se exseeuturuin. Tum subiciuntur καὶ πρῶτον γε περι των τελικων εἴπωμιεν. Frustra autem quaeras τὰ
δετιερον. Iam Apsine suo mimore ita usus est, ut primuin in capite των ἀντιθέσεων ot confirmationem et resutationem proposita divisione confirmationum coniungores; nam o pariem des moris totam positam osso in resination e qua dicta sunt ex diverso, d bore utrimquo dissolvi duco recto Quintilianus V. 13. 13. Quibus demonstratis tramit rhetor ad probationes artificiales, qua constant argumentis et exemplis, quibus iud subiunguntur, ελιμα, ραλαια. His autem perlustratis exspectares, scriptorem dicturum osse etiam do probationibus non artificialibus; eri quidum legimus p. 384. 4-11 nonnihil, quod ad eas pertineat. Sed eum probationcs artificiatos tam plano tamque dilucido ac copioso ille pertractaverit, non est verisimilo, has inartificiales, in quibus maiorem vim inesse quam
25쪽
24 in artificialibus ipse dix0rat p. 360. 183, parietissimis verbis ei videri satis explanatas. Quae ciun ita sint, caput περ ἀτέχνων πίστεων intercidisse puto et ha0c, quae de eo Supersimi, esse vel fragmentui vel id quod, cum praecepta arctius definiantur, potius videtur, excerpta ex sperdito capite. Superesse autem excerptaox minis arto in odio Gudiano inveni β). Sed no caput quidem τῶν τελικων κεπιλαίων absolutiun est; neque enim ex ea ratione, qua dissori de legitimo, da iusto, do utili, do possibili, satis demonstratum si περὶ ἔνδοξον. ecodit, quod de partitione, quam Phibuit p. 380 24, τὰ σανἐς totum praetermissum est. Iam vero restat, ut perscrutemur caput epilogi Atque perorationem vult psinos esse triplicem habere enim hanc et num rationem et commiserationem et dinosin, quae tractetur in amplificatione. Atque primam partem, quam voluit esse numerationem, videmus eum persequi non minus copiose quam de commiseratione; quam autum tertiam epilogi partem dixerat, non iam ea superest,
sed libretun artis rhetorica claudit caput περὶ παθους, quod a Spengelio quidem et Bario psin abrogatur, sed in codicibus omnibus
huic seriptori recte tribui supra defendi. Estne ho caput fragmentum 2 quidem non puto, cum praesertim sque initium neque finis desideretur. Affectum autem partem epilogi necessariam esse tradidit Quintilianus VII. 2. 203, cum adderet, s hunc diligentius explicaturum esse, cum de amplification dicturus osset paulo post fg 24 monet: in hoc eloquentiae vis est, ut iudicem non in id tantum compellat, in quod ipsa si natura dueetur, sed aut qui non est aut majorem quam est, faciat adfectum. Hae est illa, quao dinosis vocatur, robus indignis, asperis, invidiosis addens vim oratio, qua virtute praeter alios plurimum Demosthenes valuit. - Quae si comparaverimus cum hoc Aptinis de affectu capite, num dubitabimus hoc, cum omnino ex rations exemplorum et digendi genero huic holori adiudicandum sit, excerptiun a tertia epilogi paris existimare, quam so tractaturum professus os in huius apitis initio'
Ita enim facilitas octissimeque dissolvi potos quaestio de capite
26쪽
Iam ego qua prosed ad emendandam Apsinis artis orationem ita in medium prolaturiis sum, ut, quae viri docti inexerim vestentaverant, si mihi probantur, silentio transeam.
quae sequuntur των siet σφοδρα πιστευομένων quaeque sensu carent, Fincisius caute addidit ιον, non malo, sed ea vel similia apud p- sinem vix inveniuntur. Equido correxerim o μή σφοδρα πιστενομενος περὶ μ. ., quae firmantur . 8 ἀναναῖον δὴ -- περμεγαλεον τον πωνα ναι.
p. 341.1 15 8 Bὶ Εἰ μεν ξαρκεῖ τὼ λνειν in τοῖς συμ- βενοι , - ἄξιον μήν, φάρειν -- ἀνάγκη εἰ δε καὶ τιμω--- εῖν ουτως quod videri osso in Par. A dicit B litus e rit indisius in eruica illa epistola in ὁρεως non recto; non enim orator res adversas oporter omni ratione Merari, sed se iam perserendas em dicit, quia si popula placeat. quidem, mini sed sinito sillor apud Demostheno simila quid egisso, uno hoo loco se, indum est: -- δ' ἴσως ἀνάγον Tum me
νατο κρινειν ἡρμοσε σοι λέγειν Malim desola Hes και- βελτίονος legere cum Parisino Α μεταβολῆς τινος γενομενης. Videntur
enim verba, quiue includenda censeo, Orta esse ex annotation ad marginem scripta. Quae si vera essent, tum corte dicendum orato προτερο ρετ οντος Confer, quae sequuntur . 7 πάλαι δνσ
27쪽
- Φιλίππου πειφθεὶς προς Κερσοβλεα p . Aeschini res nouerat cum cera lepte frumentum autem eum a Iulippo aedemine cognoscas Demosth. lati log p. 386 R.' τὰ ι--σα- obsi ς, γλα, πτέρους. Ita tu sori s nomen cerasileptis enatu es ex docti viri glossa, qua αλον, quod exspectatur, oppressu se. p. 314 25 21. m: - καὶ τοιοῖτο γένος προβλημάτων ,
ποιῶν scribendum παρέχει, s. p. 345 3 καὶ δοξαν παρἔχωνεῖ ποιῶν. Simile videmus p. 362 7 πολλὰς παρεχομεν τὰς λυ-
σεις, ubi omnes colliges praeter 'arisinum exhibent εχομεν.
χειροτονημενον πάσχειν υπο τουτου κακωc τῆς πολεως, υκιδιον του στρατηγο τὰ ἀδικημα νομιζω καθεσrηκεναι Includo του στρατηγου, nam ho lac de imperatore cum res sit, illa verba
abundant adde, quod deteriores Odiem exhibent νηις του στρ.M. καθ. p. 349. 12 28 8 3 Λιὰ τουτο νουν καὶ πάντας κατεστήσατε, ο ει ιμ- Mi. Quid hoc loco sibi velit πάντας κατα--σαι, non intellego; nequs magis probatur laetio codicum es. Π πολίτας aut Bahi coniectura πάντας πο-- 'ia. suspicor ei N idum ess ποι τείαν et apud Spengolium ριετρία et interpres dum Maior vult apud Lacedaemonios di re, eos tyrannidem -- suiuisso, ut res in integrum restituerentur, idemus eos civitatem vel instituta civilia doctoritas, ut aequa ossent. Constat quidem Athesis
captis viros a Li,cedaemoniis delecto sesse, qui logos scriberent et rempublieam constii uerent; f. Xenoph. hist. Gr. II. 3. 1, ibid. g 13: οι τριωκοντα επεισαν Λυσανδρον, φρουρον σφίσι συμποαξαιελθειν - δή του πονηρον εκποδων ποιησάμενοι καταστη- σαιντο ν πολιτείαν.
28쪽
ruptum ne tuo cum alii in αντον neque ciun incisio in iisην Duitati teliet, sed scribendi est σιτα, cf. p. 354 30 ο πυι ει Mut σῖτον o Λευκων Σιτος autem vel σῖτα ea intelleguntur, quas a vietum quotidianum pertinent, s. arso . S. V. σῖτος.
πεισθέντες πολλλα ει-- μι- ά -- εἰς τουτο μοντες δίκαια. mo loco non cum Boio laetio deteriorum e levi reclipienda est velut θνωσαν pro ἔπ--, quoniam apud Aminem multa alia ab usu solemni abhorrentia reperiuntur. Sed eorrigo οἴτε εἰς τουτο φερα τα δίκαια, id est, quae mihi antea avidemin quaeque iudicus malo sareo iudicaverunt, omitto nequo ad id se malo iudicatui e8se meum in confero Code Gudianus unus praebeti δ αια.
p. 358 30 42 1M: απιταμ οπογραφικὰ καλεῖται. Si pida hac est repetitio superioris loci v. 29 οποπρανὰς ὁ λ τὰ τομωτα, ideoque includenda. p. 360 24 45 η Ἀδοξοι τοῖς νη- καὶ ιὸς κολαστα πεμωσθω αλὰς ἀσθενῶς εἰρωνιν ῆ προσθέντα τι ἰ is ut Dia ον ῆάνελοντα nis ἀνελοντα ortasso excidit οξον, ut contrarium
significetur. p. 361 14 46. ) 'Aντιθε τε ι ειδε ουν τίθενται υτωc, ως εν τε τῆ παραπρεάσβείας. Hoc loco Spengelius lacunam indicavit; deesse prinii loci notionum velut oυτως avrῆ ν ἀντίθεσις τιθεταιως κτλ. Male, ut opinor nam nihil intercidit nisi αντα anto ου- τως Gesur locum insequentem V 23, tum v. 29; similem lacum invenies p. 394 30. Pluralem ἀντιθέσεις notionem ibi nec sariam so docunt tria, quas sequuntur, exemplis.
p. 363 23 49 15) Εἰ γὰρ ι Ἀντί-ιν καὶ λυσιν ἐποίει, ἀτως-εῖπεν, ἀλλὰ τη in φοβερος Φαιππος,4 ἐξ ἀδί- ηὐ-
ξ 'αι. Spengelius an lavit: malim is abesso, nisi aliud volui ἄ-- lates. Rosito hoc quidum. Scribendum enim est αγωνιστικῶς, id quod videtuus ex versu 19: ταν ζεν ουση καταστάσεως δεῖ τὰς λυσεις κατασιατικῶς ἀλλ'ου ἀγωνιστικως τεθῆναι, item V. 25 νυν δῖ καταστατικως εἰσήγαγε τὰς vσ8tς. Tum Coirigendum
puto dia νῆι in φοβερος Φίλιππος ο φοβερος, ἐπεὶ ἀδώ
29쪽
- ηυξηται Dotoriores codices, quos ut saepe Barius sequitur,pra simit -- ab undo Masse mea coniectura firmatur.
Spengelius cum Bahi dolovit Equidem mandavori ἀλλ ω μου, s. p. 367 15 ναί φησι κερδαλεα γραφεις, ἀλλ αἰσχρά. p. 376 7 69. oti εἰ λέγειν δυνάμεθα. Malim δυναμμεθα ex more psinis velut p. 333. 20 οἷον εἰ λεγοις, item p. 334 6 28 381. 2. p. 376 22 70 13 Hoc loco enumeratio partium enthymematum valdo perturbata in Ex ea ratione, qua singulas partes intercis subsequiantur, ita seri Mndum si παν θυμιαν- ίνε λι
ipse . Nimimini in eminerandispartitionis librariores,diis perturbari locos vel unum altorumve omitti inter omnes constat. p. 385. 23 83.4): μεν se ἀνάμινησις επὶ τελει εκθεσιν εχει κεφαλαμώδη των ζητηρώτων πάντων καὶ ἀνάμνησιν τω- προηγουμενων ἀποδείξεων κεφαλαιωδως καὶ των ἀνανα - ν δεμ αξυ γιγνομεων ἀνάμνησιν περιέχει τῶν ἀναγκαίων πίστεων. eorrigendum puto περιέχει των προηγουμενων τι-εων cf. . :ετεροι fida μ-ὸ τω προειρημένων - - προηγουμήνων, ita ut προειρημείτω illud interpretandi causa fuerit annotatum . καὶ των ἀοι- μαιών --ει- ἀνέμνησα, τῶν π/οηνουμένων ἀποδε ξεων. mo vocabulum, quod idom est arius usium ἔντεχ νοι, iam apud Dionysivi Halicacitassensem invenum vehi dotiae iudie. d. 0 τοι γάρ - ιετὰ τὰς μνήσεις τὰς ἀτως μονο- μανιένας σωτι τὰς προ συμμας ἀποδείξεις πολλοῖς βεβαιο λογοις - ἔστι- ομοιος τοῖς νέοις τεχνογράφοις, ἀλλὰ τὰς τῶν
30쪽
ἀντιἡίκων πίστεις αναιροῖν οἴεται δεῖν Etiam mines argume tationem artificialem ante inartificialem tractavit, ut iuninianti vim oratores cs. Volinam p. 316 n.
p. 390. 2s 91. M Uessi a puto καὶ τουτου - a --- ρι παρα--κ ἀμφοτs is δικαιών. . Vocem θεωρου- μειον Bahitis nisu mutavit in μαρον γε . eum enim haec omnis numeratio titulos modo habeat partium mus reliqui laesplurianis verbis explieenim , sequitur, ut haec quinus transposita exsuperiore quaestione p. 89 29 et p. 388 8 delenda sint laci liquis codicibus deest . 29 καὶ tum legimus θεωροῖμεν οὐκ Α
cedit, quod haec ipsa verba corrupta nobis traduntur velut i endum est;et των ἀμφοτεροι δικαμον ex pag. 388. . p. 392 22 93. 16): Παρὰ τὴν ἀξίαν δε εστι το ταυτα-άσχειν τινα, περ αντι δοκει εἶναι ηττον Hune logum corruptum, in quo quid sit απερ υτι δοκεῖ εἶναι ἡττον, non intellegitur, corrigere Barius conatus est scribendo πέμειν pro εἶναι, quod neque sententiae loci respondet et longius abest a literis traditis. Nequo magis Staneide ni αυτῶν - ἐττον mutatione satis docemur, quo sit reserendum αὐτὴν quidque sibi hoc loco velit --α, Quid
definitions iam vocabulum insponsetur. 7 Vocabulvi nemps μον medela indigin Rus oum exempla, quae subsequuntur, quid velint, respexerimus, laede probabimus, i xspectatum aliquid deflorari arius ῆττον nihil eras nisi reliquias quasdam vocabuli omniτον, cuius prior pars voce δοκεῖ proxima interiit, posterior ad lectumem probabilem
proserendam mutabatur. Unde sequitur, etiam vocabulum απερ ita interpretandum esse, ut πάσχειν suppleatur et δοκεῖ εἶναι ἀδοκητον absolute ponatur. Vox ἀδοκητος invenitur apud Apsinem p. 334 26:
ἀδοκήτου uni επῆρθαι, p. 409 23 ιδ τῆς im ς ἀδοκήτου τυχης. Sensus autem similis es p. 411. 20 καὶ ὁ μεν ον ἀπροσδυηροον κοὐ χερομι, περιπεσεῖν πλέοντα θάλατταν. p. 395 5 97. ): Cum hod toto loco agatur de damnis eo poris Hus vapulare aliter quis inteli gere possit nisi do corpore, annotatum est illud πεφ το σωμα a magistro vel lector stupido illo quidem.