Ioannis Nicolai Saulii Carregæ Genuensis Epistolarum libri tres posteriores. Ad perillustrem dominum D. Laurentium centurionem. Ioannis Iacobi filium

발행: 1619년

분량: 197페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

81쪽

EpisTOLARUM LIB. QVINTVS. 3 amicitia, nam vix tertium recipit 2 delectabar pau. cioribus, potioribusque, O se praesertim, quorum studia, Omores haec enim duosoti sim cociliare amicitias Alent , possinu a meis non abhorrere per 'exisse ,

familiariter utebar eosque maiore mihi esse ornamento, qu4mpraesidio, arbitrabar, ct volebam. Hoc vitae in iis tutum cumsemper mihiprobatum alibi e et, in hac quo ... que praeclarissima urbe multo consantius retinendum putaui . Etenim quamuis Minnocentis vitae , O bonae eruditionis temmonio non paucos aliis in urbibus ornandos viderim; hic tamen plura, ct maiora viri que exempla sum expertus non modo sed etiam admiratus. Nam qui Flaccum arte, qui Maronemgrauitate, qui

Tullium copia, qui Nasonem ingenio referant , recens

re omnes conarer, nae ad libri molem potius quam episto modum accederem. Verum ex omnibus quorum mihi familiaritas esse iucundissima consueuerit, illos aut

deligere sedatur, aut forte oblatos cupide complecti oleo, qui non diuitias,o opes, ut quidam,sedpietatem,ct me-ιiorum artium cognitionem prositeri maxime videantur. eorum innumero principem illi apud me locum obtinent, qui non inopia .aurpericulis coacti,sed ponte insidalita res probatissimas , arctioresque nomina dederint. His

me libentissime adiungo horum consuetudinem plurimi facio cum his iustos dies suauissime trans o ab his me non nisi propter grauissimas occupationes distraho taui

quaeris I me tum demum hilariter vivere. hac vita iucunde , a vere frui video , quamdiu aut ego cum illis mea sudia, aut mecum illi sua communicant. liquam igitur ineunda familiaritatis . amicitiae occassonem

optanti mihi, csedulo quaerenti, a domesticis signi a

82쪽

ς Io Nico LAI SAVLII CARREGAE tum LI; nonnullas extra urbis huivi muros locis mont μι dalitates esse pauperimis quidem sed inculpatae Atae ct optimae doctrinae hominibus referto, quos sanctos verius, quam bonos, existimarent is, quibus infamiliaritatem eorum intimam peruenire concessum esset verumpraeter Capucinos, in vulgato utar verbo, duas esse in primis quae ἀpaupertate , sapientia, sanctitate egregiam ab omnibus laudem referrent; alteram Cammelitanam a D. nna, AuguHinianam alteram a P. Nicolao cognominaram. Harum itaque cognosendarum percupidus simulque exercendi corporis ludi, ut vel mihi mos II, primo forte ad D. Nicolai secendo admissu non grauate, ibi iuniores in diruendo aggere in complanando loco occupatos ostendo, ea omnium alacritate, mi in exercendis ludis, ct voluptatibus capiendis, nudos viderim alacriores tantaque contentione , di silentio,

thagorae discipulos diceres O, quod caput en praecipuumque dicendum, nudis media atque assera hieme pedibus, unde etiam excalceatorum nomen duxistis, ut me quoque vel libentissimum in operis, , laborispartem traherent. Ex illis adolescentulis unus forte erat, Tibu sius nomine,optimae indolis, spei iuuenis, quo cum antea longa liu meo familiaritas intercesserat Hic poHaduentum Genuam meum, ventitare ad nos coepit cum

sodalium suorum comite uno aut altero. Tu quoque aliquando, illo comite assumpto, alloquendi, cognoscendi penitus mei cupidus, cum ad me venisses sermones. δε-ctrina prudentia, grauitate, modeHiaque incredibili

tua facile, quanti esses faciendus, mihi declaranti cum exta pingui, cra vestiti, nedum ex tot virtuti-hus , afam redolere probitatem, quae mihi una se re

83쪽

Ee Isaeo LARvM LIB. QVINτVs. 7fuit eritque omnium, quaecumque in hac vita plurimi fiant, antiquissima.βuid opus es pluribus Huno illo congressu ita conficiati, ita coagmentati sunt geni nostri, ut iam diuinem, nihil duobus nobis eri posse amantius,

coniunctiusque nihil. Iterum venisti, singulares animi tui dotes mihi denuo cumulatiuspatefecisti . cum autem illo temporis interuallo non paruus epiHolarum tuarum liber , Uis iam editus in manus meas incidisset, eum ita avide totum perlegi, ut neque Ciceronem V -,

neque maximum eius imitatorem mea aetate Paulum

Manutium desiderarem. Hic tu mihi etiam queri videris te in isto scribendi curricuis non diu esse versatum, sed ab fractum ab eo tum fuisse, cum urgendus maxime

essetfblus; idque tibi contigisset, te non multis posthabendum fuisse Vereor ne meaeludaspotius,ct cornicum oculos tentes consigere , quam excusationem asseras, cur

in scribendi elegantia parum s progre us; sed ipse de

tua scriptione longe aliter sentias . Nam docti labores Diproptergrauitatem, ct copiam adeo mihi inquid tamen iudicare possum probantur , Ut asummis parum, vel nihil verius,abesse serio putem: quandoquidem , qui tibi in latina oratione praestent ere nudos; qui vero te aequent, paucissimos mihi credes, viderim , aut legerim. Vnde maximam tibi laudem merito peperisti; quod exprimaria apud Genuenses ortus familia, non delitys, ut poteras , voluptatibus, ut ditiorum plerique sed i miste exercendum artibus a pueritia dedideris quas ea semperiam sequitur quae fluxisfortunae rebus vip ferenda, ita ct meritissimo immortalitati e I comparanda iocumque enim rerum natu, ct lango temporum decursu, velint nolint sulti, ct inuidi, aliquid potius accessonis

84쪽

8 o. rco LAI SAVLII CARREGAE accessionis accipiet, quam sentiet decessionis. Se com lium Dum, quo te alienae potentati liberrimus, ct volumiariae paupertati praedives iubiecim, qui reprehendat quis non potius unice probeti quis non iummis esserat praeconise s te prudentem ne dicam, an filicem id , quia, quaecumque in terrissent, caduci, atque inania esse cognouim; hoc, quia tanta animi tranquillitate, mentis serenitate frueris suam mortalium plurimi non vident, vel potius inuident in ambitionis, auari. tiae, voluptatis nube obcaecati qua consequi posint,

non intesistunt. Hiscfactum est, Gad vos melco Lios crebro ascendam, non modo Ut veget enectutis meae

in agro veni o uti e pluribus 9 venum describis, δε-na labore tuear 'sed magis etiam multo, in vestrum omnium, O potissimum tuo, tamquam conuictu honinis mo, uauissim ruar Videor enim mihi, cum iniummum collim evado, ubiectaspedibus terras, ct campos maris deficio, liberius, ct quasi propius caelum imtueri, aluei ius contemplatione ab his insimis ab ahi,

cum caelitibus d coelesticosioqui immortalitate, armis ut clausita exordio congruat, ct principioinis, Donaeeat aequo animo patior tua laudatisimi ri amissa integra , incera profectas voluntate Id hac conditione , t Henderes, non quid ego mererer non enim poreulare aut agnoscere tantum istadde me itiductum audere sed qui tu in rhetoricis non mediocriten

exercitatus, persuadere alijs de meposses, atque incere.

Ceterum, qua tu mente quave bene lentia ad uis, tua omnia refero adme, de me Acripsisti ebrim ibilio, o eadem charitate ob eruant

ium esse ex limato in tuo ad vere preeT

85쪽

EPIsTOLARUM LI g. QVINTVs. 9 mei memoria tibi non exciderit, mibigratum ita erit, ut gratius sepos nihil. Vale ex nostris aedibus Id. Feb.

ADMO D UM REVERENDO PATRI

Fratri Fulgentio Baldano Eremitae Augustiniano. Ad arctissima amoris vincula , quibus antea ob H ingebamur , indisplubilem eligionis nodum accessi se magnopere gaudeo . Nam Sanctissimi Patris nos

Augustini ambo institutum sequimur, , ad aeternan Beatitudinem quamuis aliqua fortasse itineris varietate,ad ramus Maximum quidem beneficium a Peo Opt. ax accepimus cuius si immemores , inmue grati fuerimus ,grauissimamiane poenas daturi simus.

permagni quidem momenti est periculis procul abesse,

nulla rerum perturbatione commoueri in dum aist iu saeculo,tanquam in mari tempe Iatibus agitato suctibus iactantur , in tuto ct tranquisio portus continere summa perfrui tranquillitate quamuis ex altera parte magnum sit onus , quod sumnemus tum propriae non modo sedalienae etiam aluti pro 'icere debeamus; nihil praetermittere , quod ad profectum piritualem pertineat; nihil vero committere , quodali, exemplo noceat; homines in primis propter peccata aeternae felicitatis h reditate priuatos per poenitentiam inimam illius , aestabilem possessionem reuocare quae quidem omnia istis facillime praestas,singulari doctrina . vitae integritate praeditui quibus ego dentitutus, tantum abest, ut illa

praentare valeam, ut omnia potius fere contra ac debeo,

omnino agam; ut eligiosi nihil, nisi habitum mereth

86쪽

s Io. NICOLA SAvLII CARREGAEneremere, ct ex animo dicere possim . inter cetera vero malis, quibus opprimor, torpor quidam, atque languor ita me spe a ligit atque debilitat, ut , ni aliunde remedium aliquodpetam, quod me recreet , atque cons mei, non perinde ac debeo, in studio Summi Boni ver ri soleam . at nullum Macius remedium experior. quam Pu alis de rebvi coele Iibus egregium carmen. 9 nulla materies magis me incit , quam in nitus ille amor, quo meus Opt. Max homines prosequutus est, utpro ise vel acerbissimam necem perpeti voluerit quid Sacrorum Poetarum lectio voluptatu- tilitatis noua fert suavi ne carmine demulcet Pius, nobilisque Poeta sequor quocunque vocat delicta iuuentutis se , si flere iubet optata, Jerataque venia gaude , ad gau-dtam illictus itaque, cum in poetica facultate ipse tantum profeceris, ut inter claros aetatis nostrae Poetas meri

io adscribipo is ct in ea ita verseris , ut Poemata tua, non tam ingeni, quam pietatis monumenta esse velis;

ut , quae tecum meditaris, mecum quoque libenter communices ct hoc meum desiderium, quod diu celare non lotui,aliquando explead,te etiam, atque etiam rogo vir-tratis naturam hanc esse scis, ut, quanto amplius communicatur, tam istularior fato eum, qui ingenii thesauros alijs suppeditat, nultam non modo inde penu riam pati, verum etiam ceteris largiendo ditiorem eri.

quod igitur iste peto, me facile impetraturum pero; cum id etiam te tua sponte innata tibi adductum beniagnitate concessurum fuisse mihi per adeam . quod cum

feceris, non deueniet , ut ad amorem in te meum aliqua flat accessio , cum eo iam progressus sit quo ultra r veri non posit, at illud certe , ut me tibι magis deuin

87쪽

EpIsTOLARUM LI 2. QVINTVS. IIcium fatear o hoc tuum beneficium mihi utile, atque

salutare futurum, quantum in me erit, commemorando suear alijs vero praedicando, notum , manifestamque inciam. Vale Genuae in Conuentu Sancti Nicolai To- tintinatis. XII. Kal. Maj. nn CIO. D. C. III.

IOANNI NICOLA O SAUL Io

Frater Fulgentius Baldanus. S. P. D. Q v a me dedisti litteras , eae tot vinctilis ad eνedamandum ob ringunt , quoisiectis, elegantissimi que verbis, atque sententys a te fuerunt conscriptae in omnibus prope sistabis tuam in me singularem humaniatatem declaras maximis quoque praecondis meam indignitatem extollis carmina denique petis. Ego amori tuo amorem actissime rependo , nemini unquam in te di ligendo fecundus. In laudibus autem sileo; nam, quae de

me praedicas, de j eo magis tibi debeo, quo minus ta mei orenosium roseae facis tu quidem amabilius siquem diligo instituini, eum dignum esse Hendis, qui diligatur . Petitioni ero tuae, quamquam honesissimae, haud satisfacere, um primum, ita mihi iratae sunt Mus, qui se ἀ me desertas putent deinde, licet ex earundem Heliconis resertissimo aerario diues redirem, quid tibi con piciendum proponerem nisi coriam, vel caenum Vm felix, qui, etsi a prima aetatemundo salutem dixi, ait men in ipsius incebras, inania meduando utile garrien do, amatoriaque carmina, rudia quidem ess genis, Me totum consumpsi auamobrem quoties meis in auri.

88쪽

quibus nunc erubesidis Postremo licet mea Clio sacro iaceat cothurno incederes , nec ubi quidem tu flectator adesse , ipsa edere modo auderet; nam ct fulgentior sidera se conssectu solis omnem I plendorem amistunt. Garet etiam , atque etiam rogo ut amet, quod tibi aeHosis potis incio u i quam peruuspoeta . Intiarim me excusatum habeas, quo que te frui mihi liceat visu sicut animo fruor . Vale. Genuae. In Monarierio S. P. N. AuguBini Septimo Kal. May. MD C XIII.

Ludovicus Saulius Antoni iii SaIQVAs in me contuli illaudes, optime, atq; mamiissime Sauli, litteris ad me missis , Ut ingenue fatear, quod res est, gaudens, maerensque perlegi Maerens,quod Vs me carere animi, corporisque bo=iis, ac virtutibus op rime sciam, quibus me cumulatumpraedicas, in sini- mr gaudens vero,quod quanta me beneuolentia complectaris,aperteper Jexerim. Ea enim in me posita arbitraris ornamenta, quorum nisi se tuus in me amor singularis Hasum sentire suaderet, bum in modun egentem, connianti forte animo iudicares ione Deus, quibus me laudibus extulistio quibus me bonis cummi LII I tinam , mi optime Sauli, vera te promere sa recensere, quam amico pectore,*m potius aliquo a sumento comprobares; vel Vis, ut comprobare o es.

ecissem. Ego , pq id sentiam in medium proferre li

ceta

89쪽

EPIsTOLARUM LII. QVINTVS. 33cet , sic statuo; hisce tuis litteris te non tam amici tui diuina , t perhibes, bona retulisse , quam praeclar&ν animi tui exempLar , ab Diam quandam imaginem expressi se . Veras iam diu, ac filiaeu animi diuillaS, quae multis non possunt fortinae casebus eripi, ex eisi,

ossequutus es , non minus tuo sudio, cura, cor labore , quam benigno naturae munere me enim singulari inge-ms, Ira eriaditione, maximo latinae linguae usu quae abs te mihi perhumaniser, Utinam etiam et ere, Iributa sunt quis ignora, adde virtutis eximia ornament. 4quibus non minus , quam generis clariIate refulges. Tu enim batiliam familiam thbi, mihique communem, tua excellini doctrina, ct virtute, quantum augeo, eram'pli es , quis non vide, Nec iIud omiIIendum glis te i sum, Gentemque notiiram non parum illa Irare volui

si V diuinae gloriae tuaeque saluti diligentius consuleres , nomen dedisti nobili non minus, quam religiose familiae, in ua Ianta visae integritate morumque probitare versaris , tui ordinis tui gentilibus praeclaram Jeciem, formam exhibeas in honori diuino ac Iuue δε- mum Pietati, exsimatione maior in dies at accesso dum te Vsum, o fallaces hominum I s, ct vanes, ac breui perituros bonores ac voluptates diuina pene magnitudine animi, atque constantia contemnis, ac refugis. Perge mi amantisime , ac optime Sauli qua te coepta via ducit, tam pia tam laudabilis , tam honor ca tam certa, ct expedita, gressus Age, ac dirige me autem fac, vidiligas, ut hactenti pro tua humanitate sec Ilia tuis ad Deum precibus habeas commendatum.

Ego vero tui nunquam obliviscar si quid aliquando

me posse existimabit, id totum tibi posse, ac velle certo

scias.

90쪽

3 Io Nico LAI SAVLII CARRIGAE scias. Vale . Genuae Nonis Maj MwC III.

LUDOVICO MANLI O ANTONII

Filio Ioannes Nicolaus Saulius Carrina S. P. D. Qv uva s in ceteris rebus errare possim, in dDgnoscendis tamen unis ui que meritis nunquam err

ui attente lassicienti ubi sit virtus acile apparet; qua non ita celari potin quin aliquo splendore praefulgeat. nam vela primo congrediis nota mihi fuit modesta tua, nota comitab, elegantia morum, ingendi praenantia, edi Had litterarum stadia incredibilis paene propen o quibus

praesenses non modo Metiam ab enses, longeque disiunctos adte amandum, atque laudandum impellis me, rosum virtutibus,tum in me meritis tuis impulsum, quid facerepar eri yiis enim tutamore incendar, teque lamdibus ornare coner , profecto ingrati animi mitio, vel Maleuesentia sumsi, laborare videar ac tinam amori in te meo re ponderet ingenium profecto, quemadmodum multis nominibus laudabilis es, ita meritis laudibus ornatus iam e es quod secus factum en in ea ad te iampridem scripta e Holi; cum ex ipsis virtuti hus tuispaucas tantummodo legerim easque ut malus artifex adumbrauerim potius, quam verius expresse 'rim God , ubi de tingenium, amisis abundanti

non suppleat nemo eshominum , qui me uno miserior sit hoc me tamen consolatur, quodmendaci non arguar, cum eorum quae de te dixi a mihi veritabusi futura sit nec tam multa dixerim, ut non multo plura per eam mihi tussissent neque enim corporis bonis, amexternis

SEARCH

MENU NAVIGATION