Fastorum Horatianorum Epicrisis

31쪽

dem lucriquo studium, quae his temporibus, si quae regum epistolae, antequam regibus fratribus reddantur, in publicis acti vulgo leguntur,

culpari pol pnt. Horatio praetexere licuisset ut cuius puerorum fide nequo bibliopolarum neque senatorum promissis tentaretur.

Temporum igitur indicia, quae in epistolis ipsis inveniuntur, examinantibus ibo primus pistolarum anno 34n nondum absolutus nequo in publicam lucem emissus eas probatur undo etiam magis nobis cavendum est, ne consulibus Lepido et Lollio in extrema epiAtola commo- moratia in arctum compellamur eique ambigua plus pondoria tribuamus quam certis indiciis Totius autem disputationis capita ut brevi iam comprehendamus, carminum libros tres coniunctos anni 736 19 vorno tempore,

vel potius anno 34 20 editos esse pro explorato habemus, epistolarum librum primum post carmina iam divulgata anno 73M19 vel 36I18 soras

emissum esse veri simile Asse ducimus. Spatium iusto maius ne vacuum relinqueremus, ex schedis me Horatiani duo frustula depromere visum est, quibus codicum optimorum fidem defenderem vel potius neglectam in lucem protraherem. Libri quarti carmen octavum ad Censorinum missum eum aperis

Iabo traxerit et Rodam interpolationem perpessum sit, strophae quarta et quinta imprimi ingenia virorum doctorum exercuerunt. Nuper Madvi-gius in Adversariis criticis II, 2 loco conclamato ita nuccurrit, ut eiectis versibus 10 et 17 atque genetivo celeris fugae de coniectura repogito scriberet:

Non ineis noti marmora publieis, per qua viritus e vita redit bonis post mortem duenua non celeris fugae,rius, qui domi a nomen ab Afrisa Lueratus rediit, Marius indieant laudes quam Calabra Pierides.

At quamquam hoc modo et strophicae compositionis legi satisfecit et turpem errorem contra annalium fidem ab interpolator commissum removit, tamen Horatium tersissimum poetam tam alebrosa verborum structura utentem facit, ut vel qui maximo viri egregii acumen laudant huic conte 4

32쪽

tura suum calculum adicor dubitent undo qui novissimo huic carmini operam navarunt, IciesAlingius in Ind. luci Gryphiswald a. 1874, HaeusAneruri in progr. gymn. Friburgensi a. 1876, Schuelgius in odition carminum a. 1874 prorsu alias via ingressi sunt. Vorum quod advigius in optimis codicibus elloriani non celeres fugae, sed celeris fuga exaratum DSSE monuit, equidem ita comprobo, ut lectione illa non correcta e reposit eiectis nutum versibus interpolatis 1 et 28 IIoratio Auam manum reddidisso mihi videar. Eiusdem libri quarii carnion speundum ad filium M. Antonii triumviri scriptum esse scholiastae memoria tradiderunt plenum autem huius viri nomen C. Iulium Antonium fuisso et codicum optimorum fide constat et lapidum nummorumque titulis ab Ad Niossiingio in Ind. leci Gryphisw. a. 1876 confirmatum est. Relangari vid tu unus versiculus Horatianus IV, 2, 2:

Pindarum quisquis Hudet aemulari, Iule, ceratis se Daedalea nititur 1 ennis

unde interpretes ot oditore nihil non sive emendando ivo argutando moliti sunt. Rectam viam hoc loco praemonstrant codice optima notae Parisini v et vi, quo cum omnibus sere locis conspirent Icellerus una litoras denotavit. Namque quod in illis codicibus scriptum exstat Iulle, id ex plena sorma Iuli ita deformatum est, ut literaci vocalis primum pinguesceret, deinde antecedenti litora I adsimilaretur. Sivo autem illud Iuli Horatio reddoro sive Iuli scribere malueris, eadem certo licentia hoc loco poetam usum esse concedes, qua Od. III 4 41. III 6 6 Sat. II 8 I

33쪽

trium in

huius