장음표시 사용
671쪽
644 Do Laertii Diogonia fontibus.
ut ab illo honorificis verbis doctissimo virorem adpellaretur. Grauca usus lingua, ut in excerptis comparet, librum grandis voluminis consecerati, ex multis Et variis et remotis elaboratum lectionibus, quem ipso scriptor adfirmat omni nact praescatere doctrinae. Neque tamen latinas erat expers linguae: si quidem Gellius re vera latine cum eo collocutus est, Paucis tantum admixtis floseulis de Graseis litteris decerptis. Cum viso illum
librum proxime ad OOinam collectaneorum specim accedere constet, quae Gellius Noctibus suis praesutus ut nequo iucundas nequo utilia inumbravit: nonne itus nostro hunc jibrum Putabimus ei ante oculos obversatum esse, cum titulos taliunt vinluminum congereret in praelatione. Quam post libros viginti confectos sese conscripsimo ipso confitetur. Qua consideratione eo adducimur, ut libri, cuius auctorem indagamus, nomen Do praelationia loeo, quem indicavimus, extare Suspicemur. Haoe ot talia indicia, si in uno eiusdem aetatis scriptore qua Gellius floruit, deprehenduntur, eum non solum in suspitionem vocant, sed apertissimo ut verum illius libri patrem auctoremquo convincunt. Atqui talem scriptorem tenemus: quippe qui Suida aliisque testibus πολ νμαθος κατα πῶGαν παιδει taraummam litterarum et latinarum et graecarum sibi comparaverit laudom et artis amicitias similiumque studiorum vinculis cum Gellio coniunctus sit: qui librum conscripserit omnigena doctrina resertissimum Eumque grandis voluminis: cuius nomen in illa titulorum aerio non omissum est. Haec omni R insigniter quadrant ad Favorinum Ar Elatensem ei quo librum qui παντοδαπῆ ιστορια inscribitur. Postquam indiciorum monstravimus congruentiam, res ipsa quidem consecta est. Alia tamen ratione eiusdem coniecturae
necessitatem licet assoqui; audiamus enim, quae Gellius ex illo libro sibi onotaverit. , At quae, inquit, ibi scripta erant pro Iuppiter mera miraculat Quo nomino suerit, qui primus gr-maticus adpellatus est: si quot laserint Pythagorae nobiles, quot Hippocratao: si cuius modi fuisse Homerus dicat in Vlixis domo λαι Pqν; et quam ob caussam Telemachus cubans iunctim sibi cubantem Pisistratum non manu attigerit, sed pedis ictu ocitarit; et Euryclia Telemaelium quo genero claustri incluserit; et qua propter idem mota rosam non norit, olemn ex rosa norit. Atque illud etiam scriptum suit, quae nomina fuerint sinciorum Vlixis, qui a Scylla rapti lacerati quo sunt; utrum ui ἰσω θαλάσση Vlixos orravorit κατ' ἈρίσΤαρχον an ἐνεζω κατα Κρατητα item et istic scriptum suit, qui sint apud Homorum isopsephi: et quorum ibi nominum παραστελεχ reporiatur: ot quis redeo verens sit, qui per singula vocabula singulis syllabis increscat: ac deindo qua ratione dixerit singulas Diqiti eo by Corale
672쪽
De Laortii Diogenis fontibus. 845
Pocud n in singulos annos terna parere; et ex quinqtie operi- montis, quibus Achillis clipeus munitus ost, quod factum Ox auro ΘSt, summum sit an medium; et praeterea quibuη urbibus rogionibusque vocabula iam mutata sint, quod Boeotia anto adpellata fuerit Aonia, quod Aegyptus Aeria dicta est corr. sit), quod Attico Ἀκνη, quod Corinthus Ephyre, quod Macedonia 'Hμαλ ω, quod Thessalia Αἱμονι α, quod Tyrus Sarra, quod Thracia Antes Sithonia dictast corr. dicta siti, quod Paeston
His Gellii excorpiis componamus dispersas Παντοδαπῆς ἐστυPιας partes, quas alicunde novimus. Primum Favorinum constat in hoo libro ει ρήματα consignasse, quorum plura apud Laortium sunt residua veluti VIII. 12. 47. 83. IX. 29. V. 9. III. 24. II. 1. 11. 20. cons. Steph. Byz. s. v. λλοφ. Ex hac
igitur libri parto desumpta ost primi grammatici mentio, cuius nomen prodit Clem. Alex. Stram. I. p. 133 Sylburg. Eidom libro otiam homonymorum indices insertos fuisse, proximo capito docobimus: quom ad locum resorondi sunt Pythagorae Ilippocrataequa nobiles a Gollio memorati. Νequo ab Homericarum quaestionum nugis argutiisquo abhorruit Favorinus: si quidem
serio cum Gollio disquisivisse dicitur v. Noct. Att. III. 163
cur Homerus Νeptunum virgini nuper a se compressas haec dicentem faceret: Odyss. XI. 248 ff. Huiua ζοτήματος prorsus sunt Eimilia, quas Gellius ex omnigena historia excerpsit, maximo in rebus inanibus putidisque versantia, neque ab his qua attonibus diversa, quibus Τiberius Caesar in grammaticorum colloquiis laetatus est. Cetorum cum do toto ζητημώλων Uμηρικῶν genoro tum do Gellianis exemplis quidquid effici potest, OGctum est a Lehrsio in Aristarchi stud. homer. p. 210 RA. prior. Od. Vltimo loco Gellius nonnulla ex ea libri parto Oxco sit, ubi do regionum urbiumquo nominibus eorumque mutationibus disseruit Favorinus: quem talem tractasse materi omiti omnigena historia luculentis ovincero licet tostimoniis veluti Steph. ByΣ. s. v. 2φακτηρια - ἐκαλεIro καi 22φurt. ως ωαβωρῖνος. s. v. Ωκεανός ὁ ποταμός ὁ περ χων τον γην. Φαβωρῖνος εν ταῖς παντοδαπαῖς ἱστοριιις ἡ Προοαγορευουσι δε
'Eλλο νες Ἀτλαντικὴν πέλαγος- quocum cognatam conseras quae stionem, utrum Vlixes ἐν τῆ επω θαλώσση erraverit κατ' Ἀρίσταρχον an εν τη ε ω κατὰ lisia1ητα i. o. in Oceano. Vid. Lehrsium egregie do hae ro p. 254 ff. disputantem). Deniquo
Uodum κολοφῶνα επιθῶμεν et ου παντὸς exemplum tertium Proserentes ians generis, quo solo de nostra coniectura apertissime discoptetur: quale habeas Stephani Bygantii testimonium cum Gellii incerptia conlatum:
673쪽
Do Lasthii Dioginis sontibus. Gollius: Stephanus: quod Attico Ἀκτῆ ante dicta s. v. Ἀκτή. Oi:τως ' Ἀττικῆsiti. λαλεῖτο un ὀ Ἀκταίου τινὸς
ἀνὴρ δε ἐν αὐτόχθων Mς ωαβωρῖνος in omnigena historia
scilicos cons. s. v. Ai 1αθεάται-- ωαβωρῖνος εν Παντοδα- Παῖς. s. v. Aελιδονια - ωαβωρῖνος εν ταῖς πανrοδωπti A. v. Nκεανός - Φαβωρῖνος εν ταις παντοδαπυῖς ἱστοριαις. . . s. v. 'Aλεξάνδρεια eum nota Mareosi, in dissertation cet
rum vix laudabili . . Ad Favorini omnigenam historiam o Stephani Epitomo
multo plura redire constat, quam eius nomino insignita Eunt. Iam se ratiocinatione nostra nobis licet has notas ei vindicare auctori, quas apud Favorinum extitissa a Gellio edocti sumus. Gallius: Stephanus: quod Bosotia ante appellata a. v. Βοιωτtia - εκαλε Iosuerit Aonia - δε 'Aονια.
a. v. Ῥμαλ α πόλις καi χω- ριγν, ξ νον βIακεδονια. s. v. λμονι α η Θετταλι αcin ὀ λμονος. λμων δε νιὰς μεν χλωρου τον Πελασγον πατὴρ δε Θεσσαλον κr1. Favorinus, unde haec diversa nomina exorta sint, ex nit. Cons Phot. bibl. eod. I 6I : in Favorini libris) ἡ διάφοροι ιστο- ριαι και τῶν κ ατ ὰ τ ὰ ὀν ὀμ α et α. θ ἐo εων αἰ τ ι ολογια ιμ. Nomo quidem, qui hanc argumentorum Oollectorum vim acriter perpenderit, nobiscum lacero dubitabit: attamen si quis inferiorem Gellii traxorit familiaritalom, non facito sane sibi persuaderi patietur, Gellium sale aliquid de Favorino optimo pruinceptoro acripsiaso, quale nosmet Q nostra coniectura ei imput mus. Quid, inquiet, Gelliumno putabimus speciem doctrinae Favorino mcprobrasse, cuius amplam paratamque copiam tam crebro ost expertus. At exprobravit utiqus, respondemus, idque quidem iam in prooemio. Quis enim est nisi Favorinus, qui inrigantium titulorum indico hunc in modum commemoretur Meu Diuiti Corale
674쪽
De Laortii Diogonis fontibus. 647qtii πανrοδαπῆς ἱστοριας se. titulum fecerit.. Reprehensio
viso, in quam omnes illi titulorum auctores incurrunt of mε mo Graeci, nonne etiam in Favorinum eodem tur quo in octoros cactity Itaque si Gellium somol agnovimus liboro iudicio domagi utro usum esse, quid impedit, quominus idem etiam iterum s Cissct sumamus3 Hac igitur in ro non est haerendum: immo quanta lenitatis ot urbanitato vituperationi Gellius inmisenorit laudom, sane est quod observemus. Nequo hoc solo casu motum Bat, ut Favorini nomen in utroque loco omittoretur: id quod modosto Gellii animo probo conusnit. Denique ipsum hoc dici Potest non tam Favorinum quam genua litterarum. cui se ad-GHι, reprehendi idquo a Gollio hac illius capitis inscriptions
significari, ν cui modi sint, quas speciem doctrinarum habeant sod nsquo delectent neque utilia sintα. Cum igitur Gellius omnigenam hiatoriam Favorino statim Ρroporans reddiderit, officitur nulla alia sex ea excerpta in Νωctinua nobis occurrere, nisi quae capite quod tractavimus com- prohonderit. Si tamen nonnunquam ad Favorini verba provocatur, haec aut ex sermone sumpta sunt aut ex alio eius libro: voluti X. XII. 9-Io Νam si pleriquo nobilium Graecorum et Favoxinus philosophus memoriarum veterum Exequontissimus a firmatissimo scripserunt simulacrum columbae s ligno ab Amehyta ratione quadam disciplinaquo mechanica sacrum volasso, ita orat scilicet libramentis suspensum et aura spiritus inclusa atque o ulta concitum . Licet hercle super ro tam abhorrenti a
Hno ipsa laudo, qua Favorinus momoriarum veterum e Equentissimus dicitur - cuius egrema usi divina memoria etiam
XIII. 24. 5 commemoratur - nonne aportissimo libri, undosoquentin sumpta sunt, indicatur ἀπομνημονευματα titulus 'Νoque seto eui libro illud Archytae tribuam nisi ei, quem dixi. Quod si conceditur, hac in ro ponimus huius quem descripsimus loci vim pretiumque, quod si distinctam talium ἀπομνημονεν - μάτων imaginem debemus, qualia Favorinus congessit. Tene dum enim est ipso titulo non posso diiudieari do illius libri forma, cum duo diversa ἀπομνημονενμάτων genera distinmendasin unum ad Xenophontis rationem compositum, alterum, cuius exemplum Valerii Maximi extant memorabilia. Erravit autem E. Koephius, qui primum genus a Favorino esse expressum con tendit. Quae opinio loco redarguitur, quem nosmet Favorini ἀπομνημονευμασι vindicavimus, non confirmatur testimoniis, ad
quae ipse provocavit. Voluti La. III. 25 εν δε et φ πρώτω τῶν ἀπομνομονε i μάτων Φαβωρινου φέρεται ὁ rq Μιθριδιιτος ο
675쪽
Do Laortii Diogenis fontibus. Πέρσης ανδριάντα Πλάτωνος ανεθετο εἰς τὴν ακαδημιαν κω
δ' αὐτού Κράτητος Θηβαιουὶ Φαβωρῖνος ἐν δευτέρω τῶν
ἀπομνημονευμάδων φέρει ' φοσι γὰρJ Παρακαλῶν nερι του
Remotis, quao uncis inclusimus, nonne iustam prioris generis sormam instauravimus prorsus ad illius loci imaginem a codontom, quem e Gellii libro attulimus. Huc optime quadrant, quas ex Sorent ἀπομνημονεύμασιν oxcerpsit Ioannes Stotiensis
veluti III. p. 104. Moin. Θαλην εις rὀν οὐρανὀν ὁρῶντα και ἐμπεσόντα εις τὰν βάραθρον η θεράπαινα Θρῶττα ot sta δι καια παθεῖν εφη, ος τὰ παρὰ ποσιν ἀγνοῶν τὰ ἐν Οὐρανῶ ἐσκόπει. cons. III. p. 117 'aάρκεσιλαου εκ τῶν Σεθῆνos ἀπομνημονευμάτων, undo soquentia quoquo lommata Ἀρι στωνος Θεοκριτου Καρνεύδου Λλειτομάχου Ἀριbrωνος doprompta
Iam eo disputationis ventum ost, ubi de discrimine, quod intor utrumquo Favorini librum intercedat, est dicendum. Atqui
primum constat et απομνημονεύματα et παντοδαπον εστοριαν. si summam spectas, uni eidemquo litterarum generi adscribenda esse, M ΠομνημMτικv scilicst. Voteres onim otiam conlectanen et
exeerpis, quae ex lectione sua aliquia collegerat ut peculiaria scripta inquo excerptoris uomino insignita re usebant: id quod a consuetudino nostra prorsus abhorret. Gellius autem, qui do hoc litterarum genero in praelations disserit, pro exemplo etiam libros momoriatos Masuri Sabini ot Favorini παντοδαπην loro- ριαν habot: undo ossicitur, inter huius Favorini ἀπομνημονεύ- μ τ , quorum forma prorsus eadem ost cum Sabini libris mo- morialibus, et intor παντοδαπην ἱστοριαν nullum gravius agninscendum esse formae discrimen. Quod vero ad ambitum utrius eo libri attinet, ros longo alitor se habet. Cum enim numerus απομνημονευμάτων librorum, ad quos Laertius saepe Provocat, numquam supra quintum oscendat, aperto Photii festimonio odoeti sumus omnigenam historiam ex XXIV libris esse compositam. Ex hoc autem numero tot tantasquo natae a ι turbao, ut Photii locum accuratius tractandi nocessitas imposita sit. Ροα-
quam igitur Photius Oa, quas Sopater duobus prioribus libris εκλογῶν amplexus est, breviter onarravit, tertii libri imaginem ita adumbras: Phot. bibl. cod. 161. ὁ δε τριτος λογος συλλέγεται αντWεκ τῆς *αβωρινον παντοδαπῆς ἴλης εκ τε rοὐ ν και τοῖκαι καθεξῆς πλὴν του τ μέχρι τού λ ἐν οἷς διάφοροι ἱστ Duiligod by Cooste
676쪽
Do Laertii Diogeni η fontibus. 619
rat τα ειε sti. Adnotat C. Muolloriis III p. 577. , Historia omni-gona ordino digesta orat alphabotico, ut colligitur o Photii codico 161 - - quas E Iibro octavo asseruntur, do Platone et do Pythagora sunt: adeo ut in hoc libro ad littoram In auctor
Lubentissime Sopatro largimur libertatem, quidquid lubotoxcerpondi: at si cum mellero - cons. L. Vrlichsius in Mus. Rhon. nov. XVI. p. 254, IIecherus in op. crit. Philol. V. p. 432 insoria - hunc locum ita interprotaris, ut Sopator Favorini lexi-eon ad litterarum ordinem digestum totum per omnes litteras compilasso excepta una littora T, aut Sopatrum insanioritona aut Muollorum do loci sonsentia salsum a osco. Quid enim γ Suc- consutino Sopater huic litterae I 3 Res sano ridicula. Praesertim cum nihil impediat, quominus verba Photii in prorsus aliam partem accipiamus. Accedit, quod Muollori sententias ipsa fragmenta, quae notatem tulerunt, acerrimo repugnant. Narrantur enim III. 57 ds Platono ot Pythagora nonnulla, quas Laertius e secundo παντοδαπῆς ἱστοριας libro desumpsit. Exspectantin autem, si eum Musilero facimuη, haec fuisse aut a. v. Πλάτων aut s. v.
IIvθανὀρας insoria. Quid vero 3 Secundo igitur libro Favorinusne iam ad n litteram pervenit, quam otiam in Octavo librosum tractasso alia docent fragmenta 3 Qualem hominem nobis informemus Favorinum, qui libro primo littor et usque ad V, libris soquentibus II. III, IV, V, VI, VII. VIII unam solam comploxus sit II litteram. Haec, quam inepta essent, otiam Muptlema perspexit: quaro ἐν δε περω vocabula mutavit in ἐν ὀγδόη. Vt mittamus Muellorum, do his dicendum est, qui id quidem rectissimo statuerunt librum Favorini non suisse λεξικον, sod o XXIV libris compositum, secundum classicam illam Iliadis Odysseaeque normam, quam Grammatici in Orphoi ιεοοῖς λόγοις, in Panyasidis υρακλειῶδι in libros disponendis secuti sunt. Cons. Thoophrasti κδ' ot νόμων κατῶ oro/χειον κδ'. Ea
aurem in re non minus quam Muelleriis erraverunt, quod Sopatrum fimorunt hos omnes lihros compilantem praetor eum, qui
littera I insignitus est. Iam aliam indicavi viam, qua res lacile expediretur. Considerea enim, quem locum in ordino littorarum 1 et T sibi vindieont: Λ scilicet prima est littera tertias sortet. T qu nrtae, si
sonas litteras in unam seriem coniunxerimus. Verba autem Του τι ἐχρι του Q a πλον particula pendent. Iam si haec concessisti, hanc acui po totius loci intorpretationem , libor tertius excerpincontinet o Favorini historia omnigena collecta eaquo ex XIIImo
libro et sequentibus libris desumpta, exceptis libris XIX usquo ad XXIV α. Sopatro igitur conicio nαντοδαπην ἱσrορι ην in Diuiti Cooste
677쪽
850 Dε Laertii Diogenis sontibus. quattuor τε t)χη dissectum praesto fuisso: quibus qua ratione singuli libri disportiti fuerint, m hae tabula olucebit:
I. τεῖχος Π. τευχος IV. lib. I. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 1 D. II. 12. 13.14. 15.16.17.18.
Tευχος IV. 19. 20. 21. 22.23. 24.
Tertium vero τευχος Sopater solum compilaverat i. B. Rex
tantum libros. Iam est intolloctum ampliore ambitu omnigenam historiam ah ἀπομνομονειμασι prorsus suisse diversam. Nequo deerant aliae graviores discrepantiae. Non enim I mssum concedere παντοδαπὴν ιστορι αν, quam vidimus non suisse M litisrarum o dinem digestam, omni omino caruisse ordine. Hac ipsa re quod Favorinus solam copiam sectatus, ut cum Gellio loquar alba linea in quas res cunquo incidit converrebat, ordo quidam necessario ovenit. Quisquis enim librum alliquom diligonior compilavit, rerum aequalitatem postea etiam in conlectaneis suis inveniet: si quidom in hoc libro ipso illa rprum aequalitaa inerat. Hoc videtur Favorino contigisse. Veluti quas ενθήματα ex omnigona historia excitantur, haeo sero semper ex uno ociam sumpta sunt libro. ndo cave no conligas secundum argumenta
rerum hunc librum fuisse dispositum. Immo hoc est veri simillimum omnia εὐθήματα Favorinum sumpsisse ex libro περὶ ευρημάτων, qualum scripserunt Ephorus eiusque advorsarius Heraclides. Strato, Aristodemus, Philostephanus alii. Quin Adeo statui potest, cui Favorinus inventa omnia debuerit: si quidem totum locum do Protagoras inuontis VIII. 50-54 constat ex omnigena historia esse sumptum. Vbi Τimo Phliasius et Ari midorus dialecticus Chrysippi aequalis excitantur: cons. VIII. 47 Eratosthenis tostimonium Consectarium sest, eum, cui Favorinus inventa debot, post Timonem, Eratosthenom, Artomidorum fi
ruisse. Sed haud multo post: id quod ex his verbis alici potest VIII. 54. καi I 1 ρωταγὀθας) r ὀ νυν ἐπιπολαιον γένος τωνεγιGrικῶν ἐγ νν πεν. Recentissimus vero Eristicorum videtur esse Philo, Pyrrhonis γνῶθιμος La. VIIII. 67., Carneadis magister Hieron. I. adv. Iovin. cs. Ionsius p. 120. Quibita aetatis te minis ad primo convonit Philostephanus Callimaehi dista-pulus, qui sub rogno Philopatoris s222-206) vel elim postea
librum περι εν ρομώrων scripsit os C. Musilarus III. 28. Philostephano igitur omnia inventa, quas Favorini nomine seruntur, vindicanda sunt. Vndo haustum osti quidquid d8 Primo gram-mretico, de Pythagora primo pugile VIII. 47. eodem, qui primus
athletas carnibus nutriisse dicitur VIII. 12. do Platono argumen- Dissiligis by GOos
678쪽
Do Laertii Diogonis soli tibiis.
tatione Per interrogationem introducente III. 24. do tuo Aliis in-vontoribus apud Laertium narratur. Atque etiam in ratione, qua excerpta Golliana inter sosequnntur, miligendum est, homonymorum indices, Homerica ζοτηματω, nominum mutationes non misso inter se mixta et confusa, sed R quam semper materiem uno loco collocatam sulas .Qn- ibi do Pythagoris Hippocratisque nobilibus dicta sunt, ex
homonymorum summari O d prompta sunt: communem origin omnin illae Homoricas quaestiones sibi vindicant, item nomina regionum urbiumquo mutata. Evicisse igitur nobis videmur Favorinum ex quattuor libris, ut minimum sumamus, historiam omnigonam conflasse, quorum nomina suerunt: Philostephanus
περi ευρημάτων. Περι ομωνύμων. Uμηρικα ζητήματα. Γεωγρα pol ενα. Sed etiam facta dictaque nobilium virorum non desulans s Iul. val. do rebus Alex. 1. e. 13 discimus. Iam vero idem, quod modo de omnigena historia statuimus, Oct fortasso etiam do απομνημονεύμασι ditandum y Nihil
enim isacilius ost comitu, quam nullum in eis ordinem obsorvatum osse. Liber scilicet primus do Pittaco. do Xenophane, do Empodosiis, do Socrate, do Plainno, do Demetrio Phalereo fra-di altor autem do Aristotelo et Cratera, tortius do Platono stPyhhagora: ita ut nullus temporum ordo in hac philosophorum
seri com pareat. Ne hoc quidem laetum est, ut uno loco omnia M unam personam pertinentia comprehenderentur; immo do Platons es in primo si in fortio et in quinto libro dissoritur. Neque hoc videtur spoctagae Favorinus, ut materiam suam so-cundum Rrgumenta disponerst: si quidem eum constat do Lamia Dometrii amica in primo libro narrasso, de Cleono eiusdem viripuero delicato in altero. stat igitur, ut idem eum fecisse sumamus in Memorabisti a componondis, quod in omnigena secit historia: excorpta eo ordine tacta, quo totum librum oculis animoquct perreptabat, integra deinceps in conlectanoa sua transtulit. Quos voro libros usu num it, incertiun est: nisi unum sexceperis. Ε quinto enim απομνημονευμάτων Laertius refert Halcyonem dialogum, qui Platonis nomine sortur, esse revera Leontis cuiusdam: eandomautem rem Athonasus p. 506 e narrat, qui ad Niciam Nicaeensem provocat testem. Nonne valde veri simile est, ex Nicia stiam Fayorinum hausisso: id quod optimo confirmatur conlato Laertio lII, 48. Aιαλόγους τοιν πιν φασi πρῶτον γράφαι Ζῆνωνα τον Ελεάτην. 'ogριororελης δ' εν πρώrni περi nn Orῶν ' Αλεξαμε
679쪽
652 Do Laortii Diogenis fonti ἐν us. ε1ιμέτρους τους καλουμένους -ώφρονος μι μους μη φῶμεν μιαι λήγορος και μιμήσεις η rοὐς υλε ζαμει οὐ roo Tnι ourn νς προτέροDς rora τόν ruc τῶιε Σωκρυτικῶi διειλόγων. Ensontem Favorini itorum deteximus Niciam Nicaeensem. Vnde exoritur suspitio, eius διυ δοχαῖς quidquid ad historiam philosophorum poletinet in Favorini εἰnομνημονενμασι, deberi. Vtrumquo igitur Favorini librum demonstravi sandem sere habuisso originem: o sontibus autem forma consilioquo inter se
diversia divorsam utrumquo praebuisse imaginom. In illo maior rerum aequalitas, similibus semper rebus in unum locum congestis veluti inventis ot cognominum indicibus. In hoc summa argumenti varietas nullo omnino ordins temperata hisque solis adstricta legibus, quibus talia αποιινη ιονεν ιατα solens adstringi. Quidquid onim in hoc libro extabat, eodem iuro otiam in omnigena historia extaro potorat: non vero contrarium statui do t. Volui omno indicum genus ab εἰπομνομογενμειων consilio dissidet, non ab omnigena historia. Quas discrepantias ut facile dispicias, componas, quaeso, animo Aeliani ποικι λην im θιαν ad ἀπομν μονενμάτωι formam expressam si Plinii naturalem historiam simili rations conflatam ac Favorini πανr. ἱστ. Verum enim vero, quo maxime hae do Favorino disputationes valeant, nondum opus est o licemus. Hoc quidem perso est pompicuum, si distinctis coloribus utriusque libri imaginem dopinximus, iam posse disceptari, quid huic aut illi tribuendum sit, quid non liceat. Ipsum autem Favorinum Laertio ad manus suisse aportis verbis indicatur VIII. 53. ἐγω δ'ευρον ἐν τοῖς Dπομνημασι O αβ αν ρι ν o ὁra και βο-ἔθDoε τοις θεωροIζ ὁ πέδοκλῆς ἐκ μέλι rος και αλ mrων
καi ἀδελ νον εοχε Καλλικραr Θην. Vt concodamus nosmet non diiudicare posse, uter liber titulo vnομνημάτων significetur, quoniam ot omnigena historia οι ἀπομνγονε μυτα υπομνημM-τικὰν εiδος repraesentant, nihil moror: illud teneo Laertium utrumque librum manibus trivisse. Quod constaret, si sorte eo testimonio destituti ossemus: si quidem in longa illa scriptoriam serie, qui excitati apud Laertium extant, ultimum locum sibi vindicavit Favorinus neque hanc ob caussam ex aliorum scrip 'tis in Laertii librum irrepsisse potast. Qua comidorationct magis proficimus quam ipsa illa formula εγῶ δ' εἶρον εν - in qua explicanda summa cautione nos uti iubet mischelius do Oro αOrions p. 32 ss. disputans. Mirum vero in modum in abusus esse videtur valentinus Roso p. 40 hisce verbis: quae test menta profert Diogenes non tamen illo undo et limo et indie librorum hauserit gignificans, nisi quod in universum ae alimbi scit. in scriptoro aliquo reperisse monot sημεῖς ενετυλομεν V. II, 69. ευρον V. 51. φέρονται V. 61. eadem formula usus lam Diuili eo by Gooste
680쪽
Do Laortii Diogonis fontibus. 653lom inclit VIII. 53 εγω δ' ευρον ἐν τοῖς Ουβωρι,οt, inmerito eastigatus a Brandisio Arist. I. p. 81 ; epistolan quoque philosophorum sine sonte solst inferro velut ubi rursus illud εο νον I. I 2. G3. cf. tamen T. 6α - - - P. 44. ex hoc ἀπο- ρινο o νε ρομύτων libroJ petivit fLaertiust - testamenta -α. Haec recte ses habere concedo, si domo irari possit ex uno omnino libro Omnia hausisse Laortium, unius scit cet Favorini. Omnis vero huius conclusionis vis et fundamentum destruitur, si sorte Laortius duobus vel pluribus usus ost sontibus.