장음표시 사용
171쪽
Lib. V. Cum expertus ipse cognovisset clivinas opes,
caelestis e secrosancta Eucharistia, tanquam ex uberrimo sonte, dorivari, vixque aptius quidquam mortalibus datum ad excitandum magis magisque sacrum caritatis ignem, nihil vehementius in Mi Lsionibus inculcabat, quam frequentem Angelici panis usium n que illis ante imponebat finem, quam instituisset Sodalitatem Samouissimi Sacramenti; idque inter Missionis ructus praecipuos nu
Asylum in Eucharistia suum consolationem, delicias omnes habebat collocatas. Hinc necessariam ad Euangelicum opus lucem hinc robur in periculis, adversius improborum insectatio. ne opem hauriebat hic agebat cum Christo de curandis a. nandis hominum vitiis hic illum, si quid dubitaret, si quid moliretur, conssilebat hic sacrum divini amoris ignem toto concipiebat pectore, quem deinde in alios effunderet. S rem Iam vero quantam in DE spem, ejusque bonitate ac N. VI tentia reponeret, declarat ejus in exantiandis laboribus ac pericu---- lis gravissimis magnanimitan sortitudo. Quoties, in illo Missi ii. num assiduo dissicili curse , ommisit se via per loca ipso situi horrida, cum hiberni vim lavam frigoris nemo sustinere posset Quoties inaccetas montes nivibiis coopertos stiperavita torrem res eluvione repentina, lagrorum strage tumidos , transnatavita ejusmodi pericula denique lacessivit, quibus adeundis tentare DEUM, ac temeritatis notam vix effugere videbatur Eorum aspectu selo imagine, licet eminus objedta , exaniautus ejus bcius cohorrescebat, quem Regis exemplo is voce confirmans, mitte metum, inquiebat, mistater DEUM uimur ducem --ρr
widentia pro nobis excubae. Hac numinis tutela fretus, Daviducas Voces crebro usurpabat Dominus utaminatio mea re susus mea, quem timebo Dominus protector vita meae, a quo trepid a
alm arido De scariis in omnem ejus perdendi occasionem imminentibus millies admonitus Dominus mihi ad tor respondebat, non timebo qui aetat mihi homo. Saepe intentatum ejus jugulo tolum fuit, saepe gladii mucro pectori admotus Pergite, ajebat. perto ad excipiendam necem pectore cons riteu mori pro Christo
DEUS vicissim non rat edidit miracula. ut servum suum instantibus inimicis eripere Interdum ipsorum oculis eum in. ducebat, adebit praesens,in coram postus, lateret alias imm bilas
172쪽
es in eodem vehigio defigebat ne aspirare ad illum psssent Lib. vi
Modo animos eorundem se repente immutabat, ut surori Veneratio succederet modb subito illos terrore ac vertigine ita perem Bebat, ut uno viri sancti obtutu, aut verbo, perculii exarmati,
Tam praesenti, tam perspicua DEI tutela erectus, nihil perti mescebat, nihil non audebat Quidam scrupulum illi religio.
nem injiciebant, qubd labore immodico valetudinem frangeret, ac potissimum quod exhaustas vires levamento nullo resceret. Quj-bus illes Saepenumero sem exportus , aiebat, valetudinem meam DEO Anguiariter curae essea evus autem in sinu meam omnem de
Husdeleuianem tutis rectis que possum deponere, quam ou ὴμiopum re amantis mi arentis meriti''mynomen obtines Cum humana praesidia, de quae vitae necessitas postulat, deerant, divinae providentiae fiducia se siustentabat neque illum unquam haec fiducia sesellit S.epe ipsi nummos Comes de La Mothe olferebat, ut iis, ad usus improvisbs, si qui sorti intervenirent, uteretur. Nunquam adduci potuit ut quidquam acciperet divina benignitate unice confisus cujus praetentem opem peculiari quadam ratione, ut modo reseram, sensi. Longum ac molestum iter emen. se tota die, Chambonum se vesperam attigit. Erat is pagus haereticis resertus Fratrem densa secium suum , languentem devia, ina die deterius selito valentem perduxit ad cauponam , ac
coenam imperavit. Enimvero mirari ensacus,' Fugit te; credo, mi Pater, nos a pecunia prorsus imparatos esse hanc ra- tem tamen re numeratam haereticus caupo volet. Cui Regis Rem DEO commendemus sic precantιhu praem erit. Credis ιριι is, addidit Bensacus futurum ut lute cauponi Calvinistae iasrecationei a quo expensem in coenam fuerita Curam hanc omitte, sabjecit Regis, certissimum labem in itina providenti perfugium haec nunquam nobis defuit staumque oraturus in genua procidit nec irritae fuerunt preces.
Surgit, Minteriore motus instinctu , subit in vicinum comelave, in quo Calviniani juvenes tempus ludosallebant, dum coena parabatur. Salutat perhumaniter, cludentibus assidet, occasionem insinuanda juvenibus pietatis captans. Illi aspectu desiui. tae primbconturbari, deinde amaris aliquot ocis hominem velli. careri postremo , ut molestum interpellatorem abigerent, convi
173쪽
rsa VITA BEATI Lib. V animi tranquillitate, quam in gravissimis opprobriis toties prae se
tulerat. Iuvenes patientiam admirati paulum conticuerunt. Et Regis, data loquendi vicissim opportunitate sermonem de neceΩsaria salutis aeternae cura tam blande intulit, ut continuo mutati ferocem animum exuerint, imo etiam conviciorum d contumeliae perierint veniam, promiserantque se daturos operam, ut non rustra quae dixerat audivisse viderentur. illos potissimum dicentis modestia in vultus, sanctum quid dam ac divinum spirans , ita commovit, ut unus ad cauponem excurrens ei praeceperit, ne sumprui parceret in accipiendis lautὶ duobus illi Jemitis, neve quidquam ab itidem pro cena exigeret ἐaddens alterum illorum, quem modδ dicentem audiverant, virum esse plane sanetum. Socius P. Joannis Francisci rem ita gestam sepe commemorabat, ex qua nimirum intelligebatur 'uanta eL se in eo divinae providentiae spes ac fiducia, quam benigne DNUS famillo suo laboranti subveniret. Hae opis divinae fiducia nixus, ea cepe moliebatur, quae on, nino ad exitum perduci non posse videbantur. Vix operis alic jus elusinodi forma delineaverat,cum varii undique obices,DEO provitandae fidueia scificet locum dante, operi destinato moram opponebant. At Regis patrocinio caclesti fretus, nulli cedebat dimcubrati, impedimento accidcbάtque ut victis tandem obicibus. superatis, quas nemo perrumpi posse judicabat, difficultatibus, omnia succederent e sententia. ad optatos exitus, praeter opini nem, veluti sponte ducerentur. Hunc in modum flagitiosos e barathro scelerum eduxit, quos ad bonam frugem aliquando revocandos omnes desperabant; neque quidquam unquam hujus generis, inter illa quae fieri non possunt, numeravit ejus scilicet misericordiae ac viribus confidens, qui potest e lapidibus in uare imus. s. clos Abrahae.
Porro haec divinae opis heroica fiducia nusquam splendidius
eluxit, quam cum omnium Anicii pauperum inopiam sublevavit, in summa caritate annonae ut praedictum est uemque cum domum poenitentibus mulierculis addictam, Resu tum vulgo nuncupatam positit. Hujus sundamenta cum jaceret, negabant omnes suturum ut aedificio culmen imponeret, eique vocem Euangelicam oggerebant, Caepit aedificare , re non potuit confimmare ' Qui L- bus des nori. Daseres haberet, ut dicitis plumanis opibus
174쪽
considerem verum uno DEO entor, eumque tant certius ad Lib. V. futurum spero, quantὰ minus pro dii in hominibus es. Hac divinae tutelae fiducia munitum esse oportebat qui tam et M
multa, tam dissicilia, tam sortiter ac feliciter, animarum causa, moliretur,4 perficeret. Id unum in omni vita propositum habuit, id studuit unum ut animas in gratiam cum DEO reduceret, aut in ea confirmaret. otus in eo erat, ut probos inflammaret ad stu. dium virtutis, aut improbos a vitii turpitudine revocaret. DIU,
noctuque in urbe, ruri, in templis, in foro, in custodiis publicis,
valetudinariis, in privatorum aedibus, id agebat unum valetudinis, quietis, aut alterius oblectamenti cujuslibet, oblitus. l. nicum illi opus, una cogitationum curarumque meta regnum Christi amplificares hujus causa nihil non auderes, nihil non petaserre ac pati cetera nihili pendere. Si qua forte ipsi elaberetur occasio cujuspiam anima vulneribus medicam manum admovendi, urebatur incredibili dolores, seque tanquam reum incusabat, licet omni vacaret culpa Evenit aliquando ut prodire domo non posset ad excipiendam consessionem peregrini, quem in diversorio morbus in ultimum disserimen adduxerat Euam ova mihi, dixit alloquens amicum , quam acerba nox uetes uuam capere quietu partem potero. donee remam ecquid huic moribundo aliatum se auxilii. Fateor, addidit, maυem miniscundani mihi vitam fore,si mihiscultas nulla peteret mortales miserosse
Alias, cum nihil intentatum reliquisset, ut vesanam hominis improbi cupiditatem frenaret, suosque omnes conatus irritos cscelerati pertinacia victos cerneret AP quaese, inquit profusisa
crymis, gladium quo accinem es, in hocpectus adige potius, quam druinam M satem tam injuriose tractes. Adolescens nobilis, captus puellae serma, eam crebrius justo, nec sine populi offen-ῖone, invitebat. Nihil cunctatus Regis commercium illudis scindere decrevit. Ac primo quidem puellam adortus, docet quam periculosa facilitate juvenem admittat. Respondit illa sibi permolestam accidere juvenis assiduitatem: Nec per me stabit,
inquit, quin ingratum talutatorem excutiam. Hoc aditu ad negotium comparato, DEI servus ulterius pringreditur,4 adolescentem quam blandissime admonet frequenti res ejus cum puella collocutiones pejorem in partem accipi a civi tate, ac sinistram in vutous manare famam. Omnibus divinis ju-
175쪽
xta in humanis rationibus pugnavit ut juvenilis cupiditatis aestum
restingueret. Promisit adolesceas omnia, nihil praestitit. Tunc enimvero vir sanctus extorquere per vim statuit, quod impetrare lenitas non potuerat. Itaque cum rescivisset juvenem ad puellam venisse, accurrit domum. Ibi sancta quadam armatus iracundia, vocem imperii plenam atque auctoritatis attollit, quali zelus Apostolicus tonare ac fulminare silet, eaque adolescentem sic perter refacit, conturbat, proruit, ut hiscere vix quidquam ausus, ejecciri se ex aedibus, neque posthac in eas pedem intulerit. Hoc amplius Servi DEI verba illi tam alte insederunt in animo , ut aliam penitus, & meliorem vitae viam instituerit. Si quid ejus generis incideret, vix sui compos erat vir sanctus,& potentiore vi abre plus metus omnes humanosis resipessiis despiciens, quo Elgloria, quo salus animarum vocabat, divino quodam impetu ferebatur. Quamvis hoc satis multa, quae hactenus narrata sint exempla, doceant. unum tamen insigne prae ceteris neque praeterire. Erat Anicii famosa mima, pernicies juventutis. In gemit ce bant omnes tot animarum exitio qui malo medicinam arterre amderet, nemo erat, quia mulier procerum multorum patrocinio ni rebatur. Regis, semper impavidus cum agebatur salus animarum,
pestem illam civitate depellere constituit. Quia vero summa rei conficiendae potestas penes urbanos magistratus erat, judicem disciplinae civili praepositum convenit virum sane probum, sed adversus mmores famam haud satis firmum Docet quanta civitati clades afferatur ab hac mimari serpere malum in dies latius; hanc vero hiem sanari ab alio nec posse nec debere, quam ab eo, eui commissa sit legumis salutis publicae custodia. Si cunctetur ac trepidet, in ipsum culpam de poenam scelerum, quorum ista Gmina caput esset, conjiciendam. Laudari sane illius probitatem at eandem a DEO nequaquam probatum iri, nisi auctoritatem . qua pollet, huic malo efficaciter curando adhibeat. His rationibus permotus judex, neque ausius est aperte quod
petebatur denegare, neque remedium ingra escenti morbo adminuere properavit, hummo retardatus metu. Rem in longum ducere, ac polliceri multa contentus, respondit videri sibi quaecumque admoneret, recte prudenterque dicta ; constare de mali gravitate, sinecessitate remedii se ad omnia paratissimum esse; mrum voluntati etiam optima facultatem non semper respondere et multos e civibus primariis huic negotio esse admixtos , tractan dum
176쪽
dum caute , pedetentim citra strepitum infestos hominum Lib. V.
rumores vitandos captandam temporis opportunitatem, inuavia mollissime confici possit, deliberandum : id sibi curae cordi
Dari sibi verba servus DEI sensit: sitque obliquos humanae
prudentiae circuitus , dc dolosa temperamenta , morasque , anim,rum saluti vulgo inimicas, oderat, lugere propositum non est, tit, stimulosque tam acres magistratui subdidit, ut ejus denique tarditatem expugnaverit Euida de mali magnitudine confiteris , inquit; σ remedium, quod habes in promptu , procrasinare non διία dum interim diminum Numen patim indignis modis offeniatur. . Adeone tibi visis re desecta Majes, Domini es, ut ejus o robria pro nihιlo ducat Adeone rem imis momenii peccatum ese arbitraris , ut isiud satiari increbrescere , ne quid mali rumorι in Nata: Euaeso ut verum ex me citra inen onem audian is denique vitandus rumor ac strepuus es, quem excitat tam propudiosa theatri licentii non uis , qui e remedio a te in rando forsan orietur. Haec, aliaque id genus plurima, tam graviter, tam anim se disseruit, ut assentiens dicenti magistratus continuo edixerit ne
mima exitialis prodiret in publicum, aut in theatro posthac appareret. Gratias ingentes DEO Regis egit, ac deinde ipsi judici cui denuntiavit sbi deliberatum suisse, u repulsam fuisset passus, irrumpere et mediam theatri caveam, armatum effigie Christi crucifixi, ut pestilentem mulierculam agitaret. Haec Apostolici vi Eis emri ad procurandam animarum salutem sortitudo fuit naud minor'
ejus caritas in miseriis corporum sublevandis eluxit nec immerito dici potest amorem pauperum propriam Beati viri dotem , quasi characterem, illustrioribus impressum notis, extitisse. Pauperum actor, meorum negotiis praepositus appellabatur, calamitoserum defensor, milerorum omnium perfugium, pupillorum omnium tutor, viduarum Omnium patronus. Tam gloriosa nomi unus Patris Pauperum titulus, universa colligebat, quem inero, ea consecutus erat caritate , donec vixit, omnium contensi retinuit. Ita mirabilem hane ervi mi virtutem describit Comes duFa deae Dur Mauboum in Actis Canonietationis. Homine iis sindem omnes, ut imagines DEI Higebat Ufilominus pauperes gular quodam a tenero a ectu complectebatur urin mat- e sculis fereba Eorum intueri miseri, non socerat, quin int
177쪽
Lib. U. missensibus commoveretur Idis diurnam ρο nocturnam navabis operam in erga sis, in nosecomiis, re in eorum casis. Neque
dor infimio tenebries carceris, nec riculos contagioni metus, ejus Uerrebant caritatem, aut retardabant. Tunc mere, tunc regnare videbatur cum aegrotos omni ope destitutos nanciscebatur
quibus opitulari posset. Euod horrebant ceteri ac refugiebant, eo alliciebatur, passebatura usuam nor , cibi amicior,
quam ciιm ulcera putrida re tabo manantia, perpurgaret. Non eontentus miseros invisere, ad ministeria e maxime objecta, vernilia se demittebat ipserum eausa mediastinum diceres, aut servum, ad haec praefanda, mercede conductum. ras omnibus ariiciebat alia non pauca, quae raritas ingeniosa commini ebatur, σkggerebat. Huic testimonio adjungo alterum Patris Antonii de met o rerum a DEI servo gestarum testis magnam partem oculari. Verba me deficiunt, ait, quibus explicem quousque procederet materna caritas, qua P. Regis favere prosequebatur, praesertim gros, eo que somachum ac nauseam omnibus movere propter fetorem filius. Fratres nostri, ejus Socii, sebant necesse pro με σδε ut vel odorandi sensu omnino careret , vel esset raritus vi qumdam secubari ac propria, vires humanas erant , cujus beneficio sesaret horas integras, Leonse erat, certis assis aegris ad quos propius accedere nemo poterat ἔ quin odoris gravitate oppressus, propemodum animo linqueretur In has tamen aedes e stas atque pestilentes subire cernebatur ustu tam iat ac renidem te, quam latinum rosis, Giosi domum Principis introisset. Fratres nostri pergit P. Mangeon libenter iliam comitabantur, ut caritatis mirificae spectaculo fruerentur: sed cum vir uenctus .
que indulgens aliis, ae Abi durus este, isios ad fores aedium conss.sere jubebat, dum i 'Hestes isticias eum aris pauperibus , in hoc teterrimo fetore, degusabat me illius oblectamenta friria pos duri mas contionum confestonum occupatisne es e m. gravissimis laboribus relaxabat animum, , ciebat. Euoties in urbe praetereuntem cives intuebantur,mergit, inquiebant, ad opem pauperi ve aegroto ferendamui rari Hos conjecturasLlebat. Maria Bonnot Aniciensis matrona, probatissima femina .
pro te monio dixit persuasum vulgὰ fuisse Patrem Regis divinomine cosius tum cognovisse qua qui que inopia , tametsi admodum d by Ooste
178쪽
dum occulta, maxime premeretur : quidem nihil in urbe μι pie Lib. V.
batur adlevandam c vium calamitatem cujus Ne magna pars non
esset; nultam genus miseriae, cui non subveniret nulta egens nullus aeger, cui non seccurreret: nultam infortunium quod Ius Oguantiam re curas erigeret. Aihi audiebam si utiliterque is civitate gesum, quin audirem continuo , id commodi re sub dii a P. Regispro ratum esu uis adfuit moribundo Iane litem composuit. Crederes unum eundemque multiplicari, ut omnibus adesset ocis, in quibus ejus opera pauperes indigebant atqtie haud o an quisquam omnium mortalium tuos magis tenera ,hberali, remagnamma caritate fuerit complexus.
Sic omnibus Vac praesertim egenis , amicusis suavis erat; ρη isi cum interim sibi asper uni cinimicus, esset. Imbutus Euangeli cI Chrilli voce, adui vult evire post me, abneget semeti um nunquam cessavit, ut Apostoli verbis utar , mortisPationem JESU Mate. 6.
iis coryore suo circumferre. Acre cilicium, quo erat indutus, nun quam deponebat. Praeterea catenam ferreis hirsutam acuminibus ita lumbii admovebat, ut eam varios in orbesin flexus circumplicaret, qtio latius dolor funderetur. Singulis noctibus immiti flagello se lacerabat perenne ejunium intimus cubile, panis aqua victum dabant, addito quandoque, cum opipare vescebatur, modico lactes aut oleribus, absque ullo condimento. Vini, carnis, ovorum, ii scium, usus nullus. In postremis Missionibus, ne suis hospitibus gravis foret, impositam humeris in sacculo gestabat farinam, quam aqua diluebat. Saepe triduum cibi expers traducebat. Cum vertaretur in collegiis, tres ad summum horas somno tribuebat necessario. Quantumvis debilitatus labore assiduo in haullus, nunquam tamen adduci potuit ut modico vino attritas vures reficeret. Nullum unquam oculis spectaculum, nullam auribus symphoniam, indulsit ac ne illos quidem rumores audire sustinebat quos in vulgus fama spargit,in quos rescire nemo sua interesse non putat. Quid multa' mortificationis, quem vocant,
spiritus nusquam illum deserebat eoque animatus in soli DLOvivere gestiens, omnibus commodis, oblectationibus, Latiis quibus vita gaudet, voluptatibus nuntium plane remiserat. Comes de fa Mothe, locuples testis rerum gestarum viri Apostolici, dicere blitus erat, DEUM quotidiano miraculo Patrem Regis satyum
incolumem praestare. Quae ageret aut perferret ea virium humanarum modum excedere, atque adeo nisi divina virtute non
179쪽
Lib. V. posse vitam illiri valetudinem constare. Ita plane se res habebat. Quippe servo DEI nihil in amore ac deliciis erat nisi fames , sitis
anni tempus asperum,frigidum, intolerabile. Tunc gaudio triumphabat cum erraret per invios montes, largo perfusus imbre, d mersius in nives, lassitudine ac labore confectus: dque aliquando secio suo consestas est. Cum enim die quadam laboris Maer,mnae selito plus tolerasset, seque omnino fatiscere, ac viribus defici non negaret, adjecit se caelestibus circumifluere gaudiis , nec liquidiores unquam animo voluptates hausisse. Obstupescenti socio, irationis novitatem admiranti, dixit vitam bi vitalem non re nisi daretur locus aliquid Christi causa patiendi me hoc uno in terris solatio sustentari. Morrim Corporis afflictatio ita laudari debet, si animo domando ser--mime vit virtus vera moderandis animi perturbationibus continetur;
in eo praecipue versaturin elaborat. Ea vero qui magis domitas, magis rationi gratia obsequentes haberet, quam B. Regis, haud facile quemquam reperias. Nulla in eo vivere cupiditas videba. tu praeter unam divinae gloriae procurandae, salutis animarum. Iam inde a prima aetate totus in eo fuit ut se vinceret in omnibus, idque vi multa in assidua contentione assecutus erat, ut nihil in
ipse deprehenderes, quo primis illis motibus cupiditatum agitari
sentiretur. Nemo illum iracundia inflammatum vidit, nisi cum peccantium vesanos frangeret impetus, iro Numinis honored pugnaret. Nemo tristitia dejectum, nisi cum D E majestatem
peccato laesam audiret nemo elatum gaudio, nisi cum virtus gratia triumpharet. Ceteris in rebus, secundis aut adversis quaecumque temporum, locorum4 negotiorum, facies foret, eundemoras habitum, serenum ac tranquillum, praeferebat, qui lummam
quietae mentis pacem indicaret. Si quid rei novae ac dissicilis praeter expectationem subito accidisset, sui compos, imperte iritus, atque imperturbatus , consistebat,in in mediis opprobriis, gra issi-msique contumeliis, expertem animum procelia, frontem ne minima quidem obductam nubecula, conservabat. Eunt per u bem aliquando ad obeundum nescio quod caritatis officium , proterva juvenum turma occurrit, tabilis conviciisque aliquandiu prosecuta est quorum ludibria & voci rerationes contemnens, cumire nihilo secius pergeret, irritati patientia, cillam tranquillitatem
extorquere homini, ac movere stomachum gestientes , cano vultum opplent ac turpiter deformant. Misit DEt servus & iudario
180쪽
vultum leniter abstergens, iter institutum, tanquam nulla violatus Lib. v. injuria, prosequitur. Tam insignis moderatio ludibria , mosque juvenum in admirationem vertit: procacissimi quique coacti sunt fateri, qui sic sia potens esset, hunc homine majorem esse. Ita motus animi habebat in potestate, ut ne ipsa quidem praesentis
necis imago constantem ac sedatum pacatae mentis habitum mutaret. Audierat puellam nobilem plus justo familiarem esse primario cuidam centurioni rac periculosam utriusque conluetudinem rumore malo flagrare. Puellam aggressus, virtutis amore ita lix-cendit, ut centurionem in perpetuum aedibus exesuserit. Qui elatus iracundia, ultionem meditans, cum rescivisset Patri necessibrium iter esse in proximum pagum, ubi erat concionem habiturus, insidias paravit in prato te BreMI, ter virgulta delituit. Indὰ in transeuntem faciens impetum, strictimque gladium intentans, Aunc inquit, nunc morere. Cui Pater. Praeso sem , ait admirabili oris animi tranquillitate 3 sine mori ut breῬifer DEGRI
moriturin orem. Perculsus tanta lenitate sicarius paulum constitit precatus interim DEUM parumper vir sanctus ad surio. sum conversus, Iam nihil est in me morae quin de effatuas tuo arhιtratu e nihil malim quam Christi causa mori. Exarmavit centurionem tam blanda, tam tranquilla, in tanto discrimine, or tioci ex animo furor, gladius e manu excidit. Advolutus ad se vi DEI pedes, veniam sceleris petiit, cujus memoriam Volorem nunquam se depositurum promisit. P. Antonius de aveon insito commentario assirmat observatum a se diligenter Patrem Regis, noctu tamen ullum unquam in ejus aut sermone aut vultu animadversium cupiditatis parum domitae vestigium. Desitutus im erdum, inquit, a viris probis, imὰ male ab iis acceptus, a quibus Emenri debuerat, nunquam tamen de beato mentis composis satuis ursatus fuit. Recte an secus caderent negotia quae ceperat, idem iugi semper animus, idem vultus. Erant qui ejus rationem veni a robarento nec deerant qui eandem improbarent, utrosique eodemspectabat ore, eodem in numero labebat nunquam,
μι affici maerore, aut gaudio, desederi ve metus perinde quasi captus omni sensu, quod mortuis accidit, fuisset ade. divinus mmor quidquid in humanis cupiditatibus vitiosum es, tanquam terrem re impurae main floriam, in ejus animo decoxerat. Quibus fatis est animi ad objiciendum nec caput iisdem ad avi a serendum contemptum fatis animi si per non est. His enimvero cae- missio. Rr a te.