장음표시 사용
101쪽
e uven. I. 3. C. e .i. t t. in aliis quatuor viri ut apud Cic. Lib. 1D-- . I 3. t. tin. C. de solvi. oe lib. debiιον. eivit. in aliis , ut Arpini , IEdiles erant. Cic. lib. famil. Ia. ρο in ι. 3 o. . I. D. Ictae. eon . in aliis veluti Lanuυii Diactator. Cic. pro Milon. Capuae autem quo primum tempore colonia facta est, Praetores vocati sunt Cic. 2. in Rull. De hisce autem fummis coloniarum municipi unaque malistratibus , illud singulare, ac notatu dignum eii. pria textis eis uti ius futile, quemadmodum ex Livii locis intelligitur. Ad magistratus municipales pertinent litaphrasis in iure nostro. Magistra-
moniarum I. IV. pr. D. de extus.
vel rerum aliarum passilia in L L.
tu in eorum , di adiimum quor uincat gradum removet , ut amita magna , i. e. avi soror I. I. β.6. ω I. iat. q. II. D de.gras. ω ad α. magna amita D mater tera ι I7. s. tiit. D. de ad min. π perie. tui. A Uunculus magnus, tus census A ntiochenae per Syriam aviae frater, patruus magnus , avi civitatis l. 15 . C. Tbeod. de ἀecura n. item magistratus civitatis ι. 3. C. Theod. de superexact. magistratus ti ordines civitatis ι. I. C.,Th. de exbib. ira mite. Inagistratum Petere in municipio t. tin. I. D. de . . tui de ambie.
gnifacere in Florent in. legitur ι. a. F. pen. D. quod vi atis clara. ita Brisson. tu parem. β. 33. Sed, ne haec forma librariis potius , quam Ii iis debeatur, veretur Hei-Deci. Est autem magniticere in pretio habere , eoque sensu legitur in I. 4. 3. s. de Q. proco . magni aestim re dicit Pauli. in I.
animi ampla quadam & splendida
Propositio e agitatio,atque demon
Noc titulo ornantur Praefecti praetorio , magistri militum , ina istri
ciliciorum , magistri inter agentes,qu.estores, Comites domesticorum . 16. C. de resam. mιπν. ι. 33. frater d. t. t. f. s. D. de s rad. ει ad n socer magnus , uXoris azus , vel mariti avus , Socrus
magna, avia uxoris meae i. 4. I. o. eud. Festus, ait magnum socerum adpellat vir uxoris suae avum et magnam socrum vir uxoris si ae aviam adpellat. Magnus dicitur imp. Antoninus in I I. D. de requiri reis. De rebus quoque dicitur , ut de caussa l. Io. D. de ratio. honor. de damno I. M. D. de iudi c. de machinatione L . D de dolo malo , &de rebus aliis passim in iure nostro . Acus , sortilegus quam
male audiat vide in i. . I. 7. C. de malo. oe matbem. ut vivus exuratur iuxta Paull. Tent v. al.
MAIE suas dicitur a magnitudine. auctore Festo . Eam uti eam honoris, & reverentiae filiam fabulatur ovidius Fass. s. v. 23. Tribuitur illa Deo I. a z. 3. 4.
mitur quoque pro summa potestate, dignitate , summove in civitate imperio , eaque tribuitur populo Romano ι. 7. I. I. O. do
102쪽
Mai fas & Imperatoribus vel principibus tribuitur. Sie maiestas augusta l. 4. C. de sti . Mi im.
Peratoria ι. I. C. de ιhesauri regia I. I. C. ut nemo priυ.
Sed L majessas dicitur Magistratuum , veluti Consulis Cic. pbia
ms in I. 8o. C. Tb. de decur. Denique, patrum tamquam familiarum principum , uti vocat Ulp. fragm. 4. I. 'tris marestas dieitur variis locis , quoa collegit Theod. Marcii. Π interpret. XII.
Maiectatis erimen definitur in I. I. D. ad L. 1M. male i. quod adversus populum c Rom. qui libera Republica pro summo imperante erat vel adversu ; securitatem eius committitur , ti Cicero monet, in hoc quoque crimen cadere , quod adversus principem, in quem populus omne suum imperium transtillit , committitur . Olim autem , ut Tacit. lib. taseribit, in iudicium majestatis hic
tantum crimina veniebant, si quis proditione exercitum, aut plebem seditionibus . denique male gesta Repub. maiestatem populi Rom. minuisset. Nec apud veteres ma testatis erimen diversum fuisse υidetur a crimine perduellionis, quod hodie ab illo subtilius secernitur, ut hoc si, cum quis animo hostili in principem, vel populum fertur. & statum se usum mam Reipublieae labefactare conatur, uἰ est in I. tili. D. ad L,iul. mai. Illud vero, quod crimen m. m. maiestatis tantum adpellant, perduellione est levius , ut quo non summa Rei p. labefaciatur, sed eius pars quaedam dumtaxat. Diversa itaque crimini utrique statuta est poena. Perduellionis poenam vide in L s. C. ad L. tui. mai. maiestatis eriminis in specie se dicti poena variat , cum ratione ipsorum de littorum , tum etiam
circumstantiarum , id crimen limitantium , ut cernere est ex I. n. in fra. D. eod. tit. Or I. 24. i. v. de paro. Zi l. de iur. mai. lib. I. c.2. g. Γ'.
Sub malis prineipibus semper a terrii ne uindicatum quidquid principibus displicebat. Qui eorum imaζinem non h bebat, aut ei non diuinos habebat honores, qui num-
trinam secum tulerat , qui non iuraverat per genium. & salutem principis . niaiestatis fiebat reus. Plura ejus lanienae exempla prodit. Tacitus , plurima rerum Christianarum scriptores, nam L ChristianL eius eriminis insimulaban-.tur. Sed hos vel Plin. in panem cap. 42. absolvit, dum ait : Loeupletabant di fiscum , & a rarium , non tam Voconiae, & Iuliae leges, quam majestatis singulare & unicum crimen eorum , qui crimine vacarent. Miu. MAIOR, M. De eo dieitur
quot antecellit & eminet: Unde major ti aequalis separamur I. q. D. de urita. sc di maiis minori oppositus intelligitur, qui viginti quinque annos implevit i. 3. V.
quam viginti annis l. I pr. D. da bon. libere. qui & maioris artatis e Te dicitur I. 13. da min. Maior natu filia I. 77. I. H. D. de Iegat. x. Et hoc sensu dicitur maior filius, & frater I. M.
vet quoque gradus , ut M,6ον avunculus, proaviae fratcr , par
103쪽
itis vel matris avunculus magnus, patruus majoν est proavi fiat et , patris vel matris proavus maynus: amita major, P oavi soror, patris
vel mitris amit 1 magna, matertera m a1ον , intor proadiae patris vel matris ma ertera inagna I. I.
ad in. patruus major I. 93. D. delegat. I. Festus , maior patruus est aviae Matruus, maior amita , aut L aviae amita , maior avunculus avi di aviae avunculus, major socer , uxoris meae proavus , maior socrus uxoris meae proavia. Major casus j. 2. Inst. mod. re eon:rah. oblig. caussa I. 33. 3. 2. D. de re tu te. cautio
Maii ν centenario in Lege Papia dicebatur libertus , qui super sestertium centum millium rem, seu patrimonium reliquerat, quam summam tamen Iustinianus , ceu supra sub articulo Centenarius stensum est , in cemum aureos commutavit I. I 6. l. 3. D. detur. patron. iunct. 3. I. Ins. desuetef. libeν t. M.tινes domus I. 38. q. q. D. de legat. 3. I. 38. f. I. D. dedam n. infect. ubi utrobique domus sunt lixbitacula : Unde diversa significatio est illa, apud Francos recepta, quibus summi rerum administri , penes quos palatii , Daulae re tae , ti totius regni cura erat, Majores domus dicebantur. De iis Car. Du-Fresne Glossar. t. sub ea voce, ut Petr. Faber
Naius delictum I. a. f. 2. D. de pue a. facinus I. r. I. 6. D.
de tabul. exbib. Majores honores La. C. quem
Maior magistratus. vid. supra masi iratus. Festus, major magi-
stratus Consul dicitur . Maiorem Consulem L. Caesar putat dici , vel eum , penes quem falces sunt, vel eum , qui prior factus sit .
Praetorem autem maiorem urba num , minores celeros . .
Major pars , ubi de votis agi tur, ea est, quae praevalet. Sic maior pars arbitrorum L I7. g. 6. I. 27. f. 3. D. de νecepi. arb. Si in tres fuerit compromissum, suf- seit duorum consensus , si praesens sit Fc tertius. Eo enim modo Invenitur maior pars , cujus arbitriciliabitur I. I . g. 6. D. eod. Sl-
militer de iudieibus in I. I 8. eod. oe I 3 ρ. D. de re iudici α dedecurionibus I. 43. C de decurai uincta l. 3. D. de detret. ab ordis fac. I. I. quod cujusq. tiniv. nom. ita quod maior pars curiae effecit. pro eo habetur , ac si omnes egerint ι. I9. D. ad munisipaI. Resertur enim ad universos , quod publice fit per majorem partem. In discessionibus quoque Senatus lixe formula usurpata: haec pars maicr esse videtur, ceu ex Senec. de vita beata lib.1. ostendit Bri G n. de formul. Quae pars malorerit, eius stabitur consilio. Liv. 2'. e 21. Major pars creditorum
in specie I. 7. D. M 'pactis pro modo, L cumulo debiti, non pro
numero perbonarum accipitur I.
S. D. eod. Quod si aequales sint in cumulo debiti, tunc plurium creditorum numerus praeferendiis est, in quo ineundo plures eruia dein pecuniae reos stipulandi pro
uno computamus ι. g. I. s. D. eod.
Maioνes etiam dicti Judaeorum Antistites. Nam majores iudaeo
scales iunguntur. Quemid modum ergo Didascatus est rabbinus, vel marister synagogae, ita per mas
sci intelli tendi laici synagosarum
104쪽
rectores S consules quos Parnosim voeant, quique ti synagogari mPatres adpellantur in Consti itione Constant iii l. 4. C. Theo . eod. De quibus vide plura apud Vitringam de isnagog. Uer. ius.
Imiores apud Romanos nominabantur parentes supra Trita vum, qui speciale nomen si In haberent ι. 4. 3. 2. D de in ius se. I. uls. g. 7. v. de grad. ω sq. Servius in 8. AEn M. ad υeg. laetique mi- mctres. Minores , ait , non diei mus , nisi quoties deficit graduum nomen , ut filius, nepos, pronepos , abnepos , tri nepos rubi isti gradus defecerunt, merito jam dicimus minores, hic maiores dicimus post patris , proavi ,
abavi , atavi vocabulum. Quamquam maioribus crestius latinὶ steros opponunt. Atque haec est vocis mala, es proprietas , quam tamen non usque adeo stricte rigideque servamus. Nam ex asteriis dentibus , supra patrem, & avum quoslibet, a quibus genus, pentemque duetimus , maiores vulgo adpellamus, ut in I. s. D. de inritates. ν elegat. Non enim haec patrem, sed ma ores ei dedisse. Et I. tin. C. Theod. de his qui vera.
erat. quae est l. a. pr. C. eod. ot.
ubi pro mais una vocabulo aυorum reposuit Tribonianus. Maiores alias generaliter adpellantur omnes, qui ante nos fuerunt, vel ante aliquot secula, licet nullo nobis sanguinis vinculos ni devincti. Sic in ι. 1 o. D. deIegib. Non omnium, quae a maioribus constituta sunt, ratio reddi
potest , A alibi passim Cie. Philip.
s. c. a. His enim majores nostri,
qui ob rem publicam mortem obierant , pro brevi vita diuturnam memoriam reddiderunt. Idem a- Iibi passim . Hisque opponuntur Posteri, ut Senec. Id. I. de benes
Hoc majores nostri questi sunt,
hoe nos querimur , hoe posteri
nostri querentur , eversos esse S res , regnare nequitiam. Μοra ma-i rum puniri I. q. pr. D. ad L. pomip. de pareteid. Sueta in Neron. c. 49. se hostem a senatu iudicatum , A quaerit, ut puniaturinore maiorum , interrogavitque ,
quale id esset genus poenae t Et
cum corriperisset , nudi hom niscervicem inseri fureae , cordas viringis ad necem caedi. cat. MAIORI NA pecunia, de qua I. q. C. Theod. de fata. men. I. I. si quis pecvn. confaυ. I. ult. D.
eod. tit. Qualis ea sit , disquiriant
tit. Σ. R extra Com. tit. 8. c. I.
Eam in pluribus eonsistere stribit Andr. e. se pluribas , de praebendo In quibus spectetur, indicat latius
quoddaira sitis patet ex I. I. C.
Suidas scribit a malo mense fictum vocabulum , quod cives R m. certo eius mensis die Ostiam , maritimam urbem se conferentes ludibundi oppugnarent, seseque in aquas marinas dejicerent Mirum equidem, nullam ejus ludi in GVidii fastis mentionem , & Arcadium Honoriumque Ilipp. non se civibus Rom. sed provincialibus, elys ludi licentiam reddere scripsisse .
ad dict. tia. Libanii & Juliani apostatae testimoniis recte demonstrat, ipsos paganos hanc sollemnitatem tamquam pessimam damnasse . Intermixtae enim maribus feminae promistiae natabant in aquis, nihilque flagitii praetermicis G a te
105쪽
lebant. Majumam dero nobilem Gazaeorum portum dici apud Nicephorum lib. 3. c. 33. lib. I O. e. 4e Iib. I a. e. s. observavit Hotio m. sed cum Citristianam religionem receptis et, Const ni iam ab Imp. Constantino ex fili ipsus nomine adpellatum eme . Enimundus Bonesidius malumam syriacum vocabulum esse credidita iuvim , quod quam significat. Gareos enim in Syria collocari , R portum illum Naiuinam apud Geomn. lib. a. e. I. adpellari. De ca testivitate . quam a Syris ad alios provinciales transiisse suspicari licet, vide Bart. Earrien
M in I. II. pr. D. de injur. S COIIar. IV. Mot oe Rom. sit. a. . s. est gena, uel maxil-Ia . ab hac voce dicta in , fuga syllabas , quam consuetudo elegans Iatini sermonis submovit, auctor
est Cieero in oratore e. I. Plin. lib. I x. . e. 37. Infra o ulos , ait,
malae, homini tantum , quos pristi nas vocabant. MALARATHRUM vel Μa-
Iobatbrum quod inter species aduectigal pertinentes numeratur in I. uls. 3.7. D. de public. π υι-ctiIaI. quod di solum indum vocatur. Dioscorid. Iib. I. e. o.
folium id esse sui genei s scribit, quod Indicae gignunt paludes Rc.
vide Plin. lib. II. e. 26. lib. I q. r. 25. ω Iib. 23. e. o. Horatius lib. a. od. 7. nitentes, Rit , malabathro syrio capillos. Inde m
Iabathrati qui malabathri oleo delibuti sunt apud Sidon. 6 pollin.
ib. 8. esti'. 3. Guarchias ab Orto malabat brum in procera arbore procul ab aquis nasci seribit mali medicae folio simile , anquiliuς tamen , per extrςmum colore viridi, - -
iribus per longitudinem exeurrentibus costis c qua nota facile dignoscitur odoratum cariophyllos
redolens , quodam modo, non tam vehementis odoris ut nardus , lamacis, neque tam subtilis aut acuti, ut est eanella: De malabathro accuratissime egit Isaac. VOLsius ad Pompn. Mel. lib. 3. e. 7. erudite quoque Claud. Salmas ad SHiu. p.733. MALE adverbium denotat quis perperam fieri . Sic minor male eon spinsit pecuniam t. 32. D. de minor. Prodigi qui male dissipant hona. Ut n. fragm. a. g. 3. Fi in m quem male pater contra pietasem adfieiebat ι. ult. D. si quis a pae. manum. Nisi me Fronto , pater vester, male accepti set I. ult. 3. I. de dol. except. Judex si mala absolvit, i. e. inique vel non ex iure I. 18. D. de eoudict. in eb. Male conceptum instrumentum I. 8. D. de flatu hom. male dicetur, i. e. non ex ratione I. I. g. υIt ' D. tibi pupit. ediae. Si degustando male probavit vinum I. I s. D. de petie. ετ eom. rei vend. Hoc adverbium iungitur aliquando nomini , ut vile stat res , aut persona tanquam nomine ea indigna. Sic male bomines , male matrem veteres di-Xe e , de quorum verborum significatione Casp. Barth. at scrip α
trarius hele a Brissonio notatus non lἐetitur in I. 2. D. dere 'ud. sed ex malo eontractu ρο delicto
Maia in specie est non eKfide vel ossicio. Ut cum tuto res mala gerore, vel versari dicuntur in ι. 3. b. I. ω I. 7. D. da δείριεῖ. tui. I. I. I. 7. de Q.
praef. urb. Mare parum caute, non tuto et quo sensu male accipere venit ita
106쪽
tur eum tutoribu, ι.4. D. de evi B. male contracta nomina Lo. D. de nemin. er petae. rvt. male credita pecunia I. Io. I. p.
heccium adnotat. e. II. m. I. Theyatir. jur. male agere vel ma
Ie petere ita est accipiendum , ut eo quis ineideret in poenam plus petitionis, remque consi Ne ret , iuxta formam veterum judiciorum ἰ a quo disserebat nihil agere. , quod alias extra id peri
M iis pro non bonis conditionibus. Sic si male emtar aedes. Plaut. Musteli. aes. 3. fc. a. male conci late in Ter. Eunuch. Oct. D. . innatus interpretatur male emite, additque , male, magnosiga ficat. Sie etiam male vender te est .i i pretio vendere I. 3. D. ad
his quae tit indisis. I. 1 3. 9. qq. D. de injur. Aliud esse accusire Cicero pio M. Coelio e. 3. tradit, additque , accusatio crimen desiderat, rem ut definiat, hocvj 'em ut notet, argumento probet , teste eonfirmet . Maledictio autem
nihil habet propositi praeter contumeliam , quae si petulantius jactatur, convicium, Si facetius , Urbanitas nominatur vide s Vlvium
demum in convicium transit, cum in coetu Zc cum vocifemtione di-elum est l. II. g. II. D. de να- sur. Institutio heredis cum male. dicto valet I. 48. ζ. I . D. Ex he-νω. inss. non autem, 'si quis heia
redim non designet, nisi eo quod
eontumeliae causa solet addi l. s.f. 8. eod. xit.
MALEFICIATU s. quis sit disces ex tit. de frigid 9 malescias. extra. ti ex Dinma Hostens.
MALEFIct M dicitur, quidquid improhe admissum est, alias delictum . Ita ex maleficio oblitari, A quasi ex maleficio te
neri I. I. I. I. a. q. a. oe ult.
D. de O. o A. pr. Inssit. da ob g. quae quasi ex delicto. Si
res non ex maleficio veniat, sed ex contractu Ieg. 58. ρν. D. da ud. in maleficio rati habitio mandato aequiparatur e. sicut. tir. δεSιmon. Er cap. sectit dignum de homicid.
que illicitis artibus. Ita male infici ornm labe pollutus I. tili. C. de males S matbem. Eodem modo malascii crimen aecipiendum in I. 4. G d. ThesI.: de in itiQ. erim. Et ita haruspicinam nulluin cum maleficiorum caussis consortium habere censent Imperatores valentinianus, Valens, ti Gratianus in I. 9. C. Tis. de malef. smathem. de qua constitutione vide in verbo haruspicina. M A L E F I cu s in genere qui damnum infert & nocet. Sed maleficorum nomen iam inde a Con stamini M. temporibus ob facinorum maenitudinem illis vin- . to impositum , qui magicis artibus exitium homi uibus inferrent, ceu adparet ex I. . C. de malefs matbem. I. 7. eod. item l. 6. o. Tbeod. eod. tit. Lactantius Lib. 2. aeivin. ins. e. I7. de dae-naonibus agens : Ut eos, ait, ma- .gi , R ii , quos maleficos vul- gus adpellat , quum artes suas exsecrabiles exercerent. B. Hieronymus ad Dan. ,. Maleficos ait esse , qui sanguine utuntur tiuictimis , & saepe eorpora mo tuorum contingunti vide Cratia.
107쪽
num in ean me mirum 26. Ovaest. I. qui verba refert Augustini daGυit. Dei. Huc pertinent sequentiar. In mortuos veneficus , sive malefieus I. R. Cod. Thevi. eod. tit. 8c verba haec Irripp. Gratiani , Ualent in ani, L. Theodosii in I. 6. cod. Tbeod. de .induls.erim. Qui noxiis qua sita graminibus , R diris immurmurata secreιis , inenti Vc corporis venς-na compotuit. Et ira maleficos
MALiGNE, seti mala mente. Non maligne accio endum ι. 26.
q. 2. D. de F . O. Si mali ehoe stela DI. 43. Dι de recepi. arb maestne circa sanguinem suum inFerentes iudi um I. 4. D.
de Di os tin. Si quid maligne in
terrogasse compererit ι. 6. f..uIι. D. de e sd. eabib. reor. MALIGNITAs I. I. β. tiis. C. de pacZ. tonυ. sine aliqua m3- lignitκtis interpretatione l. 8. C. Th. de bena proso, MALIGMos. Dasigno animo I. 7. β 8. D. do adquiri v. omitt. be v. maligna suspicio t. a. D. tibi pupi I. educar. υ. mo . M A A l Σ T A i. e. maxime adsentientis est I. g. D. M Iegat. 3. MALIT As i. e. malum Lo. D. quod met. ea I eodem modo, ut bonitas distamus. Exeerptae vetere glossario malilas καin rix.
Nihil ergo, ait Hei nece . heic mutandum videtur , nec audiendi
qui in die a leae rescribendum
MALIT IA. Cic. de nat. Deor. 3. e. 3 α. Uerlata, ac fallax noeendi ratio est. eui simplicitas oppo-
iatili I. 3. D. de dol. mat. Inde Cicero ibid. formulam de dolo
malo a C. Aquillio repertam everriculum omnium malitimum adpellat, Illam araeci κακιαν adpellant Cie. q. Tusci c. LI. Malitia fide tuisoris I. II. D. 6uod met. GPIAM A L I v I o s v, a. e. dolose,
eallide . insidiose , fraudulenter
apud Cic. 45 3. 3 o. , Malitiose edere, R do:o malo idem valent I. 8. D. δe edend. Malitiose in pignore versatur I. 9. D. de pi
MALITIOSUS 4 a, um fallax . Calumniosa est, malitiosa interpretatio. iuris , ait Cic. est I. Io. Malitiosa litium semina comprimere I. I. C. N. de Epia D. judic. , a MALLEATUS, Q. um, mati leo lusum. Malleati libri ι. I a. f. I. D. de legat. 3. Sic re crudum, sed non malleatum spar Ium dixit columest. 2. c. MALLEυs fabri l. a. I. I. D. ad L. Rhod. de ρas . MALO. magis volo verbum
de iis , quorum electici libera est, usurpari solitum I. vIr. g. sn.
D. de novi opeν. nune. L pera. de pollieit. Et ei aliquando intendendi adverbia adduntur, ut m gis malle L sa. g. Lo. D. pro fori Maluit potius I. 33. D. do mori. ςaus don.
MLLOM substantive sumitur pro damno , incommodo. detriis mento. Ita de duobus malis minus eligi oportet Rubr. e. 7. nstra solum Caus. 22. σου. 4. Malo ali- eui esse, seu nocere , apud -- Pol. 7. γἀ 3. εc Cie. Art. 14. i,. omne malum nascens facile opprimitur , inveteratum fit plerumque robustitis. Cic. in phalist. M Atius est arbor navis fixa , in altumdi recto porrecti, cui
108쪽
annectim tur vela, di senes eum e
t illis, inde dictus quod sit mirarmati fructus summitate. vel quod cingatur quasi qu bu Gadita
malis , quorum volubilitate levantur vela. De eo fit mentio in I. s. β. υIt. ι. 6. D. de L. RFod. de ras . R in I. 2 1. D de V S. ubi pro navis p rte babetur malus, quia plerumque nave; sine malo inutiles essent ἰ cum contra sine artemone esse p'llunt, hie pro navis parte non habetur. MALUS, a , unx , est imp bus. Sic malo animo l. 3. I. X. D. ad L. Corn. de sies . Vala cons ientia ι. I i. 3 I. D. dr his pii not. in lam. Mala fides l. h. g.
C. de fide inseri Mali homines
I. 3. Ieg. I9. D. de U. praesid. Malam litem persequi ι. 6. C. de adpelI. Mali mores I. O . f. 4. de ae ihi. ediis. Mala rati piae I. 3. C. de re Γιd. In eo malus est s vus , quod de conditi φne sua dissimulat l. q. D. qui . ad ιμιrt. proclam. MaIus pro damnoso , sic ma Iunx consi: um t. 26. D. de injur. I. 96. D. de foliat. Mala emtro apiid Plin. Iij. L. Epis. 24. i. e. iniquo & immenso pretio sacra Maius emtor Cie. tib V ad Amrie. Epi'. 8. ea non idoneus . Malum meritum L 2. D. de his quae in testam del.
Ietho periturus I,' D. de extra. crim. quemadmodum male
mori Plin. dixit a. Epid. I 6. Mala manso, ad quam servi quaestionis habent' caussa adligari , tiextendi solebant, de qua Ulpia
ner. Disse. lib. a. e. I. qua ma- Iam mensione in Iautumias interis
pretatur , quod Hei neccio non arridet, ob formam loqu'ndi aumalam mansionem exten,i ia d. I. I. usurpatam .
Malum etiam dicitur mat eum, sive quidquid aptum ad artes ma
picas. Sic malae. artes in I. 6. C. de malef. s matbem. l. s. C. Theod. e d. iit. Et in XII. Tab. malum carmen est incantatio. Latiori tamen sensu mala artes sum uotur in I. I. 3. tili. des. νυ..eorrupς. ti pro mala seup aepost tra ratione apud , Amis
In an. Marcell. lib. 28. in Iibello rei bellicte, qui Mariani Notitiae subii itur.
tum ex cylindris triginya quat lor, A tympanis margaritis triginta quatuor I. 38. I . ult. D. da
bus minanto ι. I. 8. D. de aqua quotid. oe in s. Hinc manet- Iis laus, . i. e. perennis apud Fest. M A N C E ait Festus, dicitur, qui quid a populo emit, eundueitue , quia manu sublata significat . se auctorem emtionis esse , qui idem Praes dieitur , quia tam debet praestare populo , quod promisit , quam is, qui pro eo P tars factuς est. At. Ascon. Paed. in Di Dinae. ait . Manet pes sunt publicanorum principes , Romani homines , qui quaestus sileaiolia, si decumas redimunt, decumani adpellantur , si portum , aut pascua publica , portitores aut pascuarii , quorum ratio seri tu a dicitur. Hi omnes exigenda a seriis suo periculo exigunt , iarei publieae reprae sentant , provi, dentes etiam in illa redemptione commolia suis . Dicuntus ti hi, qui quinto quoque anno a Censoribus publica , i. e. populi vectigalia redimebant , hi vero si vectigales 3gros, ut decumani, redi mebant , eos postea eo lonis Riuratoribus elotabant. P in ianus I. I 3. D. Iocari, ait : Qui fide-
109쪽
iussor extiterit apud Mancipem Cicero in top. mancipio dare , et pro Colono publieorum praedim mancipationis adhibita selennitarum, quae manceps ei colono lo- te rei dominium transferre. Itaeavit, Reipublicae non tenetur. familiam mancipare Ulp. νUMLCiceroni Verrin. 4. publican rix. 2 o. f. I 3. Res mobiles norarum principes similiter dicuntur nisi praesentes mancipari possunt
Mancipes. 'Ulp. veg. tir. I9. I. 6. Si Pr Mancipes etiam conductores prium est quod quis libra merca- aliarum rerum esse notat Heine . tur L aere : Quaedam , si eredis ut Mancipes balnearum , in mar- consultis , mancipat usus . Horis more apud Reines CIHI I. In- a. Epist. 2. Etenim jure ei vilifrip. I 2 o. offici natum aerariarum usit, i. e. possessione , res eapi . Class. II. infer. 3o. Mancipes por- i. e. earum dominium adquiriro cursus ciabularii I. 26. Cod. constat. Deinde, signifieatu trans- Theod. de curs pu-ι. cursus pu- lato, verbum illud aliis applicaturhlici I. 24. I. 34. t. 36. c. γδ. negotiis, in quibus mancipatio nixead. rit. hos per quinquennium ritus non adhibetur, qui sensim
eo munere lansfos ostendunt ι. exolevit. Sic Clericorum consor- 6. I. 2. C. TMad. eos. Man- tio se mancipare t. I 63. C. Tθ. Oper mutationum apud Cassio. . de detur. Curiae mancipatus I. Iar. 4. ωρ. 7. qui veredorum 3I. 39. 124. eod. curiarum sun- equorumque ad celeritaΤem com- etionibus L Ix s. eod. honoribus mutari solitorum curam herebant, I. 46. eod. obsequio I. 26. Cod ite quibus Zeno sentire videtur Theod. de epist. otio I. . ccd. . in I. 18. C. de cyrs pubi. Man- Th. de se mitit. Tandem manet-eipes etiam conducto es salinarum pari pro adfici , ut mancipari interpretantur Imperatores ι. II. pramio ι um. C. Th. de his qtii C. de veri Q. Mancipes , qui se deser. capitali supplicio ι. 8. C. thermarum esthibitionem Romae Tb. de defert. curabant , etiam salivas condu- MANCI τro, inquit Ulchas habuisse , indicat I. un. C. planus veg. et . I9. 3. 3. q. pro-Th. de mantiρ. re m. Mancires pria species alienationis est , Resalinarum pro municipes apud rerum mancipi , eaque fit certis Symmach. lib. I. episΔ3. legen- verbis libri pende . R qu nque te- dum observat Brisson. Ribus praesentibus. Mancipatio Io- Mane es viarum Tacit. annal. eum habet inter cives Romanos, 3. e. 3 a. quos Siculus Flacc. de R I atinos colonarios, Latinosquerend. aoν. redemptores dicit. Prae- Junianos , eosque peregrinos , quieterea Mancipes c μαγκισες bus commercium datum est. Ter Romae adpellatos , qui praeerant illa intercedebat in emancipatio-
domibus, in quibus ' panis civibus nibus liberorum , de quibus vidistribuendus pinsebatur , ait So- de in verbo emancipetis . Erat crat. hiss..eeel. I. e. 8. adde Henr. quoque familiae mancipario in te- vales in adnot. ad hune locum. Em stamento, quod per res lit libramque sensu verbum hoc accipitur fit. Ulpian. R g. rit. ao. f. N. in I. I. C. de stum. tirb. Cons. I. ait e Hodie sodum in usu est te a. l. ti It. C. Theod. cod. tiri ι. stamentum , quod per aes & li- ω n. de pictorib. in qua tamen bram fit, i. e. per mancipatio-
manet piis vulgo vitiose pro man- nem imaginariam, in quo testa-cipibus legitur . mento libri pens adhibetur, &m L M s i p A R P , vel ut ait familiae emtor, A non minus quamia quin
110쪽
quinque testes , eum quibus te nauienti fastio est. Idem memorit Justinianus imp. 3. I. rus. Ee tviam. & Gell. lib. I D e. 27. Adhibitus quoque fuit ritus manisci pationis in donationibus , quo spectat mancipationis solemnitas, quam dicit I. 4. l. s. c. H.
de donat. ubi confirmat Constantinus constitutionem Antonini Pii, qua' in donationibus inter parentes , ti liberos , neque mancipatione, neque traditione opus esset. Erat autem haec mancipatio , quam donationibus rerum mancipi accedere oportebat, ex eapite temtio Legis Cineiae de dcinis, L muneribus , ceu hie observat Hei-
nece. post Frid. Brum mer. Commen . ad Ieg. Cine. e. f3. p. 19 I. G seo. edit. Paris. ω e. I 4. p. I. 7. sediti. ubi hic ritus eleganter illustratur ex veteribus inscript . Uide R Cujac. lib. Io. obserυ. e. 37. R Ob. Giphan. ad ι. υIt. C. de donation. Plura vide in voce mancipitiis , verbis Maneipio
MANClPATus , us, substantive, pro functione & mune- Te , quo mancipes fungebantur
MAMCIpt res des nit Boeth. ad Ge. Top. e. 5. Omnes, inquit ille , res , quae abalienari Possunt , i. e. quae a nostro ad alterius transire dominium possunt, mancipi dirue sunt. M'ncipi res veteres adpellabant, quae ita abalienabantur , ut ea φba- Iienatio per quamdam nexus 'ieret sollemnitatem. Sed addendum fuit vel in iure cessione. Cicero enim dicto loco ait , Abalienatio est eius rei,' quae mancipi est, aut traditio alteri nem , aut in
Iure cellio. In universum rerum
mancipi, 2 nee ni ancipi cmoti
tanti tenebris obvolutum est , ut in eo eruendo multum relinctum videatur eruditorum indu striae, quamvis, iam pleraque eX- penderit Corn. van- Bynke h. opusculo de reb. mancipi, A nec mancipi. Mancipι res enumerat
Ulp. tit. I9. g. I. praedia '. in Italico solo, tam rustis qua lis est fundus , quam urbana, qualis est domus, item iura praediorum rusticorum , velut vix, iter, actus, & aqvieductus. Item servi, Et quadrupedes , quae dorso,ti collo domantur, velut boves, muli , equi, asini. caeterae v c mancipi sunt. Lle hanti, k Cameli , quamvis collo dorsove do- mentur , nee mancipi sunt, quia beniarum numero suo t. Ceterumini praedia in Italico solo inant ires erant , ita provincialia ante Justinia mim npe mancipi habebantur. Nam cum tributaria ea essent, vel stipendaria , non poterant mancipio a provincialibus dari. Usus dumtaxat, A fructus seu χρ πις eorum ad provinciales pertinebat, mancipium, & proinprietas populi Romani erat . MANCipiust interdum ero abalienatione , dominiique ex iure Quiritario per mancipationis sollemnitatem facta translatione
usurpatur. Pauli. in eoIIat. IV. Mosaie. oe R. tit. 16. f. 3. Post mortem patris , ait, natus , vel ab hostibus reuersus, aut ex primo secundove mancipio n anumissus. Cic. de har p. 1eisons. c. I.
Multae sunt , ait , domus iure mancipii , x iure nexus . Hinc
mancipii lex apud Cic. de prax. i. c. 4'. D Varron. de ling. lat. I. Et mancipio dare, λ accipere Cic. Top. Finge mancipio aliquem
dedisse id , quo mancipio dari
non potest. Tacit. annal. lib. I. c. 67. Servos quoque Silani actor publieus manripio acceperat. Plaut. v. q. a. 9. di in Persa. 4.