Henrici Meibomii Ad Saxoniæ inferioris imprimis historiam introductio in qua ultima notitia ad nostra usque tempora breviter ejus historia delineatur, ..

발행: 1686년

분량: 49페이지

출처: archive.org

분류: 역사 & 지리

21쪽

dem auspiciis, Marchionum vero ejus Ducumque virtuti, pleraque debentur Minter hos Hermania Duci, Billingit filio, cujus abneptis ulmidis, Henrici

Nigri Ducis avariae uxor, omnitam Ducum nostro rum , ab illo Henrico recta linea masculina descendentium', magna Mater est illius enim Ducis Hermanni

industriam, oppretasque ab eo Stavos, latrans ibim coactos, memorat saepius laudatus illabis . Et hinc jam ad Ducum nostrorum Progenitores, Lineae masculinae , progredi , illorumque res contra infideles glorios gestas exponere possem , nisi verbulo aliquid dicendum esset de Lot hario Saxone Imperato. re, cujus filia Gertrudis Henrici Leonis ex Henrico Superbo mater est Nondum tum lavi nomen Christo

dederant, sed de hominibi Christianu hostias mactabant, Psiliorum n trine Deos suos desectari jactabant, ut loch ., quitur Helmoldus Hos mascula virtute compescuit Slav. i. Lotharius M A. C. iis . castrum Sigeberg, de quo mul- ta idem Helviolos, extruxit, pr persecutione pagano-

uni in christianos, ut habent ipsa Diplomatis Caesarei

verba.

Tandem igitur ad illos Principes, a quibus, nusquam intercisa gentilitate Duces nostri descendunt, mea delabitur oratio, insimul ad ipsos Turcos. Postquam enim Imperii Romani provinciae diu per Saracenos gravisti me fuerant amictae, Turci insuper ex Schythia advenientes, Asiam imprimis, crudelissimis invasionibus lacerarunt, Saracenorumque Calipharum discordiis in suam utilitatem conversis, imperium suum firmare coeperunt. Cum autem illi Christianis in Oriente graviores quoque ipsis Saracenis essent, omnibus -

22쪽

busque uncti nominis populis extremum excidium minarentur, Occupata Terra Sanicta, seu Promissionis. ut vocatur, la Hierosolyma, nunc li Sarracenis, nil nCRTurcis, mox iterum ab illis possessa Expeditio seu Bellum Sacrum in Concilio Claromontano anno feta XI. nonagesimo quarto decretum est, annitente imprimis Urbano Pontifice Maximo, ejus nominis secundo,

plurimis Europae Principibus cruce signatis, ita centis millibus hominum simul euntibus, ut ipse occidens migrare in orientem videretur. Equidem vulgo haec expeditio , quicquid per eam actum , Gallis tribui tur, extantque hodie Historie belli illius, in unum volumen collectae, quibus Editor, vir amplissimus, Jacobus Bo arsius, ad exemplum Guiberti Abbatis, titulum dedit Gesta dei per Francos; nec negari potest, in regno Francorum hujus Expeditionis captum consilium, plurimosque ex illo Regno Principes militesque simul abiisse id tamen nihilominus constat, ex Ralis, Hispanis, Anesis , anis,la omni pene Germaniae

parte, imprimis Alemannia seu Suevia, Bavaria, Saxonia, de Lotharingia, seu Belgica Germania, quae tam tota ditionis Imperii erat, non Pauco quoque, qua primi, qua medii ordinis, ex plebe, interfuissse. Ipsum Go- tefridum mullionis ducem, primum in ordine militiae ducum, quamvis origine Prancta esset, Principem tarne imperii fuisse, M idcirco scio Cnitatis Ducem Teutonicum recte, Roberto Monacho nominari, jam tum ostendit Reinerus eineccius, in Appendice ad Chron.

Hierosolymit Anonymi seu potius Albertc, Canonicia Custodis Aquensis Ecclesiae, cujus illud est e post Rei- neccium observavit Damid Hoescbelius v. CL.)ad tibis.

23쪽

e. r. quamvis ofefridum in illa expeditione Legatum

Caesaris egisse, M idcirco auctoritatem ejus in exercitu praecipuam fuisse, bellumque ipsum ad Imperii Romani dignitatem pertinuisse, non usquequaque mihi persuadeat, vir alias doctissimus,4 aeternum historiae in hac cademia, ordinisque sui decus. Paullo ante ex talia ventin AZo, Marchio Ai estinus, unietam etficam uxorem duxerat,i cum illa

amplum patrimonium acceperat, ex eoque natus WELFUS IV. cognomento Robustus, ab Henrico IV.

Caesare successionem in elfi I invunculi sui Ducatum Bavaricum impetraverat, princeps acer bello, la magnanimus. Hunc sine dubio etiam gloria stimulavit,

ii militiae sacrae nomen daret; cur tamen non statim cum Bullioneo aliisque verit, causa me latet. Post. quam vero, non uno loco Christiani virtutis suae tropaea,

multis urbibus captis, Winter eas ipsa Hierosolyma, erexerant, mortuo jam Otefrido Bullioneo, ipse quo. que anno sec. XII primo itineri se accinxit. De qua expeditione merentur audiri verba Conradi a Licht/nouadan. iiei Abbatis Urie ensis Moxprofecto populosata quae peno prior po se numero duntaxat aequari, subsequitur quae, post auditas ultra stem re Hierosolymae prospere gestas, residuis totius occidentis gentibus, maxime ab his, quorum prius motis imo me di dentia, inopia mel imbeciliitas, obstiterant, denuo parabatur, primum ab Episcopis δε diolanensi, Papiensi, caeterv Longobardorum vulti ad quinquaginta milita signatis, deinde a diversarum promin-riarum Teutonicu: postremo ab Aquitanicu, quibus ilhelmus Pictamiensis praeerat, praeter mulgus, ad xxx milita loricatis. Cum hoc ithelmo, qui erat de sanguine

24쪽

illa

tuo quamau

guine Henrici III. Imp. se sociavit suaque illi auxilia attulit Velphus Dux pluresque alii ex avaria, Archiepiscopus Salisburgensis, Passaviensis , alisbonensis, aliique, nec non Ita, Princeps Austriaca Leopoliti Austri mater, quos memorat mentium casti is seiunxerunt Christianis itinere per Bulgariam instituto. 'I p. asNon favit tamen fortuna conatibus tantis, exercitUS i Uegravissime attritus est Alexit Imp. fraudibus, quod pluribus exponit modo dictus Abbas Urspergensis. Statim quidem inter initia a Duce Bulgarorum transitu ad Adrianopolim prohibiti sunt, sed ipso Duce capto, visibi viam fecerunt, Brachioque maris . Georgii , seu Mari Propontico superato, in Asiam trajecerunt, Sanon paucis praeliis urbiumque expugnationibus, Phini- mini &: Salamiae, hostes ulti sint flat, consumptis ex longo itinere necessariis vitae, cum inedia crati non minus, quam cum hostibus pugnantes, amissis jumen. ris, fuga foedam mortem aut tristi si imam servitutem tedimere coacti sunt. Et vix ipse Velis, Principis cultu abjecto, plebeja veste effugere potUit, toto exercitiquaqua versum disperso. nvenit quidem iterum eliscum aliis Principibus Antiochiae, de re commUni comsultaturi, quidam etiam Tortosam Urbem expugnarunt, elis tamen voti reus, Hierosolymam religionis causa ad it sepulcrumque Dominicum vidit, unde Patriam repetiturus in insula Cypro obiit, Paphi sepultus, quamvis deinde haeredes corpus effossiim in Bava viam it ortium detulerint, te in caenobio ein spergensi honorificentius reposuerint, e narrant Bavari ido insignes Historici, Job Aetinentim si ob Aldfret M i. v. xuit sane Princeps magnus, Minter primos he LUB a roes

25쪽

roes numerandus, quam vis infelici hac expeditione fortitudinem magis octendem, quam gloriam indere- portarit, involutus eadem, qua maximi Europa Principes calamitate, qui 1 illis sacris expeditionibus non suos tantum, fame, siti morbisque malignis,m peste ipsa malignioribus simulatorum amicorum dolis, perire viderunt, sed maximam partem in itinere longo extra patrios lares, morbi occubUerunt. HujusWelfi nepos, Henrici Superbi rater, EI FUSII. dictus, itidem sacrae contra Turcos militiae nomen dedit,

cumConradus ill Romanorum Rex magno exercitu, instinctu imprimis Beriali ardi, Abbatis Clarae vallensis, in Syriam proficisceretur, Francorumque Rex Ludovicus eum mox cum suis subsequeretur muri mos Prinei- pes tum simul ivisse, ab Historicis annotatur, eosque inter Guelphum de nobilissimis regni optimatibias eandem militiam cum multis professum fuisse, narrat, qui ipse expeditioni interfuit, Otto, Frisingensis E 'iscopus, e. o. Conradiam p. frater, lib. de Gesis Friae L Et libelmus, 37 Tyrensis Archiepiscopus, in Historia, Eundem generali curiae, quam apud Ptolemaidem celebravit Conradus Imp. intersuisse narrat, vocatque Virri instrem repotentem, quamvis , quae fatalis fuit infelicitas, haec quoque Expeditio talem finem fortita fuerit,ut aliis eum dicendum relinquere maluerit Otto Episcopus, cum, ιι α sti fuerit, Helmoldus vero in Chron. Flavor universos fame siti adeo contabuisse narret, ut incursantibus Barbaris ultro cermice praebuerint, Rege, malidioribus Imbust, qui neci superfuerant, in Graeciam refugientius, dolo Legatorum Graeciae Regis intercedente, qui

26쪽

pesteterire extra

m re haec

in desertum maximum eos deduxerat, eum in IaneSPersarum ducere debuisset, quae etiam narrat Arnoldus Lubecensis in supplem Helmoldi. Horum exemplo HENRICUS, SUPERBUS vulgo dictus, rectius MAGNANIMUS, ejusque filius EN-RICUS LEO, fortissimi, potenti sit mi Principes suae virtutis bellicae gloria sine dubio orientem UOqUe,mOre seculi , illustrassent, nisi fatalibus cum Romanorum Imperatoribus dissidiis, bc hinc aemulorum insidiis Dacta potentia, imbecilliores, aut aliis bellis occupati fuissent Henrici enim Leonis iter, quod splendido, magno plus quam mille armatorum, Se aliquot Episco Porum, Abbatumque comitatu suscepit, quodque pluribus a Scriptoribus memoratur, imprimis Arnoldo Lubecensi , resigionis tantum, seu devotionis ergo Persuasione tum inter Christianos ita inolita, susceptum, satis constat, ut scilicet pro peccatis suis sanctum miseret sepulcrum fis adoraret Dominum in loco tibi steterunt pedes ejus refertque modo dictus Arnoldus, magnum hunc Ducem cum ab aliis Orientalibus, tum ab ipso Soldano Turcico benigne habitum fuisse; conatibus nihilominus ejus obstitisse Almericum Regem, ripsos Templarios milites, quo minus utilem Christianae eis. Operam navaret, ex Galfrido Anglo, Sigeberti continuatore, narrat einertis Reineecius. Et vero, cur Saxonici Principes se bellis illis sacris, vontra Paganos in oriente susceptis, non miscuerint, lubet hic in antecessum verbis gravissimi Scriptoris, modo laudati, Ottonis Frisi ensis, exponere Saxones,

inquit, quia quasdam gente spurcitiis idolorum deditas vicinas habent, ad orientem proficisci abnuenteΥ, cruces a fidem,

27쪽

itidem, easdem flentes edo attentaturi, assumpserunt linostru in hoc distantes, quod non simpliciter messibus assistae, sed rota supterposita in altum protendebantur. Quo

in Crucisgnatorum, in lavos euntium, meminit quoque emoldus in Chron. eique expeditioni univer-m Saxonia Episcopos,& Henricum intellige Leonem Ducem, adolescentem, interiivsse, diserte narrat. Quamvis autem lavi cum illud bellum absque notabili effectu fuerit, propter Principum discordiam, ut Otto Friametensis notat, vel alias etiam ob causas, quas recenset Helvioldus, tamen deinde Henricus, maturiore aetate virtute, res maximas contra Paganos illos gessit, do minansque in uuietersa terra lavorum, vere gloriari soluit in oratione ad Vicetinum Episcopum, terram ii

y I μ' , favente Deo, in cl)peo gladio obtinuisse,

T sibi possidendam haereditavisse. Nec minus Obotritos subegisse, omnique illi terrae Episcopos dedisse, obtenta a Cassare, quod nunquam antehac factum fuisse memini auctoritate investiendi illos per vi am, Urecipiendi hominium, narrat rerum in lavia gestarum pe- . cf. ritissimus emoldus Chron. post eum Arnold. Lubre

in supplem. Quod nec latuit Robertum de Monte Appendice ad Chrono V. Diberti emblae ubi ad An ii 69. ita scribit Henricus Iunior, qui filiam Regu An lorum duxit, super aganos , scilicet Slamos, Vindelicos tantum acquisivit . quod ibi fecit tres Episcopatus. Ubi

tamen pro Vindelicos legendum Vandalicos, sive ipsius Roberti, sive descriptoris imperitia intervenit. Quamvis igitur contra Turcos Henrici Leonis nulla contra alios tamen in occidente hoc Paganos tanto major,

1 .uctuosior sui expeditio, Clutiliana si late per

hunc

28쪽

mme propagata. Filius tamen Henrici, ipse ΗΕΝ - R CUs dictus, felici dein matrimonio factus Palatinus

ad Rhenum, bello sacro glorios interfuit. Cum enim Imperator Henricus VI A. Ii 9 s. incitatUS a Caelestino Papa per Gregorium Cardinalem, in comitiis Normati ensibus Sacram expeditionem decrevisset, exercitumque sexaginta millium de Suevia, avareria, Franconia, aliisque nationibus contraxisset,&ipse adornandae expeditioni in Apuliam visset, multi qumque Episcopi, Principesque la Duces, laciniis Henricus Palatinus, simulaverunt, magna felicis belli exspectatione. 4ed , moriente interea Henrico Imperatore, Uam vi omnes principes Praesentes in Filii ejus Friderici fidem sacramento sese adstrinxissent , tamen dissoluto exercitu, sine magnis rebus gestis, omnes fere principes cum melioribus populi ad sua redierunt. Id tamen de Henrico Palatino narrare, intermittere non Post una , cum Henricus Dux Brabantiae super totum exercitum esset ordinatus, illi inter alia Urbis, seu Castri, Choriati,inius diei itinere a Tyro distantis, oppugnationem fuisse commissam , quae eliciter sine dubio successisset, nisi discessu Cancellarii Conradii aliorum Principum versus Tyrum fuisset soluta. In illa enim gravissima obsidione Henricus cuniculis per Hartricos metallarios, suffodiendorum illorum peritos, muros disiecit, stupente toto oriente ad incognitum oppugnandarum urbium, disjiciendorum UrorUnam OdUm.

Dicam verbis ipsis Amoldi Lubecensis moi ita narrat: rii locus Q erat praeruptus nimi , Or quasi inacce tu , no et lim enus expugnandi, hostibis mero omnino

incognitum , sunt aggress Fuerunt sane ibi nonnulli de

Saxonia,

29쪽

argentarius, qui apud Gostariam multu est cognitis Tam inelaberg inulto ieitur labore expensa plurima opus ij md aggressus est Henricus Dux prae stat quidem operis

vigilantius insistentibus , cooperat0ribus mero castrorum tu Drum reciproca vice sese alternantibus. Cum tali arte montem cavarent, appositos igne, prout libuit, muroseadere facerent, hostes exterriti nesciebant, quid agerent, dum eastrum subrui sine tormento murorum iderent ipsi tamen simili arte fodere caeperunt, sed laborantes nihil

profecerunt.Scilicet periti erant hujus rei Metallarii Hartetici nostri, wjam antea Henrici Palatini Pater, Henricus Leo in obsidione castri Dasen berg, eum omnem obsidion machinarum iolentiam mons altior eluderet, viros industrios de Rammesberi ocamerat, qui rem dissicilem es inauditam ag ressi radices fontM perfoderunt,

L a. c XI. ut narrat Helmoldus in Chron Orientalibus vero populis ista opera militaria hactenus fuerant ignota inisensim sensimque per seculorum decursuScrescens, his demum ultimis seculis, invento Pyrio pulvere, Ars illa ad si immum fastigium pervenit,t hodie ab Henrici Leonis posteris, Serenissimis Dominis nostris, valde amatur, novisque inventionibus indies adaugetur, stupentibus itideri orientalibus populis.

Subsequuntur nunc ea tempora,quibus ambigua valde Celsissimae Domus fortuna, facere,quantUm vellent,glOriosi Principes non poterunt Henrici quidem Leonis filio. rum alter, Henricus, Palatinatum Rheni acceperat, divite matrimonio auctus, alter Otto ad ipsum mperialis apicis culmen ascenderat accisa tamen per ablatos

Ducatus Potentia, ne ipso quidem patrimonio relicto

integro

30쪽

mons

rorum

se tali

murosyrent,

it ipsit nihil

lia ad

elicto

integra suo se metiri modulo Se pede tertius filiorum Wilhelmus M secundis rebus servare coactus fuit. Post illius tamen obitum, cum favere iterum fortuna, ejusq; filius Otto, Puer dictus, Brunsvicensi Sc Lyneburg. Ducatura riderico Caesare investitui, in hac Saxonia insignem potentiam recuperasset, restibilis mox Leoninus viso spiritusque exerere se coepit, ineroque 1 reddita Ducali dignitate anno contra Paganos, non vici, nos, ne propagationem ditionis quaesivisse putes sed remotos in Prusitam expeditionem suscepit. Scilicet Militis ordinis Teutonici ex Syria expulsi in Prusitam

venerant, ibique non tantum terram Culmensem, inquam a Conrado Masovia Duce vocati fuerant, sed magnam partem Prussae, suam fecerant, continuo tamen cum Paganis ipsis pugnandum erat,dubia saepe so tuna, ut Principum Christianorum auxilia avide exspc-ctarenti implorarent. Ad hos igitur juvandos propensus, voto quoque se obstrinxerat Otto, egregiorumque militum septingentorum exercitu coacto itineri se dedit, opportuno tempore, cum ad angustias redactae essent res Ordinis, mpse Magister Provincialis Her- mannus de Baike in castro Balga, quod PaUllo ante expugnaverant, obsideretur a paganis Prusiis, qui omnimodo excitato etiam h regione alio castro , artigal dicto, aditum obsessis praecludere, fame siue ad deditionem compellere nitebantur.Otto vero D Ux tanta virtute obsidentes cum suis invasit, ut obsessis itidem egressis, non liberaretur tantum castrum, sed pagani ad internecionem delerentur, ita, quod unus ex eis non remansit, qui ementum talem posteris nunciaret, ut loquitur Petrus de Duisburg, Ordinis Teutonici sacerdos, in Chron.

SEARCH

MENU NAVIGATION