장음표시 사용
11쪽
habemus optativos septuaginta duos imperativos. Neque in fragmentis veterum lyricorum multa exempla invenies, quae ad formam tb revoces. s.
Multo saepius imperativo lyrici utuntur. Confer imprimis Sapphus hymnum in Venerem compositum v lj, in quo semper imperativo modo dea advocatur sv I o livet, G ελθ', 25 ἔλθε et(λεIsti, S: eteto). Adde eiusdem fg. EAda,ibrept. lis 6 Anacr. g. 2, et s. g. b. Ilo Ity v I et X. Simon Z .ls. Melati ipP. G. Timoth. 12 Bgk A Wilamow. Seol. 2. 3. Carna. Pop. a. q.
s . adesp. I A. ld. Illi A. - Callin. . Sol id, v. st et B. Theogn. a. d. ii dist. b. 82. l 22. 13sti. 325. Jon. l. b. - Archil P . b. Ana n. l. Fragmentum lyr adesp. lis an non aetati admodum priscae tribuas, dubites, cuius sunt uv. 8 et :
Etenim posteriore aetate, quintiam die a Chr. . Saeculum, erebrior sit optativi in precibus usus, quoniam religiosius tunc et tu miliore animo precari solent homines nec iam imperare dis nudent, sed optare supplieiterque eos implorare quam quidem sententiam inesse in optativo non est quod explicemus. Id ipsum monuit etiam R. ungeli, Vir praeter omnes harum rerum peritus in disceptanda precatione ad Aesculapium missa in quarto Herondae mimiambo. Pindarum igitur vatem pium saepius opta-livum usurpare primum observamus. Cuius ex carminibus, quamvis imperativus in concipiendis precationibus superet optativum, tamen ex exempla collegi. Pind. Ol. XIII, 25 . . soGUTATI ET EGI v
Cf. l. XIV, 15. Pyth. I, o. V. lib. Nem. VII, s. U. Io , . - Imperativus exstat iis locis Ol. I, 8. b. 8o. S. II, 16. IV, Io V, 3. VI lol. VII. S. s. 2. IlI, lo. X, D. XII, 2. XIII, 28. s. lib. XIV, G. I. Pyth. I, 58. q. VIII, 6. I. XII, 5. Nem III, 3. o. VII, 2. X, T. l. 3. Isthm. VII. I. g. 5, v. l. . . . o. i. ibo.
12쪽
In Bacchylidis carminibus fragmenti Sque, quae Supersunt cluo optativi leguntur, vide c. VIII, 1 El.):
et epigr. 1, 3. 3. Imperativum in precatione adhibet c. X. S. I, 2. XVI, 53. b. epigr. l, V. a. Similiter apud tragicos poetas plativus in preca
Ex locis supra congestis Euripidem vides saepissime optativum adhibuisse, Sophoclem autem medium fere locum hac quoque in re inter Aeschylum et Euripidem tenere.
Nam quod plures optativi sunt Aeschyli quam Sophoclis,
ne liae re perturberis respicias velim multo maiorem esse
numerum precationum Aeschyli fabulis insertarum quatit Sophoclis. Quo quod supra diximus comprobatur plativum paulatim crebriorem factum esse in precationibus. Aristophanes quoque bis in precationibus sollemitibus plativo utitur, Vide Thesmoph.
Mullo vero saepius dii fabulis eius rimperativus hexstat Vulgoque eum modum in usu fuisse nos docet. Loci sunt
Gravissimum argumentum ad confirmandum id, quod Statuimus, posteriore elate eum verecundiore magi Sque auxia pietate homines deos colerent, ni agi in Sum yiativum venisse, gravissimum die huius rei argumentum Plato nobis assert Etenim poetas interdum necessitudine quadam metrica, ut hanc vel illam formam
13쪽
USUI parent, eo minoios esse ut potes Diihi opponere, ita hoc in prosae orationis Scriptorem non cadere pertum est Plato vero optativo utitur ad preces concipiendas locis quibusdam, qui maximi sunt momenti. f. Phaedr. 2 bE 'O 1 Ilα - κα αλλo: etsi se deo , o TiTE 1O X Aip EvEG1 α tabesθε . . . Euthyd y IE: et e bu αλη disc
intellegitur). - Leg. XI, 28m mortuos hospes Atheniensis
perativo nisi in una precatione non utilia Plato. s. Phaedr. 25 A. B: lesio . . TαDE . . py A . Nam MUSI-rum invocationem, quam Sostrates proseri Pliaedr. non possis habere in numero precationum religiosa Verecundia conceptarum id quod omnino de Musarum invocalionibus talia iiDUS. Quid quod etiam in carmini l)us Theocriti celerorumque poetarum bucolicorum saepius optativus occurrit.
Addo VIII, 35. XV ii . XVIII, lib. XXIII, 2lli Mosch. I, li6. - Imperativus legitur his locis Theocr. d. I, i. Isti. 125 128. lii lib. II, 1 l. i. i. s. 63 165 Vl I. l l . VIII, s. IX, 28. X, i. XV, ii . lib. XVII, 1. 26. XXIlI, 2 la. Eion. XVI i. 5. Mosch. III Bionis epitaph.). . Apud Herond. IV nullus est imperativus, tres optativi: v I Zα:po c. I Lotcet et de Sy hic.
itis c. h. Isylli in Aescula P. V. sti: DI Etoc ET TERT G c. Posterioribus saeculis cum omnino modus plativus in ore hominum esse magis magisque desineret, ' etiam ad preces eo ne ipiendas imperativum solum consentaneum est adhibitum esse. Quod magis ad formam , quam statuimus, spectat, qua in disserenda infra etiam de haere lina verba aciemus. Hoc tamen dignum mihi videtur, quod observetur et continemoretur hoc loco. Hymnos Orphico S, quamvis iudimenta eorum sontesque sint prioris aetatis, lamen ipsos ut nobis sunt traditi, posteriore aetate compositos esse conflat. ' Qua re mira illa ratio intellegitur, quum esse in optativi eorum hynniorum USU Ob SerVIVimUS. Etenim cum in contextu hymnorum Orphicorum nunquam sere optativus inveniatur, duo sunt exempla XLVIII, B:
ad ipsas preces concipiendas vicies sexies in octoginta Septem hymnis oplativus adhibetur. Loci sunt hi: IlI. i.
XIII lo. XVI, IO XVl I. s. XVII eo dicis Thryllitiani s XXVI ID. XXVII. P. XXXI, 6. XXXIII, 8. XXXVI, 6 XXXVIII, 25. XLII, Il. XLVi II, 6. LVII, 12. LX, II. LXVI, d. LXXI. l. LXXIII b. XXIV S. LXXVI, II. LXXVIII, 13. LXXIX, l. LXXXI, 5. LXXXII, 3. LXXXIII, 8.
LXXXIV, 3. - Hac re id quod supra demonstravi ceriissime affirmatur ad componendas precationes modum optativum mori modo dii dies saepius rusurpatum AES SP,
14쪽
verum adeo eum legitimam atque propriam precandi formam factum esse, ut etiam, cum ceteroquin non iam adhiberetur optativus, tamen in precibus is quidem retineretur atque conservaretur. Porro hymni Orphici quo tempore in eam formam redigerentur, qua no nune eos traditos habemus, eo tempore discimus modum plativum nisi formulae instar in precibus non iam in usu fuisse Formulae enim instar esse optativum in hymnis Orphi eis eo quoque, nisi fallor, apparet, quod certae tantum formae in sic vel olet eadentes exstant, eaeque derivatae de verbis quibusdam, quae etiam atque etiam
a. sis Lot XVII, s. cf. II ii. IX, 2. XXXIV. 2 . XXXV, b. XXXV, lo. s. Dic: XXVI, io LXXVIII, 3. G. Taeco: LXXIII, s. cf. XI, 22. XXVIII. II. LXVII. S. P. Par. l8. . ET: Tva tot et XXXVIII, 5. f. XXX, 8. LXXX l. b. LXXXIV, . Nec repugnat sententiae nostrae locus h. XVII eod. Thryllit., b Oλαoc Dic, quam esse fornrulam Speram iam docuit Aus fel xl. c. p. 5 8 cf. Plat Euthyd. 2 si vide p. iij. Restat denique unum optativi exemphina LXXXIV, 3:
In papyrorum partibus pedestri oratione concepi is cum omnino fere optativus desideretur vide infra p. l).
lipauci optativi leguntur in versibus, qui composili priore
oplativo et alibi et in precibus utitur his locis. I, 3 :
φυλασσsic io: Tαβsic II sto Dvota Tertia denique sorma, quam Sub i. StatuimuS, CON-iunetivum oristi die cum laevi structum apud omne sere nee tamen erebro exstat, cum saepius Vocula fi Vel cum imperativo vel cum sitativo vel cum infinitivo struatur. Homeri unus est locus
Sex exempla praebet Aeschylus haec Prom. 583. Sept. q. 25 l. g. bo Choeph. Od. g. 2bb, pauca celeri tragici et Aristophanes Soph. i. bd. l. l. ib. Ied Col. 6. g. ab . - Eurip. Hel sob8. Cyel. 66i.'- Aristoph. Nub la b. Pae . Ibo. 85. Eccles 36μ. Unum est exemplum Platonis Phaedr. 25 A. Posteriore
letale coniunctivus ut omnino saepius usurpatur, ita etiam in precibus ei Phrius legitur. s. p. st q. Par. Ib6. II.
i Dionis Clirysostomi lia rapis rasis Philoctetae Euripideae orat eis, i sua in inter Euripidis fraginent inseruit Nauckius'. P. 6 iij, c. . haec praebet: e Eet: stvo ad vivae l1 ὴ 1 Triv φανησri il12 DTOIRGAEv inivametri si vj, quae I uidem ipsa tragici verba videntur esse quoniam in iambicum Iuadrant numerum. Tertium igitur habentia figurae sim eum coniunctivo exemplum Euripideum.
15쪽
Christus homines precari iubet Maliti l l et Liae. XI. ii
Sequitur sorma, sua ut aliquid Iat, usurpalo enutiliato optativo A precantur. Hae quidem forma apud omnessore usitatissima est Praebet eam, o in erus his locis: Il. I. ast s Anet Ahobi
16쪽
Magnus exemplorum numerus , tragicis pelitur.
es s C: TXs set sco volitis lat e Goso et ea pDIs et XI disce minis ceto tir et sepe v 1 TE TE: olivet et et Ocni sis: pla v. Protag. lol: Et Toc ei , es t oc Hippocrates , ω ευκαὶ θ EGO, E TOGTB E Ti. - Pro ei. h. I, M. III. l. Atque undique ex aliis seriptoribus possis exempla cumulares, sed ex iis tantum, qui prioris sunt aetatis vel sermonem imituntur prioris aetatis. Nam huc in re vel clarissime pol est perspici mutato in universum genere dicendi mulari elium precum formulas, quam Vi singula con SerVEntur. Etenim cum modus optativus, ut iam supra diXimus, posterioribus saeculis desineret in usu versari cotidiano
eliam in precibus desiit usurpari, et tertia imperativi persona eius vice fungi coepit. Quae antea rarissime in precationibus invenitur. Hos liabeo locos Hom. Od. XX Io i: Zeu 2αTest . . .
llona epigr. XII. . t V l . Aesch. Choeph los. Io. 313. Eum bid. Eurip. Hel SSA. 56. - Unus porro Aeschyli locus est, ubi complures imperativi tertiae personae leguntur. Precationem illam dico, quae est Suppl. 625 ob qua supplices Danai filiae pro Argivorum in se moritis, ut omnia iis bona dent, deos imprecantur. Quater illic imperativus III personae positus est 663 Getae, GI AE evetsi,v, SD TEA Eetis, 26 φερέσθω. Tantum tamen abest, ut haec quidem forma principatum teneat ut in eadem precatione undecim optati V legantur: Gola Evisset , 662 Srietet Geti, Gis Repete Ev, G o ver steto, Ss c,st, Gyleta ad si, bd αZo Ev, I θείαet , I φυλαGetot, os tostEv, ob totav. Similiter in versibus illis, quibus Eumenides precationes pro Atheniensium salute proferunt, unias exstat imperativus v. id Ia Yβ αλα petro et tauri E E TETOve oci, sex insunt optativi v v I S. sio si6. S). Hi sunt loci, quibus plures imperativi IlI. personae leguntur. Celerum rarissime eum modum inveniri in precibus vides ex loco tum collectione quam supra dedimus. Contrarium observatur apud posteriores, dignumque est commemoratione, quod de optativi et imperativi III personae in papyris usu statuimus. In p Lugd. iam nullum legi optativum nisi rises VIII, I adnotavit Dietericii l. c. p. 26. Illius igitur in locum successit imperativus III. PerSOnae, timad proces concipiendas adhibentur his locis . l, 6 καὶ TO E TO G v et vetet et et ps E petr p ευα. III, I Evtetdae cesnpἀ p autet obisset do TX TO FLAZOg DIT . V. Et Iud Aethietoe ct aettio Tos καὶ ἀνo etωσαν ἀυetim t
17쪽
Etiam magis perspicua in sit, quod diximus, explorata ratione, qua in magna papyro Parisina illi modi ponuntur. Cuius in stii versibus i leguntur plativi si8 όνα IN. I Sob est. Si m evoceto sto I: εχαζ. S intλθst. Sy :
Resiant tres optativi, quorum unus ibi Te leto pro ea-lionis est. At imperativus III personae sescenties in precibus illius papyri exstat. s. stub petet XUI 1ET ITE, E CGENIO vov ImpriGαIS . . . bl. Gq. 233. 68 b o. I l. lobo.lyb3. scill-J52q. 6 I. Tol. Slo. Is l. is T. Pi l. 2. q. t 3 2 28. ii l. 2 id es id 2 6 l. 2 8 .i Sed ne in versibus quidem illis papyro inseriis, qui aperte prioris ipsa papyro ne talis sunt paucosque Praebent optuli vos imperativum III personae optativus Superat frequenti usu, id quod apud Aesetiylum vidimus idem enim hymnus in quo optativus meridis exstat 2 283, qui nisue exhibet imperativos: et tetidis st 38), TSIαet diis 2 is), ε καeteti tetiditos 2 ist). Tetpeetetis 2 id . Tαpletetis 2 Gl). ii oliartum et quintium optativi in versibus heroicis exempla videntur exstare v. is ei et 2 M. Legimus enim v is 2 3: petu;
2 In defixionum tabulis et optativus et imperativus III. Personae adhibentur. Quod nescio an ad cognoscendam Singularum aetatem ali luantum nos possit iuVare.
Postremo ne mihi opponas proprium suis se incantationum imperativum, ut quibus cogere deos homines vellent neque optare, animad Vertas velim Homeri epigr.
XIV, quod inseribituricti voc Κεραμε β, quodque similis
eo loris esse simileSque qua papyros magicas incantationes praebere concedeS. Tamen in eo carmine magico unus est imperatiVUS III. Personae et ETO, V. I ), octo optativi Tερανδε ε 3 et op βo lo ZD Tiba: in P, pDRO id, et set Tota is, m Tetsi is, Opto taetorio, φλεχθε vi 2 3. Addo denique exempla quaedam ex libris Novi Testamenti petila.' Malth. 6, 2-is: TtαGogetli et ovor eteto ἐλθαetsi mi αGtλε α eto Eb id rieth et o ἔλTi ic os es. Lue ii 2-i Matth. 26, 3b T TE ROD, E Uv TO EGI v,Tαρελ(hαetis et Epo et et set plov sueto. f. Matth. 26, 2. Luc. 22, 2. - Prioros quin his locis oplativo usuri fuerint, dubitari vix possit, satisque milii videor comprobavisse posteriore aetate imperativum fertiae perso ita optativi tinniere in precibus esse sun etiam.')Saepissime eum hae optandi forma, rarius cum formisit, vel 3 vel a coniunguntur verba αp vel e et ,
verum unum apud Homerum haec usitata est sigura,
i Winer, Gramin. d. neutestamenti. praeliidionis '' IS6T, p. 26soptativi in enuntiato principali positi ex toto T non plus octo exemplis habet. De sententiis inalibus haec iudieat p. 2 i) lineis ehemensie leti 'fas P der in de villeren Syriache immer Sellener Cir . . . tinbemuit oermieden tu hulen . u h n Solchen fellen, res in us- qebildeles proeDefilii semi den Pluti vorsegmen taben ii ii, de et Nee iam igitur mirabimur corruptelam codicis Syriae Ilomeri, qui loco It XVI. ili cκEet co exhibet pro S Oleto.
18쪽
Unum Theognidis est exemplum v. al:
propriam esse illam formulam confirmat. ' Homerum sapit loeus lat. Protag. lom: p, rq 'oc, o Zε κα d eos, aceto setio tri Homeri imitator Theocritus facile intellegitur locis id XII, IT: E 'α etoueto, et cetapi poti ori, et aio: E ὰpi r pha
quod, o Putrona Virgo, Plus uno maneat Perenne Sue et O. es. 63, 2 6l, oi. - Tibulli el. I, 2, 33:At mihi contingat patrios celebrare PenateS.ef. I lo, S. 68. II, b. i. 5 iob Io 6. IV, 2, 13. G, i l. 2.is. o. - Properi et III, 26 i: Haec tua, Persephone, maneat clem Enti . . .es V, 2, 5. G, id b, 2. - Verg. Aen. IV, 6IT: Sol, Hecate, . . audite Aeneas)auxilium imploret videalque indigna suorum
- orat C. I, 2 di: Neve te nostris vitiis iniquum Ocior urata tollat . . .
ix Numeri iactylici vestigna passi in apud Merodotum animad
19쪽
cf. e. Sue e. s. l. ni. II, , 3. a. P. I, 8, ibi Iob.
Ovid. mel. IV, 2 l: ita di iubeatis, et istum Nulla dies a me nee me diducat ab isto. cf. VII. QEo. VIII, 85. X, 2 5. XV, A Z. SI. 68.
Tertia deinde concipiendae preentiolii forma, quae vel primae vel secundae sormae loco ponitur, in similivus est. Quam precandi formulam esse legitimum Adamius quidem intellexit, sed pauea collegit exemtila, quibus illa precandi consuetudo comprobetur. Noque Aus soldius mulla addidi l. ' Nostrum igitur est, quantum in in tua saera infimitivus valuerit, ostendere. Conseras hos o eos. Hom. Il. II iid: 1, rapi in Tit1:svmύνα καὶ ET Zυε α ελd Z v. id ib. VII, 1 b Za Tαeta p, Y A:αυη λα Et v suses ut G v.
G υ UE TU ID ADTI vii sim tav. ii Plurima praebet Potitius i. c. p. o sq. ubi in universum de infinitivi notione optativa egit; sed, ut est con Sentaneum, lirecationes illic permixtim cum enuntiatis alius argumenti tractantur.
Adde mulierum Elearum armen PLGr. III , earni pop. 6):
i dure hanc quidem lectionem traditani in lapide Adamius i. c. si ilia tuetur contra dilamowitZium, qui Zoc pa scripsit. Liceat mihilio loco pluribus verbis de illis diSserere versibus, in quibus hilamowilgium ius iniuria textum traditum mutavisse censeo, qua quidem emendationes ortasse ipse nunc improbat. Exstant in lapide haec vertia disposita in versus hunc in modum a Wilamowitgio):
correxit ni iam Ziapa et cucov. Quo fit, ut elisa vocali ab intolerabilis AEnim esset liatus et 1 p Aetκὶαn forma Ionici exsistat posita una Syllaba longa pro duabus brevibus Vonicum a minore incipientilius, id Iuod nusquam praeterea in eo carmine admittitur, et ut duo imperati viri ZpCet ucs nulla coniunctione COIiU- lentur, eum optativus ori tat Tot cordiunctione o rite applicetur: Iuod terri vix posse opinor. Ita ut emendaret, causis grammaticis Se commotum esse dilamowitgius dicit. Tantum tamen abest, ut ordo Syntacticus traditus in lapide vitiosus sit, ut optime legibus con- Cipiendarum precationum satis faciat. De insinitivo posito pro imperativo in prece supra disserui. Porro consuetudinis aerae SSeparticipium addi eum in modum suo nostro loco se aev his velim exemplis tibi persuadeas. h. et pli. I. i. CrUS. :Z pel bio: OETEpo goλpo Ee uario et Ic
XXVIII. l. XXXIII. Sis XXXIV. T. XXXV, T. XXXVI, 3. XXXIX. bilo. XL IS II XLII, I. XLIII. l. XLV, T. I, Til S. II, 3. LIII bilo. LIV. Titi LV te. IX, is sto LXIII, 2. LXV, T 8. LXVI, Zili LXVII. S. LXVIII mill 2. LXXI. illi 2. LXXII. filo. LXXIV. Silo LXXVI il l 2. LXXX b. LXXXI. b. LXXXIV. T 8. LXXXV, s lo
20쪽
NEODC REet g Es. De variatis ili precationibus modis verbalibus et infinitivi uni aliis ni odis confusione vide infra p. o. Eandem fere quam Isylli loco structuram nisi quod imperativus pro infinitivo exstat habes i. Orph. XXXVI, II Sq.: Ad l . . IGII καλOG se IOD . . et fl1 2Dic 'ES O poetati opus et vG IIII . . Quod nominativus participii diuiti, infinitivo additus est, ne te geniuit respice Elearum mulierum hymnum in Bacchum: Eλdata . . to sa voto et bilis et Polilium l. e. P. 32. - De verbis Ica v et Tri: TU A precationum propriis vide p. a s.
Summi vero est momenti, quod Aristophanes, dili-ronlissimus linguae aerae imitator, hae ipsa forma omnium si equentissime utitur.
Sane possit etiam hieta rhoetet . optativus esse, sed infinitivum potius esse concedes respectis Versibus, qui paulo post sequuntur, quibusque Bdelyeleon ita pro eatur v. 8 S):
καὶ 'ITαTE T . . TUREO . .' l . . Ita v. ii Cotiatis his quidem versibus cuin loco Eurip. l. Sob, quem Supra dScripsi sacere non possum quin comicum imitando illusisse illa Euripidis verba opiner Tam insignia adeoque callide concepta Sunt illi verba, quae ipsis precibus, suanti illius intersit optata fieri. deum commonent. Accedit, quod nusquam alibi Si quisquam precatur, quod ad illudendum Euripidem tota Thesmophoria Eusarum fabula composita est quod Mnesilochus Euripidis socer illa verba facit duod torro duo nefarii liomines Aegisthus et Mnesilochus ante