장음표시 사용
161쪽
prosequar, crevit Roma semper suo studens dispendio, et dum sibi parcere non novit, domina effecta ost mundi. quantum Romano sanguine satiatus est Viriatus, aspersus est Poenus 3 omitto nolas Parthicum, aurata morte principem condempnatum, ubi avaritia quod iniusto voto quaesiverat iusta poena repperit, et eupiditas dum concupitis fruitur vivendo non vixit. novum
sateor Persarum iudicium, ut cupiditas dum ex eo quod des,dorat fieret satiata, ipsa sibi saturitas facta est poena. quid Caesar qui satigato tot triumphis succedentibus mundo, ipse tantum indefatigatus civili sanguini non pepercit, quia iam
exterum quem funderet non invenit, parvum credens si dimidio mundo regnasset, nisi etiam totum genero interiecto pervaderet. Romanum ergo imperium suo exteroque sanguine enutritum est, quia semper iniuriis aut dandis vacavit aut accipiemdia, crevitque semper alieno dampno aut guo potius detrimento.
162쪽
piam, quos longum esset recensore, Quintilianum reperimus adhue salvum et incolumem . . . roperimus praeterea libros tres primos et dimi illatum qu Arti C. Valerii Flacet argonauticon et expositiones tanquam thema quoddam super octo Ciooronis orationibus Q. Asconli Pe-dlaul eloquentissimi viri. de quibus ipse meminit Quintillanus. ΗR mea manu transer ipsi et quidem velo iter, ut ea mitterem ad Leona
163쪽
atum ad sesquisoculum desideratus. Restituit Ioa. MIoh. Moscheros h.
tem Elicios: multA dedit eooleslao suae, praesertim multos praestantes libros antiquissimis o haraeteribus soriptos; quorum adhuo aliqui in bibliotheoa maloris ooelestae repositi videntur, hi sollicet: moraui er
164쪽
bunderiδ. vel cod. Vrbinas b77: Seripsit Pogous Florentinus hune librum Constantie diebus Llii sede apostolica vacante. reperimus vero eum in biblyotheca montisterii sancti galli, quo plures libterarum studiosi perquirendorum librornm causa accessimus. ex quo plurimum utilitatis eloquontio studiis comparatum putamus, eum antea Quintilianum neque integrum neque nisi lacerum et trun-
eum plurimis locis haberemus. Hec verba ex originali Pregii
tum est in monasterio sanetl galli prope oonstantiam XX. milibus pas- 'im a l ogglo Florentino una eam parto C. Valerii Flaeel halhi εο- tini argonautioon et M mat,ilit Astrono inloon & εtalli si Arum libri. qaod sumpsimus ex exemplari poggii aua manu transoripto. Mat. l. vhi IaI. R. d. XXIII. 10
165쪽
bie uralte fandistrili, meline die Nehen si icero S pro Caecina, de lege agraria, pro Rabirio Postumo, pro Rabirio perduellionis reo, pro Roscio comoedo, in Pisonum enthieli, 'in silvis Lingo
166쪽
ssermanni Useneri ieetiones fraeeae.
I Hesiodi nomon quibus carminibus antiquitas inscripsit, ea notum est tota tot tantisque difficultatibus laboraro quaa pristini poetae consilium et sententias obscuritate involvant, ut leviores maculas quae versibus adspersae sint vix mirandum sit plerosque legentes sallere. sed non leve quod in operum v. 21 haeret vitium εἰς ἔtερον etιὶ et ε ἰδών εργοιο χατι ζων πλουοιον, ὁ σπευδει μεν ἀρωμεναι ἐδε φυτευεινοικόν τ' εἶ λnθαι ' ζηλοῖ δέ τε γειτονα γει 'τωνεις ἄφενον σπενδοντα. pauperem Hesiodus dicit, cum vicinum videat laboro divitam factum, ipsum quoque ut opes adquirat incitari. quid igitur illud εργοιο χατι ζων 3 vido quam magistri Byzantini sapiant. χ9ν ζων εργου Tgoigae illo videtur prorsus de sententia securo. magis sollicitum se Moschopulus praebet: or M'ν ενδ εος ων εὐγου, λειπόμενος, Tot τεστιν οὐδεν ἐυγαζόμενος. hocino ostverbum detorquere in contrariam sententiam 3 quid plura 3 laboris notio in illo enuntiato nisi ad divit m resorri apto nequit. it quct recte sententiam Hesiodiam is grammaticus expressit cuius in Procli sylloga hoc scholion extat: nici σιον ἰδὼν ἐκ τωνεογων nλοι T G tavria, Gnείδει καi ta τος πλουτησαι. hic participium quod ost χατίζων absolute dictum intellexit eodem modo quo v. 394
πτῶσπης ἀλλοτρι ot=ς οἴκους καi μηδεν α νίσσης. sed ex eo quod agitur umbo εργοιο sanam hanc sententiam efficere non potuit. Aliud legobat, ευγοισι Πλούηνιον, verborum traiectione sane incommoda sed ea quae una effecimo maximo videatur, ut labem locus contraheret. Multo levior altera est maeula quian Hesiodo abstergi iubeo eiusdsm earminis versu 282 Diuitigeo by Cooste
167쪽
L sotio nos Graecae. ος δέ κε μαρτυρι σι εκών ἐπι ορκον os ὁσσας
ἐπίορκον ομόσσας, aiunt, idem est atque επιο9κήσας. audio, sed nil proficio, dum dativus μαρτυρι ησι quid sibi velit, non intellego. sed ut verum dicant, cur verbum multo debilius adicitur, φεiδεσθαι periurum 3 igitur eum poeta significat qui iuro iurando adhibito testimonium salsum dicat: δες δε κε μαρτνρι οσι εκὼν ἐπi ορκον os ὁσσας -. similiter dativum rei Euripidos cum verbo composito iunxit, dbverso accusativi genere, Iphig. Taur. 735 mrchh. et V οῖν επόμνυς et οισι δ' ορκιον θεῶν;
Alia vitia sperares testimoniis sublata, qualia etiam nostra a lato his carminibus adlata sunt. quando quidem vel marmoreis titulis, testibus omni charta cortioribus, Hesiodiorum versuum memoriam antiquitas stabilivit. in monumento Acharnensi quod in Philologi vol. XII p. 566 Congius edidit tres operum versus et hemistichium v. 197 sqq. insculpta sunt. sed nil prodit quod prosit, nisi hoc unum, v. I98 φύρεσσι ea forma quam iuro suo Godoliodus IIemannus sed adhuc frustra flagitavit. nam quod
ibidem κα . . φώμεναι titulus testatur, ex suo sermonis usu
excidisso quadratario potest; quod hemistichium novi imum
v. 200 his vestigiis logitur AIA 2CC OMID hoc est Αιδως
EDνομιχ rε, qui illos versus mutuatus est ut sua adnecteret, ex suo consilio scripsit.
Ex Philodomi de pietato volumino Herculanensi p. 52 ed. Gompertzii duo nuper emerserunt eiusdem carminis versus 8 Iot 82. ne hinc quidem quicquam lucramur. quamquam quodv. 82 πημ' αιδρ ίοιν ἐσοομόνοισιν Philodemus legebat, non αλφηστῆσιν, Α. Nauckio viro summo sphilologorum Petropolitanorum comment. misceli. t. II p. 633ὶ satis dignum videbatur quod notaretur. sed ea discrepantia si minus aliundo cognita nobis est, ex Hesiodo cerιe ipso satis explicatur, cum versibus interpositis non ita multis v. 56 πῆμα και ἀνδράσιν ἐσσομέ-ν ισι scriptum sit.
II Dithyrambi Pindari ei perpulchrum Damontum Dionysius in libro utilissimo de compositions verborum c. 22 p. 152sq. Reish. servavit tis. 63 p. 300 Bergh.). in quo cum multa inpedimenta virorum doctorum sagacitato expedita sint, relicta sunt tameu, quae propteren videantur illorum acumen lusisse, quod quas optimi libri exhiberent non satis cognitum habebant. aio versus 13 - 15 qui do Baccho veris opifice sunt olus codicis ops qui inter integra exemplaria nequo in brevius contracta intingerrimus suit, quamdiu novissimo fasciculo inde a p. 194, 6 R. uoudam caruit, Laurentianum dico plutei LVIIII docimum quim Distiirso bν Corale
168쪽
ium, duobus vitiis spero liberari posse. qui hoc modo eius e dicis s. 33 perscripti sunt
τε μύντιν οὐ λανθώνει φοινικοσίων onότε οἰχωροες ωραν θάλαμοι ευόαμον επύγοισιν εαρ φντα νεκτάρεα ibi, ut ab altero enuntiato ordiar, eorrupta leguntur οιηθδ'ες δραν θάλαμοι quas vel editiones inde a principo Aldina numquam non sana suppoditarunt οἰχθεντος 'Ωρων θαλώμου. multo propius a visitate Horarum epitheton φοινικοσάων abest, pro quo in editionibus τοι νικος i.νος circumfertur. sed id Robeditus Stephanus infeliciter novavit, eum Aldus τοι νικος εανῶν edidisset, quod et antiquissimus liber Parisiensis n. 174 I si spi-tomae exempla testantur. coniuncto igitur librorum hostimonio utroque iacito emergit quod H. A. Κοchio auctore Bercti Pindaro iam reddidit φοινικοεὐων. sed nperto Horarum pudipuratarum cubiculo quid tandem fit' ver odoriserum nectareae plantae intelleguntno an audiunt, oriensno an ortum Θ mireris Berghium qui ενόδμοι' ἐπαiωπ' εαρος suspicatus vitium sum esse sentiebat, idem quanto discrimino haec ab Alcaei versu quem in auxilium vocat D. 45ῆρος ἀνθεμόεντος ἐπάιον ἐρχομένοιο
disiungerentur, non sensit. inne επαῖωσιν cum Parisino opitomatradit, sed Florentinus επείθοισιν. ain apertum esse quid Poeta seripserit 7 -o vero aio, επάγησιν : quando vor flores adsertaive emittit.
Dimellius est de prioribus verbis iudicium, εν Ἀργέα Νεμέα μάντιν nil : sic enim illa inde a R. Stephano eduntur, Aldinn eum Parisino codico et aliis εν ἀργμινεμέω. sed solieissimo acumine Berghius viam munivit, qui Nemeam prorsus alienam ab hoe loco sentiens ἐναργεα μῖν σώματ' οὐ λυνθύνει eoniecit a poeta seriptum. illud verissimo, quod ἐναογέα latore in primis voculis dixit. nec mim latero iam dixeris. si quidem epitomae codex eorum quos novi optimus Monacensis n. CCCXXVII
id ipsum exhibet. nequo minus eum recto Oxistimo μύντιι voeabulum statuisso ex πύματα corrupto malo esse confictum. Sed
Hio quam quo Berghio visum est ducunt quas intercedunt litterarum vestigia, νεμέω ut in epitoma est sive νεμέω , sivB Potius
quod Laurentianus τεμεωι τε. scilicet TEME UITEM ANT IN
m Summis novissima Antigonas Sophoclias para
169쪽
Leotio nos Grae eas dissenltatibus promiter plurimamque labem remporis iniquitate
contraxit. unum ex multis locum conclamatum qua rationis emendandus sit indicabo. domesticus nuntius v. 1278 sqq. Eurydicam sibi ipsam mortem conscivisse his verbis Creonti narrat M δέσποτ', ώς εχων τε καἰ κεκτημένος
τὰ μὲν πρὰ χειρῶν τάδε φερειν, τὰ δ' ἐν δόμηις
1280 εοικας ηκειν και ταχ' ο φεσθαι κακά 1282 γυνὴ τέθνηκε, τονδε παμμήτωρ νεκρον, δύστηνος, αρτι νεοτόμοισι πλήγμασιν. scripsi v. 1279 φέρειν pro participio cum L. Κvsoro FIM ann. f. LXVIIII p. 5 ): cui quominus adstipulatus ῆκων quoquo pro ζκειν scriberem, impedivit καi particula. Sophocles τὰ δ' ἐν δ ὀμοις κυκὰ εοικας ηκειν και τάχ' ἄφεσθαι solute dixit, cum oratione strictiore εκων τάχ' nφεoctui diesro deborol. Praeterea non unam ob causam versum frigidissimum i 281 quem Croonti libri tribuunt τι δ' ἰοτιν αδ κύκιον η κακῶν ετιeum Hellandio Meininioquo expunxi. sed etiam nunc monstrum verbi orationem dedecorat: mulier Haemonis πυμμήτωρ. nihili sunt quae explicando huic adiectivo attulerunt, neque magis satisfaciunt quas viri docti moliti sunt, veluti παμμήστωρ Μῶ-
omnino aliam viam ineundam genstima τονδε νεκρου docet, quom non tam ut otioso epitheto mulierem appellaret quam quia cum causa necis coniunctum id nomen est, poeta huic enuntiato adhibuit. latero in verbis τονδε παμμήτωρ vidotur tot δ' ἐπ' ἀμήτωι, propter hoc carissimum cadaver iam quasi demessum'. certam existimo hanc esse emendationem, licet translati nominis exempla deficiant. sed ut me fors domo ter o Latini, θεριῆειν tragici Graeci a messo ad necem transtulerunt, eodem modoti μῶν usurpari videmus, es. valchenaerii diatr. Euripid. p. 225. Sed hoc vitium consessum plerisquo erat, aliud in eadem sabula criticorum sagacitatem fugit. Tiresias mala omina Creonti enarraturus v. 1001αγνῶτ' ακοDω inquit gθόγγον ομνι θων, κακῶκλ άζοντας οι στρ01 και βεβαρβαρωμεν' ,κui σπῶντας εν χηλαῖσιν ἀλλήλονς φοναῖς εγνωκ Πτενῶν γαρ μοῖβδος οὐκ ἄ0ημος ἐν. βαρβαμοῆσθαι verbum cum hoc loco ad Graecorum barbarorum que discrimen roserri nullo modo possit, do ipso avium clamore vocibusque confusis dicatur necesse est et propriam retineat significationem quam Homerica illa βαρβαθε φωνος et ννμφη νηῖς βαρβαρέη prae so serunt. st quo tandem modo surorem su- rorisve stimulum βεβαρβαοωμενον Sophoelos dixerit 3 ni mirum nec secit nec saeero potuit, sed κλύζονιυς βεβι/ρβαρωμένα illa Diuitigeo by Cooste
170쪽
aves dixit h. e. confusa sonantes. potuit autem κακω οἴστρωxui βεβαρβαριοριενα iuncta proferre, ut esset 'voc ΘR, quales fundere malus furor solet, et confusas'.
IHI Eo o nuper A. Nauchi iis in philologorum academias Petropolitanae miseellaneis vol. II p. 636 sq. Ionia Euripidiae mordium, quod inde a Porsono criticorum quaai crux quaedam erat, pluribus incommodis quam illo in versu primo numerorum vitio laborare, et omnino ab interpolatore demonstravit invita minerva ita contaminatum esse, ut Vix posset, Poeta quod reliquisset, certa ratione rostitui. quao disputatio ut valde me iuvit, ita cuiusdam in eodem prologo loci me admonuit, in quo disiecta poetae membra una cum glossomatis male contaminata olim ipso intellexoram. proferam quod inveneram rationesque pleniua e equar, tum quin hunc aliquanto certius quam
illum locum emendari posse confido, tum quia hic facito origis nem quoque et aetatem interpolationis detectum iri spero. Igitur Morcurius quid causae sit cur Delphos accesserit expositurus, Ionis originea sic coepit enarraro v. 8)εστιν γὰρ οὐκ ασημος Ἐλλῆνων πόλις,
τῆς χρυσολόγχον Ilαλλάδος κεκλημένη:satis aperte opinor noquo quod quisquam Graccus, nedum SP elatorum Atheniensium ullus non intellegoret, his verbis urbem
Atheniensium donotavit, os. Iph. Taur. 935 Παλλώδος λεών M989 κομίσαι μ' ἄγαλμα θεῶς πόλισμ' εις Παλλάδος. sed audi
quae Mercurius iam adiciat: quae adscribam qualia praeter Urehhosfium editores omnes Hermannua Nauchius Badhamus tradunt
scilicet nune demum certos fieri spoctantium logentiumve animos nullam aliam nisi Athenas urbom a poeta dici, postquam quater idem significatum est. qua indelassa iterntione quRntae
oriantur ineptiae. pleno dici nequit, nisi quis legentium benevolentia abuti velit. eur non Ἀθηναῖοι sed γῆς ἄνακτες 'Atridoς
di euntur illas rupes μακοας nominaro γ an ut antiquissimus 0raecorum poeta diversam deum hominumquo nonnumquam adnotat loquellam emo, ita inter rogulos ot ploboculam Atticam discrimen sermonis intereodero Euripides significat 3 hoc quoque scire velim, quinam sint isti ἄνακτες. sed manifestius etiam fraudem prava nuntiati relativi arguit et consormntio et sen-imtia, quamquam obstrepentes mihi sane vidoor audire, quotquot dum ipsi mentis aciei ne intendundo obtundant parcere 3Olent, saeus in scriptoribus patiuutar excusantisxpjicant quais . sana Dissiligoti by Gorale