Fastorum Horatianorum Epicrisis

11쪽

librant alterum darumque quartum longo intervallo post priores libroΗ editos et populi favor iam probatos compo8uisse nemo non concedit, neque epistolas ante tria odarum volumina completa esso vulgatas omnes fere viri docti cum Benileio consentiunt. Sed id in Bonuoiu neque ab Oxploratis librorum cuiusque temporibus ad tempora carminum Singulorum definienda progressus est et in lineamentis ipsis chronologiae Horatianae adumbrandis plus uno nomine erravit. Nam ut angustioribus limitibus singulorum librorum compositionem ab eo circumscriptam annorumque calculos parum circumspecte Subductos rasetermittam, darum tres priores libros temporum discriminibus salso disiunxit si probabilitatis fine evagatus est, quod, cum iambos et da post satiras sora editas esse recte intellexisset, poetam iuvenem ab lyricis carminibus pangendis prorsus Se abstinuisse iudicavit. Quod vero inter ancellos a se constitutos omnium poemation natale esse ponendo ex argumentis singulorum carminum et ex annalium fide constar dixit, id superbius quam prudentius Eum dixisse cristit nandum est, siquidem temporum indicia a Massonio Xargumenti singulorum carininum diligentissime collecta ne respicere quidem dignatus est. Nihilo minus tanta fuit si volentioli auctoritas sive ceterorum philologorum inertia, ut diu interpretes IIoratii in Benileiana tomporum ratione acquiescerent. Hoc demum saeculo Benticii rationes cum Car. Vandor burgius in ditione Carminum tona. I p. 314 sqq. prudenti et cauto iudicio labefactare coepisset, Car. Κirohnorus in QuaestionibuSHoratiani subtili disputatione vertor ausus est. Sed licet contra Benilei calculos multa ille verissime disputaverit et plurimurum odarum tempora rectis8ime exploravorit, tamen neque omnes parto chronologiae Horatianae pertractavit et in sortiionum epistolarunique temporibus de tondi minus eliciter versatus Et Totius vero quaestioni denuo DX-cutiendae provinciam in se recepit et egregio administravit vir doctissimuACar. Frankiu libro notissimo, Fastis Horatianis inscripto et anno MDCCCXXXI in lucem edito, qui liber spectanti disserendi sagacitatem et disputandi diligentiam cum iam per se satis commendationi haberet, maiorem insuper auctoritatem epistolam a r. L, em in am n i adiecta nanctu est, qua vir ille praeclarissimus se Frankii ratione tantum non omneSprobare declaravit. Unde lactum est, ut plerique viri docti, etiamsi de nonnullorum carminum temporibus dubitationem movorint, tamen cardines rationum Frankianarum convellere non auderent. quidem ut viri de Horatii interpretatione promovenda meritissimi laudi quidquam detra-

12쪽

hero vereor, ita una in re gravissim' quod carminum libros tres priores ante annum 730 4 editos essescensuit, et ipsum errasse se alios in orrores induxisso persuasum habeo. Ianc igitur rem accuratius explicare argumentisque ita confirmare in animum induxi, ut oblata occasione utero ad alias quoque nonnullaSquaestiones Horatianas illustrandas atque expediendaes. Inter daruin librorum triuia priorum et pistolarum libri primit inpora quae rati intercederet, ex duobus maxime ni gumentis colligendum esse viri docti censuerunt. Alterui nititur decantatis versibus xtremae epistola libri primi Epist. I, 20, 26-8):

Forte et misi quis te percontabitur aetom. Me t ater in nos potat inr levisse Decembres,

Collegam Lepidi m quo dixit Lolliit anno.

Nam cum o poeta hac epistola vicesima con ilium primi libri in lucomomittondi periro viiloatur et M. Lolliu in Q. Aernilium Lepidum annou. c. DCC XII Sive n. h. n. XXI consules laeto sesso Cassii Dionis 54, o fastorum consularium testimoniis exploratum sit, pistolarum librum primum inter mensem Decembrem huius anni eundeinque mens in insequentis anni in luceria ditum sesso statuorunt. Ait rum nrgumentum exlppidissilii opistola decima tertia iusdom libri opotitur qua Horatius post Vinium quendam Asellum signat voluinina Caesari Augusto reddonto in inducit. Elonini quod si carininc v. 17 illum forentona facit iplurali numor voluntinuin utitur, consentnneum esse videtur, ut poetamodarum libris tribus prioribus, quo anto quartuni librum scriptos SA cum tomporum rationibus tum Suetonii in Vita Ilorati tostimonio constat, hanc epistolam comit in dedisso colligamus. Iam cum pistolam Ortiam decimnm ante vicesimalia, ut quae pistolaruni agmen claudat et pistolarum librum edendi consiliuin contineat, compositum esse certum Si odarum libro tres priores non solum ante epistola ovulgatas, sed etiam anto n. 734l20, modo recto huic anno epistolarum libri primi editionem adsignavimus, in lucem ditos esse consequitur. Atque priori huius

conclusionis parti illud quoque auot, quod IIoratius in epistola decima nona, Maecenati illa quidem missa, quo pacto sua carmina invidiam

grummaticorum et imitatorum inepta studia xcitaverint, urbano X ponit. Quo enim iure verba ,Pario mo primus iambos ostendi alios ad iamborum sive epodorum librum univsersum rettulserunt, ode in iure Verbisis Alcaeum ego non alio dictum prius ore latinus olyari dicen non unum alterumve carmen melicum, sed unum pluresve carminum libros sive

13쪽

opuscula v. 35 significari dixeris. Quis enim surret poetae astum carmina sua imgenuis oculisque est manibusque teneri praedicantis, nisi multis iam tantoque hiatu dignis carminibus ingenii vim et artis linirem suis civi bus probasset Quid, quod X Xordio optestola dedicatoriae opis I,

Prima diei mihi, summa dicende Camena, Sseetatum satis et donarum iam rude quaeris, Maecenas iterum antiquo me ineludere ludo '

Non eademst aetas, non mens

Frankius p. 55 sqq. aliquot annorum spatium inter darum libro editos et pistolas scribendi consilium ab Horatio initum intercessisse colligit 3 Sed ut quantum temporis intercesserit, nunc quidem in medio relinquamus, certe antes piestolas IIoratium darum libros didisse veri similo ost. Odarum vero libro tros priores non opstratim, id quod Bonticius voluit, sed coniunctim edito esse, cum nisi tum irchnerus in libro Eupra laudato p. - 12 luculentissimis argumenti comprobaverunt. quidem, ut alia mittam, Bonticii opinionem ita redarguam, ut libri primi carmen

vicesimum quartum, Secundi quartum, tertii decimum quartum eodem sere tempore facta, certo non maiore quam annuo intervallo inter Se disiuncta esse doceam. Primo enim quod dixi carmine mortem Quintilii Vari poetae Cremonensis, quem a. u. c. DCCXXX vel DCCXXXI vita defunctum esse Hieronymus in Chroincia memoriae prodidit, lugubribus modis prosequitur secundi libri carmine quarto extremo posita vorsibus fuga suspicari,

Cuius octavum trepidavit aetas Claudere lustrum

aetatis annum quadragesimum Se emensun esese perte indicat, unde, cum consulibus Cotta et Manlio anni DCLXXXI mens Decembri poetam natum esse constet, armon illud anno DCCXXIX exeunte vel DCCXXX

insunt compositum SSe sequitur. Odein deniquo tempora libri tortii carmen XIV, quod totum in laudo Caesari ab Hispana ora devictis Cantabri Suo penate reputentis versatur, scriptum esse, Cassii Dionis 53, 28)testimonio Augustum a. 730 24 ab Hispania Itoniam rediisse testantis conficitur. Quid multa Etiamsi Singula carmina, prout re aut tempora

1 Duorum annorum i ptionem dandam uinui, quod ex Eusebii Chronicon oditione ab Als Sehoonio parata II, in odie Freheriano an notationem primo, in reliquis codicibus seeundo anno olympiadi i CLXXXVIIII adscriptam esse cognovi.

14쪽

serebant, iis, quibus quodque destinata erant, seorsim missa esse et ira hominuin cognition in venisse uberitissimo concedamus, ante in publicam lucem uno eodeinquo tempore omnia carmina a popla edita et iri unum corpus trium librorum congesta esse censemus. Quod aut misXυ mum carmen libri secundi pilogi vicem obtinoro id tur, Vandorburgius , 31, 321 iusto artificiosius ita explicaro ausus est, ut poetam libro tertio, quem duobus annis post duos prior ditum ses suspicatur, carmina nonnulla iam ante editionem duorum priorum librorum facta quaesipostlimini inseruisso satis improbabiliter statu rot Noquo tamen eo temeritatis progredi ausim, ut cum Lehrsi totum hoc carmen ab intorpolator aliquo et imitatore Horatiano fietum p popino senusino suppositum PSSedicam. Ut enim aliquot vorsus interpolatorum ope concinnatos et genuinia Horatii carminibus insertos esso persuasum hahoo, ita in carminibus Horatiani eXStaro nego quae tota ab interpolatoribus lacta in Immo vero Horatium carinen illud non eo consilio, ut carminum libris epilogum saceret, compoSuisSe, Sed primum nullo seri consilio lusisso, pinde, cum carmina in lucem edebat, eo loco, quo ab ludicra arte ad gravitatem carminum moralium transiturus serat, piissime interposuisso PnSeo. Carminum igitur libros Ioratium non deinceps singulos singulis pluribusve niani interiectis, sed tros prior A coniunctos edidisseruirch-nero Franki aliis prorctus equid in assentior verum ditionem illam ante num 30 24 sivo, ut Lachinniano Frankio visum est, iano 30 24 vel 3ll23 actam osse non possum non improbaro. Cum hac definitione temporum primum omnium tertia da libri primi

Si te dira 3 oten Cypri, Si fratres Helenae, lucida sidera, Ventorumque regat pater Obstrictis aliis 3λraeter apyga, Navis, quae tibi creditum Debes Vergiliuni sinibus Atticis

Reddas incolumeria, precor, Et serves animae dimidium meae.

e. q. R.

ita pugnare videtur, ut artificia, quibus diffficultatos ex illo carmine suis rationibus natas viri docti removero studiiserunt, nullo modo mihi pro-

15쪽

bentur. Etenim carmen illud suavissimum, quo poeta Venusinus Vergilium suum Athenas potentem faustis ominibus prosequitur, ad iter oriremum vatis Mantuani spectaro cum Scholiastae vetere iam Significassent, recentiores interprete sere omnes confirmaverunti Hoc autem de itiners auctor ita Vergilii, de commentario Donati sublatae, haec memoriae prodidit anno aetatis quinquagesimo secundo ' imposilinus Aeneidi summam

manum statuit in Graeciam et in Asiam secedere triennioque continuo nihil amplius quam emendare, ut reliqua vita tantum philosophiae acaret: sed cum ingressus iter Athenis occurrisset Uusio ab oriente Romam reperienti destinaretque non fori stinere Asiatico absistere atque etiam una redire, dum myara ricinum oppidum ferrentissimo sole cognoscit, languorem nactus est eumque non intermissa narissatione aurit, ita ut grapior aliquanto Brundisium

appelleret, ubi diebus paucis obiit XI Kal Octobr. Cn. Sentio Q. Lucretio coss. Quodsi Vergilius poeta anni 73bli mense Septembri vita decessit, Horatium candido amico sub ornum tempus eiusdem anni iter Atticum ingredienti hanc de propempticen misisse veri similo SA duxerunti Sed cum tam brevi paucorum mensium spatio, praesertim illis temporibus, quibus vaporis p navium cursum accelerare nondum didicorant, tot res vix confici potuisse videantur, magis Vandorburgii' sententia mihi probatur Vergilii ingressum itineris et Horatii compositionem carminiS ad annum proXimum, sive a. 734I20 reicientis. Namque si in anno aetatis Vergilii ipso

computando Donatum errorem commisisse recte demonstravimus, emoritatis non ineuSabimur, si eundem grammaticum, qua erat animi levitate, annum, quo poetam mortuum esse invenerat, ad iter inceptum salso rettulisse

statuerimus. Sed hae quidem duci si quis secus iudicaverit, equidem litem non movebo, illud probe teneo, Vergilio poeta epico extremum illud iter Atticum ingredienti hoc carmen scriptum sesso. tonim si Vergilium hoc carmino nari creditum dici reputaveris, non cogitasse cum do itinere aliquando in Graeciam Suscipiendo, sed ad consilium suum perficiendum sos iam accinxisso tibi persuadebis. Quodsi non bis Graeciam cum petiisso aut petendi consiliuin cepisso ipsa Donati verba satis aperte declarant, optare potius quam probaro dixerim, si quis cum Car. Frankio p. 6 et novissimo Horatii iniserprset Henr Schuelgio de alio Vergilii itinero Attico

I Reetius Valerius robus in Vita Vergilii refert decessisse eum annum agentem quinquagesimum primum. Conseras, sodes, Massoni Vitam Horati p. 10.2 Q. Horatii laee Carminum libri V. d. c. Vanderbourg. Lutetiaoiarisiorum a. 1812. tom. I p. 17.2

16쪽

somniaverit. Quod autona Vanderburgius se mirari dixit Ioratium do itiner Asiatico deque Aeneidos perpoliendae consilio tacuisse, quid intorpoetam ingeniosum omnes carmini vorsus ad unum quoddam consiliu in dirigentem et grammaticum curiosum omnes re sedulo colligent pira int r-osset, perspeNiSS Dum Pgo.

Multo autem minus iis adstipulari possum, qui hoc carnasen ut nil alium, quem Horatius carmino duodecimo libri quarti ad convivium invitat, Vergilium ' uiisSum osse, aut in sexto seresciit huius carminis Debes Quintilium finibus Atticis scribondum Aso opinati uni. quidem nini praeclaro vaticini vittis Horatii lugubrem exitum itineris amici quasi praesagi ritis sublato P iam atque ut ita dicam divinam artem huius carmini minui Pgerrim tutorim. Sed ne diviniitionis usui cum 'icerono mo patrocinari putes,

dissor nil neumine meam sontentiam essendoro conabor. Atque cum

Vergilio quarti libri, iuvenum nobilium cliente IV, 12, εἰ ), non o familiaritatis vincul Horatium coniunetum misso, ut cum animae sua dimidium I 3 8 praedicaret, ne in Sanu non perAensit Frankii nuto in temoritas nomon Vergilii, omnium et codicum se Scholioru in nuctoritate firmaturai, in Quintilium mutantis omni prorsus probabilitato caret. Sod o ci h eum fide sola niti videamur, recondita cuiusdani se quasi arcanii cauSae nocessitate adducimur, ut hoc, de quo agimus, carmen ad Vergilium poetam epicum neque nil alium quemquam Scriptum Age statuam uri. Horatius nim, cum ipse sua carmina in lucem odor t, non ut sors tulorat aliud carinon alii subiunxit, Aod in dig rondis carminibus certas quasdam rationes delitu S St. Neque tempori illo, quo quodque carmen compositorat, rutionem habuisAe videtur quid nim oporis ni tuo onoris inoμμο carminum Syllogae secundum temporum, uno novisse nihil sere lectorum intorserat, ordiri in digesta 3 Chilio rus quoque Ostor citr-mini sua non ip8 Secundum ordinem chrotiologicum, quo vulgo nunc Druntur, ordinavit, Sed alias rationes, post moriona ipsius ni editoribus negloctas iniit. Noque illud, quod gi nitimatico quosdam nOStrumo mori in seligendis carminibus uti inepto probare serunt, consilium Horatius ipse Recutus est, ut quaecumque Carmina iisdem umoris scripta nut ad eundoni hominem miAsa essent congorei P atque continuaret.

I Nihil erit ut relinqiteretur in chronologiam ratiana, hoc noqii earinen libri quarti lieet Oeta ipso versu Intermissa Venus diu mellea armina pangendi curam diuis intermiqisse testetur, Vergilio poetae pie missum Me . Diintae in Annal. philol. t. 99 p. 328 putavit.

17쪽

Elegantissimus enim poeta libro talem in modum adornato lectoribus urbanis plus taedii quam utilitatis litterati hominibus se paraturum misso probe perspexerati Sed quae univorso in corpore trium librorum digerendo poeta spectaverit, plene disputare non huius loci esse videtur: primam nutem partem primi libri ita disposuit, ut tria potissimum consilia seqvstretur.

Atque primum quidem Horatius, cum numerorum lyricorum arto otiolicorum versiculorum modi ex Graecia in Italiam transferendi summam laudoin quaereret, cita rem instituit, ut primorum novem carminum alio quodque stropharum genero componore et Selepiadearum str

pharum similitudinem interiectis Sapphicis I 2 et Archilochleis I )

num ori dissimularet. Neque praetor novem genera Stropharum, quibus novum carmina prima libri primi composita sunt, alii in quatuor carminum libris usus ost Si continuatorum versuum Asclepiadeorum I 12 otionitarum III 2 ac trochaicorum III 8 numerorum systemata, Simplicia illa quidem et invenusta, exceperis. Qua de causa CaeSiu Bassus, cuius nomino Henr Keilius eximium fragmentum de metris, Atilio Fortunatiano antea inmerito adsignatum, inscripsit, metrorum Horatii X empla

o prima parte primi libri repetivit. δ)

1 Hoe tamen moneo, non uniquam oratium duo plurave carmina eodem stropharum genere conscripta eoniunxisse videri, ut consimili in ro illa vorsari et quodammodo unum eo pus et fieero significaret. Id animadvertisse mihi videor in Od. III I-6. IV I4-15; praetermeonseras libri primi armen trigesimum quintum ita quartum exeipiens, ut alteram altori quasi viain praeparet. Qua de causa ut nequo fidem odi eum, quorum in nonnullis haec arminaeoniuneta esse ellerianae editionis apparatu critico certiores saeti sumus, tamquam vinetis manibus, sequendam esse eo Peerlkampii audaciam libri tertii armina tria prior: in decem partes unius arminis gnomie discerpentis probandam duco, ita illa, quae dixi, armina are, tin quam cetera inter se cohaerere et conexa esse postam ipsum significasso iudico.

2 conseras inprimis Od. III, 30, 3, pist. I, 9, 32.3 Vide Grammatici latini ex reeensione Henriei melli tom. VI p. 266-70 Bassus quidem, eum primi libri primum o tertium carmen iam antea p. 259 respexisset, eiusdem primilthri arminum secundi quinti non Octavi metricam Ompositionem illustravit qua in re non iearminis numeros ante Octavi explicatos esse ne mireris, poetam grammaticum paucis diebus et memoria tantum modo adiuvante p. 27I, 3 librum conseripsisse moneo. Quarti autem et sexti carminis libri primi Horatiani metra Caesius Bassus in deperdita sui libri parte, qua dodaetylieis versibus disseruit, exposuisse videtur. Argumentis, quibus ellius noster Caesio Basso hoc fragmentum adseribendum esse prinbavit p. 250-252, locutionem ad si mam ab Caesio Basso apud Rufiniim p. 56, 2 ot ab auetore hiiliis fragmenti p. 264, 8 usurpatam addo. Quod autem artigraphus de laudorum versitum genere se alio loe egisse dixit p. 257 id aliter, atque olluta seeit, explieandum censeo, quandoqitidem versus Hipponacte nomine tetrametrii misitoque iambicum eatalectum insignivit. quo do suo loco in eapito de iam hieo genere so dixi se anoto libelli signifiearo videtur. 2.

18쪽

Res autem ipsa eo dignior eas videtur quae a nobis aperiatur et in lucem protrahatur, quo plus ea valet ad lite grammaticorum de carmine septimo mota componendas. Cum enim iam Porphyrionis scholiasino aetate exstiterint, qui inde a versu quinto decimo huius carminis aliam oden ordiri censerent, nostra memoria Butimamus Doederlinuri Lehrsius, Kellerus carminis compage soluta ex una de duo dari secerunt. At falsam hanc opinionem esse et Porphyrionem recte iudicasse, hac ipsa ex re apparet, quod Horatius in prima parte libri primi duo carmina eodem metri genere composita coniungere noluit quo in argumento ex recondita arto poeta sumpto adeo acquiesco, ut alia argumenta Ex carminis consilio et disposition potenda proferro superSedeam. Praeter numerorum rerum quoque variotatem in prima parte libri primi adornanda poeta spectavit ut gravibus odis lusus amatorios I b. 8)intermisceret, carminibus in rebus Romanis versantibus graeca nugaS I 8. 11ysubiiceret, denique variorum carminum genera proponeret. Atque huius quidem rei vestigia vel in titulis, singuli carminibus a grammaticis inditis, appatent, qui primam oden pragmaticen Secundam PrOSeuticen, tertiam prosphoneticen quartam paraeneticen quintam proSphoneticen, sextam hypotheticen inscripserunt. Sed tota has grammaticorum divisio, quam cum Menandri distinctione novem generum hymnorum cohaerere moneo, ineptior est, quam qua nobis in singulis carminibus Horatianis distinguendis uti liceat. sectius tu dixeris primum carmen prooemii,

alterum encomi vicem obtinere, quintum carmen amatorium θερωεικον esse, nonum convivato σκολιο , , decimum hymnum.

Denique hominum quoque, quibus singula carmina misit, dignitatem in digerendis Eui carminibus Horatius respiciebat. Atque primo quidem loco cnrmen dedicatorium, Maecenati praesidio suo et dulci decori missum, optimo iuro collocavit secundus locus debebatur CaeSari Augusto, principi senatu et reipublicae gubernacula tum tempori tenenti tertium cui potius adsignari par erat quam principi poetarum eidemque amico candidissimo Huius quidem rei admonitum Frankium ipsum suam

coniecturam damnaturum nostrumque carmen ad Vergilii poetae iter Atticum relaturum fulas confidimuS.

19쪽

Libri primi carminis tertii temporc Stabilito acilius tempora earminum libri primi secundi libri secundi noni, libri tertii quinti definiri poterunti Atque secundo carmino portenta et Tiberis diluvium post occisum C. Caesarem acta ab Horatio poeta significari scholiast uterque opinatur. At hoc serri non posse iam inde patet, quod Caesar Octavianus illo tempore equo Medis alvo Parthis bellum inserendi consilium ceperat equo honorifico nomine principis, in verS quinquagesimo

me ames diei pater laus princep8

aperte indicato, ornatus erati Accedit quod ab scriptoribus annalium nihil do inundatione Tiberis fluvii post Caesarem interemptum acta memoriae proditum est, unde scholiastas non rerum fidem secula esse, sed ex verbis poeta malo intellecti coniecturam satis utilem fecisso admodum ori simile fit. Neque diluvium iboris anno 27 27 actum et ab Cassio Dion 63 20 narratum ad hoc carmen reser posse Fran-kius p. 146 luculenter exposuit. Nam Dionis verba MDγουστος - δῆ

τοτε τῆς νυκτος ἐπεγένετο ὁ γαρ Tῖβερις πελαγίσας παπαν την ἐν τοῖς πεδίοις μην κατέλαβεν ἄστε λεῖσ9αι, καὶ π αυτο οἱ μάντεις τι τε ἐπὶ μέγα αυξῆσοι καὶ ὁτι- αν τὴν πολιν παχειριαμ ξοι προέγνωσαν. χαριζο/ιένων αυτ si καθ υπερβολὴν αλλων ἄλλα Σέξτος ι Πακουουιοδεως Ἀτεροι λέγουσιν Ἀπουδιος, πάνrας ἐξενίκησεν Satis aperto docent hoc diluvium cum cognomine Augusti Caesari Octaviano paulo ante indito coniunctum et pro sausto augurio crescenti gloriae nominis vulgo acceptum

ESSE, cuius se prorsus contraria carminis Secundi versu 2 6 indicant Quem voret divum populus ruentia seri rebus 'Quodsi a poeta non veram praesenti temporis imaginem XpreSSam, sed praeteritorum temporum incertam quandam memoriam revocatam

esse Frankio eiusque pedisequi largiri nolis, reliquum est, ut cum Massonio p. 233 ad diluvium iboris et portenta terribilia anno 31I23 exeunte et 732722 incunt facta et ab Cassio Dione 53, 33 et 4, 1 relata confugias. Atque quae Cassius posterior loco refert 'ν πολις πελα

ἐβλη 'χὶ καὶ οἱ ἀνδριάντες οἱ ἐν τυ Πακλίω, ἴστε καὶ τ δορυ ἐκ τῆς

20쪽

quo Caesar ut ruentis imperii robus succurrore Pt deorum rubente dex-tpra sacras si ces iaculantium iram placaret rogatur, de conspirant, ut

exstitisse post Massonium mireris, qui se patefacta iterum sebulamon unde rotat. Rem ita ibi probasso mihi videor, ut nihil quod accedat argum senti desidornro to ut m Tamen hoc quoque addo, Caesar in illo tompore, quo bellum Parthicum iam molistbatur, piissimo ab Horatio, nuli eorum consiliorum int serprete prudentissimo, ne Medos equitare inultos in re admoneri. No illud qui dona nihil ponderis habere dixorim, quod Horatius minus gratum iitrono suo Caesari fecissset, Si in syllogii iii minum donil tam insigni loco sive, ut Pindari verbis utar, M 06Go;. ri μανγε Vetus liquod atque dudum divulgatum carmen,

non novum riteSPntiqv reruti statui adcommodatum posuisset.

Quod Horatium aulicorum consiliorum intorpretem, qui quno Cnosar Octavianus Augustus ad publici commoda Dromovenda rogarat atque instituerat, i. rminum blanditiis populo commondarei, Supra diximus, hoe inprimis nil se prior carminii torii libri portinere pridem intoli et una est

I Juvat o loe eum oratii orbis Onterro Angitati ipsius v rha in monuimentia Aneyrano exhibita:

II 2 Logibu novi s latis multa revocavi d. IV II, 12 Ε vetere revocavit arto'. cons.

exempla maioriam ex aliseentia.

II 15 ID. III 6, 33. Ilosa: Drra salute mea quinto quoque anno per d. I 2, 45 Serus in aelum redea diuque

constulo et sacerdotes ut vota su ciperentur, senatu decrevit

II 42: danum' iitria iam, quem clalussum esSelmaiores nostri voluerunt, eum ple totum i mperium pol puli Roma ni terra marique es soli, nol dulbia parta pax . . . . ter me pri ne ipe laludendum esse lenisui LiI 17 Duo et octoginta templa deum in urbe consul exitum ex auctoritate senatus reseel. eons. IV 37. V I: Mare paeavi a laedonibus. 40 Parthos trium exercituum Romanorum spolia et signa re ddere mihi supplicesquenmieitiam populi Romani petere coegi, ea autem signa in lienetrali quod est in templo Martis Ultoris reposui. Ons V 4. Laeliis intersis populo Quirini e in IV b, 31-40. Epist. II I, 3 Tuisque Auspiciis totum con- seeta duella vor orbem . Claustraque custodem pacis cohibentia anum isons. d. V15 s. Od. III G, - 4 Deliet maiorum immeritus lue , Romane, doneo templa reseceris que labentes deorum et Foeda nigro lacra fumo cons. d. II 15, 20. Od. IV A. 19 Pacatum volitant per mare

navitae.

Epist. I 8, 56 Sub duce, qui templis arthorum signa refigit tui et si quid abest Italis adiudicat armis. Ons Epist. I 12. 27.

II 1. 236.