장음표시 사용
431쪽
αα6 DE RERUM NATUR A v. 42 i. Altaque cur plerumque Petit loca; plurima quo plus
Montibus in summis vestigia cernimus ignis p uod superest, facile est ex his cognospere rebus, Πρωτῆρας Graii quos ab re nominitarunt,
In mare qua missi veniant ratione superne. Nam fit, ut interdum, tanquam demissa columna, In mare de coelo descendant; quam laeta circum Fervescunt, graviter spirantibus incita flabris: Et, quaecunque in eo lum sunt deprensa tumultu, Navigia in summum Veniunt vexata periclum.
Hoc fit, ubi interdum non quit vis incita venti Rumpere, quam cepit, nubem; sed deprimit, ut sit
In mare de coelo tanquam demissa columna
Paullatim; quasi quid pugno brachiique superueConiectu trudatur, et extendatur in undas: 435 Quam quom discidit, hinc prorumpitur in mare venti Vis, et servorem mirum concinnat in undis. Vorsahundus enim turbo descendit, et illam Deducit pariter lento cum corpore nubem: Quam simul ac gravidam detrudit ad aequora ponti, Ille in aquam subito tolum se immittit, et omnericitat ingenii sonitu mare, serVere Cogens.
Fit quoque, ut involvat venti se nubibus ipse
Vortex, conradens ex aere Semina nubis,
Et quasi demissum coelo prestera imitetur. Hic, ubi se in terras demissit dissolvitque, Turbinis immanem vim provomit, atque Procellat. Sed, quia fit raro omnino, monteisque necesse estosficere in terris, apparet crebrius idem Prospectu maris in magno, coeloque patenti. Nubila concrescunt, ubi corpora multa volando, Hoc super in coeli spatio, coiere repente Disilired by Cooste
432쪽
x27 LIBER VI. V. 453. Asperiora; modis quae possint indupedita
Exiguis, tamen inter se COmPressa teneri. Haec iaciunt primum parvas Consistere nubeis; Inde ea comprendunt inter se, conque gregantur, Et coniungendo crescunt, Ventisque seruntur Usque adeo, donec tempestas saeva coorta est.
Fit quoque, uti montis vicina cacumina coelo Quam sint quoique magis, tanto magis edita sument Assidue sulvae nubis caligine crassa; Propterea, quia, quom consistunt nubila primum, Ante videre oculi quam possint tenuia, venti
Portantes cogunt ad summa cacumina montis. Ille demum fit, uti, turba maiore moria, Et condensa atque arta apparere, et simul ipso Vortice de montis videantur surgere in aethram. 467Νam Ioca declarat sursum Ventosa Palere Res ipsa, et sensus, monteis quom ascendimus altos. Praeterea, Permulta mari quoque tollere toto 'Corpora naturam, declarant litore vestes Suspensae, quom concipiunt humoris adhaesum. Quod magis ad nubeis augendas multa videntur
Posse quoque e salso consurgere momine Ponti. Non ratio consanguinea est humoribus omnis.
Praeterea, fluviis ex omnibus, et simul ipsa Surgere de terra nebulas, aestumque, videmus; Quae, velut halitus, hinc ita sursum expressa seruntur, Suffunduntque sua corium caligine, et alias Sufficiunt nubeis paullatim conveniundo. Urget enim quoque Signiferi super aetheris aestus, Et, quasi densendo, subtexit caeruIa nimbis. Fit quoque, ut hunc Veniant in coetum extrinse Cus olli Distiirco by Corale
433쪽
Corpora, quae faciunt nubeis, ni hosque volanteis.
Innumerabilem enim numerum, summamque
Protandi Esse instillam docui; quantaque volarent Corpora mobilitate, ostendi, quamque repente
Immemorabile per spatium transire solerent. Haud igitur mirum est, si par vo tempore saepe Tam magnos monteis tempestas atque tenebrae Cooperiant maria, ac terras, impensa superne:
Undique quandoquidem, per caulas aetheris omnela, Et quasi per magni circum spiracula mundi Exitus introitusque elementis redditus exstat. Nunc age, quo Pacto pluvius concrescat in aliis Nubibus humor, et in terras demissUS, ut imber, Decidat, expediam. Primum, iam semina aquaΤΜulta simul vincam consurgere nubibus ipsis 498
omnibus ex rebus, pariterque ita crescere utrumque, Et nubeis, et aquam, quaecunque in nubibus exstat, Ut pariter nobis corpus cum sanguine crescit, Sudor item, atque humor, quicunque est denique membris. Concipiunt etiam multum quoque saepe marinum Humorem, veluti pendentia vellera lanae, Quom supera magnum mare venti nubila portant. Consimili ratione ex omnibus amnibus humor Tollitur In nubeis: quo quom bene Semina aquarum Μulta modis multis convenere, undique adaucia; Consertae nubes tum se dimittere certant Dupliciter: nam vis venti contrudit, et ipsa Copia nimborum, turha maiore Coacta, Urgens ex supero premit, ac lacit emuere imbreis. Praeterea, quom rarescunt quoque nubila Ventis, Distiirco by Corale
434쪽
LIBER VI. V. 5I . Aut dissolvuntur solis super icia calore; littunt humorem pluvium; stillante, quasi igni
Cera super calido, tabescens multa, liquescat. Sed vehemens imber fit, ubi vehementer ulraquo Nubila vi cumulata premuntur, et impete venti. At retinere diu pluviae, longumque morari, Consuerunt, ubi multa fluenter semina aquarum, Atque aliis aliae nubes, nimbique rigantes Insuper, atque omni Volgo de parte, seruntur; Terraque quom sumans humorem tota redhalat. Hic, ubi sol radiis, tem statem inter ΟPacam, Advorsa suIsit nimborum aspergine contra; Tum color in nigris exsistit nubibus arqui.
Cetera, quae sursum CreSCunt, Sumumque crean tur
Et, quae concrescunt in nubibus omnia, prorsum 523 omnia, nix, Venti, grando, gelidaeque pruinae, Et vis magna geli, magnum duramen aquarum , Et mora, quae fluvios passim refraenat, avonteis Perfacile est tamen haec reperire, animoque Videre, Omnia quo pacto fiant, qua reve creentur, Quom bene cognoris, elementis reddita quae sint. Nunc age, quae ratio terrai motibus exstet, Percipe: et in primis terram face ut esse rearis Subter item, ut supera, ventosis undique plenam Speluncis; multosque Iacus, multasque lacunas, In gremio gerere, et ruris, diruptaque saxa: Multaque sub tergo terra a flumina tecta Volvere vi nuctus, submersaque Saxa Pulandum est: Undique enim similem esse sui, res postulat ipsa. His igitur rebus suhiunctis suppositisque, Terra superne tremit, magnis concussa ruinis Disiligod by Gorale
435쪽
Suhier, ubi ingeni eis speluncas subruit aetas: Quippe cadunt toti montes, magnoque repente Concussu late disserpunt inde tremores: Et merito; quoniam plausiris concussa tremiscunt Tecta, Viam Propter, non magno pondere totae Nec minus exsultant aestu, quom soriis equum vis Ferraios utrinque rotarum succutit orbeis. Fit quoque, ubi magnas in aquae vastasque laeunas GIeba vetustate e terra provolvitur ingens, Ut iactetur aquae fluctu quoque terra vacillans; Ut vas in terra non quit constare, nisi humor
Destitit in dubio fluctu iaciarier inius.
Praeterea, ventus quom, Per loca subcava terrae Conlectus, parte ex una procumbit, et urget obnixus magnis speluncas viribus allas;
Incumbit tellus, quo venti prona premit vis: θεοTum, Supra terram quae Sunt exstructa domorum,
Ad coelumque magis quanto sunt edita quaeque, In clinata minent in eandem, Prodita, Partem; Protractaeque trahes impendent, ire paratae et Et metuunt magni naturam credere mundi Exitiale aliquod tempus clademque manere, Quom videant lautam terrarum incumbere molem Quod, nisi respirent venii, Vis nulla re aenet Bes, neque ah exitio possit reprehendere eunteis: Nunc, quia respirant alternis, inque gravescunt, Et, quasi conlecti, redeunt, Ceduntque repulsi; Saepius hanc oh rem minitatur terra ruinas,
Quam facit: inelinatur enim, retroque recellit, Et recipit prolapsa suas in pondere Sedeis. Hac igitur ratione vacillant omnia tecta, Summa magis mediis, media imis, ima perhilum. Diqiligod by Gorale
436쪽
Est haec eiusdem quoque magni causa tremoris, Ventus ubi, atque animae subito vis maxuma quaedam, Aut extrinsecus, aut ipsa tellure cooria, In loca se cava terrai coniecit, ibique Speluncas inter magnas fremit ante tumultur Vorsabundaque portatur; post, incita quom vis agitata soras erumpitur, et simul, aliam Diffindens terram, magnum concinnat hiatum.
In Syria Sidone quod accidit, et fuit Aegi
In Peloponnesor quas exitus hic animaIDisturbat urbela, et terrae motus obortus. Μultaque Praeterea ceciderunt moenia, magnis Μotibus, in terris; et muItae per mare PeSSum Subsedere suis pariter cum civibus urbes.
Quod nisi porumpit, tamen impetus ipse animai, 691
Et sera vis venti, per crebra soramina terrae Dispertitur, ut horror; et incutit inde tremorem: Frigus uti, nostros penitus quom venit in artus, Concutit, invitos cogens tremere atque moveri. Ancipiti trepidant igitur terrore per urticis; Tecta superne timent, metuunt inferne cavernas Terrai ne dissolvat Natura repente; Neu distracta suum Iate dispandat hiatum, Idque suis confusa velit complere ruinis. Proinde, licet quamvis, coeIum terramque reantur Incorrupta fore, aeternae mandata Saluit;
Attamen interdum Praesens vis ipsa pericli Subditat hunc stimulum, quadam de parte, timoris, Ne pedibus raptim tellus subtracta seratur In barathrum, rerumque sequatur prodita summa Funditus, et fiat mundi confusa ruina.
437쪽
Nunc ratio reddunda, augmen cur nesciat aequor. Principio, mare mirantur non reddere maius Naturam, quo sit tantus decursus aquarum, omnia quo veniant ex ornni flumina parte. Adde vagos imbreis, tempestatesque volanteis; Omnia quae maria ac terras sparguntque rigantque. Adde suos sonteis e tamen ad maris omnia summam Guilai vix instar erunt unius ad augmen:
Quo minus est mirum, mare non augescere magnum.
Praeterea, magnam sol partem detrahit aestu. Quippe videmus enim vesteis, humore madentela, Exsiccare suis radiis ardentitin' solem. At pelage multa, et late substrata, Videmus. Proinde, licet quamvis ex unoquoque loco sol Humoris parvam delibet ab aequore partem; Largiter in tanto spatio tamen auferet undis. 623 Tum Porro, venii magnam quoque tollere Partem
Humoris Possunt, Verrentes aequora venti: Una nocte vias quoniam Persaepe videmus Siccari, mollisque Iuli concrescere crustas. Praeterea, docui multum quoque tollere nubeis Humorem, magno conceptum ex aequore ponti; Et passim toto terrarum spargere in orbe,
Quom pluit in terris, et venti nubila Portant.
P tremo, quoniam raro cum corpore tellus rit, et coniuncta est, oras maris undique cingens; Debet, ut in mare de terris Venit humor aquaI, In terras itidem manare ex aequore Salao: Percolatur enim virus, retroque remanat
Materies humoris, et ad caput amnibus omnis Confluit: inde super terras redit agmine dulci, Qua via secta semel liquido pede detulit undas. Diqitigod by Gorale
438쪽
Nunc ratio quae sit, per laureis montis ut Aetnaerispirent ignes interdum turbine tanto, Expediam: neque enim ilia de clade coorta Flammae tempestas, Siculum dominata per agrOS, Finitumis ad se convortit gentibus ora, FUmida quom coeli scintillare omnia tompla
Cernentes, pavida complebant Pectora cura, Quid moliretur rerum Natura nOVarum.
Hisce tibi in rebus Iale est alteque videndum, Et Ionge cunctas in parteis dispiciundum,
Ut reminiscaris, summam rerum esse Protandam, Et videas, coelum summai totius unum
Quam sit parvola pars, et quam multesima constet: Nec tota pars, homo terrai quota totius unus. Quod bene propositum si plane contueare, AC Videas plane, mirari multa relinquas. 655Num quis enim nostrsim miratur, si quis in artus Accepit calido febrim servore coortam, Aut alium quemvis morbi per membra dolorem potiturgescit enim subito pes, arripit acer
Saepe dolor denteis, oculos invadit in ipsos;
sistit sacer ignis, et urit, Comore Se ens, Quamcunque arripuit pariem, reptique Per artus; Nimirum , quia sunt multarum semina rerum:
Et satis haec tellus morbi coelumque mali fert, Unde queat vis immensi procrescere morbi. Sic igitur toti coelo terraeque Putandum est Ex infinito satis omnia suppeditare,
Unde repente queat tellus concussa moVeri, Perque mare ne terras rapidus percurrere lurho, Ignis abundare Aetnaeus, flammescere coelum;
Id quoque enim sit, et ardescunt coelestia templa. Distiirco by Corale
439쪽
Et tempestates pluviae graviore moriuSunt, ubi sorte ita se tetulerunt semina aquarum. At nimis est ingens incendi turbidus ardori Scilicet, et fluvius, qui visus, maxumus ei est, Qui non ante aliquem maiorem vidit: et ingens Arbor, homoque, videtur; et opinia de genere omni,
Μaxuma quae vidit quisque, haec ingentia fingit:
Quom tamen omnia cum coelo, terraque, marique, Nil sint ad summam summai totius omnem. Nune tamen, illa modis quibus, irritata repente, Flamma foras vastis Aetnae fornacibus esset, Expediam. Primum, totius subcava montis Est natura, sere silicum sussulta cavernis. Omnibus est porro in speluncis ventus et aer.
Ventus enim fit, ubi est agitando percitus aer. 686 Hic ubi percaluit, calefecitque omnia Circum Saxa flarc , qua contingit, terramque; et ab ollis Excussit calidum flammis Velocibus ignem; Tollit se, ac rectis ita lancibus eicit alte, Vortitque ardorem longe, longeque favillam Differt, et crassa volvit caligine sumum; Extruditquc simul mirando pondere saXa: Ne dubites, quin haec animai turbida sit vis.
Praeterea, magna ex Parte mare montis ad eius
Radices frangit nuctus, aestumque resolvit. Ex hoc usque mari speluncae montis ad altas Perveniunt subter sauceis: hac ire, latendum est, Et penetrare mari, Penitus res cogit, aperto, Atque emare soras; ideoque extollere flammas, Saxaque subiectare, et arenae tollere nimbos. In summo sunt vertice enim crateres, ut ipsi
440쪽
235 LIBER VI. V. 7D3. Nominitant; nos quod laureis perhibemus, et ora.
Sunt aliquot quoque res, quarum unam dicere
Non satis est, Verum Plureis; unde una tamen sit. Corpus ut exanimum si quod procul ipse iacere Conspicias hominis, si, ut omneis dicere causas Conveniat leti, dicatur ut illius una. Nam neque eum serro, nec frigore, Vincere possis Interiisse, neque a morbo, neque sorte Veneno; Verum aliquid genere esse ex hoc, quod contigit ei, Scimus: item in multis hoc rebus dicere habemus. Nilus in aestatem crescit, campisque redundat, Unicus in terris, Aegypti totius amnis. Is rigat Aegyptum medium Per saepe calorem;
Aut, quia sunt aestate Aquilones ostia contra Anni tempore eo, quo Elesiae esse seruntur; 7i Et, contra fluvium nantes, remorantur; et, undasCogentes sursus, replent, coguntque manere. Nam duhio procul haec advorso flabra seruntur
Flumine, quae gelidis ab stellis axis aguntur:
Ille ex aestifera parte venit amnis, ab Austro Inter nigra virum, percocto secta calore, Exoriens penitus media ab regione diei. Est quoque, uti possit magnus Congestus arenae Fluctibus advorsis oppilare ostia contra, Quom mare, Permolum ventis, ruit inius arenam.
Quo fit uti pacto liber minus exitus amnis, Et proclivus ilem fiat minus impetus undis. Fit quoque, uti pluviae sorsan magis ad caput eius Tempore eo sant, quo Etesia Bahra Aquilonum Nubila coniiciunt in eas tunc Omnia Parteis.