Joh. Kirchmanni Lubeccensis De annulis liber singularis. Accedunt Georgii Longi, Abrahami Gorlæi, et Henr. Kornmanni de iisdem Tractatus absolutissimi

51쪽

Σα Ionath ΚIRCUM ANNUM mu nudus, ct ne testime alteriar apposu videbarur : Nam pollax ita inferior est . ut vix radicem ejus excedat. Mediam Onimum vitaverant , ut ineptos , alterum magnitudine . bremitare alterum: Et electus en, qui ab utroque elauritur, O minus ossicii gerit , ct ideoservamri annulo magis accommodatus est AEgyptiaca nititur fun- damentis anatomiae: Nam ut Disarius apud Macrobium inquit: De hac quaesione sermo quidem ad nos ab AEgλpto venero , riguo dubitabam, fabulamne , an veram ra- rionem vocarem. Sed bbris e gnatomicorum postea confinis , ureum reperi , servum

quendam de coris natum prorsum pergere usique ad digitum manuν sinistrae minima eroximum , se ideo visen veteribus . ut ille digitis annulo tanquam effrena eis m- daretur. Eadem sere habet Agellius lib. t o Cain Io: Veteres Graecor annulum habui sie son digito accepimus sinistrae man- , qui inia primo eriproximuν. Romanos quoque hominer*-rsic purumque mutuusitatos. v esse huic rei e pion in hisis AEnptiacis hanc Hrit, quod infecti , apertisique huma με cst ib- , ut mos in Λυγ profuit, qua Graeci α αεμυμ avellant, repertum est, ne um quenaeam tenuissimum, ab eo um inrito , de quo dixim- , vaecor hominu pergere ac pervenire. Propterea non instituim l Irium esse , eum potissimum digitum rasi Honore decorandam , qui continens, O quaε πο--- esse eum principatu cordis videre.

52쪽

i Plishmensis lib. 6. Polioratici cap. ras Gratianus Can, F -- 3O. quaest. F. eκ Isidori Hispalens. lib. 2. de divinis ossiciisi cap. 1 9- 'de O quarto digito a Mus idemrngeritur, quod in eo vena quaedam, uiser in munis , ad cor inque rveniat. Sed jam pridem explosa est haec opinio a --d1CiS recentioribus, qui ex diligenti de

accurata corporum humanorum sectione observarunt, nullam in digito annulari maiorem illustrioremve aliam , quae ad Ur perveniat , Venam aut arteriam, quam an aliiS reperiri, neque eum ullo peculiari

privilegio aut naturae indulgentia gauderet, ut causa nulla sit cur hoc quidem nomino reliquis dignis praeserri debeat. Tantum de Annulari Porro eundem honorent . quoque Indici tributum , testatur idem

Plinius. Annulum vero, quo Index om: nabatur, Graeci Κορώνον peculiari nomiai ne dixerunt Iul. Pollux lib. s. cap. I 6.

oed de hoc digito pauciora extant apud probatos auctores vestigia: plura dedigia. torum, ut Arnobii vocemiar, minissimo, quem ipsμM quoque annulo ornari selitum testatur idem Plinius eodem capite; N , qui cres uni minimo congerant: aluvero O huic unum tantum, quo senanda: Aament. Conditin ita, ut res rI in- Ima ui π indigna , velut e sacrario prom

. ἔποῦ unum in minimo digito habuisse,

53쪽

.. - ην

Ioil AN. KIRCHM uspretiosioris in reconditos est tilia seneamen. Et notat Gortaeus plerosque annulos sigillaritios, qui hodie reperiunmr, es cumferentia Graeci ηλιφερειαν dicunt adeo esse arcta seu angusta, ut, ni si raro admodum alii, quam minimo digito apta ri possint. Dicebatur autem hic annulus

proprie Ai ηρες ό Pollux lib. s. ' πυ

σμικρῶ αί λω ἐφορουν ο A suu σεοικοτη Ait, annulum istum qui minimo digito est batur , proptςr ῖ-vitatem dictum tuisse Avvss. Nam Graecis idem est, quod μώκω vel ουσεν, teste scholiaste Aristophanis. Hinc scriptores hominem lautissime divitem n laturi, tribuunt ipsi grandem in hoc digito annulum. Petronius de Trimalci ne i Habet etiam in minimo digitosinis manuν amnudum grandem subauratum. Lucianus in Dial. Meretriciis, ---Πιν ων-- μικρω ἐμα -

Medium digitum Plinius exeipit, quanquam Gallis olim Britannisque morem fuisse asserit, ut eo annulos gestarent: Cujus tamen rei testimonitam, non meminime alibi legere. Romani vero videntur ideo vitasse , quod hic digitus in famis vulgo impudicus censeatur ut legimus apud Pers Sat. 2. & Martialem lib. 6. Epigr. 7o. Proditum autem memoriae est a Plinio lib. 28. cap. 6. si'gultum dc sternutatio

nem sedari , si qsu annulam e sinistra in

54쪽

utrum verum sit , naturalium rerum in

dagatores viderint. t

IlicemPlinius praeteriit: Sed tamen: eo etiam interdum gestatos fuisse annulos. non obscure indicat Julius Capitolinus Oi Μaximinum Caesarem asserit fuisse pollice ita vaso, ut uxoris dextrocherio ute

bulas pacta oe' conventa coniinentes suis se ob muas. Ritus in testamentis signandis.

c Equitur de annulorum usii , qui muta tiplex, praecipuus tamen in signandor quam unicam fuisse annuli gestandi causam , indicat Attrius Capito apud Macroiarium: Veteres non omnων, sed signanai eausa annulam serum eis inferebant. Et ipsa vox Signare inter alia,teste Festo,etiam annulos gna imprimere significat. Ipse vero annulus, quo ugna imprimebantur, dictus signatorius i. 7 D De verborum significat

S ro. D. Dee ur. f gento. V viscus gigaritium 'vocat in Aureliano. Signabantur autem', ut usitatissimum hunc signandi morem per partes deci rem , inter alia primo omnes tabulae . quae pacta conventaque continebant. Cum enim maxima pars mortalium fluxam fi-

55쪽

16 IOHAN. ΚiRCHMANNus ut impressis signis pacta conventaque se varentur. De qua re insignis locus exstat apud Senecam lib. 3. de beneficiis cap. rmina nulla stipulatio emptorem veractis remque obligaret , nec pacta conmentaque impressissignis custo irentur: fris potius ita δεν rex edi aequum colens animuν. Sed -- cessaria optimis praetulerunt, O cogere f- ἀ- , quam lectare malunt. e dhibentur ab utraque parte testes. Ne per tabulaν pluriam nomina interpositis parariis facit. Ide non in interrogatione contentur , nisi rem manu sua tenuit. O turpem humano generi fraudis ae nequitiae pultica consessionem se nnum notiris plus, quam animis creditur.

In quid isti viri ornati adhibiti Aunt ρ in quid imprimunt signa ' Nempe, ne iste neget a cepisse, quia accepit. od autem hic Seneca optat , ut homines fine sigillis pacta

conventa custodiant , id Strabo tribuit priscis Indis, quos ait in contractibus neque testibus uti neque sigillis , sed simpliciter credere. Verba esus lib. I s . Geogra-

λ μ ρτνρων αἰτοῖς άκλοι hoc est, In legibuν contractibμου maxime plicitatem eo argui, quod non multum habeant litium: nam neque commissi neque depositi

jura uda habere , neque testibus uti nee sigitara

56쪽

rustis , μ simpliciter credere. Verum δύ

hodie reperiuntur de olim reperti sunt, qui annulis suis obsignata inficiari non verentur; de quibus queritur Juvenal. Sa

Si decies lectis Hetrema parte taberis una Dp rami dicunt chirotrapha ligni, e fetuit ipserum quos hsera gemmaque princeps Sardonichus , heudis quae custossitur ebur

nis.

Male ob hanc rem audiverunt Graeci, de quibus Polybius i' fin. lib. 6.- πις

si forta creditur, se Ii darem adhibiti animgrapham , totidems illa ,-teses δε-pse tanto Furer fidem servare nesciu t. De rabulis Nuptialibus diserte Suetonius in Claudio cap. 29. Illud omnem fiam exesierit , quod nuptiis , quas Messalina euma ultero Sisiofecerat, tabellas datis ipsa consignaverit. Apulejus in Apologia: H

bes ΛΞ miliane causam totam , cur tabulae nuptiales inter me ac Pudentistam non in oppido int , sed in viliasuburbana conriginara. J u venalis sal. 2. Signatae tabulae , dictum Feliciter I ingens Caena sedet ; gremio jacuit nova nupta . mariti. B α Spono

57쪽

giens de ehengis a gu iam manipuli auctore, qui ricto ense eum insequebatur ,sub-mbs se awhujus genua, eique annulumsuum signatorium manni pretii obtulit. Ide memeum etaem increpasint perquam inse liter, se ego non ad sponsionem signandam assum , dad n farium , sceleratum tyrannum puniendum , eum obtruncavit.

De Testamentis res est vulgatissima non selum ex Jurisconsultorum libri , sed de aliis scriptoribus. Caesar lib. I de bello Gallico , ubi militum suorum, quibus iam jam adversus Germanos pugnandum erat pavorem perstringit; Hulgo , saturatis eastris testamenta obrignabantur. Appianus Alexandrinus lib. i. de excessu Syllae: Σ-- ο ν τοῖς -γρχῖς

58쪽

DE A N N u L I s 29 vit, mearise iam afato: mamobrem nox ut illuxit. , enarratst; amicis semnis, testamenti tabulas eadem die eonfecit: quibus obienatis si eram febris eum imυ P. ciant. Patrem Epist.ultima: De Felicis testamento tum magis querere, si scias. Atuas enim tabulasse putaυit ο gnare lapsin ectper errorem ct suum O Si-

curae serυῖ non ob signavit. Et Leg: IS. D. De Testamento militari. Et ideo , cum mi- s adduxisset te tamentum suum , mox au-nulo suo signaset, quis er ea re cogniturus erit, cons trabis, quo proposito id fecerit. Ad hujusmodi tabulas signandas etiam amici advocabantur, qui rei gestae testimonium perhiberent, easque sito annulo confirmarent: Idque inter recepta Romaecificia numerabatur. Plin. lib. l. Epist. 9.Ita me ad Agnandum Testamentum ille in advocationem. ita in consilirim rogaυit. Idem lib. 2. Epit'. vlt. e Urelia ornatas minit, signa rea Testamentum sumpserat pulcherrimas tunicas : Regulus cum venisset ads-gnavium , Rogo, inqui:, has mihi Detes. Suetonius in Tib. Claudio cap. . Non γmilco post Testamentum etiam cori cristisit, ac Aguis omnium ma tigratuum ob signavit. Seneca Epist . 8. Nou videor tibi plus prodes,qsam cum ad vadimonium a Vocatus de- Icen orem , aut, tabulis testamenti annulumi inprimerem, aut tu sevatu caulidato vocem ct man Ym commodarem. Respexit hunc ritum Teitullianu ; in De Idololatria: Silue et gua ae

59쪽

3o IOHAN. RIReΗMANNus gnatae Iunis non Advocatorum , sed horum. Dicebantur autem hi testerclan Festus i Classet testes dicebantur, grandis te mentis adhibebantur. iidem & Signatores , vel obrignatores. Cic. l. l2. ad Attic. Ε p. i8. scribis Terentiam de ob venatoribus mei tesamenti loqui. Et in orat, pro Cluent. Oppianisur Obsignatores ad eum, qui neque unium, nequelam nossent , adducit. J u venalis S at. l. Signator false qui se lautum atque beatum leuis tabulis σgemma fecerat uva.

Reniet eum signatoribus au ex. Suetonius in Tiber. cap. 2D Allusit etiam huc Prodentius Hymno Epiphaniae, Hunc Prophetis tesibin, Iisdemque signatoribuπ

Testator, , sator Iubet

e gri e regnum cernere. Atque hos testes, si quidem ad tabulas restamenti obsignandas vocati erant, oportebat in conspectu testάtoris uno & eo dem tempore convenire , nomen suum subscribere , & annulo obsignare. Nam si quis ex testibus nomen suum non ad scripserit, veruntamen signarit: vel si adscripserit se, non tamen signarit, pro ebest, ac si adhibitus non esset , ut ait Ulpianus in l. e vi testium. f. Si quis. D. raui iesumentum fae. Si etiam coram testatore non omnes eodem loco testes suo vel ali no annulo signaverint, jure deficit test a

60쪽

3I mentum , ut est i n l. 2. C. de Testamenis, Michael Attaliata in synopsi': Tit. 32. de imperfecto testamento: μηρο μ αρά,--ειη - ὲς, ορώντ- ἔ-αι τὸν orari, Unde etia i hor discimus, testes non suo tantum , se ii & alieno annulo signare potuisse : Imo si testrs ab ipsa. ipsi tore annulum' aeerpi' et , & signasset, valebit T. stamentum , ut est in L erati testium. D. facere. Addit vero Justinianus Imperator in Possum. Iiistit. GTestamentis orae nautis, potuisse onauta testesti uno annulo signare Testamentum ., potuisse & l eptem annulos eadem & una sculptura esse, id est, eundem idem habere. Mirhael Attaliata in synopsi Tit 3 i. de Testamento η coicissis: ο ε .2 6ενὶ Δ-

οἱ--ο-An vero qua libet alia, quam annali impressio in testamentis locum habere possit, Iurisc. disputant, ac magis en , ut annulo tantum quis

yrsit Anare, dum tamen habeat charactera, l. 22. f. s. D. Liui testam. Dc. Vide Cu-jic. lib. 1 . Obser. cap. II. Giphan. ad Inst de Test. ordin. f. Possunt autem testeS. Quod si signa testamenti vetustate vel aliocatu interierint, subscriptiones testium vero sint adhuc salvae, testamenti fidem nullo modo labefactam vult Leo Imp. B vi con-