장음표시 사용
31쪽
NE TRANSGREDIAR Is MINOS ANTIQUOS, QUU OS POSUERUNT PATRES TVI. λογed. m. v. 28. .
32쪽
Sciabendi occa P Erseverant adhuc intemperiis agitari avida quaedam rerum novarum in Urbe ingenia et gliscere solet, & colligere animos licentia, ubi prima molitio non qua poterat celeritate, oppressa est. Quid nuper prosectum est Regis Catholici moderatione, qua Romanum Decre- puta i-- tum iub ditione sua passus est recipi, cui obsolitas clausulas fas ei fuerat intercedere, nisi ut lissata primam serendo injuriam , invitaret novam Zstim/m Non desuerant in consultando sententiae, quae securum animum, & conscientiam illaesam praestate Regi poterant, si recusasset admittere sed Aet
33쪽
maluit religiosissimus)Princeps in re sacra obsequi, etiam cum damno juris sui, quam ad
extremum pertendere: uti profitetur ea epistola νἐ a chimquam ante annos aliquot ad Belgij Gubernato- O . rem de re ista scripsit. Nimirum imitatus est illam humilem Caroli Magni proavi sui vocem,
refertur a Gratiano distinct. IV. cap. Iumemoriam G. petii Apostoli bonoremus Sanflam Romanam , Apostolicam Sedem, ut qui e nobis sacerdotalis . . muter es Agnitatis, esse debeat EcclesiaIlicae magistra rationis. uuaresei anda es cum nimiseetudine humilitas, ut ' - scit adiis ferendum ab illa Sancta Sede imponatur jugum, tamen feramus, pia dea otione toleremus. Cognita Regis voluntate, Belgae mox ad promulgationem Urbanianae Bullae , sed veteri ritu, salvo majorum more, & secundum regionis privilegia processerunt: emisso insuper Edicto Regio , quo turbantibus publicam tranquillitatem
cujus custodia Regi incumbit j tam Clericis,
quam Laicis condignae poenae irrogantur ; idque exemplo piissimorum Imperatorum, qui Canones veterum Conciliorum sanctionibus suis ro- borarunt, paenis exit, G publicationis bonorum diserte utrique hominum ordini scriptis; ut videre est ex Marciani Imperatoris Edictis, quibus Calchedonensem Synodum confirmavit.Cujusmodi r le-
34쪽
Ieges tantum abest, ut Ecclesiae olim displicue rint, ut etiam laudibus celebraverit earum Sanctores. Ita Anastasius primus Papa Epistola 3. ad iis De Ioannem Hierosolimitanum , scripta A.o exultat quod Principum Edictis vetita sit cunctis tom. s. a4 Deo servientibus, adeoque vel maxime Clericis Αφη librorum Origenis lectio, & legentibus eadem i authoritate poena imposita. Illud, inquit, quod veri pegaudeo, tacere non potui, Beat imorum Frin- . cipum manust restonsa, quibus unusquissue Deo stridiens ab Originis lectione reγocetur, dammmdums sententiam principum quem lectis reum prosum prodiderit. Isto igi- . tur, hoc est, optimo Christianorum aevo, authoritate Principum vetabatur improbatorum librorum lectio, poena atque damnatio Principum sententia irrogabatur, etiam Ecclesiasticis, quos olim speciali notione Deo servientes, dc Deo militantes nominabant. Inverso nunc ordine ossicia isthaec sibi praestari adeo indignantur Romanae Curiat proceres. ut protestatione nuper typis emissa, authoritatem Regiam sugillare per emissarios suos aggressi sint. Cui machinationi coercendae, ac tuendo Iuri Regio, chmmoderate a Ministris ejus occursum esset, directa omni indignatione mini suciue in Calcographum ipsum, qui spretis legibus
35쪽
6 Patriis, sine permissu publico libellum sormis
suis excudere ausus esset, non remisit impetus
indulgens studiis suis natio ; sed epistola benElonga, quam hodie groe vocant, sub nomine Innocenth Pontificis compilata, tempestatem
totam in optimum Archidiacem convertit, contumeliosis appellationibus Abselonis,&. Achitophelis, Principem,Consiliarios Regis incessens. Potuerat merito rescripsisse Archidux, quod Anno 8 I. Carolus Calvus Galliae Rex litteris Adriani II. Pontificis, durius quidem, sed longe rarat inter infra hanc acerbitatem scriptis, respondit: De re In precantes γω m Omnipotentis Dei honore, cir Sanctorum .
Dctione iam Apollatorum Peneratione, ut tulis inhonorationis nostrae epistolas, talias mandata, sicut hactenus ex nomine Pediatur θ al- Bros cepimns, nobis, Cr Ragni nonri Episcopis, ac pri- te ejus m moribus de caetero non mandetis, cir non compellitis nos , gis A . mandata, epiItolas γenras inhonorandas contemnere, v. missos Nnres dehonorare. Sed silentio, ac innata modestia animum cohibens , speravit exemplo suo
exasperatos curialium animos posse placari , dc ad benignitatem inflecti Verum sipe ista decidit, excitatis novis flucti-,bus in Belgij Primatem , & Seniorem ejus Coepiscopum, eo quod jussi nuper sententiam aperire Regi de Bulla: Vrbanianae promulgatio
36쪽
ne, quaedam de Privilegiis regionis, & Ecclesarum Belgicarum jure Romanis auribus non fatis accepta, admiscuerint. Quapropter Romam in jus vocati ad causam dicendam, severis & ante hae inauditis mandatis urgentur et insinuationibus etiam clanculariis subdolis &insidiosis contra omnem formam juris terrentur, ad haec schedis quibusdam incognitis quae speciem habent diffamatorij libelli, pessimo exemplo lacerantur viri dignitate conspicui, existimatione integerrimi, de quarum machinationum , seu verius calumniarum perversitate, atque universim de evocationis hujus viri abus dissertationem aliquam seri, e re visum est: qua Occasione paulo generalius de Privilegiis Belgarum, quibus instructi sunt ad submovenda peregrina omnia judicia, & resutandas exterorum evocationes, agendum est.
37쪽
vetustissimae pelgarum leges, & juratae pollicitationes Principum, de submovendis generatim peregrinis judiciis.
I. NibiISι is antiquius, quam pruris jura judiciis
II. Hujus 1ei γ stigium apud Ges rem, s Tacitum. . III. Ante quatuorsacula pactiones cum vicinis populis fuer
IV. Prima leges Brabantica antι tria saecula , s capitula Lati Introitus idem sanxerunt. v. Ius de non eoocando Belgas,auctumprisiligio caroli IRcaesar vanno 33 '. cujus diu exponitur. v I. Aliud Fri*ilegium, ne ullibi exterarum gentium Brabantuι Brabantum in jud vocer, aut flat. VII. 'nilegia hae etiam concernunt racusiasticam jur - , Actionem.
O Vi ing hi , institutaque Belgarum ha
bent perspecta, sciunt nihil illis fuisse unquam antiquius, aut enixiore studio a Majoribus posteritati traditum, quam ne peregrinis vel legibus, vel judiciis, obnoxij viverent. In ipsis Caesaris , & Taciti Commentariis, quibus nihil habemus de rebus nostris vetustius,
38쪽
vestigia quaedam proprij , & impermixti juris
Belgarum deprehendere est. Lib . de bello Gallico. Principes, inquit Caesar, regi sim, atque pagorum , interfluos μι dicunt, controa res si dirimunt. Adeo vero externa omnia aliquando aversati iusuimus, ut nec delicias peregrinas, quae facillimum aditum ad homines solent habere, admiserimus, lib. 1. de Bello Callico scribit idem, minime ad eos Belgas) Mercatores Iape commeor, atque ea quae ad stoeminandos animos faciunt, importam. Apud Tacitum lib. 4. Histor. Tenfieri, Belgica, aut as- finis Belgicae gens ,simarus, integer, e r sui juris populus , ubi de summa rei colloquium fit, Vbios hortatur, ut insiluta, cultums patrium resumant. Apud Germanos a quibus origo belgis, mores indigenas pro legibus semper valuisse, Idem nobis author est, jura per pagos, dicon reddita ab his qui in conciliis populi electi essent. ribus Germ. Post Taciti aevum longa barbaries & caligo 'res nostras pluribus faeculis pressit: ubi vero reviviscere litterae, & publica monumenta apud nos coeperunt, prima statim cura, & mentio fuit de legibus & judiciis propriis tutandis, peregrianis submovendis. . IAlia quibus utimur jura, moribus sere, &longaevo usu, ac sine scripto invaluerunt ; hoc
39쪽
jus ab initio publicis actis consgnatum est, deinde pactis conventis, ac populi scitis frequenter renovatum, Imperatorum etiam, & Pontificum privilegiis agnitum, & auctum et Princi
pum denique , & Magistratuum jurejurando
continua serie stabilitum, ad nos pervenit. III. Nondum ullae leges nobis scriptae erant, clim jam de declinandis peregrinis judiciis cum vicinis populis pacisceremur: soliciti fuimus munire nos adversus externa, priusquam domi legibus excoleremus nostra. Brabantia, prima & amplissima Belgij regio, vix antiquius monumentum ostentat legum suarum, quam rudes illas, sed inartificiosa simplicitate venerandas tabulas, quas anno I 312. Ioannes Brabantiae Dux Cor-tenbergae condidit: at integro prope saeculo vetustiora sunt Pacta, quae Henricus Brabantiae itidem Princeps cum Coloniensi Praesule pepigitis,st,. diu λῖ- Decemb. anno Ia I. Ne occasione debitorem
IV. Primae vero illae, quas dixi tabulae, a Duce &Proceribus regionis solenniter juratae, quae nobis tanquam Solonis axones , vel lycurgi Rhetrae
religiosae sunt, nihil studiosius inculcant, quam jus
40쪽
jus dicendum esse subditis & incolis, per judices
indigenas, eo loco ubi forum sortiuntur, & secundum cujusque civitatis leges: interposita fide de non serendo, aut permittendo, ut quis adverssis ea faciat. Ducis Ioannis ad proceres, & populum Verba Diniarere
Qv orum vi , atque sententia est, cunctis jus su-lantibus Iudicia reddi faciemus per Schabinos, aut eos quibus judicare incumbit, atque uti secundum proposita ηegotia frum sortiuntur, nimirum unicuique secundum jus