Commentarius de generibus divinationum, ac graecis latinisque earum vocabulis / [Joachim Camerarius]

191쪽

ἰς, a toris egens, r. Vecedere nocti, Nec dubio memetirit tangere; pta pede: stquam gna canens argutis tuti annis, Muta iacet, bifores siluere modi:

lam te moderatorem deserta iuuentus, Nunc gemit amissum, ruin reuocati gemens. loquor, alim te Christi cymba magisti sim Verit, insem actibu icta steti. os inter maris implacabilis aestus, uteris ambiguae caca pericla νικ. terea superum initida tu sede recepti , D ter e collas gaudia luctus agis. 'stu dolea uvabcs nobis, templis , schola ij, Pace fruens, Christi morte beatus abes. Mneste clausim tenebris , ct carcere caeco Orcus habet, nec te lurida regna vident. n te sortita Minos nec iudicat urna, Aut quicunt umbris reddere iura solet. e tua nequitiam celerimi, fraudes, perosi, si1 tenax recti, crimine vita carcns, Ategritatesua vicit subsellia Cretis, Nec reasacta graui iudicis ore fuit.

Felix norte tua, non tot portenta malorum,

sequora qui terra, qui miscent aequora celo, Christicolis ne qui restet in orbe locus. Non crassa errorum volui caligine mundain, usu lime nefassure, iacere bonos.

192쪽

DP ιιιι ιι υ uere, fimo imulante leonem, In lata ustum rana itante bouem. Doctrinai rudes, decus assectare cathedrae, Artis dum meritum gratia, usi emit.

v Noui dura quatit variis fortuna procellis, Non labor excercet, morbida visi premit. Non exest animum metus, aut spes lactat inanis,

Non inflant pectu gaudia, cura necat. Sed nil debentem te nunc mortalibus, alma Sede beatorum purior aula tenet, Dentibus ereptum inuidiae, linguas procacis,

Ator, minis procerum, persi rassi dolis. Mole nec alibi tum se iij, aut tentamine morbi, Po t ter quina avi lustra peracta tui. Sub pedibu i simul mirantem limina celi, In qua summa tibi scandere cura fuit. Isebicum iuxta vatem, fratremi Philippum, P Rerumi tuum, participem, tori.

Salaecare parens, salue nouus hospes Olympi, Nos, tua tesybolis semper amore colet. Salve o sancte senex, necfestinata chentis Dum potioraferam munera sterne tui. O linam grates alia tibi parte referrem, Sed nunc scium entiat urna pium.

Salu doctrina divi mihi doctor, o utor, Tecum stadia iaceti es mea , perstat amor.

Gregorius Bersmanus.

193쪽

EIUSDEM, SCRIPTA

sarea Maiestatis a consilijs, dic.

- Vnc etiam Philyreia nubi concede Hore, Mua circum herbosessaltus, et amoenafrequen- Amn Elybes nemora, et rorantia lymphis, stas Irriguis Pulsae lynphis rorantia temper Muneris hunc mihi supremi concede laborem. Dum Nymphis refero auditas, Faunisci querelas, Luas mollis nuper lilia viridante ub umbra Nili Cor donaunc si a vocans crudelia Damon ALCONE M lentes,miseranda voce dederut ALCONEM Phoebii decus, curami sororis. suem toties olua, toties Osaxa canentem Senserunt, 'lua comitata, saxa canentem: Et calamos miratus, aquas suppresiit Elister.

at tu seu magni tractas res Daphnidis 'gens M o Europa

194쪽

Seu curis vacuus Matim, Iasi leuatus Immenso Clarias animum demittis in artes Huc ades, Alconisi tui ne destice laudes Buca es, ante abossi testudiosus L Coerit Ob equi, coluit, si mo complexus litore. Aestu erat, Taurii means per cornua Titan Accendebat agros, viedio ardent imus orbe: Cumpecude revi captant, volucrum, loque Omnesset nemuου, ct ventosi murmuris aura: Succedens antro Corydon, consorsi doloris Iuctisonis Damon rumpebant questibus arua. Et prior hac Cor donae tu iactabat inani.

R ID O N. suis dolor tuae, qua vos arbusta tenebat Moesticita, ALCO geuda cum mort eperiret ' Nam ness, tum saltus, nec mollia prata voluptas Ulla tenebat, agri ualabant, pascua luctu. Dicite Eli ria es lugubria carmina Musae. Issum etiam montes euere, saxa peremtum, Deformes plancIu montes, deformia saxa: T versa in lacryma abierunt fontibus undae,

Guttarum, noui creuerunt auctibus amnes.

Dicie Tisistis es lugubria carmina Muse.

195쪽

l Aec morti lacrymae, nec ferrea D . Haptauatis,

Non Phaethontiadum crebrosii fletibu ortus, Et eras condas iteratis etibus umbras. iis luminibus cumulem manantibi undas, i das Eridani ripam, sororibuSalictam. Dicite Elistriades lugubria carmina Musa. Ite stonsura sono mulcentis rura Camoena, Muta latethbiis alterna vocis imago, Incassum tentans ingrata flentia Musa Tumpere, iucundo consueti imitamine cantus. Dicite Elistriades lugubria carmina Musa. Pi rea semiferi capitis velamina tollens, Pan calamos fregit, citharam sustendit Apollo, Funere dilecti moesto turbatus alumni: Extinxiti faces puer, abieciti pharetram, Trontis. agrestem posuit S luanus honorennDicite Elistriades lugubria carmina Musa. suos tumulo cernis vernanti sargere fores, Pieridum lacrymis creuerunt cre te ores, Vobiscum nosti iurescent monumenta doloris. Dicite Elisbiades lugubria carmina Musis. Plectra iacent sine honoresilent antimi, lyraei,

Sibila necfrondes, nec fundunt murmura tui, Omnia nunc moerent: at tim modo tueret ALCON,

196쪽

Plebit ι I ii ratio s.c tu 1, lyra , ii iit, Sibila tumfrondes iaciebati, murmura , . Dicite Eb triades lugubria con a Musi. Deserti m sant agni, ut bucula celum Suspiciens, nec gramen auet, nec suminis unda: Vnis habet pecudes tatus, pecudumi magi bos. Claudite Elistriades lugubria carmina Mus. Vos mecum o soci violo se spargite; ardum, Et lauri nemus, ct myrrti bicoloris amoenum, Et memori ingratum versu signate sepulcrum: Quo tu est ALCON tumulo solatia ruris,

At amor, ct charites recubant, et gaudia no- stra. Hac Corydon nunc qua re stonderit ordine

Nympha referes ius infundi testis viri'.

Ouis te, quis mihi te rapuit tam ferreus, ASpei, da mihi, rebus, leuamen in arctis, Et decus, at mei merces iucunda laboris: Nunc dolor, iusto satura; idus tempore uictus. Incipe funesti carmen mea tibia cantus. bras, sua comitem tibi sina negat me Parcasub arm- Pallantes umbras terra, noctem profundam Oui

197쪽

Ingratum vita Deio', ingratumisabitis' Incipefunesti carmen mea tibia cantus. Elysia te nunc sedes, campis beati, Purpureum videt nemus, ct secreta piorum Conribu , immemorem nostri, pecoris , relicti: Me me Sole dies cernunt, emere noctes ALCONEM sit 'irantem, ALCONEM-s V gementem. Incipe Iunesti carmen mea tibia cantus. Iamiel rura mihi, gesed si in vassibus amnes

Arrident nec me cantu solatur aedon, carmina nulla iuuant moerentem vivit essetae,

Vivite, nulla mei upereIi medicina doloris. Incipefunesti carmen mea tibia cantus. Conticuere agri argutae sibila cannae, men: Dulce nec obloquitur Philomela sub ilice carae cuculis non sta quies vlulat, strigii, Stridenti miseerum di sterdere gutture carmen, Ixcercenti coax perflagna loquacia rana. Incipe funesti carmen mea tibia cantus. Arua quis hoc mebus presso renouauit aratro

Aonidum, rastris libas fregit inertes, induxitisatis amnes, rivos,sequentes suis campos longis purgare ligonibu , isso

Cautior,

198쪽

Cratior, ct tribillos, C . Pies tollerι lappas Inclefunesti carmen mea tibia cant M. Nunc inculta tu video duresiere rura

'bia , iam sterilis subit infelicis uenae, Et loli, eges, ct paliuri ignobile germen. Carduus, o pueri fugite hinc, latet alter in heim biIncipe funesti carmen mea tibia anim. Eheu quis Phoebi ducet per prata iuuencas, Talantumi greges, ct amantes saxa capessas Ouis vaccis tandem vitulos, ct matribi agnos ubmittet, puros omnes insonte lavabit Incipefunesti carmen mea tibia cantus. Et quis erit tam mentis inops, vacuini pudoris, ut calamos ambire tuos non desinat audax: uos Rhodani pastor, quos ripa Thyrsis ad Arni, suos strui bibens veneratur, et accola Rheni:

Tt quibus a purgit modulaminis ator Apollo. Desinefunesti carmen mea tibia canim. At tu si quis honos grata mihi semper arma

Pastores inter diuos celebraberis A L CON, ALCONEM nemus omne canet, monicis

199쪽

L. PHILIPPO MELANCH