장음표시 사용
181쪽
Lib. V. testis gratiae de P. Joanne Francisco triumphum agnoscere licet. Ea docente, tam nihil ducebat, tam usque deque habebat quidquid
hominum opinione, honor, fama, existimatio, vocatur, ut humilitas inter ceteras ejus virtutes eminere merito censeatur. Diu deliberavit num rogaret stuperiores, ut ne sacris Ordinibus initiaretur, ac domesticis ministeriis in perpetuum addiceretur. Fatebantur omnes illum eximia dicendi facultate esse praeditum 'anc tamen exiguis Lobscuris explicandae populo, familiari ac paene rudi sermone, doctrinae Christianae cancellis circumscripsit. Laudatus non erubescebat selum, sed etiam ita perturbabatur, ut neque color, nec vultus , coinaret. Virginem aegrotam a medicis depositam, jamque cum morte luctantem, precibus suis momento sanaverat Eum omnis familia gratias adiura circumstetit. Tantus illum incinit obruitque pudor , cum id prodigium sibi tribui vidit, ut in eas eruperit voces Dei siquiu his inesset miraculi, profecto itaud esset, quod DEUS tam iis instrumentum ad miraculum patrandum adhibuisset. Parum erat viro humilitatis perstudiosi honorem sugere quidquid abjectum, ac desipectum erat contumelias, opprobria, incredibili aviditate consectabatur illud vulgo dictitabat, si probe notus esset, ac pro merito tractaretur, si praetereuntium pedibus, ut mortalium omnium infimum, proculcatum iri. Hoc habebat e suasissimum, nullum eis infamiae nullum ita uriae genus, quod non promeruisset. Evenit non arbit al. apis, colaphis, d verberibus, pessime acciperetur tunc omnino existimabat secum multo indulgentius .clementius , quam pro merito actum fuisse. Si quis illum per ocum irrideret, sic ocant arridebat, ut facile intelligere quam libenter aliis ocandi materiam praeberet de suo. Quin etiam conssilio sermonem extrahebat, ut qualici m-que sui contemptu diutius frueretur. Eh denique progressu it, ut in vestibus, verbis, incessu, habituque, nescio quid abiectum, vile, ac proletarium, dedita opera usiurparet, ea spe fore ut apud eos, quibus ignotus esset, nullo numero ac loco haberetur nec eum spes aliquando sua sesellit. Illius in ferendis opprobriis patientia visa est nonnunquam amicis ignavia; humilitas, animi abjectio orbatum audiendi sensu credidisse , adeo gravissimis injuriis, maledictisque turpissimis, nullo pacto movebatur. 1 Non tantum ab improbis datus est servo DEI humilitatis exercendae locus, verum etiam ab hominibus virtute, .auctoritate
182쪽
IO AN FRANC REGIS. 61 praeditis Rectore usiis est , qui sinistra de ipse imbutus opinio Lib. V. ne, illum ivatim ac publice objurgabat, quidquid ageret comtemptim accipiens, poenas , quaecumque sunt in coetu resigioso ad incutiendum pudorem gravissimae, imponens. Eas Regis obubat animi demissione summa, nihil expostulans, nihil excusans. Nonnemo e primariis Patribus cum audivisset id solemne servo DEI esse, ut reprehenius nulla unquam uteretur excusatione, imbut tum maxime placeret sibi de gratularetur experiri voluit anitu se res haberet, ejusque humilitatem velut ad incitas redigere. Accipit illum in conclavi selum, dc coram enumerat singulatim quidquid ipsi malignitas obtrectatorum, aut malevolorum invidia
unquam obsecerat. Multi, inquit, virtutem tuam signant b mtati naturae, non vera etati; elum hune animosim re actuo. sem, indolisfervidi temerarium impetum interpretantur. Hincisi quotirianae de tua imprudentia queretici hinc uia ruria, qua tantam tibi ereaἡt molestiam, re tam multos Societati adversarios parant. Ita fere sientιunt omnes te neque posse quisere, nec an ut alii quiessant si quam multos Ufendant perpetua ilia concustiones, quibus , dum sisti animarum consilere te profit ris, tu perses ut legum religioserum exsera, a domestis di
inae immunis paene eontemptor, esse Φidearis cita ut domisaro phesi loco ducas Suin tuu io, tetras quassam contra m res tuos Apiciones certis hominibus injectas fuisse, cum mer bro tam cupide eum mulieribus non optimis verseri viden Men, terisne tuam es optimam reor ; quin tamen contra prudent amre necessariam cautionem pecces, di eri nemo potest Ego quidem superiorum moderationem admiror. Si mei arbitrii res esset, curarem profectὀ, ut aliam vivendi etiam inires Si me audis, non expectabis donee tibi haec nece fit, imponatur. Fac amico b ne monenti auscultes in ab hae flvulari re devia pietate, ad communem, atque usitatam ceteris Patribus iam te refer. Ad hunc sere modum per dimidiam horam locutus cum eo Mer. stio quem objurgationis acerbitati saporem canoris, benevolenciae, ac sinceritatis, aspergebat, nullus ut dubitandi locus esset quin ex animi sententia loqueretur.
Dicentem humilis DEI servus, ne interjesto quidem ad inte pellandum verbo, sine ulla commoti animi significatione audivit hec leve beneficium accepisse professus, gratias, tanquam amice monenti, magnas egit. Oravit ut pergeret hoc pacto de se bene
183쪽
Lib. V. mereri, neque contentus benigne admonere, acritera libere increparet Sic, inquit, intolerabili meae superbiae fieri mulicina poterit. Ad extremum promisit daturum se operam dili ter ut ea
quae tam amanter suggesserat, emendaret. Pater, licet virtutem eximiam Regis antea persipediam haberet, nihilominus orationis tam parum ceteris hominibus cognita ac familiaris novitatem ad. miratus, capere non poterat quo fieri pacto potuisset, ut tam mdiosae narrationi serenam frontem, tranquillum animum, aures a
tentas, tandiu praeberet ejusque humilitatem longe majorem esse opinione praedicabati Regis non magis calumnia, quam objurgatione , movebatur. Sexcentis appetitus calumniis, nullam iis defensionem oppositit, licet purgare se, & objecta diluere crimina, quam facile, tam necessarium videretur: Accusatus aliquando de culpa gravi cum obticesceret, desenserem se illi obtulit amicus, cui explorata talli. tas accusationis erat. Rogavit ut sidere nὸ, inquieba elabatur mihi tam praeclara occasio tolerandae, Christi causa exemplo ignominiati
Vulgo jebat spectandum instat thesauri a Christianis quid.
qti id notam dedecoris aliquam posset inureret Itaque, O si
nunquam voluptate perfundebatur, quam cum publice sibi quis piam ter ius insultasset. Tunc sibi plaudebat, quia dignus esset
habitus pro nomine IESU contumeliam pati. ' Si quis doleret ejus vicem, hunc ajebat ignorare i quantum elicitatisin honoris lateat in opprobriis, Christi causa toleratis. Indigne ferentibus
nonnullis ac miserantibus qub alapa percussus publice fuisset Tantis es, inquit porrectis feriri mani Ecquis censeri discipu-L Chrsi potest, quem non opprobria eIgravi' ma delectent 'veri Cum esset Regis insigniter humilis , paupertatem non amare' 'g si non poterat. Eam vero, e praeseripto sancti sui Fundatoris, diligebat ut matrem Christus JESUS in stramine, &stabulo Bethleemitic jacens, argumentum vulgb meditandi. exemplar propositum ad imitandum, illi erat. Omnia in ipse paupertatem redolebant cubiculum in urbe, omnium , quae domi forent, maxime incommodum ruri plerumque rustici tugurium , aut res,
nos parietinae cibus, qualis agrestium gentissimorum , panis, aqua , lac , herbae t supellex in itineribus, baculus , breviarium brachio subjectum, Christi trucifixi effigies pedior admota omstis, tunica talaris vetus, pallium detritum, qu; nunquam nisi lacera deponebat Nescio quis illi tunicam recentem cum obtrin
184쪽
ssset, adeo moleste rem tulit, ut ejus moeror ante allevari nequi Lib. V. verit, quam alia subjiceretur senio decolor desinterpolata. Ea vero qua indutus obiit , quaeque Latouesti , tanquam ejus exuvi, rum pretiosa pars, assiematur, perrupta multis locis tortusa erat. Primis Missionum annis mendicato quotidie pane victitabat. Sed
cum per occupationes cibum ostiatim non liceret corrogare, instituit postremis annis impositam humeris farinam, aut panem, quis vescerctur, portare. Non raro, post conciones habitas in aliquo pago, lauditas consessiones, cum non haberet quo se reciperet, ad placandam utcumque frusto panis famem, coactus sui rusticum, interposito DEI nomine rogare ut se tanquam pauperem tecto exciperet. Nullis4bdalibus jucundius utebatur, quam pamperibus illorum duntaxat domos frequentabat, nec divitum Grebat limina, nisi ut egenis aliquid subsidii conquirereti Denuque in sinu paupertatici ut ita dicam , supremum edidit spiritum in aspero montis jugo, alienae domi, inuectulo sibi commodato inique nutu factum est ut ejus corpus remaneret in exiguo paucorum mapalium pago, nempe inter manus ac tuguria pauperum, tanquam perenne monumentum constantissimae caritatis, qua illos prosecutus fuerat.
Cum Regis nuntium voluptatibus remisisset studio mortifi Ose mcationis honoribus, humilitatis opera , caducis bonis colenda' -- . insigniter paupertate proclive illi fili spoliare se propria voluntate, quod religiose obedientiae munus est. Hujus virtutis eam omnem persectionem est adeptus, quam sanctus Ignatius in suis Constitutionibus describit. Ita se in religioso instituto sempet gessit, ut ii, vita , motu proprio sensu plane orbatus fuisset: unica illi judicandi ac volendi lex torma, judicium voluntasque praepositorum horum4 in quibus Christum duntaxat intuebatur, cujus nimirum vices docum obtinebant. Hinc illa religiosa veneratio qua illos observabat, ortimque iussa , tanquam a DEO ipso distata, excipiebat. Nihil moliebatur iis inconsultis, par tu quidquid operis designasset, eorum arbitrio prosequi, vel omittere quippe qui unam DE spectaret voluntatem, cujus illos imterpretes sibi datos intelligebat. .
Ministros Euangelii plerumque reperire est, in iis quae ad salutem animarum pertinent, strenuos, impigros , at pertinaces,
eoque magis in sententia obfirmatos, quod omnia sua consiliari ferri ad proximorum utilitatem arbitrantur Ab iis P. Joanne Ssa ram
185쪽
Lib. V. Franciscus, longe discrepabat. Quem constat ad minimum seperuriorum nutum destituisse opera capienter instituta, de ad elicem exitum brevi perducenda. Obedientiam suam nullis definiebat limitibus aequi, boni, quidquid injungeretur, faciens, uatis adparendum caulae existimans quod ita moderatoribus suis videretur. Ut esset ejus obedientia purior ab omni labe accidit non ibne peculiari Numinis consilio ut superiorem nancisceretur, qui ejus patientiam miris, tu vidimus, ae duris modis exercuit, usque eo ut illi functionibus apostolidi zeli omnibus interdiceret. Tam grave interdictum non acerbissime ferre DE servus non potuit. Paruit tamen ἔ neque ullam querimoniae vocem ab eo dolor expressit. Ianὸ, quo salva obedientia, pristinas pergeret obire fumctiones, a Provinciali petiit ut aliud sibi assignaret collegium, ubi siperiorem haberet magis obsecundantem sit proximos adjuvandi desiderio is ratam ejus petitionem Provincialis habuerat. e. rum extimuit Regis ne quid in hac petitione lateret vitii, seque in eodem collegio continuit , tutiorem ac praestabiliorem omnibus
pietatis officiis obedientiam judicam Itaque omni selicitudine abje H,4 in DEI voluntate penitus acquue ens, satius sibi duxit
obediendo nihil agere, quam multa praeclare utiliterque gerere,im dulgendo propriae voluntati. murum illi animabus serνandis operam non dares a durius multo fuisset a seperiuris voluntate vel trani versem unguem discedere Collegi Aniciensis Rector, ut supra narratum est, illi praeceperat ut parocho Martensi obtem- .peraret in iis, quae spectarent ipsius valetudinem , laboriosas occupationes, d afflictationes corporis, in quibus DEI servus modum vix tenebat, dongiis quam par erat, esterri videbatur studio mortificationis Obstupuit parochus sinctam Beati viri simplicitatem suspiciens, qua morem jubenti gerebat in omnibus. Lubet ipsum loquentem audire delectis judicibus rite interrogatus, ita disseruit, ut porscriptum est in Actis Canonizationis. Usus
μω, inquit, auctoritate, quam in eum Rector mihi demandaverat. Modum mordinem ejus occupationib- , cibo, somno, abori, e cursionibus, praescri . iam iis omnibus ita mihi audiens dicto fuit nihil ut fleri flosset religiosias, nihil ac ratitis. Si quando concin
geret, uisarum memor temporιs, ultra praescriptum, in aede hacra
remaneret, stis habebam ostendere ipsi litteras , quibus mihi j- rte ue eriori Rector triaciebat sebito me arum fima occu-
186쪽
Praecipua illitis erga praepositos Ecclesiasticos veneraticaec ob Lib. V. servantia erat, in quibus scilicet auetoritatem DEI agnosceret. Id Petrus o Blanc, Episcopi Aniciensis Vicarius Generalis, publice t status, Nihil des gnabat, inquit, nihil aggredebatur, nsi me con-s 'consulto, atque adeo probante massentienter hane enimβ. bi dixerat legem, ut sa munia, nise ex Episeoporum , quorum dio
cem excolebat, eorumque Vicariorum Generalium auctoritate
arbitri)que , non administraret. In quo , addit idem Petrus te Blanc Sancti Francisii amerii obedientiam es aemula , cujus
Tot virtutibus addidit cumulum cximia corporis animique C domundities, quam omnes in servo DEI semper sunt admirati E mundis paucis, quae illi exciderunt, vocibus satis intelligi potest, eum sin-e 'ςη-gulari Et beneficio immunem extitisse intestini huius belli, quo si '' vexati sanctiores etiam viri saepe ingemiscunt. Dissetebat aliquando liberius ac familiarius cum homine Societatis, ob virtutem sibi amicissimo. Hic illi candide aperuit nonnulla , quae peculiari lii
perum favore consecutus erat, dona munera cui vicissim Regis eodem candores: Ego, inquit, inter maxima , qua DEI benignitas in me contulit, beneficia numero quodsimulos carnis nutus unquam norim, aut experim m. in , illi DEUS tantum libudinis odium inleverat ut ipsum impudicitiae nomen horreret Hinc ille ardor, hinc illi conatus, ad mortales obscoenis deditos voluptatibus ex illo cano extrahendos. Ita vulgo persitasum omnibus erat, ejus sermonibus, conspectu, ipsa demum praesentia , castimoniae amorem attiari. Uno saepe colloquio summum impudkitiae odium turpissimis conta. minatissimis aspirabat. Multi prava consuetudine irretiti, ex lose nunquam expedire potuerant, testati iunt post exposita illi in sacramento peccata, se prorsus mutatos, jugum imperiose tyrannidis nullo negotio depulisse. Aniciensis Episcopi Vicarius Generalis, arctissima cum DEI famulo unctus amicitia , dictitabat inditam illi divinitus vim admirabiliter efficacit non tantum ad persiadendum perditis mulieribus austerioris vitae genus sed etiam ad Quendum in iisdem custodiendum 'nitentiae spiritum cIdque assirmabat propterea, qubd nullam vidisset, quae hortanti restitisset, aut quae ad flagitia semel detestata rediisset. Illi ipsi tu rum erat projecta fama iudicitia, rivortim vulgo par est audacia malignitas in iis exagitandis, qui findis ipsorum volupta-Τt bus
187쪽
Lib. v. tibus injicere moramin frenum tentant, cum viderent ejus casti. moniam tam publica, tam illustri omnium approbatione defensam licet assidue occupatus esset in profligatis istis mulierculis, aut ad bonam revocandis frugem, aut sublevandisci licet calumniis opprobriisque famam ejus obterere conarentur , nunquam tamen sunt ausi moribus illius cintegritati vel minimam labem aspergere. Hoc maxime argumento nitebatur Comes duia de Laour Mauboum ad declarandam Beati viri probitatem. Satti mihi, gni s, inquiebat, eum omnis macuia expertem fuisse, quod nutam a s vitium ob icere adversari potuerint. Hujus prudentissimi u-xta nobilissimi viri verba, quibus id susius exponit, ut habentur in Actis Canonizationis descripta, huic libro, virtutum servi DEI compendio, subtexam. Fieri non potis, inquit, ut religiosis vir, qui itam duxerit
in luce atque oculis hominum, qualem a beato Regιs traductam μrimus, peccaverit contra pietatem in DEUM, s caritatem inproximum contra sui satus perfectionem , ministerii sui leges
taque nemo um animadvertent. Si quo , etiam οπι, laborasset vitio, latere procul dubio fatur nequavisset. Simulet quis acris mutet, quantum volen indoles prava impetus animi male compositi, sevitas arrogantia, ius oc=us, inter frontis integmmenta, simulation*que tenebras perlucent. g antumvis attento G vigilanti aliquid elabetur, quo litiosus amorsu Ie prodata mxime si excubent corica ti elut iuspeculis inimici, quorum intersit vel minimos observare hominis naevos; illis proculdubio sucum nunquam diu fecerit. Huc adde quodpopulm justu in flagitia it e-huntur ministri sacri, oculis attemissmis , ac paene lyncei , eorum omnia vestigia contemplatur, nec cupiatis quidquam facit, quam censuram quandam exercet de illis, qui se morum enseres, ,
formatores profitentur : in iisque si quid incompositum , ac minus mum, ut est imbecillitas humana , deprehenaeerit, quasi castigmtoressos uisurus, istaceastigat vici=im, ac promulgat. Regis inter homines, re in medio populo versatus per fuit. Ut ero in vitiis coarguendis acer crinvictus , e totidems i hostes paraverat, quot erant in civitate improbi ac tibιdinosi, qui oeulis in eum, quidquid publice aut privatim ageret, semper conjectis, observabant, num quo daretur carpend locus, ut redderent imi vicem, re reprehensorem suum ovantes gratulantesque reprehenderem. Erofectos quam observassent in isto cupiditatem parum δε- Dissilias by Orale
188쪽
miam, si quam ambitionis, inanis gloriae, aut cujusvis alteriusge Lib. V. steris urim,hbi non temperassent quin eam ill objicerent. -- qui, post adhibitam omnem diligentiam ut examinarent num evus facta essent dictis consentanea , num vita sermoni Vcolor scre-sa iuria areret, nih/I in eo notaverunt, quod levioris cujaes e-ciem prae sie ferret. Equidem criminati sent, quod modum in e senis virtute non teneret, at veri criminis hi unquam objece runt, coactique sent fateri nihil in ejus actionibus ambiguum Ἀμωsuspectum omnemque vitam immunem reprehensionis, Ἀδversus acerram censurae tela uriquequaque munitam esse. Ex eo demum argumento , minime omnium ob curo ac dubio existimare
licet quam recti, quam integri mores Apostolici trifuerint. Neque - addit idem Comes,non μὴm in eo nihil Atii deprehensem est, veri/m etiam omnes testati palam sent summis infimi, probi improbique,sculares re res gros nihil in eodem monsanctum, ριώmque animadversem fuisse nihil quod non si- raret amorem DEI, re instraret. Id eryita professe fuere non ignot dubiis teses , alieno testimonio incerto, ct infido, nixi se Vicari Generales, quos operum piorum eonscios matutores adhibebat parochi, ad quos in Mi stonibus dioertebat homines Societatis, inter quos in coVegiis versebatur, populi quos erudiebat, ipsi nequam missoluti, quorum vitia objurgabat, qui debitam ejus eximia snctitati, quamῬis molestae sibi mimis, Dudem dene
Hanc praeclaram de servo DEI opinionem tantum abest ut extinxerit ejus obitus, ut potius majorem in modum confirmata, longe lateque per omnes Galliae provincias, innumeris miraculis ejus ope ac patrocinio editis disseminata fuerit.
189쪽
Tot Christianis & religiosis virtutibus, quas in servo DEI
collectas ostendimus, homines adducti , ad mortuum pie colendum certatim conspirarunt Vix supremum ediderat spiritum , cum ejus vestes , instar sacrarum reliquiarum divisae fuerunt,4 quidquid vivens tractatione suum atque usu secerat. unicam ejus talarem parochus Lalovesci reainuit petasum clam a rustico sublatum nobilis matrona magno mercata est: seipiois calcei cupide conquisitici ad sacrum poenitentiae tribuni l ubi de peccatis jus Anicii dixerat, venerabundus populus concurriti ενμ ιμ- In primis ejus tumulus jam tunc ac deinceps, ingenti mira zariculorum numero celebratus fuit. Sed antequam ea singillatim re eoneam censeamus, operae pretium est cognoscere quid de iis censuerint populi e Archiepiscopus Viennensis, Episcopi Aniciensis, Valentinus in se ur epistola communitet ab iis ad sacra Rituum Congregationem
scripta anno II . In R. Joannem Francissum ea es in toto assia regno omnium populorum motio, atque fiducia sis omnis aetatis o us incondiationis personarum concursus ex rovinciis, esiam exteris, quamvisse accessus diffisissimos ad ejus tumulum tam longe demum fati.
que speminata miraculorum ubique fama ejusque apud θέβLmum gratiae, Osirimatum perinde ac u garium, universalis vinum uita cultu Des servo exhibendo prohibere distius Chrisi diis Dis. - icissimumsit Armandus de Bettune Episcopus Anicientis semissi addidit, in sua seorsum ad eandem Sacram Congregationem pu stola, data talendis Marti anni 7M incredibilem esse popuώ con
cursum ad cosigendum prorigiosum ellus tumuli pulverema viderisbi difficio cohibere publicam in eum fidem ac religionem , atque ιmpedire ne in vetatum Sedis Aposoticae decretis, cuisum erumpat.
190쪽
Armandus de Monmorin Archiepiscopus Viennensis in suis Lib. Vι ad summum Pontificem litteris Anno I Og datis septimo Idus Octobr. confirmat ea, quae ante sex menses antistes Aniciensis Sacrae Quod istis praesulibus metum ac religionem injecerat, subin.
de accidit. Populus, beneficiorum a servo DEI acceptorum memor, contineri diutius non potuit; cumque pietati luo liberius ae
prolixius indulgeret, Archiepiseopus Viennensis, cujus dioecesi La. loveseus accensetur, tolli de templo jussit pictas tabulas,& alia monumenta praeproperae, parum considerata pietatis Laudavit
Roma praesulis vigilantiam sedulo caventis ne quid contra Sanctae Sedis Decreta peccaretur. Cohibita, & intra cultu, legitimi eraminos compressa, non extincta, nec imminuta populi pietas est dumque procedens dies illustrium DEI servorum, quibus ut sanctis honor habitus initio fuerat, memoriam paulatim obliteravit, nondum post octoointa serme annos minui capit concursius peregrinorum ad sepulcrum P. Regis confluentium, DEO videlicet peragente servum suum novis ac majoribus in dies prodigiis illustrare. Sacerdos Societatis cum ante aliquot annos per agri Velauni, prope Lalo vescum, montes iter faceret, e rustico quaesivit num idem semper ad viri sancti tumulum concursus fieret Vides , ait ille,sa montium perpetua juga, quae nubibus arduum inserunt caput tam multu peregrinis teruntur, ut ea paulatim deprimenda suum, re agrum hunc omnem subolis montibus , in Ialam re apertam sumtiem eonvertendum. Non alia commodius, quam hae immodica, oculis ipsis sebjecta lociatione, judicavit rusticus exprimi concursum posse hominum undique ad secros servi DEI cineres
Hoc ipsit fusius, .luculentius exponit Archiepiscopus Uiennensis, ad Summum Pontificem scribens , quinto Idus Octobr.
7M. Dum inveret habebatur, inquit,=am tum ut Sanctus,po quam autem e mvis excest, continuo haesit memoriae ejus clara, σfirma sanctitatis opinio, pulchrum celebre, re gloriosium fuit, earpit expeti passim pulvis tumuli, re ad omnem curatronem morbis utiliter adhiberi, locus sepulturae, precibus adeuntium sacrificiis donariis frequentatus est. Neque in viculo, aut vicinia duntaxat constitit religiosa, Wrvatim exhibita venerati , lates , promptismeque furis, per
urbes, provincias, per omne hominum genus propagata, transuuetiam Dissilias by Ooste